«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
_07.jpg)
Απόσπασμα από το βιβλίο: ΟΙ ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ - Μια Αστρολογική
Ερμηνεία
ΑΘΛΟΣ ΙΙ
Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΤΑΥΡΟΥ
(Ταύρος, 21η Απριλίου-20ή Μαΐου)
Ο Μύθος
Ο Προεστός μίλησε στο Δάσκαλο του ανθρώπου του οποίου το φως έλαμψε μεταξύ των υιών των ανθρώπων που είναι υιοί του Θεού.
“Πού είναι ο άνθρωπος που στάθηκε δυναμικά μπροστά στους Θεούς, πήρε τα δώρα τους και πέρασε μέσα από την πρώτη ορθάνοιχτη Πύλη για να εκτελέσει το έργο του;”
“Αναπαύεται μεγάλε Προεστέ κι αναλογίζεται την αποτυχία του και θρηνεί τον Άβδηρο και ζητά βοήθεια μέσα του.”
“Καλά. Τα δώρα της αποτυχίας εγγυώνται επιτυχία, όταν κατανοηθούν σωστά. Ας προχωρήσει σε άλλο άθλο κι ας εισέλθει στη δεύτερη Πύλη και ν’ αναφέρει όταν επιστρέψει.”
Η δεύτερη Πύλη ήταν ορθάνοιχτη και από το φως που έκρυβε τη μακρινή σκηνή ακούστηκε μια φωνή που έλεγε: “Πέρασε από την Πύλη. Προχώρησε στο δρόμο σου. Εκτέλεσε τον άθλο σου και γύρισε σε μένα για ν’ αναφέρεις τι έκανες”.
Μόνος και περίλυπος, με συνείδηση της ανάγκης και βυθισμένος σε βαθιά στενοχώρια, ο Ηρακλής πέρασε αργά από τις στήλες της Πύλης στο φως που λάμπει εκεί που μένει ο ιερός ταύρος. Στον ορίζοντα πρόβαλε το ωραίο νησί που έμενε ο ταύρος, εκεί που μόνο τολμηροί άνδρες μπορούσαν να μπουν, στον απέραντο λαβύρινθο που σε φέρνει σε αμηχανία, το λαβύρινθο του Μίνωα, βασιλιά της Κρήτης, του φύλακα του ταύρου.
Διασχίζοντας τον ωκεανό προς το ηλιόλουστο νησί (αν και δε μας λένε πώς) ο Ηρακλής άρχισε το έργο του να ψάξει και να βρει τον ταύρο και να τον οδηγήσει στον Ιερό Τόπο όπου κατοικούν οι μονόφθαλμοι άνθρωποι. Από τόπο σε τόπο κυνήγησε τον ταύρο, οδηγημένος από το λαμπερό άστρο που φεγγοβολούσε στο μέτωπο του ταύρου, ένα λαμπρό φως σε σκοτεινό τόπο. Το φως αυτό που ακολουθούσε την κίνηση του ταύρου, τον οδηγούσε από το έναν τόπο στον άλλο. Μόνος αναζήτησε τον ταύρο· μόνος τον κυνήγησε στο άντρο του· μόνος τον έπιασε κι ανέβηκε στη ράχη του. Γύρω του στέκονταν οι επτά Αδελφές, παροτρύνοντάς τον στο δρόμο του και στο φως που έλαμπε καβαλίκεψε τον ταύρο, διασχίζοντας τα γυαλιστερά νερά προς το νησί της Κρήτης, τη χώρα που κατοικούσαν οι τρεις Κύκλωπες.
Οι τρεις αυτοί μεγάλοι υιοί του Θεού περίμεναν την επιστροφή του, παρακολουθώντας την πορεία του μέσα απ’ τα κύματα. Καβαλίκευε τον ταύρο σαν να ήταν άλογο και με το τραγούδι των Αδελφών στο δρόμο του πλησίασε στην ξηρά.
“Έρχεται με δύναμη”, είπε ο Βρόντος και πήγε να τον συναντήσει στην ακτή.
“Καβαλικεύει στο φως”, είπε ο Στέρωπις, “το εσώτερο φως του θα γίνει λαμπρότερο”. Και το φως φούντωσε σε αιφνίδια φλόγα.
“Έρχεται γρήγορα”, είπε ο Άργος, “καβαλικεύει πάνω στα κύματα”.
Ο Ηρακλής πλησίασε, παρορμώντας τον ιερό ταύρο στο Δρόμο, ρίχνοντας φως στην ατραπό που οδηγούσε από την Κρήτη στο Ναό του Κυρίου, στην πόλη των μονόφθαλμων ανθρώπων. Στη στεριά, στην άκρη των υδάτων, στάθηκαν οι τρεις αυτοί άνθρωποι κι άρπαξαν τον ταύρο, απομακρύνοντάς τον απ’ τον Ηρακλή.
“Τι έχεις εδώ;” είπε ο Βρόντος, σταματώντας τον Ηρακλή πάνω στο Δρόμο.
“Τον ιερό ταύρο, Άγιε.”
“Ποιος είσαι; Πες μας τώρα το όνομά σου”, είπε ο Στέρωπις.
“Είμαι ο υιός της Ήρας, ένας υιός του ανθρώπου κι όμως υιός του Θεού. Εκτέλεσα το έργο μου. Πάρε τώρα τον ταύρο στον Ιερό Τόπο και σώσε τον από βέβαιο θάνατο. Ο Μίνωας επιθυμούσε τη θυσία του.”
“Ποιος σου είπε ν’ αναζητήσεις και να σώσεις τον ταύρο;” είπε ο Άργος, πηγαίνοντας στον Ιερό Τόπο.
“Ένιωσα μέσα μου την παρόρμηση και ζήτησα το Δάσκαλό μου. Το είπε ο μεγάλος Προεστός που με έστειλε στο Δρόμο και μετά από μακρά έρευνα και πολλούς πόνους βρήκα τον ταύρο. Βοηθούμενος από το άγιο φως του, τον οδήγησα από τη θάλασσα που μας χωρίζει σ’ αυτό τον Ιερό Τόπο.”
