Ποιος είναι ο ΝΟΠΕ/ΝΟΕΚ;

(Συλλογή από τα έργα της Αλ. Μπέιλη)

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΤΩΝ

Γι` αυτό διερχόμαστε από ένα ενδιάμεσο στάδιο χάους κι αμφιβολίας, εξέγερσης κι επακόλουθης προφανούς ασυδοσίας. Οι μέθοδοι της επιστήμης – έρευνα κι ανάλυση, σύγκριση κι επαγωγή – εφαρμόζονται στη θρησκευτική πίστη. Η ιστορία των θρησκειών, τα θεμέλια του δόγματος, η προέλευση των ιδεών και η ανάπτυξη της ιδέας του Θεού υποβάλλονται σε έρευνα και μελέτη. Αυτή οδηγεί σε μεγάλη αμφισβήτηση· στην απόρριψη των παλιών εδραιωμένων ιδεών για το Θεό, την ψυχή, τον άνθρωπο και το πεπρωμένο του. Πάντα υπήρχαν σχολές σκέψης που διέφεραν στις ιδέες και τις μεθόδους τους και οι έξι Σχολές της Ινδικής Φιλοσοφίας ενσωμάτωσαν πρακτικά όλες τις βασικές θεωρίες του ανθρώπου ως προς το γιατί και το πόθεν της εκδήλωσης. Ελάχιστα νέα πράγματα προστέθηκαν από τη Δύση στις έξι αυτές θεωρητικές σχολές, μολονότι ο Δυτικός νους με την ιδιοφυία του στην επιστημονική τεχνική και μέθοδο επεξεργάσθηκε τις ιδέες και διαφοροποίησε τις έξι θεωρίες σε μια πολλαπλότητα μικρότερων προτάσεων. Απ’ αυτό το σύμφυρμα ιδεών, θεωριών, υποθέσεων, θρησκειών, εκκλησιών, θρησκευμάτων, αιρέσεων και οργανώσεων προβάλλουν δύο κύριες γραμμές σκέψης – η μια καταδικασμένη τελικά να σβήσει και η άλλη να ισχυροποιηθεί και ν’ αναπτυχθεί ωσότου με τη σειρά της προκαλέσει τη γέννηση εκείνης της υπέρτατης (για μας) διατύπωσης της αλήθειας, που θα επαρκέσει για τον επόμενο αιώνα και θα μεταφέρει τον άνθρωπο σε μια υψηλή κορυφή του Ναού και στο Όρος της Μύησης. Οι δύο αυτές γραμμές είναι:
1. Εκείνοι που κοιτάζουν πίσω στο παρελθόν, που προσκολλώνται στους παλιούς τρόπους, στις αρχαίες θεολογίες και στις αντιδραστικές απορριπτικές μεθόδους εξεύρεσης της αλήθειας. Είναι οι άνθρωποι που αναγνωρίζουν την αυθεντία, είτε ενός προφήτη, μιας βίβλου ή μιας θεολογίας. Είναι εκείνοι που προτιμούν την υπακοή στην επιβαλλόμενη αυθεντία αντί στην αυτοεπιβαλλόμενη καθοδήγηση μιας φωτισμένης ψυχής. Είναι οι οπαδοί κάποιας Εκκλησίας και κάποιας κυβέρνησης, που διακρίνονται από μια αγνή αφοσίωση και αγάπη, αλλά αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν τη θεία νοημοσύνη με την οποία είναι προικισμένοι. Η αφοσίωσή τους, η αγάπη τους για το Θεό, η αυστηρή αλλά παραπλανημένη συνείδησή τους, η αδιαλλαξία τους τους καθιστούν οπαδούς, αλλά είναι τυφλωμένοι από την ίδια τους την αφοσίωση και η ανάπτυξή τους περιορίζεται από το φανατισμό τους. Ανήκουν κυρίως στην παλιότερη γενιά και η ελπίδα γι’ αυτούς βρίσκεται στην αφοσίωσή τους και στο γεγονός ότι η ίδια η εξέλιξη θα τους προωθήσει στη δεύτερη ομάδα.
Στην πρώτη αυτή ομάδα ανατέθηκε το έργο της αποκρυστάλλωσης που θα καταλήξει στην ολοκληρωτική καταστροφή της παλιάς μορφής· σ’ αυτούς δόθηκε το χρέος του ορισμού των παλιών αληθειών, έτσι ώστε ν’ αποσαφηνισθεί η διάνοια της φυλής, τα ουσιώδη και τα επουσιώδη ν’ αναγνωρισθούν για ό,τι είναι και οι θεμελιώδεις ιδέες ν’ αντιπαραβληθούν με τη διατύπωση των δογμάτων ώστε εκείνο που είναι βασικό να γίνει ορατό και οι δευτερεύουσες και ασήμαντες πίστεις ν’ απορριφθούν, αφού μόνο το βασικό και το αιτιώδες θα έχει αξία στην επερχόμενη εποχή.
2. Η δεύτερη ομάδα είναι προς το παρόν μια πολύ μικρή μειονότητα, αλλά μια μειονότητα που αυξάνει σταθερά. Είναι η εσώτερη αυτή ομάδα των αγαπώντων το Θεό, των διανοητικών μυστικιστών, των γιγνωσκόντων την πραγματικότητα, που δεν ανήκουν σε καμιά θρησκεία ή οργάνωση, αλλά αυτοθεωρούνται μέλη της παγκόσμιας Εκκλησίας και “αλλήλων μέλη”. Συναθροίζονται από κάθε έθνος, φυλή και λαό· είναι κάθε χρώματος και σχολής σκέψης, όμως μιλούν την ίδια γλώσσα, μαθαίνουν από τα ίδια σύμβολα, βαδίζουν την ίδια ατραπό, έχουν απορρίψει τα ίδια επουσιώδη κι έχουν απομονώσει το ίδιο σώμα ουσιωδών πεποιθήσεων. Αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλο· προσφέρουν ίση αφοσίωση στους πνευματικούς ηγέτες όλων των φυλών και χρησιμοποιούν ο ένας τη Βίβλο του άλλου με την ίδια ελευθερία. Απαρτίζουν το υποκειμενικό υπόβαθρο του νέου κόσμου· αποτελούν τον πνευματικό πυρήνα της ερχόμενης παγκόσμιας θρησκείας· είναι η ενοποιούσα αρχή που τελικά θα σώσει τον κόσμο.
Στο παρελθόν είχαμε παγκόσμιους Σωτήρες – Υιούς του Θεού που διακήρυξαν ένα παγκόσμιο μήνυμα κι έφεραν μια αύξηση του φωτός στους λαούς. Τώρα στο πλήρωμα του χρόνου και δια του έργου της εξέλιξης προβάλλει ένας όμιλος που ίσως φέρει τη σωτηρία στον κόσμο και που – ενσωματώνοντας τις ομαδικές ιδέες και καταδεικνύοντας την ομαδική φύση, εκδηλώνοντας με μικρό τρόπο την αληθινή σημασία του σώματος του Χριστού και δίνοντας στον κόσμο μια εικόνα της αληθινής φύσης ενός πνευματικού οργανισμού – θα διεγείρει και θα ενεργοποιήσει τις σκέψεις και τις ψυχές των ανθρώπων, έτσι ώστε η νέα εποχή θα εγκαινιασθεί με τη διάχυση της αγάπης, γνώσης και αρμονίας του ίδιου του Θεού.
Οι θρησκείες στο παρελθόν θεμελιώθηκαν από κάποια μεγάλη ψυχή, από έναν Αβατάρ, από μια εξέχουσα πνευματική προσωπικότητα και η σφραγίδα της ζωής και των λόγων και της διδασκαλίας τους εγχαράχθηκε στη φυλή και διήρκεσε πολλούς αιώνες. Ποιο θα είναι άραγε το αποτέλεσμα του μηνύματος ενός ομαδικού Αβατάρ; Ποια θα είναι άραγε η δυναμικότητα του έργου μιας ομάδας γιγνωσκόντων το Θεό, που θα εξαγγείλουν την αλήθεια και θα είναι ενωμένοι υποκειμενικά στο μεγάλο έργο της σωτηρίας του κόσμου; Ποιο θα είναι άραγε το αποτέλεσμα της αποστολής μιας ομάδας παγκόσμιων Σωτήρων, όχι ως Χριστών, αλλά ως γιγνωσκόντων το Θεό σε κάποιο βαθμό, που θα συμπληρώνουν ο ένας τις προσπάθειες του άλλου, θα ενισχύουν ο ένας το μήνυμα του άλλου και θ’ απαρτίζουν έναν οργανισμό μέσω του οποίου η πνευματική ενέργεια και η αρχή της πνευματικής ζωής θα μπορούν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στον κόσμο;
Ένα τέτοιο σώμα υπάρχει τώρα με τα μέλη του σε κάθε χώρα. Είναι σχετικά λίγοι και διασκορπισμένοι, αλλά ο αριθμός τους αυξάνει σταθερά και το μήνυμά τους γίνεται αυξανόμενα αισθητό. Σ’ αυτούς επενδύθηκε το πνεύμα της ανοικοδόμησης· είναι οι δομητές της νέας εποχής· σ’ αυτούς ανατέθηκε το έργο της διατήρησης του πνεύματος της αλήθειας και της αναδιοργάνωσης της σκέψης των ανθρώπων έτσι ώστε ο φυλετικός νους να ελεγχθεί και να έρθει σ’ εκείνη τη διαλογιστική και στοχαστική κατάσταση που θα του επιτρέψει ν’ αναγνωρίσει την επόμενη ανέλιξη της θειότητας. (Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, 327-330)

