https://www.lucistrust.org/el/the_electric_bridge
Η Κοσμική Κυκλοφορία του Αίματος
Ηλεκτρισμός, Πλάσμα και Θεία Κυκλοφορική Ροή
Ενώ η επιστήμη σταθερά αποκαλύπτει την ηλεκτρική φύση του ανθρώπου –τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος και το νευρικό σύστημα, η καρδιά και το αίμα, όλα κινούνται με ηλεκτρικές διεργασίες– παραμένει ακόμα ένα κενό στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο το ανθρώπινο ον είναι ηλεκτρικά συνδεδεμένο με το περιβάλλον του. Αν αυτό το κενό γεφυρωνόταν, θα άρχιζε να αποκαλύπτεται ο εν δυνάμει ρόλος του ανθρώπου ως ενός συνειδητού ηλεκτρικού διαμεσολαβητή μεταξύ του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου. Μέχρι τώρα ο ηλεκτρισμός δεν έχει αναγνωριστεί σαν σημαντικός παράγων των συμπαντικών διαδικασιών, εντούτοις συνιστά μια πραγματικότητα που όλο και πιο έντονα κρούει τη θύρα. Όταν, τελικά, του επιτραπεί η είσοδος, η διαπίστωση ότι ένα κοσμικό ρεύμα αίματος και ζωής κυκλοφορεί δια μέσου όλων όσων ζουν και αναπνέουν, θα συμβάλει ώστε η έννοια της «αδελφότητας του ανθρώπου», από απλός ρομαντισμός, να γίνει ένα απαρέγκλιτο επιστημονικό γεγονός.
Σύμφωνα με τα λόγια της Ε.Π. Μπλαβάτσκυ, ο τρόπος με τον οποίο το σύμπαν δρομολογεί και συντονίζει τις διαδικασίες της δόμησής του, είναι:
«Μέσω του λαμπρού φωτός του συμπαντικού μαγνητικού ωκεανού, τα ηλεκτρικά κύματα του οποίου συνδέουν το σύμπαν, και στην αέναη κίνησή τους διαπερνούν κάθε μόριο και άτομο της άπειρης δημιουργίας... Από μόνη της», λέει η Μπλαβάτσκι, «η μελέτη αυτού του παράγοντα, που είναι η θεία πνοή, μπορεί να αποκαλύψει τα μυστικά της ψυχολογίας και της φυσιολογίας, των κοσμικών και των πνευματικών φαινομένων».1
Για να ξεκινήσει η αποκάλυψη αυτών των μυστικών, η επιστήμη θα πρέπει πρώτα να ανακαλύψει τα υποκείμενα ηλεκτρικά ρεύματα που κυκλοφορούν σεολόκληρη την εκδηλωμένη ύπαρξη. Και πράγματι, κορυφαίοι φυσικοί επιστήμονες ή ερευνητές πλάσματος αρχίζουν ήδη να αποκαλύπτουν τις κατώτερες εκφάνσεις τους, διαπιστώνοντας ότι τα ηλεκτρομαγνητικά ρεύματα διεισδύουν στις αχανείς και φαινομενικά άδειες εσχατιές του εξώτερου διαστήματος. Όταν αυτή η αλήθεια αναγνωρισθεί και γίνει αποδεκτή, από την κυρίαρχη τάση της επιστήμης, το γεγονός ότι το αίμα όλων των ζωντανών οργανισμών ξεκινά τον κύκλο του ως καταστάλαγμα μιας συμπαντικής ροής κυκλοφορίας ηλεκτρικών κυμάτων, θα αποβεί μια περισσότερο αξιόπιστη υπόθεση. Ενώ έχουν ήδη γίνει διστακτικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, εν τούτοις η σημασία τους δεν έχει ακόμη εκτιμηθεί πλήρως.
________
1. Ίσις Αποκαλυμμένη, Τομ. 1, σ. 282, Ε.Π. Μπλαβάσκυ.
Η Κοσμική Κυκλοφορία του Αίματος, 2ο Μέρος
ΠΛΑΣΜΑ
Ήταν μια στιγμή εξαιρετικής διαίσθησης που, το 1920, οδήγησε τον χημικό και νομπελίστα Irving Langmuir, να επινοήσει τον όρο «πλάσμα» για τα ηλεκτρισμένα αέρια που ερευνούσε και τα οποία εξαπλώνονταν στο διαστρικό χώρο. Επεσήμανε ότι τα αέρια αυτά μεταφέρουν ιόντα και ηλεκτρόνια, παρόμοια με τον τρόπο που το πλάσμα του αίματος μεταφέρει ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια. Και τα δύο, το πλάσμα του διαστήματος και το πλάσμα του αίματος αποτελούν, κατά βάση, ηλεκτρισμένα ρευστά, που μεταφέρουν ενέργεια καθώς και διάφορες ουσίες από μια περιοχή στην άλλη.
