Κυριακή 31 Μαΐου 2020


«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 
με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

31 Μαΐου 2020

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Α.Π.:


Συγχώρεση: Ο Δρόμος για την Ανανέωση
Η υπόσταση της Ψυχής είναι φώς, η ουσία της αγάπη, η εμπειρία της χαρά, η διάσταση της διαχρονικότητα και η μορφή της  ομορφιά. Αυτές οι ουσιώδεις ποιότητες παράγουν τη δραστηριότητα της Ψυχής στους υλικούς κόσμους, όπως αυτή εκφράζεται στη φράση «η ματιά μου κάνει τα πράγματα καινούργια». Αυτή η εμπειρία της ανανέωσης είναι η πνευματική εμπειρία της Ψυχής που έχει συλληφθεί από όλους τους γνώστες και μύστες ανά τους αιώνες μέχρι και σήμερα – και που μέλλεται ν’ αποτελέσει την αβίαστη εμπειρία ΟΛΩΝ των ανθρώπων.

Ωστόσο, ένα εμπόδιο για την πραγμάτωση αυτής της επίδρασης της Ψυχής [της ανανέωσης] είναι η παρεμβολή δαιδαλωδών σκέψεων και συγκινησιακών διαστρεβλώσεων ανάμεσα στην προσωπική συνείδηση και την εσωτερική πραγματικότητα που ο καθένας μας διαρκώς αναζητά να ανακαλύψει.

Ένα ακόμα μεγαλύτερο εμπόδιο προέρχεται από την άρνησή μας  «να αφήσουμε πίσω μας καταστάσεις και πράγματα» με συνέπεια να κολλάμε σ’ ένα κόσμο όπου μόνο η ανάμνηση είναι αληθινή. Προσκολλόμαστε στο παρελθόν γιατί φοβούμαστε την άβυσσο της αβεβαιότητας, που αποκαλούμε μέλλον, και απογοητευόμαστε από την απειροελάχιστη διάσταση και το φευγαλέο της παρούσας στιγμής. Στην πραγματικότητα όμως, αυτή η απειροελάχιστη στιγμή στον χρόνο είναι και η πύλη εισόδου μας μέσα στην παρουσία του Θείου Τώρα, που είναι ο μόνος τόπος όπου η δημιουργικότητα και η μεταμόρφωση μπορούν αληθινά να συμβούν.

Ιδιαίτερα, η προσκόλληση στις αδικίες και τα λάθη που έχουν γίνει εις βάρος μας μπορούν να γίνουν αλυσίδες που μας κρατούν δέσμιους στο παρελθόν και δεν μας επιτρέπουν να ζήσουμε και να υπηρετήσουμε με όλο μας το είναι το παρόν. Ολες οι πνευματικές παραδόσεις αναγνωρίζουν αυτό το πρόβλημα και απευθύνονται σ’ αυτό με ένα διττό τρόπο:

1.       Παροτρύνοντάς μας να καλλιεργήσουμε τη στάση της μη προσκόλλησης – απόσπασης - αποστασιοποίησης. Αυτή η στάση τροποποιεί τη συγκινησιακή μας αντίδραση στο τραύμα – το τυχαίο, και ιδιαίτερα, το σκόπιμο. Όταν επιτευχθεί η αληθινή στάση της μη προσκόλλησης  τότε απελευθερωνόμαστε από τους «δεσμούς που καθηλώνουν».

2.      Μας ζητείται να συγχωρήσουμε. Συγχώρεση δεν σημαίνει ότι «όλα καλά». Σημαίνει διείσδυση σε ένα βαθύτερο επίπεδο αντίληψης, όπου κάτι από την αιτιώδη αλυσίδα γεγονότων διευκρινίζεται, και τότε αρχίζουμε να βλέπουμε την αλήθεια όπως εκφράζεται στο γνωμικό: «να κατανοήσουμε τα πάντα σημαίνει να συγχωρήσουμε τα πάντα». Χάρις σ’ αυτήν την κατανόηση μέσα από διαφώτιση, μπορεί κανείς να αδράξει την παρούσα στιγμή ως ευκαιρία για να ανακατευθύνει όλες τις εμπλεκόμενες ενέργειες και δυνάμεις σε εποικοδομητικούς διαύλους.

