Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2022

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 
με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 27  Νοεμβρίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Α.Ρ.



6   Ομιλία της Αλίκης Μπέιλη στους μαθητές της Σχολής Αρκέην 

                                  την Παρασκευή 9 Απριλίου 1943

 

Η ένατη ομιλία για τη Μαθητεία (βλ. "Τα Έξη Στάδια της Μαθητείας" 

στο βιβλίο Μαθητεία στη Νέα Εποχή Ι.


 Α.Α.Β.:  Δύο μόνο λέξεις περιγράφουν την αύρα από την σκοπιά της αποκρυφιστικής γνώσης και αυτές είναι: "ποιότητα" και "σφαίρα επίδρασης" [η υπογράμμιση είναι δική μας]. Αυτό με το οποίο έρχεται σε επαφή ο διορατικός είναι μια εντύπωση την οποία ο νους μεταφράζει σε σύμβολα χρώματος, και μάλιστα ενώ δεν υπάρχει χρώμα. Το να βλέπεις την αύρα, όπως αποκαλείται, στην πραγματικότητα είναι μια κατάσταση επίγνωσης. Το γεγονός ότι αυτός που βλέπει είναι πεπεισμένος ότι έχει καταγράψει χρώμα ή μια σειρά από χρώματα ή φως, είναι πολλές φορές απόλυτα ορθό, όμως στην πραγματικότητα αυτό που έχει καταγράψει είναι την ποιότητα μιας σφαίρας ακτινοβόλου δραστηριότητας. […] Βλέπει μονάχα τις αύρες των ανθρώπων που βρίσκονται σε επίπεδο εξέλιξης όμοιο με το δικό του. […] Εκείνοι που ήταν έντονα διανοητικοί τύπο δεν φαίνονταν να είχαν αύρα. 

Α.Α.Β.:  Γιατί μαζευτήκαμε όλοι εδώ απόψε; Επειδή, ως όμιλος, ανταποκρινόμαστε στην σφαίρα επίδρασης αυτού που [ό,τινος] αποκαλούμε Ιεραρχία. Εκείνο που μας κρατάει μαζί εδώ, απόψε, είναι μια ακτινοβόλος ποιότητα δόνησης ή σφαίρα επίδρασης από την άλλη πλευρά.

[…] Μαζευόμαστε για να συζητήσουμε αυτά τα πράγματα που είναι ζωτικά. Το γεγονός και μόνο ότι μαζευόμαστε εδώ σημαίνει πως αυτά τα πράγματα μας ελκύουν. […]   

[…]  Γνωρίζω τον Διδάσκαλο δεν σημαίνει πως είδα την μορφή του, αλλά ότι έχω αντιληφθεί τη θέληση του. Αυτό σημαίνει "γνωρίζω" το Διδάσκαλο.

Α.Α.Β.: Συζητούσα για το ζήτημα του Θιβετανού με τον HC, ένα από τα μέλη της Σχολής, ο οποίος μας είχε βοηθήσει να ξεκινήσουμε την Σχολή Αρκέην το 1923. Συνήθιζε να έρχεται στο γραφείο στις οκτώ το πρωί και να φεύγει τα μεσάνυκτα, κάνοντας όλες τις εργασίες. Μετά εκπαίδευσε ένα άνδρα να τον αντικαταστήσει και δήλωσε ότι θα πήγαινε στο Θιβέτ να συναντήσει τους Διδασκάλους.

    Του λέω: "Δεν χρειάζεται να πας στο Σιγκατσέ για να συναντήσεις τους Διδασκάλους. Μπορείς να τους βρεις εδώ στη Νέα Υόρκη, φτάνει να συντονιστείς με τη ζωή τους. Έκανε τρία ταξίδια στην Ινδία και έφτασε 45 μίλια από το Θιβέτ. Σ’ αυτό το διάστημα γνώρισε ένα ξακουστό Θιβετανό, τον Τζέν Λάντεν Λλά, ο οποίος ηγείτο της Μυστικής Αστυνομίας των Ιμαλάϊων.

     Μια μέρα του είπε ο Στρατηγός Τζέν Λάντεν Λλά: «Γνωρίζω την κα Μπέιλη πολύ καλά. Ο κ. C ρωτά: "Που την έχετε δει;" και ο Στρατηγός ο Στρατηγός Τζέν Λάντεν Λλά απαντάει: "Την συναντώ πολύ συχνά όταν διαλογίζομαι". Βρισκόμουν μέσα στην ακτίνα δόνησης της δικής του σφαίρας επίδρασης του, αλλά όχι κι εκείνος [αντίστοιχα] μέσα στην δική μου. Στην προτελευταία επίσκεψη του στην Ινδία ο C κόντευε να ανέβει ως το Θιβέτ όταν μια μέρα άκουσε απέξω φασαρία. Ένας λάμα πάνω σ’ ένα γαϊδούρι κατηφόριζε τον δρόμο μαζί με τους υπηρέτες του. Ένας από τους υπηρέτες του είπε: "Αυτός είναι ο Λάμα τάδε από το Μοναστήρι τάδε". Ο Λάμα όταν τον είδε τον ρώτησε: "Τι κάνει η κα. Μπέιλη;" Και συνέχισε να κάνει ένα σωρό ερωτήσεις. Του έδωσε ένα πακέτο με θυμιάματα για εμένα, και φεύγοντας ευλόγησε τον C. Όταν ο C, ανέφερε το γεγονός στον Στρατηγό Τζέν Λάντεν Λλά, εκείνος του απάντησε ότι του είχαν κάνει πλάκα. και ότι ο συγκεκριμένος Λάμα καθόλου δεν είχε κατέβει προς τα κάτω. Όταν ο C επέστρεψε στην Αγγλία και περιέγραψε τον Λάμα, [κατάλαβα ότι] αυτός ήταν ο Θιβετανός, αλλά δεν του το είπα, επειδή ο Θιβετανός δεν εγκλειόταν μέσα στην δική του σφαίρα επίδρασης. Είχε βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θιβετανό, του μίλησε, και δεν γνώριζε σε ποιόν μιλούσε. Αργότερα ο Στρατηγός Τζέν Λάντεν Λλά παραδέχτηκε ότι ο Λάμα είχε κατεβεί για να του μιλήσει. Ποτέ δεν μπορείς να πεις σε κάποιον κάτι τέτοιο, όχι τουλάχιστον προτού να υπάρχει αυτή η γνώση εντός του. (Αναφορά στο ίδιο γεγονός καταχωρείται στην Ατέλειωτη Αυτοβιογραφία της Αλίκης Μπέιλη, σ. 165-166)

 RK: Έχω να κάμω μια ομολογία. Η Αλίκη μου έδωσε ένα κομμάτι αυτού του θυμιάματος και μου εξήγησε πως είχε φτάσει ως αυτή. Έδωσα πίσω το μικρό μου κομμάτι, πήρα ένα μεγαλύτερο και το μοιράστηκα με την αδελφή μου. Φυλάξαμε τα κομμάτια, αλλά όταν αργότερα τα αναζητήσαμε δεν τα βρήκαμε, παρόλο που οι φάκελοι που τα περιείχαν ήταν εκεί. Δεν θα έπρεπε να το έχω πάρει. Δεν ανήκε σε μένα. Τότε η Αλίκη μου έδωσε ακόμη ένα, το οποίο εξακολουθώ να έχω.

Α.Α.Β.: Βλέπετε πόσο αντίθετες είναι αυτές οι δυο περιπτώσεις. Χρειάζεται να έχεις κάτι εντός σου προτού να μπορείς να το αναγνωρίζεις στο άλλο.