Ένας άλλος νομπελίστας, ο φυσικός πλάσματος Hannes Alfven, παρατήρησε ότι στη μαγνητόσφαιρα της Γης «υπάρχουν λεπτά, και μάλλον σταθερά, στρώματα ρευμάτων που διαχωρίζουν περιοχές διαφορετικής μαγνήτισης, πυκνότητας, θερμοκρασίας κ.λπ. ... Δύσκολο να αποφύγει κανείς το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν παρόμοια φαινόμενα και σε πιο απομακρυσμένες περιοχές. Αυτό είναι βέβαιο ότι θα δώσει στο διάστημα μια γενική κυτταρική δομή (ή, πιο σωστά, μια δομή του κυτταρικού τοιχώματος)».1
Καθώς οι Διδασκαλίες της Προαιώνιας Σοφίας θεωρούν τον Χώρο ως οντότητα, η ανακάλυψη ηλεκτρικά παραγόμενων κυτταρικών τοιχωμάτων στο διάστημα είναι ιδιαίτερα σημαντική. Και, συνδυάζοντας από κοινού τις σκέψεις των δύο μεγάλων αυτών επιστημόνων, παίρνουμε ως βάση ότι διαμέσου της κυτταρικής διάρθρωσης του διαστήματος διέρχεται μια αρτηριακή ροή ηλεκτρισμού, σχηματίζοντας στην πραγματικότητα ένα τεράστιο διαγαλαξιακό κύκλωμα ή μια κοσμική κυκλοφορία αίματος. Στην άκρη του δικού μας γαλαξία, ο ήλιος σχηματίζει ένα μικρότερο υπο-κύκλωμα εντός του γαλαξιακού κυκλώματος, λαμβάνοντας και εκπέμποντας ένα ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που διαχύνονται εντός και εκτός των πολικών περιοχών κάθε πλανήτη, αντανακλώντας στο μακρόκοσμο τον τρόπο με τον οποίο τα ερυθρά αιμοσφαίρια κυκλοφορούν διαμέσου της καρδιάς προς όλα τα υπόλοιπα όργανα του σώματος.
«Υπάρχει μια ρυθμική κυκλοφορία του ζωτικού ρευστού σ' ολόκληρο το σύστημά μας, του οποίου η καρδιά είναι ο Ήλιος –ίδια με την κυκλοφορία του αίματος στο ανθρώπινο σώμα– αφού κατά τη διάρκεια της μανβανταρικής ηλιακής περιόδου ή ζωής, ο Ήλιος συστέλλεται το ίδιο ρυθμικά με την επιστροφή του, όπως ακριβώς η ανθρώπινη καρδιά. Μόνο που αντί να εκτελεί την περιφορά του σε ένα δευτερόλεπτο ή περίπου τόσο, το ηλιακό αίμα χρειάζεται δέκα δικά του χρόνια και έναν ολόκληρο χρόνο για να περάσει μέσα από τους καρδιακούς κόλπους και τις κοιλίες πριν ξεπλυθεί στους πνεύμονες και περάσει από κει στις μεγάλες φλέβες και τις αρτηρίες του συστήματος... η Αστρονομία γνωρίζει για το σταθερό κύκλο των έντεκα ετών όπου αυξάνει ο αριθμός των ηλιακών κηλίδων, πράγμα που οφείλεται στη συστολή της Ηλιακής ΚΑΡΔΙΑΣ. (...) Είναι παρόμοια με τον κανονικό και υγιή παλμό της καρδιάς, καθώς το ζωτικό ρευστό περνάει μέσα από τους κοίλους μυς της. Αν η ανθρώπινη καρδιά μπορούσε να γίνει φωτεινή και το ζωντανό και παλλόμενο όργανο να γίνει ορατό ώστε να αντανακλάται πάνω σε μια οθόνη, σαν αυτή που χρησιμοποιούν οι αστρονόμοι στις διαλέξεις τους –για τη σελήνη για παράδειγμα– τότε όλοι θα έβλεπαν το φαινόμενο των Ηλιακών κηλίδων να επαναλαμβάνεται κάθε δευτερόλεπτο: εξαιτίας τη συστολής και της ορμής του αίματος».2
Υπάρχει σαφής αντιστοιχία μεταξύ του ηλεκτρικού πλάσματος του διαστήματος και της κυκλοφορίας του αίματος των θηλαστικών, γιατί το τελευταίο είναι και αυτό ουσιαστικά ένα ηλεκτρικό φαινόμενο. Για να παραθέσω την Ε.Π.Μ. και πάλι:
«...Τα ερυθρά αιμοσφαίρια είναι σταγόνες ηλεκτρικού ρευστού, όπως ο ιδρώτας που στάζει από κάθε κύτταρο των διαφόρων οργάνων, μια έκκριση δημιουργούμενη από την ηλεκτρική δράση. Αυτοί είναι οι απόγονοι της Φοχατικής αρχής».3
Red blood cells, some with attached nanoparticles, circulate in the bloodstream.
Παρ' ότι, σήμερα, η ιατρική επιστήμη έχει την άποψη ότι τα ερυθρά αιμοσφαίρια παράγονται στον μυελό των οστών (τον σπλήνα, το ήπαρ και τα λεμφογάγγλια στο έμβρυο), στην πραγματικότητα αποτελούν άμεσες κατασταλάξεις από το φορέα της ψυχής στο δικό της πεδίο – ανεξέλικτα άτομα ζωής από τα ζωτικά ρεύματα που κυκλοφορούν γύρω από το αιτιώδες σώμα. Αυτά διέρχονται μέσα από τους φορείς της προσωπικότητας για να κυκλοφορήσουν, με τη σειρά τους, γύρω από το αιθερικό σώμα, προτού κατασταλάξουν, τελικά, έξω από το κάθε κύτταρο των διαφόρων οργάνων του φυσικού σώματος μέσω ηλεκτρικής δράσης. «Ο ηλεκτρισμός είναι το φάντασμα ή η σκιά της ύλης σε κίνηση», και πίσω από το κυκλοφορικό σύστημα διέρχεται ένα ηλεκτρικό ρεύμα – η αλληλεπίδραση μεταξύ του φυσικού και του αιθερικού σώματος του ανθρώπου.