Η συγχώρεση μετατρέπει τον νόμο του αιτίου - αιτιατού από φαύλο κύκλο εκδίκησης «οφθαλμός αντί οφθαλμού»  σε δημιουργική σπείρα προόδου της καλοσύνης. Η συγχώρεση είναι λοιπόν ο μέγας παράγων απελευθέρωσης μεταμόρφωσης και ανανέωσης για όλους μας, όσο βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι μέσα στην ατελή φύση των ανθρώπινων συνθηκών. Οσοι έχουν ήδη υιοθετήσει μια τέτοια στάση αποτελούν αληθινά παραδείγματα ανθρώπων που, έχοντας απορροφήσει τις καρμικές συνέπειες συγκεκριμένων καταστάσεων με την επίδειξη θυσιαστικής αγάπης,  έχουν φέρει ολόκληρη την ανθρωπότητα πιο κοντά στο φώς του πνεύματος της ανανέωσης.

Ας θυμόμαστε λοιπόν ότι:
         Ο ρόλος του πόνου [ψυχικού ή σωματικού] είναι να φέρει στο φώς την κρυμμένη αγάπη και,Η δημιουργία προέρχεται από τη δόνηση, όχι από τη δράση. Και κατόπιν, η δόνηση εφελκύει την αντίστοιχη δράση.

Παρασκευή 29 Μαΐου 2020

Κυριακή 24 Μαΐου 2020


«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 
με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

24 Μαΐου 2020

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Α.Μ.:

ΕΝΟΡΑΣΗ

Ντάρμα σημαίνει καθήκον ή υποχρέωση και δική σας συγκεκριμένη υποχρέωση, σαν μέλη ενός ομίλου, είναι να αναπτύξετε την ενόραση.

Η περιοχή του εγκεφάλου που βρίσκεται γύρω από τον κωνοειδή αδένα είναι αυτή που συνδέεται με την ενόραση και όταν αφυπνιστεί θα φανερώνει ψυχικό έλεγχο, πνευματική φώτιση, αληθινή ψυχολογική κατανόηση των συνανθρώπων μας, και την ανάπτυξη της αληθινής εσωτέρας αισθήσεως, η οποία είναι ο αντικειμενικός σκοπός μας σήμερα.

Η ενόραση δεν είναι ένα ανάβρυσμα αγάπης προς τους ανθρώπους και συνεπώς, η κατανόησή τους. Η ενόραση είναι κυρίως αναγνώριση ομοιοτήτων και η κατοχή ενός καθαρού και αναλυτικού νου. Άνθρωποι με νοημοσύνη που έζησαν στον κόσμο για αρκετό καιρό, που είχαν πολλές εμπειρίες και ήλθαν σε επαφή με πολλούς άλλους ανθρώπους, μπορούν συνήθως να συγκεφαλαιώσουν με ευκολία τα προβλήματα και τις διαθέσεις των άλλων, αρκεί αυτό να τους ενδιαφέρει. Αυτό όμως δεν πρέπει να το συγχέουν με την ενόραση.

Η ενόραση δεν έχει σχέση με τον ψυχισμό, ανώτερο ή κατώτερο. Η θέα ενός οράματος, το άκουσμα της Φωνής της Σιγής, μια ευχάριστη αντίδραση σε κάθε είδους διδασκαλία, δεν προϋποθέτει τη λειτουργία της ενοράσεως. Δεν είναι μόνο η θέα συμβόλων, γιατί αυτό είναι ένα είδος εποπτείας και η ικανότης της εναρμονίσεως με τον Παγκόσμιο Νου πάνω σ αυτό το επίπεδο της δραστηριότητός Του, η οποία δημιουργεί τα πρότυπα μορφών πάνω στα οποία στηρίζονται όλα τα αιθερικά σώματα. Δεν είναι μια νοήμων ψυχολογία, και μια γεμάτη αγάπη επιθυμία για βοήθεια. Αυτό πηγάζει από την αλληλεπίδραση μιας προσωπικότητος, που κυβερνάται από ένα δυνατό προσανατολισμό της ψυχής και από την ομαδική ψυχική συνείδηση.

