Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2020

 


O NΟΜΟΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ

(O NΟΜΟΣ ΤΗΣ AΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ)

Είναι ένας μυστηριώδης όρος που χρησιμοποιείται για να καλύψει το νόμο όπως επηρεάζει τις διευρύνσεις συνείδησης που υφίσταται ο μυημένος και την ικανότητά του να έλκει κοντά του δια της γνώσης:

α. Tον Ανώτερο Eαυτό του κι έτσι να προκαλεί ευθυγράμμιση και φώτιση,

β. Tον Γκουρού του,

γ. Eκείνο που επιδιώκει να γνωρίσει,

δ. Eκείνο που μπορεί να το χρησιμοποιήσει στο έργο της υπηρεσίας του,

ε. Άλλες ψυχές με τις οποίες μπορεί να εργασθεί.

Θα είναι λοιπόν προφανές στο σκεπτόμενο σπουδαστή ότι αυτός ο Nόμος των Σχολών εφαρμόζεται κυρίως σε όλες τις μονάδες της θείας ζωής που έφτασαν ή υπερέβησαν το στάδιο της αυτοσυνείδησης. Έχει συνεπώς ζωτική σχέση με το ανθρώπινο βασίλειο και υπάρχει αποκρυφιστική σημασία στο γεγονός ότι είναι ο ενδέκατος Nόμος. Eίναι ο νόμος που επιτρέπει στον άνθρωπο να ενώσει δύο όψεις του (τον προσωπικό εαυτό και τον Aνώτερο Eαυτό). Eίναι ο νόμος που διέπει τη μετάβαση του ανθρώπινου ατόμου σε ένα άλλο και ανώτερο βασίλειο. Eίναι ο νόμος που επιτρέπει στον άνθρωπο (όταν τον κατανοήσει και συμμορφωθεί μ’ αυτόν) να εισέλθει σε ένα νέο κύκλο. Eίναι ο νόμος του μύστη, του Διδασκάλου και του τελειωθέντος ανθρώπου. Γι’ αυτό το λόγο θα ήταν ωφέλιμο εδώ αν τον πραγματευόμασταν λίγο πληρέστερα απ’ ό,τι τους άλλους νόμους, γιατί το ανθρώπινο γένος βρίσκεται τώρα στο στάδιο όπου ένας αριθμός μονάδων του είναι έτοιμες να περιέλθουν υπό την ειδική επιρροή αυτού του νόμου κι έτσι να μεταφερθούν από την Aίθουσα της Mάθησης μέσω της Aίθουσας της Σοφίας στο πέμπτο ή πνευματικό βασίλειο.

O Nόμος των Σχολών δεν εφαρμόζεται ειδικά στη ντεβαϊκή εξέλιξη. Aυτοί περιέρχονται υπό έναν άλλο νόμο που καλείται “Nόμος της Παθητικής Aντίστασης” ο οποίος δε μας αφορά εδώ, ούτε θα μας ωφελούσε να τον εξετάσουμε. Tρεις κύριες ομάδες υπάρξεων ελέγχονται απ’ αυτόν:

1. Aνθρώπινα όντα από τη στιγμή που διανύουν τη Δοκιμαστική Aτραπό.

2. Όλες οι μονάδες του πέμπτου βασιλείου και συνεπώς όλα τα μέλη της Iεραρχίας.

3. Oι πλανητικοί Λόγοι σε ολόκληρο το σύστημα.

Πλανητικές Σχολές

OYPANOΣ H Σχολή της Mαγείας δέκατης τάξης. Mερικές φορές ονομάζεται “πλα¬νήτης της ιώδους δύναμης” και οι απόφοιτοί της χειρίζονται τη δύναμη της κοσμικής αιθερικής πράνα.

ΓH H Σχολή της Mαγνητικής Aνταπόκρισης. Ένα άλλο όνομα που δίνεται στους μαθητές της είναι “απόφοιτοι της οδυνηρής προσπάθειας” ή “κριτές μεταξύ των πολικών αντιθέτων”.

Μια επιπλέον νύξη που μπορεί να δοθεί σε σχέση με τα δύο προαναφερθέντα ονόματα είναι ότι οι απόφοιτοί της λέγεται πως εξετάζονται στο τρίτο υποπεδίο του αστρικού πεδίου.

HΦAIΣTOΣ H Σχολή των Πύρινων Λίθων. Yπάρχει ιδιάζουσα σχέση μεταξύ των ανθρώπινων μονάδων που διανύουν τις αίθουσές της και του ορυκτού βασιλείου. Oι ανθρώπινες μονάδες στη γήινη διάταξη καλούνται στη μυστικιστική φρασεολογία “ζώντες λίθοι”· στον Ήφαιστο ονομάζονται “πύρινοι λίθοι”.

ΔIAΣ H Σχολή των Γενναιόδωρων Mάγων. O πλανήτης αυτός καλείται μερικές φορές στη φρασεολογία των σχολών “Kολλέγιο των μονάδων της Tετραπλής Δύναμης”, γιατί τα μέλη του χειρίζονται τέσσερα είδη δύναμης σε εποικοδομητικό μαγικό έργο. Ένα άλλο όνομα που δίνεται στις αίθουσές του είναι “Παλάτι της Aφθονίας” γιατί οι απόφοιτοί του εργάζονται με το Nόμο του Eφοδιασμού και συχνά αποκαλούνται “Oι Σπορείς”.

EPMHΣ Oι μαθητές της πλανητικής αυτής σχολής ονομάζονται “Yιοί της Έφεσης” ή “Σημεία της Kίτρινης Zωής”. Έχουν στενή σχέση με τη Γήινή μας διάταξη και το Αρχαίο Σχόλιο το αναφέρει με τα λόγια:

Tα σημεία της χρυσής φλόγας σμίγουν και συγχωνεύονται με το τετράφυλλο φυτό του τρυφερού πράσινου κι αλλάζουν το χρώμα του σε απόχρωση φθινοπωρινού κίτρινου. Tο τετράφυλλο φυτό με τη νέα και πρόσφατη εισροή γίνεται το φυτό με τα επτά φύλλα και τα τρία λευκά άνθη.”

AΦPOΔITH H Σχολή των πέντε αυστηρών Τάξεων. Είναι επίσης μια πλανητική διάταξη που σχετίζεται στενά με τη δική μας, αλλά ο πλανητικός της Λόγος ανήκει σε πιο προχωρημένη ομάδα σπουδαστών, με κοσμική έννοια, απ’ ό,τι ο δικός μας πλανητικός Λόγος. Oι περισσότεροι απ’ τους ιεραρχικούς καθοδηγητές της έρχονται απ’ το πέμπτο κοσμικό πεδίο και είναι μια ιδιάζουσα ομάδα Mανασαντέβα πολύ υψηλής τάξης. O καθένας απεικονίζεται στα αρχεία της Iεραρχίας μας να κρατά μια τρίαινα πυρός που περιβάλλεται από πέντε πράσινα σμαράγδια.

APHΣ H Σχολή των Πολεμιστών ή οι ανοιχτοί βαθμοί των στρατιωτών. Tέσσερις απ’ τις πλανητικές αυτές σχολές ευθύνονται για την ενέργεια που ρέει μέσα από τους εξέχοντες εκπροσώπους των τεσσάρων τάξεων κι αυτό όχι μόνο στην Iνδία αλλά σ’ όλα τα μέρη του κόσμου. Oι δάσκαλοί της αναφέρονται σαν “Aπόφοιτοι του ρόδινου Πυρός” και συχνά εικονίζονται ντυμένοι με κόκκινους χιτώνες και φέροντες εβένινες ράβδους. Eργάζονται υπό την πρώτη λογοϊκή Όψη κι εκπαιδεύουν εκείνους που το έργο τους βρίσκεται στη γραμμή του καταστροφέα.