“Πήγαινε με ειρήνη, γιέ μου, το έργο σου έγινε.”
Ο Δάσκαλος τον είδε να έρχεται και πήγε να τον συναντήσει στο Δρόμο. Από τα νερά ήρθαν οι φωνές των επτά Αδελφών που τραγουδούσαν γύρω στον ταύρο κι από πιο κοντά η ψαλμωδία των μονόφθαλμων ανθρώπων μέσα στο Ναό του Κυρίου, ψηλά στον Ιερό Τόπο.
“Ήλθες με άδεια χέρια, Ηρακλή”, είπε ο Δάσκαλος.
“Έχω άδεια χέρια, γιατί εκπλήρωσα το έργο που μου ανατέθηκε. Ο ιερός ταύρος σώθηκε, ασφαλής με τους Τρεις. Τι απομένει;”
“Στο φως θα δεις φως· περπάτα σ’ αυτό το φως κι εκεί θα δεις φως. Το φως σου πρέπει να λάμψει εντονότερα. Ο ταύρος βρίσκεται στον Ιερό Τόπο.”
Κι ο Ηρακλής ξάπλωσε στη χλόη κι αναπαύθηκε απ’ τον άθλο του. Αργότερα ο Δάσκαλος στράφηκε στον Ηρακλή και είπε: “Ο δεύτερος άθλος εκτελέσθηκε και το έργο ήταν εύκολο. Μάθε απ’ αυτό το έργο το μάθημα της αναλογίας. Δύναμη να εκτελείς το δύσκολο έργο· προθυμία να κάνεις το έργο που δεν επιβαρύνει τις δυνάμεις σου· αυτά είναι τα δύο μαθήματα που έμαθες. Σήκω κι αναζήτησε τη χώρα που φρουρείται από την τρίτη Πύλη και βρες τα χρυσά μήλα. Φέρε τα εδώ”.
Ο ΘΙΒΕΤΑΝΟΣ
Η Έννοια του Άθλου
Παρά την αρχική μερική αποτυχία ο Ηρακλής έκανε μια αρχή. Σύμφωνα με τον παγκόσμιο νόμο άρχισε το έργο του στο νοητικό πεδίο.
Στην πραγματοποίηση του δημιουργικού σχεδίου η ώθηση της σκέψης ακολουθείται από την επιθυμία. Αυτή η κατάσταση συνείδησης, που καλείται νοητική, ακολουθείται από μια κατάσταση ευαισθησίας κι ο δεύτερος αυτός άθλος ασχολείται με τον κόσμο της επιθυμίας και τη δύναμη της επιθυμίας. Είναι ένας απ’ τους πιο ενδιαφέροντες άθλους και μας περιγράφεται με πολλές λεπτομέρειες. Μερικές απ’ τις περιγραφές που δόθηκαν για τις διάφορες δοκιμασίες στις οποίες υποβλήθηκε ο Ηρακλής είναι εξαιρετικά αδρές και περιγραφικά σύντομες, αλλά οι δοκιμασίες στον Ταύρο, τους Διδύμους, το Σκορπιό και τους Ιχθείς αναφέρονται πολύ εκτενώς. Είναι δραστικές στην εφαρμογή τους και δοκιμάζουν κάθε τμήμα της φύσης του ζηλωτή.
Το κλειδί στον άθλο του Ταύρου είναι η ορθή κατανόηση του νόμου της Έλξης. Είναι ο νόμος που διέπει τη μαγνητική δύναμη και την αρχή της συνοχής που δομεί τις μορφές μέσω των οποίων εκδηλώνεται ο Θεός ή η ψυχή. Παράγει τη σταθερότητα που εκδηλώνεται στην εμμονή της μορφής σ’ όλη τη διάρκεια του κύκλου της ύπαρξής της κι αφορά την αλληλοσχέτιση μεταξύ εκείνου που δομεί τη μορφή και της ίδιας της μορφής· μεταξύ των δύο πόλων, θετικού και αρνητικού· μεταξύ πνεύματος και ύλης· μεταξύ Εαυτού και μη-Εαυτού· μεταξύ αρσενικού και θηλυκού κι έτσι μεταξύ των αντιθέτων.
Τέσσερις Συμβολικές Λέξεις
Βλέπουμε ότι η δοκιμασία αυτή αφορά κυρίως το πρόβλημα του σεξ. Υπάρχουν στην Αγγλική γλώσσα τέσσερις λέξεις που είναι ιδεογραφικές και συμβολικές. Αποτελούνται από τρία γράμματα και είναι οι εξής: Θεός (God), Σεξ (Sex), Νόμος (Law) και Αμαρτία (Sin). Στις τέσσερις αυτές λέξεις εκφράζεται το σύνολο όσων υπάρχουν.
Θεός, το άθροισμα όλων των μορφών, το σύνολο όλων των καταστάσεων της συνείδησης και της ενεργοποιού Ζωής. Σεξ, η Ζωή σε λειτουργία, ελκύοντας πνεύμα και ύλη κι εγκαινιάζοντας την αλληλεπίδραση αντικειμενικού και υποκειμενικού, εξωτερικού κι εσωτερικού. Σεξ, επιθυμία, έλξη, η ενστικτώδης ώθηση για δημιουργία, η έλξη της ψυχής, η παρόρμηση για τη θειότητα, η επιθυμία του αρσενικού για το θηλυκό, το δέλεαρ της ύλης για το πνεύμα: όλες αυτές οι φράσεις μπορούν να συσσωρευθούν για να εκφράσουν μερικές από τις δραστηριότητες του Σεξ στις ποικίλες σχέσεις του. Νόμος, η παρακινούμενη από τη σκέψη ανταπόκριση του Θεού στη μορφή· οι θεσπισμένες συνήθειες απ’ την άχρονη αλληλεπίδραση των πολικών αντιθέτων που έχουν αναγνωρισθεί απ’ την ανθρωπότητα σαν αναπόφευκτοι νόμοι της φύσης· η επιβολή της θέλησης του Θεού και η εντύπωση αυτής της θέλησης πάνω στη μορφή και η αναγνώρισή της από τον άνθρωπο. Αμαρτία, σύμφωνα με το νόημά της σημαίνει “ο ένας που είναι”, η ανταρσία της μονάδας εναντίον της ολότητας, η ατομικότητα εναντίον της ομάδας, η ιδιοτέλεια αντί του παγκόσμιου συμφέροντος.
