Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΟΜΙΛΟΙ
Aυτός ο Nόμος της Oμαδικής Προόδου ενσωματώνει μια από τις ενέργειες που έχουν αποδεσμευθεί βαθμιαία στο διάστημα των δύο τελευταίων αιώνων. Μια μεγάλη πλημμυρίδα παρασύρθηκε σε δραστηριότητα τη στιγμή της πανσελήνου του Mαΐου 1936 και τώρα η ανάπτυξη της ομαδικής ιδέας τόσο στις καλές όσο και στις κακές της όψεις μπορεί ν’ αναμένεται άμεσα. Όπως τονίσθηκε πολλές φορές στους σπουδαστές, [195] ο νόμος αυτός συνδέεται με μια ορισμένη αντιληπτή παρόρμηση στις διάνοιες των ανθρώπων κι αυτή με τη σειρά της είναι αποτέλεσμα διαφόρων τύπων ενέργειας που επιδρούν στη γη. Tο όνομα “Nόμος της Oμαδικής Προόδου” είναι η φράση που αποδίδεται από τα ανθρώπινα όντα σε έναν ιδιαίτερο τύπο ενέργειας που επιφέρει τη συνοχή των μονάδων ενός ομίλου, συγκροτώντας τις έτσι σ’ ένα ζώντα οργανισμό. Oι αναγνωρίσεις που προκύπτουν είναι εκείνες της ομαδικής συγγένειας, του ομαδικού αντικειμενικού σκοπού και του ομαδικού στόχου. Σε τελευταία ανάλυση είναι η ανάδυση στην υποκειμενική συνείδηση του ίδιου τύπου ενέργειας που προκαλεί εκείνη την όψη της συνεκτικής δράσης η οποία εκδηλώνεται σαν ομαδική, εθνική ή φυλετική ενότητα. Ωστόσο στην περίπτωση αυτή ο καθοριστικός παράγοντας δεν έχει φυσική έννοια ούτε αυτοί οι όμιλοι έχουν βάση στο φυσικό πεδίο. Bασίζονται στον ομαδικό ιδεαλισμό ο οποίος μπορεί να καταγραφεί συνειδητά μόνο όταν οι μονάδες στον όμιλο αρχίσουν να λειτουργούν στο νοητικό πεδίο και να αναπτύσσουν την ικανότητα “να σκέφτονται τα πράγματα διαμέσου” – δηλαδή να καταγράφουν στον εγκέφαλο εκείνο που η ψυχή μετέδωσε στο νου. Eδώ έχουμε έναν ορισμό της διαλογιστικής διαδικασίας όπως πρέπει να ακολουθείται από εκείνους οι οποίοι μέσω της ευθυγράμμισης έχουν επιτύχει ένα βαθμό ψυχικής επαφής. Aυτοί οι όμιλοι λειτουργούν ολοκληρωτικά μέσω μιας υποκειμενικής σχέσης η οποία παράγει μια υποκειμενική ολοκλήρωση και δραστηριότητα.
Όταν φτάσουμε να μελετήσουμε τις αστρολογικές επιπτώσεις σε σχέση μ’ αυτούς τους νόμους, θα ανακαλύψουμε ότι οι ενέργειες των ζωδιακών σημείων έχουν ένα ειδικό αποτέλεσμα πάνω στην ενέργεια ενός Όντος του Oποίου ο σκοπός πραγματώνεται στην εκδήλωση μέσω αυτών των νόμων που θεωρούνται από εμάς σαν μεγάλοι και αναπόφευκτοι φυσικοί νόμοι κι επίσης πνευματικοί νόμοι. Το αποτέλεσμα αυτό προκαλεί ένα σμίξιμο ενεργειών, το οποίο είναι εξισορροπητικό και ταυτόχρονα εξωθητικό.
Tο Δεκέμβριο του 1935 οι ενέργειες του Aιγόκερου είχαν ενισχυθεί απ’ την εισροή δυνάμεων από έναν ακόμη μεγαλύτερο αστερισμό που είναι [196] – για το ζωδιακό μας – ό,τι είναι ο ζωδιακός για τη γη. Aυτή η ενίσχυση θα λάβει χώρα πάλι το 1942. Πρέπει να θυμάστε ότι από ορισμένες σκοπιές ο κύκλος των δώδεκα ζωδίων ή αστερισμών αποτελεί μια ειδική ενότητα που περιστρέφεται μέσα στο σύμπαν των ουρανών μας όπως ο πλανήτης μας περιστρέφεται στο κέντρο του κύκλου επιρροών μας. Mέσω αυτής της ενίσχυσης – στη διάρκεια του ερχόμενου Υδροχοϊκού ζωδιακού κύκλου – όμιλοι πάνω στη γη μπορούν να επωφεληθούν απ’ αυτή την παλίρροια των Αιγοκερικών επιρροών οι οποίες θα εισρέουν στην ακτίνα καταγραφής μας κάθε επτά χρόνια. Αυτή που μόλις πέρασε, έδωσε μια τρομακτική ώθηση στο έργο του Nέου Oμίλου Yπηρετών του Κόσμου και ήταν η αιτία της πολύ καλής αντίδρασης του κόσμου στην ιδιαίτερη παρώθησή τους. Πραγματώθηκε σε κάθε έθνος και σε κάθε όμιλο σαν μια έντονη τάση για την καλή θέληση. Το 1942 θα έλθει μια άλλη πλανητική εισροή από την οποία εκλιπαρούμαστε όλοι να επωφεληθούμε και για την οποία παροτρυνόμαστε να κάνουμε τη δέουσα προετοιμασία. Aυτή η “εβδομάδα της ομαδικής κρούσης” που επισυμβαίνει κάθε επτά χρόνια, θα διαρκεί από τις 21 Δεκεμβρίου μέχρι τις 28 Δεκεμβρίου κι αν κάποια φορά συμβεί να συμπέσει με την περίοδο της πανσελήνου, η ευκαιρία θα είναι εξαιρετικά σημαντική. Πρέπει να επαγρυπνούμε για μια τέτοια δυνατότητα. H εβδομάδα αυτή πρέπει να θεωρείται σαν η κατεξοχήν “εορταστική εβδομάδα” του Nέου Oμίλου Yπηρετών του Κόσμου και μετά το 1942 πρέπει να εκμεταλλευόμαστε αυτή την περίοδο και να κάνουμε ειδική προετοιμασία. Tο γεγονός αυτό χρειάζεται την προσοχή όλων μας.
Οι νέοι αυτοί όμιλοι εμφανίζονται παντού σε ολόκληρο τον κόσμο. Oι όμιλοι που βρίσκονται στο εξωτερικό πεδίο, με την ποικιλία των ονομάτων και των δηλωμένων σκοπών τους, δε συνδέονται με τον εσώτερο αυτό όμιλο ο οποίος υποστηρίζει ή “προβάλλει” τους νέους ομίλους, εκτός στο βαθμό που έχουν κάποια συγκεκριμένη, έστω και ομιχλώδη, σύνδεση. Aυτή γίνεται πάντοτε εφικτή όταν υπάρχουν τρία μέλη του Nέου Oμίλου Yπηρετών του Κόσμου σ’ έναν οποιοδήποτε εξωτερικό όμιλο· τότε αυτός “συνδέεται με ένα τριπλό νήμα χρυσού φωτός” [197] με το Nέο Όμιλο Yπηρετών του Κόσμου και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάποιο βαθμό. Aυτή η μεγάλη και πνευματική ομαδοποίηση των υπηρετών είναι μόνο πολύ χαλαρά συνδεμένη πάνω στο φυσικό πεδίο. Στο αστρικό πεδίο η σύνδεση είναι ισχυρότερη και βασίζεται στην αγάπη της ανθρωπότητας· στο νοητικό πεδίο λαμβάνει χώρα η κύρια σύνδεση από τη σκοπιά των τριών κόσμων σαν σύνολο. Είναι συνεπώς πρόδηλο ότι ορισμένες αναπτύξεις πρέπει να έχουν συντελεστεί μέσα στο άτομο προτού μπορέσει να γίνει συνειδητά ένα λειτουργικό μέλος του Nέου Oμίλου Yπηρετών του Κόσμου, που είναι ο κύριος όμιλος αυτή την εποχή, ο οποίος εργάζεται σαφώς υπό το Nόμο της Oμαδικής Προόδου:
1. Πρέπει να έχει αφυπνισμένο το κέντρο της καρδιάς και να είναι τόσο εξωστρεφές στη “συμπεριφορά” του ώστε η καρδιά να συνδέεται γοργά με τα καρδιακά κέντρα τουλάχιστον οκτώ άλλων ανθρώπων. Tότε όμιλοι από εννέα αφυπνισμένους ζηλωτές μπορούν αποκρυφιστικά ν’ απορροφηθούν στο καρδιακό κέντρο του πλανητικού Λόγου. Mέσω αυτού μπορεί να ρέει η ζωή Tου και τα μέλη του ομίλου μπορούν να συνεισφέρουν το μερίδιο της ενέργειάς τους στις ζωικές επιδράσεις που κυκλοφορούν σ’ ολόκληρο το σώμα Tου. H παραπάνω συγκεκριμένη πληροφορία έχει ενδιαφέρον μόνο για όσους είναι πνευματικά αφυπνισμένοι και σημαίνει ελάχιστα ή τίποτε σε όσους βρίσκονται σε ύπνο.
2. Tο κέντρο της κεφαλής πρέπει επίσης να βρίσκεται σε διαδικασία αφύπνισης και η ικανότητα να “συγκρατούμε το νου σταθερά στο φως” πρέπει να είναι κάπως αναπτυγμένη.
3. Πρέπει επίσης να απαντώνται στο άτομο μερικές μορφές δημιουργικής δραστηριότητας και ο υπηρέτης πρέπει να είναι δραστήριος σε κάποια ανθρωπιστική, καλλιτεχνική, λογοτεχνική, φιλοσοφική ή επιστημονική γραμμή.
Όλα αυτά συνεπάγονται ολοκλήρωση της προσωπικότητας κι ευθυγράμμιση κι εκείνη τη μαγνητική, ελκτική έκκληση που διακρίνει όλους τους μαθητές στη μια ή την άλλη μορφή. M’ αυτό τον τρόπο, [198] απ’ τη σκοπιά του εσωτερισμού, ορισμένα μεγάλα τρίγωνα ενέργειας θα βρεθούν στο άτομο και συνεπώς όλο και περισσότερο στην ανθρωπότητα. Tότε επίσης οι “δυνάμεις της δημιουργικής ζωής” θα κυκλοφορούν από το “σημείο μέσα στο κεφάλι” (το κεφαλικό κέντρο) κατά μήκος της “γραμμής προς την καρδιά” και κατόπιν με το κέντρο του λαιμού θα σχηματίζουν ένα “τρίγωνο πύρινου φωτός”. Tέτοιος είναι ο Δρόμος της Oμαδικής Προόδου κι όταν αποπερατωθεί, τότε ο Nόμος της Oμαδικής Προόδου αρχίζει οριστικά να λειτουργεί και να ελέγχει.
ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΙΓΟΚΕΡΩ
Υπάρχει εκείνο που βρίσκεται στον πυρήνα της ψυχής και στον πυρήνα της προσωπικότητας και είναι το ίδιο. Αυτή η ενέργεια είναι Ζωή. Δεν είναι "ζωή" διαφοροποιημένη, αλλά Μια Ζωή. Αυτή η συνειδητοποίηση "ενοποιεί" την ψυχή και την προσωπικότητα επειδή εγγενώς δεν υπάρχει διαχωρισμός. Είναι σαν δίδυμα με διαφορετικά ενδύματα, με τη διαφορά όμως ότι δεν είναι δίδυμα, αλλά "ένα". Αυτή η συνειδητοποίηση βρίσκεται στην καρδιά της "μεταμόρφωσης": - Ολες οι εξώτερες μορφές, μαζί κι εκείνες μέσα στη συνείδηση, μετασχηματίζονται ενώπιον του "οφθαλμού" του μυημένου. Τα πάντα συνειδητοποιούνται ως ένα: - Ενα μέγα πυρ, που είναι Ζωή. Αυτό μπορείς να το δηλώνεις ξανά και ξανά, αλλά το να το βιώνεις είναι άλλο ζήτημα. Αυτή η συνειδητοποίηση/πραγμάτωση φέρει ταυτόχρονα αποτελέσματα τόσο στη συνείδηση του μυημένου, όσο και στον εγκέφαλο του. Καταγράφεται μια ανταχκαράνα πυρός από τον ύψιστο άμορφο κόσμο, μέχρι των κατώτατο κόσμο της μορφής.
Ακριβώς εδώ είναι σημαντική η πέμπτη ιεραρχία, η πέμπτη ακτίνα και το κέντρο άζνα. Μπορεί να θυμάστε ότι σε διαγράμματα των κέντρων η θέση του κέντρου άζνα δεν δίνεται μέσα στα τέσσερα αιθερικά πεδία. Ισως θα θέλατε να εξετάσετε την σύνδεσή του με τα τρία ύψιστα υποπεδία του πέμπτου ή αεριώδους πεδίου, και κατά συνέπεια με τους αγκινιτσάιταν του φυσικού πεδίου. Υπό μία πλανητική έννοια, σε ένα ανώτερο επίπεδο αντιστοιχίας, θα μπορούσε να προκύψει κάποια ιδέα σχετικά με το ρόλο του ΝΟΕΚ, ως πλανητικού κέντρου άζνα. Ετσι, όταν το κέντρο κεφαλής και το κέντρο άζνα λειτουργούν ως μια μονάδα (unit) υπάρχει μια γέφυρα μεταξύ του πρώτου υποπεδίου και του πέμπτου και κορυφώνεται το έργο της πέμπτης ακτίνας. Στην διάρκεια του εβδόμης ακτίνας κύκλου, που συμπίπτει με την εποχή του Υδροχόου, αυτή τη ευθυγράμμιση οδηγείται [288] ως κάτω, στο έβδομο ή φυσικό πεδίο, και καταλήγει σε σύνθεση.
Αυτή η σύνθεση είναι η συνειδητοποίηση/πραγμάτωση πάνω στο φυσικό πεδίο εκείνου που βρίσκεται πίσω από όλα τα πεδία. Και τα επτά πεδία ή καταστάσεις συνείδησης στην ουσία είναι μία - η μία ζωή του κοσμικού φυσικού πεδίου. Οταν βιώνεται αυτή η μια ζωή, τότε συνειδητοποιούνται όλες οι κατώτερες διαφοροποιήσεις μέσα στο πλαίσιο αυτό και αφήνονται να φύγουν. Στην περίπτωση του μυημένου, ως άτομο ή ως όμιλος, αυτόματα το "ρεύμα" ενέργειας ζωής καταγράφεται χειροπιαστά μέσα στον φυσικό εγκέφαλο, όπως και στην συνείδηση. Η καταγραφή μέσα στη μορφή αποβαίνει "θεμέλιος λίθος" για την πρόσβαση του ρεύματος και γι αυτό ορισμένες φυσικές τοποθεσίες στον εξώτερο κόσμο αποβαίνουν σταθερά σημεία αγκυροβόλησης για το πέμπτο βασίλειο και αυτός είναι επίσης ο λόγος που ο Ναός τους Δύναμης μπορεί τελικά να πραγματωθεί πάνω στο φυσικό πεδίο. Το έργο σας ως όμιλος με το Highden υπήρξε μέρος αυτής της διαδικασίας.
Ετσι κάτι συμβαίνει μέσα στην κατώτατη έκφραση της προσωπικότητας - τη φυσική μορφή. Η ενέργεια της "ζωής" καταγράφεται και έχει περίπου ένα μόνιμο σημείο "αγκυροβόλησης". Κάτι επίσης συμβαίνει μέσα στην ψυχή - πάνω στο ύψιστο επίπεδο έκφρασης- στο ατμικό πεδίο. Αυτό θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα σχίσιμο στο πέπλο ή τον ιστό. Ας θυμηθούμε επίσης ότι τα πέπλα ανάμεσα στα αιθερικά επίπεδα προοδευτικά σχίζονται και αυτό αποκαλείται επίσης "κατάκαυση του ιστού". Αμα θυμηθούμε επίσης ότι η κάθοδος του πυρός του πνεύματος και η άνοδος του πυρός κουνταλίνι είναι ταυτόχρονα γεγονότα και στην πραγματικότητα υπάρχει μονάχα ένα "πυρ", τότε μπορεί να προκύψει κάποια κατανόηση. Το αποτέλεσμα στη συνείδηση (διότι η ψυχή είναι πάντα η θέση της συνείδησης) είναι ότι τερματίζεται ο "κατακερματισμός σε κουτάκια " της συνείδησης. Η διαίρεσή της σε προσωπικότητα, ψυχή και πνεύμα, οδηγείται να τερματιστεί μέσα στην επίγνωση της ψυχής. Βιώνεται ο οφθαλμός μέσα στο τρίγωνο. [289]
Αυτός ο τερματισμός του κατακερματισμού, μέσω ταύτισης με την μία Ζωή πίσω από την συνείδηση και τη μορφή, αντιπροσωπεύεται εξωτερικά στην εμπειρία ζωής του μυημένου. Αρχίζει ταυτιζόμενος με την μορφή του και τελικά με την προσωπικότητά του ως ενιαίο λειτουργικό όλον. Βαθμιαία αποκτά επίγνωση του εαυτού του ως ψυχή, που όλο και πιο πολύ γίνεται ικανή να εργάζεται μέσω της προσωπικότητάς της, αλλά και να από-ταυτίζεται από αυτήν. Γίνεται περισσότερο ομαδικά συνειδητός και αρχίζει να ταυτίζεται με διαδοχικά όλο και περισσότερο μεγαλύτερους ομίλους εξωτερικούς και εσωτερικούς - τους συνεργάτες του - το έθνος του - την ανθρωπότητα ως όλον.
Τελικά η ταύτισή του στρέφεται στην Μία Ζωή που είναι η Γη:- Στη ζωή της Σαμπάλλα, στη ζωή του Σανάτ Κουμάρα. Και επειδή η ζωή είναι Μία, αυτή η ταύτιση τον φέρνει σε σχέση κατά ένα μικρό τρόπο με την Ζωή η οποία ΕΙΝΑΙ, εκφράζεται μέσω, και ωστόσο παραμένει επέκεινα, ολόκληρου του σύμπαντα Κόσμου. Απαξ και η ΖΩΗ αποβεί πραγματικότητα μέσα στην "ταυτότητα" του μυημένου, τότε οι κατώτερες ταυτίσεις ξεθωριάζουν. Μπορεί να εξακολουθεί να αποτελεί ουσιαστικό μέλος ομίλων, οργανισμών, εθνών, αλλά η αγκυροβόλησή του δεν θα βρίσκεται "μέσα" στον εξώτερο όμιλό του, αλλά στην ουσιώδη Ζωή που εκφράζεται μέσω αυτού. Αποβαίνει "πρέσβης" της Μιας Ζωής και μέσω της ταύτισής του με αυτήν, ταύτιση που επαυξάνεται καθώς λαμβάνονται ανώτερες μυήσεις, εντυπώνει την δική του πραγμάτωση πάνω στους άλλους. Ολα τα μικρότερα πυρά εμπεριέχονται μέσα στο ένα πυρ "σύνθεσης", που υπόκειται του κοσμικού φυσικού πεδίου, και οποτεδήποτε αυτό το πυρ της σύνθεσης είναι παρόν, έστω και τις πιο μικροσκοπικές "δόσεις", ασκεί ένα ομοιοπαθητικό αποτέλεσμα πάνω στο περιβάλλον της.
Τέτοιου είδους εργάτες θα πρέπει να παραμένουν "ελεύθεροι" για να ακολουθούν το κάλεσμα του πνεύματος όποτε έρχεται. Είναι τα φύλλα που κινούνται από τον άνεμο, ο οποίος ακριβώς "φυσά εκεί όπου θροΐζουν τα φύλλα". Θα πρέπει να μάθουν να ανταποκρίνονται σε εκείνο το ενδότερο κάλεσμα, την άμεση γνώση που στέλνει προς τα κάτω το πύρινο ρεύμα της αγκυροβολημένης τους ανταχκαράνα - και με αυτό τον τρόπο θα διευρύνουν αυτόν τον αγωγό πυρός. Δεν δεσμεύονται πλέον [290] από ομαδικές εντάξεις, υποσχέσεις ή υποχρεώσεις, αλλά οφείλουν να παραμένουν συνεπείς σε κάτι πιο βαθύ, που χτυπά στα μύχια της καρδιάς όλων τω ομίλων. Τα "πήγαιν' έλα τους" τότε θα είναι "ά-λογα" για την συνείδηση που λειτουργεί μέσα σε τέτοιας λογής μικρότερες ομαδοποιήσεις αλλά αυτή ακριβώς η "α-λογία" θα είναι ένα σημάδι για εκείνο που βρίσκεται πέρα από το λογισμό - δηλαδή το πνευματικό ένστικτο που δρα χωρίς σκέψη διότι εγγενώς δεν είναι διαχωρισμένο από την ζωή που το κινητοποιεί. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ξεχωριστή ταυτότητα που θα πρέπει να "σκεφτεί" τι θα πρέπει "αυτή" να κάνει.
Το έργο αυτού εδώ του εξώτερου ομίλου οδηγείται σε ένα πέρας και ταυτόχρονα ωστόσο, μόλις που ξεκινάει. Μια Σχολή είναι ένας τομέας εκπαίδευσης, ένα φυτώριο, όπου μπορούν να δοκιμάζονται πράγματα μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον ως προς τις συνέπειες των τελουμένων πράξεων. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι η Σχολή Σαμπάλλα είναι προετοιμασία για ΖΩΗ. Ενα δοχείο μπορεί να σπάσει, αλλά εσείς ποτέ δεν ήσασταν αυτό το δοχείο. Η Σχολή Σαμπάλλα δεν είναι ένας εξώτερος οργανισμός ή όμιλος. Είναι παρούσα όταν πληρούνται δύο κριτήρια:
1. Είναι παρούσα η Ζωή (δηλαδή παντού, και επί του φυσικού πεδίου).
2. Η παρουσία εκείνης της Ζωής "πραγματώνεται [γίνεται αντιληπτή] στη συνείδηση".
Αν θα είστε σε θέση να συγκρατείτε, έστω και με διαλείμματα, την συνειδητοποίηση/πραγμάτωση εκείνης της Ζωής ανεξαρτήτως συνθηκών όπου θα προσκληθείτε να είστε, τότε η Σχολή Σαμπάλλα θα λειτουργεί. Ως άτομα δεν χρειάζεται να βρίσκεστε μαζί, αλλά ούτε και χώρια, διότι στην Ζωή δεν είναι δυνατόν να υπάρξει χωρισμός.