ΠOΣEIΔΩN Η σχολή αυτή αφορά την ανάπτυξη και την ενίσχυση του στοιχείου της επιθυμίας και οι απόφοιτοί της καλούνται “Yιοί του Bισνού”. Σύμβολό τους είναι ένας χιτώνας που εικονίζει πάνω στην καρδιά ένα πλοίο με ολάνοιχτα πανιά, η σημασία του οποίου θα είναι φανερή σ’ όσους έχουν μάτια για να βλέπουν.

Δεν επιτρέπεται να θίξουμε τις άλλες πλανητικές σχολές, ούτε θα ωφελούσε. Oρισμένα επιπλέον γεγονότα μπορούν να διακριβωθούν απ’ το σπουδαστή του διαλογισμού που είναι ευθυγραμμισμένος με το Eγώ του και σε επαφή με τον εγωικό του όμιλο. (ΠΚΠ:1174-9)


Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2020

 

THE PLANETARY SYSTEM

 Global meditation for the Jupiter-Saturn conjunction in Aquarius

 



31st October* 2020 at 5pm GMT

there will be a global meditation/assertion

(in 3 languages: voice in Italian, with English and French scrolling on the screen)

for the impending and epochal conjunction between Jupiter and Saturn in Aquarius

(2 November heliocentrically and 21 December geocentrically),

primary direction of the Solar Plan

which marks a decisive step towards the New Culture and Civilization

of higher Love, Light and Will-to-Good.

To register click here

(After registering, you will receive a confirmation email containing information about joining the meeting. Please note this meeting will be held on Zoom, thus no reminder email function is available.).


Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 
με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

25 Οκτωβρίου 2020

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Ε.Μ.:




Για μια Εκπαίδευση των Κοινών εντός και πέραν των «Τειχών»

Η ομότιμη διακυβέρνηση συνδέεται με τη σχεσιακή οντολογία (relational ontology) στο πλαίσιο της οποίας οι σχέσεις μεταξύ των οντοτήτων είναι πιο θεμελιακές από τις ίδιες τις οντότητες. Αυτή η προσέγγιση μετατοπίζει τη σημασία στις ενδο-επιδράσεις (intra-actions), μέσα από τις οποίες τα άτομα δημιουργούν μαζί μια νέα «πολυσύνθετη ή πολλαπλά επικαθοριζόμενη εμπρόθετη δράση» (entangled agency) και αναπτύσσονται τα κοινωνικά συστήματα (Davies, 2014). Οι ενδο-επιδράσεις δεν είναι απλά αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε απολύτως ανεξάρτητα και αυτόνομα άτομα, αλλά μια δύναμη αλλαγής μετασχηματισμού και εξέλιξης των οντοτήτων που αλληλεπιδρούν (Barad, 2007).

Όταν τα σώματα ενδο-επιδρούν, αλληλοσυγκροτούνται. Τα άτομα διαμορφώνονται μέσα από τις ενδο-επιδράσεις και η ικανότητα να δράσουν προκύπτει μέσα από τη σχέση, όχι έξω από αυτήν (Bollier & Helfrich, 2019). Πρόκειται για αλληλεπιδράσεις που εμπλέκουν τις εσωτερικές διαστάσεις των ζωντανών οργανισμών και έτσι προκαλούν την αλλαγή. Υπό το πρίσμα αυτής της σχεσιακής οντολογίας των κοινών ο κόσμος είναι σχεσιακός και ενδεχομενικός, αποτελούμενος από πολλά δυναμικά, ανοιχτά «εγώ», καθένα από τα οποία εμπλέκεται σε πολλές διαφορετικές κοινότητες και επομένως είναι μέρος πολλών εμείς (στο ίδιο: 49).

Κατά συνέπεια, η οντολογική σχεσιακή προσέγγιση αυτή αμφισβητεί και οντο-μετατοπίζει (OntoShift, βλέπε Bollier & Helfrich, 2019: 49) την ηγεμονική ατομικιστική οντολογία της σύγχρονης Δύσης, η οποία υποστηρίζει τον αγοραίο καπιταλισμό και θεωρεί ότι ο κόσμος αποτελείται από αποξενωμένα, ορθολογικά και αυτοδημιούργητα άτομα, χωρίς ουσιαστικές σχέσεις με το κοινωνικό, πολιτισμικό, ιστορικό και φυσικό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιούνται. Η σχεσιακή οντολογία που υποβαστάζει τα κοινά προσλαμβάνει τη φύση της πραγματικότητας μέσω σχεσιακών κατηγοριών, όπως είναι το «εμφωλευμένο εγώ» (nested-I) και την Ubuntu ορθολογικότητα.

Η έννοια του «εμφωλευμένου εγώ» «περιγράφει την υπαρξιακή αλληλεξάρτηση των ανθρώπων μεταξύ τους και με τον ευρύτερο κόσμο, η οποία συνδημιουργεί και υποστηρίζει την προσωπική μας ανάπτυξη» (Bollier & Ηelfrich, 2019: 83)· Η χρήση της έννοιας του  «εμφωλευμένου εγώ» αντί της έννοιας του ατόμου αποσκοπεί στην αναγνώριση της θεμελίωσης της ταυτότητας των ανθρώπων στις σχέσεις. Το «εμφωλευμένο εγώ» βρίσκεται στον αντίποδα του ηγεμονικού νεωτερικού κοσμικού ιδεώδους του ορθολογικού και απόλυτα αυτόνομου ατόμου που επιλέγει ελεύθερα και χαράζει μια ατομική βιογραφία ανεξάρτητα από τους περιορισμούς της κοινότητας, της οικογένειας, της τάξης, του φύλου, της θρησκείας και της εθνικότητας. Το «εμφωλευμένο εγώ» αμφισβητεί έμπρακτα το μοντέλο του «αποξενωμένου εγώ» που αντιστοιχεί στους homo economicus και homo entrepreneur, και ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τη μεγιστοποίηση του ατομικού του συμφέροντος και οφέλους.

Το άτομο που αναγνωρίζει τον εαυτό του ως εμφωλευμέvο συνειδητοποιεί ότι τα ατομικά του συμφέροντα και ενδιαφέροντα δεν είναι κατ’ ανάγκη σε ανταγωνιστική σχέση με τα συλλογικά και ότι αυτά μπορούν να ευθυγραμμιστούν.  Το  εγώ  γίνεται  αντιληπτό  ως  μέρος ενός σύμπαντος που αποτελείται  από πολλούς και διαφορετικούς κόσμους και πραγματικότητες, από ποικιλόμορφες σχέσεις. Αυτή η συνειδητοποίηση οδηγεί στη λογική Ubuntu, η οποία προέρχεται από τη νοτιοαφρικανική γλώσσα Μπαντού και δηλώνει τη βαθιά αλληλεξάρτηση του εγώ με το εμείς, με άλλα λόγια ότι είμαι γιατί είμαστε.

Η σχεσιακή οντολογία των κοινών συνδέεται με δύο αλληλένδετες μορφές σχεσιακής ηθικής: (α) την ηθική της φροντίδας (care), και (β) την ηθική της συνάντησης (encounter). Και οι δύο υπογραμμίζουν την ευθύνη απέναντι στον άλλο και το (φυσικό και κοινωνικό) περιβάλλον, και επομένως αφορούν το πώς θα έπρεπε να σχετιζόμαστε με τους άλλους και την πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Με αυτήν την έννοια, κατέχουν κεντρική σημασία σε μια σχεσιακή δραστηριότητα όπως της εκπαίδευσης. Οι σχεσιακές αυτές μορφές ηθικής αμφισβητούν και απορρίπτουν τους συνηθισμένους τρόπους με τους οποίους σχετιζόμαστε με τους άλλους και με το περιβάλλον, που χαρακτηρίζονται από μια αρπακτική, κυριαρχική και υπολογιστική-ωφελιμιστική λογική. Η ηθική της φροντίδας και της συνάντησης δεν αποδέχεται την αυτονομία των ανθρώπων χωρίς υποχρεώσεις απέναντι στην κοινότητα, διότι ένας  βαθμός εξάρτησης και αλληλεξάρτησης είναι αναπόφευκτος για όλους (Moss, 2014).

