ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Εξαιτίας της θέσης του πάνω στο Σταθερό Σταυρό ο Λέων περιέρχεται υπό την επιρροή, άμεσα ή έμμεσα, έξι πλανητών: του Ηλίου· του Ποσειδώνα· του Ουρανού· του Δία· της Αφροδίτης· του Άρη. Όλοι τους είναι ισχυροί στην έκφραση σ’ αυτό το ζώδιο, επιτυγχάνοντας ένα καθοριστικό σημείο αποκάλυψης και δημιουργώντας με την ενωμένη τους δραστηριότητα κι αλληλεπίδραση τον εξάκτινο αστέρα της ανθρωπότητας. Ρυθμίζουν τη συνείδηση του ανθρώπου αλλά όχι τα γεγονότα, εκτός στο μέτρο που η συνείδησή του αναλαμβάνει τον έλεγχο σε κάποιο σημείο της εξέλιξής του. Με την εσωτερική επιστήμη της αστρολογίας συνδέονται κάποιες επικουρικές επιστήμες, όπως η Επιστήμη των Τριγώνων στην οποία αναφέρθηκα συχνά· υπάρχει επίσης η Επιστήμη της Σχέσης, που αφορά τις σχέσεις ανάμεσα στις πολλές τετράδες που μπορούν ν’ ανακαλυφθούν στην πλανητική αλληλοσχέτιση, τη σχέση ανάμεσα σε τέσσερις αστερισμούς συν τις πολλές ανθρώπινες και θείες τετράδες. Υπάρχει επιπλέον η Επιστήμη των Αστέρων Ενέργειας, όπως σημείωσα εδώ όταν αναφέρθηκα στον εξάκτινο αστέρα της ανθρωπότητας και το πολύ γνωστό σύμβολο αυτής της Επιστήμης είναι η Σφραγίδα του Βασιλιά Σολομώντα. Αυτά τα αστέρια, τα τρίγωνα και τα τετράγωνα βρίσκονται σε όλα τα ωροσκόπια – ανθρώπινα, πλανητικά, συστημικά και κοσμικά – και συνιστούν το πρότυπο (κυανοτυπία) ζωής του ιδιαίτερου Όντος που εξετάζεται· καθορίζουν το χρόνο της εκδήλωσης και τη φύση των εκπορεύσεων και επιδράσεων.

Τα τετράγωνα ή τετράδες σχετίζονται με την υλική εμφάνιση ή μορφική έκφραση· τα αστέρια αφορούν τις καταστάσεις συνείδησης και τα τρίγωνα σχετίζονται με το πνεύμα και τη σύνθεση. Στα αρχεία των εσωτερικών αστρολόγων που συνδέονται με την Ιεραρχία, φυλάσσονται οι χάρτες εκείνων των μελών της ανθρώπινης οικογένειας που πέτυχαν να γίνουν μύστες και παραπάνω. Αποτελούνται από αλληλεπικαλυπτόμενα τετράγωνα, αστέρια και τρίγωνα που περιέχονται στο ζωδιακό τροχό και προσαρμόζονται πάνω στο σύμβολο του Θεμελιώδη Σταυρού. Τα τετράγωνα, έχοντας καθεμιά απ’ τις τέσσερις γωνίες και κορυφές τους σ’ έναν απ’ τους τέσσερις ζωδιακούς αστερισμούς, απεικονίζονται με μαύρο· ο πεντάκτινος αστέρας απεικονίζεται με κίτρινο ή χρυσό χρώμα και οι πέντε κορυφές του είναι σε επαφή με πέντε αστερισμούς στο μεγάλο τροχό· τα τρίγωνα είναι κυανά κι έχουν πάνω από κάθε κορυφή του τριγώνου ένα εσωτερικό σύμβολο το οποίο αντιπροσωπεύει τους αστερισμούς της Μεγάλης Άρκτου, του Σειρίου και των Πλειάδων. Αυτά τα σύμβολα μπορεί να μην αποκαλυφθούν εδώ, αλλά υποδεικνύουν το σημείο της πνευματικής συν-είδησης που επιτεύχθηκε και την ανταποκριτικότητα του μυημένου στις κύριες αυτές κοσμικές επιδράσεις. Μια ματιά σ’ αυτούς τους γεωμετρικούς χάρτες δείχνει στιγμιαία την κατάσταση του μυημένου κι επίσης το σημείο προς το οποίο μοχθεί. Αυτοί οι χάρτες είναι τετραδιάστατοι σε φύση κι όχι επίπεδες επιφάνειες όπως οι χάρτες μας. Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα πληροφορία, αλλά δεν έχει καμιά αξία εκτός στο βαθμό που υποδεικνύει σύνθεση, τη συγχώνευση πνεύματος, ψυχής και σώματος και το σημείο ανάπτυξης. Αποδεικνύει επίσης το γεγονός ότι όσον αφορά την ψυχή, “ο Θεός γεωμετρεί”. Οι χάρτες αυτοί έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. 

(Εσωτέρα Αστρολογία, Λέων)

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ στον ΛΕΟΝΤΑ - 

Η ολοκλήρωση της φάσης της Ν.Σ. είναι την Πέμπτη 28/7 στις 20.54 ώρα Ελλάδας. 

Η “Καρδιά του Διδασκάλου” είναι ένας τεχνικός όρος που υποδεικνύει τις πηγές της ζωής και πολλές ανάλογες ερμηνείες. Υπάρχει σ’ αυτό το στάδιο και μετά από μια ορισμένη κύρια μύηση μια ευθεία γραμμή ενέργειας ή ζωής – αισθητή, αναγνωρισμένη, ενεργός και χρησιμοποιούμενη – ανάμεσα στο συνειδητό μαθητή και:

1. Το καρδιακό κέντρο του μαθητή.
2. Το καρδιακό κέντρο στο κεφάλι.
3. Τον εγωικό λωτό ο οποίος (μέχρι την τέταρτη μύηση) είναι το καρδιακό κέντρο της εναδικής ζωής.
4. Το Διδάσκαλο στο κέντρο του ομίλου Του.
5. Τον Χριστό, το καρδιακό κέντρο της Ιεραρχίας.
6. Τη ζωή της Ενάδας που αρχίζει να γίνεται αισθητή στην τρίτη μύηση.
7. Τον Ίδιο τον Κύριο της Ζωής, το καρδιακό κέντρο της Σαμπάλλα.

Η γραμμή της σχέσης εκτείνεται τότε απ’ αυτούς προς τα εμπρός και προς τα έξω και προς τα πάνω (θεωρούμενη σφαιρικά) προς τη Ζωή στο καθαυτό κέντρο του “άλλου εγώ” της Γης μας, του πλανήτη Αφροδίτη, προς το Δία κι από εκεί προς τον Ίδιο τον ηλιακό Κύριο και προς ένα σημείο στον Ήλιο Σείριο.