Αυτή η σειρά εκπαίδευσης σε ομαδική μύηση δεν ήταν μια θεωρητική διαδικασία. Εχει βαδίσει χέρι χέρι με το δικό σας έργο, που εσείς οι ίδιοι εγκαινιάσατε μέσα στους τρεις κόσμους. Ο μυημένος γνωρίζει επειδή εργάζεται, και ο μυημένος όμιλος παρομοίως. Η όποια ταύτιση με την όψη Ζωή [291] που καταφέρατε να έχετε, δεν υπήρξε αποτέλεσμα των λόγων μου - τα λόγια μου συνιστούσαν μια ζωντανή ανταπόκριση, μια γέφυρα που συγκροτήθηκε από την δική σας ενεργό ζήτηση για Ζωή, που παρήχθη από το δικό σας κάλεσμα και την δέσμευση για υπηρεσία. Μια γέφυρα πάνω στην οποία μπορεί να κινηθεί ενέργεια προς δύο κατευθύνσεις. Σας προσκαλώ τώρα να υπηρετείτε ως μια τέτοια γέφυρα ανάμεσα στην ενέργεια της Ζωής και τα καλέσματα άλλων ομίλων. Θα βρείτε την δική σας ζωντανή ανταπόκριση στην ένταση που παράγεται, και θα επενδύσετε το ουσιώδες μάθημα της ταύτισης με την Μία Ζωή μέσα στα πολλά εξώτερα ενδύματα της συνείδησης. Η διδασκαλία δεν αφορά την παράδοση θεωρητικής πληροφορίας - γιατί αν έφτανε κάτι τέτοιο, τότε ένας και μόνο απεσταλμένος από την Ιεραρχία θα έφτανε και θα περίσσευε. Πρόκειται λοιπόν για μια πειραματική διαδικασία, στην οποία θα πρέπει να μπουν ξανά και ξανά όλο και πιο μεγάλοι όμιλοι. Είναι μια σχέση που έχει θεμελιωθεί πάνω στην συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει ανάγκη για σχέση μεταξύ πραγμάτων που δεν είναι ουσιωδώς διαχωρισμένα μεταξύ τους. Πρόκειται για την αδελφότητα της Υδροχοϊκής εποχής σε ζωντανή έκφραση.
Είθε η ζωή να επικρατεί! [292]
12 ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Ο Μακροκοσμικός Λόγος
" Σύμφωνα με τη μέθοδο του αποκρυφισμού, θα πρέπει να ξεκινούμε από το συμπαντικό και από το ολικό. Με τον καιρό το άτομο και το επιμέρους θα ανορθωθεί και θα αποκαλυφθεί, αλλά σε σχέση πάντα με το όλον." [Εσωτέρα Αστρολογία (ΕΑ), 591]
Το θέμα μας είναι ο Πρωτοτυπικός Ανθρωπος, το Αρχέτυπο ή Μακροκοσμικός Λόγος των Επτά Κοσμικών Ακτίνων και της σχέσης του δικού Του κύκλου των επτά ηλιακών συστημάτων, με τον δικό Του κύκλο των δώδεκα ζωδιακών αστερισμών - ή - με άλλα λόγια - η αλληλεπίδραση των επτά Μεγάλων Ακτινικών Ζωών, που εν-μορφίζουν (inform) τα επτά ηλιακά συστήματα με τις δώδεκα Μεγάλες Ζωές, οι οποίες ενσωματώνονται από τους αστερισμούς του ζωδιακού.
Με αυτές ακριβώς τις σχέσεις ασχολείται η εσωτερική αστρολογία, και από αυτές τις σχέσεις μπορεί να συλλαμβάνεται το συμπαντικό και μπορεί να γίνεται αντιληπτό το ιδιαίτερο και επιμέρους. Τα πάντα μέσα στους τρεις κόσμους είναι αντανάκλαση εκείνων που βρίσκονται στις επουράνιες σφαίρες και πολλά μπορούν να μαθευτούν αν γίνει κατανοητός ο μέγας Ερμητικός αφορισμός: - "Ως εν τοις άνω, ούτως εν τοις κάτω".
Ο σπουδαστής των Επτά Ακτίνων αποδέχεται το Νόμο της Αντιστοιχίας και της Αναλογίας ως βάση των κοσμολογικών εκτιμήσεών του, και αναγνωρίζει την Ερμητική θεωρία.
(Stephen Pugh)
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
"... Δε μπορούμε παρά να αποδεχθούμε το γεγονός εκείνης της ασύλληπτου μεγέθους ΥΠΑΡΞΗΣ, η Οποία εκδηλώνεται μέσω επτά ηλιακών συστημάτων, αλλά και να επεκτείνουμε αυτή την αντίληψη περί του Οντος κατά τρόπο που να αγκαλιάζει ολόκληρο το θόλο των Επουρανίων. [Πραγμ. επί του Κοσμικού Πυρός (ΠΛΜ), 412]
Κι αυτό το μεγαλύτερο όλον, που σχηματίζεται από επτά μέρη (ή επτά ηλιακά συστήματα), βρίσκεται καταβυθισμένο στα ύδατα του διαστήματος, γεννιέται από επιθυμία και, ως εκ τούτου, είναι παιδί της αναγκαιότητας. [Πραγμ. επί της Λευκής Μαγείας (ΠΛΜ), 274]
Ζωή είναι η σύνθεση σύμπασας της δραστηριότητας, μιας δραστηριότητας η οποία είναι ένα μείγμα πολλών ενεργειών, γιατί η ζωή είναι το άθροισμα των ενεργειών των επτά ηλιακών συστημάτων, εκ των οποίων ένα είναι το ηλιακό μας σύστημα. Αυτά, στο σύνολό τους, αποτελούν έκφραση της δραστηριότητας εκείνου του Οντος, που στα δικά μας ιεραρχικά αρχεία περιγράφεται ως ο "Ένας περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί". Αυτός είναι ο κόσμος του Ιδίου του Θεού, και περί Αυτού ο άνθρωπος τίποτα δεν μπορεί να γνωρίζει προτού τουλάχιστον να έχει μετέλθει τις μεγάλες μυήσεις. " [Εσωτέρα Ψυχολογία (ΕΨ), Ι 332-333]
Ειρήσθω εν παρόδω ότι είναι καλό θα είναι να σημειωθεί ότι αυτή η Υπαρξη ονομάζεται "ο Ενας περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί ", όχι λόγω του αρρήτου ή του μυστηρίου, αλλά διότι πάσα διαμόρφωση ιδεών σχετικά με τη Ζωή και το Σκοπό Του, είναι ανέφικτη προτού να έχεις ολοκληρώσει τους όρους τα εξέλιξης μέσα στο ηλιακό μας σύστημα. Προσέξτε, μέσα στο ηλιακό μας σύστημα λέω, όχι απλώς μέσα στην πλανητική μας ύπαρξη. Εικασίες σχετικά με την Υπαρξη η Οποία μέσω από τη ζωή Της, εν-μορφίζει επτά ηλιακά συστήματα είναι χάσιμο ενέργειας. (ΠΛΜ 274)
Η σχέση του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί προς τον ηλιακό Λόγο βρίσκει μια αμυδρή αναλογία στη σχέση του πλανητικού Λόγου προς τον άνθρωπο, ως μονάδα/ενότητα (unit). Δεν ωφελεί να επεκταθεί αυτή η σκέψη περαιτέρω. (ΚΠ 801)
Οι 12 Θεμελιώδεις Προτάσεις
Πρόταση Ενα
Καθ' εκάστη από τις Επτά Μεγάλες Ακτινικές Ζωές είναι ο αποδέκτης και ο θεματοφύλακας ενεργειών που προέρχονται από:
1. Τον κύκλο των επτά ηλιακών συστημάτων: Ο Τροχός της Ζωής
2. Τον κύκλο των δώδεκα αστερισμών: Ο Τροχός της Εξώτερης Μορφής
Οι ακτινικές δυνάμεις δεν προέρχονται από τους δώδεκα αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου, αλλά εκπορεύονται κυρίως από τον κόσμο εκείνου του όντος και της συνείδησης που βρίσκεται πίσω από το ηλιακό μας σύστημα, ενώ οι ίδιες προέρχονται από τους επτά αστερισμούς που αποτελούν το σώμα εκδήλωσης του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί.
Το ηλιακό μας σύστημα είναι ένα από αυτούς τους επτά αστερισμούς. Αυτός είναι ο κόσμος αυτού καθ' Αυτού του Θείου, και περί αυτού ο άνθρωπος τίποτε δεν μπορεί να γνωρίζει προτού να έχει περάσει από τις κύριες μυήσεις.
Εδώ ασχολούμαστε με τις ακτινικές επιδράσεις, και όχι με τις ζωδιακές. (ΕΨ Ι 331)
Ο δικός μας κοσμικός Λόγος είναι γνωστός ως ο Εις περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί. Από τη σκοπιά του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί, τα επτά ηλιακά συστήματα αποτελούν έκφραση των δικών του επτά μεγάλων αιθερικών κέντρων. Ο Εις περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί είναι εκείνη η κοσμική Υπαρξη, η Οποία εκφράζεται μέσω επτά κέντρων δύναμης, εκ των οποίων το ηλιακό μας σύστημα είναι ένα. (ΕΑ 554)
Οι επτά Μεγάλες Ακτινικές Ζωές έχουν την παρόρμηση να εκπληρώνουν το σκοπό της δικής Τους μεγαλύτερης Πηγής, τον Ενα περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί. Αυτός είναι η μεγάλη Υπαρξη, η Οποία εμψυχώνει τα επτά ηλιακά συστήματα και είναι η μεγάλη κοσμική Οντότητα η Οποία ενσωματώνει τον ηλιακό μας Λόγος ως ένα κέντρο μέσα στο δικό Του Σώμα μαζί με έξι ακόμη ηλιακούς Λόγους, οι Οποίοι στο σύνολό τους είναι τα επτά Του κέντρα. (ΚΠ 393)
Κάθε Μεγάλη Ακτινική Ζωή είναι έκφραση μιας ηλιακής ζωής και την ζωντανεύει ενέργεια που εισρέει σε αυτήν από τα επτά ηλιακά συστήματα. Αυτές οι επτά μεγάλες Ακτινικές Ζωές εκφράζουν την ενέργεια της κοσμικής Θέλησης, που εκ φύσεως καταστρώνει σχέδια και δομεί μορφές. Η φύση της Θέλησης μέχρι τούδε είναι άγνωστη, διότι μονάχα η Μονάδα ανταποκρίνεται στην κρούση της, και μόνο μετά την τρίτη μύηση ο μυημένος συλλαμβάνει κάπως τη φύση της επταπλής Θέλησης. Αυτός ο «έλεγχος της μορφής μέσω μιας επτάδας ενεργειών» (Αρχαίο Σχόλιο) είναι κανόνας απαράβατος για την εσώτερη κυβέρνηση του δικού μας σύμπαντος και ειδικότερα του ηλιακού μας συστήματός, αλλά και για την περίπτωση του ανθρώπου ατομικά.(EA 12)
Η ένωση των ενεργειών του κύκλου των επτά Ακτίνων με τον κύκλο των 12 αστερισμών παράγουν από κοινού τον ουσιώδη δυϊσμό πάσας εκδηλωμένης ζωής μέσα στο δικό μας κοσμικό σύστημα και παρεμπιπτόντως, το δικό μας ηλιακό σύστημα και την Γη. «Οι επτά ακτίνες εκφράζονται μέσω τριών ζωδιακών αστερισμών η κάθε μία. Η αναλογία εδώ (αλλά όχι η αντιστοιχία) είναι ότι αυτοί οι τρεις αστερισμοί για τη ζωή καθενός από αυτά τα ακτινικά Οντα είναι αυτό που για τον άνθρωπο συνιστούν οι τρεις όψεις: Μονάδα - Ψυχή - Σώμα. (ΕΑ 603)
Πρόταση Δύο
Οντας μέσα στο αιθερικό σώμα του Μακροκοσμικού μας Λόγου, οι 12 αστερισμοί του ζωδιακού κύκλου αποτελούν έκφραση του δικού του 12πέταλου ανώτατου αιθερικού κέντρου κεφαλής και την Τετράδα της Μιας κοσμικής Ζωής. Τα επτά ηλιακά συστήματα αποτελούν έκφραση των δικών του επτά μεγάλων αιθερικών κέντρων.
Αμφότεροι οι δύο Μεγάλοι Τροχοί, ο "Τροχός των Επτά και ο Τροχός των Δώδεκα" περιστρέφονται γύρω από το ίδιο κοσμικό κέντρο, την Αλκυόνη. Οι δύο τροχοί είναι οι διπλοί σύνδεσμοι της Ιδιας και Μιας Μεγάλης Ζωής. Αυτή η "Ζωή" είναι ο Μέγας Ενδο- Κοσμικός Λόγος - δηλαδή, πνεύμα και ύλη, που συμβολίζεται από δύο τροχούς, αδιαχώριστους μεταξύ τους.
Προκύπτει εσωτερικά η θήκη που δίνει τη γένεση των Ακτινικών Λόγων, αλλά και την "Πλήμνη" του Μεγάλου Τροχού. Ο Μέγας Κοσμικός Ηλιος του εσωτερικού αστρολόγου είναι το κέντρο στο οποίο τελικά θα πρέπει να αναφέρεται η κίνηση των Ακτινικών Λόγων.
Εντός του ορίου του "αξεπέραστου δακτυλίου" του κοσμικού Λογοϊκού συστήματος του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί, βρίσκονται τα επτά ηλιακά συστήματα και ιδιαίτερα ο Μέγας Κοσμικός Ηλιος που καθορίζει τους κύκλους των ηλιακών ενσαρκώσεων, ηλιακών εξελίξεων και της ηλιακής προόδου των Ακτινικών ομίλων των "ηλιακών σωμάτων». Η περαιτέρω Ηλιακή πρόοδος είναι το αποτέλεσμα της ενωμένης δραστηριότητας των επτά ηλιακών συστημάτων και η ενωμένη τους δραστηριότητα παράγει μια ομοιόμορφη και σταθερή κοσμική ώθηση προς την κατεύθυνση ενός Γαλαξιακού Κέντρου/Αστέρα μέσα στον Αγνωστο τροχό του Παραμπράχμαν, που μόνο στο δικό μας Μεγάλο Μακροκοσμικό Λόγο είναι γνωστός.
Πρόταση Τρία
Η Αλκυόνη , μία από τις επτά Πλειάδες, (που οι ίδιες είναι ένας από τους επτά ομίλους ηλιακών σωμάτων) είναι το αστέρι γύρω από το οποίο έχουν την τροχιά τους τα επτά ηλιακά συστήματα. Για παράδειγμα, η ΕΠΜ δηλώνει: "Ένας από τους πιο εσωτερικούς [απόκρυφα] κύκλους βασίζεται επί ορισμένων συνδέσμων και αντίστοιχων θέσεων της Παρθένου και των Πλειάδων. " [Μυστική Δοξασία (ΜΔ), Τ. II, 454].
Ανάμεσα στις Πλειάδες συναντάμε τον αστέρα Αλκυόνη, που αποκαλείται το "αστέρι του Ατόμου» και το «αστέρι της νοημοσύνης", καθώς αυτή είναι ο κεντρικός αστέρας που επισημαίνει την αξονική απόκλιση του Συμπαντικού συστήματος του δικού μας κοσμικού Λόγου ως Ατόμου. Η Αλκυόνη σημειώνει το σημείο στα Ουράνια γύρω από το οποίο ο κοσμικός Λόγος περιστρέφεται και περιφέρεται.
Ο δεύτερος νόμος, της έλξης και άπωσης, βασικά περιγράφει την επιβλητική δύναμη της έλξης που συγκρατεί το ηλιακό μας σύστημα και τους έξι άλλους ηλιακούς Λόγους σε περιστροφή γύρω από την κεντρική μας μονάδα (unit), την Αλκυόνη. Αυτό είναι έκφραση της περιστροφικής σπειροειδούς - κυκλικής δράσης, και η αναγνώριση εκ μέρους των ηλιακών Λόγων του δικού τους θείου κεντρικού κοσμικού μαγνήτη. Συνυφασμένα και σε στενή συσσωμάτωση και τα επτά ηλιακά συστήματα περιστρέφονται γύρω από τον Μέγα Κοσμικό Ηλιο.
Αυτό φέρνει το κάθε ένα από τα ηλιακά συστήματα διαρκώς κάτω από την εντύπωση των άλλων έξι ηλιακών συστημάτων κι αυτό παράγει αποτελέσματα πάνω στο ενωμένο αιθερικό σώμα του κοσμικού Λόγου. Παρόμοια φέρνει τα επτά ηλιακά συστήματα κάτω από την επίδραση των ρευμάτων ενέργειας που εισρέουν από τον ζωδιακό τροχό των 12 αστερισμών, τα οποία καταφθάνουν στα ηλιακά συστήματα μέσω του Μεγάλου κοσμικού Ηλίου.
Αυτό περιλαμβάνει τη μελέτη της θέσης του ηλιακού Λόγου μέσα στο κοσμικό σύστημα, τη μελέτη της εξω-συστημικής αστρονομίας, και την εξέταση της σχέσης που υπάρχει μεταξύ του δικού μας ηλιακού συστήματος και των έξι άλλων ηλιακών συστημάτων / αστερισμών, και της δικής μας κοσμικής ατραπού μέσα στον απέραντο ουράνιο θόλο. Βασίζεται στη σχέση των Επτά Ηλιων με την κυκλοφορία του καθενός από τους επτά κύριους από τους "ήσσονες" συνοδούς τους. Αφορά τη μελέτη των δικών τους ιδιαίτερων αξονικών περιστροφών και τροχιών, και την αλληλεπίδρασή τους με τα αντίστοιχες πολικά τους αντίθετα.
Πρόταση Τέσσερα
Ο ηλιακός μας Λόγος εκδηλώνεται μέσα από το ηλιακό σύστημα, με τους επτά κύριους ιερούς πλανήτες των οποίων καθέκαστος ενσωματώνει ένα από τα επτά κέντρα Του, όπως ακριβώς "Αυτός στην δική Του ολότητα" ενσωματώνει ένα από τα επτά κέντρα μέσα στο αιθερικό σώμα του δικού μας Πρωτοτυπικού κοσμικού Λόγου.
Οι επτά ηλιακοί Ακτινικοί Λόγοι είναι τα πρωτότυπα των επτά ιερών πλανητικών Λόγων του ηλιακού μας συστήματος. Κάθε ένας από τους ιερούς πλανήτες είναι ένα εστιακό σημείο για την ισχύ και την δύναμη και τον κραδασμό της ζωής των επτά ηλιακών Λόγων ακριβώς κατά την ίδια έννοια που τα επτά κέντρα στο ανθρώπινο ον είναι τα εστιακά σημεία για την επίδραση πάνω τους ενός αντίστοιχου πλανητικού Πρωτότυπου.
Κάθε ένας από τους επτά ηλιακούς Λόγους οφείλει να αξιωθεί να έχει την συνείδηση του κοσμικού Λόγου εντός του σώματος του Οποίου καθέκαστος είναι ένα κέντρο και θα πρέπει να βρούμε από την εμπειρία μας κατά μήκος της Ατραπού της κοσμικής Μύησης την αντίστοιχη θέση του καθενός μέσα στον κοσμικό όμιλο του οποίου οι ίδιοι αποτελούν ένα εκ των επτά μερών. Ο στόχος ενός ηλιακού Λόγου είναι να αξιωθεί την πλήρη συνείδηση του κοσμικού κέντρου το οποίο Αυτός εκπροσωπεί.
Για τον δικό μας ηλιακό Λόγο αυτό χρειάζεται το χρόνο της διάρκειας επτά ηλιακών συστημάτων (μαχαμανβαντάρες), εκ των οποίων τα τρία πρώτα είναι πάνω σε μικρότερες, τα επόμενα τρία σε μεγαλύτερες και το τελικό πάνω σε μια μικρότερη ακτίνα. Σήμερα βρισκόμαστε στο 2ο μεγαλύτερο σύστημα [ή το 5ο] και απομένουν ακόμα δύο να τρέξουν προτού Αυτός [ο δικός μας ηλιακός Λόγος] αξιωθεί την επίτευξη του απώτερου στόχου του. Μόνο στο Σύστημα ΙΙΙ τα επτά αιθερικά κέντρα του θα χαρακτηρίζονται από "την τεσσάρων διαστάσεων δραστηριότητα". (ΚΠ 848)
Πρόταση Πέντε
Κάθε ένα από τα επτά ηλιακά συστήματα διατηρείται σε τροχιά γύρω από τον κοσμικό ή τον κεντρικό ήλιο κατά την περίοδο περιστροφής που αντιστοιχεί στο κάθε ένα. Οι επτά τύποι της σπειροειδούς κυκλικής ενέργειας που παράγεται από την ενωμένη δική τους κίνηση υποδηλώνουν και φανερώνουν τη φύση του ηλιακού Λόγου τον οποίο αντιπροσωπεύουν, ενώ οι μαθηματικές τιμές του κραδασμού του καθενός αποδίδουν τη φύση των επτά Ακτινικών κύκλων μέσα στο δικό μας κοσμικό σύστημα.
Με άλλα λόγια, τα επτά ηλιακά συστήματα περιστρέφονται γύρω από την Αλκυόνη, το καθένα στην αντίστοιχη δική του τροχιακή θέση, ενώ οι ειδικές μαθηματικές τιμές του ρυθμού του κραδασμού τους εμφανίζονται ταυτόχρονα να περνούν μέσα και από τα 12 Μεγάλα σημεία του Μεγάλου Ζωδιακού. Ο κύκλος των επτά ηλιακών συστημάτων επηρεάζει κυρίως την ψυχή πάνω στο δικό της πεδίο και αυτό είναι πρωτίστως το σημείο εστίασης των επτά μεγάλων ακτινικών ενεργειών. Ο εσώτερος όμιλος των επτά κύριων ή συστηματικών ενεργειών λειτουργούν μέσω των επτά κέντρων στην κεφαλή, που τα αντιπροσωπεύουν.
Οταν ένας άνθρωπος περνά συνειδητά και οριστικά κάτω από την ακτίνα της ψυχής του, τότε περνά εξ ίσου οριστικά κάτω από την επιρροή του ενός ή του άλλου από τα επτά ηλιακά συστήματα, ανάλογα με εκείνη την Ακτίνα. (ΠΛΜ 438)
Πρόταση Εξι
Οι τωρινές Μεγάλες Ακτινικές ευθυγραμμίσεις του δικού μας ηλιακού συστήματος ερμηνεύονται μόνον με όρους της παρούσας Μεγάλης Εποχής του Υδροχόου των 25.000 ετών μέσα στον δεξιόστροφο τροχό των 250.000 ετών. Η συσχέτιση μεταξύ των επτά ακτίνων και των δώδεκα ζωδιακών σημείων ισχύει μόνο γι αυτή την παγκόσμια περίοδο και θα παραμείνει έτσι μέχρι το τέλος της Εποχής του Υδροχόου των 25.000 ετών.
Πρόταση Επτά
Ο Τροχός των Επτά Αποκρυφιστικά κυβερνάται από τον Τέλειο αριθμό, το "10". Η όλη αστρονομική και γεωμετρική δομή της Απόκρυφης κοσμολογίας, όπως γνωρίζουμε, είναι βασισμένη στον αριθμό 10.
Οταν το 10 διαχωρίζεται στην σφαίρα της εκδήλωσης, βρίσκεις ότι το "3" και "7", μιλώντας αποκρυφιστικά, δίνουν το 10 ή το σύμβολο Χ σε εκδήλωση και διαφοροποίηση, δηλαδή την τριπλή θεία υπόσταση και την εμφάνιση των Επτά Μεγάλων Θεών των Μυστηρίων.
Η μεταφυσική σημασία της Ενιαίας Δεκάδας, του 10, προσφέρει το κλειδί για την κατανόηση. Τα Τρία από τα Δέκα είναι στην πραγματικότητα Ενα. Υπάρχουν δυνάμει, όχι εναργώς. Το Απόλυτο Τρία περιέχει στον αρχετυπικό κόσμο μονάχα ιδεατές και πρωτοτυπικές δυνητικότητες.
Η δυναμική της έν-μορφης δημιουργίας κατοικεί μέσα στις επτά κύριες δυνάμεις ή Ακτίνες. Τα επτά εκδηλωμένα και τα τρία συγκαλυμμένα διαμορφώνουν το πλήρες σώμα του Κοσμικού Λόγου. Το ανώτερο τρίγωνο αντιπροσωπεύει τον αόρατο και μεταφυσικό κόσμο, ενώ η κατώτερη επτάδα τον φυσικό κόσμο.