Αυτή είναι η ιστορία του σύμπαντος, που γράφεται για μας με τις τέσσερις αυτές λέξεις. Θεός, το Όλο· Σεξ, η έλξη μεταξύ των μερών μέσα σ’ αυτό το Όλο· Νόμος, η συνήθεια του Όλου· και Αμαρτία, η εξέγερση της μονάδας μέσα στο Όλο.
Η Ιστορία του Άθλου
Ο Μίνωας, βασιλιάς της Κρήτης, είχε έναν ιερό ταύρο που τον φύλαγε στο νησί της Κρήτης. Ο Ευρυσθέας ζήτησε τον Ηρακλή και του είπε ότι πρέπει να συλλάβει τον ταύρο και να τον φέρει απ’ το νησί στην ενδοχώρα. Καμιά οδηγία δε δόθηκε ως προς το πώς θα το κατόρθωνε και το μόνο που ήξερε ο Ηρακλής ήταν ότι ο ταύρος ήταν ιερός, ότι γεννήθηκε απ’ τη θάλασσα κι ότι το πεπρωμένο του ήταν να προσφερθεί θυσία στο Μίνωα. Έτσι ο Ηρακλής ταξίδεψε στην Κρήτη κι έψαξε όλο το νησί, καταδιώκοντας τον ταύρο από τόπο σε τόπο ωσότου τον έπιασε. Έπειτα, λέγεται, καβαλίκεψε τον ταύρο σαν άλογο, διέσχισε το νησί και μέσα απ’ τα νερά που χώριζαν την Κρήτη απ’ τη στεριά, τον έφερε στην πόλη των Κυκλώπων. Οι Κύκλωπες ήταν παράξενα όντα για τα οποία λέγεται ότι είχαν ένα μόνο μάτι στη μέση του μετώπου. Κυβερνώνταν από τρεις εξέχουσες μορφές των οποίων τα ονόματα ήταν Βρόντος που σημαίνει βροντή, Στέρωπις που σημαίνει αστραπή κι Άργος που σημαίνει στροβιλοειδής δράση. Όταν ο Ηρακλής έφτασε με τον ταύρο στις πύλες της πόλης, συναντήθηκε με τους τρεις Κύκλωπες οι οποίοι παρέλαβαν τον ιερό ταύρο κι ανέλαβαν τη φροντίδα του. Έτσι τελείωσε ο δεύτερος άθλος.
Το Θέμα της Φώτισης
Ο Ταύρος είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ζωδιακούς αστερισμούς, ειδικά αυτή την εποχή. Είναι ο Σταθερός Σταυρός των ουρανών, ο Σταυρός του Μαθητή και το ακόλουθο απόσπασμα έχει ενδιαφέρον σχετικά μ’ αυτό:
“Ο ‘ουρανός αναφέρεται μυστικιστικά σαν ο Ναός και η αιώνια συνείδηση του Θεού. Βωμός του είναι ο ήλιος του οποίου οι τέσσερις βραχίονες ή ακτίνες εικονίζουν τις τέσσερις γωνίες του θεμελιώδη σταυρού του σύμπαντος’, οι οποίες έχουν γίνει τα τέσσερα σταθερά σημεία του ζωδιακού και καθώς τα τέσσερα ισχυρά ιερά ζώδια είναι κοσμικά και πνευματικά, αντιπροσωπεύουν τα βασικά στοιχεία που μοιάζουν στις ανθρώπινες αρχές μας. Ο Λέων αντιπροσωπεύει το πυρ ή πνεύμα· ο Ταύρος τη γη ή σώμα· ο Υδροχόος τον αέρα ή νου· κι ο Σκορπιός αντιπροσωπεύει το ύδωρ που μοιάζει στην ψυχή. Ο Λέων είναι η δύναμη της κατώτερης φύσης κι ο όφις της δύναμης υπερισχύει, αν διευθυνθεί προς τα πάνω. Ο Ταύρος είναι πάντα το σύμβολο της δημιουργικής δύναμης. Ο Υδροχόος, ο άνθρωπος, είναι ο κομιστής φωτός ή φωτοδότης. Ο Σκορπιός μετουσιώνεται συχνά στον Αετό… που υψώνεται ταυτόχρονα με το Σκορπιό· συνδέονται στενά στο συμβολισμό. Ο Σκορπιός είναι ‘το τέρας του σκότους’ που κεντρίζει μέχρι θανάτου κι όμως διατηρεί κι αναπαράγει, συμβολίζοντας όχι μόνο τη γέννηση αλλά και την αναγέννηση. Σαν Αετός, το πουλί του ηλίου, που κατάκτησε τη σκοτεινή πλευρά του Σκορπιού (τον αντίπαλο που μπορεί να σύρει τον άνθρωπο πιο κάτω από τα ζώα) ο οποίος όταν μετουσιωθεί είναι ο αετός του φωτός, που μπορεί να υψωθεί πάνω κι απ’ τους θεούς.” (Ε.Β. Στράιτον, Το Ουράνιο Πλοίο του Βορρά, Τόμ. I.)