Μπορείτε λοιπόν να δείτε πόσο διαφορετικό είναι αυτό το στάδιο απ’ ό,τι θα μπορούσατε να φαντασθείτε. Είναι ένα στάδιο που σημαδεύει ένα νέο ξεκίνημα ή έναρξη και μια μεγάλη μετάβαση. Είναι ένα στάδιο στο οποίο εισέρχεται κανείς διαμέσου της ανοιχτής θύρας της Νιρβάνα, της αρχής της Ατραπού της Ανώτερης Εξέλιξης. Είναι ένα στάδιο που σημαδεύει μια ειδική θέση (αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια τόσο ακατάλληλη λέξη) του μαθητή πάνω στον ανοδικό Δρόμο που αποκαλύπτεται από το φωτισμένο Δρόμο· είναι η επίτευξη του εσώτατου σημείου αντίληψη, που ονομάζεται εσωτερικά “μέσα στην καρδιά”.

Σας μίλησα αλλού για τους παγκόσμιους μαθητές που βρίσκονται “κοντά στην καρδιά του Διδασκάλου”. Δεν είναι το ίδιο πράγμα με το να είναι “μέσα στην καρδιά του Διδασκάλου”. Το ένα αναφέρεται στο Διδάσκαλο πάνω στην ακτίνα του μαθητή· το άλλο αναφέρεται στον Χριστό, τη Σύνθεση μέσα στην Ιεραρχία όλων των ακτίνων.

Ο κόσμος σήμερα προσφέρει ευκαιρία σ’ όλους τους μαθητές να γίνουν παγκόσμιοι μαθητές, κοντά στην καρδιά του Διδασκάλου και να περάσουν γοργά τα πρώτα στάδια της μαθητείας. Προσφέρει ευκαιρία στους παγκόσμιους μαθητές ν’ αρχίσουν την προσέγγισή τους στην Καρδιά της Ιεραρχίας, τον Χριστό.

Πρέπει να ενδιαφέρεσθε για την πρώτη αυτή δυνατότητα γιατί – καθώς πλησιάζετε στον όμιλό σας – μπορείτε ν’ αρχίσετε να λαμβάνετε εκείνη την εκπαίδευση που θα αναπτύξει μέσα σας παγκόσμια χρησιμότητα.  (ΜΝΕ,Ι:768)

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 17 Ιουλίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Ο.Δ.

ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ

Θα μπορούσε να θεωρηθεί φαιδρή οποιαδήποτε απόπειρα να δοθεί μια διάλεξη πάνω στην Κοσμική Εξέλιξη, γιατί ασφαλώς συνιστά ένα θέμα για το οποίο ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος θνητός γνωρίζει το παραμικρό και συνεπώς είμαστε εντελώς ανίκανοι να το αναπτύξουμε. Ωστόσο μπορούμε να εξάγουμε ορισμένα συμπεράσματα σύμφωνα με το νόμο της αναλογίας, που θα μπορέσουν να μας οδηγήσουν σε πολύ ενδιαφέρουσες σφαίρες σκέψης.

 Η αυτοσυνείδηση του ανθρώπου οδηγεί πάλι σε κάτι ακόμη ευρύτερο, στη συνείδηση του μεγάλου πλανητικού Πνεύματος, η οποία θα μπορούσε ν’ αποδοθεί καλύτερα με τον όρο “ομαδική συνείδηση”. Καθώς προχωρεί η εξέλιξη ο άνθρωπος θα περάσει απ’ το στάδιο της αυτοσυνείδησης, στο οποίο όλοι βρισκόμαστε τώρα, σε μια αντίληψη εκείνου που νοείται με τον όρο ομαδική συνείδηση, κάτι που είναι πρακτικά άγνωστο προς το παρόν, εκτός σαν κάποιο όμορφο ιδανικό κι ένα όνειρο που ίσως υλοποιηθεί κάποτε στο μέλλον. Η ομαδική συνείδηση με τη σειρά της θα οδηγήσει λογικά σ’ εκείνο που από έλλειψη καλύτερου όρου ονομάζουμε Θεϊκή συνείδηση, μολονότι αποδοκιμάζω τη χρήση της λέξης θεϊκός επειδή προκαλεί πολλές διενέξεις ανάμεσα στους διάφορους στοχαστές της ανθρώπινης οικογένειας. Αυτές οι διενέξεις οφείλονται κυρίως σε διαφορές στη φρασεολογία, στους όρους που χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν θεμελιώδεις ιδέες και στις ποικίλες οργανωτικές μεθόδους. Όταν, λόγου χάρη, ο επιστήμονας μιλά για δύναμη ή ενέργεια κι ο Χριστιανός μιλά για το Θεό κι ο Ινδουιστής χρησιμοποιεί κάτι ανάλογο προς τους όρους “Εγώ ειμί ο Ων” ή Εαυτός, αναφέρονται όλοι τους στη μία και την ίδια μεγάλη ζωή, αλλά χάνουν πολύ χρόνο στην προσπάθεια ν’ αποδείξουν τα λάθη των άλλων και να επιδείξουν την ακρίβεια της δικής τους ερμηνείας.