Η Ενιαία Δεκάδα αντιπροσωπεύει το συνολικό άθροισμα των Αφηρημένων Τριών και των εκδηλωμένων Επτά Ακτίνων και αντιπροσωπεύει το μέγα υπερκοσμικό ή μακροκοσμικό Λόγο σε όλες τις όψεις Του του. Ακριβώς όπως η Μονάδα είναι το άθροισμα των τριών Οψεων και των επτά Αρχών, έτσι και το κέντρο Κεφαλής είναι ένα αντίστοιχο της, και έχει εντός της σφαίρας επιρροής της επτά άλλα κέντρα μαζί με το ίδιο το κέντρο Κεφαλής, που τα συνθέτει. Αυτά τα επτά κέντρα ομοίως χωρίζονται σε τρεις μείζονα και τέσσερα ελάσσονα κέντρα.
Κατά συνέπεια το Εσωτερικό Αριθμητικό σύστημα βασίζεται στη Θεία Επτάδα που προσαρτάται στην Τριάδα, διαμορφώνοντας έτσι τη Δεκάδα. Αυτό δείχνει σε όλους μας ότι η Λογοϊκή εκδήλωση έχει επταδική φύση και το Κεντρικό Φως του Λόγου, η Μία Ακτίνα της Θεότητας, εκδηλώνεται αρχικά ως Τριπλότητα και κατόπιν ως Επταδικότητα. Βλέπουμε τον Ενα Λόγο να ακτινοβολείται θεμελιωδώς ως Πατέρας-Μητέρα-Υιός και αυτά τα τρία πάλι να αντανακλώνται μέσω των επτά ακτινικών Λόγων. Με άλλα λόγια, η Μία Ακτίνα αποδίδεται μέσω των τριών μεγάλων Ακτίνων και των τεσσάρων μικρότερων, κάνοντας την Θεία Επταδικότητα.
Αυτό συμβολίζει την ίδια ιδέα του Δένδρου του Σεφειρώθ, το δέκα συνολικά, που όταν διαχωρίζεται από το υπερκόσμιο τρίγωνο του, αφήνει επτά. Κάποιος που έχει μελετήσει την αριθμητική εξέλιξη στην αρχέγονη Απόκρυφη Κοσμογονία αρχίζει από το σύμβολο του Απείρου ή Απεριόριστου Κύκλου και τον Ενα Ανεκδήλωτο Λόγο και στη συνέχεια προχωρά στη δεύτερη εκδήλωση, το Τρίγωνο που συγκεκριμενοποιείται στο Τετράγωνο και μετά στις επτά ακτίνες πάνω στο υλικό πεδίο. Ετσι στα σύμβολα του Κύκλου, του Τριγώνου και του Τετραγώνου βλέπουμε τρεις διαφορετικές αναπαραστάσεις του Σύμπαντος κόσμου, ως α) το Προϋπάρχον, β) το εξελισσόμενο από το Αενάως υπάρχον, και γ) το Φαινομενικό ή διαφορετικά το Εναρκτήριο, το Εκδηλωμένο και τη Δημιουργική Τριάδα ή των Τριών μέσα στο Ενα.
Πρόταση Οκτώ
Ο κοσμικός Λόγος περιέχει εντός Του τις τρεις βασικές αρχές ή όψεις, και τη διαφοροποίηση τους σε επτά αρχές. Αυτά κάνουν τα δέκα της δικής Του απώτατης τελειότητας.
Το Τέλειο 10 (3 +7) του κοσμικού Λόγου.
Ακτίνα Ι : Μονάδα. Μεγάλη Αρκτος
Ακτίνα II : Ψυχή. Σείριος
Ακτίνα III : Προσωπικότητα. Πλειάδες
Τα επτά κέντρα του κοσμικού Λόγου:
Ακτίνα Ι. ............. Κεφαλή ............... Μεγάλη Αρκτος
Ακτίνα II ............. Αζνα ..................... Σείριος
Ακτίνα ΙΙΙ ............ Λαιμός ................. Πλειάδες
Ακτίνα IV ............. Καρδιά .............. Ο αστερισμός με το δικό μας ηλιακό σύστημα
Ακτίνα V ............ Ηλιακό Πλέγμα....Βελτεγέζης / Ωρίων
Ακτίνα VI............. Ιερό ......................Αντάρης / 5ος μέγας συνοδός
Ακτίνα VII ............ Βάσης ................. Δράκων
«Η μεγαλύτερη ελεύθερη βούληση του κοσμικού συστήματος έχει [κι αυτή] όρια, ακριβώς όπως συμβαίνει με την ελεύθερη βούληση του συστήματος του οποίου είμαστε μέρος."[Μύηση Ανθρώπινη και Ηλιακή (ΜΑΗ) 186]
"Πρέπει να μη λησμονούμε ότι τα πιθανά κοσμικά ρεύματα ενέργειας που διατίθεται προς χρήση στο δικό μας ηλιακό σύστημα είναι επτά τον αριθμό, εκ των οποίων τρία είναι μεγάλα."(ΚΠ 1182)
Η Μεγάλη Αρκτος, ο Σείριος και οι Πλειάδες, ως έκφραση τριών μεγάλων Ακτινικών ενεργειών "κατά ένα μυστηριώδη τρόπο εκφράζονται μέσω των επτά ακτίνων, και παρ' ότι όπως όλες οι τριπλότητες υποδιαιρούνται σε επτάδες, διατηρούν ωστόσο την ταυτότητά τους. Αυτές οι επτά ενέργειας, που εκπορεύονται από τις μεγάλες τρεις και διαβιβάζονται μέσω των δώδεκα αστερισμών, ενσωματώνονται στους επτά ιερούς πλανήτες και εκπροσωπούνται πάνω στη Γη μας από τα επτά Πνεύματα ενώπιον του θρόνου του Θεού (το σύμβολο της σύνθεσης). " (EA595)
Το ηλιακό μας σύστημα αποτελεί επίσης μέρος της επταπλής εμφάνισης εκείνου του ίδιου Ουσιώδους Αιτίου. Οπως γνωρίζετε, από μελέτη της Μυστικής Δοξασίας, το ηλιακό μας σύστημα συνιστά μικροσκοπική αντανάκλαση ή αντίγραφο του 1, του 3, του 7, του 12. Ενεκα αυτής της εγγενούς, σύμφυτης αντιστοιχίας, έχει εντός του την ικανότητα να ανταποκρίνεται στις ενέργειες που απορρέουν από αυτό το κεφαλάρι ανάβλυσης φωτός και θέλησης.(ΕΑ 603)
Ακτίνα Ι: Το σύστημα της Μεγάλης Αρκτου μέσα στο Σώμα "του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί", δηλαδή τα επτά αστέρια της Μεγάλης Αρκτου, αντιστοιχούν στα επτά κέντρα κεφαλής αυτής της Μεγάλης Οντότητας. "(ΚΠ 182)
"Τα επτά αστέρια στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου είναι οι αντιστοιχίες στα επτά κέντρα κεφαλής μέσα στο εκείνου το Οντος που είναι μεγαλύτερο από ό,τι ο Λόγος μας." (ΚΠ 183)
"Τα πρώτα «επτά αστέρια» δεν είναι πλανητικά. Είναι το αστέρια ηγέτες επτά αστερισμών που περιστρέφονται γύρω με την Μεγάλη Άρκτο (Μ.Δ. Τ. ΙΙΙ, 195)
"Μεγάλη Αρκτος, η ανώτερη αντιστοιχία του Άτμα." (Α&I 405)
Ακτίνα ΙΙ: Το σύστημα του Σείριου
Ο Λόγος του Σειρίου με τη δική του σειρά συνιστά έναν από τους επτά Μεγάλους Ουράνιους Ανθρώπους (ηλιακούς Λόγους) που αποτελούν τα κέντρα μέσα στο σώμα του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί. (ΚΠ 572)
«Το πυρ του νοός έχει την δική του πηγή σε έναν αστερισμό που μέχρι πρόσφατα δεν αναγνωριζόταν από την εξωτερική επιστήμη ότι έχει κάποια ιδιαίτερη σχέση με το δικό μας ηλιακό σύστημα, λόγω της μεταξύ τους τεράστιας απόστασης. Ο ήλιος" Σείριος "είναι η πηγή του Λογοϊκού Μάνας. (ΚΠ 347)
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με το κοσμικό νοητικό επίπεδο, και επομένως με τον αστερισμό του Σειρίου. Πρώτον και κύριον είναι η ενέργεια ή δύναμη που εκπορεύεται από τον ήλιο Σείριο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ενέργεια της σκέψης, ή η δύναμη του νου, στο σύνολό της, καταφθάνει στο ηλιακό μας σύστημα από ένα μακρινό κοσμικό κέντρο δια του Σειρίου. Λειτουργεί ως ο πομπός, ή το κέντρο εστίασης, από όπου εκπορεύονται εκείνες οι επιδράσεις που παράγουν αυτοσυνειδησία στον άνθρωπο.
Το κοσμικό Κέντρο Αζνα λειτουργεί ως διανομέας της ψυχικής δύναμης και της πνευματικής ενέργειας. Συμβολίζει το έργο της ενοποίησης της Λογοϊκής ψυχής και σώματος, του υποκειμενικού και του αντικειμενικού. Το άθροισμα των πετάλων δύναμης μέσα στα πέντε κοσμικά κέντρα (εξαιρουμένων των δύο κέντρων κεφαλής) ανέρχεται συνολικά σε σαράντα οκτώ πέταλα. Αυτές οι κοσμικές ενέργειες με τις δύο όψεις τους δηλαδή την φυσική ζωτική ενέργεια και τις ιδιότητες της ψυχής συγκροτούν τις ενενήντα έξι όψεις ή κραδασμούς των δύο πετάλων του κοσμικού κέντρου Αζνα.
Τα πέντε κέντρα αφορούν κέντρα τις ποικίλες δραστηριότητες του οργανισμού με τις οποίες ο κοσμικός άνθρωπος δείχνει το φυσικό ένστικτό του, τις συγκινησιακές του αντιδράσεις και την πρόθεση της ζωής του. Τα πέντε κέντρα του κοσμικού Λόγου, δηλαδή η βάση της σπονδυλικής στήλης - 4 πέταλα, το ιερό κέντρο - 6 πέταλα, το ηλιακό πλέγμα - 10 πέταλα, το κέντρο Καρδιάς - 12 πέταλα και το κέντρο λαιμού - 16 πέταλα, όταν έχουν τα κέντρα τους συνδυασμένα κάνουν σαράντα οκτώ και ως εκ τούτου βρίσκουν τη σύνθεσή τους μέσα στον Κέντρο Αζνα/Σείριο, που είναι η έκφραση του λωτού με τα δύο πέταλα, και τότε έχουμε σαράντα οκτώ συν δύο που κάνουν με πενήντα, τον αριθμό της τελειωθείσας κοσμικής προσωπικότητας του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί. Εξ ου και η υπέρτατη απόκρυφη σημασία του Σειρίου Β που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο Σείριο Α με ρυθμό περιστροφής ένα κύκλο ανά 50 έτη.
Ακτίνα ΙΙΙ. Το σύστημα των Πλειάδων
Οι Πλειάδες είναι η έκφραση του «θηλυκού αντίθετου του Βράχμα. (ΚΠ 156)
... Το κοσμικό κέντρο γύρω από το οποίο περιστρέφεται το δικό μας σύστημα και το μεγαλύτερο σύστημα του Σείριου. (ΜΑΗ 191)
Οι Πλειάδες είναι το κέντρο γύρω από το οποίο περιστρέφεται το δικό μας ηλιακό σύστημα. (ΜΔ II, 251, 581, 582).
... Οι Πλειάδες, οι μητέρες των επτά όψεων της ζωής της μορφής και σύζυγοι των επτά Ρίτσι της Μεγάλης Αρκτου . Συνδέονται με τη Μητέρα (3η) όψη, η οποία θρέφει το βρέφος Χριστό. Το κοσμικό βουδικό πεδίο, και αστερισμός των Πλειάδων.(ΚΠ 904)
Ακτίνα IV . Το σύστημα του οποίου ο δικός μας ήλιος είναι εστιακό σημείο:
Ο ηλιακός μας Λόγος "είναι η κοσμική ενσάρκωση του Χριστού." (ΚΠ 242)
Αυτός, με τη σειρά του, αποτελεί το κέντρο της καρδιάς (διότι ο Θεός είναι η αγάπη) μιας ακόμη μεγαλύτερης οντότητας. (ΜΑΔ 100)
Ο δικός μας ηλιακός Λόγος ως κέντρο δύναμης μέσα στο κοσμικό σώμα του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί ενσωματώνει το κέντρο καρδιάς. Ο ήλιος μας ενσωματώνει την καρδιά, ή την όψη αγάπη του Λόγου (ο Οποίος με την σειρά του είναι η στην καρδιά του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί. (ΚΠ 156)
Ετσι λοιπόν διαμορφώνει τον δωδεκαπέταλο Λωτό ή το κέντρο καρδιάς μέσα στο σώμα του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί (ΚΠ 520)
Το ηλιακό σύστημα είναι ένας κυριολεκτικά δωδεκαπέταλος λωτός, και το κάθε πέταλο του σχηματίζεται από σαράντα εννέα μικρότερο πέταλα. (ΚΠ 1019)
Διότι η θετική κεντρική ζωή κάθε μορφής δεν είναι παρά έκφραση του κοσμικού Μπούντι, και η εισροή μιας αγάπης που απορρέει από την Καρδιά του Ηλιακού Λόγου. Αυτή καθαυτή είναι μια αρχή που εκπορεύεται από τον Ενα περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί. (ΚΠ 1226)
Η εξέλιξη του Υιού, ή η κοσμική ενσάρκωση του Χριστού, έχει τεράστια σημασία για τα σχέδια του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί. Οι ζωοδότριες αρχές των συνδυασμένων αστερισμών και συστημάτων, παρακολουθούν την πρόοδο της εξέλιξης του Υιού με εξαιρετική προσοχή. (ΚΠ 242)
Ακριβώς όπως ο πλανήτης που ονομάζεται γη θεωρείται ως το σημείο καμπής ή το πεδίο μάχης μεταξύ Πνεύματος και ύλης, και ως εκ τούτου, από αυτή την άποψη, έχει μεγάλη σημασία, έτσι και το ηλιακό μας σύστημα κατέχει μια ανάλογη θέση μέσα στο κοσμικό σχήμα. Ο κοσμικός άνθρωπος, ο ηλιακός Αρτζούνα, παλεύει για την εξατομίκευση και τελειοποίηση της δικής του αυτοσυνειδησίας, και για λυτρωμό και απελευθέρωση από τη μορφή και από τον μη-εαυτό. Ετσι και ο άνθρωπος πάνω σε αυτό τον πλανήτη αγωνίζεται για παρόμοια ιδεώδη πάνω στη δική του μικροσκοπική κλίμακα. Το ίδιο μάχεται στα ουράνια ο Μιχαήλ και οι Αγγελοί Του, ή οι θείοι Ουράνιοι Ανθρωποι, των Οποίων το πρόβλημα είναι το ίδιο πάνω στην υψηλότερη κλίμακα. (ΚΠ 242)
Ακτίνα V Το σύστημα Βελτεγέζη / Ωρίωνα
Είναι το κοσμικό κέντρο μέσα στο Σώμα του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί που συνιστά την πηγή της συνειδητής αισθαντικότητας. ... Είναι το ηλιακό πλέγμα εκείνης της μεγάλης Υπαρξης της Οποίας η ζωτικότητα αγκαλιάζει τα πάντα και συγκρατεί το δικό μας Λόγο μαζί με άλλους ηλιακούς Λόγους μέσα στη σφαίρα της συνείδησης Του. (ΚΠ 1253)
Ο Βελτεγέζης κατά την αποκρυφιστική άποψη είναι ένα σύστημα δεύτερης τάξης, ακριβώς όπως το δικό μας ηλιακό σύστημα είναι τέταρτης τάξης. Κατά συνέπεια υπάρχει μια σχέση μεταξύ αυτών των δύο αριθμών, τόσο στο σύστημα όσο και το σύμπαν. ... Ρεύματα ενέργειας που προέρχονται από το μεγάλο αστέρι, Βελτεγέζη, ασφαλώς και επιδρούν και επηρεάζουν την πλανητική μας ζωή, και σχετίζονται με τους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου ενώ η δύναμη του καταφθάνει σε μας μέσω αυτών των αστερισμών, και όχι απευθείας." (ΕΑ 15)
Το «ηλιακό πλέγμα είναι το κέντρο το οποίο συνθέτει τις αντιδράσεις και τις ουσιώδεις αρετές των κατώτερων τριών κέντρων." Το σημείο αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τη μελέτη του συστήματος Βελτεγέζη / Ωρίωνα. (ΚΠ 1253)
Ακτίνα VI Το σύστημα του Αντάρη:
"... Ρεύματα ενέργειας σαφώς και επιδρούν και επηρεάζουν την πλανητική μας ζωή από τον Αντάρη αλλά και άλλους καταπληκτικούς ήλιους και ηλιακά συστήματα που σχετίζονται με τους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου και των οποίων η δύναμη καταφθάνει σε μας μέσω αυτών των αστερισμών και όχι απευθείας." (ΕΑ 15)
"... Είναι ο πιο ισχυρός αστερισμός όσον αφορά το σύστημά μας κι αυτό οφείλεται στο ότι αυτό εδώ το σύστημα εκφράζει κυρίως την αγάπη ή την ενέργεια έλξης και στο ότι ο δικός μας Λόγος είναι ακόμη πολωμένος στο κοσμικό αστρικό Του σώμα. (ΚΠ 1249-1250)
Στην περίπτωση του Αντάρη, υπενθυμίζω στους σπουδαστές ότι αυτά που λέει ο Θιβετανός εδώ δεν είναι αντιφατικά σε ότι αφορά τη διαφορά μεταξύ αστερισμών και ηλιακών συστημάτων. Ο υπεrιγαντιαίος ήλιος Αντάρης ανήκει σε σύστημα αστέρων που αποτελείται από τουλάχιστον δύο ήλιους. Δεν παραβιάζεται λοιπόν εδώ ο απόκρυφος ορισμός του Ντ.Κ. περί του τι είναι αστερισμός.
Ακτίνα Ray VII Το σύστημα του Δράκου:
... "Η σχέση που έχει ο αστερισμός του Δράκου με τον Ενα που είναι μεγαλύτερος από τον δικό μας Λόγο, είναι αυτή που έχει το κέντρο βάσης της σπονδυλικής στήλης με το ανθρώπινο ον». (ΕΑ 46)
Αυτά [τα κοσμικά Λάγια κέντρα] είναι τα Πρωτεύοντα κέντρα αστέρων που διαβαθμίζονται ποιοτικά από επτά διαφορετικούς τύπους ενέργειας και περιορίζονται από την δική Τους εξωτερική εμφάνιση μέσα στο Μέγα Κοσμικό Σώμα του Μακροκοσμικού Λόγου.
Καθώς δίνουν ζωή στα Επτά Κέντρα (που έχουν μάλιστα δημιουργηθεί από αυτούς) οι Ακτινικοί Λόγοι είναι το συνολικό άθροισμα της Συνείδησης του Συμπαντικού Νου και των νοημόνων Οντοτήτων δια των οποίων συντελείται το δια-κοσμικό Σχέδιο. Οι Εκπορεύσεις των κοσμικών κέντρων, λειτουργούν εντός των ορίων του κοσμικού συστήματος, που μάζεψε μαζί και συγκέντρωσε όλα αυτά που τώρα εμφανίζονται.
Με τη μεσολάβηση των κυκλικών τους παρορμήσεων και της μαθηματικής τιμής του κραδασμού τους, οι Ακτινικές Εκπορεύσεις γεννούν τις Συμπαντικές Μορφές δια των οποίων οι Θείες Ιδέες του Δια-κοσμικού Λόγου μπορούν να οδηγούνται σε κοσμική ολοκλήρωση. Ολα τα φυσικά φαινόμενα, οι κοσμικές διαιρέσεις του χρόνου, οι ακτινικές επιδράσεις και τα αστρονομικά φαινόμενα, με όλες τις δράσεις και αντιδράσεις τους πάνω στην ουράνια και επίγεια φύση, βασίζονται και εξαρτώνται από την κυκλική δραστηριότητα των επτά πρωτογενών [Λάγια] Αστέρων - Κέντρων.
Από την ενιαία και ενωμένη σπειροειδή-κυκλική κίνηση των επτά ηλιακών συστημάτων παράγονται οι πρωτοτυπικές μαθηματικές τιμές των κραδασμών των επτά ακτίνων. Οι μαθηματικές τιμές των δονήσεων απαριθμούνται πιο κάτω:
Ακτίνα Ι: ... 1, 10, 100, 1.000, 10.000, 100.000, 1.000.000
Ακτίνα II: ... 5, 50, 500, 5.000, 50.000, 500.000, 5.000.000
Ακτίνα III: …9, 90, 900, 9.000, 90.000, 900.000, 9.000.000
Ακτίνα IV: …2,5, 25, 250, 2.500, 25.000, 250.000, 2.500.000
Ακτίνα V: …3,5, 35, 350, 3.500, 35.000, 350.000, 3.500.000
Ακτίνα VI: …1,5, 15, 150, 1.500, 15.000, 150.000, 1.500.000
Ακτίνα VII: …7, 70, 700, 7.000, 70.000, 700.000, 7.000.000
Πρόταση Εννέα
Οι επτά κοσμικές Ατραποί ή ρεύματα ενέργειας, οι επτά όψεις της κοσμικής Ανταχκαράνα, συγκροτούν στο σύνολό τους ένα μεγάλο κοσμικό ΔΡΟΜΟ. Κάθε μια από τις Επτά Κοσμικές Ατραπούς, οδηγεί σε ένα ή το άλλο από τα έξι ηλιακά συστήματα, τα οποία (μαζί με το δικό μας) διαμορφώνουν τα επτά αιθερικά κέντρα μέσα στο σώμα του δικού μας κοσμικού Λόγου. Η ταύτιση που περιλαμβάνεται σε αυτή τη διαδικασία είναι κοσμική και όχι συστηματική διαδικασία, και καθαυτή είναι επταπλής φύσεως.
Αυτή την επταπλή διαδικασία την αποκαλούμε επταπλή κοσμική Ατραπό. Η τρίτη μύηση είναι μόλις η πρώτη μεγάλη μύηση και σηματοδοτεί τη στιγμή σε χώρο και χρόνο, οπόταν ο μυημένος βλέπει αληθινά και για πρώτη φορά την θύρα που διανοίγεται προς αυτήν την επταπλή ανώτερη Κοσμική Οδό της κοσμικής Ταύτισης ή της Ατραπού των μεγάλων κοσμικών μυήσεων.
Η μελέτη των κοσμικών ατραπών αποκαλύπτει το μυστικό της δικής μας εξελικτικής διαδικασίας η οποία προχωρά από την ενότητα στη διαφοροποίηση, και από τη διαφοροποίηση στην ενότητα ξανά. Οι σχέσεις μεταξύ των επτά Ακτίνων, οι Ατραποί και τα κοσμικά κέντρα απαριθμούνται ως εξής:
Ατραπός Ι : Ακτίνα VII : κοσμική Βάση της σπονδυλικής στήλης. 1-7
Ατραπός ΙΙ : Ακτίνα VI : κοσμικό Ιερό κέντρο. 2-6
Ατραπός ΙΙΙ : Ακτίνα V : κοσμικό Ηλιακό Πλέγμα. 3-5
Ατραπός IV : Ακτίνα II : κοσμικό (διπλό) κέντρο Αζνα 4-2
Ατραπός V : Ακτίνα IV : κοσμικό κέντρο Καρδιάς. 5-4
Ατραπός VI : Ακτίνα III : κοσμικό κέντρο Λαιμού. 6-3
Ατραπός VII : Ακτίνα Ι : κοσμικό κέντρο Κεφαλής 7-1
Πρόταση Δέκα
Εχουμε διδαχθεί ότι η φαινομενική οπισθοδρόμηση του ήλιου μέσα στα ζωδιακά σημεία βασίζεται στην μετάπτωση των ισημεριών και αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Μεγάλης Πλάνης και, περαιτέρω, ότι η μετάπτωση των ισημεριών είναι τόσο ένα γεγονός όσο και μια ψευδαίσθηση.
