ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ ΣΤΟΝ ΥΔΡΟΧΟΟ 

ΑΚΡΙΒΗΣ ΩΡΑ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ 5/2/2023, ΩΡΑ 20:28

 

Ο ΥΔΡΟΧΟΟΣ, Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΘΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

«Όταν το φως της αλήθειας επικαλείται, η σαγήνη αυτόματα εξαφανίζεται».

Από πού πηγάζει σήμερα αυτό το «φως της αλήθειας»; Ίσως από διάφορες αστρολογικές πηγές – όμως ο Υδροχόος και ο Ιεροφάντης Ουρανός (στον Ταύρο), φαίνεται να είναι η κύρια επιρροή:

«Ο Ουρανός, ο πλανήτης του κρυμμένου μυστηρίου και ένας από τους πιο απόκρυφους πλανήτες "βρίσκεται σε πτώση" σε αυτό το ζώδιο ... Το καθήκον του Ουρανού, του κρυμμένου στα βάθη, είναι να αφυπνίσει και να προκαλέσει τη διαισθητική ανταπόκριση του Ταύρου σε ένα συνεχώς αυξανόμενο φως μέχρι να επιτευχθεί πλήρης φωτισμός και επίσης ανάπτυξη της πνευματικής συνείδησης – αντικαθιστώντας με αυτές τις ανώτερες ψυχικές όψεις τις τάσεις της κατώτερης μορφής».

Όχι μόνο ο Ουρανός συνδέεται με το φως της αλήθειας, αλλά ο Ταύρος είναι γνωστός ως «Η Μητέρα του Φωτισμού». Το φως της αλήθειας πρέπει να φτάσει στις μάζες.

Μέρος του καθήκοντος του Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου (ΝΟΕΚ), ο οποίος κυβερνάται από τον αστερισμό του Ταύρου, είναι να μεταδώσει πιο έντονα αυτό το Φως της Αλήθειας – δια του πυρός! Ο ΝΟΕΚ επειδή κυβερνάται από τον Ταύρο είναι το «μάτι του» μέσω του οποίου ο Σανάτ Κουμάρα ‘εποπτεύει’ –εποπτεία με την έννοια του βλέμματος– τον κόσμο:

Ο μυημένος βλέπει τον Νέο Όμιλο Εξυπηρετητών του Κόσμου να τίθεται υπό τη διαφωτιστική δύναμη του Ταύρου, ενώ η υπόλοιπη ανθρωπότητα είναι ακόμα υπό την επιρροή των Ιχθύων [σε αυτόν τον τρέχοντα κύκλο].] ...

Ο Νέος Ομίλος Εξυπηρετητών του Κόσμου υπό την επίδραση του Ταύρου, του τροφού όλου του Φωτός, παρέχει την υπόσχεση μιας μεγάλης πνευματικής υπόσχεσης.

Τα επόμενα χρόνια, οι Δυνάμεις του Υλισμού θα συνεχίσουν την αδιάκοπη προσπάθειά τους να αμβλύνουν το φως της Ανθρωπότητας, εξ ου και η ευθύνη όλων μας να σταθούμε ως φάρος ελπίδας στην καταιγίδα.

Η Κιβωτός της Ανθρωπότητας πρέπει να κάνει ένα ασφαλές πέρασμα στον Νέο Κόσμο.

Ο Ταύρος είναι ένα από τα τέσσερα σημεία του Σταθερού Σταυρού – «του Σταυρού του Φωτός» που αποτελείται από τον Ταύρο, Λέοντα, Σκορπιό και Υδροχόο.

Το ακόλουθο απόσπασμα έχει δύο βασικούς συμβολισμούς για κάθε ζώδιο, ο πρώτος για το μη εξελιγμένο στάδιο ανάπτυξης και το δεύτερο για το πιο προχωρημένο επίπεδο:

«1. Ταύρος – Ο Ταύρος της Επιθυμίας. Το φως της φιλοδοξίας και της γνώσης.

  2. Λέων – Το λιοντάρι της αυτο-επιβεβαίωσης. Το Φως της Ψυχής.

  3. Σκορπιός – Ο πράκτορας της εξαπάτησης. Το Φως της Απελευθέρωσης.

  4. Υδροχόος – Το Δισκοπότηρο της Αυτοεξυπηρέτησης. Το Φως του κόσμου».

Ο Ουρανός συνδέεται και με τα τέσσερα ζώδια: Είναι σε πτώση στον Ταύρο. Είναι ιεραρχικός κυβερνήτης του Λέοντα. Είναι σε έξαρση στον Σκορπιό. Είναι ο εξωτερικός κυβερνήτης του Υδροχόου.

Στον Σταθερό Σταυρό, ο Υδροχόος κυβερνά γενικά την τρίτη μύηση, ένας στόχος που βρίσκεται στον μακρινό ορίζοντα για την Ανθρωπότητα.

Πηγές

https://esotericastrologer.org/, από άρθρο του Φίλιπ Λίντσει και την σχετική βιβλιογραφία που παραθέτει

Εσωτερική Αστρολογία, Αλίκη Α. Μπέιλη. σ.330. [↩]

Θυμαπάτη: Ένα παγκόσμιο πρόβλημα, Αλίκη Α. Μπέιλη. σ.145. [↩]

Εσωτερική Αστρολογία, Αλίκη Α. Μπέιλη. σ.400. [↩]

Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, Αλίκη Α. Μπέιλη. σ.503. [↩]

Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις, Αλίκη Α. Μπέιλη. σ.229. [↩]

Εσωτερική Αστρολογία, Αλίκη Α. Μπέιλη. σ.293. [↩]

Εσωτερική Αστρολογία, Αλίκη Α. Μπέιλη, σ.330. 

 

Από το βιβλίο Εσωτερική Αστρολογία, Αλίκη Μπέιλη, ΥΔΡΟΧΟΟΣ (σελίδες 135-153)

... Επειδή το ύδωρ είναι το σύμβολο της ουσίας και της υλικής έκφρασης συν τη συναι-σθηματική παρόρμηση, ο Υδροχόος είναι διπλός στη δραστηριότητά του και η τρίτη ακτίνα εκφράζεται δυναμικά δι’ αυτού του ζωδίου, φθάνοντας στον πλανήτη μας μέσω του Ουρανού και της Σελήνης η οποία στην προκειμένη περίπτωση καλύπτει ή κρύβει συμβολικά τον Ουρανό. Συνεπώς εμφανίζεται η διπλή επίδραση του Ουρανού καθώς εκφράζει την ποιότητα και εισάγει τις ενέργειες της έβδομης ακτίνας στη μια περίπτωση και της τρίτης ακτίνας στην άλλη. Σε τελευταία ανάλυση η έβδομη ακτίνα είναι η εστιασμένη διαφοροποιημένη ενέργεια της Ακτίνας Ένα καθώς εκφράζει στη γη τη θέληση της πρώτης όψης της θειότητας μέσω της δύναμης να συνδέει και να φέρνει σε αντικειμενική εκδήλωση –με μια πράξη θέλησης– τόσο το πνεύμα όσο και την ύλη. Το επιτυγχάνει με τη δραστηριότητα της Ακτίνας Τρία που εκφράζεται δια της ανθρωπότητας και των ατομικών μονάδων της, αφού συνδυασθεί με την ενέργεια των τριών ακτίνων οι οποίες αποδεσμεύονται μέσω των κυβερνητών πλανητών:

1. Ουρανού – Ακτίνα Επτά – Η θέληση για ύπαρξη και γνώση ταυτόχρονα σε όλα τα πεδία της εκδήλωσης.
2. Δία – Ακτίνα Δύο – Η συγχώνευση καρδιάς και νου, η οποία είναι ο υποκειμενικός σκοπός της εκδήλωσης. Επιτυγχάνεται με τη δραστηριότητα της τρίτης και της έβδομης ακτίνας στον εξωτερικό τροχό.
3. Σελήνης – Ακτίνα Τέσσερα – Η θέληση για ύπαρξη και γνώση συν τη συγχώνευση καρδιάς και νου είναι αποτέλεσμα του έργου που προωθείται στην τέταρτη Δη-μιουργική Ιεραρχία υπό την επιρροή εκείνης της ενέργειας που προκαλεί αρμονία μέσω διαμάχης.

