«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»
ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.
Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2022
Η ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Ι. Η Εκπαίδευση των Ψυχικών
Το πρώτο πράγμα που
έρχεται στο νου είναι ότι ο αρνητικός και μη νοήμων μεντιουμισμός και ψυχισμός
υποβιβάζει τον εκφραστή του στο επίπεδο του αυτόματου· είναι επικίνδυνος και ανεπιθύμητος,
επειδή στερεί τον άνθρωπο από την ελεύθερη βούλησή του και τη θετικότητά του
και αντιστρατεύεται τη δράση του σαν ελεύθερου νοήμονος ανθρώπινου όντος. Σ’
αυτές τις περιπτώσεις ο άνθρωπος δεν δρα σαν αγωγός για τη δική του ψυχή, αλλά
είναι κάτι περισσότερο από ένα ενστικτώδες ζώο, αν δεν είναι κυριολεκτικά ένα
άδειο κέλυφος που μπορεί μια βασανιστική οντότητα να το καταλάβει και να το
χρησιμοποιήσει. Όταν μιλώ έτσι,
ασχολούμαι με τον κατώτατο τύπο ζωώδους μεντιουμισμού από τον οποίο υπάρχουν πάρα
πολλοί αυτές τις ημέρες και είναι λόγος μέριμνας για τις καλύτερες διάνοιες
όλων των κινημάτων που καλλιεργούν το μεντιουμισμό. Ο μεντιουμισμός που
εκτελείται με πλήρως συνειδητή εστιασμένη στάση και στον οποίο το μέντιουμ, με
γνώση και νοημοσύνη, εκκενώνει το σώμα του για να εισέλθει μια οντότητα της
οποίας έχει πλήρη επίγνωση και η οποία αναλαμβάνει την κατοχή με τη συνειδητή
του άδεια για να υπηρετήσει κάποιο πνευματικό σκοπό και να βοηθήσει τους συνανθρώπους
του, μπορεί να είναι ορθός και καλός. Αλλά πόσο συχνά μπορεί να βρεθεί αυτός ο τύπος
μεντιουμισμού; Λίγα μέντιουμ ξέρουν την τεχνική που κυβερνά την είσοδο ή την
έξοδο μιας εμψυχώνουσας οντότητας, ούτε ξέρουν πώς να συνεχίσουν αυτό το έργο
με τέτοιο τρόπο ώστε ούτε για μια στιγμή να μην πάψουν να έχουν επίγνωση
εκείνου που κάνουν και το σκοπό της δραστηριότητάς τους. Οριστικά και σκόπιμα
δανείζουν το σώμα τους προσωρινά σε μια άλλη ψυχή για υπηρεσία, διατηρώντας
διαρκώς τη δική τους ακεραιότητα. Η ανώτατη έκφραση αυτού του τύπου
δραστηριότητας ήταν η παράδοση του σώματος του μαθητή Ιησού για τη χρήση του
Χριστού. Η όλη ιστορία και ασφάλεια βρίσκεται στη λέξη υπηρεσία. Όταν κατανοηθεί καλύτερα ο αληθινός μεντιουμισμός, θα
έχουμε το μέντιουμ να αποχωρεί
από το σώμα του με πλήρως αφυπνισμένη συνείδηση από το άνοιγμα στην κορυφή της
κεφαλής του και όχι όπως συμβαίνει τώρα στην πλειονότητα των περιπτώσεων, από
το ηλιακό πλέγμα, χωρίς καμιά διατήρηση της επίγνωσης της μεταφοράς, ή χωρίς
καμιά ανάμνηση εκείνου που συνέβη.
Τότε θα έχουμε την
προσωρινή είσοδο ενός νέου ενοίκου πάνω στη γραμμή ενός συγχρονισμένου κραδασμού
δια της εισόδου στο κεφάλι και την επακόλουθη χρήση του οργάνου του δανεικού
σώματος για κάποιου είδους υπηρεσία. Αλλά αυτή η διαδικασία δεν πρόκειται ποτέ
ν’ ακολουθηθεί για να ικανοποιήσει κάποια άσκοπη περιέργεια, ή μια εξίσου
άσκοπη θλίψη που βασίζεται στην προσωπική μοναξιά και τον αυτο-οικτιρμό. Προς
το παρόν πολλά από τα κατώτερου είδους μέντιουμ τα εκμεταλλεύεται το περίεργο ή
δυστυχισμένο κοινό και εκείνα τα ιδιόμορφα ανθρώπινα όντα των οποίων η
συνείδηση είναι επικεντρωμένη εξολοκλήρου κάτω από το διάφραγμα και των οποίων
το ηλιακό πλέγμα είναι πράγματι ο εγκέφαλός τους (όπως είναι ο εγκέφαλος του
ζώου), αναγκάζονται να δράσουν σαν μέντιουμ για να ικανοποιήσουν την αγάπη για
αισθαντικότητα ή την επιθυμία για άνεση των σχεδόν εξίσου μη νοήμονων
συνανθρώπων τους.
