Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

21 Ιουνίου 2020

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή A.Ξ.:

 

 

Εξετάζουμε την έκφραση της Σαμπαλλικής δύναμης με όρους Θέλησης, δηλαδή του θείου σκοπού που λανθάνει στο νου του Θεού από την αρχή του χρόνου και την αυγή της δημιουργίας. Στο νου του Θεού η ιδέα αυτή φαίνεται ολόκληρη και πλήρης. Στην εκδήλωση είναι μια βαθμιαία, αυτο-αποκαλυπτόμενη εξελικτική και καταδεικνυόμενη δραστηριότητα. Γνωρίζουμε κάτι από την όψη νοημοσύνη του Θεού. Αποκαλύπτεται στη ζωντανή δραστηριότητα της ουσίας. Για την αγάπη του Μεγάλου αυτού Στοχαστή μαθαίνουμε βραδέως και η αποκάλυψή της έφτασε σε ένα στάδιο όπου ο ανθρώπινος νους μπορεί να αντιπαραβάλλει τον τρόπο της ζωντανής δραστηριότητάς του με την ορατή και αισθητή αγάπη της Θεότητας, η οποία εκφράζεται προς το παρόν από την επιθυμία για ορθές ανθρώπινες σχέσεις και την ορθή μεταχείριση ό,τι δεν είναι ανθρώπινο. Για τη θέληση και το σκοπό του Θεού η ανθρωπότητα δεν ξέρει τίποτε, γιατί η ατομική θέληση ή η συλλογική ανθρώπινη θέληση που θα μπορούσε να δράσει σαν ερμηνευτής, αποκαλυπτής κι επίσης να χρησιμεύσει σαν ένας τρόπος επαφής, είναι αφιερωμένη στην ιδιοτέλεια και είναι τυφλή στις ανώτερες προσεγγίσεις της θείας έκφρασης. Η λεγόμενη συναίνεση του ανθρώπινου γένους στη θέληση του Θεού βασίζεται στην επιθυμητική ζωή του, στην αρνητικότητά του και στα οράματα των αγίων. Ο βασικός της τόνος ήταν η υποταγή και το ύψιστο σημείο της πνευματικής επαφής χρωματιζόταν ακόμη από δυαδισμό και ρυθμίζεται ακόμη από τους τρόπους της ανθρώπινης ερμηνείας.

Με την αποκρυφιστική μεθοδολογία πρέπει ν’ αρχίσουμε από το παγκόσμιο και το όλο· με τον καιρό το ατομικό και το ιδιαίτερο θ’ αποκαλυφθούν, αλλά σε σχέση με το σύνολο. Θα ήταν δυνατό απ’ τη μελέτη των επτά ακτίνων και των σχετιζόμενων αστερισμών τους και των διαβιβαστικών πρακτόρων τους, των πλανητών, ν’ αποκτήσουμε κάποια γενική ιδέα της διάχυσης της Σαμπαλλικής ενέργειας σαν τον αναδυόμενο σκοπό στο φυσικό πεδίο.

Αναφέρθηκα προηγουμένως στις τρεις κύριες εκφράσεις της όψης θέληση.

Υπάρχει η θέληση σαν ρυθμιστής της ζωικής όψης. Αυτή δεν αναφέρεται στα γεγονότα, τα συμβάντα και τις περιστάσεις, αλλά στη φύση των ζωικών εκδηλώσεων σε κάθε κύκλο μέσω κάθε έθνους ή φυλής όσον αφορά την ανθρωπότητα. Αναφέρεται επίσης στις πλατιές και γενικές γραμμές που σε κάθε εποχή πάνω στον πλανήτη δίνουν το ρυθμό της εξέλιξης των μορφών κι αφορά βασικά τη δύναμη και την αντοχή της ζωής καθώς εκδηλώνεται και δημιουργεί τις εξωτερικές εκείνες συνθήκες που εξειδικεύονται κι εκφράζονται με όρους ζωής, ποιότητας κι εμφάνισης. Η λέξη “ζωή” σ’ αυτή την τριπλότητα όρων αναφέρεται στη ζωή όπως την καταλαβαίνει η ανθρωπότητα. Η λέξη “ζωή” στην οποία αναφέρομαι εδώ είναι η ζωή στην οποία αναφέρεται η Ε.Π.Μπ. σαν εκείνη που συνθέτει το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα. (Βλέπε Μυστική Δοξασία, Ι, 81.) Στην πραγματικότητα είναι εκείνο το τέταρτο κάτι που αιωρείται πίσω απ’ όλη την εκδήλωση και πίσω απ’ όλα τα αντικείμενα, όλες τις εξειδικευμένες εκφράσεις της θειότητας και το οποίο υπαινίσσεται η Μπαγκαβάτ Γκιτά με τα λόγια: “Έχοντας διαπεράσει ολόκληρο το σύμπαν με ένα τμήμα του Εαυτού Μου, παραμένω”.