Παρουσιάζει ενδιαφέρον το ότι οι επιστήμονες φαίνεται να βρίσκονται στα πρόθυρα της ανακάλυψης του τρόπου χειρισμού της ύλης, έτσι ώστε το αίμα να μπορεί να κατασταλάξει από «τους αιθέρες» στο εργαστήριο. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ ανέπτυξαν πρόσφατα μια νέα τεχνική που χρησιμοποιεί ηλεκτρική ενέργεια για να κατασκευάσει μυελό των οστών. «Μεταβάλλοντας την τάση και χρησιμοποιώντας διαφορετικά σχήματα, τα κύτταρα μπορούν να τοποθετηθούν και να στοιβαχτούν το ένα πάνω από το άλλο σε οποιαδήποτε διάρθρωση. Διαφορετικά ηλεκτρικά πεδία μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να προσελκύσουν διαφορετικούς τύπους κυττάρων. Αλλά, το πιο σημαντικό από όλα είναι το γεγονός ότι τα κύτταρα μπορούν να διατηρούνται ζωντανά και ενεργά». «Έχουμε αποδείξει ότι αυτή η τεχνική λειτουργεί, και έχουν δημιουργηθεί μερικές πολύ απλές δομές αιμοποίησης στο εργαστήριο», λέει ο Δρ Markx. «Αν μπορέσουμε στη συνέχεια να την τελειοποιήσουμε, τότε μπορεί να είναι δυνατή η δημιουργία τεχνητού μυελού των οστών έξω από το σώμα, και η παραγωγή οποιασδήποτε συγκεκριμένης ομάδας αίματος».4
Το κατά πόσον μια τέτοια δυνατότητα θα δοθεί στην ανθρωπότητα κατά το παρόν στάδιο εξέλιξης θα διαπιστωθεί εν καιρώ, αλλά προς το παρόν έχει αρκετό ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε το ευρύ αυτό φάσμα επιστημονικής ανακάλυψης. Σε μικροσκοπικό επίπεδο υπάρχει το πλάσμα του αίματος, άρρηκτα συνδεδεμένο με τον ηλεκτρισμό, ενώ σε μακροσκοπική κλίμακα υπάρχει το πλάσμα σε σχηματισμούς και πρότυπα υψηλής ενέργειας στο διάστημα. Και τα δύο είδη του πλάσματος ενεργούν σαν σταθμοί μετάδοσης και εξελίσσονται με πολύπλοκους και απρόβλεπτους τρόπους μέσω δυναμικής συμπεριφοράς και αλληλενέργειας. Ωστόσο, ανεξάρτητα από αυτή την πολυπλοκότητα, αμφότερα διέπονται από σχετικά απλούς και σαφώς καθορισμένους νόμους που θα διερευνηθούν σύντομα. Η άμεση και ενδιαφέρουσα εντύπωση για το πλάσμα που διαπερνά το χώρο είναι πως, όχι μόνο δεν πρόκειται για κάποιο άψυχο και τυχαία διασκορπισμένα αέριο, αλλά ότι προσεγγίζει περισσότερο το πλάσμα του αίματος, ένα ζωντανό στοιχείο που εκπληρώνει σκόπιμα έναν κυκλοφορικό ρόλο μέσα στο σώμα μιας κοσμικής οντότητας.
-----------------------------------
- Κοσμολογία: Μύθος ή Επιστήμη; H. Alfven.
- Μυστική Δοξασία, τομ 1, σσ. 541-542, Ε.Π. Μπλαβάτσκυ.
- Collected Writings, vol XII, σ. 700, Ε.Π. Μπλαβάτσκυ.
- http://www.bbc.co.uk/manchester/content/articles/2006/06/22/220606_electrical_tissue_feature.shtml
Ήταν μια στιγμή εξαιρετικής διαίσθησης που, το 1920, οδήγησε τον χημικό και νομπελίστα Irving Langmuir, να επινοήσει τον όρο «πλάσμα» για τα ηλεκτρισμένα αέρια που ερευνούσε και τα οποία εξαπλώνονταν στο διαστρικό χώρο. Επεσήμανε ότι τα αέρια αυτά μεταφέρουν ιόντα και ηλεκτρόνια, παρόμοια με τον τρόπο που το πλάσμα του αίματος μεταφέρει ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια. Και τα δύο, το πλάσμα του διαστήματος και το πλάσμα του αίματος αποτελούν, κατά βάση, ηλεκτρισμένα ρευστά, που μεταφέρουν ενέργεια καθώς και διάφορες ουσίες από μια περιοχή στην άλλη.
Ένας άλλος νομπελίστας, ο φυσικός πλάσματος Hannes Alfven, παρατήρησε ότι στη μαγνητόσφαιρα της Γης «υπάρχουν λεπτά, και μάλλον σταθερά, στρώματα ρευμάτων που διαχωρίζουν περιοχές διαφορετικής μαγνήτισης, πυκνότητας, θερμοκρασίας κ.λπ. ... Δύσκολο να αποφύγει κανείς το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν παρόμοια φαινόμενα και σε πιο απομακρυσμένες περιοχές. Αυτό είναι βέβαιο ότι θα δώσει στο διάστημα μια γενική κυτταρική δομή (ή, πιο σωστά, μια δομή του κυτταρικού τοιχώματος)».1
Καθώς οι Διδασκαλίες της Προαιώνιας Σοφίας θεωρούν τον Χώρο ως οντότητα, η ανακάλυψη ηλεκτρικά παραγόμενων κυτταρικών τοιχωμάτων στο διάστημα είναι ιδιαίτερα σημαντική. Και, συνδυάζοντας από κοινού τις σκέψεις των δύο μεγάλων αυτών επιστημόνων, παίρνουμε ως βάση ότι διαμέσου της κυτταρικής διάρθρωσης του διαστήματος διέρχεται μια αρτηριακή ροή ηλεκτρισμού, σχηματίζοντας στην πραγματικότητα ένα τεράστιο διαγαλαξιακό κύκλωμα ή μια κοσμική κυκλοφορία αίματος. Στην άκρη του δικού μας γαλαξία, ο ήλιος σχηματίζει ένα μικρότερο υπο-κύκλωμα εντός του γαλαξιακού κυκλώματος, λαμβάνοντας και εκπέμποντας ένα ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που διαχύνονται εντός και εκτός των πολικών περιοχών κάθε πλανήτη, αντανακλώντας στο μακρόκοσμο τον τρόπο με τον οποίο τα ερυθρά αιμοσφαίρια κυκλοφορούν διαμέσου της καρδιάς προς όλα τα υπόλοιπα όργανα του σώματος.