ES: Μιλάς για το "μέσα στην ανώτερη συνείδηση σας". Πώς γνωρίζεις ότι το έχεις; Πως μπορείς να το αποδείξεις στον εαυτό σου;

 (ΥΠΟΣΗΜΕΙΟΩΣΗ 19 "Στις ώρες του διαλογισμού")

 Α.Α.Β.: Νομίζω πως όλοι μας σε αυτό το δωμάτιο, έχουμε κάποια επαφή με την ανώτερη συνείδηση. Την ονομάζουμε επίσης Χριστική συνείδηση, ή συνείδηση της Ψυχής. […]

VH: Με το διαλογισμό θα έπρεπε να την αποκτάς

Α.Α.Β.: Θα μπορούσα να εγγυηθώ ότι είναι μάλλον απίθανο να την αγγίζει κάποιος στον διαλογισμό. […] Το φως είναι απλά ένας διαμεσολαβητής αποκάλυψης, ενώ η ανώτερη συνείδηση είναι πνευματικό φως. […] Δεν ξέρω πόσοι είναι εκείνοι που το κάνουν αυτό σε κατάσταση διαλογισμού –όχι και πολλοί– και οπωσδήποτε όχι συνεχώς, παρά μόνο σποραδικά.

Α.Α.Β.: Προσεγγίσουμε όμως το τέλος, και όποιος πλησιάζει το τέλος της ατραπού της μαθητείας έχει καλύψει περισσότερο από τα τέσσερα πέμπτα του δρόμου. […]

RK: Κάποτε γύρω στο 1930 είχαμε μια συνάντηση σε κλειστό κύκλο. Παρευρισκόταν κάποιος από την Ινδία, και εσύ, (Αλίκη) είχες ταραχθεί. Την επόμενη μέρα με ρώτησες τι σκεφτόμουν για το διαλογισμό [που είχε γίνει]. Απάντησα πως τον βρήκα τόσο δυναμικό που για 48 ώρες δεν είχα κοιμηθεί. Τηλεφώνησες στον FB και εκείνος είπε: "… και ο RK είχε νοιώσει το ίδιο".

Α.Α.Β.: Ήταν παρών ο KH [Κουτ Χούμι] τόσο στην διάρκεια, όσο και μετά τον διαλογισμό. Αυτό που σε διέγειρε ήταν η παρουσία του ΚΗ.

 

 7   Ομιλία της Αλίκης Μπέιλη στους μαθητές της Σχολής Αρκέην 

την Παρασκευή, 23 Απριλίου, 1943

 Α.Α.Β.:  […] Δεν ξέρω εάν θα θέλατε όλοι να καταγράψετε τι νομίζετε ότι σημαίνει η μύηση για εσάς σε μία σελίδα, πιο θα ήταν το επόμενο βήμα για να κάνετε. Μπορούμε να συγκεντρώσουμε τις απαντήσεις και θα μπορούσαν να δημοσιευτούν στον Πυρσό (The Beacon). […] και τη στιγμή που διατείνεσαι ταπεινά ότι είσαι μαθητής, εκείνη τη στιγμή έχεις πραγματικά πει στην Ψυχή σου και στους άλλους μαθητές, "Είμαι προετοιμασμένος για μύηση". […]  Τη στιγμή που αποφοιτούμε από την τάξη των υποψηφίων και καταλαμβάνουμε μια συγκεκριμένη θέση μέσα στον ίδιο μας το νου – [λέγοντας] ότι είμαστε μαθητές – εκείνη τη στιγμή έχουμε πει, "Θα λάβω μύηση και δηλώνω στους μαθητές της δικής μας τάξης ότι πρόκειται να λάβω μύηση".

RK: Ο Ρούντολφ Στάινερ (Rudolf Steiner) είχε ένα βιβλίο για τον Ιησού Χριστό.

Α.Α.Β.: Έδωσε μια πολύ υλιστική παρουσίαση. Μου φαίνεται ότι σύγχυσε την όψη συνείδηση της θειότητας με τον ιστορικό Χριστό και παρουσίασε τον ιστορικό Χριστό να συναθροίζει στον εαυτό Του ολόκληρη την Δεύτερη Όψη της θειότητας έτσι ώστε κανείς πριν ή μετά να μην μπορούσε να την αναπαράγει, ενώ ο Χριστός είπε, “τα πράγματα που εγώ κάνω εσείς θα κάνετε, και μεγαλύτερα πράγματα θα κάνετε επειδή εγώ πηγαίνω στον Πατέρα μου.”

AP: Το κτίριο Scottish Rite Temple στην Ουάσιγκτον έχει μια επιγραφή χαραγμένη στη βάση του βωμού για το τι είναι η μύηση.

Α.Α.Β.:  Ένας μαθητής εργάζεται πάντοτε από το ενδιάμεσο σημείο· ένας μυημένος πάντοτε επιστρέφει στο κέντρο του ναού.

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2022


«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 
με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 20  Νοεμβρίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από τον αδελφό Λ.Μ.



ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ 

ΠΟΥ ΔΙΑΒΙΒΑΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟ ΘΙΒΕΤΑΝΟ 

Ποιες είναι άραγε μερικές από τις νεότερες αυτές αλήθειες για τις οποίες είμαι υπεύθυνος ως διαβιβαστικός πράκτορας στον κόσμο των σπουδαστών του αποκρυφισμού; Ας τις αναφέρω σύντομα με τη σειρά της σχετικής τους σπουδαιότητας:

    1. Η Διδασκαλία για τη Σαμπάλλα. Λίγα είχαν πάντα δοθεί γι’ αυτό το θέμα. Μόνο το όνομα ήταν γνωστό. Η διδασκαλία αυτή περιλαμβάνει:

α.  Πληροφορίες ως προς τη φύση της όψης θέληση.

β.  Ενδείξεις ως προς τους υποκείμενους σκοπούς του Σανάτ Κουμάρα.

γ.  Οδηγίες ως προς τη δόμηση της ανταχκάρανα, που είναι το πρώτο βήμα για την επίτευξη εναδικής συνείδησης και συνεπώς το πρώτο βήμα για την Οδό της Ανώτερης Εξέλιξης.

2. Η Διδασκαλία για τη Νέα Μαθητεία. Αυτή υπήρξε επαναστατική όσον αφορά τις παλιότερες σχολές αποκρυφισμού. Η διδασκαλία περιλαμβάνει:

α.  Μια παρουσίαση της νέας στάσης των Διδασκάλων προς τους μαθητές Τους, λόγω της ταχείας ανέλιξης της νοητικής αρχής και της ανάπτυξης της αρχής της “ελεύθερης βούλησης”. Η μεταβληθείσα αυτή τεχνική απορρίπτει τις παλιές στάσεις, όπως εκείνες που περιγράφονται στη Θεοσοφική φιλολογία και ήταν μια αναγνώριση των δυσκολιών διόρθωσης της εσφαλμένης εντύπωσης που δόθηκε και η οποία παρακίνησε την Ε.Π.Μπ. σε μια από τις ανακοινώσεις της στο Εσωτερικό Τμήμα της εποχής της να εκφράσει τη λύπη της επειδή ανέφερε τα ονόματά Τους. Η πρώιμη αυτή παρουσίαση ήταν χρήσιμη, [252] αλλά εξυπηρέτησε πλέον το σκοπό της. Αν οι σχολές που βασίζονται στις παλιές μεθόδους δεν αλλάξουν τις τεχνικές τους και την προσέγγισή τους στην αλήθεια, θα εξαφανισθούν.

β.  Πληροφορίες ως προς τη σύσταση της Ιεραρχίας και των διαφόρων Άσραμ απ’ τα οποία αποτελείται. Παρουσίασα την Ιεραρχία σαν το Άσραμ του Σανάτ Κουμάρα στην επταπλή του μορφή, συνδέοντας έτσι τη θέληση και την αγάπη.

γ.  Μια παρουσίαση του νεότερου τύπου διαλογισμών, με την έμφασή του στον οραματισμό και τη χρήση της δημιουργικής φαντασίας· παρουσίασα ένα σύστημα διαλογισμού που εξάλειφε την προσοχή που δινόταν μέχρι τότε στα προσωπικά προβλήματα και την έντονη προηγούμενη εστίαση στη σχέση του μαθητή και του Διδασκάλου. Ο βασικός τόνος της ομαδικής συγχώνευσης και της υπηρεσίας υπόκειται στη νεότερη μορφή διαλογισμού κι όχι η ισχυρή αυτή έμφαση στην προσωπική σχέση του μαθητή με το Διδάσκαλο και στην επίτευξη του ζηλωτή ατομικά. Αυτή εκφυλίσθηκε σε μια μορφή πνευματικής ιδιοτέλειας και χωριστικότητας.