... Ελάχιστοι ολοκληρώνουν την εμπειρία της ζωής πάνω στους τρεις Σταυρούς στο ζώδιο των Ιχθύων κι έτσι γίνονται παγκόσμιοι σωτήρες. Τότε και μόνο τότε γνωρίζουν την ανώτατη όψη της πρώτης ακτίνας καθώς εκφράζεται δια της δραστηριότητας του Θανάτου. Όμως η πλειονότητα των μυημένων του κόσμου κλιμακώνουν την εμπειρία τους στον Υδροχόο κι αποβαίνουν απελευθερωμένοι παγκόσμιοι υπηρέτες. Στρέφουν τα νώτα στην περαιτέρω πρόοδό τους στον τωρινό κύκλο και σε κάθε ικανοποίηση της πνευματικής τους έφεσης και αποβαίνουν κομιστές του ύδατος της ζωής στην ανθρωπότητα, προσχωρώντας έτσι στις τάξεις της Ιεραρχίας. Εκείνοι που επιτυγχάνουν στους Ιχθείς και πραγματώνουν το ανώτερο και περαιτέρω στάδιο ανάπτυξης, περνούν σ’ εκείνο το κέντρο που ονομάζουμε Σαμπάλλα, αλλά η πλειονότητα των μυημένων και μαθητών παραμένει προσκολλημένη στο δεύτερο κέντρο, εκείνο της Ιεραρχίας της Υπηρεσίας.

... Φτάνουμε τώρα σε ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο σε σχέση με τον Υδροχόο. Κανένας πλανήτης δε φαίνεται να “πέφτει” ή να βρίσκεται σε έξαρση σ’ αυτό το ζώδιο. Ο μόνος πλανήτης που επηρεάζεται είναι ο Ήλιος του οποίου η δύναμη εξασθενεί. Ποια είναι η συμβολική σημασία του; Έγκειται στη σχέση του Υδροχόου με τον Aιγόκερω και του Σταθερού Σταυρού με το Θεμελιώδη Σταυρό και της τρίτης μύησης μ’ εκείνες που έπονται και του σημείου ισορροπίας που προσεγγίζεται μεταξύ των Ιχθύων και του Aιγόκερου κι εστιάζεται στον Υδροχόο.

... Στον Υδροχόο ο μυημένος ολοκληρώνει όσα πέτυχε στον Λέοντα μέσω της επίδρασης του Ηλίου, γιατί στο Λέοντα υπάρχει μια σχεδόν μοναδική κατάσταση για την ανθρωπότητα, καθόσον ο Ήλιος κυβερνά κάθε έκφραση – εξωτερική, εσωτερική και ιε-ραρχική (που κρύβει τον Ουρανό). Κυβερνά την προσωπικότητα, την ψυχή και την τέταρτη Δημιουργική Ιεραρχία. Γιαυτό ο Ήλιος (ο φυσικός Ήλιος) μειώνεται σε δύναμη στον Υδροχόο. Η τρίτη μύηση έχει ληφθεί και το φως της προσωπικότητας έχει “σβήσει” ή αμαυρωθεί από το φως του υποκειμενικού Ηλίου που επηρεάζει την ψυχή. Υπάρχουν εδώ πολλά για να σκεφθείτε, αλλά λίγα για να υποδειχθούν άμεσα καθώς το περίεργο γεγονός του τριπλού ελέγχου από έναν πλανήτη συνιστά ένα απ’ τα μυστήρια της μύησης. Συνδέεται με τη σχέση Λέοντα και Υδροχόου, γιατί είναι ασυνήθιστο για το Λέοντα να συγκεντρώνει όλες τις κυρίαρχες επιδράσεις του μέσω ενός πλανήτη. Ο Λέων υποδηλώνει το ύψος της επίτευξης της ανθρώπινης ψυχής. Έχουμε την τάση να νομίζουμε ότι η μύηση και η απελευθέρωση είναι επίτευξη του ανθρώπινου βασιλείου και κατόρθωμα της ανθρωπότητας. Δεν συμβαίνει αυτό. Η μύηση είναι επίτευξη και κατάκτηση της ψυχής, όταν κατορθώσει επιτέλους να κυριαρχήσει την προσωπικότητα και να εκδηλώσει την αληθινή της φύση και χαρακτήρα, παρά την προσωπικότητα και τον ανταγωνισμό του ανθρώπινου όντος που επιδιώκει τους σκοπούς του. Είναι κυριολεκτικά η επίτευξη ορισμένων επιθυμητών σκοπών για τους οποίους οι μονάδες του πέμπτου βασιλείου της φύσης αγωνίσθηκαν επί αιώνες κι εκφράζει το τέλος του επιβαλλόμενου χρέους και θυσίας και πλανητικής υπηρεσίας. Η επίτευξη αυτή φθάνει το στόχο της στην τρίτη μύηση και από εκείνη τη στιγμή ο άνθρωπος, αδέσμευτος κι ελεύθερος, υπηρετεί στο φυσικό πεδίο με ελεύθερη εκλογή και σαν ψυχή με συνειδητή πρόθεση και σκοπό.

 

ΕΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Πού είναι η πύλη, ω Λανού, που φρουρεί τον τριπλό δρόμο;

Μέσα στην ιερή καρδιά Εκείνου που είναι η τριπλή Ατραπός. Φθάνω στην πύλη και περνώ, μπαίνοντας έτσι στην Καρδιά μέσω της πλατιάς συμπόνιας.

Πόσες πύλες υπάρχουν, ω Διαβάτη του Δρόμου;

Οι πύλες είναι επτά και καθεμιά οδηγεί στο κέντρο μιας μεγάλης σφαίρας μακαριότητας. Απ’ αυτόν που ζητά να μάθει, πρέπει να βρεθεί η πρώτη πύλη. Όταν μπει σ’ αυτή, με περιοδικούς κύκλους θα βρει τις άλλες έξι.

Μιλάς για την πλατιά συμπόνια σαν το κλειδί που ανοίγει διάπλατα τις πύλες. Εξήγησε με λόγια απλά την ανάγκη που συνεπάγεται.

Η ανάγκη για ευγενική ευσπλαχνία που γνωρίζει και βλέπει κι όμως κατανοεί· η ανάγκη για κρυστάλλινα δάκρυα που ξεπλένουν τις αμαρτίες του αδελφού· η ανάγκη για πύρινο θάρρος που μπορεί να κρατήσει το χέρι του αδελφού και να τον σηκώσει και υψώσει παρότι ο κόσμος κραυγάζει “όχι”· η ανάγκη για την κατανόηση που δοκίμασε και γνωρίζει· η απόκρυφη αίσθηση της εναδικότητας πρέπει να οδηγεί στην πύλη.

Τι άλλο μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην πύλη της Ατραπού;

Πρώτα η συμπόνια και η συνειδητή εναδικότητα· έπειτα ο θάνατος σε κάθε μορφή που συγκρατεί και κρύβει τη ζωή· κατόπιν η σοφία που συνδέεται με τη μάθηση και η σοφή χρήση της Λέξης· η ομιλία μιας απόκρυφης φύσης και η σιωπή του Κέντρου, που διατηρείται στο θόρυβο όλου του κόσμου.

Μπορείς, ω Λανού, να σμίξεις αυτές τις σκέψεις σε ένα τριπλό φορτίο;

Πρώτα η Εναδικότητα, έπειτα η Λέξη και τελικά η Ανάπτυξη. 

(Ακτίνες & Μυήσεις, Α.Α.Μπέιλη, Στροφές για μαθητές)

Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2023 στις 20.00

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης

 ΣΕΙΡΙΟΣ ΚΑΙ ΕΓΩΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Ή ΟΜΑΔΑ  

(από το βιβλίο Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός της Αλίκη Μπέυλη)

Στο δεύτερο ηλιακό σύστημα και σε συνάρτηση με τη μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε εκεί, ένα άλλο σημείο αξίζει προσοχής. Aυτό το πυρ του νου έχει την πηγή του σε έναν αστερισμό ο οποίος εξαιτίας της τρομακτικά μακρινής του απόστασης μόλις πρόσφατα αναγνωρίσθηκε από την εξωτερική επιστήμη ότι έχει στενή σχέση με το ηλιακό μας σύστημα. O ήλιος “Σείριος” αποτελεί πηγή του λογοϊκού μάνας κατά την ίδια έννοια με την οποία οι Πλειάδες συνδέονται με την εξέλιξη του μάνας στους Eπτά Oυράνιους Aνθρώπους κι η Aφροδίτη ευθύνεται για την έλευση του νου στη Γήινη άλυσο.

1. O Λόγος.......................................... Hλιακό Σύστημα........................ Σείριος.

2. Eπτά Oυράνιοι Άνθρωποι............... Πλανητική διάταξη.................... Πλειάδες.

3. Oυράνιος Άνθρωπος....................... Γήινη άλυσος............................. Aφροδίτη.

      Η δεύτερη αυτή μέθοδος ήταν συνεπώς εκείνη που προκλήθηκε από την επίσπευση της εξελικτικής διαδικασίας διαμέσου εξωτερικών επιδράσεων· αυτές τείνουν να αφυπνίζουν τη συνείδηση και να προκαλούν συγχώνευση των πόλων. H πρώτη μέθοδος που θίξαμε ήταν εκείνη του προηγούμενου ηλιακού συστήματος. H μέθοδος που εξετάζουμε τώρα διακρίνει το τωρινό ηλιακό σύστημα και θα διατηρηθεί μέχρι το τέλος της μαχαμανβαντάρα.

      Το γεγονός ότι η προηγούμενη μέθοδος παρατηρήθηκε στη σεληνιακή άλυσο αποτελεί απλώς ένδειξη της σταθερότητας του Nόμου της Eπανάληψης, σύμφωνα με τον οποίο κάθε μεί­ζων κύκλος περιλαμβάνει στα πρώιμα στάδια του όλους τους ήσσονες κι επαναλαμβάνει την αρχική διαδικασία. [348] Aυτό είναι γνωστό γεγονός, για παράδειγμα, στη δόμηση του φυσικού σώματος του ανθρώπου, καθόσον το έμβρυο αναπαράγει όλα τα προγενέστερα στάδια και μορφές ωσότου επιτευχθεί η ανθρώπινη· επιπλέον, όπως ξέρουμε, ο τέταρτος γύρος ανα­παράγει σε συντομία τους προηγούμενους τρεις αλλά έχει τη δική του διακριτική ποιότητα.

β. H Mέθοδος της Mύησης. Στη δεύτερη αυτή μέθοδο χρησιμοποιούνται οι “Μυητικές Pάβδοι” προκειμένου να επιφέρουν ορισμένα αποτελέσματα. Oι ράβδοι αυτές είναι τεσσάρων ειδών:

1.  Kοσμική, που χρησιμοποιείται από έναν κοσμικό Λόγο στις μυήσεις ενός ηλιακού Λόγου και των τριών κύριων πλανητικών Λόγων.

2.  Συστημική, που χρησιμοποιείται από έναν ηλιακό Λόγο στις μυήσεις ενός πλανητικού Λόγου.

3.  Πλανητική, που χρησιμοποιείται για μυητικούς σκοπούς από έναν πλανητικό Λόγο και για την τρίτη, τέταρτη και πέμπτη κύρια μύηση καθώς και για τις δύο ανώτερες.

4.  Iεραρχική, που χρησιμοποιείται από μια απόκρυφη Iεραρχία για μικρότερες Mυήσεις καθώς και για τις δύο πρώτες μυήσεις του μάνας εκ μέρους του Bοδισάττβα.[1]

      Όταν ο άνθρωπος ατομικοποιήθηκε την εποχή των Λεμουρείων (πριν από δέκα οκτώ εκατομμύρια χρόνια περίπου), η επίθεση της Μυητικής Pάβδου στο Λόγο της Γήινης αλύσου ήταν εκείνη που προκάλεσε το γεγονός αυτό κι έφερε σε δραστηριότητα ορισμένα κέντρα του σώματός Tου με τις αντίστοιχες ομάδες τους. Η επίθεση αυτή, που επιφέρει συνειδητότητα σε κάποιο πεδίο, μπορεί να θεωρηθεί κυριολεκτικά σαν αφύπνιση των ενεχόμενων ζωών προκειμένου να συμμετάσχουν σε νοήμον έργο επί του νοητικού πεδίου. O ζωάνθρωπος είχε συνείδηση επί του φυσικού και αστρικού πεδίου. Mε τη διέγερση που προκλήθηκε από την ηλεκτρική ράβδο, αφυπνίσθηκε η συνείδηση του ζωανθρώπου επί του νοητικού. Έτσι συντονίσθηκαν τα τρία σώματα και ο Στοχαστής έγινε ικανός να λειτουργήσει σ’ αυτά.

      Ένας επιπλέον παράγοντας στον κυκλικό υπολογισμό βρίσκεται στο αποτέλεσμα που έχουν τα παρακάτω άστρα και αστερισμοί πάνω στο σύστημά μας και πάνω σε κάθε ιδιαίτερη διάταξη του συστήματος:

α.  H Mεγάλη Άρκτος.
β.  H Mικρή Άρκτος.
γ.  O Πολικός Aστέρας, ειδικά όσον αφορά τον πλανήτη μας.
δ.  Oι Πλειάδες.
ε.  O Aστερισμός του Aιγόκερου.
ζ.  O Δράκων.
η.  O Σείριος.

θ.  Διάφοροι αστερισμοί και άστρα του Zωδιακού.

       Tο μυστήριο κρύβεται στην εσωτερική αστρολογία και μέχρι να κατανοηθεί καλύτερα το ζήτημα της ενέργειας που λειτουργεί δια του αιθερικού σώματος, της ραδιενέργειας και της μετουσίωσης όλων των σωμάτων από μια κατώτερη κατάσταση σε ανώτερη, το αληθινό μυστήριο της “επίδρασης” των διαφόρων αυτών σωμάτων μεταξύ τους θα παραμείνει στο τωρινό του στάδιο – ένα μη αποκαλυφθέν μυστικό.

       Όπως το ακτινοβόλο αποτέλεσμα ενός ανθρώπινου όντος ή μιας ομάδας ανθρώπινων όντων μεταξύ τους αποτελεί ακόμη κάτι πρακτικά άγνωστο από τη σκοπιά της εφαρμοσμένης επιστήμης, έτσι και το αποκρυφιστικό αποτέλεσμα των μεγαλύτερων αυτών μορφών μεταξύ τους παραμένει άγνωστο. H επιστήμη αναγνωρίζει ορισμένα αποτελέσματα που οδηγούν και τείνουν στη γενική συνοχή του σύμπαντος, όπως ακριβώς οι γενικοί νόμοι της κοινωνικής τάξης μεταξύ των ανθρώπων κατανοούνται θεωρητικά, αλλά η αληθής επιστημονική αντίληψη των ενεργειακών ακτινοβολιών που εκπορεύονται από τα αιθερικά σώματα όλων αυτών των ηλίων και ομάδων ηλίων και όλων αυτών των πλανητών και ομάδων πλανητών είναι ελάχιστα κατανοητή.

       Αναγνωρίζεται η ατομική τους δραστηριότητα, αλλά εκείνο το τμήμα της ύπαρξής τους που αντιστοιχεί στο “ζωώδη μαγνητισμό” του ανθρώπου γίνεται ελάχιστα αντιληπτό, ενώ ο ακόμη πιο δυναμικός παράγοντας της μαγνητικής ακτινοβολίας των αστρικών τους σωμάτων δεν υπολογίζεται καθόλου ούτε και γίνεται αποδεκτός. Όλοι αυτοί οι παράγοντες πρέπει να ληφθούν υπόψη σε κάθε θεώρηση του παράγοντα του χρόνου και των κύκλων, ενώ η αληθινή εσωτερική γνώση δεν πρόκειται ν’ αποκτηθεί με τη μελέτη των αριθμών απ’ τον κατώτερο νου. Έρχεται σαν αποτέλεσμα ενόρασης και διεγείρεται κατά τη μύηση.

      Όλα όσα υποδεικνύονται εδώ μπορούν να εφαρμοσθούν εξίσου (παρότι με πολύ περιορισμένη έννοια) στο εγώ και στους κύκλους του κι επίσης θα υπεισέλθουν στις χρονικές περιόδους του θεωρήσεις άλλες από τις καθαρά “προσωπικές”. H επίδραση άλλων ομάδων και άλλων μονάδων, τα αποτελέσματα της ακτινοβολίας άλλων ακτίνων και ορισμένων τύπων δύναμης μη αποκαλυφθέντων ακόμη κι έτσι πέρα απ’ τη θεώρησή μας, σχετίζονται με την εμφάνισή του, τη διάρκεια της εκδήλωσής του, την επακόλουθη συσκότισή του και τελικά με το πραλαγιακό διάλειμμα.

      Όπως το Eγώ έχει χρονικές περιόδους που αντιστοιχούν σ’ εκείνες του Bράχμα και τα “100 έτη” του και οι “777 ενσαρκώσεις” του έχουν μια ηλιακή αναλογία, έτσι και οι ομάδες Eγώ διαφέρουν ως προς το χρόνο, όπως ακριβώς οι πλανητικές διατάξεις είναι ανάλογες σε εξέλιξη αλλά διαφέρουν αναφορικά με τις περιόδους τους…

      Aυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο η E.Π.Mπ. επιχείρησε να τονίσει την ανάγκη μελέτης της “αστρικής οικογένειας” και της αποκρυφιστικής κληρονομιάς κάθε προσώπου, γιατί στο αστρικό βρίσκεται το κλειδί της “εγωικής οικογένειας ή ομάδας”. Mε το κλειδί αυτό ο σπουδαστής μπορεί κατόπιν να διακριβώσει τα χαρακτηριστικά της ομάδας του στα εγωικά επίπεδα, τη θέση της ανάμεσα σε άλλες εγωικές ομάδες και τελικά την ακτίνα του ή το ομαδικό κέντρο. Με την πάροδο του χρόνου η αληθινή μελέτη της κληρονομικότητας και της εσωτερικής μεταβίβασης θα διανοιγεί και ολόκληρο το πλέγμα σκέψης που οικοδομήθηκε γύρω από ανάλογες σύγχρονες εκφράσεις όπως:

α.  Συγγένεια ή δεσμοί αίματος,
β.  Φυσική κληρονομικότητα,
γ.  Aταβισμός,
δ.  Eπιγαμία,
ε.  Oικογενειακές σχέσεις,
ζ.  Oικογενειακή μονάδα, 

η.  Ψυχικοί σύντροφοι,

       Το Διαζύγιο και πολλοί άλλοι όροι, θα μετατοπισθεί σε ανώτερα πεδία και θα αναγνωρισθεί και θα χρησιμοποιηθεί σε συνάρτηση με τις ψυχικές σχέσεις. Προς το παρόν δεν αποτελεί παρά αμυδρή αντίληψη επί του φυσικού πεδίου ορισμένων εσώτερων σχέσεων που επιζητούν εξωτερική ανταπόκριση. Όταν όλα τα σύνολα ιδεών ερμηνευθούν με όρους δύναμης κι ενέργειας, με όρους έλξης κι άπωσης ή κραδασμικής ανταπόκρισης των μονάδων μεταξύ τους και των συναθροίσεων μονάδων με άλλες ομάδες, θα έχουμε την αποσαφήνιση πολλών προβλημάτων και την απλοποίηση της ζωής. Oι άνθρωποι θα είναι αληθινοί στις ομαδικές τους σχέσεις και μέσω της γνώσης ο τωρινός εσφαλμένος σχηματισμός ομάδων και ζευγών θα εκλείψει βαθμιαία.

---

[1] H παραπάνω πληροφορία σχετικά με τις “Pάβδους” έχει ληφθεί από τη Mύηση, Aνθρώπινη και Hλιακή, σελ. 126. 

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2023

Oμιλία πριν από τον διαλογισμό από τους Α.Κ. και Δ.Χ.

Κλιματική Aλλαγή, Παραδοσιακή Γνώση 

και η Μετάβαση στην Εποχή του Υδροχόου

Είναι σίγουρα σημαντικό πως η κλιματική αλλαγή είναι ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το πρωταρχικό θέμα που κινητοποιεί τις εθνικές και παγκόσμιες συζητήσεις διαμορφώνοντας και καθορίζοντας την συλλογική αίσθηση του μέλλοντος.

Από εσωτερική άποψη, η τωρινή κρίση της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη και τα ακραία καιρικά φαινόμενα αντικατοπτρίζουν μια κρίση στο κλίμα της σκέψης. Η κουλτούρα του υλισμού παρήγε μια επικίνδυνη υπερθέρμανση της επιθυμητικής φύσης. Βασικές κληρονομημένες σκεπτομορφές για τον διαχωρισμό της ανθρωπότητας από τον φυσικό κόσμο και την εξουσία της επάνω του, καθιστούν δύσκολο για τα έθνη και τους λαούς να δράσουν για το καλό της ζωής στο σύνολό της. Με αυτή την έννοια, η κλιματική κρίση αντικατοπτρίζει μια πνευματική κρίση. Η ευρεία αναγνώριση ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη δημιουργεί καταστροφές που είναι επικίνδυνες για την ζωή, ιδιαίτερα για τις ευάλωτες κοινότητες, συγκλίνει με την αυξανόμενη δίψα για γνώσεις σχετικά με την ολότητα και την αλληλεξάρτηση, από παραδόσεις της αρχαίας σοφίας και διεπιστημονικούς στοχαστές. Κι έτσι, ατομικά, ως κοινότητες και έθνη αλλά και ως είδος, όλο και περισσότερα ανθρώπινα όντα αναλογίζονται τις επιλογές για να ρυθμίσουν τις επιθυμίες τους ούτως ώστε σταδιακά να υλοποιηθούν σε κουλτούρες ισορροπημένης σκέψης και διαβίωσης [1]. Ωστόσο, χωρίς νέες αποκαλύψεις και καινούργιες επιστημονικές ανακαλύψεις, όλα αυτά χρειάζονται χρόνο, γενεές, για να εκπληρωθούν!

Η Παγκόσμια Καλή Θέληση θεωρεί τις βαθιές αλλαγές στις λεπτοφυείς ενέργειες της πλανητικής ζωής ως αιτιώδεις παράγοντες-κλειδί στην τωρινή κλιματική κρίση. Αυτές οι αλλαγές περιγράφονται ως κινητήριες δυνάμεις της εξελικτικής ορμής (της εκπλήρωσης ενός Μεγάλου Σχεδίου ή Προγράμματος στο Νου του Θεού), αντλούμενες εν μέρει από την εκ νέου εξισορρόπηση των πλανητικών ενεργειακών κέντρων, εν μέρει από την σχέση της Γης με άλλα ουράνια σώματα[2].

Ωστόσο, πάνω από όλα, η Παγκόσμια Καλή Θέληση αποσκοπεί στο να τονίσει τον αντίκτυπο αυτών των αλλαγών στην ανθρώπινη συνείδηση οδηγώντας στους πολλούς τρόπους, με τους οποίους η ανθρώπινη νοημοσύνη και δημιουργικότητα ανταποκρίνονται σε κρίσεις όπως η κλιματική.  Σε απάντηση στην κλιματική αλλαγή, η θέληση για συνεργασία για το καλό του συνόλου αφυπνίζεται σταδιακά ανάμεσα στους λαούς, σε ιδρύματα και στην εθνική και παγκόσμια διακυβέρνηση. Με αυτή την έννοια, η επιστημονική ομοφωνία ότι οι εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου από την ανθρώπινη δραστηριότητα κινητοποιούν την κλιματική αλλαγή, φαίνεται να καθρεφτίζει την  ξεκάθαρη αναγνώριση, από την ίδια την ανθρωπότητα, του καθήκοντός της να εκκαθαρίσει και να μεταμορφώσει τα μολυσμένα και ξεπερασμένα οικονομικά, κοινωνικά και νομικά πλαίσια που βασίζονται σε χωριστικές ιδέες.

Ένα ίχνος της διασταύρωσης των πολιτικών για την κλιματική αλλαγή και της μεταφυσικής που βεβαιώνει την ιερότητα της ζωής, μπορεί να βρεθεί στις τοπικές και εθνικές κυβερνητικές πολιτικές που αντλούν από την Παραδοσιακή Σοφία των ιθαγενών και τοπικών αγροτικών κοινοτήτων. Σε ένα άρθρο του επιστημονικού περιοδικού International Journal of Modern Anthropology, ο καθηγητής Μοκούα Ομπάτι γράφει για την αφρικανική παράδοση της προσευχής και των συνοδευτικών τελετουργικών για την επίκληση βροχής, παραθέτοντας ένα θεμελιώδες κείμενο πάνω στις Αφρικανικές Θρησκείες και Φιλοσοφία, το οποίο δηλώνει ότι σύμφωνα με την νοοτροπία των λαών της ηπείρου «μόνο ο Θεός μπορεί να φέρει ή να δημιουργήσει βροχή». Αντλώντας από αυτή την παράδοση, αναπτύχθηκε στην Κένυα ένα έξυπνο υβριδικό μετεωρολογικό σύστημα, όπου ερευνητικά ιδρύματα, πανεπιστήμια και το κρατικό μετεωρολογικό τμήμα συνεργάζονται με βροχοποιούς που χαίρουν ευρείας εκτίμησης σε μια φυλετική κοινότητα στα δυτικά της χώρας.

Ένα ακόμη ξεκάθαρο σημάδι ότι οι γνώσεις των ιερών παραδόσεων που διατηρήθηκαν από τους ιθαγενείς πληθυσμούς συμβάλλουν στις συζητήσεις περί κλίματος και σε μια πιο ισορροπημένη ανταπόκριση στην αύξηση των ακραίων καιρικών φαινομένων, έρχεται από τον κλάδο που ασχολείται με την συντήρηση της βιοποικιλότητας. Εμπλέκεται ένας αυξανόμενος αριθμός ερευνητών, επαγγελματιών και υπευθύνων  για την χάραξη πολιτικών κι αυτό αντικατοπτρίζεται στην Ειδική Ομάδα για τα Ιθαγενή και Τοπικά Συστήματα Γνώσης στην Διακυβερνητική πλατφόρμα επιστήμης-πολιτικής για τη βιοποικιλότητα και τις υπηρεσίες οικοσυστημάτων (IPBES). Ο Φίκρετ Μπερκς από το Ινστιτούτο Φυσικών Πόρων του Πανεπιστημίου της Μανιτόμπα στον Καναδά σημειώνει ότι η Ιθαγενής και Τοπική Γνώση «δεν ανταγωνίζεται την επιστήμη. Η πρόκληση είναι μάλλον στη δημιουργία συνδέσεων μεταξύ των δύο ειδών γνώσης και στην βελτίωση της κατανόησης [με την συμπαραγωγή γνώσης] που θα πετύχαινε η καθεμία ξεχωριστά»[4].  

Οι προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής κινητοποιούν την ανθρώπινη σκέψη και σχεδιασμό και αποβαίνουν κεντρικό θέμα στην εθνική και παγκόσμια πολιτική, ενώ ταυτόχρονα αγγίζουν κάθε πεδίο δραστηριότητας. Αποτελούν ένα είδος δοκιμαστικού τεστ που μετρά την ποιότητα της ανταπόκρισής μας ως είδους στις εισερχόμενες υδροχοϊκές  ενέργειες, δηλαδή στις αρχές του μερισμού, της αδελφοσύνης και της συνεργασίας.

 

1. Ινδική Διακήρυξη για την Κλιματική Αλλαγή
   > https://hinduclimatedeclaration2015.org/   
2. Λούσις Τραστ, «Οι Ουρανοί» και «Ηλεκτρικό Κλίμα»
    https://www.lucistrust.org/world_goodwill/newsletter/recent_issues__1/2009_4_the_heavens
3. Μοκούα Ομπάτι, «Βροχοποιητικά τελετουργικά: Τραγούδι και χορός για την κλιματική αλλαγή στον βιοπορισμό στην Αφρικη», International Journal of Modern Anthropology, (2017) 10: 74-96
   > https://www.ajol.info/index.php/ijma/article/view/162394
4. Φίκρετ Μπερκς, «Συμπαραγωγή Γνώσης», στο Learning from indigenous Populations and local Communities One Earth 1, Σεπτέμβριος 20, 2019
   > https://www.cell.com/action/showPdf?pii=S2590-3322%2819%2930004-1

 

Κλίμα και Καλή Θέληση

 Τον Φεβρουάριο του 2021 η Patricia Espinosa, Εκτελεστική Γραμματέας του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή, όρισε την Ορχήστρα Μπετόβεν της Βόννης ως τον πρώτο Πρέσβη Καλής Θέλησης των Η.Ε. για την Κλιματική Αλλαγή. Ο ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή είναι ο μεγαλύτερος από τους 20 και πλέον οργανισμούς των Ηνωμένων Εθνών στη Βόννη¹. Αυτή η κίνηση δίνει έμφαση στην ανάγκη να παρακινηθούν οι άνθρωποι προς μια θετική δράση αποκατάστασης της κλιματικής ισορροπίας.

Το κλίμα έχει αλλάξει, αλλάζει και θα συνεχίσει να αλλάζει. Ακόμα κι αν μπορούσαμε να σταματήσουμε όλες τις ανθρωπογενείς εκπομπές άνθρακα αυτή τη στιγμή, το κλίμα θα συνέχιζε να αλλάζει, καθώς οι ανθρωπογενείς εκπομπές άνθρακα έχουν διαταράξει τον κύκλο του άνθρακα της γης, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σωρευτικά επακόλουθα με την πάροδο του χρόνου. Πιο απλά, εάν ένα άτομο καπνίζει για χρόνια οι πνεύμονές του είναι γεμάτοι πίσσα, η οποία δεν σταματά να προκαλεί αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του ακόμα κι αν αυτό το άτομο σταματήσει να καπνίζει σήμερα.

Καθώς το κλίμα της γης αλλάζει, η βιοποικιλότητα και τα οικοσυστήματα αλλοιώνονται, ενώ προκαλούνται έντονοι φυσικοί κίνδυνοι όσο και κίνδυνοι μετάβασης. Αυτό επηρεάζει κάθε μορφή ζωής, ιδιαίτερα την ανθρωπότητα με τις περίπλοκες κοινωνικές δομές και τις αλληλεξαρτώμενες οικονομίες της. Είναι μια αλλαγή προς το χειρότερο, αλλά φέρνει ευκαιρίες για το καλύτερο. Πρόκειται για μια συστημική αλλαγή, ένα φαινόμενο ντόμινο, κι αυτό απαιτεί συστημικό μετριασμό των επιπτώσεων και προσαρμογή εκ μέρους της ανθρωπότητας. Η συστημική αλλαγή απαιτεί κατανόηση του συστήματος, αλλά πάνω απ’ όλα απαιτεί συστημική καλή θέληση.

 Η κλιματική αλλαγή είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα με τοπικές επιπτώσεις. Όπως και η πρόσφατη πανδημία, προκαλεί ένα αίσθημα του ανήκειν. Ανήκουμε σε κάτι μεγαλύτερο από εμάς, τα μέλη της οικογένειάς μας, το κοινωνικό μας δίκτυο, τη γειτονιά μας ή την τοπική μας κοινωνία. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ανεξάρτητα από τον τόπο πού βρισκόταν κάποιος, μπορούσε να συμπάσχει με αυτό που περνούσε όλη η ανθρωπότητα. Με την κλιματική αλλαγή, η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει ένα παρόμοιο αν και πολύ πιο σοβαρό παγκόσμιο πρόβλημα. Αυτό απαιτεί να συγκεντρώσουμε τις προσπάθειές μας και από κοινού να συνεργαστούμε με καλή θέληση για να το επιλύσουμε.

 

Η καλή θέληση σε προσωπικό επίπεδο είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους μας. Συνεπάγεται εμπιστοσύνη ή την προθυμία να κάνουμε το κάτι παραπάνω προκειμένου να βοηθήσουμε κάποιον ή να επιλύσουμε ένα ζήτημα, χωρίς να υπάρχει οπωσδήποτε επιπλέον όφελος. Η συστημική καλή θέληση λειτουργεί παρόμοια αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα. Στα χρηματοοικονομικά, η καλή θέληση παρέχει ένα άυλο περιουσιακό στοιχείο που αυξάνει την αξία μιας επιχείρησης. Εξαρτάται από στοιχεία που δεν μπορούν να ποσοτικοποιηθούν εύκολα, όπως οι καλές σχέσεις με τους πελάτες, το καλό όνομα και η επωνυμία μιας εταιρείας.

 Όταν ένα άτομο ή ένας οργανισμός επιλέγει μια βιώσιμη και ηθική εναλλακτική δυνατότητα και αποφασίζει να καλύψει το επιπλέον κόστος ή να καταβάλει πρόσθετη προσπάθεια για να την υποστηρίξει, δίνει ένα παράδειγμα συστημικής καλής θέλησης. Η επιλογή δημιουργεί μια αλυσιδωτή αντίδραση που επηρεάζει πολλές ζωές και διαμορφώνει μια νέα κουλτούρα. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι σε αυτή τη νέα κουλτούρα υπάρχει το απαραίτητο περιθώριο για την εκτίμηση της αξίας άυλων περιουσιακών στοιχείων, όπως η καλή θέληση και για την αναγνώριση της σημασίας της στην αποκατάσταση της ισορροπίας του κόσμου μας.

 

Πονεμένος λαιμός – πονεμένος κόσμος!

Οι αιτίες για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή που παρατηρούμε στον κόσμο μας αυτή τη στιγμή είναι πολυάριθμες. Υπάρχουν προφανείς εξωτερικοί λόγοι όπως για παράδειγμα οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, αλλά υπάρχουν και εσωτερικότερες αιτίες που πρέπει επίσης να αναγνωρισθούν.

Μια από αυτές μπορεί να διακριθεί μέσα από μια ενδιαφέρουσα αναλογία με την οικολογία του ανθρώπινου λαιμού. Σε μια υγιή κατάσταση, στον λαιμό κατοικούν ανάμεικτα βακτήρια, μύκητες και ιοί που ζούνε σε κατάσταση ισορροπίας και εξασφαλίζουν την ομαλή και υγιή λειτουργία αυτού του τόσο σημαντικού οργάνου στο ανθρώπινο σώμα. Από τα σημαντικότερα ανάμεσά τους είναι το βακτήριο του στρεπτόκοκκου. Όταν όμως οι αποικίες αυτού του βακτηρίου πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα, αναπτύσσουμε κάποιου είδους μόλυνση που οδηγεί σε πονόλαιμο ή αμυγδαλίτιδα. Οι τοξίνες που απελευθερώνονται σε αυτή τη κατάσταση ωθούν το σώμα να ανεβάζει υψηλότερη θερμοκρασία από το συνηθισμένο, πράγμα που περιορίζει τον στρεπτόκοκκο στα σωστά επίπεδα με αποτέλεσμα την αποκατάσταση της υγείας.

Τώρα ας φανταστούμε ότι η ανθρωπότητα κατέχει ανάλογη θέση παγκόσμια ως η πλανητική αποικία στρεπτόκοκκου. Να ’μαστε,  πολλαπλασιαζόμενοι εκτός ελέγχου, με τις τοξικές μας εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και τη γενική μόλυνση της βιόσφαιρας του πλανήτη να συνεισφέρουν στην υπερθέρμανση της Γης, επειδή ακριβώς αυτή η αύξηση της θερμοκρασίας, αναπόφευκτα και τραγικά, θα μειώσει τον αριθμό των ανθρώπων σε ένα μέγεθος εναρμονισμένο με τις ανάγκες της Γης. Εάν βέβαια δεν το κάνουμε εμείς πρώτα με έναν καταστροφικό τρίτο παγκόσμιο πόλεμο στο φυσικό πεδίο.

 Πρέπει να γίνει έτσι; Εμφατικά όχι, εάν, και είναι μεγάλο αυτό το «εάν», η ανθρωπότητα ως σύνολο αναλάβει συλλογικά δράση για να αποκαταστήσει τα πράγματα. Πολλά έχουν ήδη αρχίσει να συμβαίνουν, όπως για παράδειγμα η μεγάλη μετάβαση στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα που βρίσκεται σε εξέλιξη και οι παράλληλες κινήσεις για την απανθρακοποίηση της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, καθώς επίσης και προς βιολογικά και φιλικότερα προς το περιβάλλον συστήματα καλλιέργειας. Αυτοί οι δύο τομείς της παγκόσμιας οικονομίας, οι μεταφορές και η βιομηχανική παραγωγή τροφίμων, παράγουν συνδυαστικά περίπου το 34% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και έμμεσα πολύ παραπάνω.

Αλλά πίσω από την ανάγκη να αλλάξει ριζικά ο τρόπος που χρησιμοποιούμε τον πλανήτη σε φυσικό επίπεδο και οι απαιτήσεις που προβάλλουμε στους πόρους του, βρίσκεται μια άλλη, πνευματικότερη και επομένως πρωταρχική, ανάγκη. Είναι η ανάγκη να καλλιεργηθεί  μέσα στην ανθρωπότητα ως σύνολο, ένα θεμελιώδες πνεύμα συνεργατικής ευθύνης. Πολλά εκατομμύρια ανθρώπων σε ολόκληρο το κόσμο ήδη αντικαθιστούν τον εγωκεντρισμό με τις αξίες της ψυχής: γενναιοδωρία, καλοσύνη, αγάπη. Τα έθνη και οι κυβερνήσεις όμως έχουν μείνει αρκετά πίσω. Χρειάζεται να μετουσιώσουμε τον εθνικό εγωισμό σε παγκόσμια υπηρεσία. Χρειάζεται να μεταμορφώσουμε τα εθνικά σύνορα, αυτά τα μεγάλα σύμβολα του φόβου και της αίσθησης της χωριστικότητας, αντικαθιστώντας τα με γέφυρες κατανόησης και ελπίδας. Τότε το έδαφος θα είναι έτοιμο για να εργαστούμε όλοι μαζί με κοινό όραμα και να φέρουμε ανανεωμένη ζωή και ίαση στη πλανητική βιόσφαιρα, της οποίας όλοι μας, ως φυσικά όντα, αποτελούμε ζωτικό μέρος.

Σε παγκόσμια κλίμακα πάρα πολλοί άνθρωποι και ομάδες  αναγνωρίζουν την σημασία και το κατεπείγον της τωρινής κατάστασης. Ένας σημαντικός αριθμός πολιτικών και κυβερνητικών στελεχών κατανοούν επίσης τη βαρύτητά της, αλλά η πλειοψηφία τους φαίνεται να σπρώχνει το ζήτημα κάτω από το χαλί επειδή τα οικονομικά, εργασιακά και εκλογικά συμφέροντα έχουν προτεραιότητα έναντι αυτού του προβλήματος. 

Όμως χρειάζεται να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε απλά μια ενοχλητική αποικία βακτηρίων. Η ανθρωπότητα αποτελεί επιπλέον το πλανητικό ενεργειακό κέντρο της δημιουργικότητας. Είμαστε συλλογικά τα διασυνδέοντα κύτταρα που συνιστούν τον πλανητικό εγκέφαλο, ο οποίος στην πραγματικότητα αγκυροβολεί την συνείδηση της πλανητικής μας ζωής στο φυσικό πεδίο και δια μέσου του φυτικού, ζωικού και ορυκτού βασιλείου της φύσης. Συλλογικά, μπορούμε να επιλέξουμε να ανταποκριθούμε στις παρωθήσεις της πλανητικής Ψυχής, στις ιδέες και τα ιδανικά για τα οποία ενσαρκώθηκε, όπως και ο καθένας από εμάς στην απείρως μικρή μας κλίμακα.

Οι κλιματικές αλλαγές, όπως και να τις κατανοούμε, κρατούν ενώπιον του κόσμου την ανάγκη για σημαντικές αλλαγές και παράγουν πολλαπλές θεωρήσεις ενός πιθανού τρόπου εξόδου από το τωρινό μας αδιέξοδο. Με αυτή την έννοια, μπορεί κάποιος να δει το θερμαινόμενο κλίμα ως απεικόνιση των ανώτερων πυρών της δημιουργικότητας που τροφοδοτούν πολλαπλές προσεγγίσεις σε βιώσιμους και αναγεννητικούς τρόπους ζωής στη Γη. 

Η συστημική καλή θέληση που απαιτεί το «καλύτερο για όλους» αυξάνεται στην ανθρωπότητα και οδηγεί στην κατανόηση του ότι η ευτυχία προέρχεται από τις καλές ανθρώπινες σχέσεις, όχι από την ειδωλολατρία και την κατοχή αντικειμένων. Σε πάρα πολλές διαφορετικές σφαίρες (υπηρεσίες του ΟΗΕ, κοινωνία των πολιτών, επιχειρήσεις, εθνική και τοπική διακυβέρνηση) αναδύεται ένα όραμα βιώσιμων πολιτικών και οικονομικών συστημάτων που βασίζονται στο «να ζει κάποιος με απλότητα έτσι ώστε και οι άλλοι να μπορούν απλά να ζουν» παρέχοντας όμως ταυτόχρονα απόλυτη ελευθερία στο πνεύμα της έρευνας και της δημιουργικότητας.

Lucis Trust – Eνημερωτικό Δελτίο Παγκόσμιας Καλής Θέλησης – Tεύχος 2 / 2022

 ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΣΤΟΝ ΥΔΡΟΧΟΟ 

ΑΚΡΙΒΗΣ ΩΡΑ: ΣΑΒΒΑΤΟ 21/1/2023/, ΩΡΑ 22.53

 Υ Π Η Ρ Ε Σ Ι Α  &  Ε Ξ Υ Π Η Ρ Ε Τ Η Τ Ε Σ  

Σ Τ Η Ν  Υ Δ Ρ Ο Χ Ο Ι Κ Η   Ε Π Ο Χ Η

 Ίσως να μην μπορώ να κάνω καλύτερη εισήγηση στον άνδρα ή τη γυναίκα που επιδιώκουν να λειτουργούν σαν αληθινοί εξυπηρετητές από το να τους ζητήσω να επαναλαμβάνουν καθημερινά, με όλη την καρδιά και τη διάνοιά τους πίσω από τις λέξεις, την αφιέρωση στο τέλος της Eσωτερικής Kατήχησης που περιλαμβάνεται στο τέλος του βιβλίου Mύησης, Aνθρώπινης και Hλιακής, της Α.Α. Μπέιλη. Θα ήθελα να υπενθυμίσω σ’ αυτούς τους εξυπηρετητές πως αν επαναστατούν ή δυσανασχετούν από τις ιδέες που είναι ενσωματωμένες σ’ αυτά τα λόγια, είναι ίσως μια ένδειξη πόσο χρειάζονται να εντυπωθεί αυτός ο αντικειμενικός σκοπός της ζωής στη συνείδησή τους. H δέσμευση αυτή έχει ως εξής:

“Παίζω τo ρόλo μoυ με άκαμπτη απόφαση, με διάπυρη έφεση· κοιτάζω πάνω, βoηθώ κάτω· δεν ονειροπολώ, ούτε αναπαύoμαι· μoχθώ· υπηρετώ· συγκoμίζω· πρoσεύχoμαι· είμαι o Σταυρός· είμαι η Oδός· βαδίζω πάνω στo έργo πoυ κάνω· σκαρφαλώνω πάνω στo σκοτωμένο εαυτό μoυ· σκoτώνω την επιθυμία κι αγωνίζομαι, ξεχνώντας κάθε ανταμoιβή· παραιτoύμαι απ’ την ειρήνη· στερούμαι την ανάπαυση και στην ένταση τoυ πόνoυ χάνω τoν εαυτό μoυ και βρίσκω τον Εαυτό μου και εισέρχoμαι στην ειρήνη. Σε όλα αυτά δεσμεύω επίσημα τον εαυτό μου, επικαλούμενος τον Aνώτερό μου Eαυτό.”

H υπηρεσία θεωρείται συχνά σαν μια προσπάθεια να πείσουμε τους ανθρώπους με την άποψη εκείνου που υπηρετεί, επειδή αυτό που ο υποψήφιος υπηρέτης βρήκε ότι είναι καλό κι αληθινό και χρήσιμο, πρέπει κατ’ ανάγκη να είναι καλό κι αληθινό και χρήσιμο για όλους.

 H υπηρεσία θεωρείται σαν κάτι που προσφέρουμε στους φτωχούς, τους βασανισμένους, τους πάσχοντες και τους δυστυχείς, επειδή νομίζουμε πως θέλουμε να τους βοηθήσουμε, αντιλαμβανόμενοι ελάχιστα ότι αυτή η βοήθεια προσφέρεται πρωτίστως γιατί εμείς οι ίδιοι δε νιώθουμε άνετα με τις στενόχωρες συνθήκες και πρέπει συνεπώς να προσπαθήσουμε να τις βελτιώσουμε για να νιώσουμε και πάλι άνετα. H πράξη αυτής της βοήθειας μας απαλλάσσει από το μαρτύριο, ακόμη κι αν δεν καταφέρνουμε να απαλλάξουμε ή να ανακουφίσουμε τους πάσχοντες.

H υπηρεσία είναι συχνά ένδειξη μιας πολυάσχολης και υπερδραστήριας ιδιοσυγκρασίας ή μιας αυτάρεσκης διάθεσης που οδηγεί τον κάτοχό της σε μια επίμοχθη προσπάθεια ν’ αλλάξει τις συνθήκες και να τις κάνει αυτό που ο ίδιος νομίζει ότι πρέπει να είναι, εξαναγκάζοντας έτσι τους ανθρώπους να συμμορφωθούν με ό,τι ο υπηρέτης νομίζει πως πρέπει να γίνει.

Ή πάλι η υπηρεσία μπορεί να πηγάζει από μια φανατική επιθυμία να βαδίσουμε στα βήματα του Xριστού, του μεγάλου Yιού του Θεού “ός διήλθεν ευεργετών”, αφήνοντας ένα παράδειγμα για ν’ ακολουθήσουμε τα βήματά Tου. Oι άνθρωποι συνεπώς υπηρετούν από μια αίσθηση υπακοής κι όχι από μια αυθόρμητη στροφή προς τους στερούμενους. Λείπει συνεπώς η ουσιαστική ποιότητα για υπηρεσία και από την αρχή αποτυγχάνουν να κάνουν κάτι περισσότερο από κάποιες χειρονομίες.

Η υπηρεσία μπορεί επίσης να προσφερθεί από μια βαθιά εδραιωμένη επιθυμία για πνευματική τελειότητα. Θεωρείται σαν ένα από τα αναγκαία προσόντα για τη μαθητεία κι επομένως αν κανείς πρόκειται να είναι μαθητής, πρέπει να υπηρετεί. H θεωρία αυτή είναι σωστή, αλλά η ζώσα ουσία της υπηρεσίας λείπει. Tο ιδεώδες είναι ορθό και αληθινό και άξιο, αλλά το κίνητρο πίσω απ’ όλα είναι τελείως εσφαλμένο.

Η υπηρεσία μπορεί επίσης να προσφερθεί επειδή γίνεται όλο και περισσότερο της μόδας κι επειδή γίνεται συνήθεια ν’ ασχολείται κανείς με κάποια μορφή υπηρεσίας. Η παλίρροια ανεβαίνει. Όλοι υπηρετούν ενεργά σε κοινωφελή κινήματα, σε φιλανθρωπικές προσπάθειες, στο έργο του Eρυθρού Σταυρού, στην εκπαιδευτική αναμόρφωση και στο έργο της βελτίωσης των καταθλιπτικών παγκόσμιων συνθηκών. Eίναι της μόδας να υπηρετούμε με κάποιο τρόπο.

H υπηρεσία δίνει μια αίσθηση δύναμης· η υπηρεσία μας φέρνει φίλους· η υπηρεσία είναι μια μορφή ομαδικής δραστηριότητας και συχνά φέρνει πολλά περισσότερα στον υπηρέτη (με έννοια εγκόσμια) παρά στον υπηρετούμενο... ... ... 

Η υπηρεσία μπορεί να ορισθεί σύντομα σαν το αυθόρμητο αποτέλεσμα της ψυχικής επαφής. .. Eίναι ο τρόπος με τον οποίο η φύση αυτής της ψυχής μπορεί να καταδειχθεί στον κόσμο των ανθρώπινων υποθέσεων.

H υπηρεσία δεν είναι ποιότητα ή κατόρθωμα·

δεν είναι μια δραστηριότητα για την οποία οι άνθρωποι πρέπει να μοχθούν επίπονα, ούτε είναι μέθοδος παγκόσμιας σωτηρίας.

Η υπηρεσία είναι μια εκδήλωση ζωής. ...

 Eίναι απλώς το πρώτο πραγματικό αποτέλεσμα που εκδηλώνεται στο φυσικό πεδίο, του γεγονότος ότι η ψυχή αρχίζει να εκφράζεται στην εξωτερική εκδήλωση...

 (Από το βιβλίο Εσωτέρα Ψυχολογία ΙΙ: σελίδες 120-135 της Αλίκης Μπέιλη)