Υπάρχει κατόπιν η θέληση που επιφέρει εκπλήρωση. Είναι η βάση όλων των σχέσεων και όλων των διαδικασιών αλληλοσχέτισης στο ηλιακό μας σύστημα και (όσον αφορά την ανθρωπότητα) στον πλανήτη. Είναι ο κύριος παράγοντας που επιφέρει το αναπόφευκτο της θείας ολοκλήρωσης· είναι η αιτία όλης της καρποφορίας όλων των μορφών σε όλα τα πεδία και της θείας πρόθεσης· είναι αυτό που βρίσκεται πίσω απ’ την καθαυτή συνείδηση. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το εκφράσω με λέξεις και κάνοντάς το θα αποδειχθεί ολοκληρωτικά ανεπαρκές. Υπάρχει μια αμυδρή, ασθενής, αβέβαιη αντανάκλαση αυτής της θέλησης-εκπλήρωσης στη χαρά της επίτευξης που καταγράφεται από ένα ανθρώπινο ον που βρίσκει την επιθυμία της καρδιάς του. Μακρές διαδικασίες εξέλιξης προηγούνται αυτής της εκπλήρωσης και της μακράς εμπειρίας της ζώσας δραστηριότητας της θέλησης του Θεού σαν Ζωής. Αυτή η συγκεντρωμένη εξελικτική προσπάθεια, αυτός ο απαρέγκλιτος σκοπός απαιτεί περισσότερα από την επιθυμία και περισσότερα από τη θέληση-να-είσαι-ενεργός. Υπάρχει μια αντιληπτή επίτευξη από την καθαυτή αρχή, γιατί αυτή η θεία θέληση-για-εκπλήρωση προηγείται της δημιουργικής προσπάθειας. Είναι η σύνθεση της δημιουργίας ή η επίμονη προσπάθεια, η προσκόλληση στο όραμα και η πλήρης θυσία κι όλα αυτά με όρους θείου έμπειρου πειραματισμού, αν μπορώ να διατυπώσω έτσι την ιδέα. Να θυμάστε λοιπόν ότι όλες αυτές τις εμπειρίες της θείας θέλησης διατρέχει το νήμα μια εκπληρωθείσας σύνθεσης. Είναι περισσότερο από συνοχή στο χρόνο και το χώρο· είναι περισσότερο από την αρχή της στέρησης για την οποία μιλά η Ε.Π.Μπ. και περισσότερο από τον αυτοεπιβαλλόμενο περιορισμό. Είναι το τέλος που φαίνεται απ’ την αρχή· είναι το άλφα και το ωμέγα που παράγει το συμπληρωμένο όλο και την τέλεια καρποφορία της θείας θέλησης.

Υπάρχει τελικά η θέληση που νικά το θάνατο. Αυτή δεν πρέπει πάλι να ερμηνευθεί με όρους θανάτου όπως επηρεάζει τη μορφική φύση της εκδήλωσης. Ο φθόγγος της σύνθεσης και του θριάμβου – αντιληπτός και πλήρης – εμμένει πίσω απ’ ό,τι θα μπορούσαμε ν’ αναγνωρίσουμε σαν θάνατο. Αυτή η θέληση είναι η αρχή της νίκης, του υπέρτατου στόχου της ζωής όταν επιτευχθεί η καρποφορία· είναι η τελική ενωμένη επιτυχία ή ενοποιημένη ομοφωνία σ’ έναν από μακρού προβλεφθέντα σκοπό της ύλης-πνεύματος, της ζωής-μορφής, συν εκείνο το κάτι που είναι το όνειρο κι ο στόχος των ανώτατων μυημένων της Ιεραρχίας να επιτύχουν – τη μυστική αποκάλυψη της ίδιας της Σαμπάλλα. Περισσότερα δεν είναι δυνατό να πω. Αφού ο ίδιος ο Χριστός μοχθεί γι’ αυτή τη γνώση, δε μας είναι δυνατό να κάνουμε κάτι περισσότερο από εικασίες.