3. Η Διδασκαλία για τις Επτά Ακτίνες. Το γεγονός των επτά ακτίνων ήταν καλά γνωστό στους αρχηγούς της Θεοσοφικής Εταιρείας, αναφέρθηκε πολύ αφηρημένα κι αόριστα στη Μυστική Δοξασία κι αποτέλεσε σε στοιχειώδη μορφή κάποια διδασκαλία που δινόταν στο Εσωτερικό Τμήμα· δίνονταν τα ονόματα των ακτίνων και μεταδίδονταν κάποιες πληροφορίες για τις ποιότητές τους και τους Διδασκάλους επί των ακτίνων, αλλά τίποτε άλλο. Έδωσα πολλές πληροφορίες πάνω στο θέμα και προσπάθησα να δείξω τη σημασία αυτής της διδασκαλίας απ’ την ψυχολογική σκοπιά, επειδή η νέα ψυχολογία διαμορφώνεται τώρα. Αν η εσωτερική διδασκαλία πρόκειται τελικά να γίνει κοινή στην παρουσίασή της, θα δοθεί πάνω στις γραμμές της ψυχολογίας, γιατί η εσωτερική διδασκαλία στην πληρέστατη και βαθύτατη έννοιά της αφορά την όψη συνείδηση του ανθρώπου και του Θεού.

4. Η Διδασκαλία για τη νέα Αστρολογία. Και η διδασκαλία αυτή δόθηκε σε λίγες εκατοντάδες σπουδαστών πριν την έκδοσή της σε μορφή βιβλίου. Η νέα αυτή αστρολογία αγνοήθηκε μέχρι τώρα [253] απ’ όσους αστρολόγους τη διάβασαν και (με την εξαίρεση τεσσάρων αστρολόγων που την εκτίμησαν βαθιά αλλά θα επιθυμούσαν να ήμουν περισσότερο σαφής) δε βλέπουν πολλά σ’ αυτή. Έδωσα αρκετά, αν μπορούσε να το αντιληφθεί ο ανοιχτόμυαλος αστρολόγος, για να εδραιωθεί η νέα αστρολογία σε σταθερή βάση· η ακρίβεια όσων έδωσα θα διακριβωθεί με την πάροδο του χρόνου, όταν οι αστρολόγοι που ασχολούνται με τα ωροσκόπια των προχωρημένων ανθρώπων και των μαθητών χρησιμοποιήσουν τους εσωτερικούς πλανήτες όπως δόθηκαν από μένα κι όχι τους ορθόδοξους πλανήτες όπως γίνεται συνήθως. Η ακρίβεια των συμπερασμάτων τους θα εξαρτηθεί αναγκαστικά από το σημείο ανάπτυξής τους κι επίσης απ’ την ικανότητά τους ν’ αναγνωρίζουν ένα προχωρημένο πρόσωπο, ένα μαθητή ή ένα μυημένο όταν τον συναντούν και αναλαμβάνουν να καταστρώσουν το ωροσκόπιο του. Αν οι ίδιοι είναι προχωρημένοι μαθητές, μπορεί να έχουν την τάση να θέτουν πολύ αυστηρά πρότυπα για όσους ζητούν αστρολογικά συμπεράσματα κι έτσι θα αποτυγχάνουν ν’ αναγνωρίσουν ένα μαθητή· αν δεν είναι προχωρημένοι, μπορεί να θεωρούν σαν προχωρημένους ανθρώπους που απέχουν πολύ απ’ το να είναι ακόμη κι αληθινοί ζηλωτές. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις το ωροσκόπιο μπορεί τότε ν’ αποδειχθεί ανακριβές. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να χρησιμοποιούνται οι εσωτερικοί πλανήτες σε σχέση με το μέσο άνθρωπο.

5. Πληροφορίες για το Νέο Όμιλο Yπηρετών του Κόσμου και το έργο του. Οι πληροφορίες αυτές περιλαμβάνουν:

α.  Την αναγνώριση αυτού του ομίλου σαν ενδιάμεσου μεταξύ της Ιεραρχίας και της Ανθρωπότητας.

β.  Τη φύση του έργου του καθώς επηρεάζει την ανθρώπινη ψυχή και καθώς επιδιώκει δια της μεσολάβησης των ανδρών και γυναικών καλής θέλησης να καθορίσει την περίοδο στην οποία ζούμε.

γ.  Το έργο των Τριγώνων που ενσωματώνει δύο φάσεις του έργου του, δηλαδή το σχηματισμό του δικτύου φωτός σαν τον αγωγό επικοινωνίας μεταξύ της Ιεραρχίας και της Ανθρωπότητας και τον ταυτόχρονο σχηματισμό του δικτύου καλής θέλησης, που είναι η αντικειμενική έκφραση της υποκειμενικής επίδρασης του φωτός. Συλλογισθείτε αυτή τη δήλωση.

6. Η απόπειρα σχηματισμού ενός εξωτερικού κλάδου των εσώτερων Άσραμ. Αυτή καταδεικνύεται στο έργο που έκανα με μια ειδική ομάδα ζηλωτών [254] κι αποδεγμένων μαθητών των οποίων οι οδηγίες που εκπορεύθηκαν από το Άσραμ μου, ενσωματώθηκαν στο βιβλίο Μαθητεία στη Νέα Εποχή (Τόμ. Ι και ΙΙ).

7. Διδασκαλία πάνω στη νέα παγκόσμια θρησκεία, με την έμφασή της στις περιόδους των τριών κύριων Πανσελήνων (Κριού, Ταύρου, Διδύμων, που συμπίπτουν συνήθως τον Απρίλιο, Μάιο και Ιούνιο αντίστοιχα) και των εννέα (περιστασιακά δέκα) μικρότερων Πανσελήνων κάθε έτους. Αυτή οδηγεί σε μια επακόλουθη σχέση που εδραιώνεται μεταξύ του έργου του Χριστού και του Βούδδα στις διάνοιες των ανθρώπων με πνευματική κλίση παντού στον κόσμο, με αποτέλεσμα μια μεγάλη διεύρυνση της ανθρώπινης έφεσης. Το έργο αυτό είναι ακόμη εμβρυώδες, αλλά πρέπει να λάβει μεγαλύτερη προσοχή. Τελικά θα καταδειχθεί σαν η κύρια συνδετική μονάδα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ιδιαίτερα αν φανερωθεί ότι ο Σρι Κρίσνα είναι μια προγενέστερη ενσάρκωση του Κυρίου της Αγάπης, του Χριστού. Έτσι θα συνδεθούν στενά τρεις μεγάλες παγκόσμιες θρησκείες – η Χριστιανική, η Ινδουιστική και η Βουδδιστική – ενώ η Μωαμεθανική πίστη θα βρεθεί ότι συνδέεται με τη Χριστιανική πίστη, επειδή ενσωματώνει το έργο του Διδασκάλου Ιησού καθώς επισκίασε έναν από τους πρεσβύτερους μαθητές Του, έναν πολύ προχωρημένο μυημένο, τον Μωάμεθ.

Μια στενή μελέτη όλων των ανωτέρω θα σας δείξει τις γραμμές πάνω στις οποίες θα επιθυμούσα να δω να διευρύνεται το έργο στα μελλοντικά χρόνια. Θα ζητούσα μια προσεκτική μελέτη αυτών των λόγων, γιατί τη θεωρώ σαν μια σπουδαία οδηγία η οποία μπορεί να θεωρηθεί σαν σκελετώδης περιγραφή του έργου που επιθυμώ να δω να γίνεται. Συνεπάγεται εντατικοποίηση του έργου του προχωρημένου τμήματος της Σχολής Αρκέην, μεγαλύτερη έμφαση στις συναντήσεις της Πανσελήνου, προσεκτική οργάνωση του έργου των Τριγώνων και της Καλής Θέλησης σαν μια πρόσθετη προσπάθεια να βοηθηθεί το έργο του Νέου Ομίλου Yπηρετών του Κόσμου συν μια προσπάθεια αναγνώρισης των μελών του Νέου Ομίλου οποτεδήποτε κι οπουδήποτε βρεθούν. Δε θα είναι καθόλου εύκολο έργο, αδελφοί μου, αν ψάχνετε μόνο για εκείνους που σκέπτονται κι εργάζονται με το δικό σας τρόπο ή αναγνωρίζουν την Ιεραρχία όπως την αναγνωρίζετε εσείς, ή αν αποκλείετε όσους εργάζονται σε θρησκευτικά ή άλλα πεδία με τρόπο διαφορετικό απ’ το δικό σας. [255] Μην ξεχνάτε, για παράδειγμα, ότι το μεγάλο Εργατικό Κίνημα στον κόσμο εγκαινιάσθηκε από έναν απ’ τους Διδασκάλους κι αυτή την εποχή διευθύνεται απ’ το Άσραμ Του.