Πριν από δεκαεπτά περίπου χρόνια (το 1916) οι Διδάσκαλοι συναντήθηκαν και πήραν μια βαρυσήμαντη απόφαση. Όπως ακριβώς είχε αποφασισθεί στην προηγούμενη σύνοδο (1500) να συγκεντρωθούν από τις ασύντακτες μάζες των ανθρώπων ομάδες εργατών σε διάφορες γραμμές και να τους ανατεθεί το έργο της ανύψωσης της ανθρωπότητας και της διεύρυνσης της ανθρώπινης συνείδησης, έτσι και τώρα θεωρήθηκε συνετό να συγκεντρωθεί απ’ τις πολλές ομάδες μία ομάδα που θα έπρεπε να περιέχει (όπως και η ίδια η Ιεραρχία) ανθρώπους όλων των φυλών, όλων των τύπων και τάσεων. (Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, 413)

Αν αληθεύει ότι συναθροίζεται στο περιθώριο της τωρινής παγκόσμιας κατάστασης ένας όμιλος μυστικιστών που τους διακρίνει η γνώση, το όραμα και η δύναμη να εργάζονται στα νοητικά επίπεδα, απαρατήρητοι και άγνωστοι από τους ανθρώπους, θα μπορούσε επίσης να σημειωθεί ότι αυτός ο όμιλος δεν περιορίζεται στους αυστηρά θρησκευτικούς τύπους. Άνδρες και γυναίκες κάθε κλάδου της ανθρώπινης σκέψης βρίσκονται σ’ αυτό τον όμιλο που περιλαμβάνει επιστήμονες και φιλόσοφους. (Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, 331)

Αν όμως μπορούσαμε να παρατηρήσουμε όπως Eκείνοι που βρίσκονται στην εσώτερη πλευρά κι αν είμαστε σε θέση να αντιπαραβάλουμε το “φως” της ανθρωπότητας όπως είναι σήμερα μ’ αυτό που ήταν δύο ή τρεις αιώνες πριν, θα αναγνωρίζαμε πως έγιναν τεράστια άλματα. Aυτό μαρτυρείται απ’ το γεγονός ότι η ανάδυση μιας ομάδας “ρυθμιστικών ψυχών”, με το όνομα Nέος Όμιλος Yπηρετών του Κόσμου, έγινε εφικτή από το 1925. Μπορούν πλέον να εισέλθουν εξαιτίας του έργου που ήδη έγινε από την ομάδα των ψυχών που επέσπευσαν την είσοδό τους σε ενσάρκωση υπό την ώθηση της Iεραρχίας. (Εσωτέρα Ψυχολογία ΙΙ, 261)

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΤΩΝ

Μιλήσαμε συχνά για την ολοκληρωνόμενη ομάδα των γιγνωσκόντων που αρχίζει να λειτουργεί στη γη, συγκεντρωμένη σε χαλαρό σχηματισμό και συγκρατούμενη από τον εσώτερο πνευματικό δεσμό κι όχι από καμιά εξωτερική οργάνωση. (Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, 398)
Είναι ένας όμιλος που δεν έχει εξωτερική οργάνωση οποιουδήποτε είδους, ούτε κεντρικά γραφεία, ούτε δημοσιότητα, ούτε συλλογικό όνομα. Είναι μια ομάδα υπάκουων εργατών και υπηρετών της ΛΕΞΗΣ – υπάκουων στις δικές τους ψυχές και στην ομαδική ανάγκη. Όλοι οι αληθινοί υπηρέτες παντού ανήκουν συνεπώς σ’ αυτό τον όμιλο, είτε η γραμμή υπηρεσίας τους είναι πολιτιστική, πολιτική, επιστημονική, θρησκευτική, φιλοσοφική, ψυχολογική ή οικονομική. Αποτελούν μέρος του εσώτερου ομίλου των εργατών για την ανθρωπότητα και των παγκόσμιων μυστικιστών, είτε το ξέρουν είτε όχι. Έτσι θα αναγνωρίζονται από τα άλλα μέλη του ομίλου τους όταν έρχονται σ’ επαφή μεταξύ τους με τον τυχαίο τρόπο της εγκόσμιας επικοινωνίας. (Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, 414)

Η ανάπτυξη του ομίλου και των ιδεών του θα είναι αργή αλλά σίγουρη. Ο όμιλος υφίσταται ήδη. Δε χρειάζεται να σχηματισθεί και να οργανωθεί και συνεπώς κανένας σας δε χρειάζεται ν’ αναλάβει οποιαδήποτε αίσθηση ευθύνης ούτε την οργάνωση οποιασδήποτε δραστηριότητας προκειμένου να δελεάσει στη δημοσιότητα τους μαθητές που έχουν έτσι επιλεγεί να εργασθούν υποκειμενικά. Δεν είναι αυτές οι μέθοδοι που επικροτούνται από τους Πρεσβύτερους Αδελφούς της φυλής, ούτε είναι αυτός ο τρόπος που οι Ίδιοι εργάζονται.
Μάθετε μόνοι σας αν αντιπροσωπεύετε τη νέα θέση, τη νέα στάση στο έργο και την υποκειμενική μέθοδο. Αποφασίστε μια για πάντα κατά πόσο προτιμάτε να εργασθείτε με τον παλιό εξωτερικό φιλόδοξο τρόπο, δομώντας και ζωογονώντας μια οργάνωση και δημιουργώντας έτσι όλο το μηχανισμό που συνοδεύει μια τέτοια μέθοδο εργασίας. Θυμηθείτε ότι τέτοιες ομάδες χρειάζονται ακόμη πολύ και είναι χρήσιμες. Δεν ήρθε ακόμη η νέα εποχή και τα μικρά παιδιά δεν πρέπει να μείνουν εκτεθειμένα στις νέες δυνάμεις ούτε να στερηθούν το βρεφοκομείο όπου φυσιολογικά ανήκουν.
Όμως αν σας ελκύει ο νέος τρόπος εργασίας, φροντίστε ώστε η προσωπικότητα να υποταχθεί, η ζωή του διαλογισμού να έχει πρωταρχική σπουδαιότητα, η ευαισθησία στο υποκειμενικό βασίλειο να καλλιεργηθεί και κάθε αναγκαία εξωτερική δραστηριότητα να τυγχάνει χειρισμού από μέσα προς τα έξω. Αποφύγετε την καθαρά μυστικιστική ενδοσκόπηση ή το αντίθετό της άκρο, το υπερτροφικό οργανωτικό πνεύμα, ενθυμούμενοι ότι μια ζωή αληθινού αποκρυφιστικού διαλογισμού πρέπει αναπόφευκτα να επιφέρει εξωτερικά γεγονότα, αλλά ότι τα αντικειμενικά αυτά αποτελέσματα προκαλούνται από μια εσώτερη ανάπτυξη κι όχι από μια εξωτερική δραστηριότητα. Μια αρχαία Γραφή διδάσκει αυτή την αλήθεια με τις ακόλουθες εκφράσεις:

“Όταν ο ήλιος προχωρήσει στον οίκο του υπηρετούντος ανθρώπου, η οδός της ζωής παίρνει τη θέση της οδού του έργου. Τότε το δένδρο της ζωής μεγαλώνει ώσπου τα κλαδιά του να στεγάσουν όλους τους υιούς των ανθρώπων. Η οικοδόμηση του Ναού και η μεταφορά των λίθων σταματά. Τα αναπτυγμένα δένδρα φαίνονται· τα οικοδομήματα εξαφανίζονται. Ας προχωρήσει ο ήλιος στον προκαθορισμένο του τόπο και σ’ αυτή τη μέρα και γενεά μεριμνήστε για τις ρίζες της ανάπτυξης.”