Με τα λίγα αυτά λόγια επιδίωξα να μεταδώσω την ιδέα μιας απέραντης υποκειμενικής πραγμάτωσης. Ό,τι υπαινίσσομαι είναι στην πραγματικότητα ο αντικειμενικός σκοπός εκείνης της “ατελείωτης Οδού για την οποία η ίδια η Νιρβάνα δεν είναι παρά η ανοιχτή θύρα” – η Οδός για την ανώτερη εξέλιξη για την οποία η εξελικτική μας διαδικασία προετοιμάζει το ανθρώπινο γένος. Σας υποδεικνύω ποιος είναι ο στόχος κάθε ιεραρχικής προσπάθειας. Το ανθρώπινο γένος είναι τόσο απορροφημένο με τη στάση και την προσπάθεια της Ιεραρχίας όσον αφορά την ανθρώπινη ευημερία και καθοδήγηση, ώστε ο στόχος των προσπαθειών των Διδασκάλων της Σοφίας φυσιολογικά παραβλέπεται. Στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρει τον άνθρωπο. Ωστόσο η εικόνα του θείου Σχεδίου που τόσο συχνά τονίζεται στα αποκρυφιστικά βιβλία και από αποκρυφιστές δασκάλους, είναι διαστρεβλωμένη εκτός αν γίνει αντιληπτό ότι όπως ακριβώς η ανθρωπότητα μοχθεί προς την Ιεραρχία, έτσι και η ίδια η Ιεραρχία μοχθεί προς τη Σαμπάλλα. Όπως αναφέρει το Αρχαίο Σχόλιο:

“Αυτός που βλέπει στο σκοτεινό φως της Σαμπάλλα διεισδύει σ’ εκείνο που βρίσκεται πέρα από τη μικρή μας σφαίρα, σ’ εκείνο που μπορεί να γίνει αισθητό πίσω από το άγιο τρίγωνο (Αφροδίτη, Ερμής, Γη. Α.Α.Μπ.). Εκεί βρίσκεται το σημείο του ακτινοβόλου πυρός που λάμπει μέσα στον οφθαλμό (Ταύρος), καίει στη βουνοκορφή (Aιγόκερως) και το ύδωρ δεν μπορεί να σβήσει (Υδροχόος). Αυτά είναι τα αγιότατα τρία.”

Καθώς εξετάζουμε τις επτά ακτίνες όπως περιγράφηκαν στον Πίνακα Χ, θα ήθελα να έχετε κατά νου ότι τις θεωρούμε σαν εκφράσεις της τριπλής αυτής θέλησης. Τις μελετήσαμε κάπως λεπτομερέστερα στα άλλα βιβλία μου από τη σκοπιά της συνείδησης και από την άποψη ότι δημιουργούν αλλαγές και διευρύνσεις της συνείδησης στον άνθρωπο, στα έθνη και τις φυλές. Τώρα, όσο είναι δυνατό, πρόκειται να εξετάσουμε αυτές τις ακτίνες καθώς εκφράζουν την αγνή, ζώσα δραστηριότητα της Θειότητας όπως εκπληρώνεται στην εκδήλωση σαν αγνό κίνητρο, κατευθυνόμενη απρόσωπη ενέργεια, θείο ένστικτο που αργότερα γίνεται μείγμα της ενστικτώδους δύναμης και της ενορατικής ενέργειας. Θα μπορούσε να τονισθεί σ’ όσους από σας έχετε κάποιο μέτρο αποκρυφιστικής αντίληψης ότι η συνθετική αυτή Ζωή, όντας κοσμική, προβάλλει από κοσμικά πεδία κι όχι συστημικά. Απ’ όπου και η δυσκολία να κατανοηθεί.

1. Η ρυθμιστική θέληση είναι η σύνθεση της ζωής του κοσμικού φυσικού πεδίου του οποίου τα επτά πεδία μας είναι επτά υποπεδία. Μέχρι λοιπόν να διευρυνθεί η ανθρώπινη συνείδηση περισσότερο απ’ ό,τι είναι, δεν είναι δυνατό για τον άνθρωπο να κατανοήσει τη συνθετική αυτή αντίληψη.