H ηθική της φροντίδας εκδηλώνεται με μια συγκεκριμένη ευαισθησία απέναντι στους άλλους και το περιβάλλον και με αυτό που κάνουμε για να διατηρήσουμε, να συνεχίσουμε και να αποκαταστήσουμε τον κόσμο μας προκειμένου να ζήσουμε σε αυτόν όσο πιο καλά γίνεται. Αυτός ο κόσμος περιλαμβάνει εμάς, τους άλλους και το περιβάλλον. Όλα αυτά τα συστατικά του κόσμου μας συνυφαίνονται μέσω της ηθικής της φροντίδας σε ένα σύνθετο και βιώσιμο δίκτυο ζωής (Fisher & Tronto, 1990: 40). Αυτή η ηθική συνδέεται με πράξεις αλληλεγγύης και αμοιβαίας βοήθειας (Casas-Cortes, 2019) που επιτρέπουν το άνοιγμα νέων δυνατοτήτων για την επανεμφάνιση μιας κουλτούρας ισότιμης συνύπαρξης, ευθύνης, επιμέλειας, μέριμνας, προσοχής και ανταπόκρισης απέναντι στον άλλο (Tronto, 1993). Η ηθική αυτή δίνει σημασία στο μερικό, στο συγκεκριμένο, στην περίσταση και στο άλλο, το διαφορετικό, και υπό αυτήν την έννοια διαφοροποιείται από την ηθική της δικαιοσύνης που βασίζεται στην εφαρμογή καθολικών αρχών όπως είναι τα δικαιώματα (Moss, 2014: 106).

Τόσο η ηθική της φροντίδας όσο και η ηθική της συνάντησης αμφισβητούν τη δυτική φιλοσοφική παράδοση του γνωρίζειν, της επιθυμίας για γνώση και κατανόηση του Άλλου (Other), δηλαδή της ετερότητας η οποίας όμως αφομοιώνεται, γιατί γίνεται μέρος του Ίδιου (Same). Με άλλα λόγια, η σχεσιακή ηθική της συνάντησης δεν αποδέχεται τη βία της διαδικασίας κατανόησης της ετερότητας, βία η οποία προκύπτει από το γεγονός ότι η γνώση και κατανόηση του άλλου επιχειρούνται μέσω της εφαρμογής οικείων κατηγοριών του  δυνάμει γνώστη. Έτσι ανάγουμε τη διαφορετικότητα σε κάτι ήδη γνωστό σε εμάς και άρα το αφομοιώνουμε και εξαφανίζουμε τη δυναμική του.

Στον αντίποδα, η ηθική της συνάντησης προτείνει την υιοθέτηση μιας στάσης σεβασμού της διαφορετικότητας και μοναδικότητας του Άλλου. Πρόκειται για μια ηθική στάση που αναγνωρίζει την αδυνατότητα αναπαράστασης και κατανόησης του Άλλου αποκλειστικά μέσω του δικού μας πλαισίου σκέψης, την ταξινόμησή του σε μια προϋπάρχουσα κατηγορία και την αξιολόγησή του με γνώμονα μια προκαθορισμένη νόρμα και έναν προκαθορισμένο στόχο. Αυτό συνεπάγεται την απομάκρυνση από την υποτιθέμενη ασφάλεια και βεβαιότητα που προκύπτει από την ενσωμάτωση του Άλλου σε υπαρκτά σχήματα σκέψης (Ίδιο) (Diedrich κ.ά., 2003). Aυτή η ηθική στάση έχει ιδιαίτερη σημασία στην εκπαίδευση και τη σχέση των ενηλίκων με τα παιδιά. Το «παιδί» στη νεωτερικότητα καταλαμβάνει τη θέση του Άλλου (βλέπε το Κεφάλαιο 4: «Ποια είναι η εικόνα που έχεις για την παιδική ηλικία;»), το οποίο οι ενήλικες προσπαθούν επίμονα να γνωρίσουν και κατ’ επέκταση να ρυθμίσουν με βάση αποκλειστικά τις δικές του κατηγορίες σκέψης και τους δικούς τους προκαθορισμένους στόχους.

Εκτός από αυτήν την προσέγγιση, η ηθική της συνάντησης αμφισβητεί τόσο τη νεωτερική αφήγηση του διαφωτισμού, σύμφωνα με την οποία η εκπαίδευση γίνεται αντιληπτή ως αναζήτηση της αλήθειας και του ορθού λόγου που σταδιακά οδηγεί τους μαθητές στη χειραφέτηση και την αυτονομία, όσο και τη νεοφιλελεύθερη αφήγηση της εκπαίδευσης ως ένα πρόγραμμα που συνδέεται με την επιχειρηματική λογική και ηθική, και μια διαδικασία κατανάλωσης γνώσεων, ανάπτυξης καθορισμένων δεξιοτήτων και προετοιμασίας για την αγορά. Η ηθική στάση της συνάντησης ανασχηματίζει την παιδαγωγική ως μια ηθική πρακτική που αναγνωρίζει αφενός τη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου και αφετέρου κατανοεί την κοινότητα με όρους σχέσεων εξάρτησης μεταξύ των μελών της (Readings,  1996: 190). «Το να σκεφτώ έναν άλλο που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι μια σημαντική αλλαγή και αμφισβητεί το πεδίο της παιδαγωγικής συνολικά. Αυτό θέτει άλλες ερωτήσεις σε εμάς τους παιδαγωγούς. Ερωτήσεις όπως το πώς η συνάντηση με την ετερότητα, με τη διαφορά, μπορεί να πραγματοποιηθεί όσο το δυνατόν πιο υπεύθυνα» (Dahlberg, 2003: 270).

Αυτή η σχεσιακή ηθική αμφισβητεί τον ηγεμονικό στην εκπαίδευση νεοφιλελεύθερο λόγο της ποιότητας και υψηλής ανταπόδοσης (βλέπε Κεφάλαιο 5), το υπολογιστικό έθος κι την επιθυμία ελέγχου και καθοδήγησης του άλλου μέσω της εφαρμογής τεχνολογιών άντλησης γνώσης γι' αυτόν στη βάση προκατασκευασμένων κατηγοριών σκέψης που απορροφά το άλλο (other) στο ίδιο (same). Επιπλέον, σε αντίθεση με την επιθυμία του ηγεμονικού λόγου για συναίνεση (consensus), κλείσιμο (closure) και περίφραξη των πόρων, για συμμόρφωση με νόρμες που υποτίθεται έχουν καθολική ισχύ και αυστηρή οριοθέτηση των σχέσεων με όρους ανταλλαγής και εξαργύρωσης, η ηθικής της συνάντησης και της φροντίδας αναγνωρίζει και αποδέχεται τη διαφορετικότητα χωρίς να τις αφομοιώνει, αναδεικνύει την αξία της διαφωνίας (dissensus) και τις μη υπολογιστικές σχέσεις ευθύνης και υποχρέωσης απέναντι στον άλλον (Moss, 2014: 108).

Ποια είναι η εικόνα που έχουμε για την παιδική ηλικία, τη γνώση και τη μάθηση, την εκπαίδευση κα την κοινότητα; Οι κυρίαρχες αφηγήσεις στην εκπαίδευση συνυπάρχουν με εναλλακτικές αφηγήσεις που αντιστέκονται στην εξουσία τους και τις αμφισβητούν. Μια τέτοια εναλλακτική αφήγηση είναι των εκπαιδευτικών κοινών, η οποία παρουσιάζεται στο βιβλίο αυτό.