«Υπάρχει μια ρυθμική κυκλοφορία του ζωτικού ρευστού σ' ολόκληρο το σύστημά μας, του οποίου η καρδιά είναι ο Ήλιος –ίδια με την κυκλοφορία του αίματος στο ανθρώπινο σώμα– αφού κατά τη διάρκεια της μανβανταρικής ηλιακής περιόδου ή ζωής, ο Ήλιος συστέλλεται το ίδιο ρυθμικά με την επιστροφή του, όπως ακριβώς η ανθρώπινη καρδιά. Μόνο που αντί να εκτελεί την περιφορά του σε ένα δευτερόλεπτο ή περίπου τόσο, το ηλιακό αίμα χρειάζεται δέκα δικά του χρόνια και έναν ολόκληρο χρόνο για να περάσει μέσα από τους καρδιακούς κόλπους και τις κοιλίες πριν ξεπλυθεί στους πνεύμονες και περάσει από κει στις μεγάλες φλέβες και τις αρτηρίες του συστήματος... η Αστρονομία γνωρίζει για το σταθερό κύκλο των έντεκα ετών όπου αυξάνει ο αριθμός των ηλιακών κηλίδων, πράγμα που οφείλεται στη συστολή της Ηλιακής ΚΑΡΔΙΑΣ. (...) Είναι παρόμοια με τον κανονικό και υγιή παλμό της καρδιάς, καθώς το ζωτικό ρευστό περνάει μέσα από τους κοίλους μυς της. Αν η ανθρώπινη καρδιά μπορούσε να γίνει φωτεινή και το ζωντανό και παλλόμενο όργανο να γίνει ορατό ώστε να αντανακλάται πάνω σε μια οθόνη, σαν αυτή που χρησιμοποιούν οι αστρονόμοι στις διαλέξεις τους –για τη σελήνη για παράδειγμα– τότε όλοι θα έβλεπαν το φαινόμενο των Ηλιακών κηλίδων να επαναλαμβάνεται κάθε δευτερόλεπτο: εξαιτίας τη συστολής και της ορμής του αίματος».2
Υπάρχει σαφής αντιστοιχία μεταξύ του ηλεκτρικού πλάσματος του διαστήματος και της κυκλοφορίας του αίματος των θηλαστικών, γιατί το τελευταίο είναι και αυτό ουσιαστικά ένα ηλεκτρικό φαινόμενο. Για να παραθέσω την Ε.Π.Μ. και πάλι:
«...Τα ερυθρά αιμοσφαίρια είναι σταγόνες ηλεκτρικού ρευστού, όπως ο ιδρώτας που στάζει από κάθε κύτταρο των διαφόρων οργάνων, μια έκκριση δημιουργούμενη από την ηλεκτρική δράση. Αυτοί είναι οι απόγονοι της Φοχατικής αρχής».3
Red blood cells, some with attached nanoparticles, circulate in the bloodstream.
Παρ' ότι, σήμερα, η ιατρική επιστήμη έχει την άποψη ότι τα ερυθρά αιμοσφαίρια παράγονται στον μυελό των οστών (τον σπλήνα, το ήπαρ και τα λεμφογάγγλια στο έμβρυο), στην πραγματικότητα αποτελούν άμεσες κατασταλάξεις από το φορέα της ψυχής στο δικό της πεδίο – ανεξέλικτα άτομα ζωής από τα ζωτικά ρεύματα που κυκλοφορούν γύρω από το αιτιώδες σώμα. Αυτά διέρχονται μέσα από τους φορείς της προσωπικότητας για να κυκλοφορήσουν, με τη σειρά τους, γύρω από το αιθερικό σώμα, προτού κατασταλάξουν, τελικά, έξω από το κάθε κύτταρο των διαφόρων οργάνων του φυσικού σώματος μέσω ηλεκτρικής δράσης. «Ο ηλεκτρισμός είναι το φάντασμα ή η σκιά της ύλης σε κίνηση», και πίσω από το κυκλοφορικό σύστημα διέρχεται ένα ηλεκτρικό ρεύμα – η αλληλεπίδραση μεταξύ του φυσικού και του αιθερικού σώματος του ανθρώπου.