2. Η θέληση που φέρνει εκπλήρωση είναι το θείο κίνητρο (ώθηση δεν είναι ο σωστός όρος) που έρχεται από το κοσμικό αστρικό πεδίο.

3. Η θέληση που κατακτά το θάνατο είναι μια εκροή από το κοσμικό νοητικό πεδίο.

Από τα τρία αυτά κοσμικά πεδία (που περιβάλλουν την ιερή προσωπικότητα των Λόγων, ηλιακών και πλανητικών) έρχονται οι ενωμένες ενέργειες των τριών αστερισμών που ελέγχουν κι ενεργοποιούν το ηλιακό μας σύστημα: της Μεγάλης Άρκτου, των Πλειάδων και του Σειρίου· εργάζονται με το μέσον των επτά ακτίνων κι αυτές με τη σειρά τους εκφράζονται μέσω των δώδεκα αστερισμών που αποτελούν το μεγάλο ζωδιακό τροχό. Οι Κύριοι ή οι κυβερνώσες Δυνάμεις των δώδεκα αυτών πηγών φωτός και ζωής “υποβιβάζουν” τη δυναμικότητα των τριών αυτών κύριων ενεργειών έτσι ώστε ο ηλιακός μας Λόγος να μπορεί να τις απορροφήσει· “αποσυντονίζουν” εκείνες τις όψεις των τριών αυτών Δυναμικοτήτων, οι οποίες δεν είναι κατάλληλες για τη συστημική μας ζωή σ’ αυτό το σημείο της εξελικτικής διαδικασίας, όπως ακριβώς η Ιεραρχία στο μικρό πλανήτη μας αποσυντονίζει ή υποβιβάζει τις ενέργειες από τη Σαμπάλλα. Οι τρεις αυτές κύριες ενέργειες εκφράζονται με μυστηριώδη τρόπο μέσω των επτά ακτίνων, όπως ακριβώς όλες οι τριπλότητες υποδιαιρούνται σε επτάδες, όμως διατηρούν την ταυτότητά τους. Οι επτά αυτές ενέργειες που εκπορεύονται από τους τρεις κύριους και διαβιβάζονται μέσω των δώδεκα αστερισμών, ενσωματώνονται στους επτά ιερούς πλανήτες κι εκπροσωπούνται στη Γη μας απ’ τα επτά Πνεύματα ενώπιον του θρόνου του Θεού (το σύμβολο της σύνθεσης). Η τρομακτική αυτή αλληλοσχέτιση ενσωματώνεται σε μια μεγάλη διαδικασία: Διαβίβαση. Λήψη. Απορρόφηση. Σχέση και Ζώσα Δραστηριότητα. Η μέθοδος είναι εκείνη της Επίκλησης και Εφέλκυσης. Στις δύο αυτές προτάσεις έχετε ένα από τα πιο σπουδαία κλειδιά της όλης εξελικτικής διαδικασίας· το κλειδί για το μυστήριο του χρόνου και του χώρου και τη λύση όλων των προβλημάτων. Αλλά ο παράγοντας που έχει μεγάλη σπουδαιότητα είναι ότι το όλο ζήτημα αποτελεί μια έκφραση της εστιασμένης Θέλησης.

