ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ στoν Ζυγό 

 ΖΥΓΟΣ

Η ανοιχτή θύρα στην Σαμπάλλα

Η 3^η Όψη της Θεότητας,

το 3^ο Πρόσωπο της Τριάδας-Το Άγιο Πνεύμα- ο Δημιουργός/Θεός 

με τις 3 όψεις της 3^ης Θείας Εκδήλωσης:

Νόμος (3.1.), Σεξ (3.2.), Χρήμα (3.3.)

ΦΟΡΜΟΥΛΕΣ, ΤΟΝΟΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΕΣ

 «ΕΚΛΕΓΩ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ 

ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΓΡΑΜΜΩΝ ΔΥΝΑΜΗΣ» 

·       Ο αφέντης της γης του κανενός
·       Ου τόπος
·       η επωδός
·       το ήρεμο σημείο
·       διακρίνοντας την αξία του ασυνήθιστου
·       η πηγή του γέλιου
·       ζυγίζοντας και σταθμίζοντας
·       μεταξύ ουρανού και γης
·       η ανάπαυση
·       η κομψότητα της εξελίξεως
·       η τέχνη του Ζειν
·       άνεση
·       η σιωπή
·       ενορατική αντίληψη
·       επίτευξη ορθής ισσορροπίας
·       το διάλλειμα
·       η ενατένιση
·       ο αέρας που κατέρχεται στη γη
·       ο εγγυητής του νόμου
·       ο Κύριος του ανθρώπου χωρίς χώρα
·       το σημείο ισορροπίας
·       πριν από τη δημιουργία η σιωπή και η σταθερότητα του εστιασμένου σημείου
·       η ανοιχτή Θύρα στην Σαμπάλλα
·       “η στενή σαν την κόψη του ξυραφιού Ατραπός”
·       η Πρώτη Φόρμουλα από τη ‘Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ’
·       “ένας γλυκός παλμός προχωρά τώρα”
·       η αντιστροφή του τροχού

·       ενθουσιώδης σοφία

 ·      αληθινή έκφραση

Ο Κριός ο οποίος σε διάφορα σημεία στην Ατραπό της Ζωής ωθεί την ψυχή στο φλεγόμενο έδαφος και την υποβάλλει σε μια εξαγνιστική διαδικασία στη διάρκεια της ενσάρκωσης. Δια του μικρότερου πυρός του νου “πυρπολούνται και διαλύονται στις φλόγες οι ζούγκλες της εμπειρίας και τότε καθαρίζει η Ατραπός κι επιτυγχάνεται η ανεμπόδιστη όραση.” (Αρχαίο Σχόλιο)

Ο Ουρανός ενσωματώνει την ενέργεια της έβδομης ακτίνας και το έργο του είναι ανάλογο μ’ εκείνο του Ερμή, γιατί η έβδομη ακτίνα είναι η ακτίνα που σχετίζει πνεύμα και ύλη και συνδέει το ηλεκτρικό πυρ με το πυρ δια τριβής, προκαλώντας έτσι την εκδήλωση. Ο Ουρανός οδηγεί την ψυχή στο φλεγόμενο έδαφος κατά τα τελικά στάδια της Ατραπού, όπου το πυρ του Κριού και τα πυρά που γεννιούνται από τη δυναμικότητα του Ουρανού παράγουν την εμπρηστική θερμότητα του τελικού φλεγόμενου εδάφους. Από αυτό το έδαφος πρέπει τελικά να περάσει ο μυημένος. Ο Ουρανός κυβερνά τον αποκρυφιστικό Δρόμο και με μια εσωτερική έννοια συνδέεται με τον Ιεροφάντη των Μυστηρίων της Μύησης.

Την κρίση του φλεγόμενου εδάφους, που προκαλείται από τη δραστηριότητα του Ουρανού. Σ’ αυτήν εισέρχεται ο μυημένος με την ελεύθερη επιλογή που κάνει στο Ζυγό, το σημείο ισορροπίας όπου – συνήθως – λαμβάνει χώρα η στιγμή της αντιστροφής του τροχού. Εκεί ο άνθρωπος πρέπει να αποφασίσει κατά πόσο θα προχωρήσει όπως συνήθως και σύμφωνα με τη συνήθεια ή, αντιστρέφοντας τον τροχό, θα περάσει από το φλεγόμενο έδαφος προς την απελευθέρωση. Ο Ζυγός είναι το πολικό αντίθετο του Κριού κι επομένως σχετίζονται στενά.

Βλέπετε λοιπόν γιατί ο Θεμελιώδης Σταυρός είναι τόσο μυστηριώδης· γιατί επίσης ο Καρκίνος και ο Aιγόκερως κατανοούνται τόσο λίγο απ’ τη σύγχρονη αστρολογία και γιατί σε τελική ανάλυση μόνο οι μυημένοι Υιοί του Θεού μπορούν να συλλάβουν τη σημασία των τεσσάρων ζωδίων που συνιστούν το Θεμελιώδη Σταυρό ή να κατανοήσουν τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στις τέσσερις κύριες ενέργειες οι οποίες – καθώς χύνονται δια των τεσσάρων σκελών του Σταυρού – δημιουργούν ένα στρόβιλο δύναμης (μιας συνθετικής δύναμης) που συνιστά εκείνη τη “λίμνη του αγνού, πύρινου φωτός” μέσα απ’ την οποία πρέπει τελικά να περάσουν όλοι όσοι λαμβάνουν τις ανώτερες μυήσεις. Όσοι λαμβάνουν τις πρώτες δύο μυήσεις πρέπει να διανύσουν την Ατραπό καθώς περνά μέσα απ’ το Φλεγόμενο Έδαφος. Όσοι λαμβάνουν τις ανώτερες μυήσεις πρέπει να βυθιστούν στη θάλασσα ή τη λίμνη του πυρός που είναι ουσιαστικά το πυρ του Θεού καθώς καθαρίστηκε από κάθε όψη της υλικής μορφής με την πλήρη εξάγνιση της επιθυμίας.

 Από τα βιβλία: ‘Εσωτέρα Αστρολογία’, ‘Οι Άθλοι του Ηρακλή’ της Αλ.Α.Μπέιλη

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Γ.Β

 Θα ήθελα να ζητήσω απ’ τους διάφορους ομίλους που μπορεί να εργάζονται κάτω απ’ την καθοδήγησή μου, να ασχολούνται με τη δική τους ατομική ομαδική εργασία και να μη νοιάζονται για τη φύση της εργασίας που γίνεται από τους άλλους ομίλους.

