Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ

1.    Το έργο της Ιεραρχίας ανά τους αιώνες είχε θεμελιωδώς τριπλή φύση:

α. Μια σταθερή προσπάθεια να εδραιώσει μια στενότερη και πιο κατανοητή σχέση με τη Σαμπάλλα.

β.  Ν’ ανελίξει – μέσα στην περιφέρεια του ιεραρχικού κέντρου – μια ζωή, ένα σχέδιο και μια τεχνική που θα εκγυμνάσει όσους βρίσκουν το δρόμο τους σε ένα Άσραμ που είναι από μόνο του μια όψη της ζωής της Ιεραρχίας.

γ.  Να παρουσιάσει τελικά μέσα στην Ιεραρχία τις ποιότητες και των επτά Ακτίνων με το μέσον των επτά κύριων Άσραμ και των συνδεόμενων κι επικουρικών τους Άσραμ.

2.    Σήμερα η σχέση της Σαμπάλλα με την Ιεραρχία είναι στενότερη από κάθε άλλη εποχή.

3.   Η αναγνώριση από ένα πολύ πιο ευρύ κοινό του γεγονότος της Ιεραρχίας· αυτή εδραίωσε ένα νέο τύπο σχέσης ανάμεσα στην Ιεραρχία και την ανθρωπότητα.

4.    Η χρήση από την Ιεραρχία της καταστροφικής όψης της θειότητας, την πρώτη Ακτίνα, με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι στην πραγματικότητα ένας δημιουργικός παράγοντας κι ένας παράγοντας ο οποίος σε τελική ανάλυση όχι μόνο αποδεσμεύει τη ζωή από τους προηγούμενους περιορισμούς της, αλλά απαιτεί επίσης – υπό το Νόμο της Ισορροπίας – τη δομητική δραστηριότητα της δεύτερης Ακτίνας.

5.   O νέος όμιλος υπηρετών του κόσμου δημιουργήθηκε σαν ένα ενδιάμεσο σώμα ανάμεσα στην Ιεραρχία και το ευρύ κοινό. Αυτός ο όμιλος διαιρείται σε δύο μικρότερους ομίλους:

α.  Εκείνους τους μαθητές και εργάτες που έχουν ήδη ολοκληρωθεί σε κάποιο Άσραμ.

β.  Τους νοήμονες κι ανθρωπιστές ζηλωτές κι εργάτες στις παγκόσμιες υποθέσεις και σε όλα τα τμήματα.

        Οι δύο αυτοί όμιλοι σχηματίζουν ενωμένα έναν πράκτορα διαβίβασης δια του οποίου μπορεί η Ιεραρχία να προσεγγίσει τις μάζες των ανθρώπων με τις νέες έννοιες, τις τεχνικές του νέου πολιτισμού και τις βασικές υποθέσεις κάτω απ’ τις οποίες η ανθρωπότητα θα προχωρήσει σε μεγαλύτερο φως.

6.    Η αναγνώριση από την ανθρωπότητα των κυριότερων προβλημάτων της και η αυξανόμενη ικανότητα του γενικού κοινού να δει αυτά τα προβλήματα με όρους της Μίας Ανθρωπότητας, του συνόλου.

7.    O νέος προσανατολισμός της ανθρώπινης οικογένειας μέσα της στην έννοια της Μίας Ανθρωπότητας και η έντονα αφυπνισμένη πνευματική απαίτηση που σήμερα διακρίνει το ανθρώπινο γένος παντού.

(Aλίκη Μπέιλη, H Eξωτερίκευση της Ιεραρχίας, σσ. 564-566 )