Ο Θιβετανός μας διδάσκει επίσης ότι οι αλλαγές που διαρκώς λαμβάνουν χώρα ένεκα της σταδιακής μετατόπισης και αλλαγής που προκαλεί η μετάπτωση των ισημεριών έχουν ως αποτέλεσμα να αλλάζουν με παρόμοια κανονικότητα και σταθερότητα οι ακτινικές ενέργειες που διαβιβάζονται από τους διάφορους αστερισμούς.
Σύμφωνα με το Ντ.Κ. δύο είναι οι πρωτεύοντες τύποι ακτινικών κύκλων που συνδέονται με το ζωδιακό κύκλο:
α. Εκείνοι που συνδέονται με ένα πλήρη ζωδιακό κύκλο, περίπου 25.000 ετών.
β. Εκείνοι που συνδέονται με το καθένα από τα δώδεκα σημεία, και οι οποίοι εισέρχονται και εξέρχονται από εκδήλωση περίπου κάθε 2.100 χρόνια. (ΕΨ Ι 265)
Και οι δύο αυτοί τύποι των κύκλων των ακτίνων συνδέονται με τη μαθηματική τιμή της μετάπτωσης του κύκλου της Γης. Οι μεγαλύτεροι ακτινικοί κύκλοι μέσα στο ηλιακό σύστημα σύμφωνα με το νόμο των αντιστοιχιών συνδέονται όχι μόνο με την περιστροφή της γης πάνω στην τροχιά της, αλλά επίσης και από την μετάπτωση του κύκλου του ήλιου. Ο ήλιος μας δεν επιστρέφει ακριβώς στο ίδιο σημείο του ζωδιακού κύκλου που βρισκόταν παλιότερα (την κοσμική άνοιξη) περιφερόμενος σε τροχιά του γύρω από την Αλκυόνη. (Αυτό αντιστοιχεί με ένα έτος της ζωής του ηλιακού Λόγου μας.) Υπολείπεται κατά τι με την κάθε διαδοχική περιφορά του και έχει ανάδρομη πορεία μέσα στα ζωδιακά σημεία.
Υπάρχει μια κυκλική μετατόπιση της κλίσης των ηλιακών πόλων, λόγω της σταδιακά αυξανόμενης ανταπόκρισης του ηλιακού Λόγου προς το κοσμικό Πρωτότυπο Του, (έναν από τους επτά κοσμικούς Λόγους στον Μέγα Αγνωστο Τροχό του Παραμπράχμαν) και εξ αιτίας αυτής έλκονται επιδράσεις από το δικό Του πρωτοτυπικό Κοσμικό Λόγο ή αποκρυφιστικά "προσελκύει" την προσοχή Του και Τον οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη ευθυγράμμιση με την ώθηση της Μεγάλης υπερ-Κοσμικής Θέλησης.
Ο άξονας του ήλιου επί του παρόντος έχει απόκλιση σε γωνία 7°15΄ ως προς την εκλειπτική. Ο βόρειος πόλος της εκλειπτικής βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Δράκοντος, το κοσμικό κέντρο βάσης της σπονδυλικής στήλης και πηγής ή οίκου της μεγάλης 7ης Ακτίνας. Πρέπει επίσης να μη λησμονείται ότι η τροχιακή περιστροφή των ηλιακών Λόγων αλλά ακόμη και αυτή η τροχιά των κοσμικών Λόγων μπορεί να επιταχύνεται ή και να επιβραδύνεται ανάλογα με επιδράσεις που εκπορεύονται από άγνωστα ή ασύλληπτα Γαλαξιακά κέντρα αστέρων.
Πρόταση Έντεκα
Ο ζωδιακός τροχός των 12 αστερισμών, ως μονάδα/ενότητα, αναδεικνύει τις δύο βασικές κοσμικές κινήσεις: - της αξονικής περιστροφής και της τροχιακής περιφοράς. Κατά συνέπεια, ως «ειδική μονάδα/ενότητα» (που περιέχει τον εσώτερο τροχό του κύκλου των επτά ηλιακών συστημάτων), περιστρέφεται πάνω στον δικό του πολικό άξονα και περιφέρεται γύρω από το δικό του μεγαλύτερο Γαλαξιακό Κέντρο Αστέρων.
Υπό αυτές τις συνθήκες θα πρέπει επίσης λογικά να υποθέτουμε ότι καθαυτή η ζωδιακή μονάδα/ενότητα ακολουθεί μια δεξιόστροφη περιστροφή μέσα σε ένα μεγαλύτερο Αγνωστο Ζωδιακό κύκλο κι ωστόσο βρίσκονται ακόμα μέσα στον "αξεπέραστο δακτύλιο" του Αγνωστου Τροχού του Παραμπράχμαν.
Ο Μέγας τροχός "περιστρέφεται και κυλά από βορρά προς νότο και μετά από ανατολή σε δύση καθώς προχωρεί μπροστά και αυτό μονομιάς το κάνει." (Αρχαίο Σχόλιο)
Το όλο ζήτημα του περιστρεφόμενου τροχού με τη διπλή του δράση και τη διπλή του επίδραση πάνω στη συνείδηση θα παραμείνει ένα δύσκολο και δυσνόητο πρόβλημα μέχρι τον καιρό που οι αστρολόγοι θα έχουν αναπτύξει μια τεσσάρων διαστάσεων συνείδηση.
Ο τροχός κινείται όχι μόνο προς τα δεξιά, αλλά και προς τις δύο κατευθύνσεις ταυτόχρονα και επίσης σε ορθή γωνία ως προς τον ίδιο. Στρέφεται προς κάθε πλευρά αλλά και προς τις δύο κατευθύνσεις ταυτόχρονα. (ΕΑ 370)
Ας μη λησμονείται ότι και οι Σταυροί επίσης με τη σειρά τους περιστρέφονται, και είναι οι ακτίνες του μεγάλου τροχού. Και οι δύο κινήσεις βρίσκονται σε έντονη αντίθεση και, συμβολικά μιλώντας, παράγουν τελικά εκείνο το "σχίσμα από πάνω μέχρι κάτω", που προηγείται πάντα της μύησης και της φώτισης και η οποία μαρτυρείται από όλους τους μυστικούς και μυημένους.
Αυτό είναι στην πραγματικότητα εκείνο που παράγει την καταστροφή του πέπλου της πλάνης και συμβολικά αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη ως «το πέπλο του ναού που σχίσθηκε στα δυο από την κορυφή μέχρι κάτω." Αυτό συνιστά αποτέλεσμα της διπλής δραστηριότητας του Μεγάλου τροχού. (ΕΑ 277) «Η ανθρωπότητα έχει αρχίσει να ανεβαίνει στην κορυφή του Σταθερού Σταυρού του μαθητή, αντιστρέφοντας έτσι την πορεία του επάνω στον κύκλο του ζωδιακού κύκλου. (ΕΑ 284)
Το γεγονός μιας αέναης κίνησης παντού, σύμφυτης στο ηλιακό σύστημα και το ζωδιακό κύκλο - που βαίνει προς τα εμπρός μέσα και γύρω, μπορεί να δώσει κάποια ιδέα περί του πολύπλοκου του όλου πράγματος ... Μια από τις κύριες δυσκολίες και μεγάλα προβλήματα του μαθητή είναι η ακραία ευαισθησία του σε κρούσεις που έρχονται από παντού και η ικανότητά του να ανταποκρίνεται ραγδαία σε επαφές που προέρχονται από «όλα τα σημεία του ορίζοντα, από κάθε γωνία του ζωδιακού τροχού, από εκείνο που βρίσκεται εντός, αλλά και από αυτό που είναι από έξω, από αυτό που βρίσκεται επάνω, κάτω και επάνω σε κάθε χέρι», όπως το εκφράζει το Αρχαίο Σχόλιο.
Ο μυημένος ανταποκρίνεται σε πλανητικές, συστηματικές και ορισμένες κοσμικές επιρροές και καθίσταται - όπως ένας φακός, εκείνος δια του οποίου "τα πολλά φώτα που καθαυτά είναι ενέργεια" μπορούν να συγκεντρώνονται και έτσι να εστιάζονται στον πλανήτη μας. «Σε αυτές τις ενέργειες συντονίζει τη συνείδηση του ο μυημένος και καθίσταται πλανητικός λειτουργός [εξυπηρετητής]". "Πρέπει να μη λησμονείται ότι από ορισμένες απόψεις, ο κύκλος των δώδεκα σημείων ή αστερισμών συνιστά μια ειδική ενότητα η οποία περιστρέφεται μέσα στο δικό μας ουράνιο σύμπαν, ακριβώς όπως και ο δικός μας πλανήτης μας περιστρέφεται γύρω από το κέντρο του δικού μας κύκλου επιδράσεων." (ΕΨ II 196)
"Ο ίδιος ο ζωδιακός τροχός ουσιαστικά είναι ένα κοσμικό κέντρο. Είναι ένας δωδεκαπέταλος λωτός, αλλά είναι δωδεκαπέταλος λωτός μέσα στο χιλιοπέταλο λωτό μιας άγνωστης κοσμικής Οντότητας, που αναφέρεται στα προηγούμενα βιβλία μου ως ο Ενας περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί. "(Α&Μ 339). Η μεγάλη εμπειρία της ζωής λαμβάνει χώρα πάνω στους "τρεις τροχούς μέσα στον τροχό της Ζωής". Θα πρέπει να μη λησμονείται ότι και οι Σταυροί επίσης περιστρέφονται, καθώς είναι οι ακτίνες του μεγάλου τροχού. (ΕΑ 94)
Οι τρεις τροχοί μέσα στον Μέγα Τροχό υποδηλώνουν τις τρεις βασικές κοσμικές ενέργειες που επιδιώκουν να βρουν έκφραση και να ασκήσουν επίδραση.
Αν οι σπουδαστές φέρουν αυτήν την ιδέα στη μελέτη και την κατανόηση των τριών σταυρών μέσα στο Μέγα Τροχό και αποφύγουν να χάσουν από τα μάτια τους τις σχετίζομενες τριπλές ενέργειες, θα απλουστευθούν σημαντικά οι σπουδές τους. Ο Μακρόκοσμος αιώνια αντικατοπτρίζεται στον άνθρωπο, τον μικρόκοσμο, και ως εκ τούτου έχουμε μέσα μας τη δυνατότητα και το δυναμικό για ολοκληρωτική κατανόηση. Αντίστοιχα ο μικρόκοσμος, όταν γίνεται γνωστός, πάντα κρατά το κλειδί για τον Μακρόκοσμο.
I. Ο τροχός της Μεταβλητού Σταυρού: Στρέφεται με μια αντίστροφη ή δεξιόστροφη κίνηση, από δεξιά προς τα αριστερά.
II. Ο τροχός του Σταθερού Σταυρού: Στρέφεται με κίνηση προς τα εμπρός ή αριστερόστροφα: από αριστερά προς τα δεξιά.
III. Ο τροχός του Θεμελιώδους Σταυρού: Αυτός είναι "ο τροχός που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του με φορά από βορρά προς νότο και στη συνέχεια καθώς προχωρεί μπροστά μονομιάς γυρνά από την ανατολή σε δύση. "Ο Θεμελιώδης Σταυρός στην πραγματικότητα διέπει και τις δύο διαδικασίες, αλλά αυτό γίνεται κατανοητό μονάχα όταν έχει λάβει χώρα μύηση. (ΕΑ 152) Οι ενέργειες του Θεμελιώδους Σταυρού σμίγουν με τις ενέργειες που δεν μπορούμε να ονομάσουμε παρά κοσμική ενέργεια, έστω κι αν αυτή η λέξη στερείται νοήματος. Φέρουν την ποιότητα του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί και "είναι διάστικτες με Φως από τα επτά ηλιακά συστήματα", εκ των οποίων ένα είναι και το δικό μας ηλιακό σύστημα. (ΕΑ 556)
Οι δώδεκα αστερισμοί του ζωδιακού κύκλου, ο καθένας με το δικό πλέγμα σχέσεων, που προσιδιάζουν ολότελα στην Ζωή του κάθε ενός, συνιστούν ξεχωριστά μεταξύ τους και αποτελούν μέρη τριγώνων ενέργειας. Το κάθε ένα από αυτά τα τρίγωνα είναι από μια μονάδα /ενότητα αλλά σε συνδυασμό με άλλα τρίγωνα διαμορφώνουν μέρος εκείνης της μεγάλης τετράδας που είναι η κοσμική αναλογία της τετράδας της Μιας Ζωής - δηλαδή της ψυχής, και της διπλής ψυχικής φύσης, που αποκαλείται από ορισμένα απόκρυφα βιβλία κάμα-μάνας, συν τη ζωτική φύση. Αυτά τα τέσσερα αποτελούν έκφραση της Μιας και Αφατης Αιτίας. (ΕΑ 609)
Ι. Κριός - Λέων - Τοξότης : Όψη Ψυχή
II. Ζυγός - Υδροχόος - Δίδυμοι : Όψη Νόηση
III. Καρκίνος - Σκορπιός - Ιχθείς : Όψη Συγκίνηση
IV. Αιγόκερως - Ταύρος - Παρθένος : Όψη Ζωτικότητας/ φυσική
"Οι αστρολόγοι έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται αμυδρά και να έχουν ιδέα πόσο συμπλέκονται τα τρίγωνα της ενέργειας σε ότι αφορά τη Γη μας καθώς είναι μάλλον αυθαίρετη η κατανομή σε δώδεκα αστερισμούς με τέσσερεις τριπλότητες, που καλύπτονται με όρους ποιοτικής διαβάθμισης όπως τριπλότητα γης, ή τριπλότητα φωτιάς, που το καθένα τους συντίθεται από ένα σημείου του θεμελιώδους, σταθερού και μεταβλητού σταυρού. Έτσι μπορούν να διαιρούν το σύνολο του ζωδιακού κύκλου σε τέσσερεις ομάδες τριάδων που αλληλοσχετίζονται μεταξύ τους, που το κάθε ένα εξαρτάται και ποιοτικά διαβαθμίζεται από τα βασικά στοιχεία [αέρας- φωτιά-νερό-γη]. Αυτά συνιστούν μια σειρά τριγώνων με μια συγκεκριμένη αναφορά στην πλανητική μας ζωή."
Τα 12 σημεία του ζωδιακού εμπίπτουν συνεπώς σε τέσσερις κατηγορίες: Φωτιά, Αέρας, Νερό και Γη. Αφορούν πρωτίστως τον άνθρωπο που ζει κάτω από το διάφραγμα, και ο οποίος χρησιμοποιεί τα κατώτερα τέσσερα κέντρα: - το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης, το ιερό κέντρο, το ηλιακό πλέγμα και την σπλήνα.
Πρόταση Δώδεκα
Οι επτά σπειροειδείς - κυκλικές ακτινικές περίοδοι από τις επτά φυλετικές ακτίνες επί του παρόντος βρίσκονται κάτω από τον αστρολογικό έλεγχο του ζωδίου του σημείου των Ιχθύων. Οι Ιχθείς είναι το σημείο εκκίνησης για τον δεξιόστροφο τροχό σε αυτή τη φάση του μεγαλύτερου γύρου των 25.000 περίπου ετών. Με άλλα λόγια, η κάθε μικρότερη ζωδιακή ακτινική περίοδος των 2.100 ετών σε κάθε ζωδιακό σημείο εξακολουθεί να βρίσκεται υπό την επίδραση και να χρωματίζεται από τον Μεγάλο κύκλο των 25.000 ετών στους Ιχθείς και την δυριαρχία της 6ης ακτίνας. Επιπλέον, οι Ιχθείς είναι το Άλφα και το Ωμέγα τόσο στον μεγαλύτερο κύκλο των 250.000 ετών του μεγαλύτερου ζωδιακού αλλά και του 25.000 ετών Μικρότερου Ζωδιακού.
Να θυμάστε. Ο κύκλος των 250.000 ετών κινείται επίσης στη φορά του ρολογιού [δεξιόστροφα]. Η περίοδος των 250.000 ετών αναφέρεται στην περιστροφή του δικού μας 4ης τάξης ηλιακού συστήματος γύρω από την Αλκυόνη ενώ η περίοδος των 25.000 ετών αναφέρεται στην περιστροφή του 4ης τάξης δικού μας πλανητικού συστήματος. Η σύμπτωση των δυνάμεων του κύκλου 25.000 ετών "της μεγάλης 6ης Ακτίνας Ιχθυακής Εποχής" με τον μεγαλύτερο γύρο 250.000 των ετών είναι πανίσχυρη, θεμελιώδης και αυτό τον καιρό έντονα καταστροφική. Σύμφωνα με το Θιβετανό, μόλις έχουν περατωθεί ταυτόχρονα τόσο ο 250.000 ετών κύκλος πάνω στον "μεγαλύτερο" ζωδιακό όσο και ο 25.000 ετών κύκλος πάνω στο "μικρότερο" ζωδιακό.
Δηλώνει περαιτέρω ότι "πρέπει να μη λησμονείται ότι εισερχόμαστε σε ένα άλλο μεγαλύτερο γύρο του Ζωδιακού κύκλου, και αυτό συμπίπτει με τη δραστηριότητα του μικρότερου ζωδιακού επειδή ο Υδροχόος κυβερνά τον μεγαλύτερο άμεσο κύκλο των 25.000 χρόνων ενώ είναι επίσης το σημείο στο οποίο ο ήλιος τώρα κινείται για μία περίοδο 2300 χρόνων - ένα εξαιρετικά θαυμαστό συμβάν, πλήρες συνεπειών για την πλανητική μας ιστορία ."
Τόσο ο μεγαλύτερος όσο και ο μικρότερος ζωδιακός ακτινικός κύκλος, εκείνος των 25.000 ετών με 12 μικρότερες περιόδους και εκείνος του μεγαλύτερου ζωδιακού κύκλου των 250.000 χρόνων, επίσης με 12 μικρότερους κύκλους προκαθορίζονται από τους ιερούς τους αριθμούς της Μεγάλης 4ης Ακτίνας, το "25". Το "25" αποδίδει την μαθηματική τιμή του κραδασμού και το κλειδί του τόνου για όλη τη διάρκεια της 4ης τάξης ηλιακής μας μαχαμανβαντάρα. Κάθε 25.000 χρόνια, λόγω της στροφής του μεγάλου τροχού οι συστημικοί και πλανητικοί ακτινικοί [αστρολογικοί] χάρτες μεταβάλλονται και αλλάζουν ανάλογα με τις νέες ενέργειες που αναδύονται.
Ως εκ τούτου έχουμε:
Το Μεγαλύτερο Ζωδιακό: Μια περίοδος 250.000 ετών με 12 μικρότερες ζωδιακές ακτινικές περιόδους. Οι Ιχθείς και η 6η Ακτίνα κυβερνούν τον τωρινό κύκλο των 250.000 ετών και είναι το Αλφα και το Ωμέγα του μεγαλύτερου γύρου. Οι Ιχθείς σηματοδοτούν τόσο το τέλος όσο και την αρχή και γι αυτόν εδώ το μεγάλο κύκλο του ζωδιακού, είναι το Αλφα και το Ωμέγα. [EA347]
Προς το παρόν το Ζωδιακό σημείο του Υδροχόου κυβερνά τα επόμενα 25.000 χρόνια (σχεδόν στο ενδιάμεσο μεταβατικής περιόδου των 5000 ετών). Το μεγάλο ταξίδι του ήλιου γύρω από το μεγαλύτερο ζωδιακό κύκλο (μια περίοδο 250.000 ετών, ή ένα ολοκληρωμένο γύρο) ολοκληρώθηκε όταν ο ήλιος εισήλθε στους Ιχθείς πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Επομένως δεν έχουμε απαλλαγεί είναι από την επακόλουθη αναταραχή. (ΕΑ 410)
Η 5.000 ετών μεταβατική περίοδος ανάμεσα στην απερχόμενη Μεγάλη 6η Ακτινική Εποχή των Ιχθύων και στην αναδυόμενη 7ης Ακτίνας Μεγάλη Εποχή του Υδροχόου των 25.000 ετών. "Η διαδοχή των μεγαλύτερων γύρων του ζωδιακού κύκλου ή μιας περιόδου κύκλων περίπου 250.000 ετών έχει μια αντιστοιχία με τον κύκλο της ζωής της Μονάδας."
Μικρότερος Ζωδιακός:
Μικρότερος γύρος του ζωδιακού κύκλου: 25.000 χρόνια με 12 περιόδους μικρότερες περιόδους: Ιχθείς 6η ακτίνα
Το Αλφα και Ωμέγα, οι Ιχθείς είναι το σημείο με το οποίο ο σύγχρονος κόσμος (και με αυτό αναφέρομαι σε ένα απέραντο σε μέγεθος χρονικό διάστημα) ασχολείται κατά κύριο λόγο, διότι οι Ιχθείς είναι το σημείο εκκίνησης δεξιόστροφα για τον τροχό αυτή την περίοδο για το μεγαλύτερο ζωδιακό κύκλο των περίπου 25.000 ετών - η ημερομηνία της έναρξης αυτής δεν έχει ακόμα αποκαλυφθεί στο σύγχρονο αστρολόγο, ούτε υπόκειται σε αποκάλυψη μέσω της επιστήμης του. (ΕΑ 44)
Σήμερα μπαίνουμε στην μικρότερη περίοδο του Υδροχόου (ήδη στο ενδιάμεσο της μεταβατικής περιόδου (με ανάδυση το 1640 μΧ)
7η Ακτίνα: Ουρανός "Η έξοδος του Ήλιου μας από τους Ιχθείς και το πέρασμα στον Υδροχόο είναι ακόμη μια από τις συνθήκες που προκαλούν την παρούσα σύγχυση. Αυτή η σύγχυση των δυνάμεων στο ηλιακό σύστημα επηρεάζει αξιοσημείωτα τον πλανήτη μας. Στη διαδικασία μετάβασης από ζωδιακό σημείο σε σημείο, όπως για παράδειγμα είναι τώρα η διέλευση από τους Ιχθείς στο ζώδιο του Υδροχόου, η χρονική διάρκεια που χρειάζεται είναι περίπου πεντακόσια χρόνια. [ΕΑ 410]
Το τέλος της Εποχής των Ιχθύων. Αυτό απλώς σημαίνει ότι οι ενέργειες που προέρχονται από τους Ιχθείς κατά τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια αρχίζουν τώρα γρήγορα να αντικαθίστανται από ενέργειες που προέρχονται από τον Υδροχόο. Αυτές καταλήγουν σε σημαντικές αλλαγές στη ζωή του πλανητικού Λόγου και ισχυρά επηρεάζουν το σώμα Του εκδήλωσης με τη μεσολάβηση των τριών κυρίων κέντρων του: Σαμπάλλα, Ιεραρχίας και Ανθρωπότητας.
