«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 25 Ιουνίου 2023

Oμιλία πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Κ.Β.

ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ

“Οι υιοί του Θεού, που γνωρίζουν και βλέπουν και ακούν (και γνωρίζοντας, γνωρίζουν ότι γνωρίζουν), υπομένουν τον πόνο του συνειδητού περιορισμού. Βαθιά στα μύχια της συνειδητής ύπαρξης η χαμένη τους κατάσταση ελευθερίας τρώει σαν έλκος. Η οδύνη, η αρρώστια, η φτώχεια και η απώλεια κοιτάζονται σαν τέτοιες και απ’ αυτές εξεγείρεται κάθε υιός του Θεού. Ξέρει ότι μέσα του, όπως ήταν κάποτε πριν εισέλθει αιχμάλωτος στη μορφή, δε γνώριζε τον πόνο. Η αρρώστια κι ο θάνατος, η φθορά και η νόσος, δεν τον άγγιζαν. Τα πλούτη του σύμπαντος ήταν δικά του και τίποτε δε γνώριζε για την απώλεια.

“Οι ζωές που εισέρχονται στη μορφή μαζί με τις αυτοσυνείδητες μορφές, οι ντεβαϊκές ζωές που δομούν τις μορφές στις οποίες ενοικούν όλοι οι υιοί του Θεού, δε γνωρίζουν τον πόνο ή την απώλεια ή τη φτώχεια. Η μορφή παρακμάζει, οι άλλες μορφές αποσύρονται κι αυτό που χρειάζεται για να θρέψει και να διατηρήσει δυνατό το εξωτερικό, λείπει. Αλλά επειδή λείπει επίσης η θέληση και η σχεδιασμένη πρόθεση, δε νιώθουν ενόχληση και δε γνωρίζουν σαφή εξέγερση.”

Μια λέξη για τον πόνο θα είχε τη θέση της εδώ, μολονότι δεν έχω τίποτε να κοινοποιήσω με δυσνόητη φύση σχετικά με την εξέλιξη της ανθρώπινης ιεραρχίας με το μέσον του πόνου. Οι ντέβα δεν υποφέρουν από πόνο όπως το ανθρώπινο γένος. Η συχνότητα του ρυθμού τους είναι σταθερότερη κι όμως σύμφωνη με το Νόμο.

Μαθαίνουν με την εφαρμογή στο έργο της δόμησης και με την ενσωμάτωση στη μορφή εκείνου που δομήθηκε. Αναπτύσσονται με την εκτίμηση και τη χαρά στις μορφές που δομήθηκαν και στο έργο που εκπληρώθηκε. Οι ντέβα δομούν και η ανθρωπότητα σπάζει και με τη συντριβή των μορφών ο άνθρωπος μαθαίνει μέσω της δυσαρέσκειας.

Έτσι επιτυγχάνεται η συναίνεση στο έργο των μεγάλων Δομητών.

Πόνος είναι εκείνος ο ανοδικός αγώνας διαμέσου της ύλης που προσγειώνει τον άνθρωπο στα Πόδια του Λόγου·

Πόνος είναι η ακολούθηση της γραμμής της μέγιστης αντίστασης και ως εκ τούτου η προσέγγιση στην κορυφή του βουνού·

Πόνος είναι ο θρυμματισμός της μορφής και η προσέγγιση του εσώτερου πυρός·

Πόνος είναι το ψύχος της απομόνωσης που οδηγεί στη θέρμη του κεντρικού Ηλίου·

Πόνος είναι το κάψιμο στην κάμινο για να μπορέσουμε τελικά να γνωρίσουμε την ψυχρότητα του ύδατος της ζωής·

Πόνος είναι το ταξίδι στη μακρινή χώρα, που καταλήγει στο καλωσόρισμα στον Οίκο του Πατρός·

Πόνος είναι η πλάνη της αποκήρυξης του Πατρός, που οδηγεί τον άσωτο κατευθείαν στην καρδιά του Πατρός·

Πόνος είναι ο σταυρός της έσχατης απώλειας, που ξαναδίνει τα πλούτη της αιώνιας αφθονίας·

Πόνος είναι το μαστίγιο που οδηγεί τον αγωνιζόμενο οικοδόμο να φέρει σε πλήρη τελειότητα το κτίσιμο του Ναού.

Οι χρήσεις του πόνου είναι πολλές και οδηγούν την ανθρώπινη ψυχή από το σκοτάδι στο φως, από τα δεσμά στην απελευθέρωση, από την αγωνία στην ειρήνη. Αυτή η

ειρήνη, αυτό το φως κι αυτή η απελευθέρωση μαζί με τη διευθετημένη αρμονία του κόσμου είναι για όλους τους υιούς των ανθρώπων.

 

ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΣΧΟΛΙΟ

“Τα καταπραϋντικά ύδατα ψύχουν. Φέρνουν βραδέως ανακούφιση, αφαιρώντας τη μορφή από καθετί που μπορεί ν’ αγγιχθεί. Ο τρομώδης πυρετός της από μακρού καταπιεσμένης επιθυμίας υποχωρεί απ’ το ψυκτικό ρεύμα. Ύδωρ και πόνος εξουδετερώνονται αμοιβαία. Μακρά είναι η διαδικασία του ψυκτικού ρεύματος.

“Το καίον πυρ αποδεσμεύει καθετί που φράζει το δρόμο της ζωής. Η ευδαιμονία έρχεται κι ακολουθεί το πυρ, όπως το πυρ τα ύδατα. Ύδωρ και πυρ σμίγουν και προκαλούν τη μεγάλη Πλάνη.

Παράγουν ομίχλη και καταχνιά και ατμό και θόρυβο, συγκαλύπτοντας το Φως, κρύβοντας την Αλήθεια και αποκλείοντας τον Ήλιο.

“Το πυρ καίει βίαια. Πόνος και ύδατα εξαφανίζονται. Ψύχος, θερμότητα, το φως της μέρας, η ακτινοβολία του ανατέλλοντος ηλίου και η τέλεια γνώση της Αλήθειας προβάλλουν.

“Αυτή είναι η ατραπός για όλους όσους αναζητούν το Φως. Πρώτα η μορφή κι όλος ο πόθος της.

Ύστερα ο πόνος.

Έπειτα τα καταπραϋντικά ύδατα και η εμφάνιση λίγου πυρός. Το πυρ αυξάνει και η θερμότητα γίνεται τότε ενεργός μέσα στη μικροσκοπική σφαίρα κι επιτελεί το πύρινο έργο της.

Επίσης παρατηρείται υγρασία· πυκνή ομίχλη και στον πόνο προστίθεται μια θλιβερή σύγχυση, γιατί όσοι χρησιμοποιούν το πυρ του νου στα αρχικά στάδια χάνονται σ’ ένα φως απατηλό.

“Άγρια γίνεται η θερμότητα· έπειτα έρχεται η απώλεια της δύναμης να υποφέρουμε. Όταν το στάδιο αυτό ξεπεραστεί, έρχεται η λάμψη του ανεμπόδιστου Ηλίου και το καθαρό λαμπρό φως της Αλήθειας. Είναι η ατραπός πίσω στο κρυφό κέντρο.

“Χρησιμοποίησε τον πόνο. Κάλεσε το πυρ, ω Προσκυνητή σε μια παράξενη και ξένη χώρα. Τα ύδατα ξεπλένουν τη λάσπη και το βούρκο της ανάπτυξης της φύσης. Τα πυρά καίνε τις

παρεμποδιστικές μορφές που ζητούν να καθυστερήσουν τον προσκυνητή κι έτσι φέρνουν αποδέσμευση. Τα ζώντα ύδατα σαν ποταμός παρασύρουν τον προσκυνητή στην Καρδιά του Πατρός.

Τα πυρά καταστρέφουν  τον πέπλο που κρύβει την Όψη του Πατρός.”

 

Η ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ

Υπάρχει ένας περίεργος και αρχαίος Ατλάντειος ψαλμός που δε χρησιμοποιείται πια, αλλά στους μακρινούς εκείνους καιρούς ψαλλόταν από το μυημένο που έπαιρνε την τρίτη μύηση – την κορυφαία μύηση εκείνης της περιόδου. Έχει ως εξής.

 Η μετάφραση των συμβόλων με τα οποία ήταν γραμμένος κάνει αναπόφευκτη την απώλεια του ρυθμού και της ισχύος:

“Στέκω μεταξύ Ουρανού και Γης! Βλέπω το Θεό· βλέπω τις μορφές που ο Θεός πήρε. Και τα δύο τα μισώ. Τίποτε δε σημαίνουν για μένα, γιατί το ένα δεν μπορώ να το φτάσω και για το κατώτερο απ’ τα δύο δεν έχω πια καμιά αγάπη.

“Σχίζομαι. Το Χώρο και τη Ζωή του δεν μπορώ να τα γνωρίσω κι έτσι δεν τα θέλω. Το Χρόνο και τις μυριάδες μορφές του τα ξέρω καλά. Κρέμομαι μετέωρος μεταξύ των δύο, χωρίς να επιθυμώ κανέναν.

“Ο Θεός απ’ τα ύψη του Ουρανού μιλά. Μια αλλαγή γίνεται. Ακούω με προσεκτικό αυτί και καθώς αφουγκράζομαι, γυρίζω το κεφάλι. Αυτό που βλέπω, αλλά η όραση δεν μπορεί να φτάσει, είναι πιο κοντά στην καρδιά μου. Οι παλιοί πόθοι επιστρέφουν, όμως πεθαίνουν. Οι παλιές αλυσίδες σπάνε με θόρυβο. Ορμώ μπροστά.

“Μυριάδες φωνές μιλούν και σταματούν τα βήματά μου. Ο θόρυβος των ήχων της γης αποκλείει τη φωνή του Θεού. Γυρνώ απ’ το μονοπάτι που με οδηγεί μπροστά και βλέπω πάλι τις παλιές χαρές της γης και της σάρκας και των δικών μου. Χάνω τη θέα των αιώνιων πραγμάτων. Η φωνή του Θεού σβήνει.

“Σχίζομαι πάλι, αλλά μόνο για λίγο. Μπρος και πίσω κινείται ο μικρός μου εαυτός, σαν πουλί που πετά στον ουρανό και κάθεται πάλι στο δέντρο. Όμως ο Θεός στον υψηλό Του τόπο διαρκεί πιο πολύ απ’ το μικρό πουλί. Έτσι ξέρω ότι ο Θεός θα νικήσει κι έπειτα θα σκλαβώσει εμένα και το νου μου.

“Άκου το χαρμόσυνο παιάνα που ψάλλω· το έργο έγινε. Το αυτί μου είναι κουφό σ’ όλα τα καλέσματα της γης, εκτός από εκείνη τη μικρή φωνή των κρυμμένων ψυχών μέσα στις εξωτερικές μορφές, γιατί αυτές είναι σαν εμένα· μαζί τους είμαι ένα.

“Η φωνή του Θεού αντηχεί καθαρή και στους τόνους και υπερτόνους της οι μικρές φωνές των μικρών μορφών ατονούν και σβήνουν. Κατοικώ σ’ έναν κόσμο ενότητας. Ξέρω πως όλες οι ψυχές είναι ένα.

“Παρασύρομαι απ’ την παγκόσμια Ζωή και καθώς ορμώ στο δρόμο που πάει μπροστά – το δρόμο του Θεού – βλέπω όλες τις μικρότερες ενέργειες να σβήνουν. Είμαι ο Ένας· Εγώ, Θεός. Είμαι η μορφή στην οποία σμίγουν όλες οι μορφές. Είμαι η ψυχή στην οποία συγχωνεύονται όλες οι ψυχές.

Είμαι η Ζωή και στη Ζωή αυτή μένουν όλες οι μικρές ζωές.”

Αυτά τα λόγια που ψάλλονταν στις αρχαίες φόρμουλες και σε ιδιάζοντες κι επιλεγμένους φθόγγους, ήταν πολύ ισχυρά και προκαλούσαν συγκεκριμένα αποτελέσματα σ’ ορισμένες αρχαίες τελετουργίες που από πολύ καιρό έχουν εκλείψει.

(Μαθητεία στη Νέα Εποχή I, σσ. 677/680)

ΑΠΟ ΤΑ 6 ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ

 ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΔΥΜΟΥΣ 

ΑΚΡΙΒΗΣ ΩΡΑ 07.36 – ΚΥΡΙΑΚΗ 18/6/2023

 ΚΥΡ ΙΑΚΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕ ΥΧΗ

 Η Κυριακάτικη προσευχή είναι μία επίκληση προς τον «εν τοις ουρανοίς Πατέρα ημών», δηλαδή προς την αρχή από την οποία εξαρτάται κάθε δημιούργημα, προς τον Τριαδικό Δημιουργό του Παντός, το Άιν Σοφ, το Ον.

Αποτελείται από 7 προτάσεις , οι 3 πρώτες εκδηλώνουν την Θέληση του ανθρώπινου όντος να «αγιασθεί το όνομα του Δημιουργού του, να έλθει η Βασιλεία Του και να πραγματοποιηθεί το Θέλημά του». Φράσεις βαριές που δηλώνουν τον τρόπο ζωής και τον βαθμό εκείνου που τις προφέρει συνειδητά.

Οι 4 επόμενες είναι μία πλήρης παράκληση που έχει σαν στόχο να αφυπνισθούν όλα τα μέσα και οι ιδιότητες που έχουμε και που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να φθάσουμε το βαθμό συνείδησης που απαιτούν οι 3 πρώτες προτάσεις.

Η Κυριακάτικη προσευχή είναι ένα από τα πιο ισχυρά ΜΑΝΤΡΑΜ, είναι 7 δονήσεις που επιδρούν ευεργετικά και επιφέρουν σημαντικές αλλαγές επί των υποστάσεων του ανθρώπου.

Κάθε πρόταση της Κυριακάτικης προσευχής είναι ένας επιμέρους στόχος , η επιτυχία του οποίου εξαρτάται από την επόμενη. Συγχρόνως κάθε πρόταση υποδεικνύει και ένα επίπεδο συνείδησης που καλείται κάθε άνθρωπος να κατακτήσει έως ότου φτάσει τη Θεία συνείδηση.

Έτσι ενώ στην προσευχή του ο άνθρωπος για να βρεθεί σε κατάσταση έκκλησης δηλώνει αρχικά τον τελικό σκοπό και στη συνέχεια τους επιμέρους στόχους, στη ζωή του πρέπει να κατακτήσει έναν-έναν τους στόχους, ξεκινώντας από το βασικό, ο οποίος αναφέρεται προφανώς στην τελευταία πρόταση της προσευχής.

Ξεκινάμε από το πρώτο βήμα που οφείλει να κάνει ο άνθρωπος, να ξεπεράσει την υλιστικότητά του.

7η πρόταση: «αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού»

Με αυτή την πρόταση ζητάμε τη προστασία από τον αποπροσανατολισμό που προκαλούν οι επήρειες της ύλης και τη δύναμη να αντισταθούμε στα ρεύματα των κατώτερων επιθυμιών και ορέξεων που δημιουργούν. Ο πονηρός εδώ είναι ακριβώς αυτή η επήρεια της ύλης, που μέσω του ενστίκτου αυτοσυντήρησης μας οδηγεί στην υλιστικότητα αντί στην έμμετρη ικανοποίηση με αποτέλεσμα τον πνευματικό αποπροσανατολισμό και την αφύσικη ζωή.

Η 7η αυτή πρόταση αναφέρεται στο 1ο επίπεδο συνείδησης την συνείδηση των συνεπειών της πτώσης. Δηλαδή στο πρώτο αυτό στάδιο το ανθρώπινο ον αποκτά συνείδηση ότι η κατάθλιψη, ο φόβος, η έλλειψη αυτοεκτίμησης, η άγνοια, η έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης, η κατάκριση και η κακολογία, η εκμετάλλευση, η φτώχια και η δυστυχία, η

καταρράκωση αξιών και όλα τα δεινά του ανθρώπου είναι διάφορες μορφές αυτού που λέμε «αποκομμένοι από τους συνανθρώπους μας και από το Όλον»

Ο ήχος της πρότασης αυτής δονεί το 1ο ενεργειακό κέντρο της βάσης της σπονδυλικής στήλης που αντιστοιχεί στην κατάσταση της ασφάλειας και της έμφυτης θέλησης για ζωή και μας προτρέπουν σε έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής που εξασφαλίζει ένα υγιές σκήνωμα της υπηρεσία του πνεύματος.

Το επόμενο βήμα του ανθρώπου μετά την υλιστικότητα είναι να αποκτήσει συνείδηση της ατελούς φύσης του και της μικρότητάς του ώστε να αποφύγει τη βασική πλάνη του εγωϊσμού.

6η πρόταση: «και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν»

Αυτή η πρόταση αναφέρεται στο 2ο επίπεδο συνείδησης, τη συνείδηση της ελαττωματικότητάς μας και της ευσπλαχνίας του Θεού. Στο στάδιο αυτό το ανθρώπινο ον αποκτά συνείδηση ότι η δυστυχία που επικρατεί στις ανθρώπινες κοινωνίες είναι συνέπεια της πλάνης του, η οποία οφείλεται στην ελαττωματικότητά του, που δημιούργησε ο αποχωρισμός του από την Θεία Συνείδηση. Αποκτά επίσης συνείδηση της Θείας Ευσπλαχνίας, ως μοναδικής σωτηρίας και αρχίζει να την αξιοποιεί. Διαβάζουμε στην μυητική παράδοση « Οι ομαδικές πλάνες οι δυνάμενες να αδικήσουν μία κοινωνία είναι αποτέλεσμα των ατομικών ελαττωμάτων του ανθρώπου».

Αφού λοιπόν ο άνθρωπος αντιληφθεί στο 1ο στάδιο συνείδησης το κατρακύλισμά του, έρχεται στο δεύτερο αυτό στάδιο, όπου αξιοποιώντας τη Θεία Ευσπλαχνία σταματά το κατρακύλισμα από την πλάνη. Όπως όταν αρρωστήσουμε, πρώτα σταματάμε τον πόνο και μετά ασχολούμαστε με την θεραπεία, έτσι και εδώ σταματάμε τον πόνο της πλάνης με παυσίπονο τη Θεία Ευσπλαχνία για να ασχοληθούμε στο επόμενο στάδιο με τη θεραπεία της ελαττωματικότητάς μας. Αυτή η 2η πρόταση δονεί το 2ο ενεργειακό κέντρο του ιερού που αντιστοιχεί στην πραγματικότητα της υλικής απόλαυσης και κάλυψης των υλικών αναγκών.

Επόμενο βήμα του ανθρώπου είναι να μάθει να εφαρμόζει το μόνο τρόπο που υπάρχει, για να αποφύγει την πλάνη του εγωισμού, την ελεημοσύνη και τη συγγνώμη.

5η πρόταση: «και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών»

Φυσικό αποτέλεσμα της πλάνης στην οποία πέφτει ο άνθρωπος εξαιτίας της υποκειμενικής κρίσης του και της ατελούς και σχετικής φύσης του είναι τα αποκαλούμενα από τις θρησκείες αμαρτήματα.

Αμάρτημα είναι κάθε είδους πράξη που αντιβαίνει, καταστρατηγεί και εναντιώνεται στους δημιουργούς νόμους της δημιουργίας που διέπουν τον άνθρωπο, δηλαδή είναι κάθε πράξη που φέρει την σφραγίδα του κακού.

Τέτοιες πράξεις είναι η φιλοξενία μοχθηρών και βρώμικων σκέψεων, ανθενωτικών και αρνητικών συναισθημάτων  και  η  έμπρακτη αδικία  κατά  των  συνανθρώπων  μας.  Ο

προσευχόμενος με τα λόγια αυτά αναγνωρίζει ενώπιον του Θεού αδυναμίες των συνανθρώπων του και συγχωρεί οποιαδήποτε αδίκημα διέπραξαν εις βάρος του.

Η 5η αυτή πρόταση αναφέρεται στο 3ο επίπεδο συνείδησης που αντιστοιχεί με την απόκτηση ισχυρής ψυχοπνευματικής προσωπικότητας.

Στο συνειδησιακό αυτό επίπεδο ανήκουν όσοι μελετούν πνευματικές διδασκαλίες, ασκούνται και διάγουν τρόπο ζωής τέτοιο ώστε να καλλιεργούνται οι ιδιότητες και οι ικανότητές τους, απελευθερωμένοι σταδιακά από την ελαττωματικότητα. Ο ήχος αυτή της πρότασης δονεί το 3ο ενεργειακό κέντρο του ηλιακού πλέγματος το οποίο αντιστοιχεί στην κατάσταση της αυτοπεποίθησης κατάσταση που χτίζεται από τη δραστηριότητά μας στην κοινωνία η οποία οδηγεί αλυσιδωτά στην ισχυρή θέληση.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως όλη η διδασκαλία του Χριστού εστιάζεται πάνω σε αυτή την πρόταση , η οποία δονεί και εναρμονίζει το συναισθηματικό κέντρο.

4η πρόταση: «τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον»

Ο άρτος ο επιούσιος αν και αποτελεί μία πραγματικότητα, ταυτόχρονα συμβολίζει και τις ζωογόνες ενέργειες που πηγάζουν από την υπέρτατη πηγή της ζωής, οι οποίες όχι μόνο ζωοποιούν αλλά συντηρούν την υλική και πνευματική μας ζωή. Συμβολίζει την δύναμη της Αγάπης.

Η 4 πρόταση αναφέρεται στο 4ο επίπεδο της Χριστικής Συνείδησης , όπου σε αυτό το στάδιο ο μυούμενος μέσα από τις διδασκαλίες και τα κείμενα, που περιέχουν την Αλήθεια δοσμένη με ανθρώπινο λόγο ανάγεται στον αρχέτυπο Θείο Λόγο. Διότι η Αλήθεια εφόσον περικλείει όλη τη δημιουργία του Θεού, δεν μπορεί αν εκφραστεί με τον ανθρώπινο λόγο, που είναι έκφραση της περιορισμένης διάνοιας.

Η Χριστική συνείδηση λοιπόν είναι αποτέλεσμα της μέθεξης στο Θείο Λόγο. Οι δυνάμεις το Θείου Λόγου είναι δυνάμεις εναρμονίσεως, ενοποιήσεως και φωτισμού που δημιουργούν την πνευματική προσωπικότητα του μυημένου και οδηγεί σε μία εσωτερική εναρμόνιση η οποία οδηγεί σε μια Θεία ενοποίηση συμβολιζόμενη από τον Σταυρό.

Η 4η πρόταση δονεί το 4ο ενεργειακό κέντρο της Καρδιάς το οποίο αντιστοιχεί στην Αγάπη που ανακαλύπτει ο ελεήμων άνθρωπος. Αποτελεί την έδρα της συντηρούσας αρχής του ανθρώπου, της Ψυχής.

Η πραγματικότητα που το επηρεάζει είναι η οικουμενική αγάπη που ωθεί στην ανιδιοτελή υπηρεσία, αντανακλώντας στην ψυχή του ανθρώπου την έκφραση της Θείας Αγάπης, την Καλοσύνη. Με την 4η πρόταση γινόμαστε συνειδητοί δέκτες των Θείων ρευμάτων της Αγάπης, τα οποία αφυπνίζουν το κέντρο της καρδιάς αποκτώντας έλεγχο σκέψεων, συνέπεια και αρμονία πράξεων, υπομονή, ανοχή, και ανεκτικότητα, απομακρύνοντας τις προκαταλήψεις, προλήψεις, αμφιβολίες και καλλιεργώντας την πίστη, τη σταθερή διάθεση την αταραξία και την πνευματική ισορροπία και διαύγεια.

Έτοιμος ο άνθρωπος με όλες αυτές τις αρετές είναι ικανός να αρχίσει να πραγματοποιεί τις τρις βαρυσήμαντες δηλώσεις του προς τον Θεό, στρέφοντας τις δυνατότητές του και την ισχυρή του θέληση στην υπηρεσία του Θείου θελήματος.

3η πρόταση: «γεννηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης»

Με αυτή την πρόταση η νόηση του ανθρώπου αποδέχεται την Θεία Νομοτέλεια που διέπει τη δημιουργία και τα δημιουργημένα όντα και εύχεται να ταυτιστεί η ζωή των ανθρώπων με τους κανόνες της ανθρώπινης ζωής που υπαγορεύει αυτή τη νομοτέλεια.

Η 3η πρόταση αναφέρεται στο 5ο επίπεδο συνείδησης που αντιστοιχεί στην απελευθέρωση από κάθε εξάρτηση των υλικών πραγμάτων. Ο άνθρωπος του επιπέδου αυτού εκδηλώνει την λεγόμενη «Διάκριση». Δεν βλέπει παντού το καλό αλλά μόνο εκεί που υπάρχει. Έχει την κρίση ανεπτυγμένη αλλά δεν κατακρίνει ούτε καταδικάζει. Αμύνεται γιατί χρησιμοποιεί την λογική του, που του υποδεικνύει το συμφέρον του αλλά δεν επιτίθεται διότι η λογική του δεν είναι ψυχρά υπολογιστική, αλλά έχοντας δονηθεί από την αγάπη τον οδηγεί στην υπεράσπιση του πνευματικού συμφέροντος. Ο άνθρωπος αγαπά αλλά δεν χαρίζεται. Βάζει τον εαυτό του στην υπηρεσία των συνανθρώπων του αλλά δεν υποθάλπει την πνευματική, ψυχική ή σωματική οκνηρία. Αφήνει ελεύθερη την εκδήλωση της αυθόρμητης καλοσύνης του αλλά διατηρεί τον έλεγχο της διοχέτευσής της.

Τα λόγια αυτά δονούν το 5ο ενεργειακό κέντρο του λαιμού που αντιστοιχεί στην δημιουργικότητα και καθιστά ποιοτική αυτή την δημιουργικότητα προσανατολίζοντάς της προς το Θείο θέλημα. Ο ήχος της πρότασης αυτής δονεί τον εγκέφαλο με αποτέλεσμα η ροή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού να γίνεται πιο πλήρης στον λαιμό. Η ομιλία που προέρχεται από το πέμπτο κέντρο δίνει έκφραση στις συγκινήσεις της καρδιάς. Η φωνή ενός ανθρώπου με εναρμονισμένο το πέμπτο κέντρο διαπερνά την καρδιά του ακροατή και τον επηρεάζει.

2η πρόταση: «ελθέτω η Βασιλεία σου»

Με αυτή την δήλωση ο προσευχόμενος δηλώνει ότι είναι έτοιμος να δεχθεί τη δράση των συνειδητών νόμων της δημιουργίας της Θείας Πρόνοιας. Στην πράξη η Βασιλεία του Θεού επί της γης είναι οι κοινωνίες ανθρώπων που διέπονται από Δικαιοσύνη και Αλήθεια. Τέτοιες κοινωνίες δημιουργούνται και απαρτίζονται από αληθινές και ισχυρές προσωπικότητες. Η πρόταση αυτή εκφράζει επίσης το φυσικό αποτέλεσμα στο οποίο φθάνουμε όταν στην ζωή μας προσπαθούμε συνεχώς να είμαστε εργάτες του θελήματος του Θεού και αναφέρεται στο 6ο επίπεδο συνείδησης που αντιστοιχεί με την απόκτηση εξελιγμένης προσωπικότητας. Το στάδιο αυτό είναι το στάδιο της ισχύος. Αυτό που εγγυάται την ισχύ είναι η εδραίωση της Πίστης, δηλαδή της εσωτερικής ενόρασης εκείνου του οποίου είμαστε, της γνώσης του Όντος, της εσωτερικής Γνώσης. Αυτή λοιπόν η εσωτερική γνώση που κάνει τον άνθρωπο ισχυρό να πράξει πράγματα ακατόρθωτα. Η 2η πρόταση δονεί το 6ο ενεργειακό κέντρο του μετώπου που αντιστοιχεί στην κατάσταση της αυτογνωσίας, της Γνώσης και της ενόρασης. Το 6ο ενεργειακό κέντρο του Μετώπου είναι η έδρα του τριαδικού πνεύματος του ανθρώπου, της συνείδησης, της πνευματικής διάκρισης μεταξύ καλού και κακού, αληθινού και πραγματικού. Η 2η αυτή πρόταση της προσευχής έλκοντας τις Ουράνιες δυνάμεις δονεί και αφυπνίζει το κέντρο αυτό με το οποίο ο μυημένος βρίσκεται σε επαφή με τους πνευματικούς νόμους.

Το ψυχικό ρευστό αυτού του ανθρώπου τέτοια ποιότητα, ώστε επιτρέπει σε όλους όσους έρχονται κοντά του να ηρεμούν και να εμπνέονται, είναι ικανός να κατανοεί την εσωτερική έννοια της κοσμικής γνώσης και να παράγει γραφές.

1η πρόταση: «αγιασθήτω το όνομά σου»

Όταν λέμε Θεός έχουμε αμέσως την ιδέα της πρώτης αρχής ή της πρώτης αιτίας. Όταν ζητάμε να αγιασθεί το όνομά του ζητάμε να εγκαθιδρυθεί αυτή η Πατρική ιδέα στη διάνοιά μας και να γίνουμε συνειδητοί κοινωνοί της. Η Κυριακάτικη Προσευχή λοιπόν αρχίζει με την βασική αυτή δήλωση του πρωταρχικού κινήτρου του ανθρώπου να αποκτήσει συνείδηση της πηγής του, που αποτελεί ταυτόχρονα και τον τελικό προορισμό του ως κοσμικό όν. Η 1η πρόταση αναφέρεται στο 7ο επίπεδο συνείδησης που είναι η συνείδηση του Νοητού κόσμου. Είναι το επίπεδο της διαισθητικής γνώσης και της συνειδητής επίγνωσης που δημιουργούνται σε εκείνον που κατάφερε να εξελίξει την προσωπικότητά του, να διευρύνει την συνείδησή του, να έρθει σε ένωση με τον ανώτερό του εαυτό και να γίνει μία Θεία εκδήλωση αντανακλώντας το Πνεύμα του, την ίδια Αρχή Αγάπη.

Ο άνθρωπος του επιπέδου αυτού γίνεται εκφραστής της Αγάπης και όργανο της Θείας Πρόνοιας. Είναι ο ισχυρός, χαρισματικός ηγέτης ο οποίος έχει την ικανότητα να προβάλλει τις ιδέες του στους ανθρώπους και να θυσιάζεται για την αναγέννηση της ανθρωπότητας.

Ο άνθρωπος αυτός αναπτύσσει δυνάμεις όπως η ενόραση στο παρελθόν και στο μέλλον, την ικανότητα να διαβάζει την σκέψη, την ικανότητα να βλέπει το αιθερικό σώμα, να ακούει υπερκόσμιους ήχους, να κατανοεί την εσωτερική έννοια της κοσμικής γνώσης και να επικοινωνεί με τις οντότητες του πνευματικού κόσμου.

Η 1η πρόταση δονεί το 7ο ενεργειακό κέντρο της κεφαλής το οποίο αντιστοιχεί στην υπερσυνείδηση. Η 1η πρόταση της Κυριακάτικης προσευχής ενέχει όλη την εξελικτική πορεία του ανθρώπου προς την φώτιση, αφυπνίζει το κέντρο αυτό φέρνοντας τη συνειδητοποίηση του Θεού και τη συγχώνευση με την ίδια τη Ζωή, πετυχαίνοντας ολοκληρωτική φώτιση και τελειότητα. Αυτή η κατάσταση συνείδησης απεικονίζεται με ακτινοβολία γύρω από το κεφάλι με το γνωστό ορατό φωτοστέφανο.

Με την φράση «ότι σου έστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα εις τους αιώνας, αμήν».

Οι επτά προτάσεις απαγγέλλονται από τους πιστούς διότι δείχνουν τον εξελικτικό δρόμο και προορισμό του ανθρώπου. Η τελευταία φράση απαγγέλλεται από τον ιερέα ενώπιον της Αγίας Τράπεζας διότι αναφέρεται στις Δυνάμεις-Ιδιότητες του Θεού οι οποίες διαχέονται στα Πνευματικά και Κοσμικά επίπεδα. Αναφέρεται σε ένα 8ο επίπεδο συνείδησης τη «Γνώση του Θεού, θεωρία του Άγιου Πνεύματος» και δεν ανήκει στον κόσμο αυτό. Ο άνθρωπος μόλις αγγίξει το επίπεδο αυτό φεύγει από την ζωή διότι δεν έχει λόγο να είναι ενσαρκωμένος. Σε ελάχιστες εξαιρέσεις παραμένει με μόνο σκοπό την εκπλήρωση του Θείου Θελήματος.

Αν η Κυριακάτικη προσευχή προφερθεί σωστά, γίνεται μία μεταμορφωτική πράξη, που ως άλλη φιλοσοφική λίθος, μας μεταμορφώνει σε εντολοδόχους του Θεού όπως το μέταλλο μεταμορφώνεται σε χρυσάφι. Η αποτελεσματικότητά της εξαρτάται από το βαθμό συνείδησης που έχουμε την ώρα που την απαγγέλουμε.

ΤΡΟΠΟΣ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Η απαγγελία πρέπει να συνδυάζεται με αναπνοές: ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Εισπνοή-Πάτερ ημών ο εν τοις οιυρανοίς

1η πρόταση εκπνοή-αγιασθήτω το όνομά Σου 

2η πρόταση       ελθέτω η Βασιλεία Σου

3η πρόταση       γεννηθήτω το θέλημά Σου 

                      Εισπνοή- ως εν ουρανό και επί της γης

4η πρόταση εκπνοή- Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον

5η πρόταση εισπνοή- και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών

Εκπνοή- ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών

 6η πρόταση εισπνοή- και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν

 7η πρόταση εκπνοή- αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Με τις φράσεις που λέγονται στην εισπνοή απευθυνόμαστε στην ευσπλαχνία του Θεού και τον παρακαλούμε να στέρξει τη Θεία του Χάρη προς εμάς ως Θεία ελεημοσύνη. Για αυτό χρειάζεται από μέρους μας μία κατάσταση παθητικότητας και δεκτικότητας. Με την εκπνοή θέτουμε την ψυχή μας σε κατάσταση έκκλησης προς τη Θεία Χάρη.

 

 Είπον

 

 

ΠΗΓΗ: Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓ.ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ιωάννης Σιταράς.