Εξετάζοντας αυτή τη διαδικασία, θα ήθελα να μελετήσετε τον Πίνακα Χ, γιατί είναι μια συμβολική μορφή που ενσωματώνει ό,τι ζητώ να μεταδώσω. Θα ήθελα να τονίσω ότι η όψη θέληση – όπως ενσωματώνεται στις ακτίνες και διαβιβάζεται από τους αστερισμούς – δρα καταστροφικά όταν συγκεντρώνεται σ’ έναν ορθόδοξο πλανήτη κι εποικοδομητικά όταν συγκεντρώνεται σ’ έναν εσωτερικό πλανήτη. Εδώ έχετε το μυστικό οδηγό για τη σημασία του θανάτου και της αθανασίας. Είναι κάτι που ο μέσος αστρολόγος είναι ανίκανος ν’ αποδείξει, επειδή οι ενεχόμενοι κύκλοι είναι πολύ μεγάλοι· όμως μπορεί να συλλάβει ενορατικά την πιθανότητα της πρότασής μου. Ας σας υπενθυμίσω πάλι ότι θέμα μας είναι το θείο σχέδιο, ο σκοπός και η θέληση· δεν είναι η εξέλιξη της συνείδησης ή της δεύτερης όψης της θειότητας. Αφορά το πνεύμα κι όχι την ψυχή. Επιχειρούμε να διατυπώσουμε σε κάποιο μέτρο τη ζωή του Πατρός, τη θέληση της Ενάδας και το σκοπό του Πνεύματος. Σ’ όλα αυτά (τις τρεις όψεις της θέλησης) γονιμοποιείται το σπέρμα του επόμενου ηλιακού συστήματος – του τρίτου – και η καρποφορία της Εκδήλωσης της Προσωπικότητας του Λόγου. Επομένως χρειάζεται να διατυπώσουμε την ερμηνεία των επτά ακτίνων με όρους θέλησης κι όχι αγάπης ή συνείδησης. Θα επιχειρήσω να το κάνω τώρα:

ΑΚΤΙΝΑ Ι – Η ενέργεια της Θέλησης ή Δύναμης. Αυτή η ακτίνα σχετίζεται κατεξοχήν μ’ εκείνη την όψη της θέλησης που κατακτά το θάνατο. Είναι ωστόσο η Ακτίνα του Καταστροφέα. Σε σχέση μ’ αυτό θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι η ανθρώπινη στάση πως ο θάνατος είναι ο καταστροφέας, παρουσιάζει μια περιορισμένη κι εσφαλμένη άποψη. Η πρώτη ακτίνα καταστρέφει το θάνατο επειδή στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα· η όλη έννοια είναι τμήμα της Μεγάλης Πλάνης· είναι ένας περιορισμός της ανθρώπινης συνείδησης και συνδέεται βασικά με τον εγκέφαλο κι όχι με την καρδιά, όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται. Με μια πολύ αληθινή έννοια είναι “ένα πλάσμα της φαντασίας”. Συλλογισθείτε σ’ αυτό. Η ακύρωση του θανάτου και της καταστροφής της μορφής είναι μια εκδήλωση της Ακτίνας Ι, γιατί επιφέρει στην πραγματικότητα το θάνατο της άρνησης και την εγκαινίαση της αληθινής δραστηριότητας. Είναι η ενέργεια που μπορεί να ονομασθεί “θείο κίνητρο”· είναι η ζωή στο σπέρμα, που καταστρέφει επιτυχώς όλες τις μορφές προκειμένου να προκύψει η αντιληπτή αυτή καρποφορία. Αυτό είναι το κλειδί της Ακτίνας Ι. Είναι η Θέληση που μυεί.

    Σήμερα, όσον αφορά την ανθρωπότητα, η ανώτατη αντίληψή της είναι η μύηση.

ΑΚΤΙΝΑ ΙΙ – Η ενέργεια της Αγάπης-Σοφίας. Η βασική αυτή ενέργεια είναι η θέληση για ενοποίηση, για σύνθεση, για δημιουργία συνοχής και αμοιβαίας έλξης και για εδραίωση σχέσεων, αλλά – να θυμάστε – σχέσεων που είναι τελείως πέραν της συνείδησης της σχέσης ή της αντίληψης της ενότητας. Είναι το γεγονός της ενοποίησης όπως φαίνεται από την αρχή και όπως υπήρχε πάντα και για πάντα στο Νου του Θεού του Οποίου η θέληση αγκαλιάζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον και του Οποίου ο νους δε σκέπτεται με όρους εξέλιξης ή διαδικασίας. Η διαδικασία είναι έμφυτη στο σπέρμα· η εξελικτική παρόρμηση είναι η αναπόφευκτη συνοδεία της ζωής σε εκδήλωση. Είναι η Θέληση για ενοποίηση.

    Σήμερα, όσον αφορά την ανθρωπότητα, η ανώτατη έκφρασή της είναι το μυστικιστικό όραμα.