Η ανθρωπότητα είναι καθ' οδόν για ορθή κατανόηση της υπηρεσίας [ως λειτούργημα/λειτουργία] και μαθαίνει να αντιδρά στην σταθερή επιβολή της θέλησης εκείνης της μεγάλης Ζωής που εν-μορφώνει τον αστερισμό του Υδροχόου, όπως ο δικός μας ηλιακός Λόγος εν-μορφώνει το δικό μας ηλιακό σύστημα και ο πλανητικός μας Λόγος εν-μορφώνει το δικό μας πλανήτη, τη γη. (ΕΨ II 122) (Εξ. της Ιερ. 568)
Στη διάρκεια του κύκλου Του των περίπου δύο χιλιάδων πεντακοσίων ετών, ένας συγκεκριμένος αριθμός ανθρώπων θα περάσει πάνω στην Ατραπό της Μύησης και θα λάβει τουλάχιστον την πρώτη Μύηση, μεταφέροντας έτσι τα κέντρα της συνείδησης τους πέρα από τα καθαρά ανθρώπινα επίπεδα, περνώντας στα πρώιμα στάδια των πνευματικών. "[ΚΠ 443]
(Από τα βιβλία της Αλίκης Μπέιλη και την Μυστική Δοξασία της Ε.Π. Μπλαβάτσκυ)
Aυτός ο Nόμος της Oμαδικής Προόδου ενσωματώνει μια από τις ενέργειες που έχουν αποδεσμευθεί βαθμιαία στο διάστημα των δύο τελευταίων αιώνων. Μια μεγάλη πλημμυρίδα παρασύρθηκε σε δραστηριότητα τη στιγμή της πανσελήνου του Mαΐου 1936 και τώρα η ανάπτυξη της ομαδικής ιδέας τόσο στις καλές όσο και στις κακές της όψεις μπορεί ν’ αναμένεται άμεσα. Όπως τονίσθηκε πολλές φορές στους σπουδαστές, [195] ο νόμος αυτός συνδέεται με μια ορισμένη αντιληπτή παρόρμηση στις διάνοιες των ανθρώπων κι αυτή με τη σειρά της είναι αποτέλεσμα διαφόρων τύπων ενέργειας που επιδρούν στη γη. Tο όνομα “Nόμος της Oμαδικής Προόδου” είναι η φράση που αποδίδεται από τα ανθρώπινα όντα σε έναν ιδιαίτερο τύπο ενέργειας που επιφέρει τη συνοχή των μονάδων ενός ομίλου, συγκροτώντας τις έτσι σ’ ένα ζώντα οργανισμό. Oι αναγνωρίσεις που προκύπτουν είναι εκείνες της ομαδικής συγγένειας, του ομαδικού αντικειμενικού σκοπού και του ομαδικού στόχου. Σε τελευταία ανάλυση είναι η ανάδυση στην υποκειμενική συνείδηση του ίδιου τύπου ενέργειας που προκαλεί εκείνη την όψη της συνεκτικής δράσης η οποία εκδηλώνεται σαν ομαδική, εθνική ή φυλετική ενότητα. Ωστόσο στην περίπτωση αυτή ο καθοριστικός παράγοντας δεν έχει φυσική έννοια ούτε αυτοί οι όμιλοι έχουν βάση στο φυσικό πεδίο. Bασίζονται στον ομαδικό ιδεαλισμό ο οποίος μπορεί να καταγραφεί συνειδητά μόνο όταν οι μονάδες στον όμιλο αρχίσουν να λειτουργούν στο νοητικό πεδίο και να αναπτύσσουν την ικανότητα “να σκέφτονται τα πράγματα διαμέσου” – δηλαδή να καταγράφουν στον εγκέφαλο εκείνο που η ψυχή μετέδωσε στο νου. Eδώ έχουμε έναν ορισμό της διαλογιστικής διαδικασίας όπως πρέπει να ακολουθείται από εκείνους οι οποίοι μέσω της ευθυγράμμισης έχουν επιτύχει ένα βαθμό ψυχικής επαφής. Aυτοί οι όμιλοι λειτουργούν ολοκληρωτικά μέσω μιας υποκειμενικής σχέσης η οποία παράγει μια υποκειμενική ολοκλήρωση και δραστηριότητα.
 |
| Το Αστέρι του Ήρωα, Nicholas Roerich |
Tο Δεκέμβριο του 1935 οι ενέργειες του Aιγόκερου είχαν ενισχυθεί απ’ την εισροή δυνάμεων από έναν ακόμη μεγαλύτερο αστερισμό που είναι [196] – για το ζωδιακό μας – ό,τι είναι ο ζωδιακός για τη γη. Aυτή η ενίσχυση θα λάβει χώρα πάλι το 1942. Πρέπει να θυμάστε ότι από ορισμένες σκοπιές ο κύκλος των δώδεκα ζωδίων ή αστερισμών αποτελεί μια ειδική ενότητα που περιστρέφεται μέσα στο σύμπαν των ουρανών μας όπως ο πλανήτης μας περιστρέφεται στο κέντρο του κύκλου επιρροών μας. Mέσω αυτής της ενίσχυσης – στη διάρκεια του ερχόμενου Υδροχοϊκού ζωδιακού κύκλου – όμιλοι πάνω στη γη μπορούν να επωφεληθούν απ’ αυτή την παλίρροια των Αιγοκερικών επιρροών οι οποίες θα εισρέουν στην ακτίνα καταγραφής μας κάθε επτά χρόνια. Αυτή που μόλις πέρασε, έδωσε μια τρομακτική ώθηση στο έργο του Nέου Oμίλου Yπηρετών του Κόσμου και ήταν η αιτία της πολύ καλής αντίδρασης του κόσμου στην ιδιαίτερη παρώθησή τους. Πραγματώθηκε σε κάθε έθνος και σε κάθε όμιλο σαν μια έντονη τάση για την καλή θέληση. Το 1942 θα έλθει μια άλλη πλανητική εισροή από την οποία εκλιπαρούμαστε όλοι να επωφεληθούμε και για την οποία παροτρυνόμαστε να κάνουμε τη δέουσα προετοιμασία. Aυτή η “εβδομάδα της ομαδικής κρούσης” που επισυμβαίνει κάθε επτά χρόνια, θα διαρκεί από τις 21 Δεκεμβρίου μέχρι τις 28 Δεκεμβρίου κι αν κάποια φορά συμβεί να συμπέσει με την περίοδο της πανσελήνου, η ευκαιρία θα είναι εξαιρετικά σημαντική. Πρέπει να επαγρυπνούμε για μια τέτοια δυνατότητα. H εβδομάδα αυτή πρέπει να θεωρείται σαν η κατεξοχήν “εορταστική εβδομάδα” του Nέου Oμίλου Yπηρετών του Κόσμου και μετά το 1942 πρέπει να εκμεταλλευόμαστε αυτή την περίοδο και να κάνουμε ειδική προετοιμασία. Tο γεγονός αυτό χρειάζεται την προσοχή όλων μας.
Οι νέοι αυτοί όμιλοι εμφανίζονται παντού σε ολόκληρο τον κόσμο. Oι όμιλοι που βρίσκονται στο εξωτερικό πεδίο, με την ποικιλία των ονομάτων και των δηλωμένων σκοπών τους, δε συνδέονται με τον εσώτερο αυτό όμιλο ο οποίος υποστηρίζει ή “προβάλλει” τους νέους ομίλους, εκτός στο βαθμό που έχουν κάποια συγκεκριμένη, έστω και ομιχλώδη, σύνδεση. Aυτή γίνεται πάντοτε εφικτή όταν υπάρχουν τρία μέλη του Nέου Oμίλου Yπηρετών του Κόσμου σ’ έναν οποιοδήποτε εξωτερικό όμιλο· τότε αυτός “συνδέεται με ένα τριπλό νήμα χρυσού φωτός” [197] με το Nέο Όμιλο Yπηρετών του Κόσμου και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάποιο βαθμό. Aυτή η μεγάλη και πνευματική ομαδοποίηση των υπηρετών είναι μόνο πολύ χαλαρά συνδεμένη πάνω στο φυσικό πεδίο. Στο αστρικό πεδίο η σύνδεση είναι ισχυρότερη και βασίζεται στην αγάπη της ανθρωπότητας· στο νοητικό πεδίο λαμβάνει χώρα η κύρια σύνδεση από τη σκοπιά των τριών κόσμων σαν σύνολο. Είναι συνεπώς πρόδηλο ότι ορισμένες αναπτύξεις πρέπει να έχουν συντελεστεί μέσα στο άτομο προτού μπορέσει να γίνει συνειδητά ένα λειτουργικό μέλος του Nέου Oμίλου Yπηρετών του Κόσμου, που είναι ο κύριος όμιλος αυτή την εποχή, ο οποίος εργάζεται σαφώς υπό το Nόμο της Oμαδικής Προόδου:
1. Πρέπει να έχει αφυπνισμένο το κέντρο της καρδιάς και να είναι τόσο εξωστρεφές στη “συμπεριφορά” του ώστε η καρδιά να συνδέεται γοργά με τα καρδιακά κέντρα τουλάχιστον οκτώ άλλων ανθρώπων. Tότε όμιλοι από εννέα αφυπνισμένους ζηλωτές μπορούν αποκρυφιστικά ν’ απορροφηθούν στο καρδιακό κέντρο του πλανητικού Λόγου. Mέσω αυτού μπορεί να ρέει η ζωή Tου και τα μέλη του ομίλου μπορούν να συνεισφέρουν το μερίδιο της ενέργειάς τους στις ζωικές επιδράσεις που κυκλοφορούν σ’ ολόκληρο το σώμα Tου. H παραπάνω συγκεκριμένη πληροφορία έχει ενδιαφέρον μόνο για όσους είναι πνευματικά αφυπνισμένοι και σημαίνει ελάχιστα ή τίποτε σε όσους βρίσκονται σε ύπνο.
2. Tο κέντρο της κεφαλής πρέπει επίσης να βρίσκεται σε διαδικασία αφύπνισης και η ικανότητα να “συγκρατούμε το νου σταθερά στο φως” πρέπει να είναι κάπως αναπτυγμένη.
3. Πρέπει επίσης να απαντώνται στο άτομο μερικές μορφές δημιουργικής δραστηριότητας και ο υπηρέτης πρέπει να είναι δραστήριος σε κάποια ανθρωπιστική, καλλιτεχνική, λογοτεχνική, φιλοσοφική ή επιστημονική γραμμή.
Όλα αυτά συνεπάγονται ολοκλήρωση της προσωπικότητας κι ευθυγράμμιση κι εκείνη τη μαγνητική, ελκτική έκκληση που διακρίνει όλους τους μαθητές στη μια ή την άλλη μορφή. M’ αυτό τον τρόπο, [198] απ’ τη σκοπιά του εσωτερισμού, ορισμένα μεγάλα τρίγωνα ενέργειας θα βρεθούν στο άτομο και συνεπώς όλο και περισσότερο στην ανθρωπότητα. Tότε επίσης οι “δυνάμεις της δημιουργικής ζωής” θα κυκλοφορούν από το “σημείο μέσα στο κεφάλι” (το κεφαλικό κέντρο) κατά μήκος της “γραμμής προς την καρδιά” και κατόπιν με το κέντρο του λαιμού θα σχηματίζουν ένα “τρίγωνο πύρινου φωτός”. Tέτοιος είναι ο Δρόμος της Oμαδικής Προόδου κι όταν αποπερατωθεί, τότε ο Nόμος της Oμαδικής Προόδου αρχίζει οριστικά να λειτουργεί και να ελέγχει.
(Αλίκη Μπέιλη, Εσωτέρα Ψυχολογία ΙΙ:194-8)
ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΙΓΟΚΕΡΩ
Υπάρχει εκείνο που βρίσκεται στον πυρήνα της ψυχής και στον πυρήνα της προσωπικότητας και είναι το ίδιο. Αυτή η ενέργεια είναι Ζωή. Δεν είναι "ζωή" διαφοροποιημένη, αλλά Μια Ζωή. Αυτή η συνειδητοποίηση "ενοποιεί" την ψυχή και την προσωπικότητα επειδή εγγενώς δεν υπάρχει διαχωρισμός. Είναι σαν δίδυμα με διαφορετικά ενδύματα, με τη διαφορά όμως ότι δεν είναι δίδυμα, αλλά "ένα". Αυτή η συνειδητοποίηση βρίσκεται στην καρδιά της "μεταμόρφωσης": - Ολες οι εξώτερες μορφές, μαζί κι εκείνες μέσα στη συνείδηση, μετασχηματίζονται ενώπιον του "οφθαλμού" του μυημένου. Τα πάντα συνειδητοποιούνται ως ένα: - Ενα μέγα πυρ, που είναι Ζωή. Αυτό μπορείς να το δηλώνεις ξανά και ξανά, αλλά το να το βιώνεις είναι άλλο ζήτημα. Αυτή η συνειδητοποίηση/πραγμάτωση φέρει ταυτόχρονα αποτελέσματα τόσο στη συνείδηση του μυημένου, όσο και στον εγκέφαλο του. Καταγράφεται μια ανταχκαράνα πυρός από τον ύψιστο άμορφο κόσμο, μέχρι των κατώτατο κόσμο της μορφής.
Αυτή η σύνθεση είναι η συνειδητοποίηση/πραγμάτωση πάνω στο φυσικό πεδίο εκείνου που βρίσκεται πίσω από όλα τα πεδία. Και τα επτά πεδία ή καταστάσεις συνείδησης στην ουσία είναι μία - η μία ζωή του κοσμικού φυσικού πεδίου. Οταν βιώνεται αυτή η μια ζωή, τότε συνειδητοποιούνται όλες οι κατώτερες διαφοροποιήσεις μέσα στο πλαίσιο αυτό και αφήνονται να φύγουν. Στην περίπτωση του μυημένου, ως άτομο ή ως όμιλος, αυτόματα το "ρεύμα" ενέργειας ζωής καταγράφεται χειροπιαστά μέσα στον φυσικό εγκέφαλο, όπως και στην συνείδηση. Η καταγραφή μέσα στη μορφή αποβαίνει "θεμέλιος λίθος" για την πρόσβαση του ρεύματος και γι αυτό ορισμένες φυσικές τοποθεσίες στον εξώτερο κόσμο αποβαίνουν σταθερά σημεία αγκυροβόλησης για το πέμπτο βασίλειο και αυτός είναι επίσης ο λόγος που ο Ναός τους Δύναμης μπορεί τελικά να πραγματωθεί πάνω στο φυσικό πεδίο. Το έργο σας ως όμιλος με το Highden υπήρξε μέρος αυτής της διαδικασίας.
Ετσι κάτι συμβαίνει μέσα στην κατώτατη έκφραση της προσωπικότητας - τη φυσική μορφή. Η ενέργεια της "ζωής" καταγράφεται και έχει περίπου ένα μόνιμο σημείο "αγκυροβόλησης". Κάτι επίσης συμβαίνει μέσα στην ψυχή - πάνω στο ύψιστο επίπεδο έκφρασης- στο ατμικό πεδίο. Αυτό θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα σχίσιμο στο πέπλο ή τον ιστό. Ας θυμηθούμε επίσης ότι τα πέπλα ανάμεσα στα αιθερικά επίπεδα προοδευτικά σχίζονται και αυτό αποκαλείται επίσης "κατάκαυση του ιστού". Αμα θυμηθούμε επίσης ότι η κάθοδος του πυρός του πνεύματος και η άνοδος του πυρός κουνταλίνι είναι ταυτόχρονα γεγονότα και στην πραγματικότητα υπάρχει μονάχα ένα "πυρ", τότε μπορεί να προκύψει κάποια κατανόηση. Το αποτέλεσμα στη συνείδηση (διότι η ψυχή είναι πάντα η θέση της συνείδησης) είναι ότι τερματίζεται ο "κατακερματισμός σε κουτάκια " της συνείδησης. Η διαίρεσή της σε προσωπικότητα, ψυχή και πνεύμα, οδηγείται να τερματιστεί μέσα στην επίγνωση της ψυχής. Βιώνεται ο οφθαλμός μέσα στο τρίγωνο. [289]
Αυτός ο τερματισμός του κατακερματισμού, μέσω ταύτισης με την μία Ζωή πίσω από την συνείδηση και τη μορφή, αντιπροσωπεύεται εξωτερικά στην εμπειρία ζωής του μυημένου. Αρχίζει ταυτιζόμενος με την μορφή του και τελικά με την προσωπικότητά του ως ενιαίο λειτουργικό όλον. Βαθμιαία αποκτά επίγνωση του εαυτού του ως ψυχή, που όλο και πιο πολύ γίνεται ικανή να εργάζεται μέσω της προσωπικότητάς της, αλλά και να από-ταυτίζεται από αυτήν. Γίνεται περισσότερο ομαδικά συνειδητός και αρχίζει να ταυτίζεται με διαδοχικά όλο και περισσότερο μεγαλύτερους ομίλους εξωτερικούς και εσωτερικούς - τους συνεργάτες του - το έθνος του - την ανθρωπότητα ως όλον.
Τελικά η ταύτισή του στρέφεται στην Μία Ζωή που είναι η Γη:- Στη ζωή της Σαμπάλλα, στη ζωή του Σανάτ Κουμάρα. Και επειδή η ζωή είναι Μία, αυτή η ταύτιση τον φέρνει σε σχέση κατά ένα μικρό τρόπο με την Ζωή η οποία ΕΙΝΑΙ, εκφράζεται μέσω, και ωστόσο παραμένει επέκεινα, ολόκληρου του σύμπαντα Κόσμου. Απαξ και η ΖΩΗ αποβεί πραγματικότητα μέσα στην "ταυτότητα" του μυημένου, τότε οι κατώτερες ταυτίσεις ξεθωριάζουν. Μπορεί να εξακολουθεί να αποτελεί ουσιαστικό μέλος ομίλων, οργανισμών, εθνών, αλλά η αγκυροβόλησή του δεν θα βρίσκεται "μέσα" στον εξώτερο όμιλό του, αλλά στην ουσιώδη Ζωή που εκφράζεται μέσω αυτού. Αποβαίνει "πρέσβης" της Μιας Ζωής και μέσω της ταύτισής του με αυτήν, ταύτιση που επαυξάνεται καθώς λαμβάνονται ανώτερες μυήσεις, εντυπώνει την δική του πραγμάτωση πάνω στους άλλους. Ολα τα μικρότερα πυρά εμπεριέχονται μέσα στο ένα πυρ "σύνθεσης", που υπόκειται του κοσμικού φυσικού πεδίου, και οποτεδήποτε αυτό το πυρ της σύνθεσης είναι παρόν, έστω και τις πιο μικροσκοπικές "δόσεις", ασκεί ένα ομοιοπαθητικό αποτέλεσμα πάνω στο περιβάλλον της.
Τέτοιου είδους εργάτες θα πρέπει να παραμένουν "ελεύθεροι" για να ακολουθούν το κάλεσμα του πνεύματος όποτε έρχεται. Είναι τα φύλλα που κινούνται από τον άνεμο, ο οποίος ακριβώς "φυσά εκεί όπου θροΐζουν τα φύλλα". Θα πρέπει να μάθουν να ανταποκρίνονται σε εκείνο το ενδότερο κάλεσμα, την άμεση γνώση που στέλνει προς τα κάτω το πύρινο ρεύμα της αγκυροβολημένης τους ανταχκαράνα - και με αυτό τον τρόπο θα διευρύνουν αυτόν τον αγωγό πυρός. Δεν δεσμεύονται πλέον [290] από ομαδικές εντάξεις, υποσχέσεις ή υποχρεώσεις, αλλά οφείλουν να παραμένουν συνεπείς σε κάτι πιο βαθύ, που χτυπά στα μύχια της καρδιάς όλων τω ομίλων. Τα "πήγαιν' έλα τους" τότε θα είναι "ά-λογα" για την συνείδηση που λειτουργεί μέσα σε τέτοιας λογής μικρότερες ομαδοποιήσεις αλλά αυτή ακριβώς η "α-λογία" θα είναι ένα σημάδι για εκείνο που βρίσκεται πέρα από το λογισμό - δηλαδή το πνευματικό ένστικτο που δρα χωρίς σκέψη διότι εγγενώς δεν είναι διαχωρισμένο από την ζωή που το κινητοποιεί. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ξεχωριστή ταυτότητα που θα πρέπει να "σκεφτεί" τι θα πρέπει "αυτή" να κάνει.
Το έργο αυτού εδώ του εξώτερου ομίλου οδηγείται σε ένα πέρας και ταυτόχρονα ωστόσο, μόλις που ξεκινάει. Μια Σχολή είναι ένας τομέας εκπαίδευσης, ένα φυτώριο, όπου μπορούν να δοκιμάζονται πράγματα μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον ως προς τις συνέπειες των τελουμένων πράξεων. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι η Σχολή Σαμπάλλα είναι προετοιμασία για ΖΩΗ. Ενα δοχείο μπορεί να σπάσει, αλλά εσείς ποτέ δεν ήσασταν αυτό το δοχείο. Η Σχολή Σαμπάλλα δεν είναι ένας εξώτερος οργανισμός ή όμιλος. Είναι παρούσα όταν πληρούνται δύο κριτήρια:
1. Είναι παρούσα η Ζωή (δηλαδή παντού, και επί του φυσικού πεδίου).
2. Η παρουσία εκείνης της Ζωής "πραγματώνεται [γίνεται αντιληπτή] στη συνείδηση".
Αν θα είστε σε θέση να συγκρατείτε, έστω και με διαλείμματα, την συνειδητοποίηση/πραγμάτωση εκείνης της Ζωής ανεξαρτήτως συνθηκών όπου θα προσκληθείτε να είστε, τότε η Σχολή Σαμπάλλα θα λειτουργεί. Ως άτομα δεν χρειάζεται να βρίσκεστε μαζί, αλλά ούτε και χώρια, διότι στην Ζωή δεν είναι δυνατόν να υπάρξει χωρισμός.
Αυτή η σειρά εκπαίδευσης σε ομαδική μύηση δεν ήταν μια θεωρητική διαδικασία. Εχει βαδίσει χέρι χέρι με το δικό σας έργο, που εσείς οι ίδιοι εγκαινιάσατε μέσα στους τρεις κόσμους. Ο μυημένος γνωρίζει επειδή εργάζεται, και ο μυημένος όμιλος παρομοίως. Η όποια ταύτιση με την όψη Ζωή [291] που καταφέρατε να έχετε, δεν υπήρξε αποτέλεσμα των λόγων μου - τα λόγια μου συνιστούσαν μια ζωντανή ανταπόκριση, μια γέφυρα που συγκροτήθηκε από την δική σας ενεργό ζήτηση για Ζωή, που παρήχθη από το δικό σας κάλεσμα και την δέσμευση για υπηρεσία. Μια γέφυρα πάνω στην οποία μπορεί να κινηθεί ενέργεια προς δύο κατευθύνσεις. Σας προσκαλώ τώρα να υπηρετείτε ως μια τέτοια γέφυρα ανάμεσα στην ενέργεια της Ζωής και τα καλέσματα άλλων ομίλων. Θα βρείτε την δική σας ζωντανή ανταπόκριση στην ένταση που παράγεται, και θα επενδύσετε το ουσιώδες μάθημα της ταύτισης με την Μία Ζωή μέσα στα πολλά εξώτερα ενδύματα της συνείδησης. Η διδασκαλία δεν αφορά την παράδοση θεωρητικής πληροφορίας - γιατί αν έφτανε κάτι τέτοιο, τότε ένας και μόνο απεσταλμένος από την Ιεραρχία θα έφτανε και θα περίσσευε. Πρόκειται λοιπόν για μια πειραματική διαδικασία, στην οποία θα πρέπει να μπουν ξανά και ξανά όλο και πιο μεγάλοι όμιλοι. Είναι μια σχέση που έχει θεμελιωθεί πάνω στην συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει ανάγκη για σχέση μεταξύ πραγμάτων που δεν είναι ουσιωδώς διαχωρισμένα μεταξύ τους. Πρόκειται για την αδελφότητα της Υδροχοϊκής εποχής σε ζωντανή έκφραση.