Στη συνέχεια είδαμε ότι η ατομική εξέλιξη, μιλώντας γενικά, θα μπορούσε να διαιρεθεί σε δύο τμήματα ή στάδια· το ένα στάδιο το ονομάσαμε ατομικό και το άλλο, από έλλειψη καλύτερου όρου, ραδιενεργό. Το ατομικό στάδιο είναι εκείνο στο οποίο το άτομο διάγει τη δική του εγωκεντρική ζωή, ενδιαφέρεται ολοκληρωτικά με τη δική του ανέλιξη και με τα αποτελέσματα των επαφών που πραγματοποιεί. Καθώς η εξέλιξη προχωρεί, γίνεται πρόδηλο ότι το άτομο αρχίζει ν’ αντιδρά με τον καιρό σε μια μεγαλύτερη ζωή έξω απ’ το ίδιο και μ’ αυτό έχουμε μια περίοδο ανάλογη προς το μορφοδομητικό στάδιο όπου αυτά τα άτομα της ουσίας έλκονται από ένα μεγαλύτερο φορτίο ενέργειας, ή θετικής ηλεκτρικής δύναμης (αν έτσι θέλετε να την ονομάσετε) η οποία τα σύρει ή τα έλκει προς αυτήν και δομεί απ’ αυτά μια μορφή· τότε αυτά τα άτομα της ουσίας καθίστανται με τη σειρά τους ηλεκτρόνια. Διαπιστώσαμε κατόπιν ότι στη δική μας περίπτωση, όπως και στην περίπτωση κάθε αυτοσυνείδητης μονάδας, ακολουθείται η ίδια διαδικασία κι ότι διαθέτουμε μια κεντρική ζωή που συγκρατεί μέσα στη σφαίρα επιρροής της τα άτομα που απαρτίζουν τα διάφορα σώματα, το νοητικό, το συναισθηματικό και το φυσικό· ότι εκδηλωνόμαστε, κινούμαστε, διάγουμε τη ζωή μας και πραγματώνουμε τους σκοπούς μας προσελκύοντας τα άτομα της ουσίας που επαρκούν για τις ανάγκες μας και δια των οποίων μπορούμε ν’ αποκαταστήσουμε τις απαραίτητες επαφές. Τα άτομα αυτά αποτελούν για μας, την κεντρική ζωή, ό,τι και τα ηλεκτρόνια για το κεντρικό θετικό φορτίο στο άτομο της ουσίας. Έπειτα είδαμε πως αν αυτό αληθεύει, πως υπάρχει δηλαδή ένα εγωκεντρικό στάδιο ή μια καθαρά ατομική περίοδος για το άτομο και για το ανθρώπινο άτομο, τότε και για το άτομο του πλανήτη που ενοικείται από την κεντρική πνευματική του ζωή, θα μπορούσαμε να προδικάσουμε λογικά μια παρόμοια κατάσταση. Έτσι οδηγηθήκαμε στο χώρο της εικασίας. Κατόπιν εξετάσαμε κατά πόσο όλα όσα συμβαίνουν στον πλανήτη μας οφείλονται στην εγωκεντρική κατάσταση της Οντότητας που πραγματώνει τους σκοπούς Της διαμέσου του. Τελικά προωθήσαμε την ίδια ιδέα σε σχέση με το καθαυτό ηλιακό σύστημα.

Στη συνέχεια προχωρήσαμε στην εξέταση του δεύτερου σταδίου, του ραδιενεργού, που τα τελευταία είκοσι χρόνια μελετούν οι επιστήμονες αναφορικά με το άτομο της χημείας και της φυσικής· είδαμε ότι υφίσταται μια ανάλογη κατάσταση στην εξέλιξη του ανθρώπινου ατόμου κι ότι υπάρχει μια προγενέστερη περίοδος που παραλληλίζεται με το ατομικό στάδιο στο οποίο ο άνθρωπος είναι σαφώς ιδιοτελής, τελείως εγωκεντρικός και αδιαφορεί για την ευημερία της ομάδας όπου ανήκει. Το τελευταίο αυτό στάδιο είναι εμφανές στο σημερινό κόσμο. Ένα μεγάλο ποσοστό της ανθρώπινης οικογένειας βρίσκεται στο ατομικό στάδιο, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτό είναι αναγκαίο και προστατευτικό· το διαβαίνει κάθε μονάδα της ανθρώπινης οικογένειας στη διαδικασία της εξεύρεσης της θέσης της μέσα στον όμιλο και της επιτρέπει ν’ αναπτύξει κάτι πολύτιμο που θα προσφέρει στον όμιλο εισερχόμενη στο δεύτερο στάδιο.

Στο σημερινό κόσμο υπάρχουν επίσης μονάδες της ανθρώπινης οικογένειας που εισέρχονται στο δεύτερο στάδιο, καθίστανται ραδιενεργές και μαγνητικές, επηρεάζουν άλλες μορφές κι αποκτούν ομαδική συνείδηση· περνούν απ’ το στάδιο του “Εγώ ειμί” στην αντίληψη του “Εγώ ειμί ο”· η ζωή κι ο σκοπός της μεγάλης Οντότητας του σώματος της Οποίας αποτελούν μέρος, αρχίζουν να γίνονται γνωστά σ’ αυτούς· αποκτούν επίγνωση του σκοπού που βρίσκεται πίσω από τη ζωή του πλανητικού Πνεύματος το Οποίο αποτελεί την υποκειμενική ώση πίσω απ’ την αντικειμενική εκδήλωση στη γη μας. Αρχίζουν να συνεργάζονται με τα σχέδια Του, να εργάζονται για τη βελτίωση της ομάδας τους· και η διαφορά τους με τα άλλα άτομα της ανθρώπινης οικογένειας έγκειται στο ότι τώρα διαθέτουν ομαδική συνείδηση, έναν πλατύτερο ορίζοντα, μια ομαδική αναγνώριση κι έναν ευρύτερο σκοπό. Ταυτόχρονα δε χάνουν την αυτοσυνείδησή τους, ούτε την ατομική τους ταυτότητα και παραμένει η δική τους σφαιροειδής ζωή, αλλά δεν καταναλώνουν το σύνολο της δύναμης και της ενέργειας που ρέει μέσα απ’ αυτούς στην πραγμάτωση των δικών τους σχεδίων, παρά σε μια νοήμονα συνεργασία με τη μεγαλύτερη Ζωή της οποίας αποτελούν μέρος. Τέτοιοι άνθρωποι είναι λίγοι και διάσπαρτοι, αλλά όταν αυξηθούν σε αριθμό, τότε θα μπορέσουμε να προσδοκούμε κάποια αλλαγή στις παγκόσμιες συνθήκες καθώς και την έλευση εκείνου του καιρού στον οποίο αναφέρεται ο Απ. Παύλος όταν λέει: “Ίνα μη ή σχίσμα εν τω σώματι, αλλά το αυτό υπέρ αλλήλων μεριμνώσι τα μέλη· και είτε πάσχει έν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη, είτε δοξάζεται έν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη… ο δε αυτός έστι Θεός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσιν. Διαιρέσεις δε χαρισμάτων εισί, το δε αυτό Πνεύμα· και διαιρέσεις διακονιών εισί, και ο αυτός Κύριος”. Όταν όλοι έχουμε ομαδική συνείδηση, επίγνωση του σκοπού που βρίσκεται πίσω απ’ την εκδήλωση στον πλανήτη μας και είμαστε συνειδητά δραστήριοι και δαπανούμε όλη μας την ενέργεια στην πραγμάτωση των ομαδικών σχεδίων, θα έχουμε ό,τι οι Χριστιανοί ονομάζουν “χιλιετία”.