Ο “οφθαλμός του ταύρου” στον Ταύρο, ο λαμπρός σταθερός αστέρας Αλντεμπαράν, είναι ένας από τους λόγους που ο αστερισμός αυτός θεωρείται ότι δίνει φώτιση. Στις αρχαίες μέρες ονομαζόταν ο οδηγός αστέρας των ουρανών κι ο Ταύρος συνδεόταν πάντα με το φως κι επομένως με τον Χριστό που ανακηρύχθηκε το Φως του Κόσμου. Φως, φώτιση και ήχος σαν έκφραση της δημιουργικής δύναμης: αυτές είναι οι τρεις βασικές ιδέες που συνδέονται μ’ αυτό τον αστερισμό. Ο “ερμηνευτής της θείας φωνής”, όπως ονομαζόταν ο Ταύρος στην αρχαία Αίγυπτο, μπορεί να παραφρασθεί στη Χριστιανική ορολογία και να ονομασθεί “ο Λόγος σαρξ εγένετο”. Μια ενδιαφέρουσα πλευρά της δύναμης των ζωδιακών επιρροών φαίνεται αν αναλογισθούμε ότι ο πρυμναίος φανός ανάγεται στον οφθαλμό του ταύρου κι ότι η βούλα του ποντίφηκα ή οι παπικές εξαγγελίες θεωρούνται σαν διερμηνείς της φωνής του Θεού και είναι σήμερα ένας όρος σε κοινή χρήση.
Θα μπορούσε σωστά να τεθεί εδώ το ερώτημα με ποιο τρόπο ο Ταύρος γίνεται κομιστής της φώτισης; Λέγεται ότι σ’ αυτό το ζώδιο η σελήνη βρίσκεται σε έξαρση και η Αφροδίτη είναι ο κυβερνήτης. Η σελήνη θεωρήθηκε πάντοτε από τη σκοπιά των εσωτεριστών και μεταξύ των πρωτόγονων αγροτικών λαών σαν η όψη της μορφικής δόμησης. Η σελήνη είναι επομένως το σύμβολο της ύλης κι αυτό το βλέπουμε σε πολλές εκκλησίες μας, όπου συνδέεται στενά με την Παρθένο Μαρία.
Η κορύφωση του έργου που αναλήφθηκε στον Ταύρο και το αποτέλεσμα της Ταυρικής επίδρασης είναι ο δοξασμός της ύλης και η επακόλουθη φώτιση με το μέσον της. Ό,τι εμποδίζει προς το παρόν τη δόξα που είναι η ψυχή και την ακτινοβολία που πηγάζει από το Θεό μέσα στη μορφή να λάμψει στην πλήρη ισχύ της, είναι η ύλη ή μορφική όψη. Όταν αυτή καθαγιασθεί, εξαγνισθεί και πνευματοποιηθεί, τότε η δόξα και το φως μπορούν πράγματι να διαλάμψουν και η σεληνιακή όψη μπορεί συνεπώς να βρεθεί σε έξαρση στον Ταύρο. Αυτό γίνεται με την επιρροή της Αφροδίτης, του συμβόλου της γήινης και της ουράνιας αγάπης, της πνευματικής έφεσης και του σαρκικού πόθου και είναι συνεπώς ο κατάλληλος κυβερνήτης αυτού του ζωδίου. Πάνω απ’ όλα είναι αγάπη, ο δημιουργός του κάλλους και του ρυθμού και της ενότητας. Ο ταύρος μαζί με την αγελάδα αντιπροσωπεύουν τη δημιουργία κι έτσι ο Ταύρος και η Αφροδίτη συνδέονται στενά. Τα παρακάτω έχουν ενδιαφέρον:
“Ο ταύρος ή η αγελάδα είναι το σύμβολο αυτού του ζωδίου και στον ουράνιο χάρτη παρατηρούμε ότι η μικρή ομάδα άστρων που ονομάζονται Πλειάδες, εικονίζονται σαν η ράχη του ταύρου. Στα Αιγυπτιακά γλυπτά ή ζωγραφιές οι Πλειάδες εικονίζονται μερικές φορές με τη μορφή περιστεράς με ανοιχτά φτερά πάνω απ’ τη ράχη του ταύρου. Όπως θυμόμαστε, το περιστέρι είναι το ιερό πτηνό της Αφροδίτης και καθώς οι Πλειάδες είναι μέρος του αστερισμού του Ταύρου και όπως θα δούμε, έχουν περισσότερο Ταυρική φύση, αν είναι δυνατό, απ’ τον ίδιο τον Ταύρο, η περιστερά είναι ένα ιδιαίτερα κατάλληλο σύμβολο γι’ αυτή τη μικρή ομάδα άστρων.” (Ουώλτερ Χ. Σάμπσον, Ζωδιακός: Η Επιτομή της Ζωής, σελ. 24.)
Το Θέμα του Σεξ
Από το απόσπασμα αυτό και από πολλά άλλα που μπορούν να αναφερθούν, είναι φανερό πόσο στενά συνδέεται με το σεξ, στην κατώτερη και την ανώτερη όψη του, ο ενδιαφέρων αυτός αστερισμός του Ταύρου. Γιαυτό σε μερικά βιβλία καλείται “το ζώδιο της γέννησης” τόσο της γήινης όσο και της ουράνιας. Είδαμε ότι η δύναμη του ζωδίου του Ταύρου είναι εκείνη της έλξης ή της συνένωσης. Ασκεί μια σταθερή και συνεχή έλξη κι έλκει με συμβολική κι αστρονομική έννοια. Είδαμε ότι στο ζώδιο αυτό βρίσκονται οι Πλειάδες, μεταξύ αυτών η Αλκυόνη που ονομάζεται ο κεντρικός ήλιος του σύμπαντός μας και γύρω της περιστρέφεται ο ήλιος μας με τους συνοδευτικούς πλανήτες του. Τα λόγια του Ιώβ όταν είπε: “Συνήκας δε δεσμόν Πλειάδος και φραγμόν Ωρίωνος ήνοιξας;” το κάνουν σαφές. Οι Πλειάδες είναι το σύμβολο της ψυχής γύρω απ’ την οποία περιστρέφεται ο τροχός της ζωής.
