Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

 ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ στoν Τοξότη    

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου - ώρα 00:57

 

 ΤΟΞΟΤΗΣ

ΤΟ ΚΥΠΕΛΟ

Το κατώτερο κύπελλο υψώνεται σαν λουλούδι με μαύρο ή σκοτεινό χρώμα. Μουντό φαίνεται στην εξωτερική όραση, αλλά μέσα λάμπει μερικές φορές ένα φως και συντρίβει την πλάνη. 

Το δεύτερο κύπελλο υψώνεται έξω απ’ το κατώτερο περίβλημα όπως το λουλούδι από τον πράσινο κάλυκα. Το χρώμα του είναι ρόδινο με πολλές χροιές· και στο θεατή φαίνεται σαν να μπορεί το χρώμα να υπερβεί το εσώτερο λαμπρό φως. Αλλά αυτό είναι πλάνη που τη διαλύει ο χρόνος. 

Το τρίτο κύπελλο τα υπερβαίνει όλα και ανοίγει πλατιά με τον καιρό τα πέταλά του. Εμφανίζεται το κυανούν και σμίγει με το ρόδινο, σχηματίζοντας στην αρχή μια βαθιά αδιαπέραστη σκιά που αποκλείει το φως. 

Μέσα στα τρία, βαθιά κρυμμένο στην καρδιά, μικροσκοπικό στην αρχή κι όμως συνεχώς αυξανόμενο, λάμπει το θείο φως. Το φως αυτό με την ακτινοβόλο θερμότητα και τον έμφυτο θείο παλμό κατασκευάζει για λογαριασμό του ένα ιριδίζον περίβλημα. Αναδύεται απ’ το τριπλό κύπελλο σαν επιπλέουσα φυσαλίδα πάνω από ένα λουλούδι. 

Μέσα σ’ αυτό το ιριδίζον περίβλημα καίει η εσώτερη Φλόγα και με τη σειρά της κατακαίει το κατώτερο χονδροειδές υλικό. Ακόμη καθώς προσεγγίζεται η Ατραπός, διαυγέστερα διαλάμπει το φως. Από το χονδροειδές και σκοτεινό κύπελλο που αποτελεί το θεμέλιο λάμπει επουράνιο φως, ωσότου όλοι όσοι βλέπουν την ακτινοβολία φωνάξουν μέσα τους: “Ιδού, ένας Θεός είναι εδώ”. 

Από το ροδοκόκκινο κύπελλο λάμπει η εσώτερη φλόγα μέχρι το κόκκινο της γήινης επιθυμίας γίνει η λάμψη της φωτιάς του ουρανού κι όλα χαθούν εκτός από την έφεση που δε σκιάζει το ποτήρι με καρμικό χρώμα. 

Από το κυανούν κύπελλο λάμπει και φέγγει το εσώτερο θείο φως μέχρι να καούν και να φύγουν όλες οι μορφές και τίποτε δε μείνει εκτός από μια θεία αφαίρεση. Τίποτε παρά μόνο τα κελύφη μένουν κάτω, τίποτε παρά μόνο oι μορφές για χρήση και στο κορύφωμα ποιο παράξενο συμβάν φαίνεται; Στάσου, ω Προσκυνητή, στην παράξενη εμφάνιση, με σκυμμένο κεφάλι παρακολούθησε την πρόοδο του πυρός. Αργά το τριπλό κύπελλο γίνεται βωμός κι απ’ τον τριπλό αυτό βωμό ανεβαίνει το πυρ στην Πηγή του. Καθώς ανεβαίνει κι απλώνεται η εσώτερη φλόγα, η ομορφιά της κεντρικής σφαίρας, φωτισμένη με λευκή ακτινοβολία, κάνει τους κόσμους να σταθούν και να φωνάξουν: “Ιδού, ένας Θεός είναι εδώ”. 

Πάντα οι φλόγες ανεβαίνουν ψηλότερα, πάντα η θέρμη κυλά μέχρι – τη στιγμή της ορισμένης ώρας – η φλόγα καταστρέψει τα πάντα κι όλα χαθούν, το έργο των αιώνων περνά σε μια στιγμή στην ανυπαρξία.  

Αλλά απ’ το τετραπλό πυρ, πάνω απ’ το βωμό των αιώνων αναπηδά ο Απελευθερωμένος, η Φλόγα. Πίσω στο πυρ του Κόσμου ξεπηδά η διπλή φλόγα. Στους Τρεις απορροφάται η ουσία και γίνεται ένα με την Πηγή της. Ο Σπινθήρας γίνεται Φλόγα, η Φλόγα γίνεται Πυρ και αποτελεί μέρος της μεγάλης Κοσμικής αστραποβολής που κρατά το μυστικό των Πέντε που κρύβεται στην καρδιά. 

(Ακτίνες & Μυήσεις: στροφές για μαθητές)