Εφόσον λοιπόν έχουμε τα δύο αυτά στάδια στην εξέλιξη του ατόμου της ουσίας και του ανθρώπινου ατόμου κι εφόσον αυτά αποτελούν τη βάση κάθε μελλοντικής ανάπτυξης, θα έχουμε και στο πλανητικό άτομο τα ίδια αυτά στάδια, δηλαδή εκείνο στο οποίο η πλανητική Ζωή απεργάζεται τα δικά Της σχέδια κι ένα μεταγενέστερο στο οποίο συντάσσεται με τα μεγαλύτερα σχέδια της Ζωής που εμψυχώνει το ηλιακό σύστημα. Επειδή, όπως καταλαβαίνετε δεν έχω πάρει ποτέ συνέντευξη απ’ το πλανητικό Πνεύμα, δεν είμαι σε θέση να σας πω κατά πόσο συνεργάζεται ήδη με τους σκοπούς του ηλιακού Λόγου· αλλά ίσως μπορούσαμε ν’ αποκτήσουμε κάποια ιδέα του γενικού σκοπού μελετώντας τη φυλετική εξέλιξη και την ανάπτυξη των μεγάλων διεθνών σχεδίων στον πλανήτη. Πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη πως μολονότι εμείς οι άνθρωποι αυτοθεωρούμαστε σαν η ύψιστη και μέγιστη εκδήλωση πάνω στον πλανήτη, ίσως να υπάρχουν κι άλλες εξελίξεις δια των οποίων να εργάζεται η κεντρική Ζωή, για τις οποίες δε γνωρίζουμε το παραμικρό. Δε θα πρέπει να μελετούμε μόνο τον άνθρωπο, αλλά να εξετάζουμε και την αγγελική εξέλιξη ή τη ντεβαϊκή όπως αποκαλείται απ’ τους Ινδουιστές. Αυτό μας διανοίγει ένα απέραντο πεδίο μελετών και υποθέσεων.

(Επιλογές κειμένου από το βιβλίο: Η Συνείδηση του Ατόμου, Διάλεξη VII, 

Koσμική Εξέλιξη, σσ. 143-150)

   ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ - Τετάρτη 13 Ιουλίου 2022 

(ακριβής ώρα 21.37)

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

(Εσωτέρα Αστρολογία)

Η ανταπόκριση του ατόμου του Καρκίνου στις εισερχόμενες επιρροές και στο περιβάλλον του θα είναι διαφορετική από εκείνη του μαθητή ή του μυημένου κι αυτές πάλι θα διαφέρουν σε κάθε ζώδιο, ολοκληρώνοντας έτσι την ανθρώπινη ανάπτυξη. Εδώ πάλι είναι ένα σημείο το οποίο οι αστρολόγοι πρέπει να λάβουν αργότερα υπόψη. Θα ήθελα να σας δώσω εδώ έναν πίνακα που θα υποδεικνύει κάπως τη φύση της ανταπόκρισης του ανθρώπου κατά τη διάρκεια των τριών σταδίων της ανάπτυξής του – υπανάπτυκτου, προχωρημένου και πάνω στην Ατραπό – στις διάφορες επιρροές στις οποίες υπόκειται όταν εισέρχεται στην ύπαρξη του φυσικού πεδίου δια της ανοιχτής θύρας του Καρκίνου και προχωρεί κατόπιν διαμέσου όλων των ζωδίων. [332]

         Ζώδιο          Υπανάπτυκτος Άνθρωπος              Αναπτυγμένος Άνθρωπος                        Μαθητής-Μυημένος

   1.   Κριός.......... Τυφλή μη κατευθυνόμενη            Κατευθυνόμενη προσπάθεια της             Αναγνώριση του έργου με το

                            εμπειρία.                                    προσωπικότητας.                                  Σχέδιο.

                            Ενστικτώδης αντίδραση.              Επιθυμία.                                             Θέληση.

                                                  Βασικός τόνος: Ο Κριός στρέφεται στον Αιγόκερω.

   2.   Ταύρος....... Ιδιοτελής επιθυμία. Έφεση.          Φωτισμένη ζωή.

                            Το Φως της Γης.                          Το Φως της Αγάπης.                              Το Φως της Ζωής

                                                  Βασικός τόνος: Ο Ταύρος ορμά τυφλά μέχρι να κατευθύνει ο Τοξότης.

   3.   Δίδυμοι....... Αλλοίωση της σχέσης.                 Προσανατολισμός                                 Ορθή σχέση.

                            “Υπηρετώ τον εαυτό μου.”           “Υπηρετώ τον αδελφό μου.”                   “Υπηρετώ τον Έναν.”

                                                  Βασικός τόνος: Οι Δίδυμοι κινούνται προς το Ζυγό.

   4.   Καρκίνος.... Η τυφλή μονάδα χάνεται.             Η μονάδα αφυπνίζεται σ’ αυτό που         Το Όλο γίνεται ορατό σαν ένα.

                                                                               είναι γύρω.

                            Η Μάζα.                                     Το Σπίτι.                                               Ανθρωπότητα.

                                                  Βασικός τόνος: Ο Καρκίνος οραματίζεται τη ζωή στο Λέοντα.

   5.   Λέων.......... Ο Κατώτερος Εαυτός.                  Ο Ανώτερος Εαυτός.                             Ο Ένας Εαυτός.

                            Το κρυμμένο σημείο.                   Το αποκαλυπτόμενο σημείο.                  Το εγκαταλειφθέν σημείο.

                                                  Βασικός τόνος: Ο Λέων ζητά την απελευθέρωση στο Σκορπιό.

   6.   Παρθένος.... Η δημιουργούμενη ενέργεια.        Η δημιουργική δύναμη.                         Η Χριστική δραστηριότητα.

                            Η Μητέρα.                                  Ο Προστάτης.                                       Το Φως.

                                                  Βασικός τόνος: Η Παρθένος κρύβει το φως που ακτινοβολεί ο κόσμος στον Υδροχόο. [333]

   7.   Ζυγός.......... Ανισόρροπο πύρινο πάθος.           Η ζύγιση των αντιθέτων.                        Επιτευχθείσα ισορροπία.

                            Ανθρώπινη αγάπη.                      Αφοσίωση και έφεση.                            Θεία Αγάπη.

                                                                                                                                           Κατανόηση.

                                                  Βασικός τόνος: Ο Ζυγός σχετίζει τους δύο στους Διδύμους.

   8.   Σκορπιός.... Ενότητα της ιδιοτέλειας.              Διαμάχη με τη δυαδικότητα.                   Ανώτερη ενότητα.

                            Το Τέρας.                                   Ο Μαχητής.                                          Ο Μαθητής.

                                                  Βασικός τόνος: Ο Σκορπιός σκηνοθετεί την απελευθέρωση του Λέοντα.

   9.   Τοξότης...... Εγωκεντρικότητα.                       Προσήλωση.                                        Διευθυντής των ανθρώπων.

                            Πειραματική προσέγγιση.            Κατευθυνόμενη προσέγγιση.                  Ο ελεγκτής της Πύλης.

                                                  Βασικός τόνος: Τοξότης, ο μαθητής αποβαίνει Σωτήρας στους Ιχθείς.

10.   Αιγόκερως.. Η δεμένη στη γη ψυχή.                 Εκείνος που διασχίζει το νερό.               Ο Κατακτητής του Θανάτου.