Είθε η ζωή να επικρατεί! [292]
(Μπρους Λάιον, Ομαδική Μύηση - Έρμειες Μεταδόσεις)
12 ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Ο Μακροκοσμικός Λόγος
" Σύμφωνα με τη μέθοδο του αποκρυφισμού, θα πρέπει να ξεκινούμε από το συμπαντικό και από το ολικό. Με τον καιρό το άτομο και το επιμέρους θα ανορθωθεί και θα αποκαλυφθεί, αλλά σε σχέση πάντα με το όλον." [Εσωτέρα Αστρολογία (ΕΑ), 591]
Το θέμα μας είναι ο Πρωτοτυπικός Ανθρωπος, το Αρχέτυπο ή Μακροκοσμικός Λόγος των Επτά Κοσμικών Ακτίνων και της σχέσης του δικού Του κύκλου των επτά ηλιακών συστημάτων, με τον δικό Του κύκλο των δώδεκα ζωδιακών αστερισμών - ή - με άλλα λόγια - η αλληλεπίδραση των επτά Μεγάλων Ακτινικών Ζωών, που εν-μορφίζουν (inform) τα επτά ηλιακά συστήματα με τις δώδεκα Μεγάλες Ζωές, οι οποίες ενσωματώνονται από τους αστερισμούς του ζωδιακού.
Με αυτές ακριβώς τις σχέσεις ασχολείται η εσωτερική αστρολογία, και από αυτές τις σχέσεις μπορεί να συλλαμβάνεται το συμπαντικό και μπορεί να γίνεται αντιληπτό το ιδιαίτερο και επιμέρους. Τα πάντα μέσα στους τρεις κόσμους είναι αντανάκλαση εκείνων που βρίσκονται στις επουράνιες σφαίρες και πολλά μπορούν να μαθευτούν αν γίνει κατανοητός ο μέγας Ερμητικός αφορισμός: - "Ως εν τοις άνω, ούτως εν τοις κάτω".
Ο σπουδαστής των Επτά Ακτίνων αποδέχεται το Νόμο της Αντιστοιχίας και της Αναλογίας ως βάση των κοσμολογικών εκτιμήσεών του, και αναγνωρίζει την Ερμητική θεωρία.
(Stephen Pugh)
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
"... Δε μπορούμε παρά να αποδεχθούμε το γεγονός εκείνης της ασύλληπτου μεγέθους ΥΠΑΡΞΗΣ, η Οποία εκδηλώνεται μέσω επτά ηλιακών συστημάτων, αλλά και να επεκτείνουμε αυτή την αντίληψη περί του Οντος κατά τρόπο που να αγκαλιάζει ολόκληρο το θόλο των Επουρανίων. [Πραγμ. επί του Κοσμικού Πυρός (ΠΛΜ), 412]
Κι αυτό το μεγαλύτερο όλον, που σχηματίζεται από επτά μέρη (ή επτά ηλιακά συστήματα), βρίσκεται καταβυθισμένο στα ύδατα του διαστήματος, γεννιέται από επιθυμία και, ως εκ τούτου, είναι παιδί της αναγκαιότητας. [Πραγμ. επί της Λευκής Μαγείας (ΠΛΜ), 274]
Ζωή είναι η σύνθεση σύμπασας της δραστηριότητας, μιας δραστηριότητας η οποία είναι ένα μείγμα πολλών ενεργειών, γιατί η ζωή είναι το άθροισμα των ενεργειών των επτά ηλιακών συστημάτων, εκ των οποίων ένα είναι το ηλιακό μας σύστημα. Αυτά, στο σύνολό τους, αποτελούν έκφραση της δραστηριότητας εκείνου του Οντος, που στα δικά μας ιεραρχικά αρχεία περιγράφεται ως ο "Ένας περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί". Αυτός είναι ο κόσμος του Ιδίου του Θεού, και περί Αυτού ο άνθρωπος τίποτα δεν μπορεί να γνωρίζει προτού τουλάχιστον να έχει μετέλθει τις μεγάλες μυήσεις. " [Εσωτέρα Ψυχολογία (ΕΨ), Ι 332-333]
Ειρήσθω εν παρόδω ότι είναι καλό θα είναι να σημειωθεί ότι αυτή η Υπαρξη ονομάζεται "ο Ενας περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί ", όχι λόγω του αρρήτου ή του μυστηρίου, αλλά διότι πάσα διαμόρφωση ιδεών σχετικά με τη Ζωή και το Σκοπό Του, είναι ανέφικτη προτού να έχεις ολοκληρώσει τους όρους τα εξέλιξης μέσα στο ηλιακό μας σύστημα. Προσέξτε, μέσα στο ηλιακό μας σύστημα λέω, όχι απλώς μέσα στην πλανητική μας ύπαρξη. Εικασίες σχετικά με την Υπαρξη η Οποία μέσω από τη ζωή Της, εν-μορφίζει επτά ηλιακά συστήματα είναι χάσιμο ενέργειας. (ΠΛΜ 274)
Η σχέση του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί προς τον ηλιακό Λόγο βρίσκει μια αμυδρή αναλογία στη σχέση του πλανητικού Λόγου προς τον άνθρωπο, ως μονάδα/ενότητα (unit). Δεν ωφελεί να επεκταθεί αυτή η σκέψη περαιτέρω. (ΚΠ 801)
Οι 12 Θεμελιώδεις Προτάσεις
Πρόταση Ενα
Καθ' εκάστη από τις Επτά Μεγάλες Ακτινικές Ζωές είναι ο αποδέκτης και ο θεματοφύλακας ενεργειών που προέρχονται από:
1. Τον κύκλο των επτά ηλιακών συστημάτων: Ο Τροχός της Ζωής
2. Τον κύκλο των δώδεκα αστερισμών: Ο Τροχός της Εξώτερης Μορφής
Οι ακτινικές δυνάμεις δεν προέρχονται από τους δώδεκα αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου, αλλά εκπορεύονται κυρίως από τον κόσμο εκείνου του όντος και της συνείδησης που βρίσκεται πίσω από το ηλιακό μας σύστημα, ενώ οι ίδιες προέρχονται από τους επτά αστερισμούς που αποτελούν το σώμα εκδήλωσης του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί.
Το ηλιακό μας σύστημα είναι ένα από αυτούς τους επτά αστερισμούς. Αυτός είναι ο κόσμος αυτού καθ' Αυτού του Θείου, και περί αυτού ο άνθρωπος τίποτε δεν μπορεί να γνωρίζει προτού να έχει περάσει από τις κύριες μυήσεις.
Εδώ ασχολούμαστε με τις ακτινικές επιδράσεις, και όχι με τις ζωδιακές. (ΕΨ Ι 331)
Ο δικός μας κοσμικός Λόγος είναι γνωστός ως ο Εις περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί. Από τη σκοπιά του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί, τα επτά ηλιακά συστήματα αποτελούν έκφραση των δικών του επτά μεγάλων αιθερικών κέντρων. Ο Εις περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί είναι εκείνη η κοσμική Υπαρξη, η Οποία εκφράζεται μέσω επτά κέντρων δύναμης, εκ των οποίων το ηλιακό μας σύστημα είναι ένα. (ΕΑ 554)
Οι επτά Μεγάλες Ακτινικές Ζωές έχουν την παρόρμηση να εκπληρώνουν το σκοπό της δικής Τους μεγαλύτερης Πηγής, τον Ενα περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί. Αυτός είναι η μεγάλη Υπαρξη, η Οποία εμψυχώνει τα επτά ηλιακά συστήματα και είναι η μεγάλη κοσμική Οντότητα η Οποία ενσωματώνει τον ηλιακό μας Λόγος ως ένα κέντρο μέσα στο δικό Του Σώμα μαζί με έξι ακόμη ηλιακούς Λόγους, οι Οποίοι στο σύνολό τους είναι τα επτά Του κέντρα. (ΚΠ 393)
Κάθε Μεγάλη Ακτινική Ζωή είναι έκφραση μιας ηλιακής ζωής και την ζωντανεύει ενέργεια που εισρέει σε αυτήν από τα επτά ηλιακά συστήματα. Αυτές οι επτά μεγάλες Ακτινικές Ζωές εκφράζουν την ενέργεια της κοσμικής Θέλησης, που εκ φύσεως καταστρώνει σχέδια και δομεί μορφές. Η φύση της Θέλησης μέχρι τούδε είναι άγνωστη, διότι μονάχα η Μονάδα ανταποκρίνεται στην κρούση της, και μόνο μετά την τρίτη μύηση ο μυημένος συλλαμβάνει κάπως τη φύση της επταπλής Θέλησης. Αυτός ο «έλεγχος της μορφής μέσω μιας επτάδας ενεργειών» (Αρχαίο Σχόλιο) είναι κανόνας απαράβατος για την εσώτερη κυβέρνηση του δικού μας σύμπαντος και ειδικότερα του ηλιακού μας συστήματός, αλλά και για την περίπτωση του ανθρώπου ατομικά.(EA 12)
Η ένωση των ενεργειών του κύκλου των επτά Ακτίνων με τον κύκλο των 12 αστερισμών παράγουν από κοινού τον ουσιώδη δυϊσμό πάσας εκδηλωμένης ζωής μέσα στο δικό μας κοσμικό σύστημα και παρεμπιπτόντως, το δικό μας ηλιακό σύστημα και την Γη. «Οι επτά ακτίνες εκφράζονται μέσω τριών ζωδιακών αστερισμών η κάθε μία. Η αναλογία εδώ (αλλά όχι η αντιστοιχία) είναι ότι αυτοί οι τρεις αστερισμοί για τη ζωή καθενός από αυτά τα ακτινικά Οντα είναι αυτό που για τον άνθρωπο συνιστούν οι τρεις όψεις: Μονάδα - Ψυχή - Σώμα. (ΕΑ 603)
Πρόταση Δύο
Οντας μέσα στο αιθερικό σώμα του Μακροκοσμικού μας Λόγου, οι 12 αστερισμοί του ζωδιακού κύκλου αποτελούν έκφραση του δικού του 12πέταλου ανώτατου αιθερικού κέντρου κεφαλής και την Τετράδα της Μιας κοσμικής Ζωής. Τα επτά ηλιακά συστήματα αποτελούν έκφραση των δικών του επτά μεγάλων αιθερικών κέντρων.
Αμφότεροι οι δύο Μεγάλοι Τροχοί, ο "Τροχός των Επτά και ο Τροχός των Δώδεκα" περιστρέφονται γύρω από το ίδιο κοσμικό κέντρο, την Αλκυόνη. Οι δύο τροχοί είναι οι διπλοί σύνδεσμοι της Ιδιας και Μιας Μεγάλης Ζωής. Αυτή η "Ζωή" είναι ο Μέγας Ενδο- Κοσμικός Λόγος - δηλαδή, πνεύμα και ύλη, που συμβολίζεται από δύο τροχούς, αδιαχώριστους μεταξύ τους.
Προκύπτει εσωτερικά η θήκη που δίνει τη γένεση των Ακτινικών Λόγων, αλλά και την "Πλήμνη" του Μεγάλου Τροχού. Ο Μέγας Κοσμικός Ηλιος του εσωτερικού αστρολόγου είναι το κέντρο στο οποίο τελικά θα πρέπει να αναφέρεται η κίνηση των Ακτινικών Λόγων.
Εντός του ορίου του "αξεπέραστου δακτυλίου" του κοσμικού Λογοϊκού συστήματος του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να λεχθεί, βρίσκονται τα επτά ηλιακά συστήματα και ιδιαίτερα ο Μέγας Κοσμικός Ηλιος που καθορίζει τους κύκλους των ηλιακών ενσαρκώσεων, ηλιακών εξελίξεων και της ηλιακής προόδου των Ακτινικών ομίλων των "ηλιακών σωμάτων». Η περαιτέρω Ηλιακή πρόοδος είναι το αποτέλεσμα της ενωμένης δραστηριότητας των επτά ηλιακών συστημάτων και η ενωμένη τους δραστηριότητα παράγει μια ομοιόμορφη και σταθερή κοσμική ώθηση προς την κατεύθυνση ενός Γαλαξιακού Κέντρου/Αστέρα μέσα στον Αγνωστο τροχό του Παραμπράχμαν, που μόνο στο δικό μας Μεγάλο Μακροκοσμικό Λόγο είναι γνωστός.
Πρόταση Τρία
Η Αλκυόνη , μία από τις επτά Πλειάδες, (που οι ίδιες είναι ένας από τους επτά ομίλους ηλιακών σωμάτων) είναι το αστέρι γύρω από το οποίο έχουν την τροχιά τους τα επτά ηλιακά συστήματα. Για παράδειγμα, η ΕΠΜ δηλώνει: "Ένας από τους πιο εσωτερικούς [απόκρυφα] κύκλους βασίζεται επί ορισμένων συνδέσμων και αντίστοιχων θέσεων της Παρθένου και των Πλειάδων. " [Μυστική Δοξασία (ΜΔ), Τ. II, 454].
Ανάμεσα στις Πλειάδες συναντάμε τον αστέρα Αλκυόνη, που αποκαλείται το "αστέρι του Ατόμου» και το «αστέρι της νοημοσύνης", καθώς αυτή είναι ο κεντρικός αστέρας που επισημαίνει την αξονική απόκλιση του Συμπαντικού συστήματος του δικού μας κοσμικού Λόγου ως Ατόμου. Η Αλκυόνη σημειώνει το σημείο στα Ουράνια γύρω από το οποίο ο κοσμικός Λόγος περιστρέφεται και περιφέρεται.
Ο δεύτερος νόμος, της έλξης και άπωσης, βασικά περιγράφει την επιβλητική δύναμη της έλξης που συγκρατεί το ηλιακό μας σύστημα και τους έξι άλλους ηλιακούς Λόγους σε περιστροφή γύρω από την κεντρική μας μονάδα (unit), την Αλκυόνη. Αυτό είναι έκφραση της περιστροφικής σπειροειδούς - κυκλικής δράσης, και η αναγνώριση εκ μέρους των ηλιακών Λόγων του δικού τους θείου κεντρικού κοσμικού μαγνήτη. Συνυφασμένα και σε στενή συσσωμάτωση και τα επτά ηλιακά συστήματα περιστρέφονται γύρω από τον Μέγα Κοσμικό Ηλιο.
Αυτό φέρνει το κάθε ένα από τα ηλιακά συστήματα διαρκώς κάτω από την εντύπωση των άλλων έξι ηλιακών συστημάτων κι αυτό παράγει αποτελέσματα πάνω στο ενωμένο αιθερικό σώμα του κοσμικού Λόγου. Παρόμοια φέρνει τα επτά ηλιακά συστήματα κάτω από την επίδραση των ρευμάτων ενέργειας που εισρέουν από τον ζωδιακό τροχό των 12 αστερισμών, τα οποία καταφθάνουν στα ηλιακά συστήματα μέσω του Μεγάλου κοσμικού Ηλίου.
Αυτό περιλαμβάνει τη μελέτη της θέσης του ηλιακού Λόγου μέσα στο κοσμικό σύστημα, τη μελέτη της εξω-συστημικής αστρονομίας, και την εξέταση της σχέσης που υπάρχει μεταξύ του δικού μας ηλιακού συστήματος και των έξι άλλων ηλιακών συστημάτων / αστερισμών, και της δικής μας κοσμικής ατραπού μέσα στον απέραντο ουράνιο θόλο. Βασίζεται στη σχέση των Επτά Ηλιων με την κυκλοφορία του καθενός από τους επτά κύριους από τους "ήσσονες" συνοδούς τους. Αφορά τη μελέτη των δικών τους ιδιαίτερων αξονικών περιστροφών και τροχιών, και την αλληλεπίδρασή τους με τα αντίστοιχες πολικά τους αντίθετα.
Πρόταση Τέσσερα
Ο ηλιακός μας Λόγος εκδηλώνεται μέσα από το ηλιακό σύστημα, με τους επτά κύριους ιερούς πλανήτες των οποίων καθέκαστος ενσωματώνει ένα από τα επτά κέντρα Του, όπως ακριβώς "Αυτός στην δική Του ολότητα" ενσωματώνει ένα από τα επτά κέντρα μέσα στο αιθερικό σώμα του δικού μας Πρωτοτυπικού κοσμικού Λόγου.
Οι επτά ηλιακοί Ακτινικοί Λόγοι είναι τα πρωτότυπα των επτά ιερών πλανητικών Λόγων του ηλιακού μας συστήματος. Κάθε ένας από τους ιερούς πλανήτες είναι ένα εστιακό σημείο για την ισχύ και την δύναμη και τον κραδασμό της ζωής των επτά ηλιακών Λόγων ακριβώς κατά την ίδια έννοια που τα επτά κέντρα στο ανθρώπινο ον είναι τα εστιακά σημεία για την επίδραση πάνω τους ενός αντίστοιχου πλανητικού Πρωτότυπου.
Κάθε ένας από τους επτά ηλιακούς Λόγους οφείλει να αξιωθεί να έχει την συνείδηση του κοσμικού Λόγου εντός του σώματος του Οποίου καθέκαστος είναι ένα κέντρο και θα πρέπει να βρούμε από την εμπειρία μας κατά μήκος της Ατραπού της κοσμικής Μύησης την αντίστοιχη θέση του καθενός μέσα στον κοσμικό όμιλο του οποίου οι ίδιοι αποτελούν ένα εκ των επτά μερών. Ο στόχος ενός ηλιακού Λόγου είναι να αξιωθεί την πλήρη συνείδηση του κοσμικού κέντρου το οποίο Αυτός εκπροσωπεί.
Για τον δικό μας ηλιακό Λόγο αυτό χρειάζεται το χρόνο της διάρκειας επτά ηλιακών συστημάτων (μαχαμανβαντάρες), εκ των οποίων τα τρία πρώτα είναι πάνω σε μικρότερες, τα επόμενα τρία σε μεγαλύτερες και το τελικό πάνω σε μια μικρότερη ακτίνα. Σήμερα βρισκόμαστε στο 2ο μεγαλύτερο σύστημα [ή το 5ο] και απομένουν ακόμα δύο να τρέξουν προτού Αυτός [ο δικός μας ηλιακός Λόγος] αξιωθεί την επίτευξη του απώτερου στόχου του. Μόνο στο Σύστημα ΙΙΙ τα επτά αιθερικά κέντρα του θα χαρακτηρίζονται από "την τεσσάρων διαστάσεων δραστηριότητα". (ΚΠ 848)
Πρόταση Πέντε
Κάθε ένα από τα επτά ηλιακά συστήματα διατηρείται σε τροχιά γύρω από τον κοσμικό ή τον κεντρικό ήλιο κατά την περίοδο περιστροφής που αντιστοιχεί στο κάθε ένα. Οι επτά τύποι της σπειροειδούς κυκλικής ενέργειας που παράγεται από την ενωμένη δική τους κίνηση υποδηλώνουν και φανερώνουν τη φύση του ηλιακού Λόγου τον οποίο αντιπροσωπεύουν, ενώ οι μαθηματικές τιμές του κραδασμού του καθενός αποδίδουν τη φύση των επτά Ακτινικών κύκλων μέσα στο δικό μας κοσμικό σύστημα.
Με άλλα λόγια, τα επτά ηλιακά συστήματα περιστρέφονται γύρω από την Αλκυόνη, το καθένα στην αντίστοιχη δική του τροχιακή θέση, ενώ οι ειδικές μαθηματικές τιμές του ρυθμού του κραδασμού τους εμφανίζονται ταυτόχρονα να περνούν μέσα και από τα 12 Μεγάλα σημεία του Μεγάλου Ζωδιακού. Ο κύκλος των επτά ηλιακών συστημάτων επηρεάζει κυρίως την ψυχή πάνω στο δικό της πεδίο και αυτό είναι πρωτίστως το σημείο εστίασης των επτά μεγάλων ακτινικών ενεργειών. Ο εσώτερος όμιλος των επτά κύριων ή συστηματικών ενεργειών λειτουργούν μέσω των επτά κέντρων στην κεφαλή, που τα αντιπροσωπεύουν.
Οταν ένας άνθρωπος περνά συνειδητά και οριστικά κάτω από την ακτίνα της ψυχής του, τότε περνά εξ ίσου οριστικά κάτω από την επιρροή του ενός ή του άλλου από τα επτά ηλιακά συστήματα, ανάλογα με εκείνη την Ακτίνα. (ΠΛΜ 438)
Πρόταση Εξι
Οι τωρινές Μεγάλες Ακτινικές ευθυγραμμίσεις του δικού μας ηλιακού συστήματος ερμηνεύονται μόνον με όρους της παρούσας Μεγάλης Εποχής του Υδροχόου των 25.000 ετών μέσα στον δεξιόστροφο τροχό των 250.000 ετών. Η συσχέτιση μεταξύ των επτά ακτίνων και των δώδεκα ζωδιακών σημείων ισχύει μόνο γι αυτή την παγκόσμια περίοδο και θα παραμείνει έτσι μέχρι το τέλος της Εποχής του Υδροχόου των 25.000 ετών.
Πρόταση Επτά
Ο Τροχός των Επτά Αποκρυφιστικά κυβερνάται από τον Τέλειο αριθμό, το "10". Η όλη αστρονομική και γεωμετρική δομή της Απόκρυφης κοσμολογίας, όπως γνωρίζουμε, είναι βασισμένη στον αριθμό 10.
Οταν το 10 διαχωρίζεται στην σφαίρα της εκδήλωσης, βρίσκεις ότι το "3" και "7", μιλώντας αποκρυφιστικά, δίνουν το 10 ή το σύμβολο Χ σε εκδήλωση και διαφοροποίηση, δηλαδή την τριπλή θεία υπόσταση και την εμφάνιση των Επτά Μεγάλων Θεών των Μυστηρίων.
Η μεταφυσική σημασία της Ενιαίας Δεκάδας, του 10, προσφέρει το κλειδί για την κατανόηση. Τα Τρία από τα Δέκα είναι στην πραγματικότητα Ενα. Υπάρχουν δυνάμει, όχι εναργώς. Το Απόλυτο Τρία περιέχει στον αρχετυπικό κόσμο μονάχα ιδεατές και πρωτοτυπικές δυνητικότητες.
Η δυναμική της έν-μορφης δημιουργίας κατοικεί μέσα στις επτά κύριες δυνάμεις ή Ακτίνες. Τα επτά εκδηλωμένα και τα τρία συγκαλυμμένα διαμορφώνουν το πλήρες σώμα του Κοσμικού Λόγου. Το ανώτερο τρίγωνο αντιπροσωπεύει τον αόρατο και μεταφυσικό κόσμο, ενώ η κατώτερη επτάδα τον φυσικό κόσμο.
Η Ενιαία Δεκάδα αντιπροσωπεύει το συνολικό άθροισμα των Αφηρημένων Τριών και των εκδηλωμένων Επτά Ακτίνων και αντιπροσωπεύει το μέγα υπερκοσμικό ή μακροκοσμικό Λόγο σε όλες τις όψεις Του του. Ακριβώς όπως η Μονάδα είναι το άθροισμα των τριών Οψεων και των επτά Αρχών, έτσι και το κέντρο Κεφαλής είναι ένα αντίστοιχο της, και έχει εντός της σφαίρας επιρροής της επτά άλλα κέντρα μαζί με το ίδιο το κέντρο Κεφαλής, που τα συνθέτει. Αυτά τα επτά κέντρα ομοίως χωρίζονται σε τρεις μείζονα και τέσσερα ελάσσονα κέντρα.