Την ίδια στιγμή
υπάρχουν μέντιουμ πολύ υψηλής τάξης, των οποίων η ζωή προσφέρεται στην υπηρεσία των προχωρημένων ψυχών από την άλλη πλευρά
του πέπλου και τα οποία δίνονται έτσι ώστε να μπορούν οι συνάνθρωποί τους να
μάθουν απ’ αυτά· έτσι και από τις δύο πλευρές του διαχωριστικού πέπλου
βοηθούνται οι ψυχές και τους δίνεται η ευκαιρία ν’ ακούσουν ή να υπηρετήσουν.
Αλλά και αυτά θα ωφεληθούν από μια πιο νοήμονα εκπαίδευση και από μια πιο ακριβή
κατανόηση της τεχνικής του έργου τους και της οργάνωσης των σωμάτων τους. Τότε
θα είναι καλύτεροι αγωγοί και πιο αξιόπιστοι μεσάζοντες.
Πάνω απ’ όλα ας
συλλάβουν οι ψυχικοί του κόσμου σήμερα την αναγκαιότητα να ελέγχουν και όχι να
ελέγχονται· ας αντιληφθούν ότι όλα όσα κάνουν μπορούν να γίνουν από έναν
εκπαιδευμένο μαθητή της Προαιώνιας Σοφίας, αν το εγγυάται η περίπτωση και οι
συνθήκες δικαιολογούν μια τέτοια δαπάνη δύναμης. Οι ψυχικοί εξαπατώνται εύκολα.
Για παράδειγμα, είναι βέβαια φανερό ότι στο αστρικό πεδίο υπάρχει μια σκεπτομορφή
για μένα, το Θιβετανό αδελφό σας. Όλοι όσοι παίρνουν τις μηνιαίες οδηγίες του
βαθμού του μαθητή, όλοι όσοι διαβάζουν τα βιβλία που έστειλα στον κόσμο με τη
βοήθεια της Α.Α.Μπ. καθώς
και όλοι όσοι εργάζονται στον προσωπικό μου όμιλο μαθητών έχουν φυσικά και
αυτόματα βοηθήσει στην κατασκευή της αστρικής αυτής σκεπτομορφής. Δεν είμαι
εγώ, ούτε συνδέεται μαζί μου, ούτε τη χρησιμοποιώ. Έχω σαφώς αποσυνδεθεί απ’ αυτή
και δεν τη χρησιμοποιώ σαν μέσον επαφής μ’ εκείνους που διδάσκω, γιατί επιλέγω
να εργασθώ ολοκληρωτικά στα νοητικά επίπεδα, περιορίζοντας αναμφίβολα την
εμβέλεια των επαφών μου, αλλά αυξάνοντας την αποτελεσματικότητα του έργου μου.
Αυτή η αστρική σκεπτομορφή είναι μια διαστρέβλωση του εαυτού μου και του έργου μου,
περιττό να το πω και μοιάζει με ένα εμψυχωμένο και γαλβανισμένο κέλυφος.
Επειδή σ’ αυτή τη
μορφή υπάρχει πολλή συναισθηματική ουσία καθώς και ένα ορισμένο ποσό νοητικής
ουσίας, μπορεί να ασκεί μια πλατιά έλξη και η χρησιμότητά της είναι σαν όλα τα
κελύφη, λόγου χάρη, τα οποία προσεγγίζονται στην αίθουσα της πνευματιστικής
συνεδρίας, μεταμφιέζεται σαν εμένα και αν δεν είναι αφυπνισμένη η ενόραση, η
πλάνη είναι πλήρης και πραγματική. Συνεπώς οι ευλαβικοί μπορούν να συντονισθούν
με μεγάλη ευκολία με την απατηλή αυτή μορφή και να εξαπατηθούν πλήρως. Ο
κραδασμός της έχει μια σχετικά υψηλή τάξη. Το νοητικό της αποτέλεσμα είναι σαν
μια όμορφη παρωδία του εαυτού μου και χρησιμεύει για να θέσει τους παραπλανημένους
ευλαβικούς σε επαφή με τον πάπυρο του αστρικού φωτός, ο οποίος είναι
αντανάκλαση των ακασικών αρχείων. Αυτά τα τελευταία είναι ο αιώνιος πάπυρος
πάνω στον οποίο είναι χαραγμένο το σχέδιο του κόσμου μας και από τον οποίο όσοι
από μας διδάσκουμε, συγκεντρώνουμε τα στοιχεία μας και πολλές από τις πληροφορίες
μας. Το αστρικό φως τις διαστρεβλώνει και τις υποβιβάζει. Επειδή είναι μια
διαστρεβλωμένη εικόνα και λειτουργεί στους τρεις κόσμους της μορφής και δεν έχει
καμιά πηγή κύρους ανώτερη απ’ αυτή της μορφής, περιέχει τα σπέρματα της
χωριστικότητας και της καταστροφής. Απ’ αυτή αποστέλλονται μορφές κολακείας,
ιδέες χωριστικότητας, εκείνες οι σκέψεις που τρέφουν τη φιλοδοξία και
υποθάλπουν την αγάπη για δύναμη και από την επαφή μαζί της προβάλλουν εκείνα τα
σπέρματα της επιθυμίας και του προσωπικού πόθου (που διαιρούν τις ομάδες). Τα
αποτελέσματα εκείνων που παραπλανιόνται είναι συνεπώς θλιβερά.