Το παρόν εγχειρίδιο φιλοδοξεί να καλύψει ένα σημαντικό κενό της εγχώριας και διεθνούς βιβλιογραφίας για τα εκπαιδευτικά κοινά και την εννοιολόγηση των παιδιών ως κοινωνών. Απευθύνεται σε πανεπιστημιακού, εκπαιδευτικούς, αρμόδιους για τον σχεδιασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής και των αναλυτικών προγραμμάτων, φοιτητές και ερευνητές, αλλά και σε ανθρώπους που αναζητούν μια διαφορετική εκπαιδευτική προσέγγιση και μια άλλη κοσμοαντίληψη ως απάντηση τόσο στα αυταρχικά πειθαρχικά και εύπλαστα νεοφιλελεύθερα μοντέλα της συμβατικής (προ)σχολικής εκπαίδευσης όσο και σε εναλλακτικές αφηγήσεις της. Η πρωτοτυπία της θεωρητική προσέγγισης του βιβλίου και η αναφορά σε απτά παραδείγματα από την Ελλάδα και το εξωτερικό, το καθιστά σημείο αναφοράς για όλους όσοι εμπλέκονται στα πεδία της εκπαίδευσης και των κοινών.

(Γιάννη Πεχτελίδη, Για μια Εκπαίδευση των Κοινών εντός και πέραν των «Τειχών», εκδ. Gutenberg)

 

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2020

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 
με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

18 Οκτωβρίου 2020

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Α.Δ.:



ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ-ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΜΥΗΣΗΣ

«ΕΙΘΕ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΩ ΤΗ ΒΟΥΔΔΟΤΗΤΑ 

ΩΣΤΕ ΝΑ ΩΦΕΛΗΘΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΕΝΑ ΟΝΤΑ»

Η ομαδική μύηση δεν είναι εύκολη επίτευξη, ιδιαίτερα γιατί είναι πρακτικά ένα αδοκίμαστο πείραμα κι αποτελεί ουσιαστικά μια πρωτοποριακή προσπάθεια. Πολύ νωρίς έγινε αντιληπτό από την Ιεραρχία ότι μια τέτοια ανάπτυξη ήταν αναπόφευκτη, αν η εξελικτική αύξηση της ανθρωπότητας αποδεικνυόταν κάπως ικανοποιητική. Ωστόσο χρειάσθηκαν χιλιετίες για να φανεί – σαν υποθετική προσπάθεια – κατά κάποιο τρόπο εφικτή και μόνο δοκιμαστικά πειράματα έχουν ως τώρα επιχειρηθεί. Ο πρώτος αντικειμενικός σκοπός αυτών των πειραμάτων (που συνεχίζονται ήσυχα σε διάφορα μέρη του κόσμου) είναι να διαπιστωθεί αν μια ομάδα μαθητών μπορεί να εργασθεί από κοινού κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να ιδωθεί – απ’ τους Διδασκάλους – ότι λαμβάνει χώρα μια εσώτερη συγχώνευση…..(209)

1. Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ιεραρχία επί του προκειμένου είναι η απάλειψη του αισθήματος – της περίεργης αυτής συναισθηματικής αντίδρασης και σχέσης η οποία συνδέει όλα τα μέλη μιας ομάδας με τα δεσμά της συμπάθειας ή της αντιπάθειας. Όπου υπάρχει συμπάθεια, εδραιώνεται τότε μια πολύ ισχυρή σχέση προσωπικότητας όσον αφορά το καλό/τη διατήρηση/τη συντήρηση του εκάστοτε ομίλου ή/και της εκάστοτε ομάδας. Η ομαδική ισορροπία διαταράσσεται…..Μήπως δεν αληθεύει, αδελφοί μου, ότι οι αμοιβαίες σχέσεις σας υπόκεινται συχνά στην κρούση της επιδοκιμασίας ή της αποδοκιμασίας; Όταν υπάρχει αυτή η στάση, τα πρώτα βήματα για την ομαδική συγχώνευση απουσιάζουν. Αυτό εννοούμε ως αίσθημα και η συναισθηματική αυτή αντίδραση πρέπει να εξαφανισθεί σαν προκαταρκτικό στάδιο. Δε μιλώ αυτή τη στιγμή για την απροσωπία. Για μερικούς ανθρώπους η απροσωπία είναι απλώς ένας μηχανισμός διαφυγής από την ευθύνη· για άλλους υποδηλώνει καταπίεση και συνεπάγεται τέτοια σκληρή εργασία, ώστε ολόκληρος ο χρόνος του μαθητή διατίθεται στην επίτευξη απροσωπίας, εξασφαλίζοντας ως εκ τούτου τη μη επιτυχία. Αυτό για το οποίο μοχθείτε έντονα και το οποίο παίρνει αδόκιμη θέση στη σκέψη σας, με τη πάροδο του χρόνου αποβαίνει φυλακή και πρέπει αργότερα να καταστραφεί. Τέτοιος είναι ο απόκρυφος νόμος. Η απροσωπία είναι εφικτή μόνο για το μαθητή που γνωρίζει αληθινά πώς να αγαπά και για εκείνον που βλέπει τη ζωή και τη φαντασμαγορία της (συμπεριλαμβανομένων όλων των συντροφικών προσώπων) στο φως της Πνευματικής Τριάδας….

2. Το δεύτερο σημείο που πρέπει να συλλάβει ο όμιλος που αγωνίζεται έτσι, είναι η αναγκαιότητα για τη χρησιμοποίηση της δύναμης της καταστροφής. Σκοτώστε την επιθυμία. Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη καταστρεπτική δραστηριότητα του μαθητή. Αυτό που επιδιώκει ή θέλει ή επιθυμεί δεν πρέπει να ρυθμίζει το μαθητή και να τον οδηγεί σ’ ό,τι μπορούμε να ονομάσουμε “ασραμική συναίνεση”, αλλά μόνο το εξωθητικό κίνητρο της παγκόσμιας ανάγκης. Έτσι ο μαθητής αρχίζει να απαλλάσσεται από την επιθυμία με μια διαδικασία φθοράς. Δεν καταπολεμά θετικά την επιθυμία με πρόθεση την εξάλειψή της· δεν επιδιώκει να τη μετουσιώσει (όπως θα έκανε ο δόκιμος μαθητής), αλλά παύει να της δίνει οποιαδήποτε αναγνώριση· αρνείται να της παρέχει την αναγκαία διέγερση της προσοχής, γιατί όπως πάντα η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη· τον απασχολεί η παγκόσμια ανάγκη και η υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει και – σχεδόν παραμελημένη – η επιθυμία πεθαίνει από φθορά….Η τρίτη ποιότητα η οποία πρέπει ολοσχερώς να εκριζωθεί και να καταστραφεί είναι εκείνη της οποιασδήποτε αντίδρασης στην αναγνώριση, είτε αναγνώριση που παρέχεται από τον κόσμο των ανθρώπων είτε από άλλους μαθητές ή απ’ το Διδάσκαλο. Η ικανότητα να εργαζόμαστε χωρίς καμιά ένδειξη αναγνώρισης, (η ικανότητα) να βλέπουμε άλλους να απαιτούν ανταμοιβή για τη δράση που έγινε κι ακόμη ν’ αγνοούμε ότι τα αποτελέσματα του καλού που εγκαινιάσθηκε από το μαθητή ατομικά ή την ομάδα του, διεκδικούνται από άλλους, είναι το σημάδι του ιεραρχικού εργάτη….

Οι τρεις αυτοί τύποι εργασίας πάνω στις γραμμές της καταστροφής αξίζουν την προσεκτική σας εξέταση και – επειδή είναι πάνω στη γραμμή της καταστροφικής όψης – θα σας είναι φανερό ότι η χρησιμοποιούμενη μέθοδος είναι εκείνη της χρήσης της ομαδικής Θέλησης….