Μικρές ομάδες θ’ αναπηδήσουν εδώ κι εκεί, των οποίων τα μέλη θ’ ανταποκρίνονται στο νέο φθόγγο και η ανάπτυξή τους στον παγκόσμιο όμιλο θα επιτηρείται από έναν ή περισσότερους εργαζόμενους μαθητές. Αλλά οι τελευταίοι δε θα οργανώνουν τις ομάδες· θα μεγαλώνουν όπως ένας άνθρωπος σ’ ένα μέρος κι άλλος σ’ άλλο μέρος ξυπνά μπροστά στο νέο όραμα ή έρχεται σ’ ενσάρκωση για να πάρει τη θέση του στο έργο και να φέρει τη νέα εποχή. Οι ομάδες αυτές δε θα δείξουν καμιά αίσθηση χωριστικότητας· δε θα έχουν επίγνωση προσωπικής ή ομαδικής φιλοδοξίας· θ’ αναγνωρίζουν την ενότητά τους με όλα όσα υπάρχουν και θα στέκουν μπροστά στον κόσμο σαν παραδείγματα αγνής ζωής, εποικοδομητικού έργου, δημιουργικής δραστηριότητας, υποτασσόμενες στο γενικό σκοπό, ομορφιά και περιεκτικότητα. Ίσως στα πρώτα στάδια της ολοκλήρωσης να τις περιγράφουν καλύτερα οι λέξεις φιλικότητα και συνεργατικότητα. Δε θα ενδιαφέρονται για δόγματα ή δοξασίες και δε θα έχουν συνθήματα. Το εξέχον χαρακτηριστικό τους θα είναι η ατομική και ομαδική απαλλαγή από το επικριτικό πνεύμα. Αυτή η μη-επίκριση δε θα προκύπτει από ανικανότητα να βλέπουν τα λάθη, ή από αποτυχία να ανταποκριθούν σε μια ιδέα· το ψεύδος, η ακαθαρσία και η αδυναμία θα αναγνωρίζονται για ό,τι είναι, αλλά όταν σημειώνονται θα χρησιμεύουν μόνο για να εφελκύουν ένα πνεύμα αγαπητικής βοήθειας.
Λίγο-λίγο οι ομάδες αυτές θα φτάσουν να γνωρίσουν η μια την άλλη και να συναντώνται σε καθορισμένες ώρες και τόπους. Θα προσέρχονται στις αμοιβαίες αυτές συνόδους χωρίς επιθυμία να εντυπωσιάσουν η μια την άλλη και χωρίς τη σκέψη της σχετικής αριθμητικής ισχύος· δε θα δείχνουν φιλοδοξία ν’ αυξήσουν τις τάξεις τους. Πώς θα μπορούσαν να το κάνουν όταν ξέρουν ότι όλες είναι μέλη ενός παγκόσμιου Ομίλου; Δε θα έχουν να μεταδώσουν διδασκαλία δογματικής φύσης και δε θα επιδιώκουν να δείξουν γνώση. Θα συναντώνται αποκλειστικά για να συζητήσουν τρόπους παγκόσμιας αρωγής, τη δημιουργία μιας βάσης τόσο οικουμενικής κι απαρτιζόμενης από τέτοιες βασικές αλήθειες ώστε να μπορεί να παρουσιάζεται με ποικίλες μεθόδους και να χρησιμοποιεί πολλές ορολογίες. Θα προσπαθούν να χρησιμοποιούν η μια τους όρους της άλλης και να εξοικειωθούν η μια με την προσέγγιση της άλλης στην πραγματικότητα και το συμβολισμό.
Λίγο-λίγο επίσης η ειδική συμβολή κι ο φθόγγος κάθε ομάδας θα αναγνωρίζεται κι όπου υπάρχει ανάγκη για την ειδική αυτή προσέγγιση και τον ιδιαίτερο φθόγγο ή μέθοδο ερμηνείας σ’ οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, θα εκδηλώνεται μια άμεση και κοινή παρόρμηση να διευκολυνθεί το έργο που θα μπορούσε να κάνει η ειδική αυτή ομάδα σ’ εκείνο το μέρος.
Οι ομάδες αυτές, έχοντας πίσω τους τον έναν υποκειμενικό όμιλο των συνειδητών ζωντανών ψυχών, θα είναι πολύ απασχολημένες με την παγκόσμια υπηρεσία κι ενδιαφέροντα για να σπαταλούν χρόνο σε ασήμαντα επουσιώδη. Δε θα έχουν χρόνο για να χασομερούν με τα ονόματα των ομάδων, τα διάσημα, τα σήματα και τις τεχνικότητες των αδελφοτήτων όταν συναντώνται. Οι παγκόσμιες ανάγκες, οι παγκόσμιες ευκαιρίες και η γοργή ανάπτυξη της συνείδησης του ανθρώπινου γένους και η μύηση της ανθρωπότητας στις πνευματικές πραγματικότητες θ’ απορροφούν τόσο την προσοχή τους ώστε δε θα ενδιαφέρονται για τις διευθετήσεις του καθαρά φυσικού πεδίου, ούτε και θα δίνουν έμφαση στη δική τους προσωπική ανάπτυξη. Θα έχουν τη σαφή επίγνωση ότι η ανταπόκριση στην παγκόσμια ανάγκη με υπηρεσία και η ζωή του εστιασμένου διαλογισμού θα προωθήσουν την ανάπτυξή τους. Τα μάτια τους δε θα είναι πάνω στον εαυτό τους, ούτε πάνω στο δικό τους καλό χαρακτήρα, ούτε πάνω στις ατομικές τους επιτεύξεις. (Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, 425-427)

Ένα απ’ τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν την ομάδα των παγκόσμιων εξυπηρετητών και γιγνωσκόντων είναι ότι η εξωτερική οργάνωση που θα τους διατηρούσε συγκροτημένους είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Συγκρατούνται από μια εσώτερη δομή σκέψης κι από ένα τηλεπαθητικό μέσον αλληλοσχέτισης. Τα Μεγάλα Όντα που όλοι επιδιώκουμε να υπηρετήσουμε, συνδέονται μ’ αυτό τον τρόπο και μπορούν – στην παραμικρότερη ανάγκη και με την ελάχιστη δαπάνη δύναμης – να έρθουν σε επικοινωνία μεταξύ Τους. Συντονίζονται όλοι μ’ έναν ιδιαίτερο κραδασμό. (Τηλεπάθεια και Αιθερικός Φορέας, 1)

H εξωτερική οργάνωση έχει σημασία στο βαθμό που οδηγεί στην επιδέξια χρήση της ευκαιρίας και του χρήματος, αλλά η οργάνωση είναι πάλι μόνο ένα μέσον για κάποιο σκοπό. Η οργάνωση του Nέου Oμίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου δεν είναι δυνατή. Πρέπει πάντα να παραμένουν χωρίς οργάνωση και χωρίς ετικέτα, ελεύθεροι να εργάζονται όπως ο καθένας κρίνει ορθό ατομικά. H οργάνωση στην οποία αναφερόμαστε είναι εκείνη των διαθέσιμων πόρων, έτσι ώστε το Σχέδιο να προωθείται, τα ιδεώδη να γίνονται πρακτικά και το έργο να διεξάγεται με νοημοσύνη. (Εσωτέρα Ψυχολογία ΙΙ, 667)