                                                                               Ρευστό.                                                Ο Μυημένος.

                                                  Βασικός τόνος: Ο Αιγόκερως αποκορυφώνει το έργο του Σκορπιού.

11.   Υδροχόος... Όλα τα πράγματα για όλους          Αφιέρωση στην ψυχή.                           Υπηρέτης όλων των ανθρώπων.

                            τους ανθρώπους.

                            Το φορτίο του εαυτού.                 Το φορτίο της ανθρωπότητας.                Το φορτίο του κόσμου.

                                                  Βασικός τόνος: Ο Υδροχόος απελευθερώνει την Παρθένο από το φορτίο της.

12.   Ιχθείς.......... Ανταποκριτικότητα στο               Ευαισθησία στην ψυχή.                         Πνευματική ευθύνη.

                            περιβάλλον.

                            Το μέντιουμ.                               Ο Μεσολαβητής.                                  Ο Σωτήρας.

                                                   Βασικός τόνος: Οι Ιχθείς παίρνουν από όλα τα ζώδια. [334]

Θα σημειώσετε ότι αυτές οι σχέσεις μεταξύ των ζωδίων δεν είναι εκείνες των αντίθετων αλλά των ενδιάμεσων ζωδίων και συνεπώς σημαδεύουν την ενδιάμεση περίοδο της σχέσης κι όχι την κορύφωση όπως στην περίπτωση που εξετάζεται ο Λέων κι ο Υδροχόος ή ο Καρκίνος και ο Aιγόκερως. Θα βρεθεί ότι αυτές οι σχέσεις δημιουργούν πολύ συγκεκριμένες γεωμετρικές μορφές, όπως ακριβώς οι σταυροί που σχηματίζονται μεταξύ των αντίθετων ζωδίων, σχηματίζουν τους τρεις σταυρούς των ουρανών. Το σχολιάζω για να το εξετάσετε. Ο πίνακας σας δίνει μια νέα κι εσώτερη σχέση των ζωδίων μεταξύ τους και μια σχέση που γίνεται σαφώς ενεργός κι αποτελεσματική μετά τη μύηση…Ένα πράγμα που θα προβάλλει αργότερα, αλλά προς το παρόν είναι αδύνατο να διευκρινιστεί, είναι το γεγονός ότι οι δώδεκα Δημιουργικές Ιεραρχίες συνδέονται όλες με το ένα ή το άλλο απ’ τα δώδεκα σημεία του ζωδιακού κι ότι όλες επηρεάζουν σαφώς την ανθρώπινη οικογένεια κι επίσης τη μονάδα μέσα σ’ αυτή την οικογένεια. Μια προσεκτική μελέτη των σχέσεων που υποδεικνύονται στο νέο αυτό πίνακα καθώς και μια μελέτη των Ιεραρχιών και των ζωδίων θα προκαλέσει δραστική επανάσταση στη σύγχρονη αστρολογία και μια επανάσταση πολύ βασικής σπουδαιότητας. [335] Περισσότερα δεν μπορώ να υποδείξω εδώ ούτε και θα ήταν εφικτά μέχρι την εποχή που οι τωρινοί αστρολόγοι θα κάνουν κάποια συγκεντρωμένη εργασία πάνω στις γραμμές που σχεδιάστηκαν εδώ.

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 10 Ιουλίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Κ.Β.

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΒΙΒΛΙΟ Α --- ΣΟΥΤΡΑ 4

4.   Μέχρι τώρα ο εσώτερος άνθρωπος ταυτίσθηκε με τις μορφές του και τις ενεργές τροποποιήσεις τους.

Οι μορφές αυτές είναι οι τροποποιήσεις που αναφέρονται στις διάφορες μεταφράσεις και μεταδίδουν τη λεπτοφυή αλήθεια ως προς την άπειρη διαιρετότητα του ατόμου· είναι τα επικαλυπτικά περιβλήματα και οι γοργά μεταβαλλόμενες μορφές που παρεμποδίζουν την εκδήλωση της αληθινής φύσης της ψυχής. Είναι οι εξωτερικότητες που εμποδίζουν τη λάμψη του φωτός του εσώτερου Θεού και για τις οποίες αναφέρεται αποκρυφιστικά ότι “σκιάζουν την όψη του ηλίου”.

Η ενδόμυχη φύση των ζωών που απαρτίζουν τις ευμετάβλητες αυτές ενεργές μορφές, αποδείχθηκε μέχρι τώρα πολύ ισχυρή για την ψυχή (τον ένδον Χριστό, όπως το θέτει o Χριστιανός) και οι δυνάμεις της ψυχής στερήθηκαν της πλήρους έκφρασης. Οι ενστικτώδεις δυνάμεις της “ζωώδους ψυχής”, ή οι ικανότητες του συνόλου των ζωών που σχηματίζουν τα περιβλήματα ή σώματα, φυλακίζουν τον πραγματικό άνθρωπο και περιορίζουν τις δυνάμεις του. Οι ζωές αυτές είναι νοήμονες μονάδες επί του ενελικτικού τόξου της εξέλιξης, εργαζόμενες για αυτο-έκφραση. Όμως ο αντικειμενικός τους σκοπός είναι διαφορετικός από εκείνον του Εσώτερου Ανθρώπου και παρακωλύουν την πρόοδο και την αυτο-αντίληψή του. “Εμπλέκεται στις δραστηριότητές τους” και πρέπει ν’ απελευθερωθεί προτού εισέλθει στην κληρονομιά της δύναμης, της ειρήνης και της μακαριότητας. Δεν μπορεί να φθάσει “εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού” (Εφεσ. 4:13), αν δεν πάψουν να γίνονται αισθητές οι τροποποιήσεις, αν δε μετασχηματισθούν οι μορφές, ηρεμήσουν οι δραστηριότητές τους και γαληνέψει η αναταραχή τους.

Ο σπουδαστής παροτρύνεται να έχει κατά νου τη φύση αυτής της όψης της εξέλιξης, η οποία βαίνει ταυτόχρονα με τη δική του. Με την ορθή κατανόηση αυτού του προβλήματος έρχεται η αντίληψη του πρακτικού έργου που πρέπει να γίνει κι ο εμβρυώδης γιόγκι μπορεί ν’ αρχίσει το έργο του.

Οι κατώτερες μορφές είναι διαρκώς κι ακατάπαυστα ενεργές, προσλαμβάνοντας συνεχώς τις μορφές παρορμητικών επιθυμιών ή δυναμικών νοητικών σκεπτομορφών και μόνο όταν αυτή η “πρόσληψη μορφών” τεθεί υπό έλεγχο και η ταραχή της κατώτερης φύσης γαληνέψει, γίνεται εφικτό για την εσώτερη διοικούσα οντότητα να απελευθερωθεί απ’ τη δουλεία και να επιβάλει τον κραδασμό της στις κατώτερες τροποποιήσεις.