ΑΚΤΙΝΑ ΙΙΙ – Η ενέργεια της Ενεργού Νοημοσύνης. Είναι η θέληση του ρυθμισμένου σκοπού. Οι παράγοντες που λειτουργούν με το μέσον της είναι η ισχυρή προώθηση του αναγνωρισμένου σχεδίου μ’ ένα στόχο νοημόνως αντιληπτό και μ’ ένα ενεργό κίνητρο που προωθεί νοημόνως τη διαδικασία με την ισχύ της δικής της ορμής. Θα σας υπενθύμιζα πάλι ότι δεν ασχολούμαι με την ανθρώπινη συνείδηση, αλλά με το σύνολο εκείνου του εγχειρήματος που καθιστά την ύλη υποχείριο και προσαρμόσιμη στη βασική ιδέα στο νου του Θεού. Κανένα ανθρώπινο ον δεν είναι προς το παρόν σε θέση να συλλάβει αυτή την ιδέα. Κανείς δε γνωρίζει ποια είναι η θέληση του Θεού ή ποια είναι η φύση του νοήμονος σκοπού Του. Είναι η Θέληση για εξέλιξη.

    Σήμερα, όσον αφορά την ανθρωπότητα, η ανώτατη έκφρασή της είναι η εκπαίδευση, ή η προοδευτική ανάπτυξη δια της εμπειρίας.

ΑΚΤΙΝΑ IV – Η ενέργεια της Αρμονίας μέσω Διαμάχης. Είναι θεμελιωδώς η θέληση για καταστροφή του περιορισμού. Δεν είναι το ίδιο πράγμα με τη θέληση για καταστροφή της άρνησης, όπως στην περίπτωση της Ακτίνας Ι, αλλά είναι μια συνδετική όψη της. Δεν αναφέρομαι στην όψη συνείδηση που αναγνωρίζει κι επωφελείται από έναν τέτοιο αγώνα. Αναφέρομαι στην ενέργεια, έμφυτη σε όλες τις μορφές και ιδιαζόντως ισχυρή στην ανθρωπότητα (επειδή ο άνθρωπος είναι αυτοσυνείδητος), η οποία δημιουργεί αναπόφευκτα και αναγκαστικά τον αγώνα ανάμεσα στη ζωή και σ’ εκείνο που επιλέχθηκε σαν περιορισμός· αυτός τελικά συντρίβει ή θρυμματίζει αυτό τον περιορισμό τη στιγμή που προσεγγίζεται το σημείο της πραγματικής αρμονίας ή ενοποίησης. Εσωτερικά θα μπορούσε να ειπωθεί ότι τη στιγμή που η μορφή (περιορισμός) και η ζωή ισορροπούν αμοιβαία, εμφανίζεται αμέσως μια ρωγμή και μέσα απ’ αυτή ρέει μια νέα εκροή θέλησης. Ο Χριστός έπρεπε να πεθάνει επειδή πέτυχε την αρμονία με τη θέληση του Θεού και τότε “το καταπέτασμα του Ναού εσχίσθη εις δύο άνωθεν έως κάτω”. Η σημασία της νέας αυτής εισροής Θέλησης θα εμφανισθεί τώρα· η σκηνή ετοιμάζεται πάλι για μια νέα και ανανεωμένη δραστηριότητα της ζώσας αρχής. Όσον αφορά την ανθρωπότητα “τα σπέρματα του θανάτου” αναδύονται με το μέσον αυτής της Ακτίνας και ο Φοβερός Θεριστής, ο Θάνατος, δεν είναι παρά μια όψη αυτής της θέλησης που ρυθμίζεται απ’ την τέταρτη ακτίνα και προβάλλει απ’ το τέταρτο πεδίο. Ο θάνατος είναι μια πράξη της ενόρασης που διαβιβάζεται από την ψυχή στην προσωπικότητα και τότε λειτουργεί σε ομοφωνία με τη θεία θέληση απ’ την ατομική θέληση. Είναι η Θέληση για εναρμόνιση.

    Σήμερα η ανώτατη έκφρασή της, όσον αφορά την ανθρωπότητα, είναι η ενόραση καθώς πραγματώνεται δια της ομαδικής δραστηριότητας. Ο θάνατος αποδεσμεύει πάντα το άτομο στην ομάδα.