Έχει ενδιαφέρον ν’ ανακαλύψουμε πάλι στον Ταύρο την τριπλότητα που επαναλαμβάνεται σταθερά στην αστρονομική γνώση και τη μυθολογία: τον Ταύρο που εκπροσωπεί τη μορφή και την ελκτική ώθηση της ύλης· τις Πλειάδες που εκπροσωπούν την ψυχή και τον απέραντο επαναλαμβανόμενο κύκλο της εμπειρίας· και μεταξύ των επτά Πλειάδων τη Χαμένη Πλειάδα (γιατί μόνο έξι είναι ορατές), το σύμβολο της συσκότισης του πνεύματος ενόσω η ψυχή δια της επιθυμίας προσλαμβάνει σώμα. Έτσι η ιδέα της σχέσης του Εαυτού και του μη-Εαυτού για να επέλθει η έσχατη αποκάλυψη του πνεύματος, υπόκειται σ’ όλη τη μυθολογική διδασκαλία και τις γραφές και τα σύμβολα όλων των εποχών κι έτσι έχουμε επίσης την ανάδυση της ιδέας της μεγάλης πλάνης και γοητείας. Το Πνεύμα ή ο Θεός “απωλέσθη” ή συγκαλύφθηκε κι εξαφανίζεται στην ελκτικότητα της εξωτερικής μορφής και στη γοητεία που προσελκύει η ψυχή γύρω της.
Πρέπει εδώ να θυμηθούμε ότι το αντίθετο ζώδιο του Ταύρου είναι ο Σκορπιός κι ότι τα δύο αυτά ζώδια αποτελούν το πεδίο μιας τεράστιας προσπάθειας εκ μέρους του Ηρακλή· γιατί στο ένα παλεύει με το πρόβλημα του σεξ και στο άλλο υπερνικά τη μεγάλη πλάνη.
Η Σημασία των Αστερισμών
Οι τρεις αστερισμοί που συνδέονται μ’ αυτό το ζώδιο είναι ο Ωρίων, ο Ηριδανός κι ο Ηνίοχος· και η φύση του έργου στον Ταύρο μας δίνεται στις τρεις ουράνιες εικόνες που παρουσιάζουν. Το αρχαίο όνομα του Ωρίωνα ήταν “οι Τρεις Βασιλείς”, επειδή στη Ζώνη του Ωρίωνα βρίσκονται τρία όμορφα άστρα. Οι Τρεις Βασιλείς εκπροσωπούν τις τρεις θείες όψεις της Θέλησης, Αγάπης και Νοημοσύνης κι έτσι ο Ωρίων συμβολίζει το πνεύμα. Το όνομα Ωρίων σημαίνει κυριολεκτικά “ξέσπασμα φωτός”.
Καθώς στρεφόμαστε γύρω απ’ το ζωδιακό βρίσκουμε να εμφανίζεται αυτό που μπορεί να ονομασθεί “πνευματικό πρωτότυπο” του Ηρακλή· ο Περσέας, ο Ερχόμενος Πρίγκιπας, που σκότωσε τη Μέδουσα, σύμβολο της μεγάλης πλάνης. Βρίσκεται στον Κριό· ο Ωρίων του οποίου το όνομα σημαίνει “φως”, βρίσκεται στον Ταύρο· στο Σκορπιό εμφανίζεται ο ίδιος ο Ηρακλής, θριαμβευτής και νικητής. Έπειτα έχουμε τον Τοξότη, τον έφιππο τοξότη, που πηγαίνει κατευθείαν στο στόχο του και στους Ιχθείς βρίσκουμε το Βασιλιά. Όσο περισσότερο μελετούμε αυτό το ουράνιο εικονογραφημένο βιβλίο τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε ότι μπροστά μας διατηρείται πάντα το σύμβολο της θειότητάς μας, το σύμβολο της ψυχής σε ενσάρκωση και η ιστορία της ύλης καθώς εξαγνίζεται και δοξάζεται απ’ το επίμοχθο έργο της ψυχής.
Ο δεύτερος αστερισμός που συνδέεται μ’ αυτό το ζώδιο είναι ένας απέραντος ποταμός αστέρων που κυλά κάτω απ’ τα πόδια του Ωρίωνα. Ονομάζεται Ηριδανός ή ο “Ποταμός του Κριτή” και είναι σύμβολο του ποταμού της ζωής που μεταφέρει ψυχές στην ενσάρκωση, όπου μαθαίνουν την έννοια των λόγων “ό γαρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίσει” κι όπου αναμβάνουν το τεράστιο έργο της πραγμάτωσης της σωτηρίας τους. Όπως ακριβώς ο Ωρίων συμβολίζει την όψη πνεύμα, έτσι κι ο Ηριδανός αφορά την όψη της λήψης μορφής και κρατά μπροστά μας τη σκέψη της ενσάρκωσης· ενώ ο τρίτος αστερισμός, ο Ηνίοχος, είναι ο αρματηλάτης που μας οδηγεί σε νέους τόπους, συμβολίζοντας έτσι την ψυχή.
Η Φύση των Δοκιμασιών
Το μεγάλο μάθημα που πρέπει να μαθευτεί σ’ αυτό το ζώδιο είναι η επίτευξη ορθής κατανόησης του νόμου της έλξης και της ορθής χρήσης κι ελέγχου της ύλης. Μ’ αυτό τον τρόπο, μιλώντας σχηματικά, η ύλη υψώνεται στον ουρανό και μπορεί να λειτουργήσει ορθά· δηλαδή ν’ αποτελέσει ένα μέσον έκφρασης και ένα πεδίο προσπάθειας για τον ενοικούντα Χριστό ή ψυχή. Συνεπώς ο ζηλωτής δοκιμάζεται κατά δύο τρόπους: πρώτο, ως προς την ολκή της ζωώδους φύσης του και τα κίνητρα που υποκρύπτονται στη χρήση της· δεύτερο, δοκιμάζεται ως προς την έλξη που η μεγάλη πλάνη μπορεί ν’ ασκήσει πάνω του. Η μάγια ή η μεγάλη πλάνη και το σεξ δεν είναι παρά δύο όψεις της ίδιας δύναμης, εκείνης της έλξης: της μιας καθώς εκδηλώνεται στο φυσικό πεδίο και της άλλης καθώς εκφράζεται στο πεδίο της συναισθηματικής-επιθυμητικής φύσης.