Παρουσιάζει ενδιαφέρον το ότι οι επιστήμονες φαίνεται να βρίσκονται στα πρόθυρα της ανακάλυψης του τρόπου χειρισμού της ύλης, έτσι ώστε το αίμα να μπορεί να κατασταλάξει από «τους αιθέρες» στο εργαστήριο. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ ανέπτυξαν πρόσφατα μια νέα τεχνική που χρησιμοποιεί ηλεκτρική ενέργεια για να κατασκευάσει μυελό των οστών. «Μεταβάλλοντας την τάση και χρησιμοποιώντας διαφορετικά σχήματα, τα κύτταρα μπορούν να τοποθετηθούν και να στοιβαχτούν το ένα πάνω από το άλλο σε οποιαδήποτε διάρθρωση. Διαφορετικά ηλεκτρικά πεδία μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να προσελκύσουν διαφορετικούς τύπους κυττάρων. Αλλά, το πιο σημαντικό από όλα είναι το γεγονός ότι τα κύτταρα μπορούν να διατηρούνται ζωντανά και ενεργά». «Έχουμε αποδείξει ότι αυτή η τεχνική λειτουργεί, και έχουν δημιουργηθεί μερικές πολύ απλές δομές αιμοποίησης στο εργαστήριο», λέει ο Δρ Markx. «Αν μπορέσουμε στη συνέχεια να την τελειοποιήσουμε, τότε μπορεί να είναι δυνατή η δημιουργία τεχνητού μυελού των οστών έξω από το σώμα, και η παραγωγή οποιασδήποτε συγκεκριμένης ομάδας αίματος».4
Το κατά πόσον μια τέτοια δυνατότητα θα δοθεί στην ανθρωπότητα κατά το παρόν στάδιο εξέλιξης θα διαπιστωθεί εν καιρώ, αλλά προς το παρόν έχει αρκετό ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε το ευρύ αυτό φάσμα επιστημονικής ανακάλυψης. Σε μικροσκοπικό επίπεδο υπάρχει το πλάσμα του αίματος, άρρηκτα συνδεδεμένο με τον ηλεκτρισμό, ενώ σε μακροσκοπική κλίμακα υπάρχει το πλάσμα σε σχηματισμούς και πρότυπα υψηλής ενέργειας στο διάστημα. Και τα δύο είδη του πλάσματος ενεργούν σαν σταθμοί μετάδοσης και εξελίσσονται με πολύπλοκους και απρόβλεπτους τρόπους μέσω δυναμικής συμπεριφοράς και αλληλενέργειας. Ωστόσο, ανεξάρτητα από αυτή την πολυπλοκότητα, αμφότερα διέπονται από σχετικά απλούς και σαφώς καθορισμένους νόμους που θα διερευνηθούν σύντομα. Η άμεση και ενδιαφέρουσα εντύπωση για το πλάσμα που διαπερνά το χώρο είναι πως, όχι μόνο δεν πρόκειται για κάποιο άψυχο και τυχαία διασκορπισμένα αέριο, αλλά ότι προσεγγίζει περισσότερο το πλάσμα του αίματος, ένα ζωντανό στοιχείο που εκπληρώνει σκόπιμα έναν κυκλοφορικό ρόλο μέσα στο σώμα μιας κοσμικής οντότητας.
-----------------------------------
- Κοσμολογία: Μύθος ή Επιστήμη; H. Alfven.
- Μυστική Δοξασία, τομ 1, σσ. 541-542, Ε.Π. Μπλαβάτσκυ.
- Collected Writings, vol XII, σ. 700, Ε.Π. Μπλαβάτσκυ.
- http://www.bbc.co.uk/manchester/content/articles/2006/06/22/220606_electrical_tissue_feature.shtml
Η Kοσμική Κυκλοφορία του Αίματος, 3ο Μέρος
Από την Κοσμική στην Μικροκοσμική Κυκλοφορία
Το πλάσμα του διαστήματος, όπως συζητήθηκε στην προηγούμενη ενότητα, είναι το χονδροειδέστερο ισοδύναμο μιας πιο «ακτινοβόλου ηλεκτρικής ουσίας», η οποία, στα εσωτερικά κείμενα, αναφέρεται γενικότερα σαν αιθέρας. Είναι η ενεργή όψη αυτού του αιθέρα που σχηματίζει την πραγματικά θεία κυκλοφορική ροή ή «κυκλοφορία του αίματος» της άγνωστης κοσμικής οντότητας. Τα ηλεκτρικά ρεύματα που κυκλοφορούν δια μέσου του διαστημικού πλάσματος αντικατοπτρίζουν απλά την ατελεύτητη κίνηση του αιθέρα στο πυκνότερο επίπεδο της κοσμικής εκδήλωσης.
Αυτά τα αιθερικά ρεύματα του διαστήματος απαρτίζονται, κυρίως, από υδρογόνο και οξυγόνο, αν και σε πιο λεπτοφυή μορφή από εκείνη που η επιστήμη τα αναγνωρίζει στην ατμόσφαιρά μας:
«Προτού τα αέρια γίνουν αυτό που είναι στην ατμόσφαιρά μας, είναι διαστρικός Αιθέρας... Το Υδρογόνο, ένα εξαιρετικά εύφλεκτο αέριο, και το Οξυγόνο, το οποίο παράγει καύση, σχηματίζουν νερό, μια από τις μορφές της πρωταρχικής δύναμης ή του πυρός, σε μια κρύα ή λανθάνουσα και ρευστού τύπου μορφή». Στις ανώτερες μορφές του, το υδρογόνο είναι “το πρωτογεννημένο στοιχείο... το πιο συγγενικό στην πρωθύλη”... και το οξυγόνο ενσταλάζει το πυρ της ζωής στη “Μητέρα” μέσω επώασης. Είναι το Πνεύμα, το νοούμενο εκείνου που στη χονδροειδή του μορφή πάνω στη Γη γίνεται οξυγόνο και υδρογόνο».1
Καθώς αυτές οι λεπτοφυείς μορφές υδρογόνου και οξυγόνου κατασταλάζουν από τον αιθέρα, σχηματίζουν μια πύρινη ομίχλη ή ατμό από τον οποίο εκκρίνεται μια αραιά μορφή όζοντος, επί του παρόντος άγνωστη στη χημεία, αλλά θεωρούμενη από τους οδηγούς της φυλής ως το ελιξήριο της ζωής. Είναι η ηλεκτρική αλληλεπίδραση αυτής της, υψηλού κραδασμού, μορφής όζοντος με τη φυσική υπόσταση, που έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή αίματος:
ΑΙΘΕΡΑΣ > ΑΤΜΟΣ > ΟΖΟΝ > ΖΩΙΚΟΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΣ > ΖΩΙΚΟ ΑΙΜΑ2
