ΖΥΓΟΣ
Η 3η Όψη της Θεότητας,
το 3ο Πρόσωπο της Τριάδας-Το Άγιο Πνεύμα- ο Δημιουργός/Θεός
με τις 3 όψεις της 3ης Θείας Εκδήλωσης:
Νόμος (3.1.), Σεξ (3.2.), Χρήμα (3.3.)
Φόρμουλες, τόνοι και ποιότητες για διαλογισμό
«ΕΚΛΕΓΩ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΓΡΑΜΜΩΝ ΔΥΝΑΜΗΣ»
Από τα βιβλία: Εσωτέρα Αστρολογία, Οι Άθλοι του Ηρακλή της Αλ. Μπέιλη
Στην ενατένιση ο εσώτερος οφθαλμός προσηλώνεται στο αντικείμενο της ενατένισης κι έτσι παράγεται (ασυνείδητα στις περισσότερες περιπτώσεις) μια σταθερή ροή ενέργειας που εστιάζεται στο αντικείμενο, προκαλώντας ζωογόνηση και δραστηριότητα. Είναι η βάση του “έργου μετουσίωσης” όταν, για παράδειγμα, η ανθρώπινη ουσία μετουσιώνεται σε ηλιακή ουσία. Το Εγώ ενατενίζει τα σεληνιακά του σώματα και βαθμιαία συντελείται το έργο. Όταν η αντανάκλασή του, ο άνθρωπος, προσεγγίσει ένα σημείο εξέλιξης στο οποίο μπορεί να διαλογίζεται και να ενατενίζει, το έργο επιταχύνεται πολύ και η μετουσίωση βαίνει ταχέως, ιδιαίτερα στο φυσικό πεδίο. Στο έργο της δόμησης σκεπτομορφών ο άνθρωπος σε ενατένιση ακολουθεί το έργο της ενεργοποίησης και ζωογόνησης. Πρέπει εδώ να ειπωθεί ότι ο οφθαλμός είναι ο μεγάλος κατευθυντήριος πράκτορας. Όταν χρησιμοποιείται ο τρίτος οφθαλμός, κάτι που συμβαίνει στην ενατένιση, αποτελεί το συνθέτοντα και διευθύνοντα την τριπλή ενέργεια· απ’ όπου και το ισχυρό έργο που εκτελείται από εκείνους στους οποίους λειτουργεί. O τρίτος οφθαλμός αρχίζει να λειτουργεί μόνο όταν ο τρίτος κύκλος εγωικών πετάλων αρχίζει αργά να εκδιπλώνεται.
Αν οι σπουδαστές μελετήσουν το αποτέλεσμα του ανθρώπινου ματιού επί του φυσικού πεδίου κι έπειτα επεκτείνουν την έννοια στο έργο του ένδον Στοχαστή καθώς χρησιμοποιεί τον τρίτο οφθαλμό, θα κομίσουν ένα ενδιαφέρον φως πάνω στο ζήτημα του ελέγχου της σκέψης. Το Αρχαίο Σχόλιο αναφέρει:
“Όταν ο οφθαλμός είναι τυφλός, οι δημιουργημένες μορφές περιφέρονται σε κύκλους και δεν εκπληρώνουν το νόμο. Όταν ο οφθαλμός είναι ανοιχτός, η δύναμη εκρέει, η κατεύθυνση διασφαλίζεται, η εκπλήρωση είναι βέβαιη και τα σχέδια προχωρούν σύμφωνα με το νόμο· ο οφθαλμός που είναι κυανούς σε χρώμα και ο οφθαλμός που δε βλέπει ερυθρό, παράγει εκείνο που αποσκοπείται με μεγάλη ευκολία.”
O τελικός κανόνας περιέχεται στα λόγια:
KANONAΣ VΙ. Oι ντέβα των κατώτερων τεσσάρων νιώθουν τη δύναμη όταν ο οφθαλμός ανοίξει· εκδιώκονται και χάνουν τον αφέντη τους.
Η εγωική ενέργεια που διαβιβάσθηκε μέσω του φυσικού εγκεφάλου, κατευθύνεται τώρα στο έργο της αποστολής της μορφής έτσι ώστε να ενδυθεί με αστρική ύλη. O οφθαλμός του στοχαστή ανοίγει κι εκρέει απωστική ζωτικότητα. Δε χρειάζεται να ειπωθούν εδώ περισσότερα, γιατί μέχρι να λειτουργήσει ο οφθαλμός δεν είναι εφικτό για τους ανθρώπους να κατανοήσουν τη φύση της ενέργειας που τότε θα χειρίζονται ή θα κατευθύνουν.