Ο Μαθητής και το Σεξ
Ο ζηλωτής της μαθητείας έχει στο σεξ ένα πραγματικό πρόβλημα ν’ αντιμετωπίσει. Η αυτοϊκανοποίηση κι ο έλεγχος του ανθρώπινου όντος από κάποιο τμήμα του οργανισμού του είναι αναπόφευκτα πάντα λάθος. Όταν ο όλος νους του άνδρα ασχολείται με τη σκέψη των γυναικών ή αντίστροφα· όταν ζει κυρίως για να ικανοποιήσει ένα ζωώδη πόθο· όταν είναι ανίκανος ν’ αντισταθεί στη σαγήνη του πολικού αντιθέτου του, τότε είναι θύμα του κι ελέγχεται απ’ το κατώτατο τμήμα της φύσης του, το ζωώδες.
Όταν όμως ο άνθρωπος αναγνωρίζει ότι οι φυσικές λειτουργίες του είναι θεία κληρονομιά κι ότι ο εξοπλισμός του του δόθηκε για το καλό της ομάδας και πρέπει να χρησιμοποιείται ορθά για το καλό της ανθρώπινης οικογένειας, τότε θα δούμε μια νέα κινητήρια παρόρμηση να υπόκειται της ανθρώπινης διαγωγής όσον αφορά το σεξ. Θα δούμε την εξάλειψη της ασυδοσίας με το επακόλουθο κακό της, την ασθένεια. Θα δούμε τη λύση του προβλήματος των πολλών παιδιών και παρεμπιπτόντως τη διευκόλυνση του οικονομικού προβλήματος. Με τον ορθό έλεγχο της σεξουαλικής λειτουργίας και την τροπή της στο σκοπό για τον οποίο υπάρχει (τη συνέχιση της ανθρώπινης οικογένειας και την παροχή σωμάτων δια των οποίων οι ψυχές μπορούν ν’ αποκτήσουν εμπειρία), θα επέλθει η ορθή χρήση του σεξ. Τότε το πάθος, η λαγνεία, η αυτοϊκανοποίηση, η αρρώστια και ο υπερπληθυσμός θα εξαφανισθούν απ’ τον κόσμο. Η ύλη δε θα εκπορνεύεται πια για ιδιοτελείς επιθυμίες και η σχέση μεταξύ των φύλων θα διέπεται από την κατανόηση του θείου σκοπού και την επιδεξιότητα στη δράση.
Δύο απόψεις είναι εξίσου λανθασμένες: στη μια περίπτωση έχουμε τις διδασκόμενες πρακτικές που οδηγούν τελικά σε σεξουαλικά όργια. Αυτές αποκαλούνται σεξουαλική μαγεία και με το σεξουαλικό οργασμό, που προκαλείται εσκεμμένα, ο άνθρωπος οδηγείται να πιστέψει ότι η φυσική σεξουαλική πράξη είναι το ύψιστο σημείο της πνευματικής του ευκαιρίας κι ότι σε μια τέτοια στιγμή μπορεί, αν θελήσει, ν’ αγγίξει το βασίλειο των Ουρανών.
Η άλλη στάση που θεωρεί το γάμο και κάθε έκφραση της σεξουαλικής ζωής σαν αμαρτία για το μαθητή και η οποία λέει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι αγνός με την αληθινά πνευματική όψη, αν παντρευθεί και δημιουργήσει οικογένεια, είναι καταστροφικά επικίνδυνη. Δεν υπάρχει κατάσταση συνείδησης και συνθήκη ζωής στην οποία είναι αδύνατο για τον άνθρωπο να λειτουργήσει σαν υιός του Θεού. Αν δεν είναι δυνατό στον άνθρωπο να ζει τη ζωή της μαθητείας και τη ζωή της μύησης και με τον πρέποντα αυτοέλεγχο και κατανόηση να ζει μια κανονική, ισορροπημένη σεξουαλική ζωή, τότε υπάρχει ένα τμήμα της ανθρώπινης έκφρασης στο οποίο η θειότητα είναι αδύναμη κι αυτό αρνούμαι να το δεχθώ. Δεν υπάρχει τμήμα της ζωής, ούτε πεδίο έκφρασης, ούτε εκπλήρωση υποχρέωσης, ούτε χρήση του φυσικού μηχανισμού, που να μην μπορεί η ψυχή να εκπληρώσει το ρόλο του κυρίαρχου παράγοντα κι όλα τα πράγματα να γίνουν αληθινά για τη δόξα του Θεού. Αλλά πρέπει να ελέγχει η ψυχή κι όχι η κατώτερη φύση. Οι άνθρωποι ξεχνούν ότι κάποιοι από τους μέγιστους μυημένους του κόσμου παντρεύθηκαν· ότι ο Βούδδας παντρεύθηκε και είχε γιο κι έπρεπε να ήταν μυημένος υψηλού βαθμού όταν παντρεύθηκε. Λησμονούν ότι ο Μωυσής, ο Δαυίδ ο Ψαλμωδός και πολλές από τις εξέχουσες μορφές στον κόσμο του μυστικισμού και των δύο ημισφαιρίων παντρεύθηκαν και δημιούργησαν οικογένειες.