Αρχίζουμε τώρα μια λεπτομερή ανάλυση του Κανόνα ΧΙΙΙ. Στις προηγούμενες σελίδες σας έδωσα ορισμένες πλατιές αρχές και σκιαγράφησα μια νέα όψη του έργου που έχω αναλάβει να κάνω για την ανθρωπότητα – με οδηγίες απ’ την Ιεραρχία. Η διδασκαλία που έδωσα εκεί είναι πολύ δυσνόητη· μικρό μέρος της μπορεί επί του παρόντος να είναι πραγματικά χρήσιμο στην πλειονότητα των ζηλωτών, αλλά μια πλατιά και γενική ιδέα μπορεί να πάρει μορφή και να προσφέρει το ακλόνητο υπόβαθρο για μεταγενέστερη διδασκαλία. Θα ήθελα να θυμάστε ότι η διδασκαλία που έδωσα ήταν ενδιάμεσης φύσης, όπως εκείνη που δόθηκε απ’ την Ε.Π.Μπ. υπό τις οδηγίες μου ήταν προπαρασκευαστική. Η διδασκαλία που σχεδιάσθηκε απ’ την Ιεραρχία για να προηγηθεί και να ρυθμίσει τη Νέα Εποχή, την Υδροχοϊκή Εποχή, διαιρείται σε τρεις κατηγορίες:

1.  Προπαρασκευαστική, η οποία δόθηκε το 1875-1890…εγράφη απ’ την Ε.Π.Μπ.

2.  Ενδιάμεση, η οποία δόθηκε το 1919-1949…εγράφη από την Α.Α.Μπ.

3.  Αποκαλυπτική, η οποία θα προβάλλει μετά το 1975…θα δοθεί σε παγκόσμια κλίμακα μέσω του ραδιοφώνου.

Στον επόμενο αιώνα και τις αρχές του θα εμφανισθεί ένας μυημένος και θα συνεχίσει αυτή τη διδασκαλία. Θα είναι κάτω απ’ την ίδια “εντύπωση”, γιατί το έργο μου δεν έχει ακόμη συμπληρωθεί κι αυτή η σειρά των γεφυρωτικών πραγματειών μεταξύ της υλικής γνώσης του ανθρώπου και της επιστήμης των μυημένων έχει ακόμη να διατρέξει μια άλλη φάση. Το υπόλοιπο αυτού του αιώνα, όπως σας είπα αλλού (Πεπρωμένο των Εθνών, σελ. 106), πρέπει ν’ αφιερωθεί στην ανοικοδόμηση του βωμού της ζωής του ανθρώπου, στην αναστύλωση της μορφής της ζωής της ανθρωπότητας, στην ανασύσταση του νέου πολιτισμού πάνω στα θεμέλια του παλιού και στην αναδιοργάνωση των δομών της παγκόσμιας σκέψης, της παγκόσμιας πολιτικής, καθώς και στην αναδιανομή των παγκόσμιων πόρων σύμφωνα με το θείο σκοπό. Τότε και μόνο τότε θα είναι εφικτό να συνεχισθεί η αποκάλυψη.

                                         (Aλίκη Μπέιλη, Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις, σσ. 251-255) 

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022

 



Το μυστικό της πνευματικής ζωής είναι απλώς το μυστικό της εκδήλωσης, ή η προβολή εδώ πάνω, στο φυσικό πεδίο, εκείνου το οποίο γνωρίζουμε, και εκείνου που εμείς είμαστε, και εκείνου που εμείς μπορούμε να είμαστε.


 Καθώς μελετώ τον εαυτό μου, μου φαίνεται ότι δύο πράγματα με εμποδίζουν να το καταφέρω αυτό. Καθαρά η τεμπελιά, η υπερβολική προσπάθεια, το υπερβολικό ζόρισμα, όχι αρκετή ένταση, όχι αρκετή διάρκεια ή επιμονή. Δεύτερο, οι φορείς μου (διάνοια, συγκινήσεις, φυσικό σώμα) ορθώνουν εμπόδια και φραγμούς όλη την ώρα. Δε βλέπω τίποτα άλλο να εμποδίζει, και όταν το θέτω για τον εαυτό μου με τα λόγια του Κανόνα Ι, μέσα στο διαυγές φως του λογισμού, μου κόβονται τα πόδια, γιατί δεν έχω κανένα λόγο να είμαι τεμπέλα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην εξαγνίζουμε τους φορείς μας και να τους κάνουμε αυτό που εμείς θέλουμε να είναι, να τους διαφεντεύουμε.

Α.Α.Β.: Αναφορικά με τη θέληση θυμάμαι μερικές λέξεις από την ιστορία της Frances Hodgson Burnett για παιδιά. Λέει στην ιστορία πως ο πατέρας ενός αγοριού ανεβαίνει στην κορυφή ενός βουνού να συμβουλευτεί από ένα Ινδό άγιο. Ένα από αυτά που λέει αυτός ο άγιος στον άνθρωπο είναι, "Να επιτρέπεις να περνά από το νου σου μονάχα εκείνο που θα ήθελες να δεις να συμβαίνει, αφού βεβαιώνεσαι πρώτα ότι δεν είναι αναξιοπρεπές και επιζήμιο για κανέναν. Τότε αυτό θα τραβηχτεί κοντά σου". Και μόνο λέγοντας: "Εντάξει, το βλέπω αυτό. Θα το σκεφτώ", και στρέφοντας το νου μας σε αυτό πολύ συχνά, θα δούμε ότι είναι σαν να επωάζεται.

(Αλίκη Μπέυλη, Ομιλίες Παρασκευής, 20η , 1943)

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2022

 ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ στoν Τοξότη    

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου - ώρα 00:57

 


 ΤΟΞΟΤΗΣ

ΤΟ ΚΥΠΕΛΟ

Το κατώτερο κύπελλο υψώνεται σαν λουλούδι με μαύρο ή σκοτεινό χρώμα. Μουντό φαίνεται στην εξωτερική όραση, αλλά μέσα λάμπει μερικές φορές ένα φως και συντρίβει την πλάνη. 

Το δεύτερο κύπελλο υψώνεται έξω απ’ το κατώτερο περίβλημα όπως το λουλούδι από τον πράσινο κάλυκα. Το χρώμα του είναι ρόδινο με πολλές χροιές· και στο θεατή φαίνεται σαν να μπορεί το χρώμα να υπερβεί το εσώτερο λαμπρό φως. Αλλά αυτό είναι πλάνη που τη διαλύει ο χρόνος. 

Το τρίτο κύπελλο τα υπερβαίνει όλα και ανοίγει πλατιά με τον καιρό τα πέταλά του. Εμφανίζεται το κυανούν και σμίγει με το ρόδινο, σχηματίζοντας στην αρχή μια βαθιά αδιαπέραστη σκιά που αποκλείει το φως. 

Μέσα στα τρία, βαθιά κρυμμένο στην καρδιά, μικροσκοπικό στην αρχή κι όμως συνεχώς αυξανόμενο, λάμπει το θείο φως. Το φως αυτό με την ακτινοβόλο θερμότητα και τον έμφυτο θείο παλμό κατασκευάζει για λογαριασμό του ένα ιριδίζον περίβλημα. Αναδύεται απ’ το τριπλό κύπελλο σαν επιπλέουσα φυσαλίδα πάνω από ένα λουλούδι. 

Μέσα σ’ αυτό το ιριδίζον περίβλημα καίει η εσώτερη Φλόγα και με τη σειρά της κατακαίει το κατώτερο χονδροειδές υλικό. Ακόμη καθώς προσεγγίζεται η Ατραπός, διαυγέστερα διαλάμπει το φως. Από το χονδροειδές και σκοτεινό κύπελλο που αποτελεί το θεμέλιο λάμπει επουράνιο φως, ωσότου όλοι όσοι βλέπουν την ακτινοβολία φωνάξουν μέσα τους: “Ιδού, ένας Θεός είναι εδώ”. 

Από το ροδοκόκκινο κύπελλο λάμπει η εσώτερη φλόγα μέχρι το κόκκινο της γήινης επιθυμίας γίνει η λάμψη της φωτιάς του ουρανού κι όλα χαθούν εκτός από την έφεση που δε σκιάζει το ποτήρι με καρμικό χρώμα. 

Από το κυανούν κύπελλο λάμπει και φέγγει το εσώτερο θείο φως μέχρι να καούν και να φύγουν όλες οι μορφές και τίποτε δε μείνει εκτός από μια θεία αφαίρεση. Τίποτε παρά μόνο τα κελύφη μένουν κάτω, τίποτε παρά μόνο oι μορφές για χρήση και στο κορύφωμα ποιο παράξενο συμβάν φαίνεται; Στάσου, ω Προσκυνητή, στην παράξενη εμφάνιση, με σκυμμένο κεφάλι παρακολούθησε την πρόοδο του πυρός. Αργά το τριπλό κύπελλο γίνεται βωμός κι απ’ τον τριπλό αυτό βωμό ανεβαίνει το πυρ στην Πηγή του. Καθώς ανεβαίνει κι απλώνεται η εσώτερη φλόγα, η ομορφιά της κεντρικής σφαίρας, φωτισμένη με λευκή ακτινοβολία, κάνει τους κόσμους να σταθούν και να φωνάξουν: “Ιδού, ένας Θεός είναι εδώ”. 

Πάντα οι φλόγες ανεβαίνουν ψηλότερα, πάντα η θέρμη κυλά μέχρι – τη στιγμή της ορισμένης ώρας – η φλόγα καταστρέψει τα πάντα κι όλα χαθούν, το έργο των αιώνων περνά σε μια στιγμή στην ανυπαρξία.  

Αλλά απ’ το τετραπλό πυρ, πάνω απ’ το βωμό των αιώνων αναπηδά ο Απελευθερωμένος, η Φλόγα. Πίσω στο πυρ του Κόσμου ξεπηδά η διπλή φλόγα. Στους Τρεις απορροφάται η ουσία και γίνεται ένα με την Πηγή της. Ο Σπινθήρας γίνεται Φλόγα, η Φλόγα γίνεται Πυρ και αποτελεί μέρος της μεγάλης Κοσμικής αστραποβολής που κρατά το μυστικό των Πέντε που κρύβεται στην καρδιά. 

(Ακτίνες & Μυήσεις: στροφές για μαθητές)

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2022

 

Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ
  

Απόψε μόνο: Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2022 στις 20.00

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης 




  ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΔΥΜΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΜΑΣ;  

Υπάρχει κάποιος αστέρας, μεταξύ των ορατών αστεριών, που να βρίσκεται σε δυαδική τροχιά με τον ήλιο; Λογικά θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε με το κοντινότερο αστέρι στο δικό μας, που είναι ο Άλφα του Κενταύρου. Σε απόσταση 4,37 ετών φωτός, είναι το τρίτο λαμπρότερο αστέρι και είναι κι αυτό ένα δυαδικό σύστημα.

Ένας άλλος αστέρας που δείχνει ενδείξεις ότι είναι βαρυτικά δεσμευμένος μέσα στο ηλιακό μας σύστημα ονομάζεται Άλφα Πρόξιμα και απέχει 0,2 έτη φωτός από τον Άλφα Κενταύρου, περίπου 400 φορές την απόσταση της τροχιάς του Ποσειδώνα από τον Ήλιο. Αυτό δείχνει ότι ένα διπλό ή πολύ-αστρικό σύστημα δεν χρειάζεται απαραίτητα να βρίσκεται σε στενή τροχιακή αλληλεπίδραση. Ωστόσο, ο Άλφα Κενταύρου βρίσκεται σε απόκλιση -60°, η οποία είναι πολύ έξω από το επίπεδο του Ηλιακού μας Συστήματος.

Ένας πιο κατάλληλος ‘δίδυμος’ υποψήφιος θα ήταν ένα αστέρι πιο κοντά στο πεδίο του Ηλιακού Συστήματος, ή ένας ουράνιος ισημερινός. Ο Σείριος πληροί αυτό το κριτήριο, σε απόκλιση -17°. Είναι επίσης το φωτεινότερο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό, τρεις φορές φωτεινότερο από τον Άλφα Κενταύρου και δύο φορές πιο φωτεινό από το επόμενο λαμπρότερο αστέρι Κάνωπις. Ο Σείριος είναι επίσης το 5ο πλησιέστερο σύστημα αστεριών στο δικό μας. Πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι η Ερευνητική Αστρονομική Ομάδα μελέτης του Σείριου καταγράφει τη θέση του Σειρίου εδώ και περίπου 20 χρόνια και δεν έχει καταγράψει καμία μετρήσιμη μεταβολή στη θέση του σε σχέση με την μετάπτωση.

Τα ουράνια σώματα στο Ηλιακό μας Σύστημα παρουσιάζουν αρμονικό συντονισμό με το σύστημα του Σειρίου. Ο Πλούτωνας και η Σέντνα βρίσκονται σε κλίση προς το επίπεδο του ηλιακού συστήματος περίπου 17°, όπως επίσης και με τον Σείριο. Και οι δύο έχουν τροχιακές περιόδους 250 ετών και 12.000 ετών, οι οποίες είναι σε συντονισμό 1:5 και 1:2 με τον Σείριο, αντίστοιχα (12.000 χρόνια είναι περίπου το ήμισυ της τροχιάς του Ήλιου γύρω από τον Σείριο, εξ ου και η αναλογία 1:2).

Ο Σείριος είναι ένα δυαδικό σύστημα. Ο Σείριος Α είναι ο ιδιαίτερα ορατός αστέρας, αλλά υπάρχει ένας σύντροφος γνωστός ως Σείριος Β, που περιγράφηκε για πρώτη φορά από τη φυλή Dogon του Μάλι (Αφρική) και στη συνέχεια επαληθεύτηκε από την παρατηρησιακή επιστήμη των αστρονόμων. Oι Dogon περιέγραψαν επίσης ένα τρίτο ουράνιο σώμα με χαρακτηριστικά ενός αστέρα νετρονίων. Ενώ ένα νετρόνιο δεν θα ήταν ορατό με τον ίδιο τρόπο όπως ο Σείριος Β, η συνδυασμένη βαρυτική έλξη ενός αστέρα νετρονίων, ενός λευκού γιγάντιου αστέρα και ενός λευκού νάνου θα παρείχε σίγουρα τη βαρυτική δύναμη που απαιτείται για να κρατήσει τον Ήλιο δεσμευμένο σε απόσταση 8,6 ετών φωτός. Στην πραγματικότητα, η παρουσία ενός αστέρα νετρονίων δεν είναι καθόλου απαραίτητη για τη βαρυτική αλληλεπίδραση του Ήλιου με τον Σείριο.

Οι ιστορικές και μυθολογικές περιγραφές του Σειρίου παρέχουν περαιτέρω πληροφορίες για τη φύση της σχέσης μεταξύ του Ήλιου και του Σειρίου. Ένας νοητός άξονας που οδηγεί από τον θάλαμο του Κουίνς της Μεγάλης Πυραμίδας της Αιγύπτου ήταν –και εξακολουθεί να είναι– σε ευθεία γραμμή με τον Σείριο. Δεδομένης της μεγάλης πιθανότητας να κατασκευάστηκε με αυτόν τον τρόπο η πυραμίδα, και λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι οι πυραμίδες σχηματίζουν έναν αστρικό χάρτη από μόνες τους, καταδείχνεται ότι ο Σείριος ήταν σε σταθερή θέση σε σχέση με την κίνηση των άλλων αστεριών από πολύ παλιά.

Όταν οι Ευρωπαίοι φιλόσοφοι υπέθεσαν για πρώτη φορά ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο, πρόβαλε μια ριζοσπαστική και επαναστατική ιδέα για εκείνη την εποχή. Ο Κοπέρνικος ανέπτυξε το μοντέλο και την επιστημονική εξήγηση με την οποία η Γη περιστρεφόταν γύρω από τον Ήλιο.

Η διαδικασία ανατροπής του γεωκεντρικού μοντέλου του Ηλιακού Συστήματος, όπου η ακίνητη Γη βρισκόταν στο κέντρο του Σύμπαντος, δεν ήταν εύκολο εγχείρημα και έγινε γνωστή ως η Κοπερνίκεια Επανάσταση. Όπως οι περισσότερες ιδέες που αμφισβητούν το υπάρχον παράδειγμα, δεν έτυχε καλής υποδοχής από τους περισσότερους φιλοσόφους της εποχής, όπως ο Τζιορντάνο Μπρούνο.

Τελικά με την ανάπτυξη της επιστήμης και την υποστήριξη εμπειρικών παρατηρήσεων, το Ηλιοκεντρικό μοντέλο υιοθετήθηκε για να εξηγήσει την ουράνια μηχανική του Ηλιακού μας Συστήματος.

Ωστόσο, ορισμένες ουράνιες κινήσεις δεν μπορούσαν να εξηγηθούν από το ηλιοκεντρικό μοντέλο, όπως η μετάπτωση των ζωδιακών αστερισμών, όπου τα αστέρια που σχετίζονται με τους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου κινούνται ανάδρομα στον ουρανό σε μεγάλες εποχές του χρόνου.

Στην μετάπτωση υπάρχει μια ανάδρομη κίνηση, που σημαίνει ότι τα αστέρια του Ζωδιακού Κύκλου κινούνται προς τα πίσω σε σχέση με τη συνολική πορεία της ουράνιας σφαίρας. Έτσι, ενώ ο Ήλιος παρατηρείται να ανατέλλει σε έναν δεδομένο αστερισμό του ζωδιακού κύκλου σε μια δεδομένη ημερομηνία, ας πούμε τον αστερισμό των Ιχθύων στην Εαρινή Ισημερία της 21ης Μαρτίου, με την πάροδο του χρόνου παρατηρείται ότι οι Ιχθείς ανατέλλουν όλο και νωρίτερα κάθε χρόνο. Τελικά, μετά από περίπου 2150 χρόνια, ο Ήλιος δεν ανατέλλει πλέον στους Ιχθείς στις 21 Μαρτίου, αλλά ανατέλλει σε έναν εντελώς διαφορετικό αστερισμό, όπως ο Υδροχόος.

Αυτή είναι μια ανάδρομη πορεία, επειδή είναι αντίθετη από τη φαινομενική κίνηση του Ήλιου μέσα σε ένα μόνο έτος, όπου ο Ήλιος κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση της μετάπτωσης μέσω της ζωδιακής ζώνης των άστρων, έτσι από τον Ιανουάριο έως τον Φεβρουάριο ο Ήλιος φαίνεται να ταξιδεύει από τον Υδροχόο στους Ιχθείς.

Αυτή η εξέλιξη οφείλεται στην κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο και όχι του Ήλιου γύρω από τη Γη, όπως θεωρούνταν στο γεωκεντρικό μοντέλο. Ωστόσο, και η ανάδρομη πορεία δεν μπορεί να εξηγηθεί από την κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο.

Η Γη είναι κεκλιμένη στον άξονά της και ταλαντεύεται γύρω από αυτή την αξονική κλίση με ακριβή περιοδικότητα κάθε 26.000 χρόνια. Αυτό θα εξηγούσε την μετάπτωση των ζωδιακών άστρων, καθώς χρειάζονται περίπου 2150 χρόνια για κάθε ζωδιακό αστερισμό και υπάρχουν 12 αστερισμοί (που συνηθίζουν να υπάρχουν μέχρι την εισαγωγή του 13ου αστερισμού του Οφιούχου στον Ζωδιακό Κύκλο, που είναι μια πιο αρμονική διαμόρφωση στην φυσική τάξη) που ισούται με περίπου 26.000 χρόνια.

Με ποιο μηχανισμό προκαλείται μια δευτερεύουσα οπισθόδρομη περιστροφή του ίδιου του άξονα; Η θεωρία που διατυπώθηκε έγινε γνωστή ως «Σεληνιακή Μετάπτωση». Υποτίθεται ότι η ροπή από τον Ήλιο και τη Σελήνη παρείχε μια δύναμη που διατάρασσε τον προσανατολισμό του άξονα, προκαλώντας την ταλάντευσή του.

Ποικίλες όμως σχετικές έρευνες , αναθεωρήσεις και πρόσφατες πληροφορίες από μόνες τους εγείρουν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την εγκυρότητα της "Υπόθεσης ταλάντωσης". Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της υπόθεσης προέρχεται από την εξέταση της σταθερής θέσης του αστέρα Σείριου σε σχέση με την μετάπτωση και την ιστορική αξιοποίησή του ως δείκτη του χρόνου στο Σοτθικό Ημερολόγιο των Αιγυπτίων.

Κατά τους Dogons, το αστέρι Σείριος εξαφανίζεται κάτω από τον ορίζοντα και είναι εκτός οπτικού πεδίου για μερικούς μήνες (τους ανοιξιάτικους μήνες). Εμφανίζεται ξανά το πρωί της 23ης Ιουλίου (5ης-6ης Ιουλίου ηλιοκεντρικά), όταν ανατέλλει περίπου ένα λεπτό πριν από τον Ήλιο. Φαίνεται φωτεινό ρουμπινί-κόκκινο, ακριβώς πάνω από τον ορίζοντα, σχεδόν ακριβώς ανατολικά. Εξήντα δευτερόλεπτα αργότερα αναδύεται ο Ήλιος. Έτσι μπορείτε να δείτε τον Σείριο για μια στιγμή και μετά έχει φύγει. Αυτό ονομάζεται ελικοειδής άνοδος του Σειρίου. Ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή για το μεγαλύτερο μέρος του αρχαίου κόσμου, όχι μόνο για τους Dogons και την Αίγυπτο.

Αυτή είναι η στιγμή που ο Σείριος και ο Ήλιος και η Γη βρίσκονται σε ευθεία γραμμή (ευθυγραμμίζονται) στο διάστημα. Στην Αίγυπτο, σχεδόν όλοι οι ναοί ευθυγραμμίζονταν με αυτήν την σημαντική χρονική στιγμή, συμπεριλαμβανομένου και του βλέμματος της Σφίγγας. Πολλοί από τους ναούς είχαν έναν εσωτερικό θάλαμο. Σε αυτόν τον θάλαμο υπήρχε κάτι σαν ένας κύβος ή ένα ορθογώνιο Χρυσής Τομής από γρανίτη. Τη στιγμή της ηλιακής ανόδου του Σειρίου, ένα ρουμπινί φως, λέγεται, ότι χτυπούσε το βωμό για λίγα δευτερόλεπτα, έτσι ξεκινούσε το νέο έτος (τον Ιούλιο) και την πρώτη ημέρα του αρχαίου σοτθικού ημερολογίου της Αιγύπτου.

Η περιοδικότητα της ελικοειδούς ανόδου του Σειρίου ήταν τέτοια που οι Αιγύπτιοι βάσισαν το ημερολόγιό τους σε αυτό. Κάθε χρόνο για χιλιετίες η εμφάνιση του Σειρίου συνέπιπτε με την πλημμύρα του Νείλου, ένα γεγονός που εξακολουθεί να συμβαίνει μέχρι σήμερα.

Αυτό το γεγονός από μόνο του προδίδει το κραυγαλέο πρόβλημα του μοντέλου για την μετάπτωση του Ζωδιακού Κύκλου και την Υπόθεση ταλάντωσης. Με την "Υπόθεση ταλάντωσης", τα αστέρια του Ζωδιακού δεν κινούνται στην πραγματικότητα, είναι στερεωμένα στη θέση τους.

Η φαινόμενη οπισθόδρομη κίνηση είναι μόνο το αποτέλεσμα της παροδικής μετατόπισης των ισημεριών. Ως εκ τούτου, αποτελεί μια μετάπτωση, αλλά μόνο την «Μετάπτωση των Ισημεριών».

Σε αυτό το μοντέλο, οι ισημερίες συμβαίνουν σε διαφορετικές τοποθεσίες εντός της τροχιάς της Γης γύρω από τον Ήλιο, και δεδομένου ότι συμβαίνουν σε διαφορετικές τοποθεσίες υπάρχει ένα διαφορετικό σκηνικό αστεριών.

Οι ισημερίες και τα ηλιοστάσια είναι συνάρτηση της κλίσης 23,6° του άξονα της Γης. Όταν η κλίση είναι στραμμένη προς τον Ήλιο, το Βόρειο ημισφαίριο έχει καλοκαίρι επειδή δέχεται περισσότερο ηλιακό φως και υπάρχουν περισσότερες ώρες ημέρας – οι μέρες είναι μεγαλύτερες και οι νύχτες μικρότερες. Όταν η κλίση είναι μακριά από τον Ήλιο, το βόρειο ημισφαίριο έχει χειμώνα. Το αντίθετο συμβαίνει στο νότιο ημισφαίριο. Τα ενδιάμεσα σημεία μεταξύ αυτών των δύο άκρων είναι οι ισημερίες, όπου η διάρκεια της ημέρας και της νύχτας είναι ίσες.

Ο Σείριος, όμως παραμένει περίπου στην ίδια απόσταση από τις ισημερίες –και έτσι από τα ηλιοστάσια– κατά τη διάρκεια αυτών των πολλών αιώνων, παρά την μετάπτωση. Πώς συμβαίνει αυτό;

Η ελικοειδής ανατολή του Σειρίου το καλοκαίρι, δείχνει πώς ο Ήλιος και ο Σείριος ευθυγραμμίζονται κατά μήκος του ορίζοντα της Γης καθώς περιστρέφεται στο φως του Ήλιου. Ομοίως ο Ήλιος και ο Σείριος ευθυγραμμίζονται και το χειμώνα, ωστόσο, επειδή ο Σείριος είναι στο εξωτερικό τμήμα της τροχιάς, εμφανίζεται ακριβώς πάνω από τον Ήλιο καθώς ανατέλλει το χειμώνα. Αυτή είναι η πηγή του Άστρου της Βηθλεέμ. Είναι το αστέρι Σείριος.

Σύμφωνα με μια νέα προσέγγιση, οι εποχές δεν υποχωρούν με την μετάπτωση του Ζωδιακού Κύκλου. Παραμένουν σταθερά στη θέση τους σε σχέση με τον Ήλιο. Όχι όμως στην τροχιακή κίνηση του Ήλιου γύρω από τον Σείριο. Δηλαδή, οι εποχές εμφανίζονται σε διαφορετικές θέσεις σε σχέση με τον Σείριο.

Ωστόσο, η κίνηση του Ήλιου γύρω από τον Σείριο είναι τόσο έκκεντρη και μεγάλη που οι διαταραχές στη θέση του Σειρίου δεν γίνονται αντιληπτές μέχρι ο Ήλιος να φτάσει στο Άπαστρον. Έτσι ονομάζεται από τους αστρονόμους το σημείο τροχιάς ενός αστεριού –του μικρότερου από τους δύο– που είναι το πιο μακρινό (σημείο) από τον ‘τροχιακό’ του σύντροφο. Αυτό είναι εγγενές στη φύση των ελλειπτικών τροχιών. Καθώς ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από τον Σείριο, οι ζωδιακοί αστερισμοί αλλάζουν θέση και φαίνεται να έχουν μια ρετρό (οπισθοδρομη) προοδευτική κίνηση στον ουρανό κατά τη διάρκεια των εποχών του χρόνου.

Ο Ήλιος περιφέρεται γύρω από τον Σείριο, και καθώς το κάνει αυτό το σκηνικό των αστεριών που σχηματίζουν τους αστερισμούς του Ζωδιακού αλλάζει θέση. Ωστόσο, η θέση των εποχών παραμένει ίδια στην τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο.

Καθώς ο Ήλιος διέρχεται από τα σημεία Άπαστρον περίπου κάθε 13.000 χρόνια, ο Σείριος φαίνεται πράγματι να έχει μια μεταστροφική πορεία στον ουρανό, μέχρι που τελικά η ηλιακή ελικοειδής άνοδος θα συμβεί κάποτε όχι το καλοκαίρι, αλλά τον χειμώνα.

Και αυτό δεν παραβιάζει καμία ιστορική καταγραφή της συμπεριφοράς του Σειρίου. Στην πραγματικότητα, μια ανασκόπηση της εξαιρετικά προηγμένης βαβυλωνιακής αστρονομίας δείχνει ότι αυτό ακριβώς περιγράφηκε από τους βαβυλώνιους αστρονόμους.

 Το νέο μοντέλο προσέγγισης του συστήματος Ήλιου-Σειρίου επιβεβαιώνει την «συμπεριφορά» του Σειρίου που παρατηρούμε με τα τηλεσκόπια και των αστερισμών του ζωδιακού κύκλου καθώς υποχωρούν κατά τη διάρκεια του μεγάλου κύκλου των 26.000 ετών.

Θα ήταν συνετό να μην τοποθετήσουμε τον Σείριο στο κέντρο του Ηλιακού Συστήματος, γιατί σε ένα φράκταλ (fractal) σύστημα δεν υπάρχει αληθινό κέντρο. Η φράκταλ φύση του Σύμπαντος δημιουργεί την αυτο-διάταξη του, καθώς το Σύμπαν φαίνεται να είναι ένα ολοφράκταλ γραφικό σύστημα.

Ως εκ τούτου, υπάρχουν πολλές ένθετες τροχιακές αλληλεπιδράσεις, που φτάνουν μέχρι το τοπικό σμήνος γαλαξιών, οι οποίες έχουν ένα εστιακό σημείο.

Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι προηγούμενοι πολιτισμοί κατανοούσαν την ουράνια μηχανική σε προχωρημένο επίπεδο και η μαθηματική ακρίβεια των αστρονομικών παρατηρήσεών τους είναι μια απόδειξη. Ο λόγος για τον οποίο οι Αιγύπτιοι και πολλοί άλλοι πολιτισμοί εκείνης της εποχής χρησιμοποίησαν τον Σείριο ως δείκτη τους για το πέρασμα του χρόνου είναι επειδή επέλεγαν το πιο σταθερό αντικείμενο ως σημείο αναφοράς τους.

Επιλέγουμε τον Ήλιο ως σημείο αναφοράς μας, και αυτό είναι προφανώς εξαιρετικά ανακριβές. Κάθε 4 χρόνια πρέπει να προστεθεί μια μέρα για να διατηρηθεί ο ακριβής χρόνος. Αλλά ακόμη και ο Σείριος δεν θα ήταν αρκετά ακριβής για τους «Φύλακες του Χρόνου», τους Μάγια.

Με την εξαιρετικά προηγμένη αστρονομία τους εντόπισαν γρήγορα τις ανακρίβειες στη χρήση του Σείριου ως δείκτη στο πέρασμα του χρόνου και μετατοπίστηκαν προς έναν ακόμη πιο ακριβή προσδιορισμό που σχετίζεται με τις Πλειάδες.

Υπάρχει όμως ένα ακόμη πιο σταθερό σημείο αναφοράς από τις Πλειάδες και αυτό είναι το Γαλαξιακό κέντρο, το οποίο από την οπτική γωνία του γαλαξία μας είναι το απόλυτο κέντρο περιστροφής.

Και πράγματι οι Μάγια επέλεξαν το Γαλαξιακό Κέντρο ως σημείο αναφοράς για να σηματοδοτήσουν το πέρασμα του χρόνου, κάτι που είναι εμφανές καθώς το Ημερολόγιο των Μάγια, τελειώνει με την γαλαξιακή ευθυγράμμιση του Ηλιακού Συστήματος στις 21 Δεκεμβρίου 2012.

Επομένως, η ιδέα ότι η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, ή ότι ο Ήλιος περιφέρεται γύρω από τον Σείριο, ή ότι ο Σείριος περιφέρεται γύρω από την Αλκυόνη και ότι η Αλκυόνη περιφέρεται γύρω από τον Γαλαξιακό Κέντρο, δεν είναι επαναστατική – είναι απλώς μια εκ νέου ανακάλυψη της χαμένης γνώσης.

(http://www.viewzone.com/sirius.html, στην Αγγλική με φωτογραφίες)

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2022

  Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2022

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ στoν ΣΚΟΡΠΙΟ 

 ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ στις 8/11/2022 στις 13.01


ΔΙΠΛΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ, ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΕΣ 2, 4 6

Aυτό αληθεύει για όλους τους ανθρώπους, τους Oυράνιους Aνθρώπους και τον Hλιακό Λόγο και υπάρχει μια μυστηριώδης αναλογία αναφορικά με την εκδήλωση των τριών ανώτερων αρχών στον άνθρωπο (που μπορεί να θεωρηθεί ότι καταδεικνύονται στον τέλειο Mύστη, τον Βοδισάττβα) και των τριών ανώτερων αρχών του ηλιακού Λόγου καθώς καταδεικνύονται στις τρεις κύριες όψεις. Απαρτίζουν μία μόνο αρχή που εμφανίζεται με τρεις τρόπους.

Tο ίδιο ισχύει για την ανεκδήλωτη Eνάδα (ανεκδήλωτη απ’ τη σκοπιά του κατώτερου ανθρώπου). Η Eνάδα αυτή μπορεί – σε κάποιο πολύ προχωρημένο στάδιο εξέλιξης και πολύ πέρα εκείνου του Mύστη – να έχει την τριπλή ταυτόχρονη εκδήλωσή της και να προβάλλει σαν Διδάσκαλος στους τρεις κόσμους, σαν Βοδισάττβα στο πεδίο Tου και σαν απελευθερω-μένος Nτυάνι Bούδδας· όμως οι τρεις Aυτοί δεν είναι παρά Ένας, [1193] είναι το αποτέλεσμα ενός μεγάλου πνευματικού κραδασμού κι εκτελούν το τριπλό έργο που μπορεί (απ’ τη σκοπιά των τριών κόσμων) να εμφανίζεται σαν έργο τριών ξεχωριστών μεγάλων Yπάρξεων. Eίναι μορφές τριών εναδικών “ενδυμάτων” που τα ενδύεται η Eνάδα όπως ο άνθρωπος ενδύεται ταυτόχρονα τα τρία του σώματα και λειτουργεί σ’ αυτά χωριστά.(1)

O ένας ή ο άλλος απ’ τους τρεις αυτούς μπορεί να καταλάβει, αν το θελήσει, ένα σώμα στο φυσικό πεδίο, που δε θα είναι απλά μια δημιουργηθείσα μαγιαβιρούπα. Γίνεται με έναν από δύο τρόπους: είτε με την κατοχή ενός εκούσια κενωμένου σώματος, όπως στην περίπτωση του Xριστού που κατέλαβε το σώμα του Iησού, ή με τη θεία επισκίαση ενός μαθητή, όπως συνέβαινε και θα συμβαίνει. H ποιότητα της κατεχόμενης ή χρησιμοποιούμενης μορφής και η φύση του έργου της εξαρτάται από ποια των τριών ανώτερων όψεων της μυητικής ώθησης εκδηλώνεται.

Πολύ σπάνια συμβαίνει ένα πιο μυστηριώδες φαινόμενο και ο επισκιάζων Bούδδας, Βοδισάττβα ή Mύστης κάνει καθένας την “εμφάνισή” Tου στη γη, [1194] εκδηλώνοντας έτσι τις τρεις όψεις της γνώσης, της αγάπης και της θέλησης που όλες προσλαμβάνουν μορφή.

Μπορεί να φαίνεται ότι πρόκειται για μεγάλη περιπλοκή, αλλά τελικά δεν είναι περισσότερο περίεργο από το φαινόμενο της Eνάδας (σε χρόνο και χώρο και διαρκούσης της εξέλιξης) που εκδηλώνεται σαν Tριάδα, Eγώ και Προσωπικότητα.

Aυτός ο τύπος του τριπλού Aβατάρ κάνει την εμφάνισή του μόνο σε ιδιάζουσες σειρές κύκλων που αφορούν μια ομάδα Eνάδων που ήταν οι πιο προοδευμένες και προχωρημένες στην έναρξη της μαχαμανβαντάρα.

Προς το παρόν δεν υπάρχουν πολλές επαρκώς προοδευμένες για να κάνουν το τριπλό αυτό έργο· ο Bούδδας κι άλλοι εννέα είναι οι μόνοι που παραμένουν ακόμη σε επαφή με τον ιδιαίτερο πλανήτη μας με τον ιδιαίτερο αυτό τρόπο.

Λίγοι όπως ο Xριστός έχουν τη δύναμη να κάνουν διπλή εμφάνιση. Aυτός ο τύπος ενάδας απαντάται μόνο στις Aκτίνες δύο, τέσσερα, έξι. (ΠΚΠ-υποσημειώσεις για σελίδα)

 


[1] Τα Tρία Ενδύματα“Tο ρεύμα διασχίζεται. ‘Eίναι αλήθεια ότι έχεις δικαίωμα στο ένδυμα του Nταρμακάγια· αλλά ο Σαμπογκακάγια είναι μεγαλύτερος από ένα Nιρβάνι κι ακόμη μεγαλύτερος είναι ένας Nιρμανακάγια – ο Bούδδας της Συμπόνιας.” – Φωνή της Σιγής, σελ. 97.

“Tα τρία Bουδδικά σώματα ή μορφές ονομάζονται: Nιρμανακάγια, Σαμπογκακάγια, Nταρμακάγια.

H πρώτη είναι εκείνη η αιθέρια μορφή που θα μπορούσε να προσλάβει κάποιος όταν αφήνοντας το φυσικό του εμφανίζεται στο αστρικό του σώμα – έχοντας επιπρόσθετα όλη τη γνώση ενός Mύστη. O Βοδισάττβα την αναπτύσσει μέσα του καθώς προχωρά στην ατραπό. Έχοντας φτάσει το στόχο κι αρνηθεί την καρποφορία του, παραμένει στη γη ως Mύστης· κι όταν πεθαίνει, αντί να πάει στη Nιρβάνα παραμένει στο ένδοξο αυτό σώμα που ύφανε για τον εαυτό του, αόρατο στο αμύητο ανθρώπινο γένος, για να το επιβλέπει και να το προστατεύει.

Το Σαμπογκακάγια είναι ίδιο, αλλά με την επιπρόσθετη λάμψη τριών τελειοποιήσεων, μία εκ των οποίων είναι η πλήρης εξάλειψη κάθε γήινου ενδιαφέροντος.

Tο σώμα Nταρμακάγια είναι εκείνο του τέλειου Bούδδα, δηλαδή καθόλου σώμα αλλά μια ιδεώδης πνοή· όπου η συνείδηση συγχωνεύθηκε με τη συμπαντική συνείδηση ή η ψυχή έχει απαλλαγεί από κάθε ιδιότητα. Εφόσον γίνει Nταρμακάγια, ο Mύστης ή Bούδδας αφήνει πίσω κάθε πιθανή σχέση ή σκέψη γι’ αυτή τη γη. Έτσι για να μπορέσει να βοηθήσει την ανθρωπότητα, ο Mύστης που κέρδισε το δικαίωμα για τη Nιρβάνα ‘απαρνείται το σώμα Nταρμακάγια’ κατά τη μυστικιστική φρασεολογία· απ’ το Σαμπογκακάγια κρατά μόνο τη μεγάλη και πλήρη γνώση και παραμένει στο Nιρμανακάγια του. H εσωτερική σχολή διδάσκει ότι ο Γκωτάμα Bούδδας, με διάφορους Αρχάτ του, είναι ένας τέτοιος Nιρμανακάγια, ανώτερος απ’ τον οποίο, λόγω της μεγάλης απάρνησης και θυσίας του για το ανθρώπινο γένος, δεν είναι κανένας γνωστός.” – Φωνή της Σιγής, σελ. 98.