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΤΩΝ

Σήμερα στον κόσμο ήρθε μια άλλη μεγάλη στιγμή κρίσης. Δεν αναφέρομαι στην τωρινή παγκόσμια κατάσταση, αλλά στην κατάσταση της ανθρώπινης συνείδησης. Ο νους έφτασε σε λειτουργική ισχύ, οι προσωπικότητες είναι συντονισμένες. Οι τρεις όψεις του ανθρώπου συγχωνεύονται· ένας άλλος σχηματισμός ή καταστάλαξη από την Ιεραρχία των μυστών έγινε εφικτός. Στο φυσικό πεδίο, χωρίς καμιά εξωτερική οργάνωση, τελετουργία ή εξωτερική μορφή, ολοκληρώνεται – σιωπηλά, σταθερά και δυναμικά – μια ομάδα ανδρών και γυναικών που θ’ αντικαταστήσουν τελικά την προηγούμενη ιεραρχική προσπάθεια. Θα υποκαταστήσουν όλες τις εκκλησίες, όλες τις ομάδες και όλες τις οργανώσεις και θ’ αποτελέσουν τελικά εκείνη την ολιγαρχία των επίλεκτων ψυχών που θα κυβερνούν και θα καθοδηγούν τον κόσμο.
Συναθροίζονται από κάθε έθνος, αλλά συναθροίζονται κι επιλέγονται όχι από την επιβλέπουσα Ιεραρχία ή απ’ οποιονδήποτε Διδάσκαλο, αλλά απ’ τη δύναμη της ανταπόκρισής τους στην πνευματική ευκαιρία, παλίρροια και φθόγγο. Προβάλλουν από κάθε ομάδα και εκκλησία και κόμμα και είναι συνεπώς αληθινά αντιπροσωπευτικοί. Το κάνουν όχι με την παρόρμηση της φιλοδοξίας και των επηρμένων σχεδίων τους, αλλά με την καθαυτή αφιλαυτία της υπηρεσίας τους. Βρίσκουν το δρόμο τους στην κορυφή κάθε πεδίου της ανθρώπινης γνώσης, όχι με τις φωνασκίες για τις δικές τους ιδέες, ανακαλύψεις και θεωρίες, αλλά γιατί είναι τόσο περιεκτικοί στην προοπτική τους και τόσο ευρείς στην ερμηνεία τους για την αλήθεια, ώστε βλέπουν το χέρι του Θεού σ’ όλα τα γεγονότα, τη σφραγίδα Του σ’ όλες τις μορφές και το φθόγγο Του να ηχεί μέσω κάθε αγωγού επικοινωνίας μεταξύ της υποκειμενικής πραγματικότητας και της αντικειμενικής εξωτερικής μορφής. Ανήκουν σ’ όλες τις φυλές· μιλούν όλες τις γλώσσες· αγκαλιάζουν όλες τις θρησκείες, όλες τις επιστήμες κι όλες τις φιλοσοφίες. Τα χαρακτηριστικά τους είναι η σύνθεση, η περιεκτικότητα, η διανοητικότητα και η εξαιρετική νοητική ανάπτυξη. Δεν έχουν κανένα δόγμα, εκτός απ’ το δόγμα της Αδελφοσύνης που βασίζεται στη μία Ζωή. Δεν αναγνωρίζουν καμιά αυθεντία, εκτός απ’ την αυθεντία των δικών τους ψυχών και κανένα Διδάσκαλο εκτός από την ομάδα που ζητούν να υπηρετήσουν και την ανθρωπότητα που αγαπούν βαθιά. Δεν υψώνουν φραγμούς γύρω τους, αλλά διέπονται από πλατιά ανεκτικότητα και υγιή νοητικότητα κι αίσθηση αναλογίας. Κοιτάζουν με ανοικτά μάτια τον κόσμο των ανθρώπων κι αναγνωρίζουν εκείνους που μπορούν να υψώσουν και για τους οποίους μπορούν να σταθούν όπως στέκουν τα Μεγάλα Όντα – ανυψώνοντας, διδάσκοντας και βοηθώντας. Αναγνωρίζουν τους ομότιμους και ίσους τους και γνωρίζουν ο ένας τον άλλο όταν συναντιούνται και συμπαραστέκονται στους συνεργάτες τους στο έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Δεν ενδιαφέρει αν οι ορολογίες τους διαφέρουν, αν οι από μέρους τους ερμηνείες των συμβόλων και των γραφών ποικίλλουν, ή αν τα λόγια τους είναι λίγα ή πολλά. Βλέπουν τα μέλη της ομάδας τους σε κάθε πεδίο – πολιτικό, επιστημονικό, θρησκευτικό και οικονομικό – και τους δίνουν σημεία αναγνώρισης κι ένα αδελφικό χέρι. Αναγνωρίζουν επίσης Εκείνους που προχώρησαν περισσότερο από τους ίδιους στην κλίμακα της εξέλιξης και Τους θεωρούν Δασκάλους και ζητούν να μάθουν απ’ Αυτούς εκείνο που είναι τόσο πρόθυμοι να μεταδώσουν. (Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, 399-401)

Τα μέλη του Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου – ακόμη κι όταν εργάζονται χωρίς νοητική αντίληψη ……..– εργάζονται ωστόσο “κάτω από εντύπωση”, όπως λέγεται. Το κύριο καθήκον τους και το καθήκον στο οποίο τους καλούν οι ψυχές τους, είναι να διατηρήσουν μια εσώτερη ευαισθησία. Το κάνουν στις περισσότερες περιπτώσεις και …….το έντονο ενδιαφέρον για την εργασία τους τούς καθιστά προσηλωμένους και αφοσιωμένους στο χρέος τους. Συνεπώς όλες οι προσωπικές αντιδράσεις υποτάσσονται στην τρέχουσα εργασία κι ο κατώτερος άνθρωπος δεν παρουσιάζει εμπόδια σ’ αυτή την εντύπωση. (Μαθητεία στην Νέα Εποχή Ι, 159)

Ο Νέος Όμιλος Εξυπηρετών του Κόσμου, αποτελείται σήμερα από δύο ομάδες ανθρώπων:

•Εκείνους που έχουν επίγνωση του Σχεδίου, υπόκεινται και είναι ευαίσθητοι στην ιεραρχική εντύπωση και είναι αφιερωμένοι στο έργο να επιφέρουν την επιθυμητή συγχώνευση ή ομαδική ενοποίηση. Είναι οι καθαγιασμένοι υπηρέτες του κόσμου, οι οποίοι είναι ελεύθεροι από κάθε ίχνος χωριστικότητας, γεμάτοι από αγάπη για όλους τους ανθρώπους και πρόθυμοι να διαδώσουν την κατανοούσα καλή θέληση. Αντιστοιχούν στην “καθαγιασμένη καρδιά που αγαπά”, η οποία αναφέρθηκε παραπάνω.
•Μια μικρή μειονότητα που πρόβαλε απ’ το Νέο Όμιλο Εξυπηρετητών του Κόσμου και η οποία μπορεί (σε κάθε χώρα) να λειτουργήσει σε ομαδικό σχηματισμό αν το διαλέξει κι έτσι να επιφέρει τη συγχώνευση για την οποία εργάζεται ο Νέος Όμιλος Υπηρετών του Κόσμου και για την οποία το σημείο έντασης στην ανθρωπότητα και στην Ιεραρχία προδιαθέτει κι έχει προετοιμάσει τις καρδιές των ανθρώπων. Η ευκαιρία και η ευθύνη τους είναι μεγάλη, επειδή γνωρίζουν το Σχέδιο, είναι σε επαφή με τους καθοδηγούντες δασκάλους στην εσώτερη πλευρά – και είναι ευαίσθητοι στην ανώτερη εντύπωση. Αντιστοιχούν στα σημεία φώτισης κι έτσι στις “φωτισμένες διάνοιες”…(Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, 96-97)