Αυτό επιτυγχάνεται με τη συγκέντρωση – τη συγκεντρωμένη προσπάθεια της ψυχής να διατηρήσει σταθερά τη στάση του παρατηρητή, ή του νοούντος και ορώντος. Όταν μπορέσει να το κάνει, το κατώτερο “θέαμα” των γοργά μεταβαλλόμενων μορφών της σκέψης και της επιθυμίας εξαφανίζεται και το βασίλειο της ψυχής, το αληθινό πεδίο της ψυχικής γνώσης, μπορεί να ιδωθεί και να προσεγγισθεί.

 

ΒΙΒΛΙΟ Α --- ΣΟΥΤΡΑ 38

38. Η ειρήνη (η σταθερότητα της τσίττα) μπορεί να προσεγγισθεί μέσω του διαλογισμού στη γνώση που δίνουν τα όνειρα.

 Σημαντικές λέξεις της σούτρα 38 είναι η φράση “η γνώση που δίνουν τα όνειρα” και σε σχέση μ’ αυτή έχει ενδιαφέρον το σχόλιο της σούτρα 10. [10. Η παθητικότητα (ύπνος) βασίζεται στην ήρεμη κατάσταση των βρίττι (ή στη μη αντιληπτικότητα των αισθήσεων)].

 Ο Ανατολίτης αποκρυφιστής χρησιμοποιεί τη λέξη “όνειρο” με έννοια πολύ πιο τεχνική απ’ ό,τι ο Δυτικός κι αυτό πρέπει να το συλλάβει πλήρως o ζηλωτής. Για τον Ανατολίτη η πιο βαθιά ονειρική κατάσταση είναι εκείνη στην οποία βυθίζεται o πραγματικός άνθρωπος όταν είναι σε φυσική ενσάρκωση. Αντιστοιχεί στην ονειρική κατάσταση που αναγνωρίζουμε ότι προέρχεται απ’ τη δόνηση των κυττάρων του φυσικού εγκεφάλου. Χάος, έλλειψη συνέχειας κι ακανόνιστα περιστατικά είναι παρόντα μαζί με μια ανικανότητα αληθινής και ακριβούς ανάμνησης στην αφύπνιση. Η κατάσταση αυτή είναι ονειροπόληση στο φυσικό πεδίο. Υπάρχει έπειτα η ονειρική κατάσταση στην οποία μετέχει o άνθρωπος όταν βυθίζεται σε αισθαντικές αντιλήψεις του ενός ή του άλλου είδους, ηδονής ή πόνου. Βιώνεται στο αστρικό ή συναισθηματικό σώμα. Η γνώση που δίνεται από την κατάσταση του φυσικού πεδίου είναι κυρίως ενστικτώδης· εκείνη που επιτυγχάνεται από την αστρική ονειρική κατάσταση είναι κυρίως αισθαντική. Η μια είναι φυλετική και ομαδική αντίληψη, η άλλη είναι σχετική με το μη-εαυτό και τη σχέση του ανθρώπου με το μη-εαυτό.

Ακολουθεί έπειτα μια ανώτερη κατάσταση ονειρικής συνείδησης όπου έρχεται σε δράση μια ικανότητα άλλου είδους που ονομάζεται φαντασία, η οποία φέρνει τη δική της μορφή γνώσης. Η φαντασία συνεπάγεται ορισμένες νοητικές καταστάσεις, όπως:

α.  Τη μνήμη των πραγμάτων όπως έγιναν γνωστά σαν καταστάσεις συνείδησης.

β.  Την προσδοκία των πραγμάτων όπως μπορούν να γίνουν γνωστά, ή των καταστάσεων συνείδησης.

γ.  Τον οραματισμό των φαντασιακών καταστάσεων κι έπειτα τη χρησιμοποίηση της επικαλούμενης εικόνας σαν μορφής δια της οποίας μπορεί να προσεγγισθεί ένα νέο βασίλειο αντίληψης, εφόσον ο ονειρευόμενος μπορέσει να ταυτισθεί με εκείνο που φαντάσθηκε.

 Στις τρεις αυτές ονειρικές καταστάσεις έχουμε την κατάσταση του στοχαστή στα τρία πεδία των τριών κόσμων, απ’ την κατάσταση του αμαθούς αγρίου μέχρι εκείνη του μέσου φωτισμένου ανθρώπου. Οδηγεί κατόπιν σε μια πολύ ανώτερη κατάσταση ονειρικής συνείδησης.

Η αληθινή χρήση της φαντασίας απαιτεί έναν υψηλό βαθμό ελέγχου και νοητικής δύναμης κι όπου είναι παρούσα, οδηγεί τελικά σε ό,τι ονομάζεται “κατάσταση σαμάντι”. Είναι εκείνη η κατάσταση στην οποία o μύστης μπορεί να θέσει σε ύπνο ολόκληρο τον κατώτερο άνθρωπο και o ίδιος να εισέλθει στο βασίλειο όπου “τα όνειρα του Θεού” είναι γνωστά κι όπου η γνώση των “εικόνων” τις οποίες δημιούργησε η Θεότητα μπορεί να προσεγγισθεί και να ιδωθεί. Έτσι o μύστης μπορεί να συμμετέχει με νοημοσύνη στο μεγάλο σχέδιο της εξέλιξης.

Πέρα από αυτή την κατάσταση σαμάντι βρίσκεται η ονειρική κατάσταση των Νιρμανακάγια και των Βουδδών κι έτσι συνεχώς στην κλίμακα της ιεραρχικής ζωής μέχρι να γίνει γνωστός ο μεγάλος εκείνος Ονειρευτής που είναι o Ένας, o μόνος Ναραγιάνα, ο Κύριος του Κόσμου, o Αρχαίος των Ημερών, o Πλανητικός μας Λόγος. Ο σπουδαστής μπορεί να φθάσει μόνο σε μια πολύ αμυδρή κατανόηση της φύσης των ονειρικών αυτών καταστάσεων με τη μελέτη της ιδέας που μεταδόθηκε στην προηγούμενη δήλωση απ’ όπου προκύπτει ότι για τον αποκρυφιστή η ζωή στο φυσικό πεδίο δεν είναι παρά μια ονειρική κατάσταση.

(Αλίκη Μπέιλη, Το Φως της Ψυχής, Βιβλίο Α, Σούτρα 4 και 38)

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 3 Ιουλίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από τον αδελφό Β.Κ.