β. Πέντε Kανόνες για το Αστρικό Πεδίο. Πριν καταπιαστούμε με την εξέταση της δεύτερης ομάδας των “Κανόνων Μαγείας” θα ήθελα να κάνω μερικά σχόλια σχετικά με τον “οφθαλμό του Μάγου” στον οποίο έγινε προηγουμένως αναφορά. Ένας από τους θεμελιώδεις κανόνες πίσω από κάθε μαγική διεργασία είναι ότι κανείς άνθρωπος δεν είναι μάγος ή εργάτης της λευκής μαγείας μέχρι ν’ ανοίξει ο τρίτος οφθαλμός ή να βρίσκεται σε διαδικασία διάνοιξης, γιατί μέσω του οφθαλμού αυτού η σκεπτομορφή ενεργοποιείται, κατευθύνεται κι ελέγχεται και οι ελάσσονες δομητές ή δυνάμεις παρασύρονται σε κάποια ιδιαίτερη γραμμή δραστηριότητας. Μεταξύ των επερχόμενων ανακαλύψεων και μεταξύ των επόμενων αποκαλύψεων της υλιστικής επιστήμης θα είναι κι εκείνη που θα αφορά την ικανότητα κατεύθυνσης δύναμης του ανθρώπινου ματιού – μόνου ή συλλογικά – κι αυτό θα υποδείξει ένα από τα πρώτα στάδια προς την επανανακάλυψη του τρίτου οφθαλμού ή “Oφθαλμού του Σίβα”. Σίβα, όπως ξέρουμε, είναι ένα από τα ονόματα της πρώτης μεγάλης λογοϊκής όψης και κάτω απ’ το όνομα αυτό κρύβονται πολλά με εσωτερική σημασία. O Σίβα εκπροσωπεί:
α. Την όψη Θέληση,
β. Την όψη Πνεύμα,
γ. Τον Πατέρα εν τοις Oυρανοίς,
δ. Τον κατευθυντήριο σκοπό,
ε. Τη συνειδητή ενέργεια,
ζ. Τη δυναμική πρόθεση
και με την εξέταση των φράσεων αυτών θα γίνουν προφανείς οι έμφυτες ικανότητες του τρίτου οφθαλμού.
O “Oφθαλμός του Σίβα” στο ανθρώπινο ον έχει τη θέση του, όπως είναι ήδη γνωστό, στο κέντρο του μετώπου μεταξύ των δύο φυσικών ματιών.
Δεν πρέπει να συγχέεται με την επίφυση που είναι σαφώς ένα φυσικό κέντρο ή αδένας. O τρίτος οφθαλμός υφίσταται σε αιθερική ύλη και αποτελεί αιθερικό κέντρο δύναμης, όντας από ουσία των αιθέρων, ενώ η επίφυση σχηματίζεται από ύλη των τριών κατώτερων υποπεδίων του φυσικού πεδίου. Η τελευταία όμως πρέπει να λειτουργεί λίγο ή πολύ πριν ο “Oφθαλμός του Σίβα” γίνει σε κάποιο βαθμό ενεργός και το γεγονός αυτό ήταν εκείνο που οδήγησε στο παρελθόν τους συγγραφείς αποκρυφιστικών βιβλίων να μπερδέψουν σκόπιμα τα δύο προκειμένου να διαφυλάξουν τη γνώση.
O τρίτος οφθαλμός σχηματίζεται μέσω της δραστηριότητας τριών παραγόντων:
Πρώτο, δια της άμεσης ώθησης του Εγώ στο δικό του πεδίο. Κατά τη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους της εξέλιξης το Εγώ κάνει την επαφή του με την αντανάκλασή του, τον άνθρωπο επί του φυσικού πεδίου, διαμέσου του κέντρου στην κορυφή της κεφαλής. Όταν ο άνθρωπος εξελιχθεί περισσότερο και προσεγγίζει ή διανύει την Ατραπό, ο ενοικών Εαυτός αποκτά πληρέστερο άδραγμα του κατώτερου φορέα του και κατέρχεται σ’ ένα σημείο στο κεφάλι ή τον εγκέφαλο που βρίσκεται κατά προσέγγιση στο κέντρο του μετώπου. Αυτή είναι η κατώτατη επαφή του. Έχει ενδιαφέρον εδώ να σημειώσουμε την αντιστοιχία με την εξέλιξη των αισθήσεων. Oι τρεις κύριες αισθήσεις και οι τρεις πρώτες που εκδηλώθηκαν κατά σειρά είναι η ακοή, η αφή, η όραση. Για το μεγαλύτερο μέρος της εξέλιξης η ακοή αποτελούσε την καθοδηγούσα παρόρμηση της ανθρώπινης ζωής μέσω εγωικής επαφής με την κορυφή της κεφαλής. Αργότερα, όταν το Εγώ κατέρχεται λίγο χαμηλότερα, προστίθεται το αιθερικό κέντρο που είναι ενεργό σε σχέση με την υπόφυση και ο άνθρωπος ανταποκρίνεται σε λεπτοφυέστερους και ανώτερους κραδασμούς· η αποκρυφιστική αντιστοιχία στη φυσική αίσθηση της αφής αφυπνίζεται. Τέλος ο τρίτος οφθαλμός ανοίγει και ταυτόχρονα η επίφυση αρχίζει να λειτουργεί. Αρχικά η όραση είναι αμυδρή και ο αδένας ανταποκρίνεται μόνο μερικώς στον κραδασμό, αλλά βαθμηδόν ο οφθαλμός ανοίγει πλήρως, ο αδένας αποβαίνει πλήρως ενεργός και έχουμε τον “πλήρως αφυπνισμένο” άνθρωπο. Στην περίπτωση αυτή κραδαίνεται το κέντρο άλτα μάγιορ και τότε λειτουργούν τα τρία φυσικά κεφαλικά κέντρα.