ΑΚΤΙΝΑ V – Η ενέργεια της Συγκεκριμένης Επιστήμης ή Γνώσης. Για να κατανοήσουμε αυτή την έκφραση της θείας θέλησης, ο σπουδαστής πρέπει να έχει κατά νου τον απόκρυφο αφορισμό ότι “η ύλη είναι πνεύμα στο κατώτατό του σημείο εκδήλωσης και το πνεύμα είναι ύλη στο ανώτατό της”. Βασικά είναι η θέληση που παράγει σύμπηξη κι όμως την ίδια στιγμή αποτελεί το σημείο όπου πνεύμα και ύλη ισορροπούν κι εξισώνονται. Αυτός είναι ο λόγος που η ανθρώπινη τελειοποίηση προωθείται συνειδητά στο νοητικό πεδίο, το πέμπτο πεδίο· επιτελείται με την πέμπτη ακτίνα και σ’ αυτό το πεδίο συμβαίνει η απελευθέρωση τη στιγμή της πέμπτης μύησης. Είναι η θέληση που είναι έμφυτη στην ουσία και η οποία ενεργοποιεί όλα τα άτομα απ’ τα οποία έγιναν όλες οι μορφές. Σχετίζεται στενά με το πρώτο ηλιακό σύστημα ακόμη κι όταν απελευθερώνει τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας που θα αποτελέσουν τον πυρήνα γύρω από τον οποίο θα κατασκευασθεί το τρίτο ηλιακό σύστημα. Η ενέργεια αυτής της ακτίνας είναι η νοημοσύνη· είναι το σπέρμα της συνείδησης, αλλά όχι της συνείδησης όπως την εννοούμε· είναι η έμφυτη ζωή της ύλης και η θέληση για νοήμονα εργασία· είναι εκείνο το ζωντανό κάτι για το οποίο δεν έχουμε όνομα και ήταν προϊόν του πρώτου ηλιακού συστήματος. Είναι ένα απ’ τα κύρια εφόδια τους Θεού, του Πατρός, καθώς και της ανθρώπινης Ενάδας. Είναι η Θέληση για Δράση.

    Σήμερα, όσον αφορά την ανθρωπότητα, η ανώτατη έκφρασή της είναι η απελευθέρωση – δια του θανάτου ή της μύησης.

ΑΚΤΙΝΑ VΙ – Η ενέργεια της Αφοσίωσης ή του Ιδεαλισμού. Είναι η θέληση που ενσωματώνει την ιδέα του Θεού. Παρέχει την κινητήρια δύναμη πίσω απ’ την πραγμάτωση οτιδήποτε μπορεί να είναι ο σκοπός της δημιουργίας. Ποιος είναι αυτός ο σκοπός δεν έχουμε προς το παρόν την αμυδρότερη ιδέα. Όσον αφορά τα ανθρώπινα όντα, ένα ιδανικό σχετίζεται με την όψη συνείδηση. Μια ιδέα σχετίζεται με την όψη θέληση. Αυτή η ακτίνα ενσωματώνει μια δεσπόζουσα δυναμικότητα. Εκφράζει την επιθυμία του Θεού και είναι η βασική ενέργεια που εκπορεύεται από το κοσμικό αστρικό πεδίο. Καλύπτει το μυστήριο που βρίσκεται στη σχέση θέλησης κι επιθυμίας. Η επιθυμία σχετίζεται με τη συνείδηση. Η θέληση όχι. Όμως δεν ασχολούμαστε με τη συνείδηση, αλλά με την απρόσωπη εκείνη δύναμη που προωθεί διαμέσου των επτά πεδίων του ηλιακού μας συστήματος και καθιστά την ιδέα του Θεού ένα ολοκληρωμένο γεγονός στο Αιώνιο Τώρα. Σημαίνει άραγε κάτι αυτή η δήλωση για σας; Υποθέτω ότι σημαίνει ελάχιστα· είναι μια βασική δήλωση του απόκρυφου γεγονότος σχετικά με την ενέργεια καθώς εκφράζεται δια της ανθρωπότητας μ’ έναν τρόπο που είναι μοναδικός και ιδιάζων. Θα σας υπενθύμιζα εδώ μια δήλωση στη Μυστική Δοξασία ότι “μια Ιδέα είναι ένα ασώματο Ον που δεν έχει ύπαρξη από μόνο του, αλλά δίνει σχήμα και μορφή στην ασχημάτιστη ύλη και γίνεται η αιτία της εκδήλωσης”. Η δήλωση αυτή σας οδηγεί κατευθείαν πίσω στο Θεό Πατέρα, την Ενάδα, τον Έναν. Σχετίζεται συνεπώς με τη Θέληση κι όχι με τη συνείδηση. Η συνείδηση είναι καθαυτή η αναγνώριση ενός προοδευτικού σχεδίου. Η Θέληση είναι η αιτία, η ενεργοποιός Αρχή, Ζωή, Ύπαρξη. Είναι η Θέληση για Αιτιότητα.