ΑΘΛΟΣ IV

Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΑΦΙΝΑΣ

Ο μεγάλος Προεστός που εδρεύει στην Αίθουσα Συμβουλίου του Κυρίου, μίλησε στο Δάσκαλο που καθόταν δίπλα του: “Πού είναι ο υιός του ανθρώπου που είναι υιός του Θεού; Πώς ζει; Ποιες δοκιμασίες πέρασε και με ποια υπηρεσία ασχολείται τώρα;”

Ο Δάσκαλος ρίχνοντας τα μάτια του στον υιό του ανθρώπου που είναι υιός του Θεού, είπε: “Τίποτε προς το παρόν, μεγάλε Προεστέ. Η τρίτη μεγάλη δοκιμασία δίδαξε πολλά σ’ ένα μαθητή σαν κι αυτόν. Στοχάζεται και συλλογίζεται”.

“Δώσε μια δοκιμασία που θα απαιτήσει την πιο σοφή εκλογή του. Στείλε τον να εργασθεί σ’ ένα πεδίο όπου πρέπει ν’ αποφασίσει ποια φωνή απ’ όλες τις πολλές φωνές θα προκαλέσει την υπακοή της καρδιάς του. Δώσε επίσης μια πολύ απλή δοκιμασία στο εξωτερικό πεδίο, αλλά μια δοκιμασία που θ’ αφυπνίσει στην εσώτερη πλευρά της ζωής ολόκληρη τη σοφία του και τη δύναμή του να διαλέγει ορθά. Ας προχωρήσει στην τέταρτη δοκιμασία.”

* * *

Ο Ηρακλής στάθηκε μπροστά στην τέταρτη μεγάλη Πύλη· ένας υιός του ανθρώπου αλλά κι ένας υιός του Θεού. Στην αρχή υπήρχε βαθιά σιωπή. Δεν άρθρωσε καμιά λέξη ούτε έκανε κάποιο θόρυβο. Πέρα από την Πύλη απλωνόταν το τοπίο με καθαρές γραμμές και στο μακρινό ορίζοντα ορθωνόταν ο Ναός του Κυρίου, το ιερό του Θεού Ηλίου, με επάλξεις που λαμποκοπούσαν. Σ’ έναν κοντινό λόφο στεκόταν ένα λυγερό ελαφάκι. Κι ο Ηρακλής που είναι υιός του ανθρώπου αλλά και υιός του Θεού, παρατηρούσε και πρόσεχε, [78] όταν ακούστηκε μια φωνή. Η φωνή ήρθε απ’ το λαμπρό κύκλο της σελήνης που είναι η κατοικία της Άρτεμης. Και η ωραία Άρτεμη είπε λόγια προειδοποίησης στον υιό του ανθρώπου.

“Η ελαφίνα είναι δική μου, γιαυτό μην την αγγίζεις”, είπε. “Για πολλά χρόνια την ανέθρεφα και την περιποιόμουν όταν ήταν μικρή. Η ελαφίνα είναι δική μου και πρέπει να μείνει δική μου.”

Έπειτα φάνηκε η Διάνα, η κυνηγός των ουρανών, η κόρη του ηλίου. Πηδώντας με σανδάλια στα πόδια προς την ελαφίνα, ισχυρίσθηκε ότι είναι δική της.

“Δεν είναι έτσι”, είπε, “ωραία Άρτεμη· η ελαφίνα είναι δική μου και πρέπει να μείνει δική μου. Μέχρι σήμερα ήταν πολύ μικρή, τώρα μπορεί να είναι χρήσιμη. Η χρυσοκέρατη ελαφίνα είναι δική μου, όχι δική σου και θα μείνει δική μου.”

Ο Ηρακλής στέκοντας ανάμεσα στις δύο στήλες της Πύλης, άκουγε και παρακολουθούσε τον καυγά, απορώντας που οι δύο κόρες διεκδικούσαν την κατοχή της ελαφίνας.

Μια άλλη φωνή ήχησε στο αυτί του και με επιτακτικό τόνο είπε: “Η ελαφίνα δεν ανήκει σε καμιά κόρη, Ηρακλή, αλλά στο Θεό του οποίου το ιερό βλέπεις στο μακρινό βουνό. Πήγαινε σώσε την και φέρε την στην ασφάλεια του ιερού και άφησέ την εκεί. Ένα απλό πράγμα θα κάνεις, υιέ του ανθρώπου, όμως (και σκέψου καλά τα λόγια μου) αφού είσαι υιός του Θεού, μπορείς να κυνηγήσεις και να κρατήσεις την ελαφίνα. Πήγαινε.”

Ο Ηρακλής πήδηξε απ’ την τέταρτη Πύλη, αφήνοντας πίσω του τα πολλά δώρα που πήρε για να μη τον εμποδίζουν στο γρήγορο κυνήγι. Και από μακριά τον παρακολουθούσαν οι διαπληκτιζόμενες κόρες. Η ωραία Άρτεμη έσκυβε από τη σελήνη και η όμορφη Διάνα, η κυνηγός των δασών του Θεού, ακολουθούσε τις κινήσεις της ελαφίνας και με την κατάλληλη αφορμή καθεμιά παραπλανούσε τον Ηρακλή, επιδιώκοντας να ματαιώσει τις προσπάθειές του. Κυνηγούσε την ελαφίνα από σημείο σε σημείο και καθεμιά με πανουργία τον εξαπατούσε. Κι αυτό το έκαναν συνεχώς.

Έτσι για έναν ολόκληρο χρόνο ο υιός του ανθρώπου που είναι υιός του Θεού ακολουθούσε την ελαφίνα από τόπο σε τόπο, πιάνοντας φευγαλέα τη μορφή της, μόνο για ν’ ανακαλύψει ότι με γρηγοράδα χανόταν στα πυκνά δάση. [79] Από λόφο σε λόφο και από δάσος σε δάσος την κυνήγησε ώσπου κοντά σε μια ήσυχη λιμνούλα την είδε ξαπλωμένη πάνω στην απάτητη χλόη να κοιμάται, αποκαμωμένη από το τρέξιμο.

Με αθόρυβο βήμα, με τεντωμένο χέρι και με σταθερό μάτι έστειλε ένα βέλος στην ελαφίνα και την πλήγωσε στο πόδι. Με όλη του τη δύναμη σύρθηκε κοντά κι όμως η ελαφίνα δεν κουνήθηκε. Σύρθηκε πιο κοντά και την αγκάλιασε, σφίγγοντάς την πάνω στην καρδιά του. Η Άρτεμη και η ωραία Διάνα παρακολουθούσαν.

“Η έρευνα τελείωσε”, έψαλλε δυνατά. “Οδηγήθηκα στο σκοτάδι του βορρά και δε βρήκα την ελαφίνα. Στα βαθιά σκοτεινά δάση άνοιξα το δρόμο μου αλλά δε βρήκα την ελαφίνα· και σε ζοφερές πεδιάδες και άγριες ερημιές αγωνίσθηκα για την ελαφίνα, όμως δεν τη βρήκα. Σε κάθε σημείο που έφθανα, οι κόρες έστρεφαν τα βήματά μου, όμως επέμεινα και τώρα η ελαφίνα είναι δική μου! Η ελαφίνα είναι δική μου!”

