NEA ΣΕΛΗΝΗ - ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ Κυριακή 29 ΜΑΪΟΥ στις 21.00

  ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ "ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ" ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 2025  

Κάθε εκατό χρόνια, κατά το 25ο έτος εκάστου αιώνα, γίνεται μια Μεγάλη Συνάθροιση-Συμβούλιο της Ιεραρχίας. Αυτά τα κονκλάβια των Διδασκάλων – που σίγουρα επιβλέπονται από τον Χριστό – καθορίζουν την ατζέντα της Ιεραρχικής εντύπωσης στην Ανθρωπότητα για τον επόμενο αιώνα. Μόνο μερικά από τα Μέλη της Ιεραρχίας έχουν φτάσει στο στάδιο ανάπτυξης που τους επιτρέπει να είναι μέρος αυτών των Συμβουλίων. Η συμπερίληψη ενός Δασκάλου καθορίζεται, τουλάχιστον εν μέρει, από την ικανότητά του να ανταποκρίνεται στον τόνο του Σανάτ Κουμάρα, αυτού που ο Θιβετανός Διδάσκαλος Θ./Ντ.Κ. περιγράφει ως "O".

Αυτός είναι ο ήχος, που εκπέμπεται κάθε εκατό χρόνια και συγκεντρώνει τους προσήκοντες αποκρινόμενους Διδασκάλους στο Συμβούλιο. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι η ικανότητα να ανταποκρίνονται σε αυτόν τον Σαμπαλικό ήχο τους ευθυγραμμίζει με την Πλανητική Θέληση, η οποία στην συνέχεια ‘μορφοποιείται’ στα σχέδια εκείνα που αποφασίζονται ως τα καταλληλότερα για την επόμενη εκατονταετία.

Υπάρχει επίσης ένα συμβούλιο, το οποίο αν και δεν ανταποκρίνεται στον ήχο της εκατονταετίας, που εκπέμπει ο ΣΚ, πραγματοποιείται κατά το 75ο έτος κάθε αιώνα. Αυτό εμφυτεύει τον σπόρο για το επόμενο Κονκλάβιο.

Σκοπός όλων αυτών των ιεραρχικών συνάξεων ήταν και είναι η διέγερση της Ανθρωπότητας μέσω κάποιας μορφής λυτρωτικής ενέργειας, προκειμένου να ενεργοποιηθούν συγκεκριμένα επίπεδα συνείδησης.

Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στις Μεγάλες Συναθροίσεις που συνέβησαν στο παρελθόν πριν την επικείμενη, προκειμένου να αντιληφθούμε την σημασία του 2025.

Έχουμε την τάση να υποθέτουμε ότι η Ιεραρχία ήταν πάντα μαζί μας, αλλά αυτό δεν ισχύει. Ο Θ. μας αναφέρει ότι «Όταν η Ιεραρχία αποσύρθηκε πίσω από το διαχωριστικό πέπλο στους Ατλάντειους καιρούς, σηματοδοτήθηκε η έναρξη ενός διαλείμματος σκότους, ανυδρίας και ενός κύκλου ‘απόσυρσης’ που διατηρήθηκε στην δεινότερη μορφή του μέχρι το 1425 μ.Χ. και από τότε φωτίστηκε αισθητά μέχρι που φτάσαμε στο έτος 1925.»

Πριν από το 1425, μόνο η 6η ακτίνα ήταν σε εκδήλωση. Τί συνέβη λοιπόν στο πρώτο μεγάλο συμβούλιο, που έγινε το 1425, που επέτρεψε την επανεμφάνιση της Ιεραρχικής επιρροής; Σύμφωνα με τον Θ., είχε καταγραφεί μια σημαντική μετατόπιση στην ανθρώπινη συνείδηση, η οποία επέτρεψε μια ομάδα Διδασκάλων να διακηρύξουν: «Ας βγούμε έξω στον κόσμο», και οδήγησε σε αναδιαμόρφωση της μυητικής διαδικασίας. Βασικός παράγοντας σε αυτή την μετατόπιση ήταν η επαν-εισροή της επιρροής της 3ης ακτίνας, της ακτίνας της ενεργού νοημοσύνης.

Ένα άλλο σημαντικό γεγονός ήταν η εκ νέου εισαγωγή και χρήση της Μεγάλης Επίκλησης από την Ιεραρχία, που όμως δεν χρησιμοποιήθηκε από την Ανθρωπότητα παρά πέντε αιώνες μετά. Ο Θ. περιγράφει την Ιεραρχική χρήση της Μεγάλης Επίκλησης ως «ένα πολύ ισχυρό εργαλείο για την παγκόσμια πρόοδο». Η Μεγάλη Επίκληση είναι στην πραγματικότητα πανάρχαια, χιλιάδων ετών, αλλά εψάλη για πρώτη φορά σε συγκεκριμένο τόνο κατά την διάρκεια της Άριας φυλής από την Ιεραρχία στο Κονκλάβιο του 1425, και έκτοτε χρησιμοποιείται. Όπως γνωρίζουμε, η εσωτερική ώθηση για σύνθεση πηγάζει από την Σαμπάλλα. Η άδεια για την εισροή αυτής της δύναμης δόθηκε στο Κονκλάβιο του 1425, αν και δεν εκδηλώθηκε εξωτερικά μέχρι τον 18ο αιώνα, όπως καταδεικνύεται στην συνένωση πολλών πόλεων-κρατών που συγκρότησαν χώρες όπως η Γερμανία και η Ιταλία.

Δεν υπάρχουν αναφορές για την ενδιάμεση σύσκεψη του 1475, αν και προφανώς υπήρξε μια περαιτέρω διέγερση της δημιουργικής δραστηριότητας, όπως καταδείχνεται από την ενσάρκωση μιας ομάδας εξαιρετικών καλλιτεχνών με επικεφαλής τον Διδάσκαλο της 4ης ακτίνας, Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Υπάρχει μόνο μια μάλλον αινιγματική αναφορά στο Κονκλάβιο του 1525. Κατά τη διάρκεια αυτής της συνάθροισης, οι συγκεντρωμένοι Διδάσκαλοι αναγνώρισαν την ανάγκη να επισπεύσουν την ενσάρκωση μιας συγκεκριμένης ομάδας ψυχών προκειμένου να αντιμετωπιστούν «ορισμένες δυσκολίες». Πολύ αινιγματικό – αλλά δείχνει την δύναμη της Ιεραρχίας να κινητοποιεί με καθορισμένο τρόπο την ενσάρκωση.

Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης του 1575 αποφασίστηκε – πιθανώς ως αποτέλεσμα της έναρξης ενός νέου κύκλου της 2ης ακτίνας – να επιτηρείται ενδελεχέστερα η όψη ποιότητα της Ανθρωπότητας. Πιο συγκεκριμένα, συντομεύθηκε – από κάθε χίλια σε κάθε τριακόσια χρόνια – το μεσοδιάστημα κατά το οποίο οι Δάσκαλοι εφαρμόζουν αυτό που ο Θ. αποκαλεί διαδικασία ‘αξιολόγησης’.

Αυτό συνέβη επειδή η Ανθρωπότητα γινόταν ολοένα και πιο ευαίσθητη στην πνευματική διέγερση υπό τη νέα επιρροή της 2ης ακτίνας, με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ικανότητα αποτίμησης των χασμάτων της προσωπικότητας. Ο Θ. αναφέρει: «Αυτό βέβαια δεν σας είναι φανερό, επειδή εξετάζετε ο ένας τον άλλο μέρα με τη μέρα· είναι όμως φανερό σ’ Εκείνους που βλέπουν την Ανθρωπότητα από μεγαλύτερη απόσταση, βαθύτερη κατανόηση και σε πιο εκτεταμένους χρονικούς κύκλους. Το αποτέλεσμα της συχνότερης αυτής επιτήρησης από μέρους της Ιεραρχίας φάνηκε στην εμπιστοσύνη με την οποία οι Διδάσκαλοι ανέλαβαν να προετοιμάσουν τους ανθρώπους για μύηση».

Ο νέος κύκλος της ενέργειας της 2ης ακτίνας που ξεκίνησε το 1575 εκδηλώθηκε το 1625 ως μια μεγάλης έκτασης πνευματική αφύπνιση, επιτρέποντας έτσι στο Κονκλάβιο του 1625 να επικεντρωθεί στην διέγερση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και στην διάρρηξη της μακραίωνης κατοχής της εκκλησιαστικής εξουσίας. Αυτό έγινε μέσω μιας άνευ προηγουμένου αποδέσμευσης ακτινοβολίας από το βασίλειο της ψυχής, η οποία διείσδυσε στην αύρα της Ανθρωπότητας και έτσι επηρέασε αμετάκλητα τον εξωτερικό κόσμο της ανθρώπινης έκφρασης.

Το 1625 σηματοδότησε επίσης την αρχή της εξασθένησης της επίδρασης της 6ης ακτίνας. Αυτή η φθίνουσα φάση, όπως η φάση της χάσης του σεληνιακού κύκλου, αναδεικνύει τις οπισθοδρομικές ιδιότητες της 6ης ακτίνας. Ο Θ. αναφέρει: «Είναι αρκετό να πούμε ότι οι άνθρωποι της έκτης ακτίνας είναι οι αντιδραστικοί, οι συντηρητικοί, οι ανυποχώρητοι και οι φανατικοί που εμμένουν σ’ ό,τι ανήκει στο παρελθόν και των οποίων η επιρροή έχει την δύναμη να παρεμποδίζει την πρόοδο της Ανθρωπότητας στη νέα εποχή. Το όνομά τους είναι λεγεών. Παρέχουν όμως μια αναγκαία ισορροπία και είναι υπεύθυνοι για μια σταθερή διαδικασία που χρειάζεται πολύ στον κόσμο αυτή την εποχή.»

Το μόνο γεγονός που αναφέρεται για το 1675 είναι ότι σηματοδότησε την έναρξη του κύκλου της 7ης ακτίνας, που ο Θ. μας λέει ότι τόνωσε και ενίσχυσε την δραστηριότητα όλων των εθνών της πέμπτης ακτίνας. Η Γαλλία, η οποία έχει Εγώ 5ης ακτίνας, βρισκόταν στο ζενίθ της μέσω της διοίκησης του Λουδοβίκου 14ου, του Βασιλιά Ήλιου, ένα όνομα σε τέλεια συνήχηση με την εσωτερική φόρμουλα της Γαλλίας: «Απελευθερώνω το φως».

Η ενέργεια που στάλθηκε κατά τη διάρκεια του Κονκλάβιου του 1725 εγκαινίασε την αρχή του σύγχρονου πολιτισμού, οδηγώντας την Ανθρωπότητα σε μια νέα εποχή πολιτισμού καθώς και σε μια αναγνώριση της ουσιαστικής ελευθερίας της. Στην πραγματικότητα, ένας από τους Δασκάλους που μίλησε κατά τη διάρκεια αυτού του Κονκλάβιου, προειδοποίησε ότι η εισαγωγή οποιασδήποτε διέγερσης θα μπορούσε να επηρεάσει την ελεύθερη βούληση της Ανθρωπότητας, λέγοντας: «[Χρειάζεται] να αρνηθούμε να «στοχαστούμε παρατεταμένα τις ενέργειες που αποδεσμεύονται πάνω στο πεδίο της επίγειας ζωής, λαμβάνοντας υπόψιν ότι οι αντίθετες ενέργειες που απορρέουν από το Κέντρο όπου τα Μεγάλα Όντα ενοικούν, μπορεί ν’ ακυρώσουν την αλήθεια της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου».

Τότε επίσης ενσαρκώθηκε εκείνη η ομάδα των ψυχών που διεγέρθηκε κατά τη διάρκεια του Κονκλάβιου του 1525, με αποτέλεσμα, όπως μας λένε, την εισαγωγή της σύγχρονης επιστήμης καθώς και την επανάσταση του σεξ και την επανάσταση του προλεταριάτου.

Ο Θ. αναφέρει: «Oι εισερχόμενες αυτές ψυχές δια της εξαιρετικά αναπτυγμένης τους κατανόησης και μέσω της ‘αυτόβουλης δύναμής’ τους, σκόρπισαν συχνά τον όλεθρο σε διάφορες κατευθύνσεις. Αν όμως μπορούσαμε να παρατηρήσουμε όπως Eκείνοι που βρίσκονται στην εσώτερη πλευρά κι αν είμασταν σε θέση να αντιπαραβάλουμε το ‘φως’ της Ανθρωπότητας, όπως είναι σήμερα, μ’ αυτό που ήταν δύο ή τρεις αιώνες πριν, θα αναγνωρίζαμε πως έγιναν τεράστια άλματα.»

Το 1775 σηματοδότησε την αρχή του κύκλου της 5ης ακτίνας, κομίζοντας την επιστήμη της ψυχής και μιαν περαιτέρω έμφαση στα σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα. Το μόνο γεγονός που περιγράφεται ότι επέφερε αυτή η ενδιάμεση σύσκεψη είναι η εμφύτευση ενός σπόρου μέσα στην Ανθρωπότητα που σταδιακά θα την επαναπροσανατόλιζε προς την καταστροφή όλων όσων στέκονται εμπόδιο σε μιαν ενωμένη Ανθρωπότητα. Αυτός ο σπόρος, μας λένε, εξακολουθεί να μεγαλώνει και δεν θα ανθίσει πλήρως για πολλούς ακόμη αιώνες. Ένα αποτέλεσμα αυτού του νέου ρεύματος, το οποίο σχεδόν με βεβαιότητα ενεργοποιήθηκε από τη νέα ενέργεια της 5ης ακτίνας, ανάγκασε την Ιεραρχία να αναπροσαρμοστεί σε μια στενότερη συνεργασία με «το ανθρώπινο κέντρο της ζωής και του σκοπού». Τόσο η 5ης ακτίνας Γαλλία όσο και οι 2ης ακτίνας Ηνωμένες Πολιτείες ανταποκρίθηκαν σε αυτήν την ενέργεια μέσω της επανάστασης.

Ο καρπός του Κονκλάβιου του 1825 ήταν μια μεγάλη διάχυση της εν Χριστώ συνείδησης στον κόσμο. Αυτό το πνεύμα αγάπης διοχετεύτηκε κατά το αποκορύφωμα του κύκλου της 2ης ακτίνας, ενώ η επακόλουθη σταδιακή εξασθένησή του, ήταν εν μέρει υπεύθυνη για τους παγκόσμιους πολέμους.

Αυτή η παλίρροια του κύκλου της 2ης ακτίνας παρείχε την δυνατότητα να οργανωθούν ομάδες που θεμελιώθηκαν σε ορθά κίνητρα, όπως το εργατικό κίνημα, και μια σειρά από φιλανθρωπικές οργανώσεις. Υλοποιήθηκαν εμπνευσμένες εκπαιδευτικές δραστηριότητες, όπως και η εμφύτευση σπόρων για μελλοντικές διεθνείς συνεργασίες.

Αλλά η πιο σημαντική απόφαση που ελήφθη στο Κονκλάβιο του 1825 ήταν η ευθυγράμμιση της Σαμπάλλα με την Ανθρωπότητα με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να έχουν μια άμεση αλληλεπίδραση. Αυτό είχε και συνεχίζει να έχει ως αποτέλεσμα την επιτάχυνση εκπλήρωσης του ατομικού, ομαδικού και πλανητικού κάρμα και την περαιτέρω πόλωση του φάσματος του καλού - κακού της Ανθρωπότητας, όπως έκτοτε έχει καταγραφεί σε κάθε πόλεμο, μετά το συγκεκριμένο Κονκλάβιο.

Το 1875 εγκαινιάστηκαν μια σειρά από ιεραρχικά γεγονότα. Τα σπέρματα για το πολύ σημαντικό Κονκλάβιο του 1925 φυτεύτηκαν το 1875. Ξεκίνησε η ομαδική υπηρεσία στο αστρικό πεδίο, αν και η ομαδική προσπάθεια διάλυσης της παγκόσμιας θυμαπάτης θα αρχίσει να παράγει αποτελέσματα πολύ αργότερα.

Η Θεοσοφική Εταιρεία δημιουργήθηκε το 1875 και μέσω αυτής, η Ε. Π. Μ. γνωστοποίησε την ύπαρξη των Διδασκάλων της Σοφίας. Προς τιμήν αυτής της νέας μορφής των αρχαίων Διδασκαλιών της Σοφίας, ο Θ. έκανε την ακόλουθη αφιέρωση στην αρχική σελίδα της Πραγματείας επί του Κοσμικού Πυρός: «Αφιερώνεται με ευγνωμοσύνη στην Ε. Π. Μ., αυτήν την μεγάλη μαθήτρια που άναψε τον πυρσό της στην Ανατολή και έφερε το φως στην Ευρώπη και την Αμερική το 1875.»

 Η εισαγωγή της θεοσοφίας –σύντομα ακολούθησε η δημοσίευση της Ίσιδας Αποκαλυμμένης – είχε επίσης ιεραρχικές επιπτώσεις. Μέχρι το 1875, η μύηση ήταν τόσο ατομική όσο και διαδοχική διαδικασία. Ο ίδιος ο Θ. έλαβε την πέμπτη μύησή Του εκείνη τη χρονιά. Αλλά μέσω της ενέργειας που αποδεσμεύτηκε το 1875, η παλιά σχέση μαθητή-Διδασκάλου άρχισε σιγά-σιγά να παραχωρεί την θέση της στην ομαδική μύηση.

Ίσως έχετε παρατηρήσει ότι οι ιεραρχικές συναντήσεις το 75ο έτος κάθε αιώνα χαρακτηρίζονταν – για τρεις συνεχόμενους αιώνες – από την εισαγωγή μιας ακτίνας: η 2η ακτίνα το 1575, η 7η ακτίνα το 1675 και η 5η ακτίνα το 1775, η οποία θα είναι και η τελευταία ακτίνα που ενεργοποιήθηκε μέχρι το 2025, όταν πια η 4η ακτίνα θα ξεκινήσει τον νέο της κύκλο.

Επίσης το 1875 σηματοδότησε ένα άλλο ακτινικό γεγονός– το μεσουράνημα του κύκλου της 3ης ακτίνας, της οποίας ο κύκλος ξεκίνησε το 1425. Για αυτό το γεγονός, επισημαίνεται στην Εσωτερική Ψυχολογία: «Η τρίτη ακτίνα περάτωσε την εκδήλωσή της και άρχισε να αναδιπλώνεται στον εαυτό της και έτσι να επιστρέφει». Η εξασθένιση αυτής της ακτίνας αποκρυσταλλώνει παρωχημένες σκεπτομορφές, συμβάλλοντας έτσι στην προετοιμασία για την εξάλειψη αυτού που η χρησιμότητα του έχει ξεπεραστεί.

Το 1925 ήταν ένα καθοριστικό Κονκλάβιο. Ο Θ. λέει: «Mόνο καθώς γράφεται η ιστορία, και θα μάθουμε αργότερα για την εκπληκτική φύση της εποχής μέσα απ’ την οποία περνά η φυλή, η Ανθρωπότητα θα εκτιμήσει την σημασία του έργου της τωρινής Iεραρχίας και το μέγεθος και την επιτυχία της προσπάθειάς της από το 1925, ως αποτέλεσμα της αρχικής ώθησης που εγκαινιάσθηκε το 1875». Αυτή η τελευταία φράση επαληθεύει την ιδέα ότι οι ιεραρχικές συσκέψεις που πραγματοποιούνται το 75ο έτος κάθε αιώνα φυτεύουν έναν σπόρο, αυτό που ο Θ. ονομάζει εναρκτήρια εσωτερική παρώθηση, για το Κονκλάβιο που ακολουθεί.

Τρεις μεγάλες δυνατότητες αποδεσμεύτηκαν κατά τη διάρκεια του Κονκλάβιου του 1925: Η πρώτη ήταν μια ζωτική έκχυση της αρχής της εν Χριστώ πνευματικής αγάπης, με αποτέλεσμα την άμεση και ταχεία ανάπτυξη όλων των κινημάτων που προάγουν την ειρήνη, την παγκόσμια κατανόηση, την καλή θέληση, την ανθρωπιστική προσπάθεια και την αφύπνιση της Ανθρωπότητας σε θέματα αδελφότητας.

Η δεύτερη ήταν η διέγερση της αρχής του σχετίζεσθαι, που οδήγησε σε μια γοργή εξέλιξη όλων των μεθόδων ενδοεπικοινωνίας, όπως ο τύπος, το ραδιόφωνο και οι διαρκώς εξελισσόμενοι τρόποι ταξιδιού. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτή η ίδια εκροή ήταν αργότερα υπεύθυνη για την τηλεόραση, τον υπολογιστή και το διαδίκτυο. Ο στόχος αυτής της δεύτερης διέγερσης ήταν να φέρει τα ανθρώπινα όντα πιο κοντά μεταξύ τους, και έτσι η εξωτερική εγγύτητα να δράσει παράλληλα με την αναπτυσσόμενη εσωτερική πνευματική ενότητα.

Η τρίτη ήταν η εισροή δύναμης από την Σαμπάλα, βάσει μιας απόφασης που ελήφθη κατά την διάρκεια του Κονκλάβιου του 1825 που επέτρεψε στην Σαμπάλα να έχει άμεση σχέση με την Ανθρωπότητα. Αυτή η άμεση σύνδεση έχει συμβεί μόνο δύο φορές στο παρελθόν – μία κατά τη διάρκεια της 3ης ή Λεμούριας ρίζας φυλής και μια δεύτερη φορά κατά την διάρκεια της Ατλαντίδας για να βοηθήσει τους Κυρίους του Φωτός στην πάλη τους ενάντια στη Σκοτεινή Αδελφότητα.

Αυτή η μεγάλη τριπλή ενεργειακή έκχυση κατέστη δυνατή από το γεγονός ότι το 1925, όπως μας λένε, η θέση ολόκληρης της Ιεραρχίας μετατοπίστηκε από το ανώτερο νοητικό πεδίο στο βουδικό πεδίο, επιτρέποντας έτσι στην Ιεραρχία να λαμβάνει αιθερικά, άμεσα και ανεμπόδιστα, ενέργεια από την Σαμπάλα. Σχετικά με αυτήν την μετατόπιση, ο Θ. λέει: «Αυτή είναι μια από τις σημασίες των λέξεων που διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη ότι «το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω»— ένας συμβολικός τρόπος έκφρασης της παρουσίασης ενός απρόσκοπτου αγωγού.

Υπήρχαν πολλές επιδράσεις και εξαπλώσεις αυτής της τριπλής εκροής. Για παράδειγμα, το 1925 ο Θ. και άλλοι ανώτεροι μαθητές στα μεγάλα Άσραμ άρχισαν να σχηματίζουν επικουρικά Άσραμ, ενδεχομένως με την μορφή των Άρσαμ των υποακτίνων.

Η δημοσίευση της Πραγματείας επί του Κοσμικού Πυρός το 1925 είναι καθαυτή ένας από τους πιο σημαντικούς καρπούς του Κονκλάβιου του 1925. Ο Θ. λέει, «Η Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός θα είναι το σημαντικότερο και το μεγαλύτερης εμβέλειας μέρος της Διδασκαλίας που σας έχει δοθεί σ’ αυτά τα τριάντα χρόνια.» Ήταν επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που η A.A.B. εγκαινίασε την Σχολή Αρκέην.

Ένα άλλο αποτέλεσμα ήταν αυτό που ο Θ. αποκαλεί «ανάδυση μιας δομής αλήθειας και μιας παράλληλης ανταποκριτικότητας του ανθρώπινου μηχανισμού που θα επιτρέψει τελικά την μετάδοση του επόμενου σταδίου της Διδασκαλίας της Προαιώνιας Σοφίας». Το επόμενο στάδιο δεν θα αφορά τόσο στην παρουσίαση περισσότερων πληροφοριών, αλλά μάλλον θα εισάγει μια μετατόπιση προς τα άνω της κατανόησης μας, η οποία θα μας επιτρέψει να: «συμμετέχουμε στο μεγάλο ιεραρχικό έργο της φώτισης, της καταστάλαξης και της ανύψωσης».

Ένας από τους μεγάλους θριάμβους του κονκλαβίου του 1925 ήταν η εμφάνιση μιας ομάδας προχωρημένων ψυχών, που ονομάστηκε Νέος Όμιλος Εξυπηρετητών του Κόσμου, σκοπός του οποίου, ήταν και είναι, η διέγερση της ανθρώπινης συνείδησης με τέτοιο τρόπο ώστε να εφελκύει μια συγκεκριμένη ανταπόκριση προς το Σχέδιο – ένας στόχος που πλέον είναι εφικτός λόγω του παρόντος επιπέδου πνευματικής συνείδησης της Ανθρωπότητας.

Το 1975, όπως και το έτος 2000, υπήρξε μια άμεση κρούση της Σαμπαλικής ενέργειας που διαχύθηκε στην Ανθρωπότητα. Μας λένε πως κάθε φορά που αποστέλλεται αυτή η ενέργεια πραγματώνεται πληρέστερα κάποια όψη του Θείου Σχεδίου. Ο Θ. μας λέει ότι η Σαμπαλική ενέργεια καταλήγει πάντα σε σύνθεση και, αναφέρει: «συγκρατεί το παν μέσα στον κύκλο της θείας αγάπης».

Υπάρχουν κάποιες προβλέψεις γύρω από το 1975 που όμως δεν έχουν ακόμη πραγματοποιηθεί. Μία από αυτές αφορά στην συνειδητοποίηση από την επιστημονική κοινότητα της ύπαρξης της ψυχής. Πάνω σε αυτό ο Θ. αναφέρει: «Η παρούσα επιστημονική αναστολή στην αναγνώριση του γεγονότος της ψυχής ως δημιουργικού παράγοντα θα εξαφανισθεί. Αυτή η ανακάλυψη θα είναι τμήμα των αναγνωρισμένων ‘δεδομένων της επιστήμης’ μετά το 1975».

Η άλλη πρόβλεψη αφορά στο τρίτο στάδιο της διαδοχικής προσέγγισης της Διδασκαλίας της Προαιώνιας Σοφίας για την οποία ο Θ. δηλώνει: «Η διδασκαλία που σχεδιάσθηκε απ’ την Ιεραρχία για να προηγηθεί και να ρυθμίσει τη Νέα Εποχή, την Υδροχοϊκή Εποχή, διαιρείται σε τρεις κατηγορίες:

1. Προπαρασκευαστική, η οποία δόθηκε το 1875-1890…εγράφη απ’ την Ε.Π.Μπ.

2. Ενδιάμεση, η οποία δόθηκε το 1919-1949…εγράφη από την Α.Α.Μπ.

3. Αποκαλυπτική, η οποία θα αναδυθεί μετά το 1975…θα δοθεί σε παγκόσμια κλίμακα μέσω του ραδιοφώνου».

Ακόμα κι αν παραδεχτούμε ότι το ραδιόφωνο είναι πλέον το Διαδίκτυο, φαίνεται ότι η τρίτη αποκαλυπτική φάση των διδασκαλιών δεν έχει ακόμη εμφανιστεί. Φυσικά ο Θ. αναφέρει ότι αυτό θα γίνει μετά το 1975.

Ερχόμαστε έτσι στο κύριο θέμα αυτής της ομιλίας: το επικείμενο Κονκλάβιο του 2025. Οι περιγραφές του Θ. γι’ αυτό το μεγάλο επερχόμενο γεγονός καθιστούν σαφές το γεγονός ότι η τριπλή ροή ενέργειας που διανεμήθηκε το 1925, ήταν σίγουρα προετοιμασία γι’ αυτό το επερχόμενο γεγονός, εξ ου και το όνομα που δόθηκε για τα έτη μεταξύ 1925 και 2025, "Το Στάδιο του Προδρόμου".

Μετά την αποκατάσταση της επιρροής της Ιεραρχίας το 1425, έτος κατά το οποίο πραγματοποιήθηκε το τότε Κονκλάβιο, είχαμε επίσης την είσοδο ενός ακτινικού κύκλου. Όλες οι άλλες ακτίνες ξεκίνησαν τους κύκλους τους το 75ο έτος εκάστου αιώνα, και έτσι έδρασαν τουλάχιστον ως μέρος της σπερματικής ενέργειας για το Κονκλάβιο που ακολουθούσε. Αυτό θα επαναληφθεί το 2025, οπότε θα σηματοδοτηθεί η αρχή του κύκλου της 4ης ακτίνας, που είναι η ακτίνα της ίδιας της Ανθρωπότητας, αν και, όπως μας λένε, θα εκδηλωθεί βραδέως. Αυτό θα φέρει σε δραστηριότητα τις έξι από τις επτά ακτίνες, αφήνοντας μόνο την 1η ακτίνα εκτός εκδήλωσης.

Η ιδέα ενός εκδηλωμένου ‘έξι’, που ενεργοποιείται από ένα κρυμμένο ‘έβδομο’, ανευρίσκεται σε όλη την προαιώνια σοφία και μυθολογία, και μπορεί να απεικονιστεί στην ιερή γεωμετρία τόσο μέσω του εξάκτινου αστέρα όσο και του κύβου, με τον κύβο έξι εδρών να αντιπροσωπεύει έναν φορέα εκδήλωσης για το κρυμμένο Ένα στο κέντρο– έξι εκδηλωμένες ακτίνες, μία, η 1η, ανεκδήλωτη. Βρίσκουμε την γραμμική εκδοχή αυτού του μοτίβου στον τρόπο που ο Θ. απεικονίζει τα υποπεδία του κοσμικού φυσικού πεδίου – με το ανώτατο υποπεδίο να αντιπροσωπεύει την μη εκδηλωμένη πηγή των έξι υποπεδίων εκδήλωσης κάτω από αυτό.

Η μελέτη των κονκλάβιων και των ενδιάμεσων χρονικών περιόδων, υποδεικνύει ότι η επιρροή των ακτινικών κύκλων όχι μόνο προσδιορίζει την φύση και την ποιότητα της ατζέντας του Κονκλάβιου και της επακόλουθης εκροής, αλλά επίσης ότι τα εμπλεκόμενα ακτινικά δυναμικά είναι αλγοριθμικά αθροιστικά, γεγονός που υποδηλώνει ότι το Κονκλάβιο του 2025 θα είναι η πιο ισχυρή ενιαία διανομή [ακτινικών δυναμικών] απ’ ότι μέχρι τώρα σημειώθηκε στα προηγούμενα κονκλάβια. Προς υποστήριξη αυτού του ισχυρισμού, θα ήθελα να επισημάνω ότι όταν μια ακτίνα είναι σε εκδήλωση, τα Άσραμ που σχετίζονται με αυτήν την ακτίνα μπορούν να επηρεάσουν αποτελεσματικότερα την Ανθρωπότητα. Έτσι, το 2025 θα υπάρξουν περισσότερα Άσραμ ακτίνων και υποακτίνων που θα επηρεάζουν την Ανθρωπότητα από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία.

Όλα τα παραπάνω προετοιμάζουν το έδαφος για την εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, η οποία, στο ομώνυμο βιβλίο του, ο Θ. προβλέπει ότι θα αρχίσει να συμβαίνει το 2025.

Η 4η ακτίνα θα ξεκινήσει τον κύκλο της, επιφέροντας ορισμένες αναπόφευκτες αλλαγές, και το Κονκλάβιο του 2025 θα πραγματοποιηθεί. Όμως το τί θα αποφασιστεί εκεί θα καθοριστεί, τουλάχιστον εν μέρει, από την ικανότητα της Ανθρωπότητας να αποκτήσει επίγνωση μιας σειράς από αυτές που ο Διδάσκαλος Θιβετανός αποκαλεί ‘απαιτούμενες αναγνωρίσεις’ κατά την διάρκεια Του Σταδίου του Προδρόμου.

Επειδή πηγαίνει κατευθείαν στην καρδιά του θέματός μας, ας διαβάσουμε για αυτές τις τρεις αναγνωρίσεις απευθείας από τον Θ.: «Πάνω από καθετί άλλο που χρειάζεται αυτήν την εποχή είναι η αναγνώριση του κόσμου του νοήματος, η αναγνώριση Εκείνων που πραγματοποιούν τις παγκόσμιες υποθέσεις και μεθοδεύουν εκείνα τα βήματα που θα οδηγήσουν το ανθρώπινο γένος προς τον προκαθορισμένο του στόχο μαζί με μια σταθερά αυξανόμενη αναγνώριση του Σχεδίου εκ μέρους των μαζών. Oι τρεις αυτές αναγνωρίσεις πρέπει να καταδειχθούν από την Ανθρωπότητα και να επηρεάσουν την ανθρώπινη σκέψη και δράση, αν πρόκειται ν’ αποτραπεί η ολική καταστροφή του ανθρώπινου γένους. Πρέπει να αποτελέσουν το θέμα όλου του προπαγανδιστικού έργου που θα πρέπει να γίνει στη διάρκεια των επόμενων λίγων δεκαετιών – μέχρι το έτος 2025 – ένα πραγματικά σύντομο χρονικό διάστημα για την πρόκληση θεμελιακών αλλαγών στην ανθρώπινη σκέψη, επίγνωση και κατεύθυνση, αλλά – ταυτόχρονα – μια τελείως εφικτή επίτευξη υπό την προϋπόθεση ότι ο Νέος Όμιλος Εξυπηρετητών του Κόσμου και οι άνδρες και οι γυναίκες καλής θέλησης θα επιτελέσουν ένα ευσυνείδητο έργο. Το κακό δε σφραγίσθηκε ακόμη».

Αν κριθεί ότι η Ανθρωπότητα έχει εσωτερικεύσει τις τρεις προαπαιτούμενες αναγνωρίσεις, η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας θα αρχίσει να εκτυλίσσεται σε τρία προοδευτικά στάδια. Ας τα εξετάσουμε πιο προσεκτικά. «Το τωρινό στάδιο στο οποίο λίγοι απομονωμένοι μαθητές και μυημένοι, διασκορπισμένοι σε ολόκληρο τον κόσμο, εκτελούν το σημαντικό έργο της καταστροφής, συν τη διακήρυξη αρχών. Προετοιμάζουν τον δρόμο για το πρώτο οργανωμένο σώμα μαθητών και μυημένων οι οποίοι – ερχόμενοι από ορισμένα Άσραμ – θα προχωρήσουν στην επόμενη φάση του έργου..» Ο σκοπός του Σταδίου του Προδρόμου είναι να εφελκύσει τις τρεις αναγνωρίσεις στην Ανθρωπότητα.

Το δεύτερο Στάδιο, του οποίου η υλοποίηση εξαρτάται πλήρως από το πρώτο στάδιο θα είναι η πρώτη πραγματική εξωτερίκευση. Οι μαθητές και οι μυημένοι που θα ενσαρκώνονται ως αποτέλεσμα της ενέργειας που θα αποδεσμευτεί στο Κονκλάβιο του 2025 θα είναι οι πραγματικοί Οικοδόμοι της νέας παγκόσμιας τάξης του Υδροχόου. Ο Θ. μας λέει ότι θα αναλάβουν την ηγεσία στις περισσότερες χώρες και θα αναλάβουν υψηλά αξιώματα σε όλους της τομείς της ανθρώπινης ζωής, και ότι αυτό θα το επιτύχουν με την αξία τους, μέσω της ελεύθερης επιλογής των ανθρώπων και όχι λόγω οποιασδήποτε πνευματικής κατάταξης.

Αυτή η δεύτερη ομάδα θα εγκαταστήσει επίσης τη νέα παγκόσμια θρησκεία, και μέσω αυτής της νέας μορφής, θα προετοιμάσει την Ανθρωπότητα για την επιστροφή του Χριστού. Ο Θ. αναφέρει: «Ο Διδάσκαλος Ιησούς θα κάνει κάποια αρχικά βήματα να αναλάβει και πάλι τον έλεγχο της εκκλησίας Του· ο Bούδδας θα στείλει δύο εκπαιδευμένους μαθητές να αναμορφώσουν το Βουδδισμό· θα γίνουν επίσης κι άλλα βήματα σ’ αυτό το τμήμα της θρησκείας και της εκπαίδευσης, στο οποίο προΐσταται ο Χριστός κι Αυτός θα κινηθεί ν’ αποκαταστήσει τα αρχαία πνευματικά ορόσημα, να εξαλείψει ό,τι δεν είναι ουσιαστικό και ν’ αναδιοργανώσει ολόκληρο το θρησκευτικό πεδίο – πάλι σε προετοιμασία για την αποκατάσταση των Μυστηρίων. Αυτά τα Μυστήρια, όταν αποκατασταθούν, θα ενοποιήσουν όλες τις πίστεις.»

Φυσικά αυτή η μεγάλη εξωτερίκευση θα είναι εφικτή μόνο εάν ο πρώτος όμιλος (του Προδρόμου) έχει ενσταλάξει με επιτυχία τις τρεις αναγνωρίσεις στην Ανθρωπότητα. Είμαστε μέρος αυτού του πρώτου ομίλου.

(επιλογή τμημάτων της παρουσίασης του Φράνσις Ντόναλντ στην 36η Συνδιάσκεψη Πανεπιστημίου των Επτά Ακτίνων & Μορύα Φεντερέσιον, αρχική μετάφραση Ευφροσύνη Σπανέα)

 

Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 25 Μαΐου 2022 στις 20.00

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης

Η ΤEΤΑΡΤΗ ΚΟΣΜΙΚΗ ATΡΑΠΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΙΡΙΟ ΚΑΙ OI ΔΙΔΥΜΟΙ

  «Μέσα στον ήλιο του μεγάλου Ήλιου»  

O αστέρας του Σείριου είναι ένα από τα βασικά αστέρια στην εξέλιξη της ανθρωπότητας στον πλανήτη Γη αυτή τη στιγμή. Η σειριανή ενέργεια μεταφέρει και τις επτά θεϊκές ακτίνες στις 7 θυγατρικές ιεραρχικές ομάδες της, εξ ου και τα 7 χρώματα του ουράνιου τόξου. Η κύρια έκφρασή του είναι κατά μήκος της γραμμής προσέγγισης των ακτίνων 2. (2-4-6)

Σε κάποια από τα αδημοσίευτα κείμενα του Θιβετανού για την Εσωτερική Αστρολογία, μαθαίνουμε ότι ζήτησε από τον μαθητή που προετοιμάζονταν για κάποια συγκεκριμένη ανώτερη μύηση να βγει τη νύχτα και σε βαθύ διαλογισμό να αισθανθεί τις ακτίνες του Σείριου να πέφτουν πάνω του μέσα από τα ανώτερα κέντρα της κεφαλής και της καρδιάς του. (D. Carpenter)

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η στιγμή της πανσελήνου των Διδύμων, καθώς οι Δίδυμοι αποτελούν ένα σημαντικό σημείο εισόδου για την κοσμική ενέργεια από τον Σείριο, οι σειριανές ενέργειες θα διαχυθούν πάνω μας και σε όλες τις εσωτερικές ομάδες με τις οποίες συνεργαζόμαστε. Οι Δίδυμοι είναι η Κεφαλή του Κοσμικού Χριστού, του Ήλιου Σείριου.

«Έχω συχνά υπαινιχθεί στα διάφορα βιβλία μου ότι ο Ήλιος Σείριος, είναι στενά συνδεδεμένος με την πλανητική μας Ζωή. Πολλά είναι γνωστά στην Ιεραρχία γι` αυτήν την σύνδεση, και η ιδιαίτερη σχέση αυτής της τέταρτης Ατραπού με την ανθρωπότητα, το τέταρτο βασίλειο στη φύση, αλλά λίγα μπορούν να κοινοποιηθούν στο ευρύ κοινό. Μπορώ, ωστόσο, να σας πω ορισμένα πράγματα που μπορεί να κάνουν τις ευφάνταστες σκέψεις σας (αν μου επιτρέπετε να χρησιμοποιήσω μια τόσο παράξενη φράση) δημιουργικά αποδοτικές για εσάς.»

Αυτός ο μεγάλος Ήλιος που είναι για τον ηλιακό μας Λόγο αυτό που είναι η Μονάδα για τον πνευματικό άνθρωπο, έχει έναν ιδιόμορφο ρόλο να παίξει όσον αφορά στη Γη μας. Θα μπορούσε να θεωρηθεί από εκείνους, με μια υγιή αίσθηση αποκρυφιστικής αναλογίας, ότι ο μικροσκοπικός πλανήτης μας με τον πλανητικό του Λόγο (έναν από τους «ατελείς Θεούς» του Μυστικού Δόγματος) θα ήταν πολύ μικρός για να εισέλθει στην συνείδηση αυτής της Υπέρτατης Οντότητας που είναι μεγαλύτερη ακόμη και από τον Ηλιακό μας Λόγο, ότι αυτό δεν είναι δυνατόν.

Κι όμως, αυτό είναι δυνατόν και συμβαίνει. Υπάρχει μια σχέση πολύ αρχαίου ραντεβού μεταξύ του Άρχοντα του Κόσμου, Σανάτ Κουμάρα, και του Άρχοντα του Σείριου, και αυτό παρά το γεγονός ότι ο πλανήτης μας δεν είναι ιερός πλανήτης. Θα μπορούσε να προστεθεί ότι ο πλανήτης μας, στον άμεσο κύκλο περνάει γρήγορα από αυτήν την κατηγορία, και στα εσώτερα πεδία και σε υποκειμενικό επίπεδο θεωρείται ήδη ιερός πλανήτης. Τα αποτελέσματα αυτής της μετάβασης από το μη ιερό σε ιερό δεν έχουν αποδειχθεί πλήρως αντικειμενικά. Το μυστήριο αυτής της σχέσης αποκαλύπτεται εν μέρει σε μιαν από τις ανώτερες μυήσεις και στην συνέχεια πραγματοποιείται από τους μυημένους, καθώς:

1. Η πλειοψηφία της απελευθερωθείσας ανθρωπότητας, και ως εκ τούτου ένας μεγάλος αριθμός των μυημένων που πρέπει να λάβουν απόφαση, επιλέγουν αυτήν την Οδό προς το κοσμικό κέντρο.

2. Η σχέση όπως εκφράζεται είναι μεταξύ της Ιεραρχίας και του Σείριου, και όχι μεταξύ της Σαμπάλα και αυτού του εκπληκτικού Ήλιου. Η ενέργεια του Σείριου εισέρχεται στην Ιεραρχία μέσω της Καρδιάς του Ήλιου, δημιουργώντας κατά συνέπεια ένα τρίγωνο πνευματικής ενέργειας τεράστιας ισχύος. Ως εκ τούτου, έχετε:

 Σείριος ++ Η Ιεραρχία * * Η Καρδιά του Ήλιου

3. Καθώς σημειώνεται πρόοδος κατά τη διάρκεια της λήψης των ανώτερων μυήσεων, καθίσταται προφανές ότι αρχικά δύο μεγάλα ρεύματα ενέργειας εισέρχονται στην πλανητική μας ζωή:

 Ένα ρεύμα ενέργειας που προέρχεται από το κοσμικό νοητικό πεδίο και από εκείνο το εστιακό σημείο που είναι για τον Σανάτ Κουμάρα αυτό που είναι ο εγωικός λωτός ή η ψυχή, για τον πνευματικό άνθρωπο. Φέρει την αρχή της ζωής του πλανήτη μας και επικεντρώνεται στη Σαμπάλα. Από εκεί διαχύνεται πάνω σε όλες τις μορφές και ζωές στον πλανήτη και το ονομάζουμε ΖΩΗ. Πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτή η αρχή της ζωής ενσαρκώνει την, ή εμποτίζεται από, την θέληση και το σκοπό, αυτού που επισκιάζει τον Σανάτ Κουμάρα, καθώς η ψυχή επισκιάζει την προσωπικότητα.

 Ένα άλλο ρεύμα ενέργειας προέρχεται από τον ήλιο, Σείριο. Αυτό εισέρχεται απευθείας στην Ιεραρχία και φέρει μαζί του την αρχή του Βούδδι, της κοσμικής αγάπης. Αυτό, με έναν μυστηριώδη τρόπο, είναι η αρχή που βρίσκεται στην καρδιά του κάθε ατόμου. Το ρεύμα της συνείδησης.

Η αρχή της ζωής ακολουθεί τη γραμμή του 1.3.5.7 , ενώ η βουδιστική ροή ακολουθεί τη γραμμή 2.4.6. Έτσι το άτμα-βούδι γίνεται η μικτή πραγματικότητα που ξεδιπλώνεται πλήρως καθώς προχωρά η εξέλιξη. Η ενέργεια του Σείριου περνάει δια της Σαμπάλας και επικεντρώνεται στην Ιεραρχία.

4. Ολόκληρο το έργο της Μεγάλης Λευκής Στοάς ελέγχεται από τον Σείριο, τα Άσραμ υποβάλλονται στην κυκλική εισροή της ενέργειάς του, ανάλογα με τον κύκλο της κάθε ακτίνας· οι ανώτερες μυήσεις λαμβάνονται υπό την προώθησή του. Η αρχή του βούδδι, της αγνής αγάπης (δηλ. αγάπης-σοφίας) πρέπει να είναι ενεργός στην καρδιά κάθε μύστη πριν από την έναρξη της μεγάλης απόφασης. Ως εκ τούτου, διαπερνά την πέμπτη, έκτη και τις ανώτερες μυήσεις και λειτουργεί συνειδητά στην ισχυρή βουδιστική «διαβίωση» που διαπερνά όλα τα Άσραμ, αν και δεν αναγνωρίζεται από τον μέσο μαθητή.

5. Η σειριανή επιρροή δεν αναγνωρίστηκε, και μέρος της μόνο εστιάστηκε στην Ιεραρχία, μέχρις ότου ήρθε ο Χριστός και αποκάλυψε την αγάπη του Θεού στην ανθρωπότητα. Ο Χριστός είναι μια, κατ' εξοχήν, έκφραση σειριανής ενέργειας, και σε αυτήν την υψηλή θέση τελικά θα πάει – ανεξάρτητα από τα καθήκοντα ή τις ιεραρχικές υποχρεώσεις που μπορεί να Τον μεταφέρουν αλλού μεταξύ εκείνης της εποχής και του τώρα. Ο Βούδας επρόκειτο αρχικά να επιλέξει την Τέταρτη Ατραπό, όμως άλλα σχέδια αντιμετωπίζει τώρα και πιθανότατα θα διεκδικήσουν την επιλογή Του.

6. Ο Σανάτ Κουμάρα δεν βρίσκεται πάνω στην γραμμή των Σειριανών αλλά –για να μιλήσουμε με σύμβολα, όχι πολύ βαθιά– ο Εωσφόρος, ο Υιός της Πρωίας (Αφροδίτη), είναι στενά συνδεδεμένος, και ως εκ τούτου μεγάλος αριθμός των ανθρώπων θα γίνουν μαθητές της Σειριανής Στοάς. Αυτή είναι η αληθινή "Μπλε Στοά", και όλες οι αληθινές και υπέρτατες μυήσεις τον περιμένουν "μέσα στον ήλιο του μεγάλου Ήλιου". (Α+Μ: 414-16)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΜΑΪΟΥ 2022

EOΡΤΑΣΜΟΣ ΒΕΣΑΚ

 

Kείμενα που διαβάστηκαν στην εκδήλωση του Βεσάκ από την Ανθή K. και την Αρετή Ρ. και το ποίημα που έγραψε για την εκδήλωση η αδελφή μας Ντίνα

Το Φεστιβάλ του Βεσάκ, ή Φεστιβάλ του Βούδα, αποτελεί την κορύφωση του πνευματικού έτους και σηματοδοτεί μια πλανητική ευθυγράμμιση τέτοιας ολκής που εφελκύει ανταπόκριση από εξωπλανητικές πηγές. Κατά τη στιγμή αυτής της πανσελήνου, ο Βούδας λέγεται ότι κάνει την ετήσια εμφάνισή του σε μια απομονωμένη κοιλάδα στα Ιμαλάια. Για ένα σύντομο διάστημα, εμφανίζεται και πραγματοποιεί μια τελετή ύδατος ενώπιον του Χριστού και της συναθροισμένης Πνευματικής Ιεραρχίας. Η ευλογία του Βούδα μεταφέρει στη ροή της το αποτύπωμα του Θείου Σκοπού και τη ζωή από την οποία μπορεί η ανθρωπότητα να αντλήσει πνευματική στήριξη για τους μήνες που ακολουθούν. Αξίζει να αναφερθεί, ότι τέτοια εξυψωμένα όντα, όπως η Πνευματική Ιεραρχία αυτού του πλανήτη, μπορούν να δεχτούν με ασφάλεια αυτή την ιδιαίτερη Θεία κρούση μόνο άπαξ του έτους και μόνο μετά από τη δέουσα προετοιμασία. Παρόλο που η Ιεραρχία είναι πνευματικά τέλεια από τη δική μας οπτική, τα πάντα είναι σχετικά, και η μετάδοση πνευματικής ενέργειας από ένα θείο κέντρο σε ένα άλλο απαιτεί μια συγκεκριμένη ικανότητα για ασφαλή απορρόφηση του δυναμικού που προσλαμβάνεται. Η άφιξη του νέου ομίλου εξυπηρετητών του κόσμου, που δέχεται φώτιση στον Ταύρο, ήταν ένα τόσο κομβικό σημείο στην ανθρώπινη ιστορία για αυτόν ακριβώς τον λόγο: σήμαινε ότι, για πρώτη φορά, η Ιεραρχία μπορούσε να μεταδώσει ενέργεια σε αυτόν τον όμιλο ώστε να υποβιβαστεί με ασφάλεια για την ανθρωπότητα. Σύμφωνα με την Προαιώνια Σοφία, η γέφυρα Φωτός που συνδέει και ευθυγραμμίζει τα πλανητικά κέντρα της Σαμπάλλα, της Ιεραρχίας και της ανθρωπότητας ολοκληρώθηκε στη βασική της μορφή πριν από περισσότερα από 700 χρόνια. Στο Βεσάκ και σε κάθε πανσέληνο, συμμετέχουμε στη διεύρυνση, την ενίσχυση και τον καλλωπισμό αυτής της γέφυρας, χρησιμοποιώντας την ιερή λέξη, το OM, για να μεταδώσουμε τον κραδασμό της στοργικής και ενοποιητικής πρόθεσης της ψυχής στον κόσμο.

https://www.youtube.com/watch?v=T4CLazqxslc

~ ♥ Moola Mantra ♥ ~ - Extremely Powerful Mantra

 

Πέθανα ως ορυκτό, έγινα φυτό,
Πέθανα ως φυτό, αναπτύχθηκα σε ζώο,
Πέθανα ως ζώο, για να γίνω άνθρωπος.

Γιατί φοβάμαι;
Αφού ήμουν μικρότερος πριν κάθε θάνατο;
Κι άλλη μια φορά θα πεθάνω ως άνθρωπος, για να ανέλθω
Με τους αγγέλους ευλογημένος:
Αλλά ακόμη κι απ’ αυτούς πρέπει να περάσω:
Όλα εκτός απ' το Θεό αφανίζονται.

Όταν θα ‘χω θυσιάσει την αγγελική μου ψυχή,
Θα γίνω αυτό που ο νους δεν μπορεί καν να συλλάβει.

Ω, επέτρεψε μου να μην υπάρχω!
Γιατί η ανυπαρξία,
αντηχεί σαν μουσικό όργανο,
που λέει:
Σε αυτόν θα επιστρέψουμε.

Αγαπήστε ολόκληρη τη δημιουργία του Θεού, το σύνολο αυτής και της άμμου κάθε κόκκο. Αγαπήστε το κάθε φύλλο, την κάθε ακτίνα από το φως του Θεού. Αγαπήστε τα ζώα, αγαπήστε τα φυτά, αγαπήστε τα πάντα. Αν αγαπήσουμε το καθετί, θα αντιληφθούμε το θείο μυστήριο στα πάντα…

https://music.youtube.com/watch?v=vqfZ8rM1pag&list=PLMkCEz171j6x3gPSDhoaxr4bmd2XDiu_o

 

Έψαξα τον Θεό και βρήκα μόνο τον εαυτό μου. 

Έψαξα τον εαυτό μου και βρήκα μόνο τον Θεό. 

Νεκρός ήμουν.

Ζωντάνεψα ξανά.
Δάκρυα όλη η ζωή μου!
Έγινα το γέλιο

κι όλα λόγω της Αγάπης
Όταν ήρθε,
η εφήμερη ζωή μου
από τότε και μετά,
έγινε πραγματικά αιώνια

 

Η Αγάπη είπε:
Όσο πρέπει
τρελός δεν είσαι
στον οίκο ετούτο
δεν χωράς

Έτσι προσπάθησα
και έγινα τρελός,
τρελός αρκετά
για να βρεθώ σιδηροδέσμιος

 Η Αγάπη είπε:
Όσο πρέπει
δεν είσαι μεθυσμένος
στα πλήθη ετούτα
να ταιριάζεις.

Και πήγα
και ήπια κρασί.
Ήπια κρασί αρκετό
να ξεχειλίσει το μυαλό
με αβάσταχτη ελαφρότητα.

 

  Η Αγάπη είπε:

Ακόμα παραμένεις
υπερβολικά έξυπνος
με φαντασία γεμάτος
και με σκεπτικισμό.

Έτσι προσπάθησα
κι έγινα ευκολόπιστος
και τότε έντρομος
απομακρύνθηκα γρήγορα
από όλα αυτά

 

Η Αγάπη είπε:
Είσαι ένα κερί
που εκλύει τους πάντες
που μαζεύει τον καθένα
γύρω σου

Άλλο πια δεν είμαι
ένα κερί που μοιράζει φως
πλήθη πια γύρω μου δεν έλκω
και σαν τον καπνό
έχω σκορπίσει πια ολούθε

 

Η Αγάπη είπε:
Είσαι ένας δάσκαλος
Είσαι ένα κεφάλι
και για τους πάντες
είσαι ένας ηγέτης

Άλλο πια δεν είμαι
μήτε δάσκαλος
μήτε ηγέτης
μοναχά ένας υπηρέτης ταπεινός
των επιθυμιών σου

 

Η Αγάπη είπε:
Πάνω σου ήδη έχεις
φτερά ολόδικα σου
δεν θα σε δώσω εγώ
άλλα φτερώματα

Και τότε η καρδιά μου
στα δυο σχίστηκε
και ξεχείλισε
από ένα νέο φως
ολόγιομο με νέα ζωή

Τώρα μέχρι και οι ουρανοί
ευγνωμοσύνη τρέφουν
γιατί εξαιτίας της Αγάπης
έφτασα να γίνω
εγώ ο φωτοδότης»

 

https://www.youtube.com/watch?v=fjTsIF9yGl8

 

Η ΑΤΡΑΠΟΣ

Μη ζητάς, ω Δισευλογημένε, να επιτύχεις την πνευματική ουσία πριν ο νους απορροφήσει. Δεν αναζητείται έτσι η σοφία. Μόνο εκείνος που έχει το νου δεμένο και βλέπει τον κόσμο σαν σε καθρέπτη μπορεί ασφαλώς να του εμπιστευθούν την εσώτερη αίσθηση. Μόνο εκείνος που γνωρίζει ότι οι πέντε αισθήσεις είναι πλάνη κι ότι τίποτε δε μένει παρά οι δύο μπροστά, μπορεί να γίνει δεκτός στο μυστικό του μετατοπισμένου Σταυροειδούς.

Η ατραπός που διανύεται απ’ τον Υπηρέτη είναι η ατραπός του πυρός που περνά απ’ την καρδιά του και οδηγεί στην κεφαλή. Δεν είναι η ατραπός της ηδονής, ούτε η ατραπός του πόνου που οδηγεί στην απελευθέρωση ή φέρνει τη σοφία. Με την υπέρβαση των δύο, με το σμίξιμο πόνου και ηδονής φθάνουμε στο στόχο, το στόχο αυτό που βρίσκεται μπροστά σαν ένα σημείο φωτός που φαίνεται στο σκοτάδι μιας χειμωνιάτικης νύχτας. Αυτό το σημείο φωτός μπορεί να φέρνει στο νου το μικρό κερί κάποιας μελαγχολικής σοφίτας, αλλά – καθώς βαδίζουμε την ατραπό που οδηγεί στο φως με το σμίξιμο του ζεύγους των αντιθέτων – το μικρό αυτό ψυχρό και τρεμάμενο σημείο αυξάνει με σταθερή λάμψη ωσότου έρθει στο νου του οδοιπόρου στο δρόμο το θερμό φως κάποιου λαμπρού λύχνου.

Προχώρα, ω Προσκυνητή, με σταθερή υπομονή. Δεν υπάρχει κερί ούτε γήινος λύχνος που τρέφεται με λάδι. Η ακτινοβολία αυξάνει συνεχώς μέχρι να τερματισθεί η ατραπός σε μια λάμψη δόξας κι ο οδοιπόρος της νύχτας γίνει παιδί του ηλίου και εισέλθει στις πύλες της ακτινοβόλου αυτής σφαίρας. [762]

https://www.youtube.com/watch?v=YHPXxnQueik

 [762]

“Ο δρόμος της ψυχής είναι ταυτόχρονα ο παλιότερος και ο πλατύτερος … γιατί η ψυχή κάνει κάτι περισσότερο από το να διατρυπά το πέπλο της ύλης· ταυτίζεται και με το πέπλο και με την Πραγματικότητα πίσω απ’ το πέπλο. Ως εκ τούτου ψυχή, πέπλο και Πραγματικότητα, γίνονται αισθητά σαν ένα.”

“Yπάρχει μέσα μου μια φλόγα που στάθηκε

Ασάλευτη, ατάραχη μες την καταχνιά των χρόνων,

Μη γνωρίζοντας ούτε αγάπη ούτε γέλιο, ελπίδα ή φόβους,

Ούτε του κακού το ανόητο καρδιοχτύπι, ούτε του καλού το μεθύσι.

Tον ίσκιο δε νιώθω των αέρηδων που φέρνουν μελαγχολία,

Τον ψίθυρο της παλίρροιας που πισωγυρνά δεν ακούω,

Πόθων σκέψη δεν πλέκω, ούτε δακρύων,

Αδέσμευτος όντας από χρόνο, από συνήθεια.

Γέννηση δεν ξέρω, ούτε το θάνατο ξέρω που παγώνει·

Τη μοίρα δε φοβάμαι, ούτε τη συνήθεια, την αιτία ή την πίστη,

Tα όνειρα του ύπνου των λόφων πια δε θα με δένουν,

Εγώ είμαι το μπουμπούκι, το λουλούδι, εγώ κι ο σπόρος·

Γιατί ξέρω πως σ’ ό,τι βλέπω,

Το μέρος είμαι εγώ κι αυτό η ψυχή μου είναι.”

“Eίδα μια ζωή γεμάτη με τη φλόγα του Θεού!

 Πατέρα μου, δώσε μου

 Την ευλογία μιας ζωής που αναλίσκεται απ’ το Θεό

 Για να μπορώ να ζω για Σένα.

 Mια πύρινη ζωή! Mια ζωή φλογισμένη από Θεό,

 Πυρωμένη από τις φλόγες της πεντηκοστιανής αγάπης!

 Mια ζωή όλο φωτιά! όλο φωτιά από αγάπη για τους ανθρώπους

 Που την άναψε η θεία ευσπλαχνία εκ των άνω.

 Mια φλεγόμενη ζωή που ο Θεός μπορεί να πάρει και να ρίξει

 Σε σπίτι, στο δρόμο ή όπου αλλού θελήσει,

 Για να κάνει ν’ ανάψει γι’ Aυτόν κάποια άλλη ζωή

 Κι έτσι να απλώσει ακόμα πιο πέρα τη φωτιά.”

 https://www.youtube.com/watch?v=MFCrZfc3nZc

Música Clássica Indiana para concentração, relaxamento, yoga, estudo e foco

Ο ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΕΙ

Άκουσε, ω Προσκυνητή, τον ψαλμό της Λέξης απ’ τους μεγάλους Ντεβαϊκούς Κυρίους. Σίγησε τους γήινους κραδασμούς, ηρέμησε τους ασίγαστους μόχθους του κατώτερου νου και με προσεκτικό αυτί αφουγκράσου τους ήχους που υψώνονται στο θρόνο του Λόγου. Μόνο όσοι έχουν αγνή καρδιά μπορούν ν’ ακούσουν, μόνο οι πράοι μπορούν ν’ ανταποκριθούν.

Οι θυελλώδεις ήχοι της γήινης μάχης, οι διαπεραστικοί κραδασμοί της υδάτινης σφαίρας, η βροντερή νότα που σημαδεύει τη θέση της σκέψης, σβήνουν τον ήχο και αποκλείουν τον τόνο. Αυτός που είναι σιωπηλός, ήρεμος και ήσυχος, αυτός που τα βλέπει όλα δια του θείου φωτός και δεν οδηγείται από το φως που ανακλάται στις τριπλές σφαίρες, αυτός σύντομα θ’ ακούσει. Απ’ τον περιβάλλοντα αιθέρα θα ηχήσει μια νότα στο αυτί του που δε θα μοιάζει με τους φθόγγους που αντηχούν στο γήινο κόσμο.

Άκουσε, ω Προσκυνητή, γιατί όταν αυτός ο ήχος αντηχήσει με χρωματιστό κραδασμό στην εσώτερη αίσθηση, θα ξέρεις ότι επιτεύχθηκε ένα σημείο που δείχνει μια μεγάλη μετάβαση.

Πρόσεξε τότε, ω Προσκυνητή, για τον ερχομό αυτής της ώρας. Με αγνή προσπάθεια πλησίασε κοντύτερα σ’ αυτό τον Ήχο. Γνώρισε ότι όταν ο τόνος του εισχωρεί στην ομιχλώδη αυγή, ή στο γλυκό ηλιόφωτο ηχεί απαλά στο αυτί, η εσώτερη ακοή θα γίνει γρήγορα μια πλατιά αίσθηση και θα δώσει θέση στην όραση και την τέλεια κατανόηση.

Γνώρισε ότι όταν η μουσική των σφαιρών φθάνει σε σένα νότα με νότα, στην ομιχλώδη αυγή ή το λαμπρό μεσημέρι, στο ψυχρό βραδινό, ή αντηχεί στη βαθιά νύχτα, στο ρυθμικό της τόνο βρίσκεται η κρυφή αποκάλυψη. [764]

Ο Ευλογημένος Βούδας είπε κάποτε στους μαθητές Του «ας καθίσουμε σε σιωπή κι αφήστε τα μάτια σας να κοιτάζουν»

‘Υστερα από λίγο ο Διδάσκαλος ρώτησε : «πόσες φορές άλλαξα την θέση μου?»

Κάποιος παρατήρησε δέκα αλλαγές, ένας άλλος μόνο τρεις και κάποιος επέμενε ότι ο Διδάσκαλος είχε παραμείνει ακίνητος.

Ο Κύριος της Σοφίας χαμογέλασε «άλλαξα την θέση μου και τις πτυχές του ενδύματός μου 77 φορές. Όσο δεν μαθαίνουμε να διακρίνουμε την πραγματικότητα δεν θα γίνουμε Αρχάτ.»

https://www.youtube.com/watch?v=yQjHSIHPJfw&t=851s

 

Συ Θεέ με βλέπεις.

Aυτός ο Θεός είναι το θείο μέσα μου, ο ενοικών Xριστός, η Ψυχή.

Για πολύ καιρό αυτή η ψυχή με αντιλαμβάνεται και με παρατηρεί.

Tώρα για πρώτη φορά είμαι σε θέση να δω το Θεό.

Mέχρι τώρα ήμουν αρνητικός στη θεία αυτή Πραγματικότητα.

H θετική σχέση είναι εφικτή.

Aλλά αυτό φαίνεται να εμπεριέχει την ιδέα της δυαδικότητας.

Aλλά εγώ και ο Θεός είμαστε ένα.

Eίμαι και πάντοτε ήμουν Θεός.

Άρα με είδε ο Eαυτός μου.

Eίμαι αυτός ο Eαυτός, Aυτός ο Eαυτός είμαι εγώ.

https://www.youtube.com/watch?v=MFCrZfc3nZc

Música Clássica Indiana para concentração, relaxamento, yoga, estudo e foco

 

 ΕΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

     Πού είναι η πύλη, ω Λανού, που φρουρεί τον τριπλό δρόμο;

Μέσα στην ιερή καρδιά Εκείνου που είναι η τριπλή Ατραπός. Φθάνω στην πύλη και περνώ, μπαίνοντας έτσι στην Καρδιά μέσω της πλατιάς συμπόνιας.

     Πόσες πύλες υπάρχουν, ω Διαβάτη του Δρόμου;

Οι πύλες είναι επτά και καθεμιά οδηγεί στο κέντρο μιας μεγάλης σφαίρας μακαριότητας. Απ’ αυτόν που ζητά να μάθει, πρέπει να βρεθεί η πρώτη πύλη. Όταν μπει σ’ αυτή, με περιοδικούς κύκλους θα βρει τις άλλες έξι.

     Μιλάς για την πλατιά συμπόνια σαν το κλειδί που ανοίγει διάπλατα τις πύλες. Εξήγησε με λόγια απλά την ανάγκη που συνεπάγεται.

Η ανάγκη για ευγενική ευσπλαχνία που γνωρίζει και βλέπει κι όμως κατανοεί· η ανάγκη για κρυστάλλινα δάκρυα που ξεπλένουν τις αμαρτίες του αδελφού· η ανάγκη για πύρινο θάρρος που μπορεί να κρατήσει το χέρι του αδελφού και να τον σηκώσει και υψώσει παρότι ο κόσμος κραυγάζει “όχι”· η ανάγκη για την κατανόηση που δοκίμασε και γνωρίζει· η απόκρυφη αίσθηση της εναδικότητας πρέπει να οδηγεί στην πύλη.

     Τι άλλο μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην πύλη της Ατραπού;

Πρώτα η συμπόνια και η συνειδητή εναδικότητα· έπειτα ο θάνατος σε κάθε μορφή που συγκρατεί και κρύβει τη ζωή· κατόπιν η σοφία που συνδέεται με τη μάθηση και η σοφή χρήση της Λέξης· η ομιλία μιας απόκρυφης φύσης και η σιωπή του Κέντρου, που διατηρείται στο θόρυβο όλου του κόσμου.

     Μπορείς, ω Λανού, να σμίξεις αυτές τις σκέψεις σε ένα τριπλό φορτίο;

     Πρώτα η Εναδικότητα, έπειτα η Λέξη και τελικά η Ανάπτυξη. [765]

 

Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΠΥΛΗ

Ένας πελώριος κώνος πυρός φαίνεται στο μέσο μιας άγονης ερήμου. Ένας άνθρωπος στέκει μπροστά στη σκηνή σε στάση δισταγμού. Ο κώνος στέκει ανάμεσα στον άνθρωπο και σε μια γόνιμη χώρα.

Ύψωσε τον κώνο απ’ την άγονη ερημιά. Μόνο η θερμότητά του είναι αισθητή και μόνο η λάμψη του γίνεται ορατή. Οι φλόγες του σάρωσαν τη χώρα κι άφησαν τη γυμνή έρημο. Ακτινοβολεί πυρ που καταβροχθίζει τα πάντα μπροστά του. Όλα τα πράσινα πράγματα πεθαίνουν και οι κάτοικοι της σφαίρας υποχωρούν μπροστά στη φλόγα του που καψαλίζει και καίει, σκληρή και υπέροχη.

Λευκή είναι η εσώτερη καρδιά της, ερυθρή η περιβάλλουσα φλόγα και κίτρινη η φωτιά που απλώνεται. Σαν μανδύας άγριας θερμότητας σταματά την όραση και σκοτεινιάζει τα παραπέρα. Σαν σάβανο ροδοκόκκινο με βαθύ πορτοκαλί καλύπτει όλη την απόσταση.

Από τη χώρα τη γεμάτη και πράσινη μέσω της άγονης ερημιάς ταξίδεψε μακριά ο Προσκυνητής. Τίποτε δεν κράτησε και φύλαξε, τίποτε εκτός από την ισχυρή του επιθυμία· πίσω στο δρόμο δεν μπορεί να πάει, αλλά μπροστά στη φωτιά.

Απ’ αυτό τον κώνο του πυρός, αντηχώντας απ’ την καρδιά του, μια φωνή γοργή στα αυτιά του λέει: “Ιδού ο τόπος του Θεού”.

Απ’ τον κώνο του πυρός μια νότα φθάνει στο αυτί του που αγγίζει μια χορδή στο στήθος του και ξυπνά γοργή ανταπόκριση. [766]

 Προχώρησε, ω Προσκυνητή, στη φλόγα· αψήφησε την άγρια θέρμη του πυρός· μπες στην πύλη που κρύβεται απ’ το φως της.

Η θύρα είναι εκεί, αόρατη, άγνωστη, φυλασσόμενη απ’ τους Κυρίους της Φλόγας. Βαθιά στην καρδιά του κίτρινου, κρυμμένο απ’ την εξωτερική στεφάνη, βρίσκεται το κλειδί που κρύβει το μυστικό. Το κατώφλι της εσώτερης αυτής θύρας, το αόρατο σκαλί που πρέπει να βρεθεί, θα συναντήσει τα πόδια στις παρυφές της φλόγας. Άπλωσε το χέρι κι άγγιξε τη θύρα, χτύπα τρεις φορές με αγνή πρόθεση. Μια φωνή θ’ απαντήσει σ’ αυτή την κλήση. Τα λόγια θα ηχήσουν: “Ποιος ζητά το δρόμο;”

https://www.youtube.com/watch?v=0_Pn5puYb0o

Mei-lan - Angelic Frequency (inspired by 'Awaken' album)

Σαν τ` αστέρια , σαν μια οφθαλμαπάτη, σαν ένα λυχνάρι σαν μια αντανάκλαση, σαν σταγόνες δροσιάς ή φυσαλίδες. Σαν ένα όνειρο, σαν μια αστραπή ή ένα σύννεφο. Έτσι θάπρεπε να καθορίζεται η ΧΑΡΙΣ

ΕΝΑ ΜΑΝΤΡΑΜ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ

Το σημείο του φωτός μέσα στο πυρακτωμένο τόξο, ω Προσκυνητή στην Οδό, αυξάνει κι ελαττώνεται καθώς η εφαρμογή αυστηρή ή όχι προδίδει το σκοπό μέσα στην καρδιά.

Το σημείο αυτό είναι πάντα εκεί, απαρατήρητο κι αόρατο. Σκοτεινή και θλιβερή είναι η νύχτα και πονεμένη η καρδιά του αφώτιστου Προσκυνητή. Σκοτεινή είναι η νύχτα αλλά η θλίψη δε γίνεται αισθητή όταν στη σκοτεινή θύρα φαίνεται το ζωηρό απατηλό φως, το φως που τρεμοσβήνει πάντα μπροστά, πλανεύοντας με το φέγγος του τον Προσκυνητή που πάντα προχωρεί.

Έξι φορές μπορεί ν’ αυξηθεί και να ελαττωθεί το φως, έξι φορές η λάμψη γίνεται αισθητή, αλλά στην έβδομη ώρα της λάμψης η Φλόγα ξεπηδά.

Έξι φορές η Φλόγα ξεπηδά, έξι φορές αρχίζει η καύση, αλλά στην έβδομη ώρα ο βωμός χάνεται απ’ τη θέα και μόνο η Φλόγα φαίνεται.

Έξι φορές ο κύκλος του καυστικού πυρός, έξι φορές η βουερή κάμινος καίει και ξεχωρίζει, αλλά την έβδομη τίποτε δε μένει εκτός απ’ την ανερχόμενη Φλόγα που ανεβαίνει στο Τριαδικό Πνεύμα.

Έξι φορές η Φλόγα ανεβαίνει, έξι φορές το νέφος υποχωρεί, αλλά την έβδομη τίποτε δε φαίνεται εκτός απ’ το αιώνιο πυρ.

Έξι φορές οι φλόγες απορροφούν το ύδωρ, έξι φορές η υγρασία εξαφανίζεται, αλλά στην έβδομη μεγάλη απορρόφηση τίποτε δε μένει εκτός από ιριδίζον πυρ.

Τρεις φορές το πυρ περιτυλίγει, τρεις φορές ο ήλιος υποχωρεί· την τέταρτη το έργο γίνεται και τίποτε δε μένει εκτός απ’ την πρωτογενή Φλόγα. Η Φλόγα αυτή απορροφά, περιστρέφεται, παίρνει και παραμένει. Όταν όλα όσα υπάρχουν διαβούν τη Φλόγα, τότε Χρόνος δεν υπάρχει.

 

Όσοι με αντιλαμβάνονται από την μορφή μου

Και με ακολουθούν από την φωνή μου

Χάνονται σε άσκοπες προσπάθειες

Αυτοί δεν πρόκειται να με αντικρύσουν.

Τους Βούδες πρέπει να τους βλέπουν από το Ντάρμα τους

Και από το νταρμικό σώμα τους να καθοδηγούνται

Και όμως η αληθινή φύση του Ντάρμα είναι ασύλληπτη

Και κανένας δεν μπορεί να την αντιληφθεί σαν αντικείμενο.

 https://www.youtube.com/watch?v=ZV0bJINrJ4g

Nada Himalaya 2