Ενδιαφέρον έχει ότι, επί αρκετά χρόνια, γινόταν πολύς λόγος για την ιατρική αξία του όζοντος στην κοινή του μορφή την, επί του παρόντος, γνωστή στην επιστήμη από ορισμένους γιατρούς και βιοχημικούς που πίστευαν στις αξιόλογες θεραπευτικές του ιδιότητες. Η θεραπεία με όζον ήταν δημοφιλής για κάποιο διάστημα, κατά το οποίο, το αέριο που παραγόταν από το ιατρικό οξυγόνο χορηγείτο σε μικρές και συγκεκριμένες θεραπευτικές δόσεις στο αίμα. Μέχρι σήμερα, οι ερευνητές δεν είναι σίγουροι εάν το όζον παίζει κάποιο ρόλο στη φυσιολογία, εντούτοις, η ενστικτώδης κατεύθυνση της έρευνάς τους βρίσκεται σε ευθυγράμμιση με τις απόκρυφες διδασκαλίες. Μελέτες από τον Δρ Paul Wentworth Τζούνιορ και τους συνεργάτες του στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Scripps των ΗΠΑ, τους οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι το όζον παράγεται φυσικά στον άνθρωπο από τα ουδετερόφιλα – το πιο άφθονο είδος λευκών αιμοσφαιρίων.3 Εφ’ όσον επιβεβαιωθεί ότι το όζον πράγματι παράγεται ενδογενώς από αυτά τα λευκά αιμοσφαίρια στο ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, ακόμα και οι σκεπτικιστές θα παραδεχτούν την πολύ μεγάλη σημασία του και, η έννοια του όζοντος ως φάρμακο, θα αποκτήσει αξία. Ενώ, το γήινο οξυγόνο με τη μορφή του όζοντος είναι γνωστό για τις τοξικές του επιδράσεις στον άνθρωπο, εκτός αν χορηγηθεί σε πολύ μικρές ποσότητες, μια άγνωστη επιστήμη φαίνεται να αναδύεται και, εάν αυτή η επιστήμη πρόκειται να οδηγήσει στην ανακάλυψη της υψηλότερης αλλοτροπικής μορφής του όζοντος, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, θα παρασχεθούν στην ανθρωπότητα εξαιρετικά ζωογονητικές ιδιότητες.
Τα Ύδατα του Διαστήματος
Έχοντας διερευνήσει, εν συντομία, την υδάτινη σύνδεση μεταξύ του αιθέρα και της κυκλοφορίας του αίματος, σημειώνοντας ότι το υδρογόνο και το οξυγόνο είναι τα δομικά μέρη και των δύο, δεν είναι άξιον απορίας το ότι η ιδέα του νερού συχνά χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τη φύση του αιθέρα στα κείμενα του εσωτερισμού: Με τα λόγια του Θιβετανού:
«Δημιουργήσαμε έναν όρο που αποκαλούμε αιθέρα. Μιλώντας αποκρυφιστικά, είναι ο σύγχρονος τρόπος έκφρασης “των υδάτων του χώρου”, που είναι τα ύδατα της επιθυμίας στα οποία είμαστε βυθισμένοι».4
Όροι όπως«τα ύδατα του διαστήματος» και «τα ύδατα της επιθυμίας» είναι αρχαίοι μεν, αλλά, αποτελεσματικοί τρόποι περιγραφής του αιθέρα ως ένα δημιουργικό μέσο που γίνεται ενεργό, ηλεκτρικό ρευστό όταν εμποτίζεται με την κοσμική θέληση και την επιθυμία. Πράγματι, διαβάζουμε στη Γένεση ότι «το Πνεύμα του Θεού εφέρε το επί της επιφανείας των υδάτων» και έτσι άρχισε η ιστορία της Δημιουργίας
Creation by Wieslaw Sadurski
Έχοντας δημιουργηθεί κατ’ εικόνα του Θεού, ο άνθρωπος είναι, επίσης, ένας δημιουργικός πράκτορας και, η θέληση και η επιθυμία του για δημιουργία αποτυπώνονται παρόμοια στο αιθερικό σώμα του (τον αιθέρα που περιβάλλει και διαπερνά το φυσικό του σώμα) προτού κατασταλάξουν ηλεκτρικά στην κυκλοφορία του αίματός του μέσω των ενδοκρινών αδένων. Το ενενήντα τοις εκατό του πλάσματος του αίματος αποτελείται από νερό, του οποίου τα συστατικά στοιχεία, το υδρογόνο και το οξυγόνο, φέρουν το ηλεκτρικό φορτίο του αρχέγονου πυρός ή αιθέρα, μέσω του οποίου ο υποκειμενικός άνθρωπος εκδηλώνεται στον αντικειμενικό κόσμο. Το αίμα είναι, κυριολεκτικά η όψη ζωή, το κόκκινο της επιθυμίας και συνεπώς η ποιότητα της επιθυμίας του ανθρώπου, που αδιάκοπα κατασταλάζει στην κυκλοφορία του αίματός του, καθορίζει τη λεπτότητα ή τραχύτητα του φυσικού σώματος μέσω του οποίου εκφράζεται.
Καθώς το αίμα είναι ένα μέσο με το οποίο η θέληση και η επιθυμία του ανθρώπου μεταφράζεται σε ενεργό έκφραση, μια πανομοιότυπη διαδικασία μπορεί να λαμβάνει χώρα και σε κοσμικό επίπεδο. Είτε κοσμική είτε γήινη, η επιθυμία συνιστά μια εμψυχωτική δύναμη και η παρουσία της στον παγκόσμιο αιθέρα προκαλεί κίνηση και επιφέρει κάποιου είδους δημιουργικότητα. Όταν η θέληση και η επιθυμία της κοσμικής ζωής εμποτίζουν τον αιθέρα, η καθοδική πίεση αυτών των κοσμικών κυμάτων συγχωνεύει ψήγματα αιθέρα σε ηλεκτρικά φορτία. Η κοσμική ιδέα μετατρέπεται, έτσι, σε μια ασταθή κατάσταση πλάσματος που με τη σειρά του, αργότερα, κατασταλάζει, καλυπτόμενο και κρυμμένο σε ένα ένδυμα αέριας, υγρής και στερεάς ύλης. Εδώ έχουμε τις τέσσερις καταστάσεις της ύλης που δίνουν μορφή σε μια ιδέα στο φυσικό πεδίο και αντιστοιχούν στα τέσσερα στοιχεία των αρχαίων: πυρ, αέρα, ύδωρ και γη.