Κατά συνέπεια το Εσωτερικό Αριθμητικό σύστημα βασίζεται στη Θεία Επτάδα που προσαρτάται στην Τριάδα, διαμορφώνοντας έτσι τη Δεκάδα. Αυτό δείχνει σε όλους μας ότι η Λογοϊκή εκδήλωση έχει επταδική φύση και το Κεντρικό Φως του Λόγου, η Μία Ακτίνα της Θεότητας, εκδηλώνεται αρχικά ως Τριπλότητα και κατόπιν ως Επταδικότητα. Βλέπουμε τον Ενα Λόγο να ακτινοβολείται θεμελιωδώς ως Πατέρας-Μητέρα-Υιός και αυτά τα τρία πάλι να αντανακλώνται μέσω των επτά ακτινικών Λόγων. Με άλλα λόγια, η Μία Ακτίνα αποδίδεται μέσω των τριών μεγάλων Ακτίνων και των τεσσάρων μικρότερων, κάνοντας την Θεία Επταδικότητα.
Αυτό συμβολίζει την ίδια ιδέα του Δένδρου του Σεφειρώθ, το δέκα συνολικά, που όταν διαχωρίζεται από το υπερκόσμιο τρίγωνο του, αφήνει επτά. Κάποιος που έχει μελετήσει την αριθμητική εξέλιξη στην αρχέγονη Απόκρυφη Κοσμογονία αρχίζει από το σύμβολο του Απείρου ή Απεριόριστου Κύκλου και τον Ενα Ανεκδήλωτο Λόγο και στη συνέχεια προχωρά στη δεύτερη εκδήλωση, το Τρίγωνο που συγκεκριμενοποιείται στο Τετράγωνο και μετά στις επτά ακτίνες πάνω στο υλικό πεδίο. Ετσι στα σύμβολα του Κύκλου, του Τριγώνου και του Τετραγώνου βλέπουμε τρεις διαφορετικές αναπαραστάσεις του Σύμπαντος κόσμου, ως α) το Προϋπάρχον, β) το εξελισσόμενο από το Αενάως υπάρχον, και γ) το Φαινομενικό ή διαφορετικά το Εναρκτήριο, το Εκδηλωμένο και τη Δημιουργική Τριάδα ή των Τριών μέσα στο Ενα.
Πρόταση Οκτώ
Ο κοσμικός Λόγος περιέχει εντός Του τις τρεις βασικές αρχές ή όψεις, και τη διαφοροποίηση τους σε επτά αρχές. Αυτά κάνουν τα δέκα της δικής Του απώτατης τελειότητας.
Το Τέλειο 10 (3 +7) του κοσμικού Λόγου.
Ακτίνα Ι : Μονάδα. Μεγάλη Αρκτος
Ακτίνα II : Ψυχή. Σείριος
Ακτίνα III : Προσωπικότητα. Πλειάδες
Τα επτά κέντρα του κοσμικού Λόγου:
Ακτίνα Ι. ............. Κεφαλή ............... Μεγάλη Αρκτος
Ακτίνα II ............. Αζνα ..................... Σείριος
Ακτίνα ΙΙΙ ............ Λαιμός ................. Πλειάδες
Ακτίνα IV ............. Καρδιά .............. Ο αστερισμός με το δικό μας ηλιακό σύστημα
Ακτίνα V ............ Ηλιακό Πλέγμα....Βελτεγέζης / Ωρίων
Ακτίνα VI............. Ιερό ......................Αντάρης / 5ος μέγας συνοδός
Ακτίνα VII ............ Βάσης ................. Δράκων
«Η μεγαλύτερη ελεύθερη βούληση του κοσμικού συστήματος έχει [κι αυτή] όρια, ακριβώς όπως συμβαίνει με την ελεύθερη βούληση του συστήματος του οποίου είμαστε μέρος."[Μύηση Ανθρώπινη και Ηλιακή (ΜΑΗ) 186]
"Πρέπει να μη λησμονούμε ότι τα πιθανά κοσμικά ρεύματα ενέργειας που διατίθεται προς χρήση στο δικό μας ηλιακό σύστημα είναι επτά τον αριθμό, εκ των οποίων τρία είναι μεγάλα."(ΚΠ 1182)
Η Μεγάλη Αρκτος, ο Σείριος και οι Πλειάδες, ως έκφραση τριών μεγάλων Ακτινικών ενεργειών "κατά ένα μυστηριώδη τρόπο εκφράζονται μέσω των επτά ακτίνων, και παρ' ότι όπως όλες οι τριπλότητες υποδιαιρούνται σε επτάδες, διατηρούν ωστόσο την ταυτότητά τους. Αυτές οι επτά ενέργειας, που εκπορεύονται από τις μεγάλες τρεις και διαβιβάζονται μέσω των δώδεκα αστερισμών, ενσωματώνονται στους επτά ιερούς πλανήτες και εκπροσωπούνται πάνω στη Γη μας από τα επτά Πνεύματα ενώπιον του θρόνου του Θεού (το σύμβολο της σύνθεσης). " (EA595)
Το ηλιακό μας σύστημα αποτελεί επίσης μέρος της επταπλής εμφάνισης εκείνου του ίδιου Ουσιώδους Αιτίου. Οπως γνωρίζετε, από μελέτη της Μυστικής Δοξασίας, το ηλιακό μας σύστημα συνιστά μικροσκοπική αντανάκλαση ή αντίγραφο του 1, του 3, του 7, του 12. Ενεκα αυτής της εγγενούς, σύμφυτης αντιστοιχίας, έχει εντός του την ικανότητα να ανταποκρίνεται στις ενέργειες που απορρέουν από αυτό το κεφαλάρι ανάβλυσης φωτός και θέλησης.(ΕΑ 603)
Ακτίνα Ι: Το σύστημα της Μεγάλης Αρκτου μέσα στο Σώμα "του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί", δηλαδή τα επτά αστέρια της Μεγάλης Αρκτου, αντιστοιχούν στα επτά κέντρα κεφαλής αυτής της Μεγάλης Οντότητας. "(ΚΠ 182)
"Τα επτά αστέρια στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου είναι οι αντιστοιχίες στα επτά κέντρα κεφαλής μέσα στο εκείνου το Οντος που είναι μεγαλύτερο από ό,τι ο Λόγος μας." (ΚΠ 183)
"Τα πρώτα «επτά αστέρια» δεν είναι πλανητικά. Είναι το αστέρια ηγέτες επτά αστερισμών που περιστρέφονται γύρω με την Μεγάλη Άρκτο (Μ.Δ. Τ. ΙΙΙ, 195)
"Μεγάλη Αρκτος, η ανώτερη αντιστοιχία του Άτμα." (Α&I 405)
Ακτίνα ΙΙ: Το σύστημα του Σείριου
Ο Λόγος του Σειρίου με τη δική του σειρά συνιστά έναν από τους επτά Μεγάλους Ουράνιους Ανθρώπους (ηλιακούς Λόγους) που αποτελούν τα κέντρα μέσα στο σώμα του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί. (ΚΠ 572)
«Το πυρ του νοός έχει την δική του πηγή σε έναν αστερισμό που μέχρι πρόσφατα δεν αναγνωριζόταν από την εξωτερική επιστήμη ότι έχει κάποια ιδιαίτερη σχέση με το δικό μας ηλιακό σύστημα, λόγω της μεταξύ τους τεράστιας απόστασης. Ο ήλιος" Σείριος "είναι η πηγή του Λογοϊκού Μάνας. (ΚΠ 347)
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με το κοσμικό νοητικό επίπεδο, και επομένως με τον αστερισμό του Σειρίου. Πρώτον και κύριον είναι η ενέργεια ή δύναμη που εκπορεύεται από τον ήλιο Σείριο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ενέργεια της σκέψης, ή η δύναμη του νου, στο σύνολό της, καταφθάνει στο ηλιακό μας σύστημα από ένα μακρινό κοσμικό κέντρο δια του Σειρίου. Λειτουργεί ως ο πομπός, ή το κέντρο εστίασης, από όπου εκπορεύονται εκείνες οι επιδράσεις που παράγουν αυτοσυνειδησία στον άνθρωπο.
Το κοσμικό Κέντρο Αζνα λειτουργεί ως διανομέας της ψυχικής δύναμης και της πνευματικής ενέργειας. Συμβολίζει το έργο της ενοποίησης της Λογοϊκής ψυχής και σώματος, του υποκειμενικού και του αντικειμενικού. Το άθροισμα των πετάλων δύναμης μέσα στα πέντε κοσμικά κέντρα (εξαιρουμένων των δύο κέντρων κεφαλής) ανέρχεται συνολικά σε σαράντα οκτώ πέταλα. Αυτές οι κοσμικές ενέργειες με τις δύο όψεις τους δηλαδή την φυσική ζωτική ενέργεια και τις ιδιότητες της ψυχής συγκροτούν τις ενενήντα έξι όψεις ή κραδασμούς των δύο πετάλων του κοσμικού κέντρου Αζνα.
Τα πέντε κέντρα αφορούν κέντρα τις ποικίλες δραστηριότητες του οργανισμού με τις οποίες ο κοσμικός άνθρωπος δείχνει το φυσικό ένστικτό του, τις συγκινησιακές του αντιδράσεις και την πρόθεση της ζωής του. Τα πέντε κέντρα του κοσμικού Λόγου, δηλαδή η βάση της σπονδυλικής στήλης - 4 πέταλα, το ιερό κέντρο - 6 πέταλα, το ηλιακό πλέγμα - 10 πέταλα, το κέντρο Καρδιάς - 12 πέταλα και το κέντρο λαιμού - 16 πέταλα, όταν έχουν τα κέντρα τους συνδυασμένα κάνουν σαράντα οκτώ και ως εκ τούτου βρίσκουν τη σύνθεσή τους μέσα στον Κέντρο Αζνα/Σείριο, που είναι η έκφραση του λωτού με τα δύο πέταλα, και τότε έχουμε σαράντα οκτώ συν δύο που κάνουν με πενήντα, τον αριθμό της τελειωθείσας κοσμικής προσωπικότητας του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί. Εξ ου και η υπέρτατη απόκρυφη σημασία του Σειρίου Β που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο Σείριο Α με ρυθμό περιστροφής ένα κύκλο ανά 50 έτη.
Ακτίνα ΙΙΙ. Το σύστημα των Πλειάδων
Οι Πλειάδες είναι η έκφραση του «θηλυκού αντίθετου του Βράχμα. (ΚΠ 156)
... Το κοσμικό κέντρο γύρω από το οποίο περιστρέφεται το δικό μας σύστημα και το μεγαλύτερο σύστημα του Σείριου. (ΜΑΗ 191)
Οι Πλειάδες είναι το κέντρο γύρω από το οποίο περιστρέφεται το δικό μας ηλιακό σύστημα. (ΜΔ II, 251, 581, 582).
... Οι Πλειάδες, οι μητέρες των επτά όψεων της ζωής της μορφής και σύζυγοι των επτά Ρίτσι της Μεγάλης Αρκτου . Συνδέονται με τη Μητέρα (3η) όψη, η οποία θρέφει το βρέφος Χριστό. Το κοσμικό βουδικό πεδίο, και αστερισμός των Πλειάδων.(ΚΠ 904)
Ακτίνα IV . Το σύστημα του οποίου ο δικός μας ήλιος είναι εστιακό σημείο:
Ο ηλιακός μας Λόγος "είναι η κοσμική ενσάρκωση του Χριστού." (ΚΠ 242)
Αυτός, με τη σειρά του, αποτελεί το κέντρο της καρδιάς (διότι ο Θεός είναι η αγάπη) μιας ακόμη μεγαλύτερης οντότητας. (ΜΑΔ 100)
Ο δικός μας ηλιακός Λόγος ως κέντρο δύναμης μέσα στο κοσμικό σώμα του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί ενσωματώνει το κέντρο καρδιάς. Ο ήλιος μας ενσωματώνει την καρδιά, ή την όψη αγάπη του Λόγου (ο Οποίος με την σειρά του είναι η στην καρδιά του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί. (ΚΠ 156)
Ετσι λοιπόν διαμορφώνει τον δωδεκαπέταλο Λωτό ή το κέντρο καρδιάς μέσα στο σώμα του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί (ΚΠ 520)
Το ηλιακό σύστημα είναι ένας κυριολεκτικά δωδεκαπέταλος λωτός, και το κάθε πέταλο του σχηματίζεται από σαράντα εννέα μικρότερο πέταλα. (ΚΠ 1019)
Διότι η θετική κεντρική ζωή κάθε μορφής δεν είναι παρά έκφραση του κοσμικού Μπούντι, και η εισροή μιας αγάπης που απορρέει από την Καρδιά του Ηλιακού Λόγου. Αυτή καθαυτή είναι μια αρχή που εκπορεύεται από τον Ενα περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί. (ΚΠ 1226)
Η εξέλιξη του Υιού, ή η κοσμική ενσάρκωση του Χριστού, έχει τεράστια σημασία για τα σχέδια του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί. Οι ζωοδότριες αρχές των συνδυασμένων αστερισμών και συστημάτων, παρακολουθούν την πρόοδο της εξέλιξης του Υιού με εξαιρετική προσοχή. (ΚΠ 242)
Ακριβώς όπως ο πλανήτης που ονομάζεται γη θεωρείται ως το σημείο καμπής ή το πεδίο μάχης μεταξύ Πνεύματος και ύλης, και ως εκ τούτου, από αυτή την άποψη, έχει μεγάλη σημασία, έτσι και το ηλιακό μας σύστημα κατέχει μια ανάλογη θέση μέσα στο κοσμικό σχήμα. Ο κοσμικός άνθρωπος, ο ηλιακός Αρτζούνα, παλεύει για την εξατομίκευση και τελειοποίηση της δικής του αυτοσυνειδησίας, και για λυτρωμό και απελευθέρωση από τη μορφή και από τον μη-εαυτό. Ετσι και ο άνθρωπος πάνω σε αυτό τον πλανήτη αγωνίζεται για παρόμοια ιδεώδη πάνω στη δική του μικροσκοπική κλίμακα. Το ίδιο μάχεται στα ουράνια ο Μιχαήλ και οι Αγγελοί Του, ή οι θείοι Ουράνιοι Ανθρωποι, των Οποίων το πρόβλημα είναι το ίδιο πάνω στην υψηλότερη κλίμακα. (ΚΠ 242)
Ακτίνα V Το σύστημα Βελτεγέζη / Ωρίωνα
Είναι το κοσμικό κέντρο μέσα στο Σώμα του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί που συνιστά την πηγή της συνειδητής αισθαντικότητας. ... Είναι το ηλιακό πλέγμα εκείνης της μεγάλης Υπαρξης της Οποίας η ζωτικότητα αγκαλιάζει τα πάντα και συγκρατεί το δικό μας Λόγο μαζί με άλλους ηλιακούς Λόγους μέσα στη σφαίρα της συνείδησης Του. (ΚΠ 1253)
Ο Βελτεγέζης κατά την αποκρυφιστική άποψη είναι ένα σύστημα δεύτερης τάξης, ακριβώς όπως το δικό μας ηλιακό σύστημα είναι τέταρτης τάξης. Κατά συνέπεια υπάρχει μια σχέση μεταξύ αυτών των δύο αριθμών, τόσο στο σύστημα όσο και το σύμπαν. ... Ρεύματα ενέργειας που προέρχονται από το μεγάλο αστέρι, Βελτεγέζη, ασφαλώς και επιδρούν και επηρεάζουν την πλανητική μας ζωή, και σχετίζονται με τους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου ενώ η δύναμη του καταφθάνει σε μας μέσω αυτών των αστερισμών, και όχι απευθείας." (ΕΑ 15)
Το «ηλιακό πλέγμα είναι το κέντρο το οποίο συνθέτει τις αντιδράσεις και τις ουσιώδεις αρετές των κατώτερων τριών κέντρων." Το σημείο αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τη μελέτη του συστήματος Βελτεγέζη / Ωρίωνα. (ΚΠ 1253)
Ακτίνα VI Το σύστημα του Αντάρη:
"... Ρεύματα ενέργειας σαφώς και επιδρούν και επηρεάζουν την πλανητική μας ζωή από τον Αντάρη αλλά και άλλους καταπληκτικούς ήλιους και ηλιακά συστήματα που σχετίζονται με τους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου και των οποίων η δύναμη καταφθάνει σε μας μέσω αυτών των αστερισμών και όχι απευθείας." (ΕΑ 15)
"... Είναι ο πιο ισχυρός αστερισμός όσον αφορά το σύστημά μας κι αυτό οφείλεται στο ότι αυτό εδώ το σύστημα εκφράζει κυρίως την αγάπη ή την ενέργεια έλξης και στο ότι ο δικός μας Λόγος είναι ακόμη πολωμένος στο κοσμικό αστρικό Του σώμα. (ΚΠ 1249-1250)
Στην περίπτωση του Αντάρη, υπενθυμίζω στους σπουδαστές ότι αυτά που λέει ο Θιβετανός εδώ δεν είναι αντιφατικά σε ότι αφορά τη διαφορά μεταξύ αστερισμών και ηλιακών συστημάτων. Ο υπεrιγαντιαίος ήλιος Αντάρης ανήκει σε σύστημα αστέρων που αποτελείται από τουλάχιστον δύο ήλιους. Δεν παραβιάζεται λοιπόν εδώ ο απόκρυφος ορισμός του Ντ.Κ. περί του τι είναι αστερισμός.
Ακτίνα Ray VII Το σύστημα του Δράκου:
... "Η σχέση που έχει ο αστερισμός του Δράκου με τον Ενα που είναι μεγαλύτερος από τον δικό μας Λόγο, είναι αυτή που έχει το κέντρο βάσης της σπονδυλικής στήλης με το ανθρώπινο ον». (ΕΑ 46)
Αυτά [τα κοσμικά Λάγια κέντρα] είναι τα Πρωτεύοντα κέντρα αστέρων που διαβαθμίζονται ποιοτικά από επτά διαφορετικούς τύπους ενέργειας και περιορίζονται από την δική Τους εξωτερική εμφάνιση μέσα στο Μέγα Κοσμικό Σώμα του Μακροκοσμικού Λόγου.
Καθώς δίνουν ζωή στα Επτά Κέντρα (που έχουν μάλιστα δημιουργηθεί από αυτούς) οι Ακτινικοί Λόγοι είναι το συνολικό άθροισμα της Συνείδησης του Συμπαντικού Νου και των νοημόνων Οντοτήτων δια των οποίων συντελείται το δια-κοσμικό Σχέδιο. Οι Εκπορεύσεις των κοσμικών κέντρων, λειτουργούν εντός των ορίων του κοσμικού συστήματος, που μάζεψε μαζί και συγκέντρωσε όλα αυτά που τώρα εμφανίζονται.
Με τη μεσολάβηση των κυκλικών τους παρορμήσεων και της μαθηματικής τιμής του κραδασμού τους, οι Ακτινικές Εκπορεύσεις γεννούν τις Συμπαντικές Μορφές δια των οποίων οι Θείες Ιδέες του Δια-κοσμικού Λόγου μπορούν να οδηγούνται σε κοσμική ολοκλήρωση. Ολα τα φυσικά φαινόμενα, οι κοσμικές διαιρέσεις του χρόνου, οι ακτινικές επιδράσεις και τα αστρονομικά φαινόμενα, με όλες τις δράσεις και αντιδράσεις τους πάνω στην ουράνια και επίγεια φύση, βασίζονται και εξαρτώνται από την κυκλική δραστηριότητα των επτά πρωτογενών [Λάγια] Αστέρων - Κέντρων.
Από την ενιαία και ενωμένη σπειροειδή-κυκλική κίνηση των επτά ηλιακών συστημάτων παράγονται οι πρωτοτυπικές μαθηματικές τιμές των κραδασμών των επτά ακτίνων. Οι μαθηματικές τιμές των δονήσεων απαριθμούνται πιο κάτω:
Ακτίνα Ι: ... 1, 10, 100, 1.000, 10.000, 100.000, 1.000.000
Ακτίνα II: ... 5, 50, 500, 5.000, 50.000, 500.000, 5.000.000
Ακτίνα III: …9, 90, 900, 9.000, 90.000, 900.000, 9.000.000
Ακτίνα IV: …2,5, 25, 250, 2.500, 25.000, 250.000, 2.500.000
Ακτίνα V: …3,5, 35, 350, 3.500, 35.000, 350.000, 3.500.000
Ακτίνα VI: …1,5, 15, 150, 1.500, 15.000, 150.000, 1.500.000
Ακτίνα VII: …7, 70, 700, 7.000, 70.000, 700.000, 7.000.000
Πρόταση Εννέα
Οι επτά κοσμικές Ατραποί ή ρεύματα ενέργειας, οι επτά όψεις της κοσμικής Ανταχκαράνα, συγκροτούν στο σύνολό τους ένα μεγάλο κοσμικό ΔΡΟΜΟ. Κάθε μια από τις Επτά Κοσμικές Ατραπούς, οδηγεί σε ένα ή το άλλο από τα έξι ηλιακά συστήματα, τα οποία (μαζί με το δικό μας) διαμορφώνουν τα επτά αιθερικά κέντρα μέσα στο σώμα του δικού μας κοσμικού Λόγου. Η ταύτιση που περιλαμβάνεται σε αυτή τη διαδικασία είναι κοσμική και όχι συστηματική διαδικασία, και καθαυτή είναι επταπλής φύσεως.
Αυτή την επταπλή διαδικασία την αποκαλούμε επταπλή κοσμική Ατραπό. Η τρίτη μύηση είναι μόλις η πρώτη μεγάλη μύηση και σηματοδοτεί τη στιγμή σε χώρο και χρόνο, οπόταν ο μυημένος βλέπει αληθινά και για πρώτη φορά την θύρα που διανοίγεται προς αυτήν την επταπλή ανώτερη Κοσμική Οδό της κοσμικής Ταύτισης ή της Ατραπού των μεγάλων κοσμικών μυήσεων.
Η μελέτη των κοσμικών ατραπών αποκαλύπτει το μυστικό της δικής μας εξελικτικής διαδικασίας η οποία προχωρά από την ενότητα στη διαφοροποίηση, και από τη διαφοροποίηση στην ενότητα ξανά. Οι σχέσεις μεταξύ των επτά Ακτίνων, οι Ατραποί και τα κοσμικά κέντρα απαριθμούνται ως εξής:
Ατραπός Ι : Ακτίνα VII : κοσμική Βάση της σπονδυλικής στήλης. 1-7
Ατραπός ΙΙ : Ακτίνα VI : κοσμικό Ιερό κέντρο. 2-6
Ατραπός ΙΙΙ : Ακτίνα V : κοσμικό Ηλιακό Πλέγμα. 3-5
Ατραπός IV : Ακτίνα II : κοσμικό (διπλό) κέντρο Αζνα 4-2
Ατραπός V : Ακτίνα IV : κοσμικό κέντρο Καρδιάς. 5-4
Ατραπός VI : Ακτίνα III : κοσμικό κέντρο Λαιμού. 6-3
Ατραπός VII : Ακτίνα Ι : κοσμικό κέντρο Κεφαλής 7-1
Πρόταση Δέκα
Εχουμε διδαχθεί ότι η φαινομενική οπισθοδρόμηση του ήλιου μέσα στα ζωδιακά σημεία βασίζεται στην μετάπτωση των ισημεριών και αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Μεγάλης Πλάνης και, περαιτέρω, ότι η μετάπτωση των ισημεριών είναι τόσο ένα γεγονός όσο και μια ψευδαίσθηση.
Ο Θιβετανός μας διδάσκει επίσης ότι οι αλλαγές που διαρκώς λαμβάνουν χώρα ένεκα της σταδιακής μετατόπισης και αλλαγής που προκαλεί η μετάπτωση των ισημεριών έχουν ως αποτέλεσμα να αλλάζουν με παρόμοια κανονικότητα και σταθερότητα οι ακτινικές ενέργειες που διαβιβάζονται από τους διάφορους αστερισμούς.
Σύμφωνα με το Ντ.Κ. δύο είναι οι πρωτεύοντες τύποι ακτινικών κύκλων που συνδέονται με το ζωδιακό κύκλο:
α. Εκείνοι που συνδέονται με ένα πλήρη ζωδιακό κύκλο, περίπου 25.000 ετών.
β. Εκείνοι που συνδέονται με το καθένα από τα δώδεκα σημεία, και οι οποίοι εισέρχονται και εξέρχονται από εκδήλωση περίπου κάθε 2.100 χρόνια. (ΕΨ Ι 265)
Και οι δύο αυτοί τύποι των κύκλων των ακτίνων συνδέονται με τη μαθηματική τιμή της μετάπτωσης του κύκλου της Γης. Οι μεγαλύτεροι ακτινικοί κύκλοι μέσα στο ηλιακό σύστημα σύμφωνα με το νόμο των αντιστοιχιών συνδέονται όχι μόνο με την περιστροφή της γης πάνω στην τροχιά της, αλλά επίσης και από την μετάπτωση του κύκλου του ήλιου. Ο ήλιος μας δεν επιστρέφει ακριβώς στο ίδιο σημείο του ζωδιακού κύκλου που βρισκόταν παλιότερα (την κοσμική άνοιξη) περιφερόμενος σε τροχιά του γύρω από την Αλκυόνη. (Αυτό αντιστοιχεί με ένα έτος της ζωής του ηλιακού Λόγου μας.) Υπολείπεται κατά τι με την κάθε διαδοχική περιφορά του και έχει ανάδρομη πορεία μέσα στα ζωδιακά σημεία.
Υπάρχει μια κυκλική μετατόπιση της κλίσης των ηλιακών πόλων, λόγω της σταδιακά αυξανόμενης ανταπόκρισης του ηλιακού Λόγου προς το κοσμικό Πρωτότυπο Του, (έναν από τους επτά κοσμικούς Λόγους στον Μέγα Αγνωστο Τροχό του Παραμπράχμαν) και εξ αιτίας αυτής έλκονται επιδράσεις από το δικό Του πρωτοτυπικό Κοσμικό Λόγο ή αποκρυφιστικά "προσελκύει" την προσοχή Του και Τον οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη ευθυγράμμιση με την ώθηση της Μεγάλης υπερ-Κοσμικής Θέλησης.
Ο άξονας του ήλιου επί του παρόντος έχει απόκλιση σε γωνία 7°15΄ ως προς την εκλειπτική. Ο βόρειος πόλος της εκλειπτικής βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Δράκοντος, το κοσμικό κέντρο βάσης της σπονδυλικής στήλης και πηγής ή οίκου της μεγάλης 7ης Ακτίνας. Πρέπει επίσης να μη λησμονείται ότι η τροχιακή περιστροφή των ηλιακών Λόγων αλλά ακόμη και αυτή η τροχιά των κοσμικών Λόγων μπορεί να επιταχύνεται ή και να επιβραδύνεται ανάλογα με επιδράσεις που εκπορεύονται από άγνωστα ή ασύλληπτα Γαλαξιακά κέντρα αστέρων.
Πρόταση Έντεκα
Ο ζωδιακός τροχός των 12 αστερισμών, ως μονάδα/ενότητα, αναδεικνύει τις δύο βασικές κοσμικές κινήσεις: - της αξονικής περιστροφής και της τροχιακής περιφοράς. Κατά συνέπεια, ως «ειδική μονάδα/ενότητα» (που περιέχει τον εσώτερο τροχό του κύκλου των επτά ηλιακών συστημάτων), περιστρέφεται πάνω στον δικό του πολικό άξονα και περιφέρεται γύρω από το δικό του μεγαλύτερο Γαλαξιακό Κέντρο Αστέρων.
Υπό αυτές τις συνθήκες θα πρέπει επίσης λογικά να υποθέτουμε ότι καθαυτή η ζωδιακή μονάδα/ενότητα ακολουθεί μια δεξιόστροφη περιστροφή μέσα σε ένα μεγαλύτερο Αγνωστο Ζωδιακό κύκλο κι ωστόσο βρίσκονται ακόμα μέσα στον "αξεπέραστο δακτύλιο" του Αγνωστου Τροχού του Παραμπράχμαν.
Ο Μέγας τροχός "περιστρέφεται και κυλά από βορρά προς νότο και μετά από ανατολή σε δύση καθώς προχωρεί μπροστά και αυτό μονομιάς το κάνει." (Αρχαίο Σχόλιο)
Το όλο ζήτημα του περιστρεφόμενου τροχού με τη διπλή του δράση και τη διπλή του επίδραση πάνω στη συνείδηση θα παραμείνει ένα δύσκολο και δυσνόητο πρόβλημα μέχρι τον καιρό που οι αστρολόγοι θα έχουν αναπτύξει μια τεσσάρων διαστάσεων συνείδηση.
Ο τροχός κινείται όχι μόνο προς τα δεξιά, αλλά και προς τις δύο κατευθύνσεις ταυτόχρονα και επίσης σε ορθή γωνία ως προς τον ίδιο. Στρέφεται προς κάθε πλευρά αλλά και προς τις δύο κατευθύνσεις ταυτόχρονα. (ΕΑ 370)
Ας μη λησμονείται ότι και οι Σταυροί επίσης με τη σειρά τους περιστρέφονται, και είναι οι ακτίνες του μεγάλου τροχού. Και οι δύο κινήσεις βρίσκονται σε έντονη αντίθεση και, συμβολικά μιλώντας, παράγουν τελικά εκείνο το "σχίσμα από πάνω μέχρι κάτω", που προηγείται πάντα της μύησης και της φώτισης και η οποία μαρτυρείται από όλους τους μυστικούς και μυημένους.
Αυτό είναι στην πραγματικότητα εκείνο που παράγει την καταστροφή του πέπλου της πλάνης και συμβολικά αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη ως «το πέπλο του ναού που σχίσθηκε στα δυο από την κορυφή μέχρι κάτω." Αυτό συνιστά αποτέλεσμα της διπλής δραστηριότητας του Μεγάλου τροχού. (ΕΑ 277) «Η ανθρωπότητα έχει αρχίσει να ανεβαίνει στην κορυφή του Σταθερού Σταυρού του μαθητή, αντιστρέφοντας έτσι την πορεία του επάνω στον κύκλο του ζωδιακού κύκλου. (ΕΑ 284)
Το γεγονός μιας αέναης κίνησης παντού, σύμφυτης στο ηλιακό σύστημα και το ζωδιακό κύκλο - που βαίνει προς τα εμπρός μέσα και γύρω, μπορεί να δώσει κάποια ιδέα περί του πολύπλοκου του όλου πράγματος ... Μια από τις κύριες δυσκολίες και μεγάλα προβλήματα του μαθητή είναι η ακραία ευαισθησία του σε κρούσεις που έρχονται από παντού και η ικανότητά του να ανταποκρίνεται ραγδαία σε επαφές που προέρχονται από «όλα τα σημεία του ορίζοντα, από κάθε γωνία του ζωδιακού τροχού, από εκείνο που βρίσκεται εντός, αλλά και από αυτό που είναι από έξω, από αυτό που βρίσκεται επάνω, κάτω και επάνω σε κάθε χέρι», όπως το εκφράζει το Αρχαίο Σχόλιο.
Ο μυημένος ανταποκρίνεται σε πλανητικές, συστηματικές και ορισμένες κοσμικές επιρροές και καθίσταται - όπως ένας φακός, εκείνος δια του οποίου "τα πολλά φώτα που καθαυτά είναι ενέργεια" μπορούν να συγκεντρώνονται και έτσι να εστιάζονται στον πλανήτη μας. «Σε αυτές τις ενέργειες συντονίζει τη συνείδηση του ο μυημένος και καθίσταται πλανητικός λειτουργός [εξυπηρετητής]". "Πρέπει να μη λησμονείται ότι από ορισμένες απόψεις, ο κύκλος των δώδεκα σημείων ή αστερισμών συνιστά μια ειδική ενότητα η οποία περιστρέφεται μέσα στο δικό μας ουράνιο σύμπαν, ακριβώς όπως και ο δικός μας πλανήτης μας περιστρέφεται γύρω από το κέντρο του δικού μας κύκλου επιδράσεων." (ΕΨ II 196)
"Ο ίδιος ο ζωδιακός τροχός ουσιαστικά είναι ένα κοσμικό κέντρο. Είναι ένας δωδεκαπέταλος λωτός, αλλά είναι δωδεκαπέταλος λωτός μέσα στο χιλιοπέταλο λωτό μιας άγνωστης κοσμικής Οντότητας, που αναφέρεται στα προηγούμενα βιβλία μου ως ο Ενας περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί. "(Α&Μ 339). Η μεγάλη εμπειρία της ζωής λαμβάνει χώρα πάνω στους "τρεις τροχούς μέσα στον τροχό της Ζωής". Θα πρέπει να μη λησμονείται ότι και οι Σταυροί επίσης περιστρέφονται, καθώς είναι οι ακτίνες του μεγάλου τροχού. (ΕΑ 94)
Οι τρεις τροχοί μέσα στον Μέγα Τροχό υποδηλώνουν τις τρεις βασικές κοσμικές ενέργειες που επιδιώκουν να βρουν έκφραση και να ασκήσουν επίδραση.
Αν οι σπουδαστές φέρουν αυτήν την ιδέα στη μελέτη και την κατανόηση των τριών σταυρών μέσα στο Μέγα Τροχό και αποφύγουν να χάσουν από τα μάτια τους τις σχετίζομενες τριπλές ενέργειες, θα απλουστευθούν σημαντικά οι σπουδές τους. Ο Μακρόκοσμος αιώνια αντικατοπτρίζεται στον άνθρωπο, τον μικρόκοσμο, και ως εκ τούτου έχουμε μέσα μας τη δυνατότητα και το δυναμικό για ολοκληρωτική κατανόηση. Αντίστοιχα ο μικρόκοσμος, όταν γίνεται γνωστός, πάντα κρατά το κλειδί για τον Μακρόκοσμο.
I. Ο τροχός της Μεταβλητού Σταυρού: Στρέφεται με μια αντίστροφη ή δεξιόστροφη κίνηση, από δεξιά προς τα αριστερά.
II. Ο τροχός του Σταθερού Σταυρού: Στρέφεται με κίνηση προς τα εμπρός ή αριστερόστροφα: από αριστερά προς τα δεξιά.
III. Ο τροχός του Θεμελιώδους Σταυρού: Αυτός είναι "ο τροχός που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του με φορά από βορρά προς νότο και στη συνέχεια καθώς προχωρεί μπροστά μονομιάς γυρνά από την ανατολή σε δύση. "Ο Θεμελιώδης Σταυρός στην πραγματικότητα διέπει και τις δύο διαδικασίες, αλλά αυτό γίνεται κατανοητό μονάχα όταν έχει λάβει χώρα μύηση. (ΕΑ 152) Οι ενέργειες του Θεμελιώδους Σταυρού σμίγουν με τις ενέργειες που δεν μπορούμε να ονομάσουμε παρά κοσμική ενέργεια, έστω κι αν αυτή η λέξη στερείται νοήματος. Φέρουν την ποιότητα του Ενός περί του Οποίου ουδέν δύναται να Λεχθεί και "είναι διάστικτες με Φως από τα επτά ηλιακά συστήματα", εκ των οποίων ένα είναι και το δικό μας ηλιακό σύστημα. (ΕΑ 556)
Οι δώδεκα αστερισμοί του ζωδιακού κύκλου, ο καθένας με το δικό πλέγμα σχέσεων, που προσιδιάζουν ολότελα στην Ζωή του κάθε ενός, συνιστούν ξεχωριστά μεταξύ τους και αποτελούν μέρη τριγώνων ενέργειας. Το κάθε ένα από αυτά τα τρίγωνα είναι από μια μονάδα /ενότητα αλλά σε συνδυασμό με άλλα τρίγωνα διαμορφώνουν μέρος εκείνης της μεγάλης τετράδας που είναι η κοσμική αναλογία της τετράδας της Μιας Ζωής - δηλαδή της ψυχής, και της διπλής ψυχικής φύσης, που αποκαλείται από ορισμένα απόκρυφα βιβλία κάμα-μάνας, συν τη ζωτική φύση. Αυτά τα τέσσερα αποτελούν έκφραση της Μιας και Αφατης Αιτίας. (ΕΑ 609)
Ι. Κριός - Λέων - Τοξότης : Όψη Ψυχή
II. Ζυγός - Υδροχόος - Δίδυμοι : Όψη Νόηση
III. Καρκίνος - Σκορπιός - Ιχθείς : Όψη Συγκίνηση
IV. Αιγόκερως - Ταύρος - Παρθένος : Όψη Ζωτικότητας/ φυσική
"Οι αστρολόγοι έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται αμυδρά και να έχουν ιδέα πόσο συμπλέκονται τα τρίγωνα της ενέργειας σε ότι αφορά τη Γη μας καθώς είναι μάλλον αυθαίρετη η κατανομή σε δώδεκα αστερισμούς με τέσσερεις τριπλότητες, που καλύπτονται με όρους ποιοτικής διαβάθμισης όπως τριπλότητα γης, ή τριπλότητα φωτιάς, που το καθένα τους συντίθεται από ένα σημείου του θεμελιώδους, σταθερού και μεταβλητού σταυρού. Έτσι μπορούν να διαιρούν το σύνολο του ζωδιακού κύκλου σε τέσσερεις ομάδες τριάδων που αλληλοσχετίζονται μεταξύ τους, που το κάθε ένα εξαρτάται και ποιοτικά διαβαθμίζεται από τα βασικά στοιχεία [αέρας- φωτιά-νερό-γη]. Αυτά συνιστούν μια σειρά τριγώνων με μια συγκεκριμένη αναφορά στην πλανητική μας ζωή."
Τα 12 σημεία του ζωδιακού εμπίπτουν συνεπώς σε τέσσερις κατηγορίες: Φωτιά, Αέρας, Νερό και Γη. Αφορούν πρωτίστως τον άνθρωπο που ζει κάτω από το διάφραγμα, και ο οποίος χρησιμοποιεί τα κατώτερα τέσσερα κέντρα: - το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης, το ιερό κέντρο, το ηλιακό πλέγμα και την σπλήνα.
Πρόταση Δώδεκα
Οι επτά σπειροειδείς - κυκλικές ακτινικές περίοδοι από τις επτά φυλετικές ακτίνες επί του παρόντος βρίσκονται κάτω από τον αστρολογικό έλεγχο του ζωδίου του σημείου των Ιχθύων. Οι Ιχθείς είναι το σημείο εκκίνησης για τον δεξιόστροφο τροχό σε αυτή τη φάση του μεγαλύτερου γύρου των 25.000 περίπου ετών. Με άλλα λόγια, η κάθε μικρότερη ζωδιακή ακτινική περίοδος των 2.100 ετών σε κάθε ζωδιακό σημείο εξακολουθεί να βρίσκεται υπό την επίδραση και να χρωματίζεται από τον Μεγάλο κύκλο των 25.000 ετών στους Ιχθείς και την δυριαρχία της 6ης ακτίνας. Επιπλέον, οι Ιχθείς είναι το Άλφα και το Ωμέγα τόσο στον μεγαλύτερο κύκλο των 250.000 ετών του μεγαλύτερου ζωδιακού αλλά και του 25.000 ετών Μικρότερου Ζωδιακού.
Να θυμάστε. Ο κύκλος των 250.000 ετών κινείται επίσης στη φορά του ρολογιού [δεξιόστροφα]. Η περίοδος των 250.000 ετών αναφέρεται στην περιστροφή του δικού μας 4ης τάξης ηλιακού συστήματος γύρω από την Αλκυόνη ενώ η περίοδος των 25.000 ετών αναφέρεται στην περιστροφή του 4ης τάξης δικού μας πλανητικού συστήματος. Η σύμπτωση των δυνάμεων του κύκλου 25.000 ετών "της μεγάλης 6ης Ακτίνας Ιχθυακής Εποχής" με τον μεγαλύτερο γύρο 250.000 των ετών είναι πανίσχυρη, θεμελιώδης και αυτό τον καιρό έντονα καταστροφική. Σύμφωνα με το Θιβετανό, μόλις έχουν περατωθεί ταυτόχρονα τόσο ο 250.000 ετών κύκλος πάνω στον "μεγαλύτερο" ζωδιακό όσο και ο 25.000 ετών κύκλος πάνω στο "μικρότερο" ζωδιακό.
Δηλώνει περαιτέρω ότι "πρέπει να μη λησμονείται ότι εισερχόμαστε σε ένα άλλο μεγαλύτερο γύρο του Ζωδιακού κύκλου, και αυτό συμπίπτει με τη δραστηριότητα του μικρότερου ζωδιακού επειδή ο Υδροχόος κυβερνά τον μεγαλύτερο άμεσο κύκλο των 25.000 χρόνων ενώ είναι επίσης το σημείο στο οποίο ο ήλιος τώρα κινείται για μία περίοδο 2300 χρόνων - ένα εξαιρετικά θαυμαστό συμβάν, πλήρες συνεπειών για την πλανητική μας ιστορία ."
Τόσο ο μεγαλύτερος όσο και ο μικρότερος ζωδιακός ακτινικός κύκλος, εκείνος των 25.000 ετών με 12 μικρότερες περιόδους και εκείνος του μεγαλύτερου ζωδιακού κύκλου των 250.000 χρόνων, επίσης με 12 μικρότερους κύκλους προκαθορίζονται από τους ιερούς τους αριθμούς της Μεγάλης 4ης Ακτίνας, το "25". Το "25" αποδίδει την μαθηματική τιμή του κραδασμού και το κλειδί του τόνου για όλη τη διάρκεια της 4ης τάξης ηλιακής μας μαχαμανβαντάρα. Κάθε 25.000 χρόνια, λόγω της στροφής του μεγάλου τροχού οι συστημικοί και πλανητικοί ακτινικοί [αστρολογικοί] χάρτες μεταβάλλονται και αλλάζουν ανάλογα με τις νέες ενέργειες που αναδύονται.
Ως εκ τούτου έχουμε:
Το Μεγαλύτερο Ζωδιακό: Μια περίοδος 250.000 ετών με 12 μικρότερες ζωδιακές ακτινικές περιόδους. Οι Ιχθείς και η 6η Ακτίνα κυβερνούν τον τωρινό κύκλο των 250.000 ετών και είναι το Αλφα και το Ωμέγα του μεγαλύτερου γύρου. Οι Ιχθείς σηματοδοτούν τόσο το τέλος όσο και την αρχή και γι αυτόν εδώ το μεγάλο κύκλο του ζωδιακού, είναι το Αλφα και το Ωμέγα. [EA347]
Προς το παρόν το Ζωδιακό σημείο του Υδροχόου κυβερνά τα επόμενα 25.000 χρόνια (σχεδόν στο ενδιάμεσο μεταβατικής περιόδου των 5000 ετών). Το μεγάλο ταξίδι του ήλιου γύρω από το μεγαλύτερο ζωδιακό κύκλο (μια περίοδο 250.000 ετών, ή ένα ολοκληρωμένο γύρο) ολοκληρώθηκε όταν ο ήλιος εισήλθε στους Ιχθείς πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Επομένως δεν έχουμε απαλλαγεί είναι από την επακόλουθη αναταραχή. (ΕΑ 410)
Η 5.000 ετών μεταβατική περίοδος ανάμεσα στην απερχόμενη Μεγάλη 6η Ακτινική Εποχή των Ιχθύων και στην αναδυόμενη 7ης Ακτίνας Μεγάλη Εποχή του Υδροχόου των 25.000 ετών. "Η διαδοχή των μεγαλύτερων γύρων του ζωδιακού κύκλου ή μιας περιόδου κύκλων περίπου 250.000 ετών έχει μια αντιστοιχία με τον κύκλο της ζωής της Μονάδας."
Μικρότερος Ζωδιακός:
Μικρότερος γύρος του ζωδιακού κύκλου: 25.000 χρόνια με 12 περιόδους μικρότερες περιόδους: Ιχθείς 6η ακτίνα
Το Αλφα και Ωμέγα, οι Ιχθείς είναι το σημείο με το οποίο ο σύγχρονος κόσμος (και με αυτό αναφέρομαι σε ένα απέραντο σε μέγεθος χρονικό διάστημα) ασχολείται κατά κύριο λόγο, διότι οι Ιχθείς είναι το σημείο εκκίνησης δεξιόστροφα για τον τροχό αυτή την περίοδο για το μεγαλύτερο ζωδιακό κύκλο των περίπου 25.000 ετών - η ημερομηνία της έναρξης αυτής δεν έχει ακόμα αποκαλυφθεί στο σύγχρονο αστρολόγο, ούτε υπόκειται σε αποκάλυψη μέσω της επιστήμης του. (ΕΑ 44)
Σήμερα μπαίνουμε στην μικρότερη περίοδο του Υδροχόου (ήδη στο ενδιάμεσο της μεταβατικής περιόδου (με ανάδυση το 1640 μΧ)
7η Ακτίνα: Ουρανός "Η έξοδος του Ήλιου μας από τους Ιχθείς και το πέρασμα στον Υδροχόο είναι ακόμη μια από τις συνθήκες που προκαλούν την παρούσα σύγχυση. Αυτή η σύγχυση των δυνάμεων στο ηλιακό σύστημα επηρεάζει αξιοσημείωτα τον πλανήτη μας. Στη διαδικασία μετάβασης από ζωδιακό σημείο σε σημείο, όπως για παράδειγμα είναι τώρα η διέλευση από τους Ιχθείς στο ζώδιο του Υδροχόου, η χρονική διάρκεια που χρειάζεται είναι περίπου πεντακόσια χρόνια. [ΕΑ 410]
Το τέλος της Εποχής των Ιχθύων. Αυτό απλώς σημαίνει ότι οι ενέργειες που προέρχονται από τους Ιχθείς κατά τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια αρχίζουν τώρα γρήγορα να αντικαθίστανται από ενέργειες που προέρχονται από τον Υδροχόο. Αυτές καταλήγουν σε σημαντικές αλλαγές στη ζωή του πλανητικού Λόγου και ισχυρά επηρεάζουν το σώμα Του εκδήλωσης με τη μεσολάβηση των τριών κυρίων κέντρων του: Σαμπάλλα, Ιεραρχίας και Ανθρωπότητας.
Η ανθρωπότητα είναι καθ' οδόν για ορθή κατανόηση της υπηρεσίας [ως λειτούργημα/λειτουργία] και μαθαίνει να αντιδρά στην σταθερή επιβολή της θέλησης εκείνης της μεγάλης Ζωής που εν-μορφώνει τον αστερισμό του Υδροχόου, όπως ο δικός μας ηλιακός Λόγος εν-μορφώνει το δικό μας ηλιακό σύστημα και ο πλανητικός μας Λόγος εν-μορφώνει το δικό μας πλανήτη, τη γη. (ΕΨ II 122) (Εξ. της Ιερ. 568)
Στη διάρκεια του κύκλου Του των περίπου δύο χιλιάδων πεντακοσίων ετών, ένας συγκεκριμένος αριθμός ανθρώπων θα περάσει πάνω στην Ατραπό της Μύησης και θα λάβει τουλάχιστον την πρώτη Μύηση, μεταφέροντας έτσι τα κέντρα της συνείδησης τους πέρα από τα καθαρά ανθρώπινα επίπεδα, περνώντας στα πρώιμα στάδια των πνευματικών. "[ΚΠ 443]
(Από τα βιβλία της Αλίκης Μπέιλη και την Μυστική Δοξασία της Ε.Π. Μπλαβάτσκυ)