O νέος όμιλος υπηρετών του κόσμου δεν είναι μια νέα οργάνωση που σχηματίζεται στον κόσμο. Είναι απλώς ένας χαλαρός δεσμός ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους με εποικοδομητικούς ειρηνικούς σκοπούς και καλή θέληση που δίνει έμφαση στην πρωταρχική ανάγκη να εδραιωθούν ορθές ανθρώπινες σχέσεις πριν γίνει εφικτή η διαρκής ειρήνη. Ο όμιλος αυτός με κανέναν τρόπο δεν παρεμβαίνει στην πίστη και την αφοσίωση οποιουδήποτε ανθρώπου. Είναι μια σύνδεση όλων όσων ζητούν να εκφράσουν το πνεύμα του Χριστού και οι οποίοι είναι ελεύθεροι από το πνεύμα του μίσους και της εκδίκησης. Η πρόκληση αυτού του ομίλου για τον κόσμο είναι να απορρίψει κάθε ανταγωνισμό και αντιπάθεια, κάθε μίσος και φυλετική διαφορά και να επιχειρήσει να ζήσει με όρους μίας οικογένειας, μίας ζωής και μίας ανθρωπότητας.
O νέος όμιλος υπηρετών του κόσμου πιστεύει ότι (με το μέσον της καλής θέλησης) μπορεί να εδραιωθεί σταθερά η νέα παγκόσμια τάξη στη Γη. Σήμερα, στην ενδιάμεση περίοδο του πολέμου, η προετοιμασία για την ανασυγκρότηση μπορεί να προωθηθεί μαζί με την προσπάθεια να ηττηθούν οι ολοκληρωτικές δυνάμεις. (Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, 205-206)

H δύναμη του Nέου Ομίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου βρίσκεται σε τρεις παράγοντες:

1.     Kατέχει μια μεσαία θέση ανάμεσα στις μάζες των ανθρώπων και στην εσώτερη υποκειμενική παγκόσμια κυβέρνηση.
2.     Αντλεί τα μέλη του (αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια τόσο ανεπαρκής λέξη) απ’ όλες τις τάξεις – την αριστοκρατία, την ιντελλιγκέντσια, την μπουρζουαζία, ανώτερη και κατώτερη και το ανώτερο στρώμα του προλεταριάτου. Είναι συνεπώς αληθινά αντιπροσωπευτικός.
3.     Αλληλοσχετίζονται στενά και είναι σε διαρκή επαφή κι επικοινωνία μεταξύ τους δια της ενότητας του αντικειμενικού σκοπού, της σαφήνειας της μεθόδου και της ομοιομορφίας στην τεχνική και την καλή θέληση. (Εσωτέρα Ψυχολογία ΙΙ, 638-639)

Η προκατάληψη, ο αγώνας υπέρ ή κατά και το πνεύμα του κομματισμού διακρίνουν το σύγχρονο κόσμο των ανθρώπων. Για τις δραστηριότητες αυτές που οδηγούν σε χωρισμό και διαίρεση και διαμάχη, ο Nέος Όμιλος Εξυπηρετητών του Κόσμου δεν έχει ούτε χρόνο ούτε ενδιαφέρον. Eκπροσωπούν εκείνη τη στάση που τελικά θα δημιουργήσει ένα τρίτο κόμμα, ελεύθερο από πολιτικά και θρησκευτικά μίση. Προς το παρόν είναι άγνωστοι, μη αντιληπτοί και σχετικά ανίσχυροι να κάνει μια σαφή εντύπωση στην παγκόσμια σκέψη. Αν ωστόσο υπάρξει επιδεξιότητα στη δράση και προσήλωση στις αρχές της αρμονικής συνεργασίας, θα μπορέσουν σε πολύ λίγα χρόνια να εκδηλώσουν πραγματική δύναμη κι επιρροή.
Tο έργο θα μπορέσει τότε να κινηθεί στο δεύτερό του κύκλο της έκδηλης και συγκεκριμένης επιρροής. Aυτό θα γίνει εφικτό μόνο αν όσοι έχουν το όραμα κάνουν κάθε προσπάθεια και κάθε δυνατή θυσία σε χρόνο και χρήμα για να το επιφέρουν. Aνάμεσα στους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους, τους πολεμοχαρείς και τους ειρηνιστές, τις μάζες και τους κυβερνήτες, θα σταθεί αυτός ο όμιλος, μην παίρνοντας καμιά πλευρά, μην εκδηλώνοντας πνεύμα κομματισμού, μην υποκινώντας καμιά πολιτική ή θρησκευτική αναταραχή και μην τροφοδοτώντας μίση ατομικά, εθνικά ή φυλετικά. Θα σταθούν σαν ερμηνευτές των ορθών ανθρώπινων σχέσεων, της βασικής ενότητας της ανθρωπότητας, της πρακτικής αδελφότητας, της θετικής αβλάβειας στο λόγο και τη γραφή και της εσώτερης εκείνης σύνθεσης των αντικειμενικών σκοπών, που αναγνωρίζει την αξία του ατόμου και ταυτόχρονα τη σημασία του ομαδικού έργου. H διάδοση αυτών των ιδεών και η εξάπλωση των αρχών της καλής θέλησης θα δημιουργήσει την τρίτη αυτή ομάδα στις παγκόσμιες υποθέσεις.
Σε λίγα χρόνια, αν το έργο διεξαχθεί πάνω σ’ αυτές τις γραμμές, η κοινή γνώμη θα υποχρεωθεί να αναγνωρίσει τη δυναμικότητα αυτού του κινήματος για την ειρήνη, τη διεθνή κατανόηση και την αμοιβαία καλή θέληση. (Εσωτέρα Ψυχολογία ΙΙ, 675)

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Το προσωπικό του ομίλου είναι γνωστό μόνο στους Πρεσβύτερους Αδελφούς της φυλής και δεν κρατείται μητρώο ονομάτων, αλλά υπάρχουν μόνο τρεις κύριες απαιτήσεις:

1. Ορισμένος βαθμός ενοποίησης μεταξύ της ψυχής και του μηχανισμού της είναι ουσιώδης και η εσώτερη εκείνη τριπλότητα που συνήθως υπνώττει στην πλειονότητα, ψυχή-νους-εγκέφαλος, πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένη κι ενεργός.
2. Ο εγκέφαλος πρέπει να είναι τηλεπαθητικά ευαίσθητος σε δύο κατευθύνσεις κατά βούληση. Πρέπει να έχει επίγνωση του κόσμου των ψυχών κι επίσης του κόσμου των ανθρώπων.
3. Πρέπει επίσης να υπάρχει ικανότητα για αφηρημένη ή συνθετική σκέψη. Αυτή θα επιτρέψει στον άνθρωπο να υπερπηδήσει τους φυλετικούς και θρησκευτικούς φραγμούς. Όταν είναι παρούσα, υπάρχει και μια βεβαιωμένη πίστη στη συνέχεια της ζωής και στη συσχέτισή της με τη μετά θάνατο ζωή.

Για να συνοψίσουμε την κατάσταση πρέπει να σημειωθεί ότι οι ομάδες του παρελθόντος αντιπροσώπευαν ορισμένες όψεις της αλήθειας κι εκδήλωναν ορισμένα ακτινικά χαρακτηριστικά. Ο νέος όμιλος θα εκφράζει όλες τις όψεις και θα περιλαμβάνει μέλη σ’ όλες τις ακτίνες. Η πλειονότητα των εργατών στους πολλούς ομίλους προώθησε ορισμένες λεπτομέρειες του σχεδίου και πρόσθεσε το ενεργειακό της μερίδιο στην προοδευτική ώθηση της ανθρωπότητας, αλλά το έκανε ως επί το πλείστον χωρίς καμιά αληθινή κατανόηση εκείνου που επιτελούσε και χωρίς καμιά πραγματική αντίληψη της σχέσης σώματος-ψυχής που οδηγεί σε πραγματικά νοήμον έργο, εκτός αν εξαιρέσουμε μερικούς επιφανείς μυστικιστές όπως ο Μάιστερ Έκχαρτ. Ήταν πρώτιστα ομάδες προσωπικοτήτων, με την επιπρόσθετη εκείνη δόση ιδιοφυίας που φανερώνει μια ορισμένη επαφή με την ψυχή. Ο όμιλος που βρίσκεται τώρα σε διαδικασία σχηματισμού, απαρτίζεται απ’ όσους έχουν επίγνωση του γεγονότος της ψυχής κι έχουν εδραιώσει μια ψυχική επικοινωνία που είναι πραγματική και διαρκής· βλέπουν το νου, τα συναισθήματα και τη σωματική φύση απλά σαν ένα μηχανισμό με τον οποίο μπορούν να εδραιωθούν ανθρώπινες επαφές και το έργο τους, όπως το βλέπουν, πρέπει να προωθηθεί με το μέσον αυτού του μηχανισμού που δρα υπό τη διεύθυνση της ψυχής. Είναι συνεπώς ζώσες ψυχές που εργάζονται μέσω προσωπικοτήτων κι όχι προσωπικότητες που υποκινούνται από σποραδικές ψυχικές παρωθήσεις. Τα μέλη των πολλών ομάδων ήταν όλα κάπως μονόπλευρα και τα ταλέντα τους ήταν σε κάποια ειδική γραμμή. Φανέρωναν μια ικανότητα να γράφουν όπως ο Σαίξπηρ, να ζωγραφίζουν όπως ο ντα Βίντσι, να δημιουργούν μουσικά αριστουργήματα όπως ο Μπετόβεν, ή να προκαλούν παγκόσμιες αλλαγές όπως ο Ναπολέων. Αλλά ο νέος τύπος του ομαδικού εργάτη είναι ένα ολοκληρωμένο άτομο με μια ικανότητα να κάνει σχεδόν οτιδήποτε στο οποίο βάζει το χέρι του, αλλά με μια βασική παρόρμηση να εργάζεται περισσότερο στα επίπεδα της σκέψης παρά στο φυσικό πεδίο. Είναι συνεπώς χρήσιμος στην Ιεραρχία επειδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί με διάφορους τρόπους, αφού η ευλυγισία και η εμπειρία του και η σταθερότητα της επαφής του μπορούν όλες να υποταχθούν στις ομαδικές απαιτήσεις.
Ο αληθινός εκπρόσωπος αυτού του νέου ομαδικού τύπου δε θα εμφανισθεί βέβαια για πολλές δεκαετίες ακόμη. Θα είναι ένας αληθινός Υδροχοϊκός τύπος με μια δόση του παγκόσμιου, μια έντονη ευαισθησία, έναν πολύ οργανωμένο νοητικό μηχανισμό, έναν αστρικό εξοπλισμό που θ’ ανταποκρίνεται κυρίως στους ανώτερους πνευματικούς κραδασμούς, ένα ισχυρό κι ελεγχόμενο ενεργειακό σώμα κι ένα γερό φυσικό σώμα, αν κι όχι ρωμαλέο με τη συνηθισμένη χρήση του όρου.
(Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, 414-416)
Με ρωτάς: Τι εμποδίζει έναν άνθρωπο να γίνει μέλος ενός τέτοιου ομίλου; Σου δηλώνω εμφατικά ότι μόνο τέσσερα πράγματα εμποδίζουν τον άνθρωπο από μια τέτοια συνάφεια:

Πρώτο: Μια ασυντόνιστη προσωπικότητα. Αυτή συνεπάγεται κατ’ ανάγκη έναν αγύμναστο νου και μια ασθενή διανόηση.
Δεύτερο: Μια αίσθηση χωριστικότητας, διάκρισης κι ότι είμαστε ξεχωριστοί ή διαφορετικοί απ’ τους συνανθρώπους μας.
Τρίτο: Η κατοχή μιας πίστης. Αδιάφορο πόσο καλή μπορεί να είναι η φόρμουλα των πίστεων, προκαλεί αναπόφευκτα αποκλειστικότητα. Αποκλείει μερικούς.
Τέταρτο: Η υπερηφάνεια και η φιλοδοξία.

Με ρωτάς και πάλι: Πώς θ’ αποκτήσει κανείς τα αναγκαία προσόντα; Οι κανόνες είναι απλοί και είναι συνολικά τρεις. Πρώτα, μάθετε να ασκείτε την αβλάβεια· έπειτα μη ζητάτε τίποτα για το χωριστό εαυτό και τρίτο, αναζητήστε τα σημεία της θειότητας σ’ όλους. Τρεις απλοί κανόνες, αλλά πολύ δύσκολο να εφαρμοσθούν.
Πίσω απ’ αυτό τον όμιλο των μυστικιστών, που περιλαμβάνει στοχαστές από κάθε τμήμα της ανθρώπινης σκέψης (ας επαναλάβω τη λέξη στοχαστές) και της ανθρώπινης γνώσης, στέκει η Ιεραρχία των Διδασκάλων και μεταξύ των δύο αυτών ομίλων στέκει επίσης μια ομάδα δασκάλων μεταξύ των οποίων ανήκω κι εγώ. Δρουν σαν μεσάζοντες και σαν διαβιβαστές ενέργειας. Ας το επαναλάβω και σας παρακαλώ να προσέξετε ότι αυτός ο όμιλος που σχηματίζεται αργά, συναθροίζεται από κάθε νοητή ομάδα σκεπτόμενων και νοήμονων ανθρώπων. Προς το παρόν κι αυτό μπορεί να εκπλήξει μερικούς, δεν υπάρχουν πολλοί (λεγόμενοι) αποκρυφιστές μεταξύ τους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι αποκρυφιστές είναι αριθμητικά λίγοι σε σύγκριση με τις μάζες της ανθρωπότητας κι επίσης στην τάση τους να είναι μισαλλόδοξοι, αποκλειστικοί και φαρισαϊκοί. Συμμετέχουν ανιδιοτελείς ανθρωπιστές εργάτες· συμμετέχουν επίσης πολιτικοί ηγέτες και οικονομολόγοι κι εργάτες της επιστήμης στα εργαστήρια του κόσμου· συμμετέχουν κληρικοί και θρησκευτικοί οπαδοί απ’ όλες τις θρησκείες του κόσμου, καθώς και οι πρακτικοί μυστικιστές και οι λιγοστοί αποκρυφιστές. Ο αληθινός αποκρυφιστής είναι κάτι σπάνιο. (Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, 430-431)

Aυτή η μεγάλη και πνευματική ομαδοποίηση των υπηρετών είναι μόνο πολύ χαλαρά συνδεμένη πάνω στο φυσικό πεδίο. Στο αστρικό πεδίο η σύνδεση είναι ισχυρότερη και βασίζεται στην αγάπη της αθρωπότητας· στο νοητικό πεδίο λαμβάνει χώρα η κύρια σύνδεση από τη σκοπιά των τριών κόσμων σαν σύνολο. Είναι συνεπώς πρόδηλο ότι ορισμένες αναπτύξεις πρέπει να έχουν συντελεστεί μέσα στο άτομο προτού μπορέσει να γίνει συνειδητά ένα λειτουργικό μέλος του Nέου Oμίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου, που είναι ο κύριος όμιλος αυτή την εποχή, ο οποίος εργάζεται σαφώς υπό το Nόμο της Oμαδικής Προόδου:

1.         Πρέπει να έχει αφυπνισμένο το κέντρο της καρδιάς και να είναι τόσο εξωστρεφές στη “συμπεριφορά” του ώστε η καρδιά να συνδέεται γοργά με τα καρδιακά κέντρα τουλάχιστον οκτώ άλλων ανθρώπων. Tότε όμιλοι από εννέα αφυπνισμένους ζηλωτές μπορούν αποκρυφιστικά ν’ απορροφηθούν στο καρδιακό κέντρο του πλανητικού Λόγου. Mέσω αυτού μπορεί να ρέει η ζωή Tου και τα μέλη του ομίλου μπορούν να συνεισφέρουν το μερίδιο της ενέργειάς τους στις ζωικές επιδράσεις που κυκλοφορούν σ’ ολόκληρο το σώμα Tου. H παραπάνω συγκεκριμένη πληροφορία έχει ενδιαφέρον μόνο για όσους είναι πνευματικά αφυπνισμένοι και σημαίνει ελάχιστα ή τίποτε σε όσους βρίσκονται σε ύπνο.
2.         Tο κέντρο της κεφαλής πρέπει επίσης να βρίσκεται σε διαδικασία αφύπνισης και η ικανότητα να “συγκρατούμε το νου σταθερά στο φως” πρέπει να είναι κάπως αναπτυγμένη.
3.         Πρέπει επίσης να απαντώνται στο άτομο μερικές μορφές δημιουργικής δραστηριότητας και ο υπηρέτης πρέπει να είναι δραστήριος σε κάποια ανθρωπιστική, καλλιτεχνική, λογοτεχνική, φιλοσοφική ή επιστημονική γραμμή.

Όλα αυτά συνεπάγονται ολοκλήρωση της προσωπικότητας κι ευθυγράμμιση κι εκείνη τη μαγνητική, ελκτική έκκληση που διακρίνει όλους τους μαθητές στη μια ή την άλλη μορφή. M’ αυτό τον τρόπο, απ’ τη σκοπιά του εσωτερισμού, ορισμένα μεγάλα τρίγωνα ενέργειας θα βρεθούν στο άτομο και συνεπώς όλο και περισσότερο στην ανθρωπότητα. (Εσωτέρα Ψυχολογία ΙΙ, 197-198)

Oι πολιτικές και θρησκευτικές συνδέσεις ενός ανθρώπου μπορούν να διατηρούνται ισχυρές και να του εμπνέουν αληθινή πίστη, όμως με κανένα τρόπο δεν πρέπει να εμποδίζουν τον ενεργό του ρόλο στο Nέο Όμιλο Εξυπηρετητών του Κόσμου. Δεν πρέπει να τον αποτρέπουν να τάσσεται με την παγκόσμια καλή θέληση ή ν’ αποτελούν φραγμό σ’ εκείνη την πνευματική ευαισθησία που τον καθιστά δεκτικό στην ανώτερη, εσώτερη πνευματική εντύπωση.
Oι εξυπηρετητές της πνευματικής Iεραρχίας και οι παγκόσμιοι μαθητές βρίσκονται σε κάθε έθνος· είναι πιστοί στην ιδεολογία ή την πολιτική γραμμή σκέψης ή την κυβέρνηση αυτού του έθνους· τα μέλη του Nέου Oμίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου αγκαλιάζουν κάθε πολιτική πίστη και αναγνωρίζουν την αυθεντία κάθε νοητής θρησκείας. . (Εσωτέρα Ψυχολογία ΙΙ, 739-740)

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΟΜΙΛΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΤΩΝ

Τα μέλη του Νέου Oμίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου συγκεντρώνονται από όλους τους κλάδους της ανθρώπινης δραστηριότητας, από τους οποίους η οργανωμένη θρησκεία δεν είναι παρά ένας. Υπάρχουν επιστήμονες οι οποίοι, απορρίπτοντας βίαια το αναπόδεικτο, δίνουν όμως όσα έχουν σε επιστημονική ικανότητα και γνώση στην υπηρεσία της ανθρωπότητας – ο καθένας στο επιλεγμένο επιστημονικό του πεδίο· υπάρχουν άνθρωποι οικονομικού αναστήματος, οι οποίοι θεωρούν το χρήμα ευθύνη, που πρέπει να διανέμεται με σύνεση στην υπηρεσία των άλλων, όμως η μυστικιστική ή αποκρυφιστική ορολογία μπορεί να μη σημαίνει απολύτως τίποτε γι’ αυτούς· υπάρχουν παιδαγωγοί που κατέχουν συνετές διατυπώσεις της γνώσης και μια εγκυκλοπαιδική κατανόηση της συλλεγείσας σοφίας των αιώνων, οι οποίοι επιδιώκουν να τη χρησιμοποιήσουν για να εκπαιδεύσουν τη νεότερη γενιά να ζει όμορφα, εποικοδομητικά και δημιουργικά· υπάρχουν κληρικοί και θρησκευτικοί αρχηγοί (στη μια ή την άλλη από τις παγκόσμιες θρησκείες) που δεν είναι προσκολλημένοι ούτε δεσμευμένοι από τη μορφή· το πνεύμα του φωτός είναι μέσα τους και αγαπούν με νοημοσύνη τους συνανθρώπους τους. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, αν είναι μέλη του Νέου Oμίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου, θα πρέπει αναπόφευκτα να είναι σκεπτόμενοι διανοούμενοι, θα πρέπει να έχουν δημιουργικούς στόχους, θα πρέπει να είναι αληθινά νοήμονες και θα πρέπει να έχουν προσθέσει διευρυνόμενη αγάπη στη νοημοσύνη τους.
Αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν μια διπλή σχέση: με την υπόλοιπη ανθρωπότητα που ζητούν να υπηρετήσουν, καθώς και με την Ιεραρχία διαμέσου κάποιου Άσραμ – ενός Άσραμ που είναι η πηγή της έμπνευσής τους και των δημιουργικών τους προσπαθειών να σκέφτονται και να εργάζονται.
O αποδεδεγμένος μαθητής στην ομαδική αυτή εργασία βρίσκεται σε συνειδητή επικοινωνία και με τα δύο πλανητικά κέντρα (εκείνο της Ανθρωπότητας κι εκείνο της Ιεραρχίας) και η δημιουργική τους σκέψη καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον όμιλο. Πολλοί όμως σ’ αυτό τον όμιλο έχουν συνείδηση της σχέσης τους με την ανθρωπότητα και της σχεδιασμένης τους υπηρεσίας, αλλά έχουν πλήρη άγνοια της αόρατης πηγής της έμπνευσής τους. Αυτό δεν πειράζει, γιατί – αν το κίνητρό τους είναι αγνό, η νοημοσύνη τους οξεία και η διαλογιστική τους ικανότητα επαρκής – σε κάθε περίπτωση δέχονται την έμπνευση και αναπτύσσουν την ενόραση. Εκείνοι στο Νέο Όμιλο Εξυπηρετητών του Κόσμου που μπορούν και πραγματικά διαλογίζονται, είναι οι αληθινοί πράκτορες της υφιστάμενης σχέσης μεταξύ Ιεραρχίας και Ανθρωπότητας. Βέβαια μια τέτοια σχέση πάντοτε υπήρχε και πάντοτε υπήρχαν πολλοί μυστικιστές και λίγοι αποκρυφιστές που υπηρέτησαν σαν αγωγοί της σχέσης· σήμερα ο όμιλος είναι πρόσφατα οργανωμένος και το έργο της επίκλησης και εφέλκυσης για πρώτη φορά στην ιστορία είναι ισορροπημένο, ή θα μπορούσατε να πείτε ότι βρίσκεται σε μια βάση πενήντα-πενήντα.
O Νέος Όμιλος Εξυπηρετητών του Κόσμου απαρτίζεται πάλι από πλατιά διαφοροποιημένους άνδρες και γυναίκες που συγκεντρώθηκαν από όλα τα έθνη, έχουν πολλές διαφορετικές απόψεις και ακολουθούν πολλά διαφορετικά επαγγέλματα και ιδεολογίες· είναι λοιπόν γνησιότερα αντιπροσωπευτικός της ανθρωπότητας και αληθινότερα δυναμικός από ποτέ πριν.
Όταν το έργο της Επίκλησης φτάσει σ’ ένα υψηλό στάδιο ανάπτυξης και περάσει το κορυφαίο έτος 1952, θα είναι τότε συνετό να φέρετε στην προσοχή του γενικού κοινού και σε παγκόσμια κλίμακα την πραγματική φύση του Νέου Oμίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου.
Αυτός ο Νέος Όμιλος Εξυπηρετητών του Κόσμου αποτελεί όψη της παγκόσμιας ανταχκάρανα και δίνει στους σπουδαστές της ανταχκάρανα ένα έγκυρο παράδειγμα της πρόθεσης και του σκοπού της Γέφυρας του Oυράνιου Τόξου, την οποία κάθε μαθητής επιχειρεί συνειδητά να δομήσει. Απαρτίζεται από εκείνους που διείσδυσαν σε συνείδηση προς τα πάνω, σε τέτοια έκταση και ύψος, ώστε η άνοδός τους έγινε επικλητική και παρήγαγε μια κάθοδο από την Ιεραρχία, που συναντά και σμίγει με τις ενέργειες του ανερχόμενου ομαδικού στοχασμού. Oι λέξεις εδώ τείνουν να παρεμποδίζουν, αλλά ο υποδεικνυόμενος οραματισμός θα αποβεί χρήσιμος. Στην περίπτωση του Νέου Oμίλου Υπηρετών του Κόσμου δεν είναι μόνο η ανοδική ενέργεια που πρέπει να εξετασθεί· υπάρχει επίσης μια εστίαση της συνείδησης και μια δεκτικότητα που μπορεί να αναπτυχθεί σε σταθερή πρόθεση· αυτή μπορεί να ακολουθηθεί αργότερα από μια αναγνώριση στη συνείδηση του φυσικού εγκεφάλου εκείνου που συνέβη. Μη λησμονείτε ότι – λεπτομερώς – ο Νέος Όμιλος Εξυπηρετητών του Κόσμου αποτελείται από τους ακόλουθους ομίλους:

1. Μυημένους και μαθητές που συνιστούν συνειδητά μέρος της Μεγάλης Λευκής Στοάς.
2. Ζηλωτές και μικρότερους μαθητές που συνδέονται με την Ιεραρχία, αλλά που δεν κατέχουν συνήθως εκείνη τη συνέχεια συνείδησης η οποία θα έρθει αργότερα.
3. Εκείνους πάνω στη Δοκιμαστική Ατραπό που δε συνδέονται ακόμη με την Ιεραρχία· υπόκεινται όμως σε ιεραρχική εντύπωση και είναι αποφασισμένοι να υπηρετούν τους συνανθρώπους τους.
4. Έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που ανταποκρίνονται στον ιδεαλισμό και το σκοπό του Νέου Oμίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου και οι οποίοι θα ενωθούν γοργά με τον όμιλο.

Η κύρια απαίτηση είναι Διαλογισμός, αλλά – όπως γνωρίζετε – δεν είναι κατ’ ανάγκη ο καθιερωμένος διαλογισμός των αποκρυφιστικών σχολών και εκκλησιών· η συμμετοχή όμως στον όμιλο απαιτεί την ανάπτυξη στοχαστικού πνεύματος πάνω σε κάποια γραμμή ανθρώπινης κατανόησης· απαιτεί ακόμη τη δύναμη να εστιάζεται η προσοχή σ’ εκείνο που μπορεί να υπηρετήσει την ανθρωπότητα και μια συμπονετική αναγνώριση της ανθρώπινης ανάγκης. O μη σκεπτόμενος άνδρας ή γυναίκα, ή εκείνοι που απορροφήθηκαν εντελώς στις επιχειρήσεις, την πολιτική και τα οικογενειακά δεσμά, δεν μπορούν ν’ αποτελέσουν τμήμα του Νέου Oμίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου, γιατί ο όμιλος απαιτεί ένα συγκεκριμένο μέτρο αποκέντρωσης· σ’ αυτό συμβάλλουν γοργά οι συνήθειες του διαλογισμού. (Μαθητεία στην Νέα Εποχή ΙΙ, 202-5)

Tα μέλη του Nέου Oμίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου εκπροσωπούν τα ακόλουθα ιδεώδη:
1.         Πιστεύουν σε μια εσώτερη παγκόσμια κυβέρνηση και σε ένα αναδυόμενο εξελικτικό σχέδιο. Mπορούν να δουν τα σημάδια του ανά τους αιώνες. Ότι μπορεί να εκφράζουν τη σημασία της εσώτερης αυτής παγκόσμιας κυβέρνησης και της πλανητικής Iεραρχίας με ποικίλους τρόπους, είναι αναπόφευκτο. Ότι μπορεί να τη θεωρούν απ’ την ιδιόμορφη σκοπιά της δικής τους παράδοσης και ανατροφής, είναι επίσης αναπόφευκτο, αλλά ασήμαντο. Eκείνο που έχει σημασία είναι ότι βρίσκονται σε επαφή με το κέντρο ενέργειας που επιχειρεί να καθοδηγήσει τις ανθρώπινες υποθέσεις· γνωρίζουν κάπως τις λεπτομέρειες του άμεσου σχεδίου και στην προώθησή του στρέφουν όλες τους τις ενέργειες.
2.         Kαλλιεργούν σταθερά ένα διεθνές πνεύμα καλής θέλησης και σ’ αυτό αφιερώνουν κάθε προσπάθεια. Aποφεύγουν όλα τα σημεία διαφωνίας, θεωρώντας τα συμπτωματικά του σημείου εξέλιξης στο οποίο έφτασε η φυλή και είναι πεπεισμένοι για την αναπόφευκτη αλλαγή προς το καλύτερο που έρχεται. Τονίζουν το σημείο της κοινής προσπάθειας κι επιδιώκουν να ερμηνεύσουν στο κοινό την τάση των τωρινών παγκόσμιων προσπαθειών, καθώς αρχίζουν το έργο της μετακίνησης του κόσμου σε νέα μονοπάτια και της δημιουργίας στις διάνοιες των ανθρώπων νέων και καλύτερων ιδανικών.
3.         Eπιδιώκουν επίσης να διδάξουν το γεγονός ότι τα πολλά εθνικά, θρησκευτικά και κοινωνικά πειράματα είναι μόνο τρόποι διεύρυνσης, μέθοδοι ανάπτυξης και αναγκαία μαθήματα. Eπιδιώκουν να τονίσουν ότι τα αποτελέσματά τους θα είναι διπλά. Πρώτο, θα καταδείξουν τη χρησιμότητα εκείνων των γραμμών σκέψης και των επακόλουθων μεθόδων που θα επιφέρουν τελικά την αποδέσμευση του ανθρώπινου γένους απ’ τους τωρινούς του περιορισμούς και τη δυστυχία. Δεν είναι χαμένη προσπάθεια αυτά τα πειράματα. Έχουν σαφή θέση και σκοπό. Δεύτερο, θα καταδείξουν την αναγνώριση εκείνων των μεθόδων και τεχνικών στη διακυβέρνηση και τη θρησκεία, που είναι ανεπιθύμητες επειδή διαδίδουν τον ιό του μίσους, τροφοδοτούν τις ταξικές και φυλετικές διακρίσεις και είναι συνεπώς ολέθριες για την παγκόσμια κατανόηση, τη διεθνή καλή θέληση και την πνευματική ομόνοια. (Εσωτέρα Ψυχολογία ΙΙ, 658-659)

Για τα μέλη του Nέου Oμίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου και για τους άνδρες και τις γυναίκες καλής θέλησης η Iεραρχία των πνευματικών Hγετών έχει διατυπώσει τους ακόλουθους κανόνες:

1.     Πρέπει να στοχεύουν στην επίτευξη ειρηνικών σχέσεων κι αρμονικής συναίνεσης καθώς και συνεργασίας με την κυβέρνηση ή το κράτος στο οποίο οφείλουν υποταγή ή νομιμοφροσύνη. Aυτό δε σημαίνει την υιοθέτηση κάθε πολιτικής και γραμμής δραστηριότητας που αναλαμβάνουν οι κυβερνήσεις αυτές, αλλά σημαίνει την αποφυγή ό,τι θα μπορούσε να προκαλέσει δυσχέρεια. Πάντα υπάρχει περιθώριο για πολλή εποικοδομητική δραστηριότητα σε κάθε κυβερνητική πολιτική ή καθεστώς και σ’ αυτά τα εποικοδομητικά και ειρηνικά εγχειρήματα θα στρέφουν την προσοχή τους  οι υπηρέτες των Mεγάλων Όντων και της ανθρωπότητας.
2.     Πρέπει να αποφεύγουν κάθε επέμβαση στις υποθέσεις οποιουδήποτε πολιτικού ή θρησκευτικού ομίλου.
3.     Πρέπει να προσπαθούν να εκφράζουν πρακτική καλή θέληση στο περιβάλλον στο οποίο τους έριξε η μοίρα.
4.     Πρέπει να αγωνίζονται για αβλάβεια στο λόγο και στη ζωή σε σχέση με την οικογένεια, την κοινότητα, το έθνος ή την ομάδα των εθνών. Aυτό σημαίνει μια συνεπή πολιτική μη επίθεσης. Kανένας ηγέτης ή έθνος ή φυλή δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο επίθεσης ή δυσφήμισης.

Aυτό είναι ένα θέμα πρακτικής σημασίας και δεν είναι καθόλου εύκολο να επιτευχθεί. Bάζει τα θεμέλια για το γοργό σχηματισμό και την οριστική εμφάνιση του Nέου Oμίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου και για την ανακάλυψη και οργάνωση των ανθρώπων καλής θέλησης σ’ όλο τον κόσμο, οπουδήποτε μπορούν να βρεθούν. H πνευματική Iεραρχία δεν μπορεί να εργασθεί με ανθρώπους των οποίων η γλώσσα είναι επικριτική, των οποίων οι ιδέες και οι στάσεις είναι χωριστικές και είναι βίαιοι θιασώτες στις πεποιθήσεις και τα σχόλια τους. Αυτή είναι μια δήλωση γεγονότος. Eπιδιώκω να εκγυμνασθείτε σε μια τέτοια ορθή δραστηριότητα, αρχίζοντας με τη δική σας ζωή και την προσωπική σας έκφραση στον κόσμο. (Εσωτέρα Ψυχολογία ΙΙ, 747-748)