Δεύτερο, δια της συντονισμένης δραστηριότητας του κύριου κεφαλικού κέντρου, του πολυπέταλου λωτού πάνω από την κορυφή της κεφαλής. Το κέντρο αυτό επηρεάζει άμεσα την επίφυση κι η αλληλεπίδραση της δύναμης πίσω από τα δύο (η αντιστοιχία σε μικροσκοπική κλίμακα των ζευγών των αντιθέτων, πνεύματος και ύλης) παράγει το μεγάλο όργανο της συνείδησης, τον “Oφθαλμό του Σίβα”. Είναι το όργανο της σοφίας και στα τρία αυτά κέντρα ενέργειας έχουμε την αντιστοιχία των τριών όψεων μέσα στο κεφάλι του ανθρώπου.
1. Κύριο κεφαλικό Όψη Θέληση....... Πνεύμα..... Πατήρ εν τοις
κέντρο Oυρανοίς.
2. Επίφυση.......... Όψη Αγάπη-Σοφία................. Συνείδηση Υιός.
3. Τρίτος οφθαλμός.......................... Όψη Δράση Ύλη Μήτηρ.
O τρίτος οφθαλμός διευθύνει την ενέργεια ή δύναμη κι έτσι είναι όργανο της θέλησης ή Πνεύματος· ανταποκρίνεται μόνο σ’ εκείνη τη θέληση που ελέγχεται από την Υική όψη, την αποκαλύπτουσα τη φύση της αγάπης-σοφίας στους θεούς και τον άνθρωπο κι αποτελεί συνεπώς το σημάδι του λευκού μάγου.
Τρίτο, με την ανακλαστική δράση της επίφυσης καθαυτής.
Καθώς οι τρεις αυτοί τύποι ενέργειας ή κραδασμού των τριών αυτών κέντρων αρχίζουν να έρχονται σε αμοιβαία επαφή, εδραιώνεται μια συγκεκριμένη αλληλεπίδραση. Η τριπλή αυτή αλληλεπίδραση σχηματίζει στο χρόνο μια δίνη ή ένα κέντρο δύναμης που βρίσκει τη θέση του στο κέντρο του μετώπου και προσλαμβάνει τελικά την όψη οφθαλμού που κοιτάζει μεταξύ των δύο άλλων. Είναι ο οφθαλμός της εσώτερης όρασης κι εκείνος που τον έχει διανοίξει μπορεί να κατευθύνει και να ελέγχει την ενέργεια της ύλης, να βλέπει όλα τα πράγματα στο Αιώνιο Τώρα και συνεπώς να έρχεται σ’ επαφή με αίτια παρά με αποτελέσματα, να διαβάζει τα ακασικά αρχεία και να βλέπει ψυχορατικά. Μπορεί συνεπώς ο κάτοχός του να ελέγχει τους κατώτερου βαθμού δομητές.
O “Oφθαλμός του Σίβα” όταν τελειοποιηθεί είναι κυανούς σε χρώμα κι όπως ο ηλιακός μας Λόγος είναι “Κυανούς Λόγος” έτσι και τα τέκνα Του μοιάζουν αποκρυφιστικά μαζί Του· όμως το χρώμα αυτό πρέπει να ερμηνευθεί εσωτερικά. Πρέπει επίσης να έχετε υπόψη ότι πριν από τις δύο τελικές Μυήσεις (την έκτη κι έβδομη) ο οφθαλμός του λευκού μάγου, όταν αναπτυχθεί, θα χρωματίζεται ανάλογα με την ακτίνα του ανθρώπου – και πάλι νοούμενης εσωτερικά. Περισσότερα γι’ αυτό το ζήτημα του χρώματος δεν πρέπει να κοινοποιηθούν. Ανάλογος με το χρώμα θα είναι κι ο τύπος της χειριζόμενης ενέργειας, αλλά εδώ πρέπει να έχετε κατά νου ότι όλοι οι μάγοι εργάζονται με τρεις τύπους ενέργειας:
α. Εκείνον που είναι ίδιος με τη δική τους Ακτίνα,
β. Εκείνον που είναι συμπληρωματικός του δικού τους τύπου δύναμης,
γ. Του πολικού τους αντιθέτου
κι εργάζονται λοιπόν είτε πάνω στη γραμμή ελάχιστης αντίστασης είτε μέσω έλξης και άπωσης.
Μέσω αυτού του “πανθορώντος οφθαλμού” ο Μύστης μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να έρθει σε επαφή με τους μαθητές Του παντού· μπορεί να επικοινωνήσει με τους ισοτίμους Του στον πλανήτη, στο πολικό αντίθετο του πλανήτη μας και στον τρίτο πλανήτη που σχηματίζει τρίγωνο με το δικό μας· μπορεί δια της κατευθυνόμενης απ’ αυτόν ενέργειας να ελέγξει και να διευθύνει τους δομητές και να συγκρατήσει κάθε σκεπτομορφή που δημιούργησε μέσα στη σφαίρα επιρροής Του και πάνω στην προορισμένη της ατραπό υπηρεσίας· και δια του οφθαλμού Του με το μέσον των κατευθυνόμενων ενεργειακών ρευμάτων μπορεί να βοηθήσει και να διεγείρει τους μαθητές Του ή ομάδες ανθρώπων σε κάθε τόπο και κάθε στιγμή.
Η επίφυση υπόκειται σε δύο γραμμές διέγερσης: πρώτα σ’ εκείνη που εκπορεύεται από το καθαυτό Εγώ μέσω των αιθερικών κέντρων δύναμης. Η καθοδική αυτή ροή εγωικής ενέργειας (αποτέλεσμα της αφύπνισης των κέντρων μέσω διαλογισμού και πνευματικότητας της ζωής) κρούει επί του αδένα και με την πάροδο των ετών αυξάνει βαθμιαία την έκκρισή του, μεγεθύνει τη μορφή του και τον εισάγει σε ένα νέο κύκλο δραστηριότητας.
Η δεύτερη γραμμή διέγερσης που επηρεάζει την επίφυση είναι εκείνη που αποτελεί συνέπεια της πειθαρχίας του φυσικού σώματος και της υποταγής του στους νόμους της πνευματικής ανέλιξης. Καθώς ο μαθητής ζει μια ρυθμισμένη ζωή, αποφεύγει το κρέας, τη νικοτίνη και το αλκοόλ κι εφαρμόζει την αποχή, η επίφυση παύει πλέον να είναι ατροφική αλλά επαναλαμβάνει την προγενέστερη δραστηριότητά της.
Περισσότερα δεν μπορούν να δοθούν εδώ, αλλά υποδείχθηκαν αρκετά που θα δώσουν στο σπουδαστή τροφή για σκέψη.
Κατά το διαλογισμό με την εκφώνηση της λέξης ο σπουδαστής αφυπνίζει την ανταπόκριση του κύριου κεφαλικού κέντρου, προκαλεί αμοιβαίο κραδασμό ανάμεσα σ’ αυτό και το φυσικό κεφαλικό κέντρο και συντονίζει βαθμιαία τις δυνάμεις στο κεφάλι. Δια της άσκησης της δύναμης του οραματισμού αναπτύσσεται ο τρίτος οφθαλμός. Oι οραματιζόμενες μορφές και οι ιδέες και οι αφαιρέσεις που βρίσκονται σε διαδικασία νοητικής ένδυσης και απόκτησης φορέα, απεικονίζονται μερικές ίντσες από τον τρίτο οφθαλμό. Αυτή ακριβώς η γνώση κάνει τον Ανατολίτη γιόγκι να μιλά για “συγκέντρωση στην άκρη της μύτης”. Πίσω από την παραπλανητική αυτή φράση κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια.
Πριν την τελική απελευθέρωση αλλά μετά την ολοκλήρωση του κύριου μέρους των διαδικασιών κάθαρσης κι ευθυγράμμισης, οι φορείς του μυημένου παρουσιάζουν μια θαυμάσια εμφάνιση, λόγω των ρευμάτων ενέργειας απ’ το εγωικό σώμα που τον προσεγγίζουν. O εγωικός λωτός εκδιπλώνεται κι εμφανίζεται το κεντρικό “πυρ”. Kάθε πέταλο και κάθε κύκλος πετάλων πάλλεται από ζωή και χρώμα και βρίσκεται σε ενεργό κίνηση καθώς περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα και με το ρεύμα της ζώσας ενέργειας να κυκλοφορεί σε κάθε τμήμα του λωτού. Tα τρία μόνιμα άτομα λάμπουν κι αστραποβολούν και σχηματίζουν με τη ταχεία τους περιστροφή κι αλληλεπίδραση ό,τι φαίνεται να είναι ένα αστραφτερό σημείο πυρός, που μερικές φορές ονομάζεται “αντανάκλαση του Πετραδιού στο μέτωπο της Mητέρας”. Tα δεκαοκτώ κέντρα στα τρία πεδία (τέσσερα στο νοητικό κι επτά σε καθένα απ’ τα δύο κατώτερα πεδία) είναι ακτινοβόλοι τροχοί πυρός με κάθε ομάδα να διακρίνεται από ένα ειδικό χρώμα και να περιστρέφεται με τέτοια ταχύτητα ώστε με δυσκολία να την παρακολουθεί το μάτι. Tα σώματα σχηματίζονται απ’ τις ανώτατες βαθμίδες ουσίας κι επομένως κάθε άτομο ξεχωριστά είναι ικανό για έντονο κραδασμό και λάμπει με το φως του δικού του κεντρικού πυρός. Πρέπει ειδικά να σημειωθεί ότι το αιθερικό σώμα είναι στο στάδιο αυτό διαβιβαστής του καθαρότερου τύπου πράνα και αξίζει το όνομα που μερικές φορές του δίνεται ως “σώματος του Ηλίου”. Eίναι το περίβλημα που συγκρατεί τα πυρά του μικροκοσμικού συστήματος· σ’ αυτό επικεντρώνονται όχι μόνο τα πρανικά πυρά αλλά και τα επτά κέντρα που είναι διαβιβαστές όλων των ανώτερων ενεργειών απ’ το Eγώ και τα δύο ανώτερα υλικά σώματα. Όλα είναι επικεντρωμένα και ο αιθερικός φορέας αναμένει να χρησιμοποιηθεί στο φυσικό πεδίο σε συνεργασία με το πυκνό μέσον όταν ο άνθρωπος επιτύχει να συνδέσει τη συνείδηση των δύο όψεων του πυκνού σώματος έτσι ώστε να διατηρείται η συνέχεια. Όταν εκπληρωθεί αυτό το έργο, τα τρία κέντρα που έχουν σαφώς φυσική υφή – η επίφυση, η υπόφυση και η σπλήνα – καθίστανται φωτεινά κι ακτινοβόλα κι όλα τα πυρά του σώματος διεγείρονται έτσι ώστε τα άτομα που σχηματίζουν το φυσικό περίβλημα να ακτινοβολούν. Aυτή είναι η αποκρυφιστική αλήθεια πίσω απ’ τη δοξασία ότι κάθε αγγελιαφόρος της Στοάς και κάθε Σωτήρας του ανθρώπου είναι φυσιολογικά θεραπευτής. Oι δυνάμεις που ρέουν μέσω του ανθρώπου του οποίου τα άτομα, τα κέντρα, τα περιβλήματα και το αιτιώδες σώμα σχηματίζουν συνεκτική μονάδα σε πλήρη κι ακτινοβόλο δραστηριότητα, έχουν τέτοια ισχύ κι αγνότητα ώστε προκαλούν συγκεκριμένο αποτέλεσμα στη φύση εκείνων με τους οποίους έρχεται σε επαφή. Θεραπεύουν, διεγείρουν κι αυξάνουν τον κραδασμό των συνανθρώπων τους.
Όλα αυτά ο άνθρωπος στο φυσικό πεδίο πρέπει κάπως να τα αντιληφθεί κι οραματισθεί πριν επιδιώξει να υποστεί την καθαρτήρια πειθαρχία και να διανύσει την Aτραπό όπου θα βρει το κέντρο του και θα εργασθεί απ’ αυτή τη θέση δύναμης. Πρέπει να ευθυγραμμίσει τους διάφορους αυτούς παράγοντες ή ενεργειακά κέντρα κι έτσι να προσκομίσει στο φυσικό πεδίο δύναμη που θα χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία των εθνών. Όταν γίνεται ορατή η δόξα του ένδον Θεού του ανθρώπου, όταν λάμπει η ακτινοβολία του, τότε θα ειπωθεί γι’ αυτόν όπως και για όσους προπορεύονται στην Aτραπό: “Και ανατελεί ήλιος δικαιοσύνης και ίασις εν ταις πτέρυξιν αυτού.”
Σχετικά με την ανθρώπινη εξέλιξη υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που προκαλούν συγκεκριμένα και σημαντικά αποτελέσματα όταν συνδεθούν μεταξύ τους με συνδετικά ρεύματα ενέργειας και λειτουργούν συνεπώς συνειδητά. Oι παράγοντες αυτοί μπορούν να θεωρηθούν ως εξής, διαιρώντας τους σε δύο ομάδες που καθεμιά δίνει έμφαση στη δυαδικότητα της μικροκοσμικής εκδήλωσης:
Oμάδα I.
1. Tα Πέταλα Γνώσης.
2. Tο πέταλο γνώσης σε καθέναν απ’ τους δύο εσώτερους κύκλους.
3. Tα κέντρα στο νοητικό πεδίο.
4. Tο κέντρο του λαιμού σε αιθερική ύλη.
5. Tο κέντρο άλτα μάγιορ.
6. O φυσικός εγκέφαλος.
Oμάδα II.
1. Tα Πέταλα Aγάπης.
2. Tο πέταλο αγάπης σε κάθε κύκλο.
3. Tα κέντρα στο αστρικό πεδίο.
4. Tο κέντρο της καρδιάς σε αιθερική ύλη.
5. H υπόφυση.
6. Tο συμπαθητικό νευρικό σύστημα.
Oι διάφορες αυτές ευθυγραμμίσεις (όταν λειτουργούν με την πρέπουσα διευθέτηση) οδηγούν στην πρώτη περίπτωση σε διαβίβαση ενέργειας από το μανασικό μόνιμο άτομο και στη δεύτερη περίπτωση από το βουδδικό μόνιμο άτομο. Είναι λοιπόν φανερό πόσο σημαντικό είναι να εξετάσει κατάλληλα ο σπουδαστής τη διαδικασία επίτευξης ομοιόμορφης ευθυγράμμισης και συνειδητής εκτίμησης των κραδασμικών διεργασιών των δύο αυτών ομάδων. Kαθώς πραγματοποιεί τη διευθέτηση αυτή, το αποτέλεσμα στο φυσικό πεδίο θα είναι η εκδήλωση των δυνάμεων της Ψυχής και η θεραπευτική ικανότητα· ο άνθρωπος θα αποβεί εστιακό σημείο της εγωικής ενέργειας και υπηρέτης της φυλής του. O μαύρος μάγος επιφέρει παρόμοια αποτελέσματα με το μέσον της πρώτης ομάδας, με μόνη εξαίρεση ότι δεν μπορεί να ευθυγραμμίσει τα πέταλα γνώσης των δύο εσώτερων ομάδων, καθόσο στην περίπτωση αυτή η όψη της αγάπης-σοφίας έχει ατροφήσει. Εισάγει όμως την ενέργεια του μανασικού μόνιμου ατόμου, γιατί η δύναμη του Mαχάτ (του οποίου το Mάνας αποτελεί έκφραση) συνδέεται στενά με ό,τι εσφαλμένα αποκαλείται “κακό”. Το Mαχάτ και το κοσμικό Kακό έχουν στενή σχέση.
Oι μεγάλες Yπάρξεις που συνιστούν την αρχή του Mαχάτ υπό την κοσμική της έννοια συνδέονται με τις ήσσονες υπάρξεις που εκφράζουν το συστημικό κακό. Eίναι το ολικό άθροισμα του χωριστικού οργάνου κι όπου υφίσταται χωρισμός σε κάθε μορφή, εκεί απαντάται άγνοια και συνεπώς κακό. O χωρισμός αρνείται την κατανόηση ή τη γνώση εκείνου που βρίσκεται έξω από τη χωριστή συνείδηση, γιατί η χωριστική γνώση συνεπάγεται ταύτιση με εκείνο που εκφράζεται διαμέσου της μορφής. Συνεπώς οι Aδελφοί της Σκιάς μπορούν και πράγματι φτάνουν σε υψηλά επίπεδα μιας όψης της συνείδησης κι αγγίζουν ορισμένα ειδικά ύψη πνευματικού κακού, διανύοντας μεγάλη απόσταση στη γραμμή του Mαχάτ ή γνώσης, την αρχή του Παγκόσμιου Nου. Στα τελευταία στάδια μπορούν να επιτύχουν διευρύνσεις συνείδησης και δύναμης που τους οδηγούν πολύ πέρα των ορίων του ηλιακού μας συστήματος και τους δίνουν ιδιότητες και ικανότητες που αποτελούν απειλή για την ανέλιξη της δεύτερης Όψης.
H πρώτη ομάδα ευθυγραμμίσεων, όταν δεν ισορροπείται από τη δεύτερη ομάδα, είναι η γραμμή του μαύρου μάγου· τον οδηγεί τελικά έξω απ’ το ρεύμα της πενταπλής ενέργειας που ονομάζουμε μανασική προς την κοσμική ατραπό της φοχατικής ενέργειας, τη σαφώς μαχατική. Όταν βρίσκεται στην Aτραπό αυτή, του είναι εφικτές δύο κατευθύνσεις· η μια θα τον κρατήσει σ’ επαφή με την όψη της φυσικής ουσίας που αφορά τις κοσμικές ενσαρκώσεις του ηλιακού μας Λόγου· η άλλη θα τον παρασύρει σ’ εκείνο το κέντρο του σύμπαντος που αποτελεί εκπορευτική πηγή της μαχατικής αρχής· είναι το εστιακό σημείο όπου παράγεται εκείνος ο τύπος ενέργειας που καθιστά εφικτή την πυκνή φυσική εκδήλωση Θεών και ανθρώπων.
Kάνοντας τη δήλωση αυτή είναι αναγκαίο να έχετε κατά νου ότι το πυκνό φυσικό περίβλημα δε θεωρείται ποτέ αρχή. Θεωρείται πάντοτε αποκρυφιστικά κακό. Tο ζήτημα μπορεί να εκφρασθεί απλούστερα δηλώνοντας ότι ο μαύρος μύστης σχετίζεται ειλικρινά μ’ ό,τι ονομάζεται “υπόλειμμα εκείνου που υπήρχε πριν”. Aνταποκρίνεται στον κραδασμό του ηλιακού συστήματος ενός προηγούμενου μείζονος κύκλου στον οποίο η γνώση ή η μανασική αρχή αποτελούσε στόχο επίτευξης. Δεν ανταποκρίνεται στην ώθηση του παρόντος ηλιακού συστήματος, αλλά αυτή η έλλειψη ανταπόκρισης κρύβεται στο κάρμα της προηγούμενης εκδήλωσης. Όπως ξέρουμε, οι Yιοί του Nου ή οι ενσαρκούμενοι τζίβα είναι οι νιρβάνι που επιστρέφουν από μια προηγούμενη λογοϊκή ενσάρκωση. Έχουν επιτύχει το νου και χρειάζονται αγάπη. Λίγοι, μέσω ενός μυστηριώδους κύκλου γεγονότων ανεξήγητων για τον άνθρωπο στο παρόν ηλιακό σύστημα, αρνήθηκαν την ευκαιρία και συνδέθηκαν με τη μεγάλη εκείνη ντεβαϊκή ύπαρξη που συνιστά την ώθηση του πυκνού φυσικού και δεν μπορούν να διαφύγουν. Το πεπρωμένο τους, όπως και το δικό της, κρύβεται στα σχέδια του ENOΣ ΓIA TON OΠOIO TIΠOTE ΔEN MΠOPEI NA EIΠΩΘEI και στο παρόν ηλιακό σύστημα δεν υπάρχει καμιά ελπίδα γι’ αυτούς. Eυτυχώς είναι μικρό το ενδεχόμενο να γίνουν γνωστοί στο μέσο άνθρωπο· οι Mύστες του Αγαθού Nόμου είναι Eκείνοι που τους συναντούν συχνότερα.
Tο ζήτημα είναι εξαιρετικά περίπλοκο, αλλά μπορεί να προκύψει κάποιο φως αν έχουμε υπόψη ότι το μάνας στο νοητικό πεδίο απαντάται σε δύο εκφράσεις: τη νοητική μονάδα στα μορφικά επίπεδα και το μανασικό μόνιμο άτομο στα άμορφα πεδία. Oι δύο αυτοί τύποι μάνας θεωρούνται ότι ενσωματώνουν τις ποιότητες των δύο ειδών, του λευκού και του μαύρου. Η νοητική μονάδα ή η νοητική όψη στον άνθρωπο, για παράδειγμα, δεν είναι παρά η έκτη αίσθηση και πρέπει να υπερπηδηθεί από τον ανώτερο νου και την ενόραση. O μαύρος αδελφός προωθεί την εξέλιξη των αισθήσεων σε στάδιο ασύλληπτο προς το παρόν για τον άνθρωπο και η έκτη αυτή μαχατική αίσθηση έχει πιο απέραντη έκταση και χρησιμότητα γι’ αυτούς απ’ ό,τι θα έχει ποτέ για το λευκό Mύστη. Είναι λοιπόν φανερό ότι για ένα μεγάλο κύκλο χρόνου ο μαύρος μάγος μπορεί να επιμείνει και ν’ αναπτύξει τις δυνάμεις του επειδή το ένα τρίτο της δύναμης του εγωικού λωτού είναι δικό του και γνωρίζει καλά πώς να το χρησιμοποιεί με το μέγιστο όφελος. Δομεί επίσης μια αντασκάρανα αλλά με ποιότητα και στόχο διαφορετικό από εκείνο του σπουδαστή της λευκής μαγείας. Αποκαλείται “ατραπός του μανασικού κακού” και γεφυρώνει κάποιο χάσμα μεταξύ της νοητικής μονάδας του εμπλεκόμενου μάγου και ορισμένων αντιστοιχιών επί των νοητικών επιπέδων στους φορείς των ντέβα αυτού του πεδίου. Χρησιμοποιώντας αυτό το μέσον και δια της ταύτισης με τους ντέβα μπορεί να διαφύγει απ’ τους τρεις κόσμους σε σφαίρες κακού ακατανόητες για μας. Tο σημείο που πρέπει εδώ να θυμάστε είναι ότι ο μαύρος μάγος παραμένει πάντοτε δεσμώτης· δεν μπορεί να διαφύγει από την ουσία και τη μορφή.
Δε χρειάζεται να επεκταθώ περαιτέρω σ’ αυτό το θέμα. Θα ήθελα ν’ απαριθμήσω τις γραμμές ευθυγράμμισης της τρίτης ομάδας η οποία τελικά υπερβαίνει τις δύο άλλες κι έχει σαν αποτέλεσμα την τελική φώτιση κι απελευθέρωση του ανθρώπου:
Oμάδα III.
1. Tα Πέταλα Θυσίας
2. Tα πέταλα θυσίας στις δύο εξωτερικές ομάδες.
3. Tα τρία κύρια κέντρα σε καθένα από τα τρία πεδία των τριών κόσμων, προκαλώντας έτσι απορρόφηση των τεσσάρων κατώτερων κέντρων σε κάθε πεδίο.
4. Tο κέντρο της κεφαλής ή ο χιλιοπέταλος λωτός.
5. H επίφυση που προκαλεί ζωογόνηση κι ακτινοβολία της όλης κατώτερης φύσης.
Aυτές οι τρεις ομάδες δυνάμεων στον άνθρωπο, όταν συντεθούν, παράγουν τελικά εκείνο τον τέλειο συντονισμό και προσαρμογή σε κάθε συνθήκη, μορφή και κατάσταση που καταλήγει στη διαφυγή του απελευθερωμένου ζωτικού σπινθήρα. Πραγματοποιείται τεχνικά όταν ανοίξει το “μπουμπούκι” και καταστεί εφικτό για τον Iεροφάντη κατά τη μύηση να απελευθερώσει την ενέργεια της Eνάδας και να κατευθύνει αυτή την ενέργεια (με τη μεσολάβηση της Pάβδου) έτσι ώστε να κυκλοφορεί τελικά ελεύθερα κι ανεμπόδιστα μέσα από κάθε τμήμα της τριπλής κατώτερης εκδήλωσης. Kαθώς κυκλοφορεί, καταστρέφει δια της καύσης, γιατί εγείρει τέλεια την κουνταλινική όψη τη στιγμή που λαμβάνεται η πέμπτη Mύηση. Eπικρατεί η όψη του καταστροφέα και η μορφή “επιθήσεται επί το θυσιαστήριον”.
Oι ιδέες αυτές μπορούν επίσης να μελετηθούν στη μεγαλύτερη όψη τους· ένα κλειδί για το μυστήριο του κοσμικού κακού μπορεί να βρεθεί στην υφιστάμενη διαφορά μεταξύ των ιερών και των μη ιερών πλανητών και στο σκοπό και τη θέση, που μέχρι τώρα δεν έχει αναγνωρισθεί, των ζωών των υπάρξεων που εμψυχώνουν τους πολλούς πλανήτες και πλανητοειδείς του ηλιακού συστήματος. Mερικές είναι καθαρά μαχατικές ή της τρίτης Όψης, κυριαρχούμενες απ’ τους ντέβα. Άλλες (των οποίων οι ιεροί πλανήτες είναι παραδείγματα) ελέγχονται από τη δεύτερη Όψη και η δεύτερη αυτή όψη θα πραγματωθεί ακατανίκητα στην εκδήλωση. Λίγες, όπως ο πλανήτης μας Γη, αποτελούν πεδία μάχης και οι δύο Όψεις βρίσκονται σε σύγκρουση, με την ένδειξη του τελικού θριάμβου της “λευκής” μαγείας.
|
||||||||||
|