3. Φθάνουμε τώρα στον τρίτο παράγοντα που συνεπάγεται η ομαδική μύηση. Αυτός είναι η ποικιλία στην ενότητα, που αναγνωρίζεται και χρησιμοποιείται συνειδητά. Ένας όμιλος δεν αποτελείται από μαθητές που όλοι ετοιμάζονται για την ίδια μύηση. Αυτή είναι συχνά μια σκληρή ρήση για να τη δεχθούν τα μέλη του ομίλου. Η σημασία της προηγούμενης δήλωσής μου ότι ένας όμιλος αποτελείται από άνδρες και γυναίκες που όλοι βρίσκονται στο ίδιο σημείο εξέλιξης, είναι μια γενίκευση και σημαίνει απλώς ότι όλοι έφθασαν στο σημείο όπου δεσμεύθηκαν και τάχθηκαν αμετακίνητα στο έργο του Άσραμ κάτω από κάποιο Διδάσκαλο.

Το έργο ωστόσο απαιτεί μια ποικιλία ποιότητας και δυναμικότητας για να είναι αποτελεσματικό στην εκδήλωση στο εξωτερικό πεδίο. Χρειάζεται εκείνους που βρίσκονται σε στενή επαφή με το Διδάσκαλο και είναι συνεπώς μυημένοι μιας ορισμένης περιωπής· χρειάζεται επίσης εκείνους που έχουν ευχέρεια στη σχέση με το εσώτερο Άσραμ και είναι συνεπώς πρεσβύτεροι μαθητές, παρότι όχι κατ’ ανάγκη ανώτεροι μυημένοι· χρειάζεται ακόμη εκείνους που δεν είναι τόσο προχωρημένοι στην Ατραπό της Μαθητείας, επειδή έχουν ή μπορούν να εδραιώσουν μια στενή συνάφεια με τη συνήθη ανθρωπότητα στην καθημερινή ζωή. Ένας όμιλος μαθητών σαν αυτόν αποτελεί κατά συνέπεια μια μικρογραφία ιεραρχίας και μια ιεραρχία υφίσταται στους ποικίλους βαθμούς της για να επιτρέπει ένα ευρύ πεδίο αποτελεσματικών σχέσεων…..

4. Ένας άλλος σπουδαίος παράγοντας για την ομαδική προετοιμασία για μύηση είναι η καλλιέργεια της σιωπής. Συχνά διερωτώμαστε όταν συζητείται η λειτουργία του Άσραμ, πώς μπορούμε να εκγυμνάσουμε τους μαθητές μας να αντιληφθούν ότι ουσιαστικά η σιωπή δεν είναι αποφυγή της ομιλίας. Πολλοί μαθητές φαίνεται να νομίζουν ότι είναι κι ότι πρέπει να μάθουν να μη μιλούν αν ελπίζουν να λάβουν μύηση. Μερικοί θα έκαναν πολύ καλύτερα αν μιλούσαν περισσότερο απ’ ό,τι μιλούν – πάνω σε ορθές γραμμές. Η επιβαλλόμενη σιωπή σ’ ένα Άσραμ είναι η αποφυγή ορισμένων γραμμών σκέψης, η εξάλειψη της ονειροπόλησης και η επιβλαβής χρήση της δημιουργικής φαντασίας. Η ομιλία κατά συνέπεια ελέγχεται στην πηγή της, γιατί η ομιλία είναι αποτέλεσμα ορισμένων εσώτερων πηγών ιδεών, σκέψεων και φαντασίας· είναι η καταστάλαξη (σ’ ένα ορισμένο σημείο κορεσμού, αν μπορώ να το εκφράσω έτσι) εσώτερων αποθεμάτων που υπερχειλίζουν στο φυσικό πεδίο. Η συγκράτηση της ομιλίας και η καταστολή των λόγων, αν είναι αποτέλεσμα αντίληψης ότι αυτό που πρόκειται να ειπωθεί είναι λανθασμένο ή ανεπιθύμητο ή ασύνετο ή σπατάλη ενέργειας, θα αυξήσει απλά την εσώτερη αποταμίευση και θα οδηγήσει τελικά αργότερα σε μια βιαιότερη έκφραση λόγων· μπορεί επίσης να επιφέρει σοβαρές και καταστροφικές συνθήκες στο αστρικό σώμα του μαθητή. Η σιωπή της σκέψης πρέπει να καλλιεργηθεί και δεν εννοώ, αδελφοί μου, σιωπηλή σκέψη. Εννοώ ότι πρέπει να αρνούμαστε είσοδο σε ορισμένες γραμμές σκέψης· ορισμένες συνήθειες σκέψης εκριζώνονται και ορισμένες προσεγγίσεις σε ιδέες δεν αναπτύσσονται. Αυτό γίνεται με μια διαδικασία υποκατάστασης κι όχι με μια βίαιη διαδικασία καταστολής. Ο μυημένος μαθαίνει να διατηρεί το όργανο της σκέψης του σε ορισμένη αποτελεσματική κατάσταση. Οι σκέψεις του δεν αναμιγνύονται η μια με την άλλη, αλλά περιέχονται (αν μπορώ να το εκφράσω παραστατικά) σε ξεχωριστά διαμερίσματα, ή αρχειοθετούνται προσεκτικά για αναφορά και μεταγενέστερη χρήση. (214)

 


Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2020

 


Η ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

(Agni Yoga)

169. Όπως το Πυρ είναι μια πανπεριεκτική αρχή έτσι και ο Άγκνι Γιόγκα εμποτίζει το σύνολο της ζωής. Βαθμιαία η συνείδηση εκλεπτύνεται, αναδύονται οι αληθινές αξίες του περιβάλλοντος του γιόγκι, η κατανόηση της αναπότρεπτης συνεργασίας των κόσμων αυξάνεται. Έτσι η ζωή γεμίζει με τα σημάδια της ανώτερης κατανόησης. Η αλήθεια εισέρχεται ως πραγματικότητα στην καθημερινή ζωή. Όχι μόνο ο κίνδυνος ανάφλεξης των κέντρων, αλλά και μια οδυνηρή ευαισθησία έναντι κάθε αδικίας αντιμετωπίζουν οι γενναίοι αναζητητές του Άγκνι Γιόγκα. Τι είναι όμως αυτοί οι κίνδυνοι μπροστά στην πραγμάτωση της αληθινής ατραπού της απελευθέρωσης! Ο Αγκνί Γιόγκα είναι σαν τον Αστέρα τον Πρωϊνό που αναγγέλλει την έλευση του Φωτός.

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2020


 Τα Ζώδια του Κύριου/Θεμελιώδη Σταυρού

Η βασική ποιότητα των ζωδίων του Θεμελιώδη Σταυρού αφορά στη δύναμη να εισάγουν (initiate= εισάγω, εκκινώ, μυώ) ή να θέτουν τα πράγματα σε κίνηση. Τέσσερα είναι αυτά τα ζώδια στον ζωδιακό: Κριός, Καρκίνος, Ζυγός και Αιγόκερως. (Δημιουργία-Κριός, Εκδήλωση-Καρκίνος, Νομοθεσία-Ζυγός, Μύηση-Αιγόκερως). Αυτά τα τέσσερα ζώδια του ζωδιακού έτους σηματοδοτούν τα σημεία εκκίνησης των εποχών, τις δύο ισημερίες και τα δύο ηλιοστάσια.

Όπως καταδεικνύεται από αυτό, δηλαδή την εναλλαγή των εποχών, τα θεμελιώδη ζώδια παρέχουν την ώθηση για αλλαγή ή νέα κατάσταση ύπαρξης. Ξεκινούν τα πράγματα και κάνουν «τον κόσμο να κυλά». Είναι ζώδια που υποδηλώνουν την ικανότητα δημιουργίας ιδεών και δράσεων, και την υπερίσχυση των οιοδήποτε αντίξοων συνθηκών με την ανάληψη νέων πρωτοβουλιών. Για τον λόγο αυτό, σχετίζονται με την ηγεσία στην ανθρώπινη κοινότητα.

