«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»
ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.
29 Μαΐου και 5 Ιουνίου 2022
ΑΓΑΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΚΑΛΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΑΙΩΝΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ
Άγκνι Γιόγκα (546): Η έκσταση μπροστά στην
ομορφιά συγκεντρώνει τα σπέρματα του φωτός. Κάθε θαυμασμός της φύσης δημιουργεί
ακτίνες νίκης. Πριν από καιρό είπα: «Μέσω της ομορφιάς έχεις το φως». Είναι δυνατόν
να το λέμε μόνο για ευχαρίστηση; Κάθε υπόδειξη έχει αναντίρρητη σημασία.
Άγκνι Γιόγκα (28): Η ομορφιά γεννιέται με
την αστραπή της σκέψης.
Άγκνι Γιόγκα (67): Πώς να αφυπνίσουμε την
αφοσίωση; Με την καταλληλότητα του σκοπού. Πώς να βελτιώσουμε την ποιότητα; Με
τον σεβασμό προς την υπεροχή. Πώς να
αφυπνίσουμε την δημιουργικότητα; Με την
επιθυμία για ομορφιά.
Άγκνι Γιόγκα (98): Γνωρίστε πώς να ενδοβάλλετε
την Διδασκαλία σε κάθε σας σκέψη. Γνωρίστε πώς να παρατάσσετε τις δυνάμεις σας,
όπως σε πεδίο μάχης. Μάθετε να θεωρείτε την ευγνωμοσύνη σαν την ένωση της χαράς
και της ομορφιάς.
Άγκνι Γιόγκα (68): Από το συνηθισμένο
μπορεί να προκληθούν οι σπινθήρες της ομορφιάς.
Άγκνι Γιόγκα (337): Η ομορφιά δεν ανέχεται
την ασχήμια
Άγκνι Γιόγκα (26): Αληθινά, κάθε Διδάσκαλος
χαίρεται για την απεριόριστη ομορφιά των μακρινών κόσμων και λυπάται για την
εντυπωσιακή ανοησία των ενσαρκωμένων δίποδων.
Ιεραρχία (177): Πρέπει να μάθετε να
αισθάνεστε πέρα από το ασήμαντο συνηθισμένο και να προσηλώνεστε με το πνεύμα
στον εκδηλωμένο κόσμο της Ομορφιάς.
Άγκνι Γιόγκα (72): Μπορούμε να πιστέψουμε
ότι για χάρη της ομορφιάς της δημιουργίας καίγατε τα παλιά σας φορέματα;
Άγκνι Γιόγκα (568): Ποιος μπορεί να
συναισθανθεί την ομορφιά του Κόσμου; Όποιος έχει ακούσει την μουσική των
σφαιρών, έστω και μια φορά, θα κατανοήσει την γήινη ατέλεια στο παρόν στάδιο
της ανθρωπότητας.
Άγκνι Γιόγκα (385): Είναι δύσκολο να βρούμε
την κατάλληλη λέξη, μα πιο δύσκολη είναι η ομορφιά της σιγής.
Άγκνι Γιόγκα (621): Η εγγύηση της
Διδασκαλίας είναι η χαρά του πνεύματος. Η δημιουργία είναι σύμφωνη προς το
σκοπό, όταν το αγωνιζόμενο πνεύμα στην επιδίωξη προς την εκδήλωση της Ομορφιάς
συλλαμβάνει την Απειροσύνη.
Ιεραρχία (108): Αληθινά, ορθά έχει
λεχθεί για τη σημασία της βασικής αρχής στην εργασία Μας. Η ομορφιά
διακηρύχθηκε, σας διαφυλάξουμε λοιπόν το θεμέλιό της. Τα μαργαριτάρια πρέπει να
φυλάσσονται!
Ιεραρχία (108): ….η απεριόριστη
αγωνιστικότητα ανοίγει τις θύρες της Ομορφιάς
Ιεραρχία (89): ….στον δρόμο για Μας, πρέπει
να κατανοήσετε την συνολική ομορφιά του πνεύματος.
Ιεραρχία (359): ….Η εγγύηση για την
ευτυχία της ανθρωπότητας βρίσκεται στην ομορφιά. Γι αυτό Εμείς επιβεβαιώνουμε
ότι η τέχνη είναι η υψηλότερη διέγερση για την ανανέωση του πνεύματος. Θεωρούμε
την τέχνη αθάνατη και απεριόριστη. Χαράσσουμε μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ
της γνώσης και της επιστήμης, γιατί η γνώση είναι τέχνη, η επιστήμη είναι
μέθοδος. Συνεπώς, το στοιχείο του Πυρός εντείνει την τέχνη και την πνευματική
δημιουργικότητα. Έτσι τα θαυμαστά μαργαριτάρια της τέχνης μπορούν στην πράξη να
ανυψώσουν και να μεταλλάξουν ακαριαία το πνεύμα. Όλα είναι εφικτά με την
πνευματική ωρίμανση, γιατί μόνο τα εσωτερικά πυρά μπορούν να δώσουν την αναγκαία
δύναμη της δεκτικότητας. Έτσι, ο Άγκνι Γιόγκι μπορεί να αισθανθεί όλη την
κοσμική ομορφιά, χωρίς στενή επιστημονική μεθοδολογία. Αληθινά, τα μαργαριτάρια
της τέχνης υψώνουν την ανθρωπότητα και τα πυρά της πνευματικής δημιουργικότητας
προσφέρουν στην ανθρωπότητα μια νέα κατανόηση της ομορφιάς.