Οι μαθητές ανήκουν σ’ όλες τις φυλές στη Δύση και στην Ανατολή και η στάση των διαφόρων φυλών έναντι του σεξ δαφέρει πλατιά. Τα πρότυπα συμπεριφοράς διαφέρουν. Η νομιμότητα ή όχι των σχέσεων ποικίλλει. Διάφορες εποχές και διάφοροι πολιτισμοί είχαν σχέσεις που ήταν νόμιμες σε μια εποχή και παράνομες σε άλλη. Μερικές φυλές είναι μονογαμικές κι άλλες πολυγαμικές. Σε μερικούς πολιτισμούς η γυναίκα θεωρείται ο κυρίαρχος παράγοντας και σε άλλους ο άνδρας. Στη διαδρομή των αιώνων εμφανίσθηκαν σεξουαλικές διαστροφές, ομοφυλόφιλοι, γνήσιοι και νόθοι και σήμερα δεν είναι πιθανόν χειρότερα από ό,τι πριν 5.000 χρόνια, εκτός ότι το καθετί βγαίνει πια στο φως, πράγμα που είναι καλό. Καθένας μιλά για το πρόβλημα· και η νέα γενιά ρωτά αβέβαια: “Τι γίνεται με το σεξ; Τι είναι σωστό και τι λάθος;” Πώς μπορούν να περιμένουν ότι θ’ ασχοληθούν μ’ ένα ζήτημα που συζητήθηκε προφανώς με τον πιο επιπόλαιο τρόπο ανά τους αιώνες;
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μίνωας, ο βασιλιάς της Κρήτης, που είχε τον ιερό ταύρο, κατείχε και το λαβύρινθο όπου ζούσε ο Μινώταυρος κι ο λαβύρινθος ήταν πάντα το σύμβολο της μεγάλης πλάνης. Στα Αγγλικά η λέξη “λαβύρινθος” προέρχεται από μια παλιά λέξη που σημαίνει φέρνω σε αμηχανία, προκαλώ σύγχυση, σαστίζω. Το νησί της Κρήτης με το λαβύρινθό της και τον ταύρο της είναι ένα απ’ τα εξέχοντα σύμβολα της μεγάλης πλάνης. Ήταν χωρισμένη από την ηπειρωτική γη και η πλάνη και η σύγχυση είναι χαρακτηριστικά του χωριστού εαυτού, όχι όμως της ψυχής στο δικό της πεδίο όπου οι ομαδικές πραγματικότητες και οι παγκόσμιες αλήθειες συνιστούν το βασίλειό της. Ο ταύρος για τον Ηρακλή απεικόνιζε τη ζωώδη επιθυμία και τις πολλές όψεις της επιθυμίας στον κόσμο της μορφής, οι οποίες στην ολότητά τους αποτελούν τη μεγάλη πλάνη. Ο μαθητής, σαν τον Ηρακλή, είναι μια χωριστή μονάδα, χωρισμένη από τη στεριά, το σύμβολο της ομάδας, απ’ τον κόσμο της πλάνης και το λαβύρινθο στον οποίο ζει. Ο ταύρος της επιθυμίας πρέπει να συλληφθεί και να κυριαρχηθεί και να καταδιωχθεί στη ζωή του χωριστού εαυτού από το ένα σημείο στο άλλο, μέχρι να έρθει ο καιρός που ο ζηλωτής θα μπορέσει να κάνει ό,τι πέτυχε να κάνει ο Ηρακλής: να καβαλικέψει τον ταύρο. Καβαλικεύω ένα ζώο στους αρχαίους μύθους σημαίνει έλεγχο. Ο ταύρος δε σφαγιάζεται, καβαλικεύεται κι οδηγείται υπό την εξουσία του ανθρώπου.
Υπάρχουν δυνατότητες και ικανότητες κρυμμένες στο ανθρώπινο ον, οι οποίες όταν ανακαλυφθούν κι ανελιχθούν φέρνουν νέες δυνάμεις σ’ αυτό το πρόβλημα. Αλλά στο μεταξύ τι πρέπει να κάνει ο ζηλωτής; Μπορούν να δοθούν κάποιες υποδείξεις:
1. Να καβαλικέψει, να ελέγξει και να εξουσιάσει τον ταύρο κι ας θυμάται ο ζηλωτής ότι ο ταύρος πρέπει να καβαλικεύεται πάνω στα ύδατα προς τη στεριά· που σημαίνει ότι η λύση του όλου προβλήματος του σεξ θα έρθει όταν ο μαθητής υποτάξει το χωριστό προσωπικό του νησί στον ομαδικό σκοπό και προσπάθεια κι αρχίσει να κυβερνά τη ζωή του με το ερώτημα, “Τι είναι καλύτερο για την ομάδα στην οποία ανήκω;” Μόνο κάνοντας αυτό, ο ταύρος καβαλικεύεται προς τη στεριά.
2. Να χρησιμοποιήσει την κοινή λογική. Η αρχαία έννοια της λέξης “κοινή λογική” είναι ότι υπάρχει μια αίσθηση που συνθέτει και συνενώνει τις πέντε αισθήσεις κι έτσι συνιστά μια “κοινή αίσθηση”, κυριολεκτικά το νου. Ας χρησιμοποιεί ο ζηλωτής το νου του και δια της νοήμονος αντίληψης να οδηγεί και να ελέγχει τον ταύρο της επιθυμίας. Αν χρησιμοποιηθεί η κοινή λογική, πολλοί κίνδυνοι θ’ αποφευχθούν. Υπάρχει κίνδυνος στη μέθοδο πολλών ζηλωτών που απαγορεύουν ή αποκλείουν κάθε σεξουαλική έκφραση. Μπορεί φυσιολογικά να επιτύχουν, αλλά η πείρα των ψυχολόγων και των δασκάλων έδειξε ότι όταν επιβάλλεται στον οργανισμό απαγόρευση και δραστική καταστολή, το αποτέλεσμα είναι κάποια μορφή νευρικού ή νοητικού συμπλέγματος. Πολλοί φυσικά καθαροί άνθρωποι έχουν ακάθαρτο νου. Πολλοί που περιφρονούν τις σεξουαλικές διαστροφές και φρονούν ότι ο γάμος δεν είναι για το μαθητή, έχουν νοητικό μηχανισμό που δεν αντέχει στην έρευνα. Ο νους τους και οι ερμηνείες τους για τις πράξεις των άλλων ανθρώπων είναι τόσο ασελγείς και η τάση τους να σκέφτονται το κακό τόσο μεγάλη, ώστε όσο επικίνδυνο κι αν ακούγεται, νιώθει κανείς ότι θα ήταν καλύτερα να τους καβαλικέψει ο ταύρος της επιθυμίας παρά να συνεχίσουν την τωρινή τους τακτική της υποκατάστασης της νοητικής ικανοποίησης με την εξωτερική αμαρτία. Καθαρός νους και αγνή καρδιά, σωστά οργανωμένο κι ορθά χρησιμοποιούμενο φυσικό σώμα, συμμόρφωση με τους νόμους του τόπου όπου τον έριξε το πεπρωμένο του, σοβαρή φροντίδα για την ευημερία εκείνων με τους οποίους συνδέεται και ζωή στοργικής υπηρεσίας: αυτά είναι τα ιδανικά του ζηλωτή.
3. Ορθή κατανόηση της έννοιας της αγαμίας. Η Αγγλική λέξη σημαίνει “μόνος” και η έννοια που δίνεται συνήθως στη λέξη είναι η αποφυγή της γαμήλιας σχέσης. Πολλοί νέοι άνδρες και γυναίκες, οδηγούμενοι από πνευματική επιθυμία και υπό την επιρροή της σκεπτομορφής της εκκλησίας του Μεσαίωνα, με τα πολλά της μοναστήρια και μονές, πιστεύουν ότι η κατάσταση της αγαμίας είναι γι’ αυτούς ουσιαστική και σωστή και μένουν έκπληκτοι όταν προκύπτουν συμπλέγματα. Αλλά μήπως η αληθινή αγαμία δε μας εκφράσθηκε στα λόγια του Χριστού όταν είπε: “Εάν δε ο οφθαλμός σου απλούς ή, όλον το σώμα σου φωτεινόν έσται”; Μήπως η αληθινή αγαμία είναι η άρνηση της ψυχής να ταυτίζεται πια με τη μορφή; Μήπως η πραγματική γαμήλια σχέση της οποίας η σχέση στο φυσικό πεδίο δεν είναι παρά σύμβολο, να είναι η ένωση ψυχής και μορφής, της θετικής πνευματικής όψης με την αρνητική μητέρα-ύλη;
Ας μείνει η ψυχή απλή στο σκοπό της κι ελεύθερη από τη σκλαβιά της ύλης και τότε η ορθή δράση και η ορθή άποψη αναπόφευκτα θα είναι τα χαρακτηριστικά της ζωής στο φυσικό πεδίο. Ας καβαλικέψει η ψυχή τη μορφή, ελέγχοντας κι εξουσιάζοντάς την και τότε ασφαλώς θα γνωρίσει τις σωστές υποχρεώσεις της. Θα αναγνωρίσει τη σχέση που πρέπει να έχει με τα άλλα ανθρώπινα όντα, ανεξάρτητα αν το πεπρωμένο της είναι εκείνο του συζύγου ή της συζύγου, του πατέρα ή της μητέρας, του αδελφού ή της αδελφής, του φίλου ή του συντρόφου. Με την ορθή χρήση της μορφής και την ορθή κατανόηση του σκοπού, με τον ορθό προσανατολισμό στην πραγματικότητα και την ορθή χρήση της πνευματικής ενέργειας η ψυχή θα δράσει σαν παράγοντας ελέγχου κι ολόκληρο το σώμα θα γεμίσει φως. Με τον έλεγχο, τη χρήση της κοινής λογικής, την ορθή κατανόηση της αγαμίας και την ταύτιση με τον ομαδικό σκοπό ο μαθητής θα φτάσει στην απελευθέρωση από τον έλεγχο του σεξ. Θα επιτύχει ακολουθώντας το παράδειγμα του Ηρακλή και θα καβαλικέψει τον ταύρο της επιθυμίας προς τη στεριά, όπου στο Ναό του Θεού θα τον παραδώσει στη φροντίδα των Κυκλώπων οι οποίοι ήταν οι προγενέστεροι μυημένοι που είχαν τον απλούν οφθαλμό για το οποίο μιλήσαμε, τον οφθαλμό του Σίβα, τον οφθαλμό του ταύρου στον αστερισμό του Ταύρου. Γιατί ο Ηρακλής δεν ήταν μόνο ο μαθητής, αλλά στην κατώτερη φύση του ήταν ο ταύρος και στην ανώτερη φύση του οι Κύκλωπες.
Όταν ο ταύρος της επιθυμίας παραδοθεί στους Κύκλωπες, στο μυημένο με τον απλούν οφθαλμό, που είναι η ψυχή, αρχίζουν να εκδηλώνονται οι τρεις θείες όψεις: ο Βρόντος, ο Στέρωπις κι ο Άργος θα φρουρήσουν τον ιερό ταύρο κι ο Ηρακλής, ο μαθητής, δε θα έχει πια καμιά ευθύνη. Ο Βρόντος είναι το σύμβολο της πρώτης όψης του Θεού, του Πατρός που μιλά και είναι ο δημιουργικός ήχος. Στέρωπις σημαίνει αστραπή ή φως και είναι η δεύτερη όψη, η ψυχή. Άργος σημαίνει στροβιλοειδής δραστηριότητα, η τρίτη όψη της θειότητας, που εκφράζεται στην έντονη δραστηριότητα της ζωής του φυσικού πεδίου. Οι θείες αυτές όψεις αποτελούν τον ελέγχοντα παράγοντα κι εφόσον επιτευχθεί η κατοχή του ιερού ταύρου, το πρόβλημα του Ηρακλή λύνεται.
(Βασικοί τόνοι του Ταύρου:
“Ο αγώνας ας είναι απτόητος.”
Η Μορφική Όψη.
“Βλέπω κι όταν ο Οφθαλμός ανοίξει όλα είναι φως.”
Η Ψυχική Όψη.
από την Εσωτερική Αστρολογία, σελ. 403.)