Ενόραση είναι η συνθετική κατανόηση, η οποία είναι το προνόμιο της ψυχής και καθίσταται δυνατή μόνο όταν η ψυχή στο ίδιο αυτής επίπεδο, φθάσει σε δυο διευθύνσεις: προς τη Μονάδα και προς την ολοκληρωμένη και ίσως (έστω και προσωρινά) εναρμονισμένη και ενωμένη προσωπικότητα. Είναι η πρώτη ένδειξη μιας βαθιάς υποκειμενικής ενοποιήσεως, η οποία θα βρει την ολοκλήρωσή της στην Τρίτη μύηση.

Ενόραση είναι η περιεκτική κατανόηση της αρχής της παγκοσμιότητος και όταν λειτουργεί υπάρχει, έστω και προς στιγμήν, μια παντελής απώλεια της αισθήσεως της χωριστηκότητος. Στον υψηλότερο βαθμό της , είναι γνωστή σαν την Παγκόσμια Αγάπη, που δεν έχει σχέση με το αίσθημα ή με την στοργική αντίδραση αλλά έχει κατά κυριαρχία, τη φύση μιας ταυτίσεως με όλα τα όντα. Τότε γίνεται γνωστή η πραγματική συμπόνια, τότε η επίκριση είναι αδύνατη, τότε μόνο το θείο σπέρμα φαίνεται σαν λανθάνον σε όλες τις μορφές.

Η ενόραση είναι αυτή καθ’ εαυτή φως και όταν λειτουργεί, ο κόσμος φαίνεται σαν φως και το φως των σωμάτων όλων των μορφών γίνεται βαθμιαία φανερό. Αυτό φέρει μαζί του την ικανότητα επαφής με το φωτεινό κέντρο όλων των μορφών και έτσι αποκαθίσταται πάλι μια ουσιώδης σχέση και η αίσθηση της υπεροχής και της χωριστηκότητος υποχωρούν.

Επομένως η ενόραση φέρει με την παρουσία της τρεις ιδιότητες.

Φώτιση. Με τη λέξη φώτιση δεν εννοώ το φως στην κεφαλή. Αυτό είναι επουσιώδες και φαινομενικό και πολλοί αληθινά ενορατικοί άνθρωποι αγνοούν εντελώς αυτό το φως. Το φως που εγώ εννοώ είναι αυτό που ακτινοβολεί την Οδό. Είναι το φως της διανοήσεως που ουσιαστικά σημαίνει αυτό που φωτίζει το νου και που μπορεί ν αντανακλάται στο νοητικό όργανο που συγκρατείται σταθερά στο φως. Αυτό είναι το «φως του Κόσμου», μια Πραγματικότης που υπάρχει εις τους αιώνες, αλλά που μπορεί να ανακαλυφθεί μόνο όταν το ατομικό εσωτερικό φως αναγνωρίζεται σαν τέτοιο. Αυτό είναι το «φως των Αιώνων» το οποίο λάμπει πάντοτε μέχρι συντελείας του αιώνος. Η ενόραση είναι συνεπώς, η αναγνώριση στον εαυτό μας, όχι θεωρητικά αλλά σαν γεγονός από την ίδια μας εμπειρία της απολύτου ταυτότητός μας με τον Παγκόσμιο Νου, ότι αποτελούμε μέρος της μεγάλης Παγκοσμίου Ζωής και ότι συμμετέχουμε στην αιώνια εμμένουσα Ύπαρξη.

Κατανόηση. Αυτή πρέπει να ληφθεί με την κυριολεκτική της έννοια σαν αυτό που «βρίσκεται κάτω» από την ολότητα των μορφών. Υποδηλώνει τη δύναμη της αποχωρήσεως ή την ικανότητα της αποσύρσεως του ανθρώπου από την προαιώνια ταύτισή του με τη ζωή της μορφής. Θα ήθελα να τονίσω ότι αυτή η απόσυρση είναι συγκριτικά εύκολη γι’ αυτούς που έχουν ανεπτυγμένη μέσα τους την ιδιότητα της πρώτης ακτίνας. Το πρόβλημα είναι να αποσυρθούμε με την εσωτέρα έννοια, αλλά να αποφύγουμε συγχρόνως την αίσθηση της χωριστηκότητος, της απομονώσεως και της υπεροχής. Το να έχει κανείς αληθινή κατανόηση, προϋποθέτει μια αυξημένη ικανότητα ν αγαπά όλα τα όντα και όμως ταυτόχρονα να διατηρεί απόσπαση της προσωπικότητος. Αυτή όμως η απόσπαση μπορεί πολύ εύκολα να βασίζεται σε μια ανικανότητα για αγάπη, σε ένα εγωιστικό ενδιαφέρον για προσωπική άνεση φυσική, νοητική ή πνευματική και πάνω από όλα συγκινησιακή .