Θα ήθελα επίσης να
τονίσω ότι ο μεντιουμισμός με ύπνωση, όπως καλείται, πρέπει αναπόφευκτα να
αντικατασταθεί από εκείνον το μεντιουμισμό που παρέχεται από τον άνδρα ή τη
γυναίκα που είναι ψυχορατικοί ή ψυχακουστικοί στο αστρικό πεδίο και επομένως με
πλήρως αφυπνισμένη συνείδηση και με τον φυσικό εγκέφαλο σε εγρήγορση και δραστήριο μπορούν να
προσφερθούν σαν μεσάζοντες ανάμεσα στους ανθρώπους σε σώματα του φυσικού πεδίου
(και επομένως τυφλών και κουφών στα λεπτοφυέστερα επίπεδα) και σ’ εκείνους οι
οποίοι έχοντας απορρίψει τα σώματά τους, είναι αποκομμένοι από τη φυσική επικοινωνία.
Αυτός ο τύπος ψυχικών μπορούν να επικοινωνήσουν και με τις δύο ομάδες, και η
αξία τους και η χρησιμότητά τους σαν μέντιουμ είναι πέρα από κάθε εκτίμηση όταν
είναι προσηλωμένοι, ανιδιοτελείς, αγνοί και αφιερωμένοι στην υπηρεσία. Αλλά
στην εκπαίδευση στην οποία υποβάλλονται πρέπει να αποφύγουν τις τωρινές
αρνητικές μεθόδους, και αντί να “κάθονται για ανάπτυξη” σε μια άδεια και
προσμονητική σιωπή, πρέπει να προσπαθήσουν να εργαστούν θετικά ως ψυχές,
διατηρώντας μια συνειδητή και νοήμονα κατοχή του κατώτερου μηχανισμού των
σωμάτων τους· πρέπει να ξέρουν ποιο κέντρο στο σώμα χρησιμοποιούν όταν εργάζονται
ψυχικά, και πρέπει να μάθουν να κοιτάζουν ως
ψυχές στον κόσμο της πλάνης στον οποίο ανέλαβαν να εργαστούν· από την υψηλή
και αγνή θέση τους ας δουν καθαρά, ας ακούσουν αληθινά και ας καταγράψουν με ακρίβεια
και έτσι ας υπηρετήσουν την εποχή και τη γενιά τους και ας κάνουν το αστρικό
πεδίο έναν οικείο και πολύ γνωστό τόπο δραστηριότητας, εξοικειώνοντας το
ανθρώπινο γένος με μια κατάσταση ύπαρξης στην οποία βρίσκονται οι συνάνθρωποί
τους, αποκτώντας εμπειρία, ζώντας και ακολουθώντας την Ατραπό.
Δεν μπορώ να γράψω εδώ
για όσα αφορούν την τεχνική αυτής της εκπαίδευσης. Το θέμα είναι πολύ αχανές
για ένα σύντομο άρθρο. Λέω με έμφαση ότι είναι αναγκαία μια πιο προσεκτική και
συνετή εκπαίδευση και μια πιο νοήμων χρήση της γνώσης που είναι διαθέσιμη, αν
αναζητηθεί. Καλώ όλους όσοι ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη της ψυχικής γνώσης
να μελετούν και να σκέφτονται και να πειραματίζονται και να διδάσκουν και να
μαθαίνουν μέχρι τη στιγμή που το όλο επίπεδο των ψυχικών φαινομένων θα υψωθεί
από την τωρινή θέση της άγνοιας, της εικασίας και της άρνησης σε μια ισχυρή
βεβαιότητα, αποδειγμένη τεχνική και πνευματική έκφραση. Καλώ κινήματα όπως οι
Εταιρείες Ψυχικών Ερευνών στον κόσμο και το μεγάλο Πνευματιστικό Κίνημα να
δώσουν έμφαση στη θεία έκφραση και όχι τόσο στα φαινόμενα· ας προσεγγίσουν το
θέμα από τη σκοπιά της υπηρεσίας και ας μεταφέρουν τις έρευνές τους στο
βασίλειο της ενέργειας και ας πάψουν να εκμεταλλεύονται τόσο πολύ το κοινό. Η ευκαιρία που τους προσφέρεται
είναι μεγάλη και η ανάγκη του έργου τους είναι ζωτική. Η παρασχεθείσα υπηρεσία
υπήρξε πραγματική και ουσιαστική, αλλά αν αυτά τα κινήματα πρόκειται να
επωφεληθούν από την επερχόμενη εισροή πνευματικής ενέργειας, πρέπει να
μετατοπίσουν την προσοχή τους στο βασίλειο των αληθινών αξιών. Η εκπαίδευση της
διανόησης και η παρουσίαση στον κόσμο μιας ομάδας από νοήμονες ψυχικούς πρέπει
να είναι ο κύριος σκοπός τους και τότε το αστρικό πεδίο θα είναι γι’ αυτούς,
μόνο ένα στάδιο στο δρόμο για εκείνο τον κόσμο όπου βρίσκονται όλοι οι
πνευματικοί Οδηγοί και Διδάσκαλοι και από τον οποίο όλες οι ψυχές έρχονται σε
ενσάρκωση και στον οποίο όλες οι ψυχές επιστρέφουν από τον τόπο της εμπειρίας
και του πειραματισμού.