Πυρ/Πλάσμα > Αέρας/Αέρια > Νερό/Υγρό > Γη/Στερεό
Cosmic Waves by Wieslaw Sadurski
Συνεχίζεται
-----------------------------------
- Μυστική Δοξασία, Τομ.1, σ. 626, Ε.Π. Μπλαβάτσκυ.
- Υποσημείωση στο «Psycho-Physiological Notes» Ε.Π. Μπλαβάτσκυ [Ο Θεοσοφιστής, Τομ. V, Νο. 3(51), Δεκέμβριος, 1883, σσ. 81-83].
- http://www.eurekalert.org/pub_releases/2003-02/sri-sas022703.php
- Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σ. 275, Α.Α. Μπέιλη - (αγγλικό).
Από την Κοσμική στην Μικροκοσμική Κυκλοφορία
Το πλάσμα του διαστήματος, όπως συζητήθηκε στην προηγούμενη ενότητα, είναι το χονδροειδέστερο ισοδύναμο μιας πιο «ακτινοβόλου ηλεκτρικής ουσίας», η οποία, στα εσωτερικά κείμενα, αναφέρεται γενικότερα σαν αιθέρας. Είναι η ενεργή όψη αυτού του αιθέρα που σχηματίζει την πραγματικά θεία κυκλοφορική ροή ή «κυκλοφορία του αίματος» της άγνωστης κοσμικής οντότητας. Τα ηλεκτρικά ρεύματα που κυκλοφορούν δια μέσου του διαστημικού πλάσματος αντικατοπτρίζουν απλά την ατελεύτητη κίνηση του αιθέρα στο πυκνότερο επίπεδο της κοσμικής εκδήλωσης.
Αυτά τα αιθερικά ρεύματα του διαστήματος απαρτίζονται, κυρίως, από υδρογόνο και οξυγόνο, αν και σε πιο λεπτοφυή μορφή από εκείνη που η επιστήμη τα αναγνωρίζει στην ατμόσφαιρά μας:
| «Προτού τα αέρια γίνουν αυτό που είναι στην ατμόσφαιρά μας, είναι διαστρικός Αιθέρας... Το Υδρογόνο, ένα εξαιρετικά εύφλεκτο αέριο, και το Οξυγόνο, το οποίο παράγει καύση, σχηματίζουν νερό, μια από τις μορφές της πρωταρχικής δύναμης ή του πυρός, σε μια κρύα ή λανθάνουσα και ρευστού τύπου μορφή». Στις ανώτερες μορφές του, το υδρογόνο είναι “το πρωτογεννημένο στοιχείο... το πιο συγγενικό στην πρωθύλη”... και το οξυγόνο ενσταλάζει το πυρ της ζωής στη “Μητέρα” μέσω επώασης. Είναι το Πνεύμα, το νοούμενο εκείνου που στη χονδροειδή του μορφή πάνω στη Γη γίνεται οξυγόνο και υδρογόνο».1 |
Καθώς αυτές οι λεπτοφυείς μορφές υδρογόνου και οξυγόνου κατασταλάζουν από τον αιθέρα, σχηματίζουν μια πύρινη ομίχλη ή ατμό από τον οποίο εκκρίνεται μια αραιά μορφή όζοντος, επί του παρόντος άγνωστη στη χημεία, αλλά θεωρούμενη από τους οδηγούς της φυλής ως το ελιξήριο της ζωής. Είναι η ηλεκτρική αλληλεπίδραση αυτής της, υψηλού κραδασμού, μορφής όζοντος με τη φυσική υπόσταση, που έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή αίματος:
ΑΙΘΕΡΑΣ > ΑΤΜΟΣ > ΟΖΟΝ > ΖΩΙΚΟΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΣ > ΖΩΙΚΟ ΑΙΜΑ2
Ενδιαφέρον έχει ότι, επί αρκετά χρόνια, γινόταν πολύς λόγος για την ιατρική αξία του όζοντος στην κοινή του μορφή την, επί του παρόντος, γνωστή στην επιστήμη από ορισμένους γιατρούς και βιοχημικούς που πίστευαν στις αξιόλογες θεραπευτικές του ιδιότητες. Η θεραπεία με όζον ήταν δημοφιλής για κάποιο διάστημα, κατά το οποίο, το αέριο που παραγόταν από το ιατρικό οξυγόνο χορηγείτο σε μικρές και συγκεκριμένες θεραπευτικές δόσεις στο αίμα. Μέχρι σήμερα, οι ερευνητές δεν είναι σίγουροι εάν το όζον παίζει κάποιο ρόλο στη φυσιολογία, εντούτοις, η ενστικτώδης κατεύθυνση της έρευνάς τους βρίσκεται σε ευθυγράμμιση με τις απόκρυφες διδασκαλίες. Μελέτες από τον Δρ Paul Wentworth Τζούνιορ και τους συνεργάτες του στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Scripps των ΗΠΑ, τους οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι το όζον παράγεται φυσικά στον άνθρωπο από τα ουδετερόφιλα – το πιο άφθονο είδος λευκών αιμοσφαιρίων.3 Εφ’ όσον επιβεβαιωθεί ότι το όζον πράγματι παράγεται ενδογενώς από αυτά τα λευκά αιμοσφαίρια στο ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, ακόμα και οι σκεπτικιστές θα παραδεχτούν την πολύ μεγάλη σημασία του και, η έννοια του όζοντος ως φάρμακο, θα αποκτήσει αξία. Ενώ, το γήινο οξυγόνο με τη μορφή του όζοντος είναι γνωστό για τις τοξικές του επιδράσεις στον άνθρωπο, εκτός αν χορηγηθεί σε πολύ μικρές ποσότητες, μια άγνωστη επιστήμη φαίνεται να αναδύεται και, εάν αυτή η επιστήμη πρόκειται να οδηγήσει στην ανακάλυψη της υψηλότερης αλλοτροπικής μορφής του όζοντος, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, θα παρασχεθούν στην ανθρωπότητα εξαιρετικά ζωογονητικές ιδιότητες.