Η κατανόηση προϋποθέτει επαφή με τη ζωή σαν ολοκληρωμένη προσωπικότητα, και επιπρόσθετα υποκειμενική αντίδραση στους σκοπούς και τα σχέδια του ομίλου. Υπονοεί ενοποίηση προσωπικότητος ψυχής, πλατιά εμπειρία και γοργή δραστηριότητα της ενοικούσης Χριστικής αρχής. Η ενορατική κατανόηση είναι πάντα αυθόρμητη. ‘Όταν υπεισέρχεται συλλογισμός προς κατανόηση δεν υπάρχει δραστηριότης ενοράσεως.

Αγάπη. Όπως είπαμε παραπάνω, η αγάπη δεν είναι φιλόστοργο αίσθημα, ή η ιδιότης μιας διαθέσεως για αγάπη. Αυτές οι δυο τελευταίες όψεις είναι τυχαίες και κατ’ ακολουθίαν. Όταν αναπτυχθεί η ενόραση, τόσο η στοργή όσο και η κατοχή ενός πνεύματος εξωτερικεύσεως της αγάπης, αναγκαία εκδηλώνονται στην αγνή τους μορφή. Αυτό όμως που τα προκαλεί είναι κάτι άλλο πολύ πιο βαθύ και περιεκτικό. Είναι η σύνθετη αυτή και βαθύτερη κατανόηση της ζωής και των αναγκών όλων των όντων που αποτελεί το υψηλό προνόμιο δράσεως ενός θείου Υιού του Θεού. Αγνοεί παν ό,τι εγείρει εμπόδια, προκαλεί επίκριση και δημιουργεί χωριστικότητα. Δεν βλέπει διάκριση, ακόμη και όταν εκτιμά την ανάγκη και δημιουργεί σ αυτόν που αγαπά σαν ψυχή, άμεση ταύτιση με το αντικείμενο της αγάπης του.

Αυτές οι τρείς λέξεις συνοψίζουν τις τρείς ιδιότητες ή όψεις της ενοράσεως και μπορούν να αποδοθούν με τη λέξη παγκοσμιότης, ή με την έννοια της παγκοσμίου Ενιαίας Υποστάσεως.

Η αντικειμενική και βασική σας προσπάθεια είναι τώρα να εργάζεστε και να ζείτε στον κόσμο των ιδεών. Ασκείστε στην αναγνώριση ιδεών και αντιλήψεων όπως βρίσκονται πίσω από κάθε μορφή. Αρχίζετε να σκέπτεστε καθαρά γι’ αυτές και να βλέπετε την διεύθυνση στην οποία σας οδηγούν και όπου, ακριβώς ταιριάζουν με το Αιώνιο Σχέδιο.

Ένα από τα πράγματα που μπορεί να κάνει μια εκγυμνασμένη ενόραση είναι να διαλύσει την θυμική απάτη και την πλάνη που κατακλύζουν τη ζωή. Ένα από τα πράγματα που μπορεί να εκτελέσει ένας όμιλος ζηλωτών, των οποίων η ενορατική αλληλεπίδραση έχει εδραιωθεί, είναι να βοηθήσει στην εργασία της συντρίψεως της παγκοσμίου θυμικής αυταπάτης. Το έργο αυτό είναι δυνατό μόνον όταν έχετε αφυπνίσει την ενόραση, και όταν η αλληλοσχετιζόμενη κατανόησή σας είναι σταθερή και αληθινή.


(Aλίκη Μπέιλη, Γοητεία: Ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα, σσ. 1-5,14,15)