    Σήμερα, όσον αφορά την ανθρωπότητα, η ανώτατη έκφρασή της είναι ο ιδεαλισμός, το κίνητρο και η αιτία της ανθρώπινης δραστηριότητας.

ΑΚΤΙΝΑ VΙΙ – Είναι η ενέργεια της Τελετουργικής Τάξης. Είναι μια έκφραση της θέλησης που οδηγεί σε εξωτερική εκδήλωση· είναι εκείνη που ενσωματώνει τόσο την περιφέρεια όσο και το σημείο στο κέντρο. Είναι η θέληση για “τελετουργική σύνθεση”, αν μπορώ να τη διατυπώσω έτσι. Είναι η Αναγκαιότητα που είναι ο κύριος ρυθμιστικός παράγοντας της θείας φύσης – η αναγκαιότητα να εκφρασθεί· η αναγκαιότητα να εκδηλωθεί μ’ έναν τακτικό ρυθμικό τρόπο· η αναγκαιότητα να περιβάλλει “αυτό που είναι πάνω κι αυτό που είναι κάτω” και με το μέσον αυτής της δραστηριότητας να δημιουργήσει ομορφιά, τάξη, τέλεια σύνολα και ορθές σχέσεις. Είναι η ελαύνουσα ενέργεια που εκπορεύει το Ον καθώς εμφανίζεται και παίρνει μορφή και ζει. Είναι η Θέληση για Έκφραση.

    Σήμερα, όσον αφορά την ανθρωπότητα, η ανώτατη έκφρασή της είναι η οργάνωση.

 Στις παραπάνω δηλώσεις σχετικά με τις ακτίνες μπορείτε να δείτε ότι ο όλος κύκλος της δραστηριότητάς τους είναι συμπληρωμένος από τη σκοπιά του Θεού Πατρός· η θέληση να εγκαινιασθεί η εκδήλωση και η επακόλουθη προοδευτική της έκφραση ικανοποιεί τη θέληση για πλήρη επίτευξη και η ενέργεια του καθαυτού Όντος φτάνει – στο χρόνο και το χώρο σήμερα (στο νου του Θεού) – σε πλήρη ολοκλήρωση.

3. Οι Βασικοί Τόνοι των Επτά Ακτίνων και η Όψη Θέληση.

Επομένως οι βασικοί τόνοι των επτά αυτών Ακτίνων καθώς συνιστούν την αποκάλυψη των επτά Μεγάλων Όντων είναι:

Μύηση. Ενοποίηση. Εξέλιξη. Εναρμόνιση. Δράση. Αιτιότητα. Έκφραση.

Αυτοί είναι οι βασικοί τόνοι για την ανθρωπότητα στο τωρινό σημείο της εξελικτικής της ανάπτυξης· καθώς οι επτά αυτές ενέργειες επιδρούν στην ανθρώπινη συνείδηση σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν και να εφελκύσουν την όψη Θέληση στον προχωρημένο άνθρωπο, προκαλούν:

Μύηση. Όραση. Εκπαίδευση. Ενόραση. Απελευθέρωση. Ιδεαλισμό. Οργάνωση.

Μια προσεκτική μελέτη των επτά αυτών μείζονων ακτίνων και των επτά ελάσσονων βασικών τόνων θ’ αποκαλύψει αυτές τις αλήθειες και την επαγγελία τους. Στο τέλος της Υδροχοϊκής εποχής οι βασικοί αυτοί τόνοι θα διαφέρουν κάπως, επειδή η αναγνώριση της Θέλησης (που οδηγεί σε κατανοούσα συνεργασία) θα προκαλέσει μεγάλες αλλαγές στην ανθρώπινη πόλωση και τους ανθρώπινους σκοπούς – τους αντιληπτούς σκοπούς.