Τα Ύδατα του Διαστήματος
Έχοντας διερευνήσει, εν συντομία, την υδάτινη σύνδεση μεταξύ του αιθέρα και της κυκλοφορίας του αίματος, σημειώνοντας ότι το υδρογόνο και το οξυγόνο είναι τα δομικά μέρη και των δύο, δεν είναι άξιον απορίας το ότι η ιδέα του νερού συχνά χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τη φύση του αιθέρα στα κείμενα του εσωτερισμού: Με τα λόγια του Θιβετανού:
| «Δημιουργήσαμε έναν όρο που αποκαλούμε αιθέρα. Μιλώντας αποκρυφιστικά, είναι ο σύγχρονος τρόπος έκφρασης “των υδάτων του χώρου”, που είναι τα ύδατα της επιθυμίας στα οποία είμαστε βυθισμένοι».4 |
Όροι όπως«τα ύδατα του διαστήματος» και «τα ύδατα της επιθυμίας» είναι αρχαίοι μεν, αλλά, αποτελεσματικοί τρόποι περιγραφής του αιθέρα ως ένα δημιουργικό μέσο που γίνεται ενεργό, ηλεκτρικό ρευστό όταν εμποτίζεται με την κοσμική θέληση και την επιθυμία. Πράγματι, διαβάζουμε στη Γένεση ότι «το Πνεύμα του Θεού εφέρε το επί της επιφανείας των υδάτων» και έτσι άρχισε η ιστορία της Δημιουργίας
Creation by Wieslaw Sadurski
Έχοντας δημιουργηθεί κατ’ εικόνα του Θεού, ο άνθρωπος είναι, επίσης, ένας δημιουργικός πράκτορας και, η θέληση και η επιθυμία του για δημιουργία αποτυπώνονται παρόμοια στο αιθερικό σώμα του (τον αιθέρα που περιβάλλει και διαπερνά το φυσικό του σώμα) προτού κατασταλάξουν ηλεκτρικά στην κυκλοφορία του αίματός του μέσω των ενδοκρινών αδένων. Το ενενήντα τοις εκατό του πλάσματος του αίματος αποτελείται από νερό, του οποίου τα συστατικά στοιχεία, το υδρογόνο και το οξυγόνο, φέρουν το ηλεκτρικό φορτίο του αρχέγονου πυρός ή αιθέρα, μέσω του οποίου ο υποκειμενικός άνθρωπος εκδηλώνεται στον αντικειμενικό κόσμο. Το αίμα είναι, κυριολεκτικά η όψη ζωή, το κόκκινο της επιθυμίας και συνεπώς η ποιότητα της επιθυμίας του ανθρώπου, που αδιάκοπα κατασταλάζει στην κυκλοφορία του αίματός του, καθορίζει τη λεπτότητα ή τραχύτητα του φυσικού σώματος μέσω του οποίου εκφράζεται.
Καθώς το αίμα είναι ένα μέσο με το οποίο η θέληση και η επιθυμία του ανθρώπου μεταφράζεται σε ενεργό έκφραση, μια πανομοιότυπη διαδικασία μπορεί να λαμβάνει χώρα και σε κοσμικό επίπεδο. Είτε κοσμική είτε γήινη, η επιθυμία συνιστά μια εμψυχωτική δύναμη και η παρουσία της στον παγκόσμιο αιθέρα προκαλεί κίνηση και επιφέρει κάποιου είδους δημιουργικότητα. Όταν η θέληση και η επιθυμία της κοσμικής ζωής εμποτίζουν τον αιθέρα, η καθοδική πίεση αυτών των κοσμικών κυμάτων συγχωνεύει ψήγματα αιθέρα σε ηλεκτρικά φορτία. Η κοσμική ιδέα μετατρέπεται, έτσι, σε μια ασταθή κατάσταση πλάσματος που με τη σειρά του, αργότερα, κατασταλάζει, καλυπτόμενο και κρυμμένο σε ένα ένδυμα αέριας, υγρής και στερεάς ύλης. Εδώ έχουμε τις τέσσερις καταστάσεις της ύλης που δίνουν μορφή σε μια ιδέα στο φυσικό πεδίο και αντιστοιχούν στα τέσσερα στοιχεία των αρχαίων: πυρ, αέρα, ύδωρ και γη.
Πυρ/Πλάσμα > Αέρας/Αέρια > Νερό/Υγρό > Γη/Στερεό
Cosmic Waves by Wieslaw Sadurski
| Συνεχίζεται |
-----------------------------------
- Μυστική Δοξασία, Τομ.1, σ. 626, Ε.Π. Μπλαβάτσκυ.
- Υποσημείωση στο «Psycho-Physiological Notes» Ε.Π. Μπλαβάτσκυ [Ο Θεοσοφιστής, Τομ. V, Νο. 3(51), Δεκέμβριος, 1883, σσ. 81-83].
- http://www.eurekalert.org/pub_releases/2003-02/sri-sas022703.php
- Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σ. 275, Α.Α. Μπέιλη - (αγγλικό).