  Δε σκοπεύω να συνεχίσω να σας δίνω μόνο συνεχείς συμβουλές σχετικά με τη διάνυση της Ατραπού της Μαθητείας. Είστε ενήλικοι άνδρες και γυναίκες και γνωρίζετε το Δρόμο. Η πρακτική εφαρμογή των αρχαίων Κανόνων αποτελεί προσωπική σας ευθύνη. Ό,τι κάνετε είναι δική σας υπόθεση. Φτάσατε στην ωριμότητα και πρέπει να είστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα. Αυτό το βήμα θα γίνει όταν μετουσιώσετε τη γνώση και τη θεωρία σε σοφία, πρακτική κι έκφραση.

Μόνο με πνεύμα αληθινής απόσπασης γίνεται η καλύτερη εργασία ενός μαθητή. Ο μαθητής αντιλαμβάνεται ότι εξαιτίας αυτής της απόσπασης είναι (για το υπόλοιπο της ζωής του) ένας απλός εργάτης – ένας από ένα μεγάλο στρατό ιεραρχικών εργατών – χωρίς υποτιθέμενες προσωπικές κλίσεις, αντικειμενικούς σκοπούς ή επιθυμίες. Γι’ αυτόν δεν υπάρχει παρά μόνο συνεχής εργασία και σταθερή συνάφεια με άλλους ανθρώπους. Μπορεί να είναι από φυσικού του ένα μοναχικό πρόσωπο, με μια βαθιά επιθυμία για μοναξιά, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Είναι η ποινή που πρέπει να πληρώσει για την ευκαιρία ν’ αντιμετωπίσει την ανάγκη της στιγμής. Συμβαίνει τώρα η δυσκολότερη οργανωμένη ώθηση της Ιεραρχίας κι ο αντικειμενικός της σκοπός είναι να αντισταθμίσει την τάση της φυλής να αποκρυσταλλωθεί στη χωριστικότητα, γιατί ο χωρισμός είναι σήμερα η γραμμή της ελάχιστης αντίστασης για τους ανθρώπους και τα έθνη. Απ’ όπου και η σύσταση αυτών των εργαζόμενων ομίλων μαθητών, που δίνουν μια έκφραση ομαδικού έργου, ομαδικής συνοχής και μη-χωριστικότητας.

Λίγοι – σχετικά πολύ λίγοι – από τους μαθητές κι ενορατικούς του κόσμου σήμερα στέκουν μαζί σε μια διπλή δραστηριότητα: η μια είναι να νιώθουν και να αγγίζουν με μεγαλύτερη ακρίβεια το σταθερά εκδιπλούμενο υποκειμενικό σχέδιο· η άλλη είναι να μιλούν και να διδάσκουν με μεγαλύτερη διαύγεια και να διαλέγουν με σοφότερη ακρίβεια τις σωστές λέξεις (γραπτές και προφορικές) για να εκφράσουν την αλήθεια. Η παρουσίαση των αισθητών πραγματικοτήτων θα οδηγήσει τότε τους σκεπτόμενους ανθρώπους του κόσμου να σταματήσουν την τωρινή τάση της σκέψης τους και να συνεργασθούν πληρέστερα κι ελεύθερα στη διαφώτιση του κόσμου. Χρησιμοποιώ τη λέξη “διαφώτιση” με την αποκρυφιστική της έννοια. Το πλήρες μέτρο αυτού που μπορεί να γίνει εξαρτάται (όσον αφορά το μαθητή ατομικά) από την εσώτερη δύναμή του να ζει την κάθε μέρα σαν μια ψυχή – ελεύθερος από φόβο, ελεύθερος από αυτοσυνείδηση κι ελεύθερος από εκείνες τις αντιδράσεις που διεγείρουν το αστρικό ή συναισθηματικό σώμα σε οργανωμένη δραστηριότητα, βασισμένη σε αρχαίες συνήθειες. Για το μαθητή και την επιτυχία του έργου του στόχος είναι ένα αστρικό σώμα ήρεμο και υποτακτικό, ευαίσθητο σε εντυπώσεις από την ψυχή κι απ’ το Διδάσκαλο, που να αντανακλά το όραμα με τη μεγαλύτερη καθαρότητα περιγράμματος. Πρέπει να θυμάστε ότι όταν ο μαθητής είναι πλήρως απασχολημένος με τη ζωή της υπηρεσίας και στα τρία πεδία, είναι λίγα που μπορεί ή πρέπει να ειπωθούν σ’ αυτόν. Μια σκέψη όμως μπορεί να βοηθήσει.

Ας προσπαθήσει στην ένταση της ζωής του να διατηρήσει τη σύνθεση της προσωπικότητας και την ολοκλήρωση όλων των μερών του εξοπλισμού του. Συχνά στην ένταση της δραστηριότητας του ενός ή του άλλου σώματος και στο ένα ή το άλλο πεδίο η έμφαση μπορεί πρόσκαιρα να είναι τόσο ισχυρή προς κάποια διεύθυνση, ώστε να χάσει για μια στιγμή τη συνθετική άποψη του Σχεδίου και του ομίλου. Φυσικά εργάζεται κάτω από μεγάλη πίεση, συναισθηματικά μπορεί να μαθαίνει το δύσκολο μάθημα της απόσπασης και συνεπώς μπορεί να βρίσκεται σε προσωρινή εξέγερση. Όμως στο νοητικό πεδίο έχει επίγνωση μιας νοητικής διαύγειας και μιας δύναμης να σκέφτεται, που τον κρατά συνεχώς κι εποικοδομητικά ενεργό. Συνεπώς οι ακόλουθοι τρεις όροι εκφράζουν αρκετά συχνά την κατάσταση του μαθητή όσον αφορά την κατώτερη φύση του: υπερβολική κούραση, συναισθηματική εξέγερση και νοητική διαύγεια. Πώς πρέπει ν’ αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα; Η φυσική κούραση δε χρειάζεται αναγκαστικά να εμποδίζει με οποιοδήποτε τρόπο τη χρησιμότητά του. Σε πολλούς ανθρώπους οι φυσικές συνθήκες εμποδίζουν την εργασία τους γιατί η προσοχή τους εστιάζεται στην ανεπιθύμητη φυσική κατάσταση· οι μαθητές ωστόσο έχουν συχνά μια περίεργη ικανότητα να συνεχίζουν το έργο τους άσχετα με ό,τι μπορεί να τους συμβαίνει φυσικά. Ο φυσικός εγκέφαλος μπορεί ν’ αντανακλά σε τέτοιο βαθμό τη νοητική ζωή, ώστε να μένει ουσιαστικά ανεπηρέαστος από οποιεσδήποτε εξωτερικές συνθήκες. Ο μαθητής μαθαίνει να ζει με τα φυσικά του μειονεκτήματα κάτω από αντίξοες συνθήκες κι η εργασία του διατηρεί το συνηθισμένο υψηλό της επίπεδο.

Το συναισθηματικό πρόβλημα μπορεί να είναι το δυσκολότερο. Αλλά μόνο ο μαθητής μπορεί να χειρισθεί τον αυτοοικτιρμό του και ν’ απελευθερωθεί απ’ την εσώτερη συναισθηματική καταιγίδα στην οποία ζει. Πρέπει ν’ αναγνωρίσει ότι η ολοκλήρωσή του είναι αδύναμη, γιατί εργάζεται σε δύο φάσεις ή τμήματα:

 .... Φυσικό......................... συναισθηματικό

                                   και

.... Νοητικό......................... ψυχικό.

Είναι άλλοτε το ένα κι άλλοτε το άλλο και συνήθως πολύ έντονα σε κάθε περίπτωση. Αυτή η δυαδικότητα πρέπει να έλθει σε στενότερη σχέση κι αυτό είναι το σημείο που πρέπει να προσέξει καθώς επιζητεί να εδραιώσει και να διατηρήσει την αναγκαία σύνθεση και ολοκλήρωση προσωπικότητας-ψυχής. Πότε θα μάθουν οι μαθητές ότι η στάση που συνεπάγεται μια ορισμένη “δε με νοιάζει” αντίδραση και μια μορφή αδιαφορίας είναι ένας απ’ τους ταχύτερους τρόπους αποδέσμευσης του Εαυτού από τις προσωπικές απαιτήσεις; Δεν είναι η “δε με νοιάζει” διάθεση που θα επηρεάζει τη στάση του μαθητή προς τους άλλους ανθρώπους. Είναι η στάση της ολοκληρωμένης σκεπτόμενης προσωπικότητας του μαθητή προς το αστρικό ή συναισθηματικό σώμα. Τον οδηγεί να πάρει τη θέση ότι κανένα πράγμα που προκαλεί οποιαδήποτε αντίδραση πόνου ή στενοχώριας στο συναισθηματικό σώμα δεν έχει την παραμικρή σημασία. Οι αντιδράσεις αυτές απλά αναγνωρίζονται, βιώνονται, γίνονται ανεκτές και δεν τους επιτρέπεται να δημιουργήσουν κανέναν περιορισμό. Όλοι οι μαθητές θα έκαναν καλά να στοχασθούν όσα είπα. Η όλη διαδικασία βασίζεται σε μια βαθιά εδραιωμένη πεποίθηση στην εμμονή του αθάνατου Όντος μέσα στις μορφές της ψυχής και της προσωπικότητας.

Η εσώτερη αυτή αντίληψη αυξάνει με την ανάπτυξη της δύναμης του διαλογισμού είτε πρόκειται για ατομικό διαλογισμό ή για ομαδικό έργο. Ο διαλογισμός είναι ουσιώδης για την εδραίωση μιας πιο ελεύθερης εσώτερης πνευματικής αλληλεπίδρασης – είτε πάλι σαν ψυχής σε σχέση με την προσωπικότητα είτε μιας ομάδας μαθητών σε σχέση με τον Διδάσκαλό τους ή μεταξύ τους. Θα μπορούσατε εδώ να ρωτήσετε: Γιατί θεωρείται αναγκαία η ευαίσθητη αυτή αλληλεπίδραση μεταξύ των μαθητών του ομίλου ενός Διδασκάλου; Δεν είναι η ζωή αρκετά περίπλοκη και χωρίς την υπερβολική επίγνωση των συνθηκών, των επαφών της προσωπικότητας και της ψυχής εκείνων με τους οποίους συνδεόμαστε και με τους οποίους προσπαθούμε να βαδίσουμε σαν συμμαθητές; Θα ήθελα εδώ να σας θυμίσω ότι σαν μαθητές είστε σε προετοιμασία για μύηση κι αυτή η επικείμενη κατάσταση συνείδησης συνεπάγεται τρία πράγματα:

 1. Αυξημένη επίγνωση κι ευαισθησία στην εμπειρία και τη ζωή σ’ όλες τις μορφές.

2. Τη δύναμη να κάνετε για άλλους ό,τι προσπάθησα να κάνω για σας τώρα σε μικρότερη κλίμακα κι αργότερα, σε άλλες ζωές, όπως το κάνω τώρα.

3. Το θάρρος και τη δύναμη να ξέρετε τα πάντα, ν’ αντιλαμβάνεσθε τα πάντα και να αγαπάτε με υπομονετική σοφία κι αμετάβλητη ειλικρίνεια.

Αυτό πρέπει σίγουρα να σας είναι φανερό. Στο ομαδικό έργο στο οποίο τώρα καλούνται να συμμετάσχουν οι μαθητές, έχετε μια προσφερόμενη ευκαιρία που μπορεί να βοηθήσει στην πρόκληση όλων των ποιοτήτων που σας χρειάζονται σαν υποψηφίων για μύηση σε όχι τόσο πολύ μακρινή χρονολογία, όπως θεωρούμε το χρόνο από την εσώτερη πλευρά.

Δινόταν πάντα η διδασκαλία ότι ο μαθητής ή ο μυημένος πρέπει να προσαρμοσθεί και να μάθει από τις συνθήκες στις οποίες βρίσκεται και από το πλαίσιο και το περιβάλλον με το οποίο τον φέρνει καθημερινά σ’ επαφή η ζωή του στο φυσικό πεδίο. Αυτή είναι μια από τις αρχικές κοινοτοπίες της Ατραπού. Ήταν ωστόσο κάποτε μια ιδέα τόσο νέα για το ζηλωτή και τον εκγυμναζόμενο μαθητή όσο κι η διδασκαλία που προσπαθώ να δώσω σ’ αυτό τον όμιλο των μαθητών μου κι η ευκαιρία που επιθυμώ ν’ αδράξετε. Η εκπαίδευση που μέχρι τώρα εφαρμοζόταν στα εσώτερα πεδία χωρίς να γίνεται συχνά αντιληπτή από την αφυπνισμένη συνείδηση του αποδεγμένου μαθητή, πρέπει τώρα να συλληφθεί, να χρησιμοποιηθεί και να κυριαρχηθεί από την αφυπνισμένη συνείδηση και το φυσικό του εγκέφαλο. Ο μαθητής στο παρελθόν προσπαθούσε να εδραιώσει αρμονικές σχέσεις με το περιβάλλον του – γιατί η αρμονία είναι μια απ’ τις απελευθερωτικές δυνάμεις που πρέπει να προηγηθούν της απελευθέρωσης της ενέργειας που χρησιμοποιείται μετά τη μύηση. Καλλιεργούσε την υπομονή, την ανεκτικότητα και τη χρησιμότητα και πρόσφερε υπηρεσία κι αυτό γινόταν μέσω της διαδικασίας της ορθής εξωτερικής διαγωγής που βασιζόταν σε ορθό εσώτερο προσανατολισμό και στάση. Αλλά σύμφωνα με το νέο σύστημα (που έγινε αναγκαίο από την επιτευχθείσα φυλετική πρόοδο) αυτή η διαδικασία των ορθών εξωτερικών προσαρμογών πρέπει να παραλληλισθεί στη Νέα Εποχή με τις ορθές εσώτερες σχέσεις, συνειδητά εδραιωμένες και συνειδητά διατηρημένες κι αναγνωρισμένες γι’ αυτό που είναι από το συνειδητό νου κι εγκέφαλο του μαθητή. Αυτό συνεπώς προϋποθέτει αληθινή γνώση της εσώτερης ομαδικής σχέσης του μαθητή, πνευματική διείσδυση στην εσώτερη ζωή ενός αδελφού μαθητή και την επακόλουθη συγχώνευση ταυτόχρονα σε καρδιά-νου-εγκέφαλο του μαθητή όλων όσων είναι γνωστά τόσο στα εξωτερικά όσο και στα εσώτερα πεδία. Αυτό δε συνέβαινε μέχρι τώρα. Είναι μια από τις κύριες αιτίες για τον σχηματισμό αυτών των ομίλων όσον αφορά τα ατομικά μέλη του ομίλου. Θα επέλθει προοδευτικά και ασφαλώς από την καθημερινή χρήση των ομαδικών διαλογισμών που μπορεί να σας αναθέσω, από ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον στο θέμα του τηλεπαθητικού έργου κι από μια στενότερη και βαθύτερη αγάπη που πρέπει να καλλιεργηθεί απ’ όλους σας.

Τρία πράγματα έχουν μεγάλη σημασία και αποτελούν την ατομική σας ευθύνη:

 1. Ευχέρεια επικοινωνίας. Σαν μέλος του ομίλου μου είναι ουσιώδες να καλλιεργήσετε δύο όψεις της “τέχνης της επικοινωνίας” που βασίζεται αιώνια στην αγαπητική έλξη.

α. Επικοινωνία ή επαφή με την ψυχή μέσω μιας καλλιεργημένης ευθυγράμμισης και ορθού διαλογισμού.

β. Επικοινωνία ή επαφή με τους αδελφούς του ομίλου σας· θέτει τα θεμέλια για εποικοδομητική, ενωμένη εργασία.

2. Απροσωπία. Υπάρχει κάτι άλλο που μπορώ να πω γι’ αυτό το θέμα; Πρέπει να μάθετε να εξετάζετε ό,τι λέγεται ή προτείνεται από κάθε αδελφό του ομίλου με μια πλήρη και προσεκτικά αναπτυγμένη “θεία αδιαφορία”. Προσέξτε τη χρήση της λέξης “θεία”, γιατί κρατά το κλειδί της αναγκαίας στάσης. Είναι κάτι διαφορετικό από την αδιαφορία της ανεμελιάς ή την αδιαφορία ενός ψυχολογικά αναπτυγμένου “τρόπου διαφυγής” απ’ ό,τι δεν είναι ευχάριστο· ούτε είναι η αδιαφορία της ανωτερότητας. Είναι η αδιαφορία που δέχεται ό,τι προσφέρεται, χρησιμοποιεί ό,τι είναι χρήσιμο, μαθαίνει ό,τι μπορεί, αλλά δεν εμποδίζεται από προσωπικές αντιδράσεις. Είναι η κανονική στάση της ψυχής ή του εαυτού προς το μη-εαυτό. Είναι η άρνηση της προκατάληψης, όλων των στείρων προκατειλημμένων ιδεών, όλων των έξεων της προσωπικότητας, των επιδράσεων ή του παρελθόντος. Είναι η λειτουργία της απόσπασης από “τον κόσμο, τη σάρκα και το διάβολο” για τα οποία μιλά η Καινή Διαθήκη.

3. Αγάπη. Η αγάπη είναι εκείνη η περιεκτική, μη επικριτική, μαγνητική αντίληψη και στάση που (στο ομαδικό έργο) διατηρεί την ομαδική ακεραιότητα, καλλιεργεί τον ομαδικό ρυθμό και δεν επιτρέπει σε κανένα δευτερεύον προσωπικό γεγονός ή διάθεση να καταστρέψει το ομαδικό έργο.

 Επαφή, απροσωπία και αγάπη – αυτά τα τρία συνιστούν τους ατομικούς αντικειμενικούς σκοπούς που θέτω μπροστά στον καθένα και σ’ όλους σας.

Οι ομαδικές απαιτήσεις που πρέπει ν’ αντιμετωπισθούν και να διατηρηθούν από τον όμιλο, σαν όμιλο, είναι οι εξής:

 1. Ομαδική ακεραιότητα. Αυτή αναπτύσσεται από την ορθή ολοκλήρωση και αναφέρεται στη λεπτή ισορροπία που πρέπει να διατηρείται μεταξύ των μελών του ομίλου. Η φύση αυτής της ακεραιότητας δημιουργεί τελικά μια ομαδική σταθερότητα και μια ομαδική απαλλαγή από την “ταλάντευση”, που θα επιτρέψει την αδιάκοπη ομαδική εργασία και αλληλεπίδραση. Θα προκύψει αν το καθένα απ’ τα μέλη του ομίλου νοιάζεται απλά για τις δικές του υποθέσεις κι επιτρέπει στους αδελφούς του του ομίλου να νοιάζονται για τις δικές τους· θα προκύψει αν κρατάτε τις προσωπικές σας υποθέσεις, τις ιδιωτικές σας έγνοιες και σκοτούρες έξω απ’ την ομαδική ζωή· θα προκύψει αν απέχετε από συζητήσεις του ενός για τον άλλον κι από παρεμβάσεις στις υποθέσεις και τις στάσεις των άλλων. Αυτό έχει υπέρτατη σημασία στο παρόν στάδιο της ομαδικής εργασίας· θα σημαίνει – αν μπορέσετε να το επιτύχετε – ότι μπορείτε να κρατάτε το νου σας καθαρό από όλα τα μικροπράγματα που αφορούν τη ζωή της προσωπικότητας. Αυτό σημαίνει ότι ο νους σας θα είναι συνεπώς ελεύθερος για ομαδικό έργο.

2. Συγχώνευση. Μ’ αυτή εννοώ την ικανότητα του ομίλου να εργάζεται σαν μονάδα. Αυτή εξαρτάται από την επίτευξη ορθής ατομικής στάσης και (όταν εργάζεσθε) την επίτευξη της ικανότητας να χάνετε απ’ τα μάτια σας καθετί εκτός απ’ την εργασία που πρέπει να γίνει και μια βαθιά αίσθηση αγάπης για τους αδελφούς σας.

3. Κατανόηση. Χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη αναφορικά με την αντίληψή σας για το έργο που πρέπει ν’ αναληφθεί. Δε χρησιμοποιώ τη λέξη αναφορικά με τη στάση σας προς τον εαυτό σας ή προς τους αδελφούς σας του ομίλου. Σημαίνει ότι κάθε όμιλος εργάζεται με σύνεση και κατανόηση για το δικό του καθορισμένο έργο, ξέροντας ότι συνεισφέρει σ’ ένα σύνολο που υπάρχει μέσα στο νου του Διδασκάλου.

 Ακεραιότητα, συγχώνευση και κατανόηση – αυτή είναι η τάξη του έργου και η σειρά της ανάπτυξης. Όλοι οι όμιλοι που εργάζονται στον εξωτερικό κόσμο σε σχέση με τα Άσραμ των Διδασκάλων, θα ακολουθούν ορισμένα αρχικά και τελικά στάδια στο έργο τους κι αυτά θα είναι ομοιόμορφα για όλους, οποιαδήποτε κι αν είναι η ειδική και ατομική ομαδική τους εργασία. Έτσι θα επέλθει μια ομαδική σχέση και μια επακόλουθη ενίσχυση των μεμονωμένων ομίλων. Το τρίτο στάδιο του έργου που πρέπει να γίνει θα είναι ειδικό και ιδιαίτερο, διαφορετικό για κάθε όμιλο και πρέπει να διεξάγεται από τον όμιλο με λεπτολόγο προσοχή. Θα ήθελα να ζητήσω απ’ τους διάφορους ομίλους που μπορεί να εργάζονται κάτω απ’ την καθοδήγησή μου, να ασχολούνται με τη δική τους ατομική ομαδική εργασία και να μη νοιάζονται για τη φύση της εργασίας που γίνεται από τους άλλους ομίλους.

 (Αλίκη Μπέιλη, Mαθητεία στην Νέα Εποχή Ι, σσ. 55-61)

ΒΙΝΤΕΟ:

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΩΝ ΗΛΙΑΚΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Είμαστε τα υιοθετημένα παιδιά Αγγέλων που δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στο γοερό κάλεσμα της αδρανούς, χονδροειδούς ύλης για ανύψωση.

Είμαστε δημιουργήματα φωτεινών οντοτήτων που εγκατέλειψαν τον οίκο του Πατρός τους, την αφθονία και την ευρυχωρία των ανώτερων κοσμικών πεδίων, για να αυτοεξοριστούν στην έρημη και μακρινή χώρα της γήινης ζωής.

Αμάρτησαν δοκιμάζοντας τον γλυκόπικρο καρπό της εμπειρίας. Για να αποκτήσουν πλήρη θεϊκή συνείδηση πάνω στην Γη ώστε να αποκτήσει η ύλη κάποτε φως. Ενδύθηκαν στενάχωρους δερμάτινους χιτώνες, διασπάθισαν για χάρη μας την πατρική τους περιουσία, τράφηκαν με τα ξυλοκέρατα των στρεβλών μας αισθήσεων και παθών, για να έχουμε εγώ και εσύ

αντί κραυγών λόγο,

αντί ενστίκτου διάνοια,

αντί αγελαίας ύπαρξης πολιτισμό.

Σε αυτούς τους Φιλεύσπλαχνους Ασώτους, τους Ηλιακούς Αγγέλους, χρωστάμε το δικό μας πεπρωμένο: το ταξίδι της αυτοσυνείδησης.

Μπορούμε να τους βοηθήσουμε άραγε να απελευθερωθούν το γρηγορότερο; Ενώ εργάζονται αιώνες στον αγρό των επαναγεννήσεων, βόσκωντας ανθρώπινες συνειδήσεις, μπορεί κανείς να φανταστεί τον ακατασίγαστο νόστο τους να επιστρέψουν στον δικό τους Οίκο του Πατρός, εκεί ψηλά στο Κοσμικό Νοητικό. Εκεί τους περιμένει ο Πατέρας να τους ξαναδώσει την «στολή την πρώτη» και να θυσιάσει για χάρη τους τον μόσχο τον σιτευτό.

Και ιδού: ένας ΝΕΟΣ ΗΛΙΟΣ –ένας νέος Ηλιακός Λόγος– θα σχηματιστεί από το θυσιαστικό, ομαδικό τους σώμα.

Η θυσία τους επέφερε ΧΡΥΣΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ.  

 ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ:   https://www.youtube.com/watch?v=2WrHYMIYf_o

Μια βαθυστόχαστη και πυκνή ομιλία του Micheal Robbins πάνω στο μυστήριο των Ηλιακών Αγγέλων, αυτών των «Κυρίων της Γνώσης, της Συμπόνιας και της ακατάπαυστης, διαρκούς Αφοσίωσης» που «προτίμησαν να πεθάνουν και πεθαίνοντας έζησαν». Για να γίνει περιχυθεί το Εγώ τους στο Εγώ μας. Η σταύρωση αυτών των Όντων στο χρόνο και στο χώρο είναι ένα μυστήριο που υπαινίσσονται οι παγκόσμιες Γραφές, που εκδραματίζουν όλοι οι Αβατάρ και αυτό είναι το «μυστήριο των αιώνων» που θα εξιχνιαστεί από τον καθένα ξεχωριστά όταν νιώσουμε την ισχυρή σύνδεση (attachment), όταν διαποτιστούμε από την Παρουσία και ακτινοβολία Τους και επαναλάβουμε στο δικό μας επίπεδο την δική Τους θυσία, την δική Τους χαρούμενη παρόρμηση προσφοράς.

Μέσα σε 25 περίπου λεπτά ο Micheal Robbins καταγίνεται με 9 μυστήρια:

Το μυστήριο που σχετίζει τους Ηλιακούς Αγγέλους με τις πέντε απελευθερωμένες Ιεραρχίες.

Το μυστήριο των όφεων και των δράκων.

Το μυστήριο του πνευματικού στάτους των Ηλιακών Αγγέλων και της θέσης τους πάνω στα κοσμικά πεδία.

Το μυστήριο της λύτρωσης

Το μυστήριο της θυσίας

Το μυστήριο του ενυπάρχοντος Θεού

Το μυστήριο του καλού και του κακού

Το μυστήριο του εμποτισμού  και

Το μυστήριο της αγάπης

Ε. Σπ.

 Η μετάφραση και η επιμέλεια έγινε από την Ευφροσύνη με την επισταμένη φροντίδα της Άννας Π και ο υποτιτλισμός με την βοήθεια της αδελφής Άννας Μ. 

 

Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022 στις 20.00

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΟ ΣΤΟΝ ΖΥΓΟ ΚΑΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ

 

Σήμερα ολοκληρώνεται στην Παρθένο, η ετήσια ευθυγράμμιση μεταξύ Ήλιου, Γης και Ποσειδώνα, του Άρχοντα των Ιερών Υδάτων, ο οποίος «καλύπτει τον Χριστό». Ο Ποσειδώνας είναι το ένα από τα τρια ζωτικά Κέντρα του Ηλιακού Λόγου του συστήματός μας, ο χορηγός της 2ης ακτίνας της αγάπης-σοφίας. Μαζί με τον Ουρανό -1η ακτίνα Σύνθεσης και τον Κρόνο, 3η ακτίνα Νοημοσύνης, αποτελούν την Τριάδα του Ηλιακού μας Λόγου. Ενεργεί ως το «αστρικό μόνιμο άτομο» ή η Καρδιά του Ήλιου, ως ο διανομέας της Αγάπης-Σοφίας και του μπούντι.

Ο Ποσειδώνας είναι ένας από τους συνθετικούς πλανήτες. Είναι ο Υιός που τελειοποιείται και η κοσμική ενσάρκωση ολοκληρώνεται. (Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός: 900)

Ο Σείριος (2η ακτίνα) επηρεάζει ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα μέσω των τριών αυτών πλανητικών διατάξεων ή σχημάτων– του Ουρανού, του Ποσειδώνα και του Κρόνου. (Εσωτερική Αστρολογία:666)

Αυτή η Φωτεινή Μητέρα, Ο Σείριος, η Ίσιδα των Αγυπτίων είναι σύμφωνα με την εσωτερική Φιλοσοφία μία από τις δύο ηλιακές Μητέρες (η άλλη είναι ο Δίας) και εστιάζει - με αναφορά στην Ανθρωπότητα στο σύνολό της – στους Ιχθύς (2η και 6η ακτίνα), το ζώδιο της σωτήριας δύναμης της ουσιαστικής Ενότητας, του Σωτήρος (εγκαταλείπω τον Οίκο του Πατρός μου και γυρίζοντας πίσω Σώζω) , της Αρχής του Βούδι που πραγματοποιεί την Ενότητα στην ποικιλομορφία. (https://blog-it.theplanetarysystem.org)

Στη Διδασκαλία, διαβάζουμε ότι σε ολόκληρο το Σύμπαν υπάρχει ένας νόμος που αποδεικνύει το γεγονός ότι όλα τα πράγματα –αφηρημένα και συγκεκριμένα– υπάρχουν ως ΕΝΑ και αυτός είναι ο νόμος της Σύνθεσης, ο πρώτος από τους κοσμικούς νόμους. Το σύστημά μας είναι το άθροισμα, το κέντρο και η περιφέρεια και ο κύκλος της εκδήλωσης που υπό τον νόμο της σύνθεσης θεωρείται ως ΜΟΝΑΔΑ. (Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός:567-568)

Αυτός ο κοσμικός νόμος διέπει την τάση για ενοποίηση. Μόνο που στην περίπτωση αυτή, δεν είναι η ενοποίηση της ύλης και του Πνεύματος, αλλά η ενοποίηση των επτά στα τρία και στο ένα.

Αυτές οι τρεις διατάξεις ή πλανήτες αντιπροσωπεύουν κυρίως το Πνεύμα, την ποιότητα, την αρχή, και όχι τόσο την ύλη. Ο Νόμος της Σύνθεσης έχει άμεση σχέση με Εκείνον που είναι ακόμα ανώτερος από τον Λόγο μας και είναι ο νόμος του ελέγχου που ασκεί Εκείνος στον Ηλιακό Λόγο του συστήματός μας (Σείριος).

Tην Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2022, τα χαράματα στις 04.03 ώρα Ελλάδας θα σημειωθεί η Φθινοπωρινή ισημερία για το έτος 2022 με το πέρασμα στον Ζυγό. Η ημέρα είναι ίση με την νύχτα και η Περσεφόνη παίρνει τον δρόμο για τον αόρατο κόσμο.

Η Περσεφόνη, που ο Πλάτωνας στον Κρατύλο την ονομάζει Φερέπαφα που σημαίνει ότι έχει επαφή με την κίνηση, την φορά και γι’ αυτό είναι σοφή. Η ψυχή από την συμμετοχή της στην εμπειρία γίνεται σοφή. Γι’ αυτό, συνεχίζει ο Πλάτωνας, ζει μαζί της ο σοφός Άϊδης, επειδή είναι σοφή.

Η κάθοδος της Περσεφόνης γίνεται στο ζώδιο του Ζυγού. Οι τρεις κυβερνήτες του Ζυγού δημιουργούν το περιβάλλον αυτής της απόσυρσης. Η απόσυρση είναι η αφομοίωση του πνεύματος, της ουσίας της εμπειρίας.

Ο Κρόνος, ως ιεραρχικός κυβερνήτης, δημιουργεί το περιβάλλον της καθαρής θέασης που απαιτείται για την κατανόηση μέσα στο σύστημα των Κοσμικών Νόμων. Είναι η όψη της κρίσης και της δικαιοσύνης υπό το πρίσμα της οποίας θα αναλυθεί, θα γίνει κατανοητό και θα κριθεί το περιεχόμενο των καρπών των έργων του ανθρώπου.

Ο Ουρανός, ως εσωτερικός κυβερνήτης, μέσα από την έβδομη ακτίνα, δίνει την επιθυμία και την ώθηση να υπάρξει η υλοποίηση, το καταστάλαγμα, η έκφραση που θα οδηγήσει στην δημιουργία του νέου μελλοντικού καταλληλότερου σχεδίου που θα ευνοεί την σχέση ύλης - πνεύματος.

Η Αφροδίτη, ως εξωτερικός κυβερνήτης, συντηρεί και προωθεί στην προσωπικότητα την επιθυμία για ένωση με το «άλλο». Το «άλλο», το ταίρι, που για την προσωπικότητα είναι η ψυχή.

Κάποτε αυτή η ώθηση της Αφροδίτης θα ολοκληρωθεί στον Αιγόκερω όπου κάνει την ιεραρχική της κυριαρχία. Εκεί, εκφράζεται με την ανάπτυξη του Θείου Έρωτα προς την Μονάδα και την επιθυμία Ένωσης μαζί της.

Η Φθινοπωρινή Ισημερία αποτελεί την 4η περίοδο του αποκρυφιστικού έτους και την αποκορύφωσή του. Σχετίζεται στενά με τις δοκιμασίες του/της μυούμενου/ης, στα ποικίλα μυστήρια που συνδέονται με το θάνατο-καθώς βαδίζουμε προς το χειμερινό Ηλιοστάσιο και πριν την Γέννηση-.

Όλοι οι μεγαλύτεροι μύστες που περνούν από αυτήν την μύηση αναφωνούν θριαμβευτικά καθώς νικούν τον θάνατο:

«Ω θάνατε, πού είναι το τσίμπημά σου; Ω τάφε, πού είναι η νίκη σου;»

Ονομάζεται το Μεγάλο Πέρασμα γιατί στην έναρξη της Φθινοπωρινής Ισημερινής Ισημερίας ο νεοφώτιστος ή ο υποψήφιος περνά πέρα από τις πύλες του αμετάκλητου θανάτου και ομολογεί: Η Αθανασία μου είναι Γνωστή.

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από τον αδελφό Η.Τσ.

Το Βασικό Ουσιώδες του Αγνού Χαρακτήρα

Το πρώτο έργο που πρέπει να γίνει είναι η διέγερση των ζηλωτών και η προετοιμασία των λίγων ειλικρινών για να διανύσουν την Ατραπό της Μαθητείας. Το τελευταίο σημείο του θέματός μας αφορά:

V. Το Βασικό Ουσιώδες του Αγνού Χαρακτήρα. Είναι κάτι περισσότερο από το να είναι κανείς απλά καλός. Αφορά την υλική όψη και σχετίζεται με το άδραγμα ή τον έλεγχο που η μορφή έχει πάνω στον άνθρωπο. Μπορούμε να το εκφράσουμε μ’ αυτό τον τρόπο κι επομένως να δώσουμε την πιο αποκρυφιστική του έννοια. Αν το ένα ή το άλλο από τα τρία κατώτερα στοιχειακά (το φυσικό, το αστρικό και το νοητικό) είναι οι ελέγχοντες παράγοντες στη ζωή του ανθρώπου, βρίσκεται – απ’ αυτό ακριβώς το γεγονός – σε επικίνδυνη θέση και πρέπει να πάρει μέτρα για να αναχαιτίσει αυτό τον έλεγχο πριν επιχειρήσει να εισέλθει στο άμορφο βασίλειο. Ο λόγος γι’ αυτό είναι φανερός. Κάτω απ’ το διέποντα νόμο της ύλης, το νόμο της Οικονομίας, η στοιχειακή ζωή θα προσελκύσει παρόμοιες ζωές κι αυτό θα καταλήξει σ’ ένα διπλό κίνδυνο. Οι κίνδυνοι αυτοί είναι:
Ένα: η συγκέντρωση στη μορφή δια του δεσπόζοντος φθόγγου που ηχείται απ’ το μορφικό στοιχειακό, ύλης με σύγχρονο κραδασμό. Αυτή θα τείνει στην επαύξηση του μεγέθους του έργου μπροστά στο Εγώ και θα σύρει σε αυξημένη κυριαρχία τον κατώτερο άνθρωπο. Οι “σεληνιακοί κύριοι” θα γίνονται όλο και περισσότερο ισχυροί και ο ηλιακός Κύριος αντίστοιχα λιγότερο ισχυρός.
Δύο: ο άνθρωπος θα βρεθεί περιτριγυρισμένος με τον καιρό από σκεπτομορφές κατώτερης τάξης (από τη σκοπιά της ψυχής) και πριν μπορέσει να εισδύσει στα Μυστήρια της Σοφίας και να βρει το δρόμο του στον κόσμο των Διδασκάλων, θα πρέπει να διαλύσει τα σύννεφα των σκεπτομορφών που έχει προσελκύσει.
Εκτός κι αν ο μαθητής μάθει ότι έφεση και αυτοπειθαρχία πρέπει να προχωρούν πλάι-πλάι, θα διαπιστώσει ότι η πνευματική ενέργεια που μπορεί να εκτιμά και να προσεγγίζει, χρησιμεύει μόνο για να διεγείρει τα λανθάνοντα σπέρματα του κακού στη φύση του κι έτσι καταδεικνύει την ακρίβεια της αλήθειας που δίδαξε ο μεγάλος Κύριος όταν περιέγραψε τον άνθρωπο που σκούπισε την οικία του, έδιωξε επτά δαιμόνια και τελικά βρέθηκε σε χειρότερη κατάσταση από πριν. Είναι ουσιώδες να κατανοήσουν οι ζηλωτές τη φύση του κατώτερου ανθρώπου και να συλλάβουν το γεγονός ότι κάθε συνεκτικό σύστημα έχει τους ποικίλους τύπους ενέργειάς του κι ότι η τελειοποίηση επιτυγχάνεται όταν κυριαρχεί ο ανώτατος δυνατός τύπος της ενδόμυχης ενέργειας.
Αν η κατώτερη ενέργεια του αθροίσματος των μορφικών ατόμων είναι ο ελέγχων παράγοντας, θα συμβούν τρία πράγματα:
 
1. Η καθαυτή μορφή θα αυξάνει σωρευτικά και θα γίνεται όλο και πιο δυναμική, ωσότου η κυρίαρχη φωνή των “σεληνιακών κυρίων” της καταπνίξει όλες τις άλλες φωνές και ο άνθρωπος παρασυρθεί πίσω στην:
     Αδράνεια.
     Τυφλότητα.
     Δουλεία.
2. Πολλοί άνθρωποι δε βρίσκονται μόνο υπό τον έλεγχο της μιας ή της άλλης απ’ τις μορφές τους, αλλά είναι αιχμάλωτοι και των τριών. Όταν μελετούμε τον κατώτερο τριπλό άνθρωπο και τις ενέργειες ή ζωές που επιζητούν να τον ελέγξουν, πρέπει να θυμόμαστε ότι διαιρούνται σε τρεις κατηγορίες:
α.  Τις ατομικές μικροσκοπικές ζωές τις οποίες ονομάζουμε άτομα ή κύτταρα του σώματος. Υφίστανται σε τρεις ομάδες και απαρτίζουν αντίστοιχα τους τέσσερις τύπους σωμάτων: πυκνό φυσικό, αιθερικό, αστρικό και νοητικό.
β.  Το άθροισμα εκείνων των ζωών που συνιστούν τους τέσσερις τύπους στοιχειακών ή χωριστών συνεκτικών, αλλά όχι αυτοσυνείδητων, υπάρξεων. Οι τέσσερις αυτοί σεληνιακοί κύριοι συνιστούν εκείνο που η διδασκαλία της Αιώνιας Σοφίας ονομάζει “τέσσερις πλευρές του τετραγώνου”. Είναι η “κατώτερη τετράδα”, οι “φυλακίζοντες κύβοι” ή ο σταυρός στον οποίο πρέπει να σταυρωθεί ο εσώτερος πνευματικός Άνθρωπος. Τα τέσσαρα αυτά στοιχειακά έχουν τη δική τους νοημοσύνη, βρίσκονται στο ενελικτικό τόξο, ακολουθούν το νόμο της δικής τους ύπαρξης όταν τείνουν να γίνουν ισχυρά και συνεπώς εκφράζουν πλήρως ό,τι είναι μέσα τους.
γ.  Έναν κυρίαρχο ελέγχοντα σεληνιακό κύριο που είναι ό,τι κατανοούμε με τον όρο “κατώτερη προσωπικότητα”· είναι (αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η προσωπική αντωνυμία) το σύνολο των φυσικών, αστρικών και νοητικών στοιχειακών και είναι εκείνη η δύναμη που εξαναγκάζει επί του παρόντος τις “πύρινες ενέργειες” του σώματος να τροφοδοτούν τα κατώτερα τρία κέντρα. Το αιθερικό σώμα έχει μια μοναδική και περίεργη θέση, όντας απλώς ο φορέας της πράνα ή ζωής και το κέντρο που χρησιμοποιεί, ανήκει σε μια δική του κατηγορία.
3. Όλες οι υπανθρώπινες μορφές στο σύνολό τους αποδεικνύονται σαν ένας ισχυρός αποτρεπτικός παράγοντας στην πορεία για τη χειραφέτηση του Πραγματικού Ανθρώπου. Σχηματίζουν τον αντίθετο εκείνου που νοούμε σαν κόσμο του Διδασκάλου και οι δύο βρίσκονται σε άμεση αντίθεση μεταξύ τους από τη σκοπιά του ζηλωτή.
 
Ο μύστης μπορεί να εισέλθει στον κόσμο της μορφής, να έλθει σε επαφή μαζί του, να εργασθεί εκεί και να μείνει ανεπηρέαστος απ’ αυτόν, γιατί δεν υπάρχει τίποτε μέσα του που να ανταποκρίνεται σ’ αυτόν. Βλέπει μέσω της πλάνης στην πραγματικότητα πίσω κι επειδή γνωρίζει πού στέκει ο ίδιος, δεν υπάρχει τίποτε στο κάλεσμα και το αίτημα των σεληνιακών αυτών κυρίων που να τον ελκύει. Στέκει στο μέσο μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων. Με την αντίληψη της φύσης αυτού του κόσμου της μορφής, την κατανόηση των ζωών που τον απαρτίζουν και την ικανότητα να ακούει τη φωνή του “άμορφου Ενός” πάνω απ’ την οχλοβοή όλων των κατώτερων φωνών, έρχεται για το ζηλωτή η ευκαιρία να διαφύγει απ’ την κυριαρχία της ύλης.
Αυτό είναι το αληθινό μαγικό έργο, αδελφοί μου, η κατανόηση των ήχων όλων των όντων και η ικανότητα να μιλά κανείς τη γλώσσα της ψυχής είναι το κλειδί του έργου. Οι ικανότητες αυτές όταν χρησιμοποιούνται ορθά, επιβάλλουν στις μικρότερες αυτές ζωές εκείνο τον έλεγχο που θα οδηγήσει στην τελική απελευθέρωση και ο οποίος στον κατάλληλο χρόνο θα οδηγήσει αυτές τις ζωές στο βασίλειο της αυτοσυνείδησης. Αυτή η όψη της ύλης είναι προς το παρόν ελάχιστα κατανοητή από τους υιούς των ανθρώπων. Αν αντιλαμβάνονταν ότι με την προδιάθεση να περιέλθουν υπό σεληνιακό έλεγχο εξωθούν τις μικροσκοπικές ζωές του μικρού τους συστήματος βαθύτερα στο σκοτάδι της άγνοιας, θα επωμίζονταν ταχύτερα τις δίκαιες ευθύνες τους· αν αντιλαμβάνονταν ότι με τη σταθερή προσπάθεια να επιβάλουν το ρυθμό του ηλιακού Κυρίου πάνω στο σύνολο των σεληνιακών κυρίων, θα ωθούσαν αυτές τις ζωές προς τα εμπρός στην αυτοσυνείδητη ανέλιξη, θα ήταν δυνατό να προχωρήσουν με μεγαλύτερη ειλικρίνεια και περισσότερη νοημοσύνη. Αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να διαδοθεί, γιατί όλες οι ποικίλες όψεις της ζωής του Θεού αλληλεξαρτώνται και καμιά δε φθάνει σε πληρέστερη αντίληψη χωρίς να ευεργετήσει ολόκληρη την ομάδα.
Θα σας δώσω λίγες απλές υποδείξεις. Μπορεί να είναι χρήσιμες σε όλους τους ειλικρινείς ζηλωτές:
 
Με τη μεθοδική τακτοποίηση της ζωής έρχεται η τελική σύνθεση κι ο ορθός έλεγχος του χρόνου με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Με την ορθή εξάλειψη εκείνου που είναι δευτερεύον και με την αίσθηση της ορθά προσαρμοσμένης αναλογίας έρχεται εκείνη η ακρίβεια και η προσήλωση που είναι το σημάδι του αποκρυφιστή.
Με την ορθή έφεση τον καθορισμένο χρόνο έρχεται η αναγκαία επαφή και η έμπνευση για το έργο που πρέπει να γίνει.
Με τη σταθερή συμμόρφωση στους αυτοπροσδιορισμένους κανόνες έρχεται η βαθμιαία εκλέπτυνση του οργάνου και η τελειοποίηση των φορέων που θα είναι – για το Διδάσκαλο – το μέσον της βοήθειας μεταξύ πολλών μικρών.
 
Σας εμπιστεύομαι την παραπάνω σκέψη γιατί γνωρίζω ότι θα κατανοήσετε τις συνέπειες και θα εξετάσετε σοβαρά το νόημα των παρατηρήσεών μου.
Ο κόσμος βρίσκεται σήμερα σε κατάσταση αγωνίας. Όπως ακριβώς για το ανελισσόμενο Εγώ η στιγμή της μέγιστης ανάπτυξης είναι συχνά η στιγμή της μέγιστης οδύνης (αν η αντίληψη ανταποκριθεί στην ευκαιρία), έτσι και στον ανελισσόμενο κόσμο. Σ’ εκείνους από σας που έχουν την εσώτερη όραση και την ενορατική κατανόηση, έρχεται η ευκαιρία να βοηθήσουν σ’ αυτή την αντίληψη και να οδηγήσουν έναν απελπισμένο κόσμο – ριγμένο βαθιά στο σκοτάδι και την αγωνία – ένα βήμα πλησιέστερα στο φως. Το έργο που πρέπει να κάνετε είναι να πάρετε τη γνώση που κατέχετε και να προσαρμόσετε την εφαρμογή της στην παγκόσμια ανάγκη, έτσι ώστε να αναγνωρισθεί γρήγορα η αλήθεια. Στην καρδιά κάθε ανθρώπου βρίσκεται κρυμμένο το άνθος της ενόρασης. Σ’ αυτό μπορείτε να βασισθείτε και κανένα αιώνιο ή κοσμικό γεγονός, ντυμένο στην κατάλληλη μορφή, δε θα αποτύχει να λάβει την αναγκαία του αναγνώριση και κατανόηση.

(Αλίκη Μπέιλη, Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις, σσ. 8-12)