“Όχι έτσι Ηρακλή”, ήρθε στα αυτιά του η φωνή εκείνου που στέκει κοντά στο μεγάλο Προεστό μέσα στην Αίθουσα Συμβουλίου του Κυρίου. “Η ελαφίνα δεν ανήκει στον υιό του ανθρώπου έστω κι αν είναι υιός του Θεού. Φέρε την ελαφίνα στο μακρινό ιερό όπου κατοικούν οι υιοί του Θεού κι άφησέ την εκεί μαζί τους.”

“Γιατί, σοφέ Δάσκαλε; Η ελαφίνα είναι δική μου· δική μου από μακρά αναζήτηση και περιπλάνηση και δική μου γιατί την κρατώ κοντά στην καρδιά μου.”

“Μήπως δεν είσαι υιός του Θεού, αν και είσαι υιός του ανθρώπου; Μήπως δεν είναι το ιερό και δική σου κατοικία; Μήπως δε μοιράζεσαι τη ζωή όλων όσων κατοικούν εκεί; Φέρε στο ιερό του Θεού την ιερή ελαφίνα και άφησέ την εκεί, υιέ του Θεού.”

* * *

Τότε ο Ηρακλής έφερε την ελαφίνα στο άγιο ιερό των Μυκηνών, τη μετέφερε στο κέντρο του ιερού τόπου και την άφησε εκεί. Και καθώς την άφηνε μπροστά στον Κύριο, παρατήρησε στο πόδι της [80] την πληγή που έκανε ένα δικό του βέλος από το τόξο που είχε χρησιμοποιήσει. Η ελαφίνα του ανήκε με το δικαίωμα της έρευνάς του. Η ελαφίνα του ανήκε χάρη στην επιδεξιότητα και την παλικαριά του. “Γιαυτό η ελαφίνα είναι διπλά δική μου”, φώναξε.

Η Άρτεμη όμως, καθισμένη στην εξωτερική αυλή του ιερότατου τόπου, άκουσε τη δυνατή νικητήρια φωνή του και είπε: “Δεν είναι έτσι. Η ελαφίνα είναι δική μου και πάντα ήταν δική μου. Είδα τη μορφή της να καθρεφτίζεται στα νερά· άκουσα τα βήματά της στους δρόμους της γης· ξέρω ότι η ελαφίνα είναι δική μου, γιατί κάθε μορφή είναι δική μου”.

Ο Θεός-Ήλιος μίλησε από τον ιερό τόπο. “Η ελαφίνα είναι δική μου, όχι δική σου Άρτεμη. Το πνεύμα της αναπαύεται μαζί μου για όλη την αιωνιότητα, εδώ στο κέντρο του σεπτού ιερού. Δεν μπορείς να μπεις εδώ Άρτεμη, αλλά μάθε ότι λέω την αλήθεια. Η Διάνα, η ωραία κυνηγός του Κυρίου, μπορεί να μπει για λίγο και να σου πει τι βλέπει.”

Για μια σύντομη στιγμή η κυνηγός του Κυρίου πέρασε στο ιερό και είδε τη μορφή εκείνου που ήταν η ελαφίνα, να κείτεται μπροστά στο βωμό σαν πεθαμένη. Και με λύπη είπε: “Αν όμως το πνεύμα της αναπαύεται μαζί σου, μεγάλε Απόλλωνα, ευγενικέ υιέ του Θεού, τότε μάθε ότι η ελαφίνα είναι νεκρή. Η ελαφίνα σκοτώθηκε απ’ τον άνθρωπο που είναι υιός του ανθρώπου, έστω κι αν είναι υιός του Θεού. Γιατί αυτός μπορεί να μπει στο ιερό κι εμείς να περιμένουμε την ελαφίνα εδώ έξω;”

“Γιατί κουβάλησε την ελαφίνα στην αγκαλιά του, κοντά στην καρδιά του και η ελαφίνα αναπαύεται στον ιερό τόπο, όπως κι ο άνθρωπος. Όλοι οι άνθρωποι είναι δικοί μου. Και η ελαφίνα είναι δική μου, ούτε δική σου, ούτε του ανθρώπου, αλλά δική μου.”

* * *

Κι ο Ηρακλής γυρίζοντας από τη δοκιμασία, πέρασε πάλι απ’ την Πύλη και βρήκε το δρόμο του πίσω στο δάσκαλο της ζωής του.

“Εκπλήρωσα το χρέος που μου ανέθεσε ο μεγάλος Προεστός. Ήταν απλό, εκτός από το μάκρος του χρόνου και την κούραση της έρευνας. Δεν άκουσα εκείνους που διεκδικούσαν, ούτε λάθεψα στο Δρόμο. Η ελαφίνα είναι στον ιερό τόπο κοντά στην καρδιά του Θεού [81] κι επίσης σε ώρα ανάγκης κοντά στη δική μου καρδιά.”

“Πήγαινε να δεις, Ηρακλή γιε μου, απ’ τις στήλες της Πύλης.” Ο Ηρακλής υπάκουσε. Πέρα απ’ την Πύλη απλωνόταν το τοπίο με καθαρές γραμμές και στο μακρινό ορίζοντα ορθωνόταν ο Ναός του Κυρίου, το ιερό του Θεού Ηλίου, με επάλξεις που λαμποκοπούσαν, ενώ σ’ έναν κοντινό λόφο στεκόταν ένα λυγερό ελαφάκι.

“Εκτέλεσα το έργο, σοφέ μου Δάσκαλε; Το ελαφάκι είναι πίσω στο λόφο όπου το είδα πρωτύτερα να στέκει.”

Και από την Αίθουσα Συμβουλίου του Κυρίου, όπου κάθεται ο μεγάλος Προεστός, ήρθε μια φωνή: “Όλοι οι υιοί των ανθρώπων που είναι υιοί του Θεού πρέπει συνεχώς να ψάχνουν για το ελαφάκι με τα χρυσά κέρατα και να το φέρνουν στον ιερό τόπο· ξανά και ξανά”.

Τότε ο Δάσκαλος είπε στον υιό του ανθρώπου που είναι υιός του Θεού: “Ο τέταρτος άθλος τελείωσε και από τη φύση της δοκιμασίας και απ’ τη φύση της ελαφίνας η έρευνα πρέπει να είναι συχνή. Μην το ξεχνάς και σκέψου το μάθημα που έμαθες.”

Ο ΘΙΒΕΤΑΝΟΣ

(Αλίκη Μπέιλη, Οι Άθλοι του Ηρακλή)