Θα μπορούσε να ερωτηθεί ποιο έδαφος πρέπει να
καλύπτει μια τέτοια εκπαίδευση. Θα πρότεινα ότι πρέπει να δοθεί
διδασκαλία ως προς τη φύση του ανθρώπου και το σκοπό και τους στόχους της ψυχής· μπορεί να
προσφερθεί εκπαίδευση ως προς την τεχνική έκφρασης και να δοθεί επίσης
προσεκτική καθοδήγηση ως προς τη χρήση των κέντρων στο αιθερικό σώμα και την
ανάπτυξη της ικανότητας να διατηρεί άθικτη τη στάση του θετικού παρατηρητή ο
οποίος είναι πάντα ένας παράγοντας διεύθυνσης και ελέγχου. Πρέπει να γίνεται
προσεκτική ανάλυση του τύπου και του χαρακτήρα του ψυχικού και μετά η εφαρμογή
διαφοροποιημένων και κατάλληλων μεθόδων έτσι ώστε να μπορεί να προοδεύσει με τα
ελάχιστα εμπόδια. Οι εκπαιδευτικές σχολές και τάξεις που ζητούν να αναπτύξουν
το σπουδαστή πρέπει να διαβαθμίζονται, ανάλογα με το σημείο εξέλιξής του και η είσοδός
του σε μια ομάδα, με την αισιόδοξη ελπίδα ότι κάτι θα του συμβεί σ’ αυτή,
πρέπει να πάψει.
Ο στόχος για το
χαμηλού βαθμού αρνητικό ψυχικό πρέπει να είναι η εκπαίδευση του νου και το
κλείσιμο του ηλιακού πλέγματος μέχρι τη στιγμή που θα μπορεί να λειτουργεί σαν
αληθινός μεσολαβητής· αν αυτό συνεπάγεται την προσωρινή παύση των
μεντιουμιστικών του δυνάμεων (και συνεπώς την εμπορική του εκμετάλλευση), τότε
τόσο το καλύτερο γι’ αυτόν, θεωρώντας τον σαν μια αθάνατη ψυχή με πνευματικό
πεπρωμένο και χρησιμότητα.
Οι οδηγίες που
δίνονται στο νοήμον μέντιουμ και ψυχικό πρέπει να οδηγήσουν σε μια πλήρη
κατανόηση του εαυτού του και των δυνάμεών του· πρέπει να αναπτύξουν αυτές τις
δυνάμεις χωρίς κίνδυνο και προσεκτικά και πρέπει να σταθεροποιηθεί στη θέση
ενός θετικού παράγοντα ελέγχου. Οι
ψυχορατικές και ψυχακουστικές δυνάμεις του πρέπει βαθμιαία να τελειοποιηθούν
και πρέπει να καλλιεργηθεί η ορθή ερμηνεία εκείνου που βλέπει και προσεγγίζει
στο πεδίο της πλάνης, το αστρικό πεδίο.
Έτσι θα δούμε
βαθμιαία να προβάλλει στον κόσμο ένα μεγάλο σώμα εκπαιδευμένων ψυχικών των
οποίων οι δυνάμεις είναι κατανοητές και λειτουργούν στο αστρικό πεδίο με τόση
νοημοσύνη όση λειτουργούν στο φυσικό πεδίο, και οι οποίοι προετοιμάζονται να εκφράσουν
τις ανώτερες ψυχικές δυνάμεις – πνευματική αντίληψη και τηλεπάθεια. Οι άνθρωποι
αυτοί θα αποτελέσουν τελικά ένα σώμα συνδεόμενων ψυχών που θα μεσολαβούν
ανάμεσα σ’ εκείνους που δεν μπορούν να δουν ή να ακούσουν στο αστρικό πεδίο,
επειδή είναι φυλακισμένοι στο φυσικό σώμα, και σ’ εκείνους που είναι εξίσου
φυλακισμένοι στο αστρικό πεδίο και τους λείπει ο φυσικός μηχανισμός
ανταπόκρισης.
Επομένως η μεγάλη
ανάγκη δεν είναι να σταματήσουμε να συμβουλεύουμε και να εκπαιδεύουμε τους
ψυχικούς μας και τα μέντιουμ, αλλά πρέπει να τους εκπαιδεύουμε σωστά και να
τους προστατεύουμε με νοημοσύνη και έτσι να συνδέσουμε με αυτούς τους δύο
κόσμους του φυσικού και του αστρικού.
Το δεύτερο ερώτημά
μας αφορά το έργο των εσωτερικών σχολών ή “πειθαρχήσεων” όπως καλούνται μερικές
φορές και η εκγύμναση και περιφρούρηση των ζηλωτών που εργάζονται σ’ αυτές.
Πρώτα απ’ όλα θα
ήθελα να διευκρινίσω ένα σημείο. Το μεγάλο εμπόδιο στο έργο της πλειονότητας
των εσωτερικών σχολών αυτή την εποχή, είναι η αίσθηση της χωριστικότητάς τους και
της αδιαλλαξίας τους για τις άλλες σχολές και μεθόδους. Οι αρχηγοί αυτών των
σχολών χρειάζεται να αφομοιώσουν το ακόλουθο γεγονός: Όλες οι σχολές που
αναγνωρίζουν την επιρροή της πέραν των Ιμαλαΐων Στοάς και των οποίων οι εργάτες
συνδέονται συνειδητά ή ασυνείδητα με Διδασκάλους της Σοφίας, όπως ο Διδάσκαλος
Μορύα ή ο Διδάσκαλος ΚούτΧούμι, αποτελούν μία σχολή και είναι τμήμα μίας
“πειθάρχησης”. Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά ουσιαστική σύγκρουση συμφερόντων και στην εσώτερη πλευρά – αν
λειτουργούν κάπως αποτελεσματικά – οι διάφορες σχολές και παρουσιάσεις
θεωρούνται σαν μια ενότητα. Δεν υπάρχει καμιά βασική διαφορά στη διδασκαλία,
ακόμη και αν η χρησιμοποιούμενη ορολογία μπορεί να διαφέρει, η τεχνική του
έργου είναι θεμελιωδώς ταυτόσημη. Αν το έργο των Μεγάλων Όντων πρόκειται να
προχωρήσει όπως είναι επιθυμητό σ’ αυτές τις ημέρες της έντασης και της
παγκόσμιας ανάγκης, είναι επιτακτικό οι διάφορες αυτές ομάδες ν’ αρχίσουν ν’
αναγνωρίζουν την πραγματική ενότητα του στόχου, της καθοδήγησης και της
τεχνικής τους και οι αρχηγοί τους πρέπει ν’ αντιληφθούν ότι ο φόβος των άλλων
αρχηγών και η επιθυμία τους να είναι η ομάδα τους αριθμητικά πιο σημαντική,
είναι εκείνη που τους υπαγορεύει τη συχνή χρήση των φράσεων, “Αυτή είναι μια διαφορετική
μαθητεία”, ή “Το έργο τους δεν είναι
ίδιο με το δικό μας”. Αυτή η στάση εμποδίζει την αληθινή ανάπτυξη της
πνευματικής ζωής και την κατανόηση ανάμεσα στους πολλούς σπουδαστές που
συγκεντρώνονται στις πολλές εξωτερικές οργανώσεις. Αυτή την εποχή τους μολύνει
η “μεγάλη αίρεση της χωριστικότητας”. Οι
αρχηγοί και τα μέλη μιλούν με όρους του “δικού μας” και του “δικού σας”,
εκείνης ή της άλλης “μαθητείας” και εκείνης της μεθόδου που είναι σωστή
(συνήθως της δικής τους) και της άλλης μεθόδου που ίσως είναι σωστή, αλλά
μάλλον είναι αμφίβολη, αν δεν είναι σαφώς λάθος. Ο καθένας θεωρεί τη δική του
ομάδα ειδικά, εγγυημένη γι’ αυτούς και τον τρόπο καθοδήγησής τους και απειλούν
τα μέλη τους με φρικτά αποτελέσματα αν συνεργασθούν με μέλη άλλων ομάδων. Αντίθετα πρέπει ν’ αναγνωρίσουν ότι όλοι οι σπουδαστές σε ανάλογες σχολές που
εργάζονται υπό τις ίδιες πνευματικές ωθήσεις είναι μέλη της μίας σχολής και συνδέονται σε μια βασική
υποκειμενική ενότητα. Πρέπει να έρθει ο καιρός που τα διάφορα (και προς το
παρόν) χωριστικά εσωτερικά αυτά σώματα θα πρέπει να διακηρύξουν την ταυτότητά
τους, όταν οι αρχηγοί και οι εργάτες και οι γραμματείς θα συναντώνται μεταξύ
τους και θα μάθουν να γνωρίζουν και να κατανοούν ο ένας τον άλλον. Κάποια μέρα
αυτή η αναγνώριση και η κατανόηση θα τους φέρουν στο σημείο όπου θα προσπαθούν
να συμπληρώσουν ο ένας τις προσπάθειες του άλλου, να ανταλλάξουν τις ιδέες τους
και έτσι αληθινά και στην πράξη, να αποτελέσουν ένα μεγάλο κολλέγιο εσωτερισμού
στον κόσμο, με διάφορες τάξεις και
βαθμούς, αλλά όπου όλοι θα είναι απασχολημένοι με το έργο να εκπαιδεύσουν τους
ζηλωτές και να τους προετοιμάσουν για τη μαθητεία, ή να επιβλέψουν το έργο των
μαθητών καθώς προετοιμάζονται να λάβουν μύηση. Τότε θα πάψουν οι τωρινές προσπάθειες να εμποδίζουν ο
ένας το έργο του άλλου με τη σύγκριση των μεθόδων και τεχνικών, την επίκριση
και τη δυσφήμηση, την απειλή και την καλλιέργεια του φόβου και την επιμονή στην
αποκλειστικότητα. Αυτές οι στάσεις και μέθοδοι εμποδίζουν αυτή την εποχή την
είσοδο του καθαρού φωτός της αλήθειας.
Οι ζηλωτές σ’ αυτές
τις σχολές παρουσιάζουν ένα διαφορετικό πρόβλημα από εκείνο του συνηθισμένου
ψυχισμού και μεντιουμισμού. Αυτοί οι άνδρες και γυναίκες προσφέρθηκαν για
διανοητική εκπαίδευση και υποβλήθηκαν σε μια αναγκαστική διαδικασία που αποσκοπεί
να φέρει το πλήρες άνθος της ψυχής σε πρόωρη
άνθιση και αυτό για να υπηρετήσουν πιο
γοργά και αποτελεσματικά τη φυλή και να συνεργαστούν με το σχέδιο της
Ιεραρχίας. Τέτοιοι σπουδαστές εκτίθενται συνεπώς σε κινδύνους και δυσκολίες που
θα είχαν αποφευχθεί αν επέλεγαν να ακολουθήσουν τον πιο αργό και σίγουρο δρόμο.
Αυτό το γεγονός πρέπει να το αντιληφθούν όλοι οι εργάτες σε τέτοιες σχολές και
το πρόβλημα πρέπει να εξηγηθεί προσεκτικά στον εισερχόμενο ζηλωτή, έτσι ώστε να
προφυλαχθεί και να ακολουθεί προσεκτικά τους κανόνες και τις οδηγίες. Δεν
πρέπει να του επιτραπεί να φοβάται ή να αρνηθεί να υποβληθεί στην αναγκαστική
αυτή διαδικασία, αλλά πρέπει να εισέλθει με ορθάνοιχτα μάτια και πρέπει να
διδαχθεί να επωφελείται από τις παρεχόμενες προστασίες και την εμπειρία των
πρεσβύτερων σπουδαστών.
Η έμφαση σε όλες τις
εσωτερικές σχολές δίνεται αναγκαστικά και ορθά στο διαλογισμό. Μιλώντας
τεχνικά, ο διαλογισμός είναι η διαδικασία με την οποία αφυπνίζεται το κεφαλικό
κέντρο, έρχεται κάτω από έλεγχο και χρησιμοποιείται. Όταν συμβαίνει αυτό, η
ψυχή και η προσωπικότητα συντονίζονται και συγχωνεύονται και λαμβάνει χώρα η ενοποίηση που προκαλεί στο ζηλωτή μια τρομακτική εισροή
πνευματικής ενέργειας, γαλβανίζοντας ολόκληρη την ύπαρξή του σε δραστηριότητα
και φέρνοντας στην επιφάνεια το λανθάνον καλό καθώς και το κακό. Εδώ βρίσκεται
μεγάλο μέρος του προβλήματος και του κινδύνου. Απ’ όπου και η έμφαση που
δίνεται στις αληθινές σχολές για την ανάγκη αγνότητας και αλήθειας. Δόθηκε
υπερέμφαση στην ανάγκη για φυσική αγνότητα και δεν δόθηκε επαρκής έμφαση στην
αποφυγή κάθε φανατισμού και αδιαλλαξίας. Οι δύο αυτές ποιότητες εμποδίζουν το
σπουδαστή πολύ περισσότερο
από μια εσφαλμένη δίαιτα και τρέφουν τα πυρά της χωριστικότητας περισσότερο από
κάθε άλλο παράγοντα.