Η προδιάθεση του Ζυγού για αναβλητικότητα, αναποφασιστικότητα, «στάση στο παγκάκι» , ανάπαυση κ.λπ. – απεικονίζεται στην παράλυση του Arjuna στο πεδίο της μάχης, καθώς οι δύο τεράστιοι στρατοί επρόκειτο να συγκρούσουν. Ο Arjuna πιάστηκε στα δίκτυα του «Αφέντη της Γης του κανενός», καθώς ο Ζυγός είναι «αφέντης» - του διαστήματος «ανάμεσα στις δύο μεγάλες γραμμές δύναμης», δηλαδή του κανενός (ανάμεσα). Ο Ζυγός προΐσταται όλων των διαλειμμάτων –θυμηθείτε το ανώτερο και κατώτερο διάλλειμα στα τυπικά διαλογισμού Πανσελήνων– όλων των κύκλων. (ΜΝΕ, Ι:20)

Παραδειγματικές αρνητικές όψεις των θεμελιωδών ζωδίων στη σύγχρονη πραγματικότητα τόσο στην πολιτική, όσο και στην οικονομία, στην διακυβέρνηση και τον τύπο μπορούν να εντοπιστούν π.χ. στην πολιτική ηγεσία, όπου πολλοί πολιτικοί ηγέτες φαίνεται να απολαμβάνουν τη δύναμη που βρίσκεται στα χέρια τους. Ταυτόχρονα, ένα ισχυρό νέο κύμα ηγεσίας σκέψης έχει προκύψει από τις τάξεις των πολιτών με τη μορφή πλατφορμών ελεύθερης ομιλίας, αλλά συχνά η έμφαση στον ατομικισμό κρύβεται πίσω από λόγια «ειλικρινή και» (Κριός) που προπαγανδίζουν την «αυτονομία» (Αιγόκερως) ή και την πρωτοβουλία (Ζυγός). Πολλά τέτοια άτομα σε θέσεις ηγεσίας στον σύγχρονο κόσμο της επικοινωνίας και της σκέψης είναι άπληστα, αλλά παριστάνουν τα γενναία, τα ειλικρινή παρουσιάζοντας πρωτοβουλίες, οι οποίες προωθούν ακόμη περισσότερο τον ατομικισμό, την παραγωγή ψευδών ειδήσεων, την επιχειρηματικότητα προς όφελος «ιδίων» με παράλληλη καταπάτηση της αλληλεγγύης, αλλά και με σύγχυση της αλήθειας και των ιδεωδών για την ευημερία της ανθρωπότητας.

Συγχρόνως χαρακτηριστικό των θεμελιωδών ζωδίων είναι η δύναμη ή η ικανότητα να σημειώνεται σημαντική πρόοδος στο πνευματικό μονοπάτι. Συνδεδεμένο σταθερά στην εσωτερική αστρολογία της Αλίκης Μπέιλι με το ζήτημα των πνευματικών μυήσεων, τα θεμελιώδη ζώδια υποδηλώνουν την ώθηση και την αφοβία που απαιτείται για να «κοιτάξει» κανείς κατά πρόσωπο τις αποτυχίες του και να τις αντιμετωπίσει, να βάλει υψηλότερα τον πήχη και να καταβάλει όση προσπάθεια απαιτείται για να κατακτήσει νέους κόσμους υποκειμενικής αντίληψης και αντικειμενικής επίδειξης χρησιμότητας στο Θείο Σχέδιο. Ο Κριός και ο Αιγόκερως εμπλέκονται ιδιαίτερα σε αυτήν την εξέλιξη, με το πύρινο σημείο της φωτιάς (Κριός) να αποτελεί τη συμβολή των ηλεκτρικών πυρών που προέρχονται από τον πλανήτη Ουρανό ή τη Μονάδα, και το σημείο της γης (Αιγόκερως), το σύμβολο του τραχύ Όρου της Μύησης, πάνω από τα εμπόδια και τους κινδύνους, των οποίων ο επιτυχημένος αναζητητής θα πρέπει να βγει νικητής. Τόσο ο Κριός όσο και ο Αιγόκερως είναι ζώδια που αντλούν από την ανθρώπινη ψυχή τις ύψιστες δυνατότητές της. Κανένα από αυτά τα ζώδια δεν είναι ικανοποιημένο με την «επιχείρηση» της ανάπαυσης μέσα σε μια ζώνη άνεσης. Και οι δύο προχωρούν σε όλο και μεγαλύτερες προκλήσεις, ανεξάρτητα από τις ταλαιπωρίες και τις αντιξοότητες. Το γεγονός αυτό είναι το κλειδί για πολλά από όσα που συμβαίνουν σήμερα, γιατί οι δυνάμεις της εξέλιξης προωθούν αδιάκοπα και ακατάπαυστα τις μονάδες μέσα στο Ανθρώπινο Βασίλειο που είναι ικανές να αποδεχτούν την πρόκληση.

Και τα τέσσερα αυτά ζώδια του θεμελιώδη ή κύριου αστρολογικού Σταυρού βρίσκονται με διαφοροποιήσεις υπό την επίδραση των ακτινικών ενεργειών της 1ης και της 7ης ακτίνας, οι οποίες σχετίζονται με την λήψη και την έκφραση της ενέργειας της δύναμης.

Ως εκ τούτου, καθώς σήμερα αυτές οι δύο ακτίνες εκφράζονται μέσω του Κριού και του Αιγόκερω, αναγνωρίζουμε γύρω μας την επιβολή και συχνά την αδίστακτη διαχείριση των εθνών και των λαών. Οι ακτίνες 1η και 7η δεν είναι γνωστές για την ευαίσθητη μεταχείριση των άλλων. Δεν ασχολούνται με τέτοια ζητήματα, και οι δύο είναι πολύ απρόσωπες στις πράξεις τους. Επιδιώκουν ευθυγράμμιση με τον μεγαλύτερο σκοπό και την προσεκτικά συντονισμένη δράση προς αυτόν τον στόχο. Αλλά ακόμη και αυτό μπορεί να παρερμηνευθεί και να χρησιμοποιηθεί από μια εσκεμμένη εγωιστική πρόθεση. Αυτές τις ακτίνες καταγράφουν/λαμβάνουν και χρησιμοποιούν εύκολα –και αλόγιστα– όλοι οι τυραννίσκοι και οι μεγάλες, παγκόσμιες εταιρικές οντότητες –ακόμη κι αν δεν στοχεύουν στην επιχειρηματικότητα– στην τρέχουσα παγκόσμια κατάσταση.

Πηγές:

Α. Μπέιλη, Μαθητεία στη Νέα Εποχή, Εσωτέρα Αστρολογία

Μ. Ρίτσμοντ, Φως στην Εσωτερική Αστρολογία

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2020

ΑΒΛΑΒΕΙΑ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 
με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

11 Οκτωβρίου 2020

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από τον αδελφό Δ.Μ.:




ΕΞΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΒΛΑΒΕΙΑ 

(ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΛΕ ΒΙΒΛΙΑ )

[…]

Βλαβερές μαγνητικές συνθήκες σαν αποτέλεσμα του εσφαλμένου χειρισμού της δύναμης από μέρους του ανθρώπου είναι οι αιτίες του κακού στον κόσμο γύρω μας, συμπεριλαμβανομένων των τριών υπανθρώπινων βασιλείων. Πώς μπορούμε άραγε σαν άτομα να το αλλάξουμε αυτό; Με την ανάπτυξη μέσα μας της Αβλάβειας. Επομένως μελετήστε τον εαυτό σας απ’ αυτή τη σκοπιά. Μελετήστε την καθημερινή σας συμπεριφορά, τα λόγια και τις σκέψεις, για να τις καταστήσετε τελείως αβλαβείς. Προσπαθήστε να κάνετε σκέψεις για σας και τους άλλους, που θα είναι εποικοδομητικές και θετικές και συνεπώς αβλαβείς στα αποτελέσματά τους. Μελετήστε το συναισθηματικό σας αποτέλεσμα στους άλλους, έτσι ώστε με καμιά διάθεση, καμιά κατάθλιψη και καμιά συναισθηματική αντίδραση να μην μπορείτε να βλάψετε το συνάνθρωπό σας. Να θυμάστε σε σχέση μ’ αυτό ότι η βίαιη πνευματική έφεση κι ο ενθουσιασμός, που εφαρμόζονται και κατευθύνονται εσφαλμένα, μπορούν ευκολότατα να βλάψουν ένα συνάνθρωπό μας, γιαυτό μην προσέχετε μόνο τις λανθασμένες τάσεις σας αλλά και τη χρήση των αρετών σας.

Αν η αβλάβεια είναι ο βασικός τόνος της ζωής σας, θα κάνετε περισσότερα για να προκαλέσετε ορθές αρμονικές συνθήκες στην προσωπικότητά σας παρά με οποιοδήποτε βαθμό πειθαρχίας σ’ άλλες γραμμές. Η δραστική κάθαρση που επιφέρει η προσπάθεια να είμαστε αβλαβείς, θα συντείνει πολύ στην εξάλειψη των λανθασμένων καταστάσεων συνείδησης. Φροντίστε λοιπόν να εισάγετε την ιδέα αυτή στη βραδινή σας ανασκόπηση.

Θα ήθελα να παροτρύνω τον καθένα που διαβάζει αυτές τις σελίδες να κάνει μια καινούργια αρχή στην πνευματική ζωή. Θα του έλεγα, ξέχασε όλες τις περασμένες επιτεύξεις, ανάπτυξε ζήλο και συγκεντρώσου στο Σχέδιο.

Μέχρι στιγμής έγινε ασφαλώς κάποια πρόοδος στην ομαδική αντίληψη κι εκδηλώνεται λιγότερο ενδιαφέρον για το χωριστό εαυτό. Αναμφίβολα οραματιζόμαστε με περισσότερη πίστη τον Αγαθό Νόμο που οδηγεί όλη τη δημιουργία στην πλήρη τελείωση και μ’ αυτό τον οραματισμό αποκτήθηκε η ικανότητα απόσπασης του βλέμματος απ’ τις υποθέσεις της ατομικής εμπειρίας και προσήλωσής του στην πραγμάτωση του σκοπού για το σύνολο. Αυτός είναι ο αντικειμενικός σκοπός και στόχος. Εύρος οράματος, περιεκτικότητα κατανόησης και πλατύς ορίζοντας είναι τα προκαταρκτικά ουσιώδη κάθε έργου υπό την καθοδήγηση της ιεραρχίας των μυστών· η σταθεροποίηση της συνείδησης στη μία ζωή και η αναγνώριση της βασικής ενότητας όλης της δημιουργίας πρέπει κάπως ν’ αναπτυχθεί πριν εμπιστευθούν σε κάποιον ορισμένες γνώσεις και Λέξεις Δύναμης και το χειρισμό εκείνων των δυνάμεων που φέρνουν την υποκειμενική πραγματικότητα σε εξωτερική εκδήλωση.

Σας λέω λοιπόν τη στιγμή αυτή, εγώ – ένας πρεσβύτερος και ίσως πιο έμπειρος μαθητής και εργάτης στο μεγάλο αμπελώνα του Κυρίου – ασκώ την αβλάβεια με ζέση και κατανόηση, γιατί είναι (όταν εφαρμόζεται αληθινά) ο καταστροφέας κάθε περιορισμού. Η βλαβερότητα βασίζεται στην ιδιοτέλεια και σε μια εγωκεντρική στάση. Είναι η εκδήλωση δυνάμεων συγκεντρωμένων για αυτοπροβολή, αυτοεπέκταση και αυτοϊκανοποίηση. Η αβλάβεια είναι η έκφραση της ζωής του ανθρώπου που αντιλαμβάνεται πως είναι παντού, που ζει συνειδητά σαν ψυχή, του οποίου η φύση είναι αγάπη, του οποίου η μέθοδος είναι η περιεκτικότητα και για τον οποίο όλες οι μορφές είναι όμοιες κατά το ότι συγκαλύπτουν και κρύβουν το φως και δεν είναι παρά εξωτερικεύσεις του ενός Άπειρου Όντος. Η αντίληψη αυτή, ας το υπενθυμίσω, εκδηλώνεται σαν αληθινή κατανόηση της ανάγκης του αδελφού, διαζευγμένη από συναίσθημα και σκοπιμότητα. Οδηγεί σ’ εκείνη τη σιωπή της γλώσσας που προκύπτει απ’ τη μη αναφορά στο χωριστό εαυτό. Επιφέρει την ακαριαία εκείνη ανταπόκριση στην αληθινή ανάγκη, που χαρακτηρίζει τα Μεγάλα Όντα τα οποία (εισχωρώντας κάτω απ’ την εξωτερική εμφάνιση) βλέπουν την εσώτερη αιτία που παράγει τις συνθήκες που σημειώνονται στην εξωτερική ζωή κι έτσι απ’ αυτό το σημείο της σοφίας μπορεί να δοθεί αληθινή βοήθεια και καθοδήγηση. Η αβλάβεια επιφέρει στη ζωή επιφυλακτικότητα κρίσης, συγκράτηση της ομιλίας, ικανότητα αποφυγής της παρορμητικής δράσης και την εκδήλωση ενός μη επικριτικού πνεύματος. Έτσι μπορεί να δοθεί ελεύθερη δίοδος στις δυνάμεις της αληθινής αγάπης και στις πνευματικές εκείνες ενέργειες που φαίνεται να ζωογονούν την προσωπικότητα, οδηγώντας συνεπώς σε ορθή δράση.

Ας είναι λοιπόν η αβλάβεια ο βασικός τόνος της ζωής σας. Η βραδινή ανασκόπηση πρέπει να διεξάγεται ολοκληρωτικά πάνω σ’ αυτή τη γραμμή· διαιρέστε την εργασία ανασκόπησης σε τρία μέρη κι εξετάστε:

1. Την αβλάβεια στη σκέψη. Αυτή θα καταλήξει πρώτιστα στον έλεγχο της ομιλίας.

2. Την αβλάβεια στη συναισθηματική αντίδραση. Αυτή θα οδηγήσει να γίνετε αγωγός της αγαπητικής όψης της ψυχής.

3. Την αβλάβεια στη δράση. Αυτή θα επιφέρει ευστάθεια, επιδεξιότητα στη δράση και την αποδέσμευση της δημιουργικής θέλησης.

[…]

Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, Σελ. 101-104

[…]

Σας λέω ότι η επίτευξη της αβλάβειας με θετική έννοια (όχι αρνητική) σημαίνει την πραγματοποίηση εκείνου του βήματος που οδηγεί σαφώς στην Πύλη της Μύησης. Όταν αναφέρεται αρχικά, φαίνεται να έχει μικρή σημασία και κάνει το όλο θέμα της μύησης να εκτιμάται τόσο λίγο, ώστε να καταντά ασήμαντο. Αλλά εκείνος που σκέφτεται έτσι ας εξασκήσει αυτή τη θετική αβλάβεια η οποία πραγματώνεται σε ορθή σκέψη (επειδή βασίζεται στη νοήμονα αγάπη), σε ορθή ομιλία (επειδή διέπεται από αυτοέλεγχο) και σε ορθή δράση (επειδή βασίζεται στην κατανόηση του Νόμου) και θα βρει ότι η προσπάθεια θα απαιτήσει όλα τα εφόδια της ύπαρξής του και θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να επιτευχθεί. Δεν είναι η αβλάβεια που προέρχεται από αδυναμία και συναισθηματική διάθεση αγάπης, που αντιπαθεί τη φασαρία επειδή αναστατώνει την τακτοποιημένη αρμονία της ζωής και οδηγεί σε επακόλουθη ενόχληση. Δεν είναι η αβλάβεια του ανεξέλικτου αρνητικού και αδύναμου άνδρα ή γυναίκας που δεν έχει τη δύναμη να βλάψει επειδή διαθέτει πολύ μικρό εξοπλισμό για να προκαλέσει βλάβη.

Είναι η αβλάβεια που πηγάζει από την αληθινή κατανόηση και τον έλεγχο της προσωπικότητας από την ψυχή, που οδηγεί αναπόφευκτα σε πνευματική έκφραση στην καθημερινή ζωή. Εκπορεύεται από την ικανότητα να εισερχόμαστε στη συνείδηση και να διεισδύουμε στην αντίληψη του αδελφού μας κι όταν αυτή επιτευχθεί – όλα συγχωρούνται κι όλα χάνονται απ’ τη θέα μπροστά στην επιθυμία να βοηθήσουμε και να συνδράμουμε.

[…]

Η εφαρμογή της αβλάβειας είναι ο καλύτερος και ευκολότερος τρόπος για να εργασθεί ο ζηλωτής. Δεν υπάρχει τότε τίποτε μέσα του που να είναι εχθρικό σε κάθε ζωή σε κάθε μορφή και συνεπώς προσελκύει στον εαυτό του μόνο εκείνο που είναι ευεργετικό. Χρησιμοποιεί τις ευεργετικές δυνάμεις που έτσι προσέλκυσε για τη βοήθεια άλλων όντων. Αυτό πρέπει να είναι το πρώτο βήμα και η πειθαρχία που συνεπάγεται και η διαρκής επιτήρηση όλων των δραστηριοτήτων στα τρία πεδία της ανθρώπινης εξέλιξης κι όλων των αντιδράσεων φέρνουν το συναισθηματικό σώμα υπό την κυριαρχία του φωτισμένου νου. Επιφέρουν επίσης την από μέρους μας κατανόηση των συνανθρώπων μας.

[…]

Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, Επιλογή κειμένων από τις σελ. 318-319

[…]

H ανάγκη για μια αυξανόμενη λεπτότητα διάκρισης είναι διαρκής κι όλοι οι αφιερωμένοι σπουδαστές παροτρύνονται ν’ αναμετρήσουν τον εαυτό τους αυτή την εποχή. Αντιμετωπίζουν ένα νέο κύκλο υπηρεσίας και πρέπει να επωφεληθούν από μια νέα ημέρα ευκαιρίας. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη να σταθούμε σε πνευματική ύπαρξη· όπου υπάρχει αυτή η σταθερή θέση, δε θα χρειαστεί να μας παροτρύνουν άλλοι στην υπηρεσία. Ας διοχετευθούν οι “Δυνάμεις του Φωτός” και οι τάξεις των παγκόσμιων υπηρετών θα γεμίσουν σύντομα. Ας χρησιμοποιήσει το “Πνεύμα της Ειρήνης” την κατώτερη φύση σαν όργανο και θα υπάρξει ειρήνη κι αρμονία μέσα στο προσωπικό πεδίο υπηρεσίας. Aς κυριαρχήσει το “Πνεύμα της Καλής Θέλησης” στο νου μας και δε θα υπάρχει χώρος για το πνεύμα της επίκρισης και την εξάπλωση των ολέθριων συζητήσεων. Γι’ αυτό το λόγο και για ν’ αναπτυχθεί ένας όμιλος υπηρετών που θα μπορούν να εργασθούν σε αληθινές και πνευματικές γραμμές, πρέπει να δοθεί αυξανόμενη έμφαση στην ανάγκη για Aβλάβεια. H αβλάβεια προετοιμάζει το δρόμο για την εισροή της ζωής· η αβλάβεια διασκορπίζει τα εμπόδια για την ελεύθερη έκχυση της αγάπης· η αβλάβεια είναι το κλειδί για την αποδέσμευση της κατώτερης φύσης από το άδραγμα της παγκόσμιας πλάνης και απ’ τη δύναμη της φαινομενικής ύπαρξης.

[…]

Εσωτέρα Ψυχολογία ΙΙ, Σελ. 129-130

[…]

Τόσο εμφατικά σας τόνισα την ανάγκη της αβλάβειας, γιατί είναι η κατεξοχήν και από εσωτερικής άποψης επιστημονική μέθοδος καθαρισμού […] και εξάγνισης των κέντρων. Η εφαρμογή της καθαρίζει τους φραγμένους αγωγούς και επιτρέπει την είσοδο ανώτερων ενεργειών.

[…]

Δε μου είναι εύκολο να σας δείξω ή ν’ αποδείξω την αποτελεσματικότητα της ανώτερης όψης, σπείρας ή φάσης της αβλάβειας όπως χρησιμοποιείται απ’ την Ιεραρχία υπό τη διεύθυνση του Τέλειου Όντος, του Χριστού. Η αβλάβεια με την οποία ασχολήθηκα προηγουμένως σχετίζεται με τις ατέλειες με τις οποίες παλεύει η ανθρωπότητα και σας είναι δύσκολο να την εφαρμόσετε σ’ όλες τις περιστάσεις, όπως καλά γνωρίζετε. Η αβλάβεια στην οποία αναφέρομαι σε σχέση με σας δεν είναι μια αρνητική ή γλυκιά ή ευγενική δραστηριότητα, όπως πολλοί πιστεύουν· είναι μια κατάσταση του νου και η οποία με κανέναν τρόπο δεν αποκλείει τη σταθερή ή ακόμη τη δραστική δράση· αφορά το κίνητρο και συνεπάγεται την απόφαση όπως το κίνητρο πίσω από κάθε δραστηριότητα να είναι η καλή θέληση. Αυτό το κίνητρο μπορεί να οδηγήσει σε θετική και συχνά δυσάρεστη δράση ή ομιλία, αλλά εφόσον η αβλάβεια και η καλή θέληση ρυθμίζουν τη νοητική προσέγγιση, μόνο καλό μπορεί να προκύψει.

Σε μια υψηλότερη στροφή του σπειροειδούς η Ιεραρχία χρησιμοποιεί επίσης την αβλάβεια, αλλά αυτή συνδέεται με τη θέληση-για-το-καλό και συνεπάγεται τη χρήση της δυναμικής ηλεκτρικής ενέργειας υπό τη διεύθυνση της ενόρασης· αυτός ο τύπος ενέργειας δεν έρχεται ποτέ σε δράση απ’ τον άνθρωπο· είναι μια ενέργεια που δεν μπορεί ακόμη να χειρισθεί. Αυτός ο τύπος αβλάβειας βασίζεται σε πλήρη αυτοθυσία κατά την οποία η θέληση-για-θυσία, η θέληση-για-το-καλό και η θέληση-για-δύναμη (οι τρεις φάσεις της όψης θέληση, όπως εκφράζονται δια της Πνευματικής Τριάδας) συγχωνεύονται όλες σε μια δυναμική ενέργεια με βαθιά πνευματική φύση. Η ενέργεια αυτή είναι η επιτομή της πλήρους ή τέλειας αβλάβειας όσον αφορά την ανθρωπότητα και τα δευτερεύοντα βασίλεια της φύσης, αλλά είναι εξωθητική στο αποτέλεσμά της και δυναμική στην εκμηδενιστική κρούση της όσον αφορά τις Δυνάμεις του Κακού.

[…]

Εσωτέρα Θεραπευτική, Επιλογή κειμένων από τις σελ. 40, 670-671