«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»
ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 -
με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.
31 Μαΐου 2020
Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Α.Π.:
Συγχώρεση: Ο Δρόμος για την Ανανέωση
Η υπόσταση της Ψυχής είναι φώς, η ουσία της αγάπη, η εμπειρία της χαρά, η
διάσταση της διαχρονικότητα και η μορφή της
ομορφιά. Αυτές οι ουσιώδεις ποιότητες παράγουν τη δραστηριότητα της
Ψυχής στους υλικούς κόσμους, όπως αυτή εκφράζεται στη φράση «η ματιά μου κάνει τα πράγματα καινούργια».
Αυτή η εμπειρία της ανανέωσης είναι η πνευματική εμπειρία της Ψυχής που έχει
συλληφθεί από όλους τους γνώστες και μύστες ανά τους αιώνες μέχρι και σήμερα – και
που μέλλεται ν’ αποτελέσει την αβίαστη εμπειρία ΟΛΩΝ των ανθρώπων.
Ωστόσο, ένα εμπόδιο για την πραγμάτωση αυτής της επίδρασης της Ψυχής [της
ανανέωσης] είναι η παρεμβολή δαιδαλωδών
σκέψεων και συγκινησιακών διαστρεβλώσεων ανάμεσα στην προσωπική συνείδηση και
την εσωτερική πραγματικότητα που ο καθένας μας διαρκώς αναζητά να ανακαλύψει.
Ένα ακόμα μεγαλύτερο εμπόδιο προέρχεται από την άρνησή μας «να αφήσουμε πίσω μας καταστάσεις και πράγματα» με
συνέπεια να κολλάμε σ’ ένα κόσμο όπου μόνο η ανάμνηση είναι αληθινή. Προσκολλόμαστε
στο παρελθόν γιατί φοβούμαστε την άβυσσο της αβεβαιότητας, που αποκαλούμε
μέλλον, και απογοητευόμαστε από την απειροελάχιστη διάσταση και το φευγαλέο της
παρούσας στιγμής. Στην πραγματικότητα όμως, αυτή η απειροελάχιστη στιγμή στον
χρόνο είναι και η πύλη εισόδου μας μέσα στην παρουσία του Θείου Τώρα, που είναι
ο μόνος τόπος όπου η δημιουργικότητα και η μεταμόρφωση μπορούν αληθινά να συμβούν.
Ιδιαίτερα, η προσκόλληση στις
αδικίες και τα λάθη που
έχουν γίνει εις βάρος μας μπορούν να γίνουν αλυσίδες που μας κρατούν δέσμιους
στο παρελθόν και δεν μας επιτρέπουν να ζήσουμε και να υπηρετήσουμε με όλο μας
το είναι το παρόν. Ολες οι πνευματικές παραδόσεις αναγνωρίζουν αυτό το πρόβλημα
και απευθύνονται σ’ αυτό με ένα διττό τρόπο:
1.
Παροτρύνοντάς μας να καλλιεργήσουμε τη στάση της μη προσκόλλησης – απόσπασης - αποστασιοποίησης. Αυτή η στάση τροποποιεί τη
συγκινησιακή μας αντίδραση στο τραύμα – το τυχαίο, και ιδιαίτερα, το σκόπιμο.
Όταν επιτευχθεί η αληθινή στάση της μη προσκόλλησης τότε απελευθερωνόμαστε από τους «δεσμούς που
καθηλώνουν».
2.
Μας ζητείται να συγχωρήσουμε.
Συγχώρεση δεν σημαίνει ότι «όλα
καλά». Σημαίνει διείσδυση σε ένα βαθύτερο επίπεδο αντίληψης, όπου
κάτι από την αιτιώδη αλυσίδα γεγονότων διευκρινίζεται, και τότε αρχίζουμε να
βλέπουμε την αλήθεια όπως εκφράζεται στο γνωμικό: «να κατανοήσουμε τα πάντα σημαίνει να συγχωρήσουμε τα πάντα».
Χάρις σ’ αυτήν την κατανόηση μέσα από διαφώτιση, μπορεί κανείς να αδράξει την
παρούσα στιγμή ως ευκαιρία για να ανακατευθύνει όλες τις εμπλεκόμενες ενέργειες
και δυνάμεις σε εποικοδομητικούς διαύλους.
Η συγχώρεση μετατρέπει τον νόμο του αιτίου - αιτιατού από φαύλο κύκλο
εκδίκησης «οφθαλμός αντί οφθαλμού» σε
δημιουργική σπείρα προόδου της καλοσύνης. Η συγχώρεση είναι λοιπόν ο μέγας
παράγων απελευθέρωσης μεταμόρφωσης και ανανέωσης για όλους μας, όσο βρισκόμαστε
εγκλωβισμένοι μέσα στην ατελή φύση των ανθρώπινων συνθηκών. Οσοι έχουν ήδη υιοθετήσει
μια τέτοια στάση αποτελούν αληθινά παραδείγματα ανθρώπων που, έχοντας απορροφήσει
τις καρμικές συνέπειες συγκεκριμένων καταστάσεων με την επίδειξη θυσιαστικής
αγάπης, έχουν φέρει ολόκληρη την ανθρωπότητα
πιο κοντά στο φώς του πνεύματος της ανανέωσης.
Ας θυμόμαστε λοιπόν ότι:
Ο ρόλος του πόνου [ψυχικού ή σωματικού] είναι να φέρει στο φώς την κρυμμένη αγάπη και,Η δημιουργία προέρχεται από τη δόνηση, όχι από τη δράση. Και κατόπιν, η δόνηση εφελκύει την αντίστοιχη δράση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου