«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

28 Φεβρουαρίου 2021

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Α.Μ.:

Καλή Θέληση και Θέληση για το Καλό

[…] πριν δέκα περίπου χρόνια όταν άρχισα να γράφω κάποια φυλλάδια για το μεγάλο κοινό, εφιστώντας την προσοχή στην παγκόσμια κατάσταση και το Νέο Όμιλο Εξυπηρετητών του Κόσμου. Επιχείρησα έτσι να αγκυροβολήσω στη γη (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τέτοια φράση) μια εξωτερίκευση ή ένα σύμβολο του έργου της Ιεραρχίας. Ήταν μια προσπάθεια να συνδέσω υποκειμενικά και (όπου ήταν δυνατό) αντικειμενικά, όλους εκείνους τους ανθρώπους με πνευματικό σκοπό και βαθιά αγάπη για την ανθρωπότητα, που εργάζονταν δραστήρια σε πολλές χώρες, είτε σε οργανώσεις είτε μόνοι. Το όνομά τους είναι λεγεών. […] όλοι εργάζονται υπό την έμπνευση της Ιεραρχίας και εκπληρώνουν συνειδητά ή ασυνείδητα τα καθήκοντα των πρακτόρων των Διδασκάλων. Μαζί συνιστούν μια ομάδα ενωμένη στην εσώτερη πλευρά με πνευματική πρόθεση και αγάπη. Μερικοί είναι αποκρυφιστές που εργάζονται στις διάφορες αποκρυφιστικές ομάδες· άλλοι είναι μυστικιστές που εργάζονται με όραμα και αγάπη· άλλοι ανήκουν στις ορθόδοξες θρησκείες και μερικοί δεν αναγνωρίζουν καθόλου τις λεγόμενες πνευματικές συγγένειες. Όλοι όμως εμψυχώνονται από ένα αίσθημα ευθύνης για την ανθρώπινη ευημερία και έχουν ενδόμυχα αφιερωθεί στη βοήθεια των συνανθρώπων τους […]
      Αυτοί τους οποίους επηρεάζει ο Νέος Όμιλος Υπηρετών του Κόσμου και με τους οποίους επιζητεί να εργασθεί και οι οποίοι μπορούν να εργασθούν σαν πράκτορές του, ονομάζονται από εμάς, άνδρες και γυναίκες καλής θέλησης.
      Ακόμη και από τη σκοπιά της Ιεραρχίας η θεία θέληση όπως είναι, παραμένει ουσιαστικά το μεγάλο μυστήριο, όμως παρόλα αυτά μπορούν και πραγματικά “γνωρίζουν και υπηρετούν” το σκοπό· ο σκοπός είναι εκείνη η όψη της θείας θέλησης που ζητά άμεση έκφραση πάνω στη Γη. Η Ιεραρχία είναι ο διανομέας της ενέργειας – της ενέργειας της αγάπης. Συνεπώς, καθώς ο σκοπός της θέλησης του Θεού (που είναι γνωστός και κατανοητός στην Αίθουσα Συμβουλίου της Σαμπάλλα) επιζητεί να επηρεάσει την ανθρώπινη θέληση, εκφράζεται με ιεραρχικούς όρους σαν θέληση-για-το-καλό και με ανθρώπινους όρους σαν καλή θέληση, σαν αγαπητική απόφαση ή σαν σταθερή πρόθεση να επέλθουν ορθές ανθρώπινες σχέσεις.
      (Αρκετοί)  […] εργάζεσθε ενδεχομένως στο εγχείρημα της δόμησης της ανταχκάρανα, του αγωγού επικοινωνίας ανάμεσα στον εγκέφαλο και την πνευματική θέληση, ή την Ενάδα που λειτουργεί μέσω της Πνευματικής Τριάδας. Αν έχετε επιτυχία, θα αρχίσετε να αντιλαμβάνεσθε ότι υπάρχει μια μεγάλη διάκριση μεταξύ της καλής θέλησης, την οποία οι μάζες μπορούν και συχνά συλλαμβάνουν, και της θέλησης-για-το-καλό που είναι ο στόχος του μαθητή. H καλή θέληση είναι σχετικά απλή στην έκφραση και όλοι σας γνωρίζετε πολλά γι’ αυτή και εκφράζετε μεγάλο μέρος της. Γι’ αυτήν δε χρειάζεται κανένα σχόλιο, γιατί συνιστά ανθρώπινη ιδιότητα που βρίσκεται πολύ κοντά στην επιφάνεια έκφρασης για όλους τους ανθρώπους. Αλλά η θέληση-για-το-καλό είναι πολύ πιο δύσκολο να εκφρασθεί, γιατί δε συνεπάγεται μόνο την ικανότητα να χρησιμοποιείτε την πνευματική θέληση, αλλά και να γνωρίζετε κάπως τη φύση του “καλού”. H θέληση-για-το-καλό είναι η βασική ποιότητα του θείου σκοπού, που περιλαμβάνε,ι σχεδιασμένη δραστηριότητα και ένα συγκεκριμένο στόχο που πρέπει να επιτευχθεί. Απαιτεί την ικανότητα να σκέφτεστε με όρους συνόλου, μια εκτίμηση του επόμενου βήματος που πρέπει να κάνει η ανθρωπότητα για την επικείμενη Μεγάλη Προσέγγιση (γιατί αυτή πρέπει να είναι μια αμοιβαία Προσέγγιση), μια κατανόηση των μαθημάτων του παρελθόντος και ένα όραμα που θα βασίζεται – όχι στην αγάπη ή την ψυχική όραση – αλλά σε μια πεποίθηση του άμεσου σκοπού του Σανάτ Κουμάρα, όπως τον πραγματοποιεί μέσω του Xριστού και της πλανητικής Ιεραρχίας. Η πεποίθηση αυτή βασίζεται, όσον αφορά την Ιεραρχία, στον καθαρό λόγο· βασίζεται, όσον αφορά την ανθρωπότητα μέσω των μαθητών της, στην ενορατική αντίληψη που εφαρμόζεται με αγάπη και εκφράζεται με νοημοσύνη.

       Ας θίξω σύντομα μια άλλη σκοπιά… Το Σχέδιο θα αποκατασταθεί πάνω στη Γη δια της φώτισης και της καλής θέλησης και όταν συμβεί αυτό, ο Χριστός θα γυρίσει στη Γη. Θα σας ζητούσα να μην παρεξηγήσετε αυτή τη φράση. Ο Χριστός δεν έφυγε ποτέ από τη Γη και όταν αποχαιρετούσε τους μαθητές Του είπε: “Ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος”. Η Παρουσία Του όμως δεν αναγνωρίζεται από τις μάζες των ανθρώπων και είναι μόνο αισθητή και αμυδρά προσδοκώμενη από τους ορθόδοξους θρησκευόμενους όλων των παγκόσμιων πίστεων.
      Όπως σας υπέδειξα προηγουμένως, η επιστροφή του Χριστού θα εκφρασθεί κατ’ αρχή με μια ανάβλυση της Χριστικής συνείδησης στις καρδιές των ανθρώπων παντού· η πρώτη της έκφραση θα είναι η καλή θέληση.
      Σε δεύτερη φάση οι μαθητές παντού θα ευαισθητοποιηθούν αυξητικά στην ποιότητά Του, τη φωνή Του και τη διδαχή Του· σε πολλές περιπτώσεις θα “επισκιασθούν” απ’ Αυτόν, όπως ακριβώς επισκίασε προηγουμένως το μαθητή Του, Ιησού· μέσω αυτής της επισκίασης των μαθητών σε όλες τις χώρες θα αντιγράψει τον εαυτό Του επανειλημμένα. Η αποτελεσματικότητα και η δυναμικότητα του επισκιασθέντος μαθητή θα είναι εκπληκτική.
      Ωστόσο μέχρι να έλθει ο Χριστός […] και να δώσει στους ανθρώπους τη νέα εντολή να αγαπούν αλλήλους, είχε δοθεί πολύ λίγη έμφαση σε οποιαδήποτε παγκόσμια Γραφή ότι ο Θεός ήταν Αγάπη. Αφού ήρθε ως Αβατάρ της Αγάπης, τότε ο Θεός έγινε γνωστός σαν αγάπη επουράνια, αγάπη σαν στόχος και σκοπός της δημιουργίας, αγάπη σαν η βασική αρχή της σχέσης και αγάπη που εργάζεται σ’ όλη την εκδήλωση για ένα Σχέδιο που υποκινείται από αγάπη. Ο Χριστός αποκάλυψε και τόνισε τη θεία αυτή ποιότητα κι έτσι μετέβαλε την όλη ανθρώπινη ζωή, τους στόχους και τις αξίες.
     Δεν χρειάζεται εμείς ακόμη να γνωρίζουμε τη χρονολογία ή την ώρα της επανεμφάνισης του Χριστού. Η έλευσή Του εξαρτάται από την έκκληση (συχνά την άφωνη έκκληση) όλων όσων στέκουν με μαζική πρόθεση· εξαρτάται επίσης από την καλύτερη εδραίωση των ορθών ανθρώπινων σχέσεων και από ορισμένη εργασία που γίνεται αυτή την εποχή από πρεσβύτερα Μέλη της Βασιλείας του Θεού, της Αόρατης Εκκλησίας, της πνευματικής Ιεραρχίας του πλανήτη μας· εξαρτάται επίσης από τη σταθερότητα των μαθητών του Χριστού στον κόσμο αυτή την εποχή και των μυημένων-εργατών Του – που όλοι εργάζονται σε πολλές ομάδες, θρησκευτικές, πολιτικές και οικονομικές. Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε εκείνο που οι Χριστιανοί ονομάζουν “ανεξερεύνητη Βουλή του Θεού”, τον αδιάγνωστο σκοπό του Κυρίου του Κόσμου, του Αρχαίου των Ημερών (όπως καλείται στην Παλαιά Διαθήκη) ο Οποίος “γνωρίζει το Νου Του, ακτινοβολεί την ύψιστη ποιότητα αγάπης κι εστιάζει τη Θέλησή Του στον υψηλό Του Τόπο μέσα στο κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή”.

     Όταν ο Χριστός, ο Αβατάρ της Αγάπης, κάνει την επανεμφάνισή Του, τότε:

     “Οι υιοί των ανθρώπων που είναι τώρα Υιοί του Θεού, θα αποστρέψουν τα πρόσωπά Τους από το λαμπρό φως και θ’ ακτινοβολήσουν αυτό το φως πάνω στους υιούς των ανθρώπων που δε γνωρίζουν ακόμη ότι είναι Υιοί του Θεού. Τότε ο Ερχόμενος θα εμφανισθεί, τα βήματά Του επισπεύδονται στην κοιλάδα της σκιάς από τον Έναν με την τρομερή δύναμη, ο Οποίος στέκει στη βουνοκορφή, εκπνέοντας αιώνια αγάπη, ουράνιο φως και ειρηνική, σιωπηλή Θέληση.

     “Τότε οι υιοί των ανθρώπων θ’ ανταποκριθούν. Τότε ένα νεότερο φως θα αστράψει στη ζοφερή, κουρασμένη κοιλάδα της γης. Τότε μια νέα ζωή θα κυλήσει στις φλέβες των ανθρώπων και τότε η όρασή τους θα συμπεριλάβει όλους τους δρόμους εκείνου που μπορεί να είναι.

     “Έτσι ειρήνη θα έρθει πάλι στη γη, αλλά μια ειρήνη που δε θα μοιάζει με τίποτε που γνωρίσαμε πριν. Τότε η θέληση-για το-καλό θα ανθίσει σαν κατανόηση και η κατανόηση θ’ ανθίσει σαν καλή θέληση στους ανθρώπους.”

 Τα αποσπάσματα είναι από τα βιβλία της Αλίκης Μπέιλη, Μαθητεία την Νέα Εποχή, Ι & ΙΙ, και

Η Επανεμφάνιση του Χριστού

 

ΓΕΜΙΣΤΕ ΤΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ ΣΑΣ

(Έλενα Ρέριχ, Επιστολές)

 

 «Ο Άγκνι Γιόγκι είναι ο φορέας της Σύνθεσης του Δισκοπότηρου – με αυτήν την ένδειξη μπορείτε να κρίνετε. Γι' αυτό, γεμίστε τα Δισκοπότηρά σας με την πραγματοποίηση της ομορφιάς, με την αληθινή γνώση της σοφίας της Διδασκαλίας της Ζωής, και με την αφομοίωσή της στην καρδιά σας, και θυμηθείτε ότι η καρδιά είναι ένας μεγάλος μαγνήτης που προσελκύει όλες τις γνώσεις, όλες τις δυνατότητες και όλα τα επιτεύγματα. Θα πρέπει επίσης να θυμάστε ότι δεν υπάρχει τίποτα αναγκαστικό στις εκδηλώσεις ενός Άγκνι Γιόγκι, καθώς ο Άγκνι Γιόγκι είναι ο ίδιος το ‘εργαστήριο’ του. Αυτός, ο ίδιος, με τη δύναμη του πνεύματός του, μεταμορφώνει τα πυρά του. Ο Διδάσκαλος  παρέχει νύξεις της Διδασκαλίας για τη διεύρυνση της συνείδησης, αλλά ο ίδιος ο μαθητής πρέπει να την εφαρμόσει. Ο Διδάσκαλος παρακολουθεί τη διαδικασία ανάφλεξης καλύπτοντας τα κέντρα με στρώματα soma όταν η ανάφλεξη απειλεί να γίνει ολοκαύτωμα. Αλλά χωρίς τη συμμετοχή του πνεύματος του μαθητή δεν είναι δυνατή η μετουσίωση». (Έλενα Ρέριχ, Επιστολές Ι,11 Σεπτεμβρίου 1929)

 

Η συσσώρευση της καθίζησης των ενεργειών δεν πραγματοποιείται σε μια μόνο ζωή. Χιλιάδες χρόνια είναι απαραίτητα για την πλήρωση του Δισκοπότηρου. Τόσο ουσιαστικοί είναι οι συνεχείς, χωρίς διακοπή,  ευεργετικοί αγώνες, που καταθέτουν τους ανεκτίμητους θησαυρούς στο ‘ταμείο’ μας. Οι άνθρωποι που έχουν μεγάλες συσσωρεύσεις του Δισκοπότηρου είναι θησαυροί των εθνών. Μερικές φορές χρειάζεται ελάχιστο ακόμη για να ολοκληρωθεί η πλήρωση του Δισκοπότηρου και αυτό το ελάχιστο μπορεί να ολοκληρωθεί σε μια ζωή αυταπάρνησης. Όμως, από αμεριμνησία, οι άνθρωποι αναβάλλουν αυτή την επίτευξη, και έτσι μένουν πίσω. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την αιώνια κίνηση και τη μετουσίωση των ενεργειών. Υπάρχουν μόνο δύο δυνατότητες: είτε να αγωνιστούμε, είτε να οπισθοχωρήσουμε. Αλλά ποιος θα ορκίζονταν στην οπισθοδρόμηση – να ενωθεί με άλλα λόγια με τα κοσμικά απόβλητα; Ο αγώνας είναι η μεγάλη κινητήρια δύναμη για όλα τα όντα! (3-12-1930)

 

Η άμεση γνώση είναι η σύνθεση της πνευματικότητας και, φυσικά, μόνο ένα ανεπτυγμένο πνεύμα με ένα γεμάτο Δισκοπότηρο το κατέχει, ανεξάρτητα από το ποια είναι η θέση του στη ζωή. Συχνά μια μεσαία θέση επιλέγεται σκόπιμα για μια συγκεκριμένη αποστολή. Αυτός που ακούει τη φωνή της καρδιάς του θα ξυπνήσει πιο εύκολα την άμεση γνώση του. Η καρδιά είναι ο καλύτερος εκπαιδευτής σε όλα τα προβλήματα της ζωής. (19-6-1933)

 

    Η συνείδηση ​​περιέχει μέσα της όλα τα ίχνη του παρελθόντος, τις εντυπώσεις κάθε εκδήλωσης καθώς και κάθε σκέψη και αγώνα για την αποκάλυψη του  ευρύτερου ορίζοντα. Η συνείδηση ​​τροφοδοτείται από το Δισκοπότηρο και την καρδιά, και κάθε συσσωρευμένη ενέργεια εναποτίθεται στο συνείδηση, άρρηκτα συνδεδεμένη με το πνεύμα. Το πνεύμα, όταν διαχωρίζεται από το σώμα, διατηρεί μια πλήρη σύνδεση με  ανώτερες και κατώτερες ενέργειες. Βεβαίως, ο Διδάσκαλος οδηγεί με σύνεση επισημαίνοντας την επιβεβαίωση της ζωτικής μετουσίωσης. Πράγματι, μέσω της αθανασίας του πνεύματος διατηρούνται όλες οι εκδηλώσεις ζωτικής ενέργειας. Ανάλογα με τα ιζήματα, θα είναι και οι μελλοντικοί κρύσταλλοι. Και η σκέψη, και η καρδιά, και η δημιουργικότητα, και όλες οι άλλες εκδηλώσεις συλλέγουν αυτήν την ενέργεια. Το σύνολο των πύρινων δυνατοτήτων του πνεύματος συνίσταται από ακτινοβολίες ζωτικών ενεργειών. Επομένως, μιλώντας για το πνεύμα και τη συνείδηση, πρέπει να  θεωρήσουμε το πνεύμα ως κρύσταλλο όλων των ανώτερων εκδηλώσεων. Οι αρχαίοι γνώριζαν για την κρυσταλλική ποιότητα του πνεύματος, και ότι το πνεύμα αποκαλύφθηκε ως πυρ ή φλόγα σε όλες τις  ανώτερες εκδηλώσεις. Επομένως, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε την πραγματική σημασία της πύρινης μετουσίωσης.  Πράγματι, το πνεύμα και η ύλη ωθούνται προς την επίτευξη της ανώτερης πύρινης συνείδησης». (8-8-1934)

 

Στην καθορισμένη ώρα θα καλέσουμε τις φλεγόμενες καρδιές και τα χέρια

που είναι έτοιμα να σηκώσουν το Δισκοπότηρο της Σωτηρίας του Κόσμου. 

                                                                              (17-8-1934) 

 

        ΟΙ ΕΠΤΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ (ΒΙΝΤΕΟ)

[...] Ο Διδάσκαλος Ντζβαλ Κουλ μας λέει ότι μια μέρα, όταν θα γίνουμε και εμείς Διδάσκαλοι, ο χώρος και ο χρόνος θα είναι τα παιχνίδια μας. Aυτό είναι θαυμαστό. Δεν είναι ένα άνευ νοήματος παιχνίδι. Είναι ένα παιχνίδι σε σχέση με το θεϊκό σχέδιο και σκοπό, και είναι κάτι ιδιαίτερα χαροποιό. Σταδιακά μέσα από διαδοχικά βήματα, βαθμούς, μυήσεις, άνοιγμα αιθερικών κέντρων χρειάζεται να μάθουμε πώς να ελέγχουμε τα επτά πεδία. […]

Ομιλητές: Michael Robbins, Tim Boyd και William Meader.

To αρχικό βίντεο προέρχεται από το Monadic Media

Μετάφραση και επιμέλεια  για την ελληνική γλώσσα οι Ε.Σ και Α.Μ.

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

21 Φεβρουαρίου 2021

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Α.Ρ.:

 

Σχέση ατόμου και έθνους

Τα έθνη φτιάχνονται από ανθρώπους και ο χαρακτήρας που αυτά θα έχουν δεν θα είναι παρά το αποτέλεσμα της συνύπαρξης και της αλληλοεπίδρασης των χαρακτήρων των ανθρώπων που τα απαρτίζουν. Αλλά σε τι συνίσταται ο χαρακτήρας και το ήθος των ανθρώπων? Ξεκινώντας με την δελφική προτροπή «Γνώθι Σαυτόν», οι μεγάλοι έλληνες φιλόσοφοι δίδαξαν το δρόμο της αυτογνωσίας, και με τις γνώσεις τους οδήγησαν τους μαθητές τους προς μία ανοδική πορεία κατάκτησης του υλικού κόσμου, του κόσμου της Σπηλιάς, και υπέρβασης στο Φως της Αλήθειας.

«Είς εμοί μύριοι, εάν άριστος ήι . . . « μας λέγει ο Ηράκλειτος, δηλαδή, για μένα ο ένας ισοδυναμεί με δέκα χιλιάδες εάν είναι άριστος. Ο άριστος είναι ο έχων την νόηση και το μέτρο, οι μύριοι είναι οι πολλοί, αποτελούντες το άμορφο πλήθος. Ο Ηράκλειτος εδώ καταδεικνύει αφενός την τεράστια δύναμη που κρύβεται μέσα στο νου και την καρδιά του καθενός από εμάς, αφετέρου, χωρίς αλαζονεία, την τεράστια ευθύνη απέναντι στον εαυτό μας την οικογένειά μας, την κοινότητα, το έθνος μας αφού επιλέξαμε «τας λεωφόρους μη βαδίζει» (Πυθαγόρας), αλλά την στενή ατραπό της μαθητείας όπου βαδίζεις μόνος, και μόνος θα πει να είσαι ενήλικος, ώριμος, συνετός, να δημιουργείς ο ίδιος το δικό σου καθήκον.

«Άμα κάποιος φτάσει σ’ εκείνη την κατάσταση του νου όπου καμιά εκκλησία δεν υπάρχει για αυτόν, παρά μόνο η πίστη της προσευχής του, κανένα Σύνταγμα, παρά μόνο η θεμιτή και δίκαιη συναλλαγή με το γείτονα, καμιά ελευθερία, παρά μόνο η αδάμαστη βούληση του να πράττει το ορθό, τότε θα εμφανιστούν σύμμαχοι και συμπαραστάτες που θα τον συντρέξουν πρόθυμα. Γιατί σύσσωμο το Σύμπαν στέκει στο πλευρό του” Ρ. Έμερσον.

Ο Πλάτωνας παρατήρησε ότι ο άνθρωπος ζει, κινείται, εκφράζεται και σκέπτεται κάτω από την επίδραση του ψυχισμού του. Έτσι αναπτύσσει στην Πολιτεία το περίφημο θέμα της Τριμέρειας της Ψυχής. «. . . το μεν ων λογίζεται λογιστικόν προσαγορεύοντες της ψυχής, το δε ώ έρά τε και πεινή και διψή και περί τας άλλας επιθυμίας επτοήται αλόγιστον τε και επιθυμητικόν, πληρώσεων τινών και ηδονών εταίρων (439 d). . . το δε δη του θύμου και ω θυμούμεθα πότερον τρίτον. . . θυμοειδούς. . . (439e)».

Η ψυχή έχει τρία μέρη: το Λογιστικό, το Θυμοειδές, και το Επιθυμητικό. Αυτά καθορίζουν τον χαρακτήρα και το ήθος των ανθρώπων. Οι επιθυμίες είναι καταδικασμένες να μας σέρνουν προς το ένα ή το άλλο πάθος ή πράγμα, και υπαγορεύονται από το κατώτερο μέρος της ψυχής το οποίο ονομάζεται αλόγιστον ή επιθυμητικό. Το Λογιστικόν μέρος της ψυχής έχει στόχο την αναζήτηση της αλήθειας. Εκεί εδρεύει η νόηση, η σκέψη και η γνώση. Ο λόγος πρέπει να κυβερνά και να ελέγχει για να μπορέσει ο άνθρωπος στο τέλος με καθαρό νου να φτάσει στο «όντως όν». Το θυμοειδές είναι στην ψυχή ο εκτελεστής των επιταγών του λόγου. Το στοιχείο που θα τιθασεύει τις χαώδεις ορμές του επιθυμητικού, και πρέπει να συντρέχει τον λόγο στο έργο του. Η αρετή δε του ανθρώπου θα είναι να επιτελούνται αυτά τα καθήκοντα με τον αρμονικά συνδυασμένο τρόπο που τους προσιδιάζει. Αυτό το ονομάζουμε δικαιοσύνη της ψυχής. Δίκαιος άνθρωπος θα είναι αυτός στον οποίο τα μέρη της ψυχής βρίσκονται σε αρμονία και καθένα επιτελεί και φέρει εις πέρας αυτό που του αρμόζει.

Αντίστοιχα, δίκαιη πόλη (έθνος) θα είναι αυτό στο οποίο οι κοινωνικές ομάδες στις οποίες κυριαρχεί το ένα ή το άλλο μέρος της ψυχής βρίσκονται σε αρμονία και καθένα επιτελεί και φέρει σε πέρας αυτό που του αρμόζει. Δίκαιη και καλή λοιπόν, θα είναι η πράξη που απορρέει από μια δίκαιη ψυχή και δεν έρχεται σε σύγκρουση μαζί της. Άδικη δε και κακή θα είναι η πράξη που αντιβαίνει στην αρμονική έξη της ψυχής και την διαλύει. Η θεώρηση του ανθρώπου από τον Πλάτωνα, ο συνδυασμός των μερών του και οι σχέσεις τους τον απασχολούν σε όλους σχεδόν τους Διαλόγους, που αποτελούν «ένα φιλοσοφικό ευαγγέλιο» υπερβατικής ηθικής και ταυτόχρονα εσωτερικής ανθρωπογνωσίας.

Αλλά και ένας από τους ιδρυτές της σύγχρονης ψυχολογίας ο Κ. Γιούνγκ αναφέρει: θα βρεθούμε πολύ κοντά στην αλήθεια, αν φανταστούμε ότι η συνειδητή και προσωπική ψυχή μας στηρίζεται στο θεμέλιο μιας κληρονομημένης και γενικής πνευματικής κατάστασης, που σαν τέτοια είναι ασυνείδητη, και ότι η σχέση ανάμεσα στην προσωπική ψυχή μας και την συλλογική ψυχή είναι σαν αυτή ανάμεσα στο άτομο και την κοινωνία. Όπου δεν κινείται το ξεχωριστό άτομο αλλά η μάζα, σταματά η ανθρώπινη ρύθμιση και αρχίζουν να δρουν τα αρχέτυπα. Για αυτό ο ολοκληρωμένος άνθρωπος είναι μοναχικός. Αυτό είναι αναγκαίο και συνέβαινε πάντα, γιατί το βήμα προς μια πληρέστερη συνείδηση του παρόντος τον απομακρύνει από την αρχική του μυστικιστική συμμετοχή στην μάζα των ανθρώπων, δηλαδή, από την καταβύθιση σ’ ένα  

συλλογικό ασυνείδητο. Κάθε βήμα προς τα εμπρός είναι μια πράξη απόσχισης από αυτό το πρωτόγονο ασυνείδητο που περιβάλλει σχεδόν ολοκληρωτικά την πλειονότητα του ανθρώπινου γένους. Είναι αυτό που ο Θιβετανός μας λέγει «Ίσως ένα από τα πρώτα πράγματα που οφείλει να μάθει κάθε σπουδαστής, καθώς επιζητά να συλλάβει τη φύση και την χρήση του νου, είναι πως η κοινή γνώμη οφείλει να παραχωρήσει τη θέση της στην ατομική συνείδηση περί του ορθού και ότι κατόπιν η ατομική αυτή συνείδηση πρέπει να χρησιμοποιηθεί και να συγκεντρωθεί κατά τρόπο ώστε να γίνει δυνατό να ιδωθεί αυτή στις σωστές της διαστάσεις, ως το ζωντανό εκείνο σπέρμα που μπορεί να αναπτυχθεί και να γίνει το θείο άνθος του Υιού του Νου, του Μανασαπούτρα, και το νήμα που μας ξαναφέρνει στην περιοχή του Παγκόσμιου Νου».

Ο άνθρωπος στη μάζα κατεβαίνει ασυνείδητα ένα χαμηλότερο ηθικό και διανοητικό επίπεδο που βρίσκεται πάντα κάτω από το κατώφλι της συνείδησης. Εδώ το ασυνείδητο είναι πάντα έτοιμο να εκραγεί, αρκεί να υποστηριχτεί από την δημιουργία μάζας. Η αλλαγή του χαρακτήρα που επέρχεται με την ανάδυση των συλλογικών δυνάμεων είναι καταπληκτική. Ένα ευγενικό και λογικό όν μπορεί να μεταβληθεί σε ένα μανιακό ή άγριο κτήνος. «Η φύση του εντός μας θηρίου, είναι η πανίσχυρη τάση για κυριαρχία». Αυτή η τάση υπάρχει σε όλα τα ανθρώπινα όντα.

Αυτός ο πόλεμος (ο 2ος παγκόσμιος) έδειξε αλύπητα στον πολιτισμένο άνθρωπο πως είναι ακόμη βάρβαρος και ταυτόχρονα να τι κακό τον περιμένει αν για άλλη μια φορά ρίξει στον άλλον την ευθύνη για τις δικές του κακές ιδιότητες. Προς τούτο ο Γιούνγκ μιλάει στα έργα του για την απαρτίωση της προσωπικότητας και χρησιμοποιεί αρκετά συχνά τον όρο εξατομίκευση, η οποία είναι μια εσωτερική και υποκειμενική διαδικασία ολοκλήρωσης. Αν κάποιος είναι σε θέση να αισθάνεται υπεύθυνος για τον εαυτό του, έχει και συνείδηση της ευθύνης του απέναντι στην κοινωνία. Η ψυχολογία λοιπόν του ξεχωριστού ατόμου αντιστοιχεί στην ψυχολογία των εθνών. Ότι κάνουν τα έθνη το κάνει και κάθε ξεχωριστό άτομο, και όσο το κάνει το άτομο, το κάνει και το έθνος. Άρα στην ουσία το πνεύμα του Έθνους μπορεί να αναθεωρηθεί μόνο με μια αλλαγή στη στάση του ατόμου.

Αυτό πολύ λυρικά το σκιαγραφεί ο Χαλίλ Γκιμπράν στον Κήπο του Προφήτη:

Να λυπάστε το έθνος που είναι γεμάτο πίστη κι άδειο από θρησκεία.
Να λυπάστε το έθνος που φορά ένα ρούχο που δεν το έχει υφάνει, που τρώει το ψωμί που δεν το έχει θερίσει και πίνει το κρασί που δεν έχει τρέξει από το πατητήρι του.
Να λυπάστε το έθνος που ονομάζει το βίαιο άνθρωπο ήρωα, και βλέπει το λαμπροφορεμένο κατακτητή γενναιόδωρο.
Να λυπάστε το έθνος που δεν υψώνει την φωνή του παρά μόνο σαν βρίσκεται σε κηδεία, δεν περηφανεύεται παρά μονάχα σαν βρίσκεται μέσα στα αρχαία μνημεία του, και δεν ξεσηκώνεται παρά μονάχα όταν ο λαιμός του βρίσκεται ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Να λυπάστε το έθνος που ο κυβερνήτης του είναι αλεπού, ο φιλόσοφος του ταχυδακτυλουργός, και η τέχνη του, τέχνη μπαλώματος και μιμικής.
Να λυπάστε το έθνος που υποδέχεται τον καινούργιο κυβερνήτη του με σαλπίσματα και τον αποχαιρετά με γιουχαΐσματα, για να καλωσορίσει και πάλι κάποιον άλλο με σαλπίσματα.
Να λυπάστε το έθνος που οι σοφοί του είναι βουβοί από χρόνια και που οι δυνατοί του άντρες ακόμα στην κούνια.
Να λυπάστε το έθνος που είναι χωρισμένο σε κομμάτια, και που κάθε κομμάτι θεωρεί τον εαυτό του ένα έθνος.                                         

                                        «Ο κήπος του προφήτη», ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ.

ΑΝΤΑΧΚΑΡΑΝΑ

Η Δοξασία της Καρδιάς

«Ο άνθρωπος οφείλει να επαναλάβει ό,τι ήδη έκανε ο Θεός»

Μία μελέτη βασισμένη κυρίως στο βιβλίο Ακτίνες και Μυήσεις και σε αναφορές από άλλα βιβλία της Αλίκης Μπέιλυ και του Θιβετανού Διδασκάλου Τζβαλ Κουλ

 ΣΕΙΡΙΟΣ ΚΙ ΜΥΗΤΙΚΗ ΡΑΒΔΟΣ ΗΛΙΑΚΟΥ ΛΟΓΟΥ

Η Μυητική Ράβδος την οποία χειρίζεται ο Λόγος του ηλιακού συστήματος αποκαλείται μεταξύ των άλλων και “Επταπλό Φλεγόμενο Πυρ”. Την εμπιστεύθηκε στο Λόγο μας ο Κύριος του Σειρίου και χορηγήθηκε στο σύστημά μας απ’ αυτό τον ακτινοβόλο ήλιο. Ένας απ’ τους σκοπούς της είναι να χρησιμοποιείται σε καταστάσεις ανάγκης. Το μεγάλο αυτό φυλαχτό δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ ως τώρα για έναν τέτοιο λόγο, μολονότι παρ’ ολίγο να χρησιμοποιηθεί δύο φορές – μία την εποχή των Ατλάντειων και την άλλη στον τρίτο χρόνο του τελευταίου πολέμου. Αυτή η Ράβδος Ισχύος χρησιμοποιείται κατά τη μύηση των επτά Oυράνιων Ανθρώπων επί των κοσμικών επιπέδων. Χρησιμοποιείται ακόμη στη μύηση των ομίλων, κάτι σχεδόν ασύλληπτο για μας. Επιτίθεται στα κέντρα των επτά Oυράνιων Ανθρώπων κατά τον ίδιο γενικά τρόπο με τον οποίο επιτίθενται οι μικρότερες Ράβδοι στα ανθρώπινα κέντρα και τα αποτελέσματα είναι τα ίδια αν και σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Είναι περιττό να πούμε πως αυτό συνιστά ένα αχανές και δυσνόητο θέμα που δεν αφορά τους υιούς των ανθρώπων. Το θίγουμε όμως εδώ, γιατί διαφορετικά η απαρίθμηση των Μυητικών Ράβδων θα ήταν ατελής και γιατί χρησιμεύει να καταδείξουμε τη θαυμαστή σύνθεση του όλου και τη θέση του συστήματος σε μια πολύ μεγαλύτερη διάταξη. Σε όλα τα κοσμικά πράγματα πιστοποιείται τελειότητα νόμου και τάξης και οι διακλαδώσεις του σχεδίου μπορούν να παρατηρηθούν σ’ όλα τα πεδία και τα υποπεδία. Η μέγιστη αυτή Ράβδος βρίσκεται υπό την επιτήρηση της πρώτης μεγάλης ομάδας των καρμικών Κυρίων. Μπορεί να περιγραφεί σαν η Ράβδος που φέρει μια τάση αγνής φοχατικής δύναμης από κοσμικά επίπεδα. Oι δύο δευτερεύουσες Ράβδοι φέρουν διαφοροποιημένη φοχατική δύναμη. Αυτή η λογοϊκή Ράβδος Ισχύος φυλάσσεται στον Ήλιο και επαναφορτίζεται μόνο κατά την έναρξη κάθε εκατονταετίας του Βράχμα.

O λόγος για τον οποίο αναφέρονται εδώ οι Ράβδοι Ισχύος είναι γιατί σχετίζονται σαφώς με τα κέντρα που συνιστούν στροβίλους δύναμης σε ύλη και που (μολονότι είναι αγωγοί πνευματικής δύναμης, [213] ή κέντρα όπου βρίσκει έκφραση η ‘θέληση για ύπαρξη’) εκδηλώνονται σαν δραστηριότητα στην ύλη. Είναι τα κέντρα της ύπαρξης και όπως ακριβώς δεν είναι δυνατό να διαχωρισθούν στην εκδήλωση οι δύο πόλοι του Πνεύματος και της ύλης, έτσι δεν είναι δυνατό και να επιτεθεί η Ράβδος κατά τη μύηση δίχως να επέλθουν συγκεκριμένα αποτελέσματα σ’ αυτά τα δύο. Oι Ράβδοι φορτίζονται με Φοχάτ το οποίο είναι πυρ της ύλης μαζί με ηλεκτρικό πυρ, απ’ όπου και η επίδρασή τους. Το μυστήριο δεν μπορεί να εξηγηθεί λεπτομερέστερα καθόσον τα μυστικά της μύησης δε μεταβιβάζονται. Για το θέμα αυτό κοινοποιήθηκαν εδώ περισσότερα παρά ποτέ, παρότι κάποιοι έχουν ήδη ακούσει για όλα αυτά. (ΠΚΠ: 212)

 

Ο ΚΗΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΟΤΙ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΦΥΤΕΨΕΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΚΗΠΟ

 Agni Yoga

225. Είναι λάθος να νομίζετε ότι η ανύψωση της συνείδησης μπορεί να επιτευχθεί μέσω υπερφυσικής εξύψωσης. Όπως επάνω, έτσι και κάτω. Ο ΜΟΧΘΟΣ κι η ΕΜΠΕΙΡΙΑ υπάρχουν παντού. Η συνείδηση τρέφει την ανάπτυξη του λεπτοφυούς σώματος. Δεν υπάρχει ούτε και το παραμικρό αίσθημα το οποίο να μη συμβάλει στη δημιουργία της σύστασης του λεπτοφυούς σώματος. Αυτή ακριβώς την συνθήκη οι άνθρωποι συνήθως την ξεχνούν. Νομίζουν ότι με μια μεγάλη δράση μπορούν να καλύψουν μια διαδοχή μικρών πράξεων της καθημερινότητας. Αλλά πού βρίσκεται το μεγάλο και πού το μικρό; Έτσι όλες οι πράξεις ενός γιόγκι λαμβάνουν πάντοτε υπόψη τις πιο λεπτομερείς εκτιμήσεις της πράξης. Μπορεί κανείς να διακρίνει παρατήρηση και ακρίβεια σε κάθε πράξη του γιόγκι. Στις πράξεις του δεν υπάρχει προκατάληψη, ούτε υπεισέρχεται κάποια άχρηστη συνήθεια. Προχωράει σα λιοντάρι. Προχωράει χωρίς δισταγμό, αλλά δεν τσαλαπατάει το ανάξιο προσοχής ή το αδύναμο. Έτσι, θα πρέπει κανείς να επανεκτιμήσει την αληθινή σημασία κάθε πράξης του.

Δεν πρέπει κανείς να καθυστερεί θεωρώντας ότι αύριο θα μπορέσει να φυτέψει έναν καινούριο κήπο. Μόνο ΑΜΕΣΑ και ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ μπορεί κανείς να ενισχύσει το φυτώριο της συνείδησης. Ο κηπουρός μελετά κάθε νέα ρίζα στον κήπο του. Και για τον γιόγκι κάθε νήμα συνείδησης θα αποτελέσει ένα νήμα για τους μακρινούς κόσμους.

 Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, THΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2021 στις 19.30

Καλούμε όσους/ες ενδιαφέρονται 

στον ομαδικό συντονισμό/ευθυγράμμιση

που πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης.

                                                ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ www.light-weaver.com

Ο μεγάλος Ήλιος Σείριος αποτελεί την πηγή της κοσμικής αγάπης ή του ‘βούδι’ που «βρίσκεται στην καρδιά κάθε ατόμου».

Αντιπροσωπεύει την θεία αρχή της ελευθερίας, «την ενζυμική ενέργεια που μπορεί να διαπεράσει την ουσία κατά μοναδικό τρόπο», η οποία δια του Σείριου διαπερνάει το ηλιακό μας σύστημα και ασκεί ιδιαίτερη επίδραση στον πλανήτη μας.

Ο Θιβετανός Διδάσκαλος εξισώνει τον όρο ‘βούδι’ με τον όρο ‘ενόραση’ και ‘καθαρή λογική’. Είναι, λέει ακόμη, η ικανότητα της άμεσης επαφής με τη Διάνοια του Θεού.

Καθώς επικαλούμαστε την Επανεμφάνιση του Χριστού και την εξωτερίκευση της Ιεραρχίας που θα εγκαινιάσει τη Νέα Εποχή, μπορούμε να εντείνουμε την ευθυγράμμιση με την Ιεραρχία και τον Σείριο. Μπορούμε να συμμετέχουμε σε αυτήν την διαδικασία, έστω και με το μικρό μερίδιο συνεισφοράς που μας αναλογεί.

Eίθε ο πλανήτης Γη να γίνει ιερός ή, όπως λέγεται,

«…να ανταποκρίνεται ζωτικά στην επιρροή του Σείριου».

                                                                                          Nεφέλωμα Υδροχόου

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

 Σε αναφορά με τον Υδροχόο θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς σε ορισμένα ζητήματα που το σημείο θέτει: 

     Πρώτον τη Θέληση, καθώς ο Υδροχόος σχετίζεται με την δυάδα των ενεργειών της έβδομης-πρώτης. Πολλά για τη φύση της θέλησης, τους επτά τύπους της θέλησης που αντιστοιχούν στις 7 μεγάλες ενέργειες και ακτίνες που είναι υπεύθυνες  για το σύστημά μας και το πρόγραμμα της τελικής πνευματοποίησης του εαυτού μέσα από την επταπλή διαίρεση του σύμπαντος μπορεί κανείς να βρει στο τελευταίο κεφάλαιο της εσωτέρας αστρολογίας.

     Δεύτερον την οικουμενικότητα και την παγκοσμιότητα. Είναι από τα σημεία που συστήνουν μια συνθετική έκφραση των προηγούμενων, όπως κι οι Ιχθείς. Η οικουμενικότητα κι η ομαδικότητα στην περίοδο αυτή γίνεται φανερή στη φυλή, καθώς ο μικρός κύκλος του Υδροχόου που άρχισε το 1945 και θα συνεχιστεί μέχρι το 2160 συμπίπτει με τον ‘μεγάλο κύκλο’ των 25.000 χρόνων κι αυτό συνεπάγεται πολλές αναπτύξεις στον πολιτισμό και στην κουλτούρα, στην πνευματική εξέλιξη του πλανήτη, την αποκάλυψη μυστηρίων, όπως αυτό του ηλεκτρισμού, στην προσέγγιση οντοτήτων και εξελίξεων εξωσυστημικών, όπως ο ΑΒΑΤΑΡ ΤΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ,  σε αναφορά με την αύξουσα ισχύ της έβδομης ακτίνας. Επίσης λέγεται πώς η υδροχοϊκή εποχή θα δει την ανάμειξη της εσωτερικής γνώσης με την επιστήμη. Ο Ιεροφάντης Ουρανός (7^η) με το Δία, οποίος είναι ο εσωτερικός κυβερνήτης του υδροχόου, ο Δίας που αποτελεί τον μεταδότη της 2^ης Ακτίνας στο ηλιακό μας σύστημα.

     Τρίτον το Νόμο των Κύκλων. Ο Υδροχόος, μας λέει ο Θιβετανός, είναι ένα σημείο της συνεχούς κίνησης, της επαναλαμβανόμενης αλλαγής, της δράσης και των μετακινήσεων, είναι ένα σύμβολο που εκφράζει αυτήν την κατάσταση δραστηριότητας. Για αυτό και στον Υδροχόο γίνεται κατανοητή η σημασία των κύκλων, αλλά και επιτυγχάνεται ο έλεγχός τους. Μια κατανόηση, η οποία σχετίζεται με την τρίτη ακτίνα που διανέμει ο Υδροχόος, εκτός από την πέμπτη, της οποίας είναι ένας από τους τρεις άλλους διανομείς της· οι άλλοι είναι ο Λέοντας και ο Τοξότης. Κατά τη διάρκεια της υδροχοϊκής εποχής οι άνθρωποι αποκτούν, μας λένε, ευρύτερη γνώση. Ο σερ Φράνσις Μπήκον ήταν ένας Υδροχόος (με ήλιο και ωροσκόπο), ο οποίος είχε διατυπώσει την σκέψη: «Έχω όλη τη γνώση ως παρακαταθήκη».

     Τέταρτον, το Νόμο της Δράσης και της Αντίδρασης, δια του οποίου συσχετίζεται με το σημείο του Ζυγού, στο οποίο η όψη του παραπάνω νόμου αναγνωρίζεται ως Νόμος του Κάρμα. Ο Νεύτωνας που διατύπωσε το Νόμο της δράσης και της αντίδρασης ήταν Ζυγός στον Ωροσκόπο του και η Αφροδίτη του, η οποία φέρει την ενέργεια της πέμπτης ακτίνας, βρισκόταν στον Υδροχόο.

     Πέμπτον, ο ήλιος μειώνει τη δύναμή του στον Υδροχόο, μας λέγουν, γιατί η προσωπικότητα με τα τρία ενδύματά της μεταμορφωμένα στο όρος του Αιγόκερω έχει ‘εξαληφθεί’ ή «χαθεί στο φως του υποκειμενικού Ήλιου που επηρεάζει την ψυχή». Ο ‘μάγος’ υδροχόος, που έχει στρέψει τα νώτα στο υπερουράνιο φώς, φέρει το ύδωρ στους διψώντες. Η τρίτη μύηση έχει επιτευχθεί κι ο λέοντας, το πολικό αντίθετο του υδροχόου, με έναν πλανήτη για τον τριπλό έλεγχο, υποδηλώνει το μέγεθος της επίτευξης της ανθρώπινης ψυχής.

     Στον Υδροχόο ο μυημένος ολοκληρώνει όσα πέτυχε στο Λέοντα μέσω της επίδρασης του Ηλίου, γιατί στο Λέοντα υπάρχει μια σχεδόν μοναδική κατάσταση για την ανθρωπότητα, καθόσον ο Ήλιος κυβερνά κάθε έκφραση – εξωτερική, εσωτερική και ιεραρχική. Κυβερνά την προσωπικότητα, την ψυχή και την τέταρτη Δημιουργική Ιεραρχία. Γι' αυτό ο Ήλιος (ο φυσικός Ήλιος) μειώνεται σε δύναμη στον Υδροχόο. Η τρίτη μύηση έχει ληφθεί και το φως της προσωπικότητας έχει “σβήσει” ή αμαυρωθεί από το φως του υποκειμενικού Ηλίου που επηρεάζει την ψυχή. Υπάρχουν εδώ πολλά για να σκεφθείτε, αλλά λίγα για να υποδειχθούν άμεσα καθώς το περίεργο γεγονός του τριπλού ελέγχου από έναν πλανήτη συνιστά ένα απ’ τα μυστήρια της μύησης. Συνδέεται με τη σχέση Λέοντα και Υδροχόου, γιατί είναι ασυνήθιστο για τον Λέοντα να συγκεντρώνει όλες τις κυρίαρχες επιδράσεις του μέσω ενός πλανήτη. Ο Λέων υποδηλώνει το ύψος της επίτευξης της ανθρώπινης ψυχής. Έχουμε την τάση να νομίζουμε ότι η μύηση και η απελευθέρωση είναι επίτευξη του ανθρώπινου βασιλείου και κατόρθωμα της ανθρωπότητας. Δεν συμβαίνει αυτό. Η μύηση είναι επίτευξη και κατάκτηση της ψυχής, όταν κατορθώσει επιτέλους να κυριαρχήσει την προσωπικότητα και να εκδηλώσει την αληθινή της φύση και χαρακτήρα, παρά την προσωπικότητα και τον ανταγωνισμό του ανθρώπινου όντος που επιδιώκει τους σκοπούς του. Είναι κυριολεκτικά η επίτευξη ορισμένων επιθυμητών σκοπών για τους οποίους οι μονάδες του πέμπτου βασιλείου της φύσης αγωνίσθηκαν επί αιώνες κι εκφράζει το τέλος του επιβαλλόμενου χρέους και θυσίας και πλανητικής υπηρεσίας. Η επίτευξη αυτή φθάνει το στόχο της στην τρίτη μύηση και από εκείνη τη στιγμή ο άνθρωπος, αδέσμευτος κι ελεύθερος, υπηρετεί στο φυσικό πεδίο με ελεύθερη εκλογή και σαν ψυχή με συνειδητή πρόθεση και σκοπό.

                                                                                                                          (Από Εσωτέρα Αστρολογία)

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

7 Φεβρουαρίου 2021

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από τoν αδελφό Η.Τ.:

«Κάθε άνθρωπος που απελευθερώνεται, που βλέπει καθαρά 

και αποδεσμεύεται από την γοητεία της πλάνης

βοηθά το Μεγάλο Έργο»

 

Ένα από τα πρώτα πράγματα που ο ζηλωτής πρέπει λοιπόν να μάθει, είναι να διαχωρίζει τη δική του αύρα με έννοια συναισθηματική από εκείνη του περιβάλλοντός του και πολύς χρόνος δαπανάται για να μάθει να το κάνει. Γι’ αυτό το λόγο ένα από τα πρώτα προσόντα της μαθητείας είναι η διάκριση, γιατί μέσω της χρήσης του νου σαν αναλυτή και διαχωριστή το αστρικό σώμα περιέρχεται υπό έλεγχο.

Δεύτερο, το αστρικό πεδίο είναι το πεδίο της πλάνης, της γοητείας και μιας παραμορφωμένης παρουσίασης της πραγματικότητας. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι κάθε άτομο στον κόσμο εργάζεται δραστήρια με αστρική ύλη και η ισχύς της ανθρώπινης επιθυμίας και της παγκόσμιας επιθυμίας επιφέρει τη συνεχή εκείνη “εξεικόνιση” και μορφική δόμηση που οδηγεί στα πιο συγκεκριμένα αποτελέσματα της αστρικής ύλης. Η ατομική επιθυμία, η εθνική επιθυμία, η φυλετική επιθυμία, η επιθυμία της ανθρωπότητας σαν σύνολο συν την ενστικτώδη επιθυμία όλων των υπανθρώπινων ζωών προκαλεί μια συνεχή αλλαγή και μετατόπιση της ουσίας του πεδίου· υπάρχει μια δόμηση πρόσκαιρων μορφών – μερικών σπάνιας ομορφιάς, μερικών χωρίς ομορφιά – και μια ζωογόνηση από την αστρική ενέργεια του δημιουργού τους. Προσθέστε σ’ αυτές τις μορφές εκείνο το επίμονο και σταθερά αναπτυσσόμενο σενάριο που αποκαλούμε “ακασικά αρχεία” τα οποία αφορούν τη συναισθηματική ιστορία του παρελθόντος, προσθέστε τις δραστηριότητες των άσαρκων ζωών που περνούν από το αστρικό πεδίο, είτε φεύγοντας είτε οδεύοντας προς την ενσάρκωση, προσθέστε τη δυναμική επιθυμία, εξαγνισμένη και νοήμονα, όλων των υπερανθρώπινων Ζωών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της απόκρυφης πλανητικής Ιεραρχίας και το άθροισμα των παρευρισκόμενων δυνάμεων είναι εκπληκτικό. Όλες ενεργούν επί, γύρω και διαμέσου κάθε ανθρώπινου όντος και ανάλογα με την ολκή του φυσικού του σώματος και την κατάσταση των κέντρων του θα είναι και η ανταπόκρισή του. Μέσω του απατηλού αυτού πανοράματος ο ζηλωτής πρέπει να διανοίξει το δρόμο του, βρίσκοντας το κλειδί ή το νήμα που θα τον οδηγήσει έξω από το λαβύρινθο και κρατώντας σφικτά κάθε μικροσκοπικό τμήμα της πραγματικότητας όπως του παρουσιάζεται, μαθαίνει να διακρίνει την αλήθεια απ’ τη γοητεία, το μόνιμο από το πρόσκαιρο και το βέβαιο από το απατηλό. Όπως το διατυπώνει το Αρχαίο Σχόλιο:  

“Ας αδράξει ο μαθητής την ουρά του όφι της σοφίας κι αφού την πιάσει σταθερά, ας την ακολουθήσει στο βαθύτερο κέντρο της Αίθουσας της Σοφίας. Ας μην εξαπατηθεί από την παγίδα που του στήνει ο όφις της πλάνης, αλλά ας κλείσει τα μάτια του στο πολύχρωμο ποίκιλμα στη ράχη του και τα αυτιά του στη μελωδία της φωνής του. Ας διακρίνει το πετράδι που βρίσκεται στο μέτωπο του όφι του οποίου κρατά την ουρά και με την ακτινοβολία του ας διασχίσει τις λασπωμένες αίθουσες της μάγια.”

Καμιά γοητεία, καμιά πλάνη δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ τον άνθρωπο που τάχθηκε στο χρέος της διάνυσης της σαν κόψη ξυραφιού Ατραπού η οποία οδηγεί μέσα από την έρημο, μέσα από το πυκνό δάσος, μέσα από τα βαθιά νερά της θλίψης και της αγωνίας, μέσα από την κοιλάδα της θυσίας και πάνω από τα όρη του οράματος στην πύλη της Απελευθέρωσης. Μπορεί μερικές φορές να ταξιδεύει στο σκοτάδι (και η πλάνη του σκότους είναι πολύ πραγματική)· μπορεί μερικές φορές να ταξιδεύει σ’ ένα φως τόσο εκτυφλωτικό και συνταρακτικό ώστε με δυσκολία να μπορεί να βλέπει το δρόμο μπροστά· μπορεί να γνωρίσει τι είναι να διστάζει κανείς πάνω στην Ατραπό και να πέφτει από την κούραση της υπηρεσίας και του αγώνα· μπορεί προσωρινά να παραστρατήσει και να περιπλανηθεί σε μονοπάτια φιλοδοξίας, ατομικού συμφέροντος και υλικής σαγήνης, αλλά το ολίσθημα δε θα είναι παρά σύντομο. Τίποτε στον παράδεισο ή στην κόλαση, στη γη ή αλλού δεν μπορεί να σταματήσει την πρόοδο του ανθρώπου που αφυπνίσθηκε στην πλάνη, διέκρινε την πραγματικότητα πέρα από τη γοητεία του αστρικού πεδίου και άκουσε, έστω και μόνο μια φορά, το σαλπιγκτήριο κάλεσμα της ψυχής του.

Το αστρικό πεδίο είναι επίσης η Κουρουκσέτρα τόσο της ανθρωπότητας σαν σύνολο όσο και της ατομικής ανθρώπινης μονάδας. Είναι το πεδίο μάχης όπου πρέπει να βρεθεί το Βατερλώ κάθε ζηλωτή. Σε κάποια ζωή έρχεται μια συναισθηματική κρίση όπου αναλαμβάνεται μια αποφασιστική δράση κι ο μαθητής αποδεικνύει τον έλεγχό του πάνω στη συναισθηματική του φύση. Μπορεί να πάρει τη μορφή κάποιας μεγάλης και ζωτικής δοκιμασίας που καλύπτει ένα σύντομο διάστημα αλλά απαιτεί κάθε εφόδιο σοφίας κι αγνότητας που διαθέτει ο μαθητής, ή μπορεί να είναι μια μακρά και παρατεταμένη συναισθηματική ένταση που εκτείνεται σε πολλά χρόνια ζωής. Αλλά με την εξασφάλιση επιτυχίας και την επίτευξη καθαρής όρασης και ορθής κρίσης (μέσω ορθής διάκρισης) ο μαθητής πιστοποιεί την καταλληλότητά του για τη δεύτερη μύηση...

«Κάθε άνθρωπος που απελευθερώνεται, που βλέπει καθαρά 

και αποδεσμεύεται από την γοητεία της πλάνης

βοηθά το Μεγάλο Έργο»

(Αλίκη Μπέιλη, Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σσ. 222-224)