Ο διαλογισμός
συνεπάγεται πάντοτε και καθημερινά μια προσηλωμένη ζωή. Αυτή αναγκαστικά
προκαλεί υπερβολική ένταση στα εγκεφαλικά κύτταρα, γιατί οδηγεί τα ήρεμα
κύτταρα, σε δραστηριότητα και αφυπνίζει την εγκεφαλική συνείδηση στο φως της
ψυχής. Αυτή η διαδικασία του μεθοδικού διαλογισμού, όταν εκτελεσθεί για μια
περίοδο ετών και συμπληρωθεί από μια διαλογιστική ζωή και προσηλωμένη υπηρεσία,
θα αφυπνίσει επιτυχώς ολόκληρο το σύστημα και θα φέρει τον κατώτερο άνθρωπο κάτω
από την επιρροή και τον έλεγχο του πνευματικού ανθρώπου· θα αφυπνίσει επίσης τα
κέντρα δύναμης στο αιθερικό σώμα και θα διεγείρει σε δραστηριότητα εκείνο το
μυστηριώδες ρεύμα ενέργειας που κοιμάται στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Όταν
αυτή η διαδικασία προωθηθεί με προσοχή και με τις κατάλληλες προφυλάξεις και
κάτω από καθοδήγηση, και όταν η διαδικασία καλύψει μια μεγάλη περίοδο χρόνου,
υπάρχει μικρός κίνδυνος και η αφύπνιση θα γίνει κανονικά και κάτω από το νόμο
της ίδιας της ύπαρξης. Αν όμως ο συντονισμός και η αφύπνιση γίνει βίαια, ή
επέλθει με ασκήσεις διαφόρων ειδών, προτού να είναι έτοιμος ο σπουδαστής και
προτού τα σώματά του συντονισθούν και αναπτυχθούν, τότε ο ζηλωτής οδηγείται
στον όλεθρο. Οι αναπνευστικές ασκήσεις ή η εκγύμναση στην πραναγιάμα δεν πρέπει
να γίνονται ποτέ χωρίς την καθοδήγηση ειδικού και μόνο μετά από χρόνια πνευματικής
εφαρμογής, αφιέρωσης και υπηρεσίας· η
συγκέντρωση στα κέντρα του σώματος δύναμης (με σκοπό να αφυπνιστούν) πρέπει
πάντα να αποφεύγεται· θα προκαλέσει υπερδιέγερση και, το άνοιγμα των θυρών στο
αστρικό πεδίο, τις οποίες ο σπουδαστής δύσκολα θα κλείσει. Δεν μπορώ παρά να
εντυπώσω έντονα στους ζηλωτές όλων των αποκρυφιστικών σχολών ότι η γιόγκα της
μεταβατικής αυτής περιόδου είναι η γιόγκα της προσηλωμένης πρόθεσης, του
κατευθυνόμενου σκοπού, της συνεχούς άσκησης στην Παρουσία του Θεού και του
διευθετημένου κανονικού διαλογισμού που προωθείται συστηματικά και σταθερά για
αρκετά χρόνια προσπάθειας.
Όταν γίνει αυτό με
απόσπαση και παράλληλα με μια ζωή με αγάπη υπηρεσίας, η αφύπνιση των κέντρων
και η ανύψωση του κοιμώμενου πυρός της κουνταλίνι θα προωθηθεί με ασφάλεια και υγεία
και το όλο σύστημα θα έρθει
στο απαιτούμενο στάδιο “ζωντάνιας”. Δεν μπορώ παρά να συμβουλέψω έντονα τους
σπουδαστές να μην ακολουθούν τις εντατικές
διαλογιστικές διαδικασίες επί ώρες, ή να μην ασκούνται σε πρακτικές που
αποσκοπούν στην αφύπνιση των πυρών του σώματος, την αφύπνιση κάποιου ιδιαίτερου
κέντρου και την ανύψωση του οφιοειδούς πυρός. Η γενική παγκόσμια διέγερση είναι
τόσο μεγάλη αυτή την εποχή και ο μέσος ζηλωτής είναι τόσο ευαίσθητος και τέλεια
οργανωμένος, ώστε ο υπερβολικός διαλογισμός, η φανατική δίαιτα, η μείωση των
ωρών του ύπνου ή το ακατάλληλο ενδιαφέρον και η έμφαση στις ψυχικές εμπειρίες
θα διαταράξουν τη νοητική ισορροπία και συχνά θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη
βλάβη.
Ας αφεθούν οι
σπουδαστές των εσωτερικών σχολών σ’ ένα
σταθερό, ήσυχο και χωρίς συναισθηματισμούς έργο. Ας αποφύγουν τις παρατεταμένες
ώρες μελέτης και διαλογισμού. Τα σώματά τους είναι προς το παρόν ανίκανα για την
απαιτούμενη ένταση και μπορούν μόνο να βλάψουν τον εαυτό τους. Ας ζουν μια
κανονική δραστήρια ζωή, ενθυμούμενοι μέσα στην πίεση των καθημερινών υποχρεώσεων
και της υπηρεσίας ποιοι ουσιαστικά είναι και ποιος είναι ο στόχος και οι σκοποί
τους. Ας διαλογίζονται κανονικά κάθε πρωί, αρχίζοντας από ένα διάστημα δεκαπέντε
λεπτών που δεν θα υπερβαίνει ποτέ τα σαράντα λεπτά. Ας ξεχαστούν στην υπηρεσία
και ας μη συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στην ψυχική τους ανάπτυξη. Ας
εκπαιδεύσουν το νου τους με έναν κανονικό τρόπο μελέτης και ας μάθουν να
σκέπτονται με νοημοσύνη, έτσι ώστε ο νους τους να μπορεί να ισορροπήσει τα
συναισθήματά τους και να τους επιτρέψει να ερμηνεύουν ορθά αυτό που
προσεγγίζουν καθώς η επίγνωσή τους αυξάνει και η συνείδησή τους διευρύνεται.
Οι σπουδαστές
χρειάζεται να θυμούνται ότι η αφοσίωση στην Ατραπό ή στο Διδάσκαλο δεν είναι
αρκετή. Τα Μεγάλα Όντα αναζητούν νοήμονες
συνεργάτες και εργάτες, παρά αφοσίωση στις Προσωπικότητές Τους, και ένας
σπουδαστής που βαδίζει ανεξάρτητα στο φως της δικής του ψυχής θεωρείται απ’
Αυτούς σαν όργανο στο οποίο μπορούν να βασιστούν περισσότερο από έναν αφοσιωμένο
φανατικό. Το φως της ψυχής του θ’ αποκαλύψει στον ειλικρινή ζηλωτή την ενότητα
που υπόκειται σ’ όλες τις ομάδες και θα του επιτρέψει να εξαλείψει το δηλητήριο
της αδιαλλαξίας που μολύνει και εμποδίζει τόσους πολλούς· θα τον κάνει ν’
αναγνωρίσει τα πνευματικά θεμελιώδη που καθοδηγούν τα βήματα της ανθρωπότητας· θα τον αναγκάσει να παραβλέψει
την αδιαλλαξία και το φανατισμό και
τη χωριστικότητα που χαρακτηρίζουν το
μικρόνουν και τον αρχάριο στην Ατραπό και θα τον βοηθήσει να τους αγαπά έτσι
ώστε ν’ αρχίσουν να βλέπουν πιο αληθινά και να επεκτείνουν τον ορίζοντά τους.
Θα του επιτρέψει να εκτιμήσει αληθινά την εσωτερική αξία της υπηρεσίας και θα
του διδάξει πάνω απ’ όλα να ασκεί εκείνη την αβλάβεια που είναι η κατεξοχήν ποιότητα κάθε υιού του Θεού. Μια
αβλάβεια που δεν λέει καμιά λέξη που μπορεί να βλάψει ένα άλλο πρόσωπο, που δεν
σκέφτεται καμιά σκέψη που θα μπορούσε να δηλητηριάσει ή να προκαλέσει παρανόηση
και δεν προκαλεί καμιά δράση που θα μπορούσε να βλάψει στο ελάχιστο τους
αδελφούς του – αυτή είναι η κύρια αρετή που θα επιτρέψει στο σπουδαστή του εσωτερισμού
να βαδίσει με ασφάλεια τη δύσκολη ατραπό της ανάπτυξης. Όταν η έμφαση βρίσκεται
στην υπηρεσία των συνανθρώπων του και η τάση της δύναμης της ζωής είναι προς τα
έξω στον κόσμο, τότε υπάρχει ελευθερία από τον κίνδυνο και ο ζηλωτής μπορεί να
διαλογιστεί με ασφάλεια, ν’ ανατείνει
και να εργάζεται. Το κίνητρό του
είναι αγνό και επιδιώκει ν’ αποκεντρώσει την προσωπικότητά του και να
μετατοπίσει την εστία της προσοχής του από τον εαυτό του στην ομάδα. Έτσι η ζωή
της ψυχής μπορεί να διαχυθεί απ’ αυτόν και να εκφρασθεί σαν αγάπη προς όλα τα
όντα. Γνωρίζει ότι ο ίδιος είναι τμήμα ενός όλου και ότι η ζωή αυτού του όλου
μπορεί να ρέει μέσα απ’ αυτόν συνειδητά, οδηγώντας τον σε μια αντίληψη της
αδελφότητας και της εναδικότητάς του σε σχέση με όλες τις εκδηλωμένες ζωές.
Εισαγωγή του βιβλίου της Αλίκης Μπέιλη «Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας», σσ. 10-20
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου