Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

  ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ - Τρίτη 28 Ιουνίου 2022 στις 21.15

μέσω: https://noekhellas.my.webex.com/noekhellas.my/e.php?MTID=m7eac1bcc8406ef003d7cba4e3f12284c

Βουδότητα και πρακτική της Ανταχκάρανα 

H Ανταχκάρανα αντιπροσωπεύει το διαυγές κεντρικό κανάλι στη σπονδυλική στήλη μέσω του οποίου μπορεί η Κουνταλίνι να ανεβεί ανεμπόδιστα. Όταν η γέφυρα ολοκληρωθεί, είναι δυνατόν να βιωθεί το θείο άμεσα, μέσω της Κουνταλίνι. Τότε θα υπάρξει μια άμεση γνώση του «κενού» για να χρησιμοποιήσουμε τους βουδιστικούς όρους και η ζωή αλλάζει για πάντα. Από αυτήν την κατάσταση ύπαρξης, έχει κανείς την αίσθηση ότι, «Ναι, πρέπει να καταβάλω κάθε προσπάθεια για να ελευθερώσω κάθε ον από τα δεινά του και να το φέρω σε αυτήν την κατάσταση βίωσης της θειότητας!» Η άμεση ανάγκη γίνεται σαφής μαζί με το στοιχείο του χρόνου ή το παράθυρο της καρμικής ευκαιρίας. Τα δεινά των άλλων γίνονται άμεσα γνωστά, καθώς και η αίσθηση κάθε διαχωρισμού από αυτήν την ευδαιμονική ειρήνη.

Ωστόσο, η πνευματική απόγνωση για τα δεινά των άλλων καταλαμβάνει τον μαθητή και θέλει με κάθε τρόπο να τα ανακουφίσει, και είναι αυτή η «απόγνωση του Μποντισάτβα», για την οποία περιμένουν οι Διδάσκαλοι και η Πνευματική Τριάδα. Αυτή η απόγνωση παρέχει εκείνο το σημείο έντασης που απαιτείται για τη δόμηση της ανταχκάρανα. (Perspectives on the Antahkarana, Malvin Artley, The Esoteric Quarterly)

«Στην είσοδο της Oδού της Ανώτερης Εξέλιξης, που είναι ευκολότερο να βρεθεί τώρα εξαιτίας της γοργής δόμησης της ανταχκάρανα από φωτισμένες ψυχές που λειτουργούν στο φυσικό πεδίο κι εργάζονται απεγνωσμένα να βοηθήσουν την ανθρωπότητα. Η πνευματική τους απόγνωση είναι εκείνο που απαιτείται για να προσφέρει το αναγκαίο “σημείο έντασης” απ’ το οποίο μπορεί να δομηθεί η ανταχκάρανα. Υπάρχει μια βασική διάκριση μεταξύ της απόγνωσης και του πεσιμισμού. Η απόγνωση σχετίζεται με το στοιχείο του χρόνου και με μια ορθή και διακριτική αντίληψη της ανάγκης. O πεσιμισμός σχετίζεται περισσότερο με μια ανακριβή εκτίμηση της ποιότητας της ανθρωπότητας.» (Μαθητεία στη Νέα Εποχή, ΙΙ:64)

Η απελευθέρωση όλων των όντων από τα καρμικά νήματα που μας ενώνουν σε αυτόν τον ωκεανό κυκλικής ύπαρξης, έτσι ώστε όλοι να βιώσουν την ευδαιμονία του θείου, γίνεται σταθερή επιθυμία. Μέχρι να σταματήσει ο πόνος των άλλων και να γνωρίσουν οι μαθητές άμεσα την απόλυτη ειρήνη του Βούδα, δεν υπάρχει ξεκούραση ή ειρήνη για αυτόν που την έχει επιτύχει. Είναι πλήρως δεσμευμένος στο μονοπάτι του Μποντισάτβα ή του Χριστού «… μπορώ να επιτύχω το Βουδότητα για να ωφελήσω όλα τα αισθανόμενα όντα…».

Αναφορικά με την συνειδητή δόμηση της ανταχκάρανα απαιτούνται από τον μαθητή ή αυτόν που την επιχειρεί:

•     να ενεργεί «ως αν»,

•     να κάνει χρήση της αφηρημένης σκέψης,

•     να ερμηνεύει τα σύμβολα,

αλλά και….

•     να δεικνύει ή να διακατέχεται από μια αίσθηση επείγοντος – ένα σημείο έντασης που ξεπερνά όλα τα προσωπικά ενδιαφέροντα, φροντίδες ή ανησυχίες που μπορεί να αφορούν τη φυλή, το φύλο, τη θρησκεία κ.λπ.

Η αίσθηση του επείγοντος και η επακόλουθη προσπάθεια επικαλείται τη βοήθεια της Πνευματικής Τριάδας, και ο νους εμποτίζεται εν μέρει από το βουδικό στοιχείο που αναγνωρίζεται από την αίσθηση της ευδαιμονίας που προσφέρεται και την έλλειψη κάθε αίσθησης χωριστικότητας. Αυτό επιτυγχάνεται κανονικά κατά τα τελευταία στάδια της διαδικασίας.

Η συνειδητή δόμηση της ανταχκάρανα είναι μια διαλογιστική πρακτική, η οποία:

α) εμπνέεται από την υπηρεσία,

β) απηχεί τις απεικονίσεις των διαδικασιών του θανάτου (αφαίρεση) ως μονοπάτι για τη φώτιση και των διαδικασιών της γέννησης ως μέθοδος εκδήλωσης και δημιουργίας.

Αυτό το τελευταίο σημείο –ο θάνατος και η «οδός της εξόδου»– μας φέρνει και πάλι στις βουδιστικές πρακτικές που χρησιμοποιούν ένα σύνολο οραματισμών, οδηγιών και μάντρα για να «φέρουν τον θάνατο στην Οδό», όπως το ονομάζουν, ενόσω ο άνθρωπος βρίσκεται εν ζωή.

 Γνωρίζουμε ότι ο μαθητής συναντά το «διαυγές φως» κατά τη στιγμή του θανάτου του. Κάποιο είδος διαυγούς φωτός βιώνεται επίσης κατά τη διάρκεια του βαθύτατου ύπνου, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση για επίτευξη και ανάπτυξη μιας πρακτικής απόσυρσης που θα χρειαστεί κατά τη στιγμή του περάσματος στην άλλη όχθη.

Η διαδικασία του θανάτου (απόσυρση/αφαίρεση) είναι ίδια, στις λεπτομέρειές της, με τις μεθόδους του διαλογισμού που οδηγούν σε φώτιση. Το «διαυγές φως» είναι η βάση της επίτευξης της Φώτισης. Αυτό το διαυγές φως είναι αυτό που βιώνεται στην άλλη πλευρά του «χάσματος στη συνείδηση», το οποίο επιχειρούμε με τη συνειδητή δόμηση της ανταχκάρανα να γεφυρώσουμε.

Εάν κάποιος επιχειρήσει να «φέρει τον θάνατο στην Οδό», να το κάνει συνειδητά και να το κάνει σε κατάσταση εγρήγορσης, τότε κατά τη στιγμή της διέλευσης, μπορεί να εισέλθει πλήρως στη συνείδηση της ανώτερης Πνευματικής Τριάδας. Επιτυγχάνει συνέχεια της συνείδησης και εναδική πραγμάτωση.

«Με την ολοκλήρωση της ανταχκάρανα συμβαίνει το ίδιο, έχει κανείς επιτύχει συνέχεια της συνείδησης – πλήρη αναγνώριση και μνήμη όλων των εμπειριών της κάθε ημέρας, καθώς και των προηγούμενων ζωών του. Βρίσκεται στο δρόμο για να γίνει συνειδητός Λευκός Μάγος, ή κατά τη θιβετιανή ορολογία ένας Ρίνποτσε». (Perspectives on the Antahkarana)

Mε την δόμηση της ανταχκάρανα στα νοητικά επίπεδα και την διασύνδεση μεταξύ της νοητικής μονάδας και του μανασικού μόνιμου ατόμου αρχίζει να διανύεται η Aτραπός της Aπελευθέρωσης κι ο άνθρωπος ελευθερώνεται. Τότε έχουμε την διάνοιξη του αγωγού μεταξύ του κέντρου στη βάση της σπονδυλικής στήλης και του εγκεφάλου κι επομένως του κέντρου της κεφαλής. Mέσω του τελευταίου αυτού αγωγού ο άνθρωπος διαφεύγει από το πυκνό φυσικό σώμα κι επιτυγχάνεται συνέχεια συνείδησης (ανάμεσα στο αστρικό και το φυσικό πεδίο). Στη μια περίπτωση (αστρικό), δια της ορθής διεύθυνσης της δύναμης, ο αιθερικός ιστός δεν αποτελεί πλέον φραγμό· καταστρέφεται κι ο άνθρωπος έχει πλήρη συνείδηση στο φυσικό εγκέφαλο εκείνου που συμβαίνει στο αστρικό πεδίο. Στην άλλη περίπτωση (φυσικό) επίσης καταστρέφεται τελικά το αιτιώδες σώμα δια της ορθής διεύθυνσης της δύναμης. (ΠΚΠ:789)