Ιεραρχία (366): Γι αυτό η ζωτικότητα της
τέχνης που διαφυλάσσει το ιερό πυρ προσφέρει στην ανθρωπότητα το πύρινο
εμποτισμό που αφυπνίζει το πνεύμα και διαποτίζει όλους τους κόσμους. Είδαμε πως
οι δημιουργίες της τέχνης μεταμόρφωσαν τους ανθρώπους –κάτι που δεν μπορεί να
κάνει η ανάγνωση όλων των βιβλίων του κόσμου. Έτσι το Λάβαρο της Ομορφιάς και
της Ειρήνης ενώνει τον κόσμο.
Ιεραρχία (1): Θα σας ρωτήσουν: «Πάνω
σε τι δομήθηκε το Οχυρό της Αδελφότητας;». Απαντήστε, «Πάνω στην δοξασία της
καρδιάς, την δοξασία του μόχθου, την δοξασία της ομορφιάς, την δοξασία της
εξελίξεως, την δοξασία της εντάσεως –πάνω στην πιο ζωτική δοξασία».
Άγκνι Γιόκα (623): Θα πω, μεταφέροντας στη
ζωή τους ύμνους της Μητέρας του Κόσμου, ότι πρέπει να μάθετε να επιβεβαιώνεται
την καταγωγή στην ομορφιά του Κόσμου.
Ιεραρχία (108): Κάθε εκδήλωση ομορφιάς
που Εμείς τοποθετήσαμε στο θεμέλιο των Έργων Μας πρέπει να αναγνωριστεί σαν
ζωτική δράση. Η δύναμη του θεμελίου Μας είναι η ομορφιά και η προσπάθεια για
την εκπλήρωσή της Ανώτερης Θελήσεως θα οδηγήσει στην προκαθορισμένη νίκη. Έτσι
πρέπει να κτίζονται οι Πύργοι Μας, αληθινά με ομορφιά!
(Πραγματεία του Κοσμικού Πυρός, σ. 597-598): «Δε μας είναι
εύκολο να κάνουμε κάτι περισσότερο από το να συλλάβουμε σαν νοητική έννοια το
γεγονός ότι οι ακτίνες, οι διατάξεις, οι πλανήτες, οι άλυσοι, οι γύροι, οι
φυλές και οι νόμοι απαρτίζουν μια μονάδα· όταν ιδωθεί απ’ τη σκοπιά της
ανθρώπινης όρασης, η σύγχυση μοιάζει αφάνταστη και το κλειδί για τη λύση της
τόσο κρυμμένο ώστε να είναι άχρηστο· όταν όμως ιδωθεί από τη σκοπιά της
λογοϊκής όρασης, το όλο κινείται σε ομοφωνία και είναι γεωμετρικά ακριβές.
Προκειμένου να δώσω κάποια ιδέα της περιπλοκής του σχήματος, θα ήθελα εδώ να
επισημάνω ότι οι Aκτίνες
περιστρέφονται καθαυτές, με το Nόμο του Kάρμα να ελέγχει την αλληλοΰφανση. Η
Ακτίνα Ι, για παράδειγμα, μπορεί να διαπεράσει μια διάταξη (αν είναι η
προεξάρχουσα Aκτίνα της
διάταξης) με την πρώτη υποακτίνα της να εκδηλώνεται σε μια άλυσο, τη δεύτερη σ’
ένα γύρο, την τρίτη σε μια παγκόσμια περίοδο, την τέταρτη σε μια φυλετική ρίζα,
την πέμπτη σε μια υποφυλή και την έκτη σ’ ένα φυλετικό κλάδο. Tο δίνω αυτό σαν παράδειγμα κι όχι σαν
δήλωση γεγονότος της τωρινής εκδήλωσης. Aυτό μας δίνει
κάποια ιδέα του αχανούς της διαδικασίας και του θαυμαστού της κάλλους. Mας είναι αδύνατο, καθώς παρασυρόμαστε
από κάποια Aκτίνα, να
οραματισθούμε ή να κατανοήσουμε κατά κάποιο τρόπο αυτό το κάλλος· όμως για
εκείνους των ανώτερων επιπέδων και με τη μεγαλύτερη εμβέλεια όρασης η
μεγαλοπρέπεια του σχήματος είναι έκδηλη.
Ας συλλογιστούμε μαζί πάνω στην
Ομορφιά. Η Ομορφιά αφορά στην συνθήκη
μιας σχέσης που είναι ενδογενώς ελκυστική και συγκλονιστική. Συνεπαίρνει και αιχμαλωτίζει
το βλέμμα. Όταν κανείς αντιμετωπίζει το αληθινά Ωραίο, δεν μπορεί να αποστρέψει
τους οφθαλμούς του. Η ομορφιά αιχμαλωτίζει όλες τις αισθήσεις, το νου, την
συνείδηση. Είναι μια ισχυρή μαγνητική και διεγερτική δύναμη που οδηγεί άπαντα
προς την πληρότητα και την απόλυτη ολοκλήρωση. Η λέξη ολοκλήρωση σχετίζεται
ιδιαίτερα με το βίωμα της Ομορφιάς. Το τέταρτο μεγάλο πεδίο της Φύσης, το Βουδικό
πεδίο, το πεδίο του Καθαρού Λόγου και της Καθαρής Ενορατικής Αγάπης είναι
ταυτόχρονα για την ανθρωπότητα, το πεδίο της Ομορφιάς και το Πεδίο της
Ολοκλήρωσης. Στην Ομορφιά υπάρχει το μεγάλο φινάλε. Υπάρχει ένα απροσπέλαστο πέρας.
Πέρα από την επίτευξη της Ομορφιάς κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει, χωρίς η
Ομορφιά να χαθεί. Επίσης είναι σημαντικό, ότι το πεδίο της Ομορφιάς, της
Αφροδίτης, είναι ο κυβερνήτης του ζωδίου της ισορροπίας, του Ζυγού, καθώς δεν
υπάρχει Ομορφιά χωρίς κάποια μορφή (οσοδήποτε λεπτοφυής ή ασυνήθιστη)
ισορροπίας και αταραξίας. Όντως, όταν η αισθητική ισορροπία παραβιάζεται, η
Ομορφιά αυτοστιγμεί εξανεμίζεται. Είναι επίσης σημαντικό, ότι ο πλανήτης της
Ομορφιάς βρίσκεται σε έξαρση στους Ιχθείς, το ζώδιο της ολοκλήρωσης και της
τελείωσης, πέρα από το οποίο είναι αδύνατον να προχωρήσουμε χωρίς την νέα
δημιουργική ορμή του Κριού. Εν τέλει, η Ομορφιά έχει τον τελευταίο λόγο. Όταν η
Ομορφιά και η τελειότητα επιτευχθεί,
τίποτα πλέον δεν χρειάζεται να ειπωθεί. Στην πραγματικότητα, η μόνη λέξη που έλλογα
και εύλογα ακολουθεί την επίτευξη της αληθινής Ομορφιάς είναι η Λέξη της
Καταστροφής. Δεν είναι τυχαίο που η τέταρτη Ακτίνα της Ομορφιάς συνεργάζεται
στενά με την Πρώτη Ακτίνα της Καταστροφής, καθώς ο Ψυχικός Νόμος που διέπει την
Τέταρτη Ακτίνα είναι ο Νόμος της Θυσίας (Ο Νόμος «αυτών που επέλεξαν να
πεθάνουν»), συνδέοντας την αμετάκλητα με την Πρώτη Ακτίνα.
Κατά συνέπεια, στην Ομορφιά υπάρχει τελειότητα. Θεωρώντας την τελειότητα ως
την ολοκλήρωση της Ομορφιάς, ας συλλογιστούμε πάνω στην διαδοχή των συνειδησιακών
βημάτων που μας οδηγούν στην τελειότητα. Στην διαδοχή αυτή αναπόφευκτα
εμπλέκεται ο Αριθμός 4 (η τέταρτη ακτίνα είναι η Ακτίνα της Αρμονίας, της
Ομορφιάς και των Τεχνών). Κάθε σωματική αίσθηση έχει τα ανώτερα σημεία αντιστοιχίας
της στα ανώτερα πεδία και υποπεδία του κοσμικού φυσικού πεδίου. Η αίσθηση της
σωματικής γεύσης είναι η τέταρτη αίσθηση του φυσικού πεδίου, και οδηγεί στην
άσκηση της γεύσης στο αστρικό πεδίο, που την αποκαλούμε φαντασία (που είναι,
αντίστοιχα, η τέταρτη αστρική αίσθηση). Η γεύση στο νοητικό πεδίο, είναι γνωστή
ως διάκριση, μια δύναμη που βρίσκεται στο τέταρτο υποπεδίο του νοητικού πεδίου.
Κατ΄αύξουσα σειρά, η διάκριση ακολουθείται από την καθαρή ενόραση στο τέταρτο
υποπεδίο του βουδικού πεδίου (που είναι το τέταρτο συστημικό πεδίο), και
τελικά, και πολύ αποκαλυπτικά, η ενόραση δίνει την θέση της στην μεγάλη ψυχική
δύναμη που αποκαλείται τελείωση πάνω στο τέταρτο υποπεδίο του ατμικού πεδίου – το
Νιρβανικό πεδίο.
Στην επίτευξη της Ομορφιάς υπάρχει μια
μεγάλη σύνθεση – μια αίσθηση τέλειας ισορροπίας και ολοκληρωμένης τελείωσης. Τα
λόγια του Άμλετ (ενός από τους μεγαλύτερους τετάρτης ακτίνος χαρακτήρες της
δραματικής φιλολογίας) έχουν άμεση
εφαρμογή στην κατανόηση της Ομορφιάς, γιατί όντως η ομορφιά είναι: «μια
κατάληξη που την εύχεται κανείς με ζήλο». Ο αριθμός 4, όπως γνωρίζουμε, είναι ο
αριθμός της διαμάχης και του «πόνου». Και η ανθρωπότητα, έχοντας κυβερνήτη το
επώδυνο ζώδιο του Σκορπιού, είναι η ΤΕΤΑΡΤΗ Δημιουργική Ιεραρχία στην οποία ο
πόνος βιώνεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι ο τέταρτος
μεγάλος προορισμός του Σανάτ Κουμάρα αποκαλείται: «ο μυστηριώδης σκοπός που
κατέστησε αναγκαία την επίκληση της Αρχής του Πόνου». Μαθαίνουμε ότι η οδύνη
και ο πόνος είναι ουσιαστικές προϋποθέσεις προκειμένου να εκπληρώσουμε τον
σκοπό της ολοκλήρωσης, και ότι «η ικανότητα να υποφέρουμε, που είναι διακριτή
της ανθρωπότητας, είναι η εξέχουσα συνειδητή αντίδραση του τέταρτου βασιλείου
της φύσης, του ανθρώπινου, προς το περιβάλλον». Με ένα ακόμη πιο διευκρινιστικό
χωρίο, μαθαίνουμε ότι «η ίδια η ικανότητα της ανταπόκρισης μέσω του
πόνου…διατηρεί το μυστικό της ομορφιάς στην εκδήλωση, και μπορούμε να δούμε την
πρώτη της έκφραση στην δημιουργική τελειότητα συγκεκριμένων φάσεων της τέχνης
στην οποία ο άνθρωπος και μόνο είναι υπεύθυνος». Ομοίως, όπως η Ομορφιά
συνδέεται με τον πόνο και την διαίρεση, συνδέεται επίσης με την χαρά, την
επανένωση και τον ενοποίηση. Με πολυποίκιλους τρόπους η Ομορφιά είναι ο
Κοσμικός Μαγνήτης. Οι λέξεις του Γκαίτε, του σπουδαίου Γερμανού ποιητή,
δραματουργού, που πιθανόν βρισκόταν στην τέταρτη ακτίνα, συλλαμβάνει τον
σαγηνευτικό μαγνητισμό της Ομορφιάς όταν λέει ότι «Das Ewig-Weiblich zieht uns
hinan» (Το αιώνιο θήλυ που μας ανυψώνει). Ένιωσε άραγε ο ποιητής την επενέργεια
της Μητέρας του Κόσμου; Στην αληθινή Ομορφιά, ο αριθμός 4 μεταμορφώνεται στον
αριθμό 2 (γιατί το 4 είναι η κατώτερη όψη του 2). Τόσο το 4 όσο και το 2
μεταφέρουν τον τόνο της Ομορφιάς –το 4 στο επταπλό σύστημα και το 2 στο τριπλό
σύστημα. Προσπαθώντας να κατανοήσουμε την σχέση του 4 και του 2, της Ομορφιάς
με την Αγάπη-Σοφία, ας προβούμε σε μια ανασκόπηση των σημαντικών ονομάτων της
Μεγάλης Δεύτερης Ακτίνος: αποκαλείται η Ακτίνα του Θείου Σχεδίου ή της
«Ομορφιάς των Σχέσεων». Στην δεύτερη ακτίνα, η Αγάπη και η Σοφία συναντιούνται.
Η Ομορφιά είναι φορέας της ανώτερης αξίας, το «ανεκτίμητο μαργαριτάρι». Εξού
και η σχέση της Ομορφιάς με την μεγάλη Αφροδίτη, την κυβερνήτη του αστερισμού
του Ταύρου, που με την σειρά του συνδέεται με όλα αυτά που είναι όντως
επιθυμητά. Και το πιο επιθυμητό από είναι