Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024 στις 20.00

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης 

Ο Σειριακός Λόγος συνιστά έναν από τους επτά Mεγάλους Oυράνιους Aνθρώπους 

που αποτελούν κέντρα στο σώμα του ENOΣ ΓIA TON OΠOIO TIΠOTE ΔEN MΠOPEI NA EIΠΩΘEI

7. – O Nόμος της Θυσίας και του Θανάτου είναι ο ελέγχων παράγοντας επί του φυσικού πεδίου. H καταστροφή της μορφής για να μπορέσει να προοδεύσει η ανελισσόμενη ζωή αποτελεί μια απ’ τις θεμελιώδεις μεθόδους εξέλιξης.

O Eνδιάμεσος Nόμος του Kάρμα. Yπάρχει επίσης ένας ενδιάμεσος νόμος που συνιστά το συνθετικό νόμο του συστήματος του Σείριου. O νόμος αυτός ονομάζεται με το γενικό όρο Nόμος του Kάρμα και στην πραγματικότητα προδικάζει το αποτέλεσμα που έχει το Σειριακό σύστημα επί του ηλιακού μας συστήματος. Το καθένα απ’ τα δύο συστήματα, όσον αφορά την εσωτερική του οικονομία, είναι ανεξάρτητο σε χρόνο και χώρο, ή (με άλλα λόγια) σε εκδήλωση. Πρακτικά δεν ασκούμε καμιά επίδραση στο πατρικό μας σύστημα, η ανακλαστική δράση είναι τόσο αμυδρή ώστε να είναι αμελητέα, όμως στο σύστημά μας γίνονται αισθητά πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα από αίτια που ανακύπτουν στο Σείριο. Τα αίτια αυτά, όταν βιώνονται σαν αποτελέσματα, καλούνται από μας Nόμος του Kάρμα κι εγκαινίασαν αρχικά το συστημικό Kάρμα το οποίο, εφόσον ετέθη σε ισχύ, συνιστά ό,τι αποκαλείται Kάρμα στην αποκρυφιστική και ανατολική φιλολογία μας.

Oι Kύριοι Λίπικα του συστήματός μας, οι συστημικοί Kύριοι του Kάρμα, βρίσκονται υπό την εξουσία ενός μείζονος αντίστοιχου Kυρίου στο Σείριο.

Έχουμε συνεπώς:

1. Tους τρεις κοσμικούς νόμους της Σύνθεσης, της Έλξης και της Oικονομίας.

2. Tο Σειριακό νόμο του Kάρμα.

3. Tους επτά νόμους του ηλιακού συστήματος.

  

8. – Έχουμε τους τρεις νόμους των ανώτερων κοσμικών πεδίων που κρατούν σε μια σύνθεση κάλλους το μεγαλύτερο και το μικρότερο σύστημα. Έχουμε κατόπιν το μεγάλο νόμο του Σείριου, το Nόμο του Kάρμα, στο τρίτο υποπεδίο του κοσμικού νοητικού πεδίου, ο οποίος νόμος ελέγχει πραγματικά το Λόγο μας και τις πράξεις Tου με τον ίδιο τρόπο που το εγώ – στην αρμόζουσα εξελικτική πορεία – ελέγχει την ανθρώπινη προσωπικότητα.

Χρειάζεται να θυμόμαστε ότι, υπό το Nόμο των Aντιστοιχιών, έχουμε μια σχέση στον Kόσμο όμοια μ’ εκείνη που υφίσταται στο μικρόκοσμο μεταξύ του εγώ και της προσωπικότητας. H δήλωση περιέχει πολλά που θα μπορούσαν να εξετασθούν επωφελώς. Δεν πρέπει όμως να προωθούμε υπερβολικά την αναλογία· εφόσον δεν εξελιχθήκαμε ακόμη τόσο ώστε να έχουμε πλανητική συνείδηση κι ακόμη περισσότερο συστημική, πώς μπορούμε να αναμένουμε πράγματι ότι θα συλλάβουμε το αλφάβητο της κοσμικής αλήθειας; Ό,τι είναι εφικτό προς το παρόν είναι πλατιές νύξεις, ευρείες έννοιες και γενικότητες. Για ένα πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι κι αυτό είναι ότι πάντα διατηρείται η ταυτότητα.

Aς το εξηγήσω με ένα παράδειγμα:

O καθένας μας στην κατάλληλη εξελικτική πορεία απαρτίζει μέρος ενός απ’ τους Oυράνιους Aνθρώπους, οι Oποίοι σχηματίζουν τα επτά κέντρα του μείζονος Oυράνιου Ανθρώπου, του Λόγου. Όμως, μολονότι συγχωνευόμαστε με το όλο, δε χάνουμε την ταυτότητά μας αλλά παραμένουμε πάντα ξεχωριστές μονάδες συνείδησης, αν κι ένα με ό,τι ζει ή υπάρχει. Mε παρόμοιο τρόπο ο Λόγος μας δε χάνει την ταυτότητά Tου, παρότι αποτελεί τμήμα της συνείδησης του Λόγου του Σείριου. Mε τη σειρά Tου ο Σειριακός Λόγος συνιστά έναν από τους επτά Mεγάλους Oυράνιους Aνθρώπους που αποτελούν κέντρα στο σώμα του ENOΣ ΓIA TON OΠOIO TIΠOTE ΔEN MΠOPEI NA EIΠΩΘEI.

(Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός: σ. 573)

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2024

Oμιλία πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Κ.K.

ΑΠΟ ΤΑ 6 ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ

Το Άσραμ δεν είναι μια ομάδα ανθρώπων που επιδιώκουν πνευματική αντίληψη. Είναι ένα κέντρο ομαδικής δραστηριότητας που παρασύρεται από ενέργειες οι οποίες ( όταν τους δοθεί πλήρης και κατάλληλη κυριαρχία) επιτρέπουν στην ομάδα να εκτελέσει το σχέδιο του Διδασκάλου και να ικανοποιήσει την ανθρώπινη ανάγκη.

Μπορεί ν’ αναρωτιέστε γιατί τονίζω τόσο συχνά αυτή την ανάγκη. Το κάνω γιατί η ανάγκη αυτή είναι η κύρια κι επιτακτική αρχή της επίκλησης· μπορεί και θα εφελκύσει ιεραρχική ανταπόκριση κι έτσι θα θέσει σε επικοινωνία δύο κέντρα – εκείνο της Ανθρωπότητας και την Ιεραρχία. Είναι μια ομαδική αντιστοιχία στην επίκληση της ψυχής από την προσωπικότητα και την επακόλουθη εφέλκυσή της πάνω στο πεδίο της καθημερινής ζωής, οδηγώντας έτσι σε μια συνακόλουθη συγχώνευση.

Ένα Άσραμ ή ο όμιλος ενός Διδασκάλου είναι συνεπώς ένα κέντρο επίκλησης κι όταν ο μαθητής ατομικά γίνεται τσέλα πάνω στο νήμα, αυτό είναι η ανταμοιβή της ανιδιοτελούς υπηρεσίας – που προωθείται με οποιοδήποτε προσωπικό τίμημα.

Τότε το Άσραμ μπορεί να είναι ένα κέντρο μοναδικής παγκόσμιας ισχύος.

  

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΠΥΡ

Μέχρι να περιέλθει ο άνθρωπος συνειδητά κάτω από τον έλεγχο του Εγώ, και να αρχίσει να αισθάνεται την δόνηση του μανασικού μόνιμου ατόμου [μέσω της ανταχκαράνα], είναι περιττό να αναμένετε αυτός να ανταποκριθεί απέναντι σε ορισμένα ιδανικά, ή να συλλάβει ορισμένες όψεις της αλήθειας.

H νοητική ενότητα unit εξαρκεί για την ανάγκη του, και δεν υπάρχει κάποια γέφυρα ανάμεσα σε αυτήν, και το μανασικό μόνιμο άτομο.

Την καθαυτή εξέλιξη του ανθρώπου, μέσα στο τέταρτο βασίλειο, αφορούν δυόμισι πεδία [18 υποπεδία], το φυσικό 7 υποπεδία το αστρικό 7 υποπεδια  και τα τέσσερα κατώτερα υποπεδία του νοητικού και αυτός αρχίζει να τα υπερβαίνει μόνο καθώς πλησιάζει την Ατραπό και την διανύει.

Από την σκοπιά του μέσου ανθρώπου, μέσα σε φυσική ενσάρκωση, η εγωική συνείδηση, μέσα στην αιτιώδη περιφέρεια είναι τόσο αφηρημένη, όσο είναι και ο Λόγος όταν θεάται ως ο Ένοικος μέσα στο σύστημα.

Αυτά τα δυόμισι πεδία, τα 18 υποπεδία που προαναφερθηκαν, έχουν ιδιάζον ενδιαφέρον για το Λόγο, καθώς αυτά ενσωματώνουν:

α - Εκείνο που, για Αυτόν, βρίσκεται κάτω από το κατώφλι της συνείδησης

β - Εκείνα τα κέντρα από όπου γυρνάει η λογοϊκή κουνταλίνι

γ - Εκείνο που δεν λογίζεται αρχή principle.

δ - Εκείνο που βαθμιαία περνά μέσα σε συσκότιση

Είναι αδύνατο να επεκταθούμε περαιτέρω πάνω σε αυτό το μυστήριο.

 «ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024

Oμιλία πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Λ.Λ.

Σοφός ερήμην του

Η δυσκολία μας να σκεφτούμε το άγχος στις σχέσεις του με τον ναρκισσισμό προέρχεται από το γεγονός ότι ο δυτικός πολιτισμός μας είναι ναρκισσιστικός εν αγνοία του. Έχει επιβάλλει στον κόσμο τον δυτικοκεντρισμό μου, χωρίς να σκεφτεί τον άλλο από αυτόν: την Ανατολή. Η Δύση είναι η Δύση· η Ανατολή είναι η Ανατολή. Έχει ίσως φθάσει η ώρα να ενδιαφερθούμε για τις σχολές σκέψης της Ανατολής σαν στη σκιά της δικής μας σκέψης. Θα παραθέσω, κλείνοντας, ένα χωρίο του κεφαλαίου «Σοφός ερήμην του» από το Πραγματικά κλασσικό βιβλίο του τέλειου κενού του Λι Τσου (σ. 132).

Ο Λονγκ Τσου στράφηκε στον Γουέν Τσε και είπε: «Η τέχνη σας είναι εκλεπτυσμένη κι εγώ είμαι άρρωστος. Μπορείτε να με θεραπεύσετε;»

Ο Γουέν Τσε είπε: «Είμαι στη διάθεσή σας, αλλά περιμένω να μου υποδείξετε τα σημάδια της αρρώστιας σας».

Ο Λονγκ Τσου εξηγήθηκε: «Ο έπαινος των συμπολιτών μου δεν μου προσφέρει την ικανοποίηση του αισθήματος τιμής και δεν νιώθω ντροπή όταν με ψέγουν. Η νίκη δεν με χαροποιεί και η ήττα δεν με θλίβει. Θεωρώ τη ζωή ίση με το θάνατο και τα πλούτη ίσα με τη φτώχεια. Όσο για τους ανθρώπου, μου φαίνονται ισάξιοι με τους χοίρους και θεωρώ τον ίδιο τον εαυτό μου σαν τους άλλους. Ζω μέσα στην οικογένειά μου όπως ο ταξιδιώτης στο πανδοχείο. Η πατρίδα μου είναι για μένα μια ξένη χώρα. Παρά τα τόσο βάσανα, τιμές κι ανταμοιβές δεν με συγκινούν· μομφές και τιμωρίες δεν με τρομάζουν· μεγαλείο και κατάντια, κέρδη και ζημίες δεν μ’ ακουμπούν, ούτε και το πένθος κι η χαρά. Γι’ αυτό δεν μπορώ να υπηρετήσω τον πρίγκιπα ούτε και έχω φυσιολογικές σχέσεις με τους γονείς και τους φίλους μου, με τη γυναίκα και τα παιδιά μου, και δεν διοικώ καλά τους υπηρέτες μου. Τι είδους αρρώστια με χτύπησε και πώς μπορώ να γιατρευτώ;»

Ο Γουέν Τσε έστρεψε τον Λονγκ Τζου με την πλάτη στο φως κι ο ίδιος στάθηκε πίσω από τον ασθενή του για να εξετάσει τη φιγούρα του που ξεχώριζε μέσα στο φως.

Είπε λοιπόν: «Βλέπω την καρδιά σας: είναι ένα μικρό κενό τετράγωνο! Είστε σχεδόν σαν ένα άγιος (cheng-jen). Έξι ανοίγματα της καρδιάς σας είναι τελείως ελεύθερα και ένα μόνο άνοιγμα παραμένει κλειστό. Σήμερα θεωρούμε την άγια σοφία αρρώστια. Δεν ξέρω τη θεραπεία γι’ αυτό το πράγμα».

  «Σοφός ερήμην του» από το Πραγματικά κλασσικό βιβλίο του τέλειου κενού 

του Λι Τσου (σ. 132).

 Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2024 στις 20.00

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης 

 Ο Σείριος 

Το μείζον κοσμικό Τρίγωνο εργάζεται αυτή την εποχή κυρίως μέσω έξι αστερισμών και – πάλι αυτή την εποχή – ο κοσμικός αστερισμός και οι δύο ζωδιακές ενέργειες εστιάζονται μέσω ενός ιδιαίτερου πλανήτη που τον χρησιμοποιούν σαν διαβιβαστικό πράκτορα προς τη Γη. Επομένως έχετε:

 

Οι έξι (Ερμής, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας) αυτές επιρροές βοηθούν πολύ την ανάπτυξη της αυτοσυνείδησης κι αργότερα της πνευματικής συνείδησης του ανθρώπου που πέτυχε να φτάσει το σημείο αναπροσανατολισμού πάνω στο Μεγάλο Τροχό. Δεν ασχολούμαι εδώ με τις επιρροές της προσωπικότητας, τις κλίσεις και τους καθορισμούς όπως εμφανίζονται στο χάρτη του συνηθισμένου ανθρώπου. Ασχολούμαι με τις επιρροές και μ’ εκείνες τις καθοριστικές ενέργειες που διαχύνονται στον άνθρωπο ο οποίος βρίσκεται πάνω στην Ατραπό της Επιστροφής στο κέντρο της ζωής του κι επομένως με τα τρία τελικά στάδια της Ατραπού της εξέλιξης.

Συνεπώς θα μπορούσαμε να δηλώσουμε ότι οι δυνάμεις των:

1. Καρκίνου-Αιγόκερου-Κρόνου (που είναι έκφραση της Σειριακής ενέργειας) επιτρέπουν στο ζηλωτή να διανύσει την Ατραπό της Κάθαρσης, της Δοκιμασίας. Οι ενέργειες αυτές εστιάζουν κι εξειδικεύουν την ενέργεια της Μεγάλης Στοάς του Υψίστου στο μακρινό αυτό Ήλιο. Διαχύνονται μέσω της Ιεραρχίας στη μάζα των ανθρώπων κι επιτρέπουν στη μονάδα μέσα στη μάζα να “απομονωθεί και να στρέψει την πλάτη της στο παρελθόν και να βρει το δρόμο της σ’ εκείνο το τμήμα της Ατραπού όπου μαθαίνει να νιώθει”.

2.  Διδύμων-Τοξότη-Ερμή (που είναι έκφραση των Πλειάδων) επιτρέπουν στο Δόκιμο Μαθητή να περάσει στην Ατραπό της Αποδεγμένης Μαθητείας. Τότε αποβαίνει αυξανόμενα ενορατικός και τελείως προσηλωμένος, ενώ η φύση των ζευγών των αντιθέτων γίνεται σαφέστερη. Η σχέση της Μητρικής όψης (όπως ενσωματώνεται στις Πλειάδες) και του παιδίου-Χριστός, που κρύβεται μέσα στη μορφή της προσωπικότητας, γίνεται αντιληπτή κι ο εσώτερος πνευματικός άνθρωπος εγκαινιάζει τη διαδικασία της αρχικής ταύτισης με την πνευματική οντότητα στο δικό της πεδίο· ο μικρός εαυτός αρχίζει ν’ αντιδρά συνειδητά και με αυξανόμενη συχνότητα στον ανώτερο Εαυτό. Ο άνθρωπος “πιέζει προς τα εμπρός στην Ατραπό όπου μαθαίνει να βλέπει”.

3.  Κριού-Ζυγού-Ηλίου (που είναι έκφραση της Μεγάλης Άρκτου) επιφέρουν εκείνη την εστίαση ενέργειας στη ζωή του μαθητή που κάνει εφικτό γι’ αυτόν να λειτουργεί συνειδητά και με πρόθεση στην Ατραπό της Μύησης. Εισέρχεται στο βασίλειο των άμορφων κόσμων επειδή ο Κριός, το ζώδιο των ενάρξεων, το καθιστά δυνατό· μέσω της δυναμικότητας του Ζυγού κατόρθωσε να επιτύχει εκείνο το σημείο ισορροπίας που κάνει εφικτή την τελική διαφυγή απ’ τα ζεύγη των αντιθέτων. Τώρα ξέρει δια της υπέρβασης του αισθήματος κι απ’ την ταύτιση με το ιδωθέν Όραμα την αληθινή έννοια της ύπαρξης.

 (Ε.Α.: 466-67)

O Σείριος που είναι τόσο σημαντικός παράγοντας στην πνευματική ζωή του πλανήτη, διοχετεύει τις ενέργειές του κατ’ ευθείαν στην Ιεραρχία και η ενέργεια από το Σείριο δεν εισέρχεται κανονικά στην πλανητική μας ζωή μέσω της Σαμπάλλα. 

(ΜΝΕ. ΙΙ: 520) 

  «ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2024

Oμιλία πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Α.Μ.

ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ 

Με αυτήν την ομιλία θα εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο οι ενέργειες του Υδροχόου μπο-ρούν να εκφραστούν για το καλό της ανθρωπότητας. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, κάποιες πρακτικές όψεις αυτού του αέρινου ζωδίου με το σύμβολο του Υδροφόρου, που εκπέμπει το βασικό μήνυμα: Εγώ είμαι το ύδωρ της ζωής, που διαχύνεται για όσους διψούν.

Ο Υδροχόος απεικονίζεται σαν άνθρωπος που κρατά ένα αντεστραμμένο δοχείο, από όπου διαχύνει το ύδωρ της ζωής. Αυτό το νερό, με την εσωτερική έννοια, αντλείται από τον αέναο ποταμό της ζωής, τουτέστιν τον ποταμό του φωτός και της αγάπης. Αλλά, όπως αναφέρει η Αλίκη Μπέιλη, «οι δύο λέξεις, ζωή και αγάπη, είναι οι δύο λέξεις που ενσωματώνουν την τεχνική της Υδροχοϊκής εποχής· όχι μορφή, όχι νους, αλλά ζωή και αγάπη».[1]

Εκείνο όμως που είναι ξεκάθαρο είναι ότι ο Υδροχόος αντιπροσωπεύει τον υπηρέτη, και η λέξη «υπηρεσία» εμπεριέχει στην έννοιά της τις ανάγκες των άλλων. Η ενέργεια του Υδροχόου κεντρίζει την ικανότητά μας να υπηρετούμε τους συνανθρώπους μας, να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες τους και να μοιραζόμαστε τους δικούς μας πόρους ελεύθερα και στο ακέραιο, χωρίς να περιμένουμε ανταλλάγματα. Επιπλέον, κομβικό ρόλο στη ζωή ενός υπηρέτη διαδραματίζει η ομορφιά της ομαδικής ζωής και της ομαδικής υπηρεσίας. Η επίδραση του Υδροχόου είναι πολύ αναγκαία αυτή την περίοδο, σε έναν κόσμο όπου η ανθρωπότητα φαίνεται να έχει καθηλωθεί στον υλισμό και τον ατομικισμό με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουμε τόσες πολλές υπαρξιακές κρίσεις.

Πώς όμως αναγνωρίζουμε τις πραγματικές ανάγκες των συνανθρώπων μας; Τι είναι αυτό για το οποίο διψούν; Χρειάζεται πάντα οι άνθρωποι να εκδηλώνουν τη δίψα τους προτού μπορέσουμε να τους υπηρετήσουμε ή μήπως ορισμένες φορές την εκφράζουν με αθέατους τρόπους;

Ίσως μπορούμε να στοχαστούμε πάνω στο νόημα του «ύδατος της ζωής». Ενώ οι έννοιες της ζωής και της αγάπης, μέχρι στιγμής, μπορεί πράγματι να παραμένουν λίγο πολύ ασαφείς, η έννοια του νερού έχει ένα συγκεκριμένο και χειροπιαστό νόημα. Όταν ένας άνθρωπος που μόλις έχει διασχίσει την έρημο βρίσκεται με το παγούρι του άδειο από νερό, προφανώς και πρέπει πρώτα να σβήσει τη δίψα του με φρέσκο νερό και όχι αναλογιζόμενος για την αγάπη και τη ζωή. Παρόλα αυτά, η πράξη της προσφοράς του νερού είναι μια ζωοφόρος πράξη αγάπης. Το νερό της ζωής μπορεί να πάρει πολλές μορφές, ενώ η πράξη της προσφοράς του πρέπει να είναι πάντα μια πράξη αγάπης και υπηρεσίας.

Αυτό αποτυπώνεται εξαιρετικά στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη[2], όπου μας λέγεται ότι ο Ιησούς, ικανοποιώντας το αίτημα της μητέρας του να προσφέρει κρασί σε μια γαμήλια γιορτή, έκανε το «πρώτο» του θαύμα και μετέτρεψε το νερό που υπήρχε σε έξι λίθινες υδρίες σε κρασί για να το απολαύσουν οι καλεσμένοι. Ο Ιωάννης μας λέει ότι αυτό «ήταν το πρώτο από τα σημεία με τα οποία Αυτός αποκάλυψε τη δόξα Του». Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε, γιατί απ’ όλα τα θαύματα που θα μπορούσε να κάνει ο Ιησούς επέλεξε αυτό ως την πρώτη δημόσια επίδειξη της δύναμής Του; Γιατί δεν έκανε κάτι που να έχει πραγματικά μεγαλύτερο νόημα; Μετά από δεκάδες τελετουργικούς καθαρισμούς χεριών σε αυτά τα ίδια σκεύη, δεν ήταν εκείνα από τα οποία θα προτιμούσατε να πιείτε ένα ποτό. Όμως, ο Ιησούς μετέτρεψε αυτά τα θολά νερά στο εκλεκτότερο κρασί της βραδιάς. Και με την πράξη Του αυτή μας έστειλε το βαθύτατο μήνυμα ότι είχε τη δύναμη να αλλάξει τον ίδιο τον ρου των πραγμάτων – όχι μόνο των υγρών, αλλά και των ζωών. Εφόσον επιλέξουμε να ακολουθήσουμε τον δρόμο του και να γίνουμε κι εμείς υπηρέτες και εντέλει «το ύδωρ της ζωής», μπορούμε να καταφέρουμε τα ίδια πράγματα.

Η ερμηνεία της Αλίκης Μπέιλη για το έργο του Ηρακλή στον Υδροχόο, να καθαρίσει τους στάβλους του Αυγεία, αποτελεί επίσης μια όμορφη απόδειξη αυτού του γεγονότος. Η ιστορία μάς διηγείται για μια τεράστια ποσότητα συσσωρευμένης κόπρου και απειλητικής για τη ζωή ακαθαρσίας που επικρατούσε στους στάβλους του βασιλιά Αυγεία. Ο Ηρακλής πέτυχε το έργο του χάρη στο ότι πρώτα γκρέμισε τους τοίχους του στάβλου και στη συνέχεια ανακατεύθυνε τους ποταμούς της ζωής και της αγάπης, αφήνοντάς τους να περάσουν μέσα από αυτόν και μετασχηματίζοντας έτσι όλη τη δυσωδία. Όμως ο βασιλιάς δεν αναγνώρισε το επίτευγμα του Ηρακλή και του αρνήθηκε την υποσχόμενη αμοιβή. Ο Ηρακλής, εντούτοις, δεν φάνηκε να ταράζεται από αυτή τη φαινομενική αδικία. Πόσο εξαιρετικά επίκαιρο είναι αυτό σήμερα, όπου βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τα προβλήματα της ρύπανσης, που προκαλεί ασθένειες και θάνατο, καθώς και με τα προβλήματα των πεπαλαιωμένων σκεπτομορφών όσον αφορά τη δικαιοσύνη.

Είμαστε αντιμέτωποι τόσο με την υλική ρύπανση όσο και με τα συμπτώματα της ασυναίσθητης δίψας της ανθρωπότητας – απελπισία, μοναξιά, αισθήματα απόρριψης που οδηγούν σε θυμό, λαϊκισμό και βία. Αυτά τα σημάδια προέρχονται συχνά από όσους αισθάνονται ότι τους μεταχειρίζονται άδικα, όπως οι αγρότες σε όλο τον κόσμο, οι βιοπαλαιστές, οι κοινωνικά και οικονομικά λιγότερο ευνοημένοι, οι εθνικές μειονότητες κ.λπ. κ.λπ.

Εξυπακούεται ότι σαν εξυπηρετητές που είμαστε, χρειάζεται να συμμαζέψουμε και ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται να γκρεμίσουμε κάποια τείχη:

– Πρώτον, τα τείχη της καρδιάς, που σημαίνει την αδιαφορία και την απώθηση του απαράδεκτου. Κοιτάζοντας τα βάσανα και τις αδικίες, δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να βυθιστεί μέσα σε ένα παρωχημένο ρεύμα συναισθημάτων. Παρόλο που είναι τρομακτικό και συνταρακτικό, δεν πρόκειται να διαλύσει την καρδιά μας η θέα της πραγματικότητας στη Γάζα, στην Ουκρανία και σε τόσα άλλα μέρη. Αντίθετα, θα συντρίψει τα τείχη που περιστοιχίζουν την καρδιά μας ώστε να μην μπορέσουν ποτέ να ξαναχτιστούν. 

– Δεύτερον, τα τείχη γύρω από την απαρχαιωμένη σκεπτομορφή της δικαιοσύνης, όπως η δικαιωματική αγανάκτηση και ο θρίαμβος της εκδίκησης. Η δικαιοσύνη είναι μια εξελισσόμενη ηθική έννοια που δεν έχει καθολικό ορισμό, παρά τη συμφωνημένη αντίληψη ότι σε όλους πρέπει να δίνεται αυτό που τους αξίζει. Η έννοια της δικαιοσύνης αλλάζει ανάλογα με τους διαφορετικούς πολιτισμούς και τις συνθήκες. Στην εποχή του Υδροχόου, η δικαιοσύνη πρέπει να απονέμεται, όχι να απαιτείται. Η δικαιοσύνη δεν είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα που πρέπει να αποκτηθεί, αλλά μια ελπίδα και μια αντι-δύναμη, που λειτουργεί μέσω ομίλων, όπως ο Νέος Όμιλος των Παγκόσμιων Υπηρετών, καθώς και διεθνών θεσμών, όπως το Διεθνές Δικαστήριο. 

Και όντως, υπάρχουν σπουδαία σημάδια ελπίδας αυτή την περίοδο. Ελπίδα, όχι με την έννοια ότι όλες οι επιθυμίες μας θα ικανοποιηθούν, αλλά ελπίδα με την έννοια της πίστης, δηλαδή της εμπιστοσύνης ότι υπάρχει μια βαθύτερη αλήθεια και δόξα σε ολόκληρη τη ζωή, η οποία θα εκδηλώνεται ολοένα και περισσότερο. Η πρόσφατη, σχεδόν ομόφωνη, ετυμηγορία του Διεθνούς Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, «η αποτροπή της πιθανότητας γενοκτονίας πρέπει να αποτελεί νόμο», είναι σημαντική, διότι αυτό είναι ένα πρώτο σημάδι ότι η πρόκληση ανθρώπινου πόνου σε μεγάλη κλίμακα, με κίνδυνο την πιθανότητα γενοκτονίας, δεν θα γίνεται πλέον ανεκτή από το ευρύ κοινό. Και, όπως δηλώνει η Αλίκη Μπέιλη: «Το γκρέμισμα των φραγμών σε μεγάλη και πρακτική κλίμακα πρέπει να προέλθει από την κοινή γνώμη».[3]

Ας εστιάσουμε για άλλη μια φορά στο πνεύμα του Υδροχόου, του συνειδητού και σκεπτόμενου κομιστή του ύδατος, που φέρει το πνεύμα του μη διαχωρισμού και της συμπερίληψης των πάντων. Σε πνεύμα δικαιοσύνης και αγάπης και, όπως το θέτει η Αλίκη Μπέιλη, «ανασύροντας από κάθε ανθρώπινο ον που συναντούμε ό,τι καλύτερο έχει μέσα του». Τότε, και μόνο τότε, «Όταν γκρεμίσουμε τους φραγμούς της χωριστικότητας, τότε θα επιτρέψουμε να εισέλθουν οι δύο ποταμοί, το ύδωρ της ζωής και το ποτάμι της αγάπης».[4]

 [1] Αλίκη Μπέιλη, Οι Άθλοι του Ηρακλή, σ. 100

[2] Κατά Ιωάννην: 2 – 11.

[3] Αλίκη Μπέιλη, Οι Άθλοι του Ηρακλή, σ. 103

[4] Αυτόθι, σ. 104

(ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ANNY WOODWARD ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΣΤΟΝ ΥΔΡΟΧΟΟ - ΛΟΝΔΙΝΟ 2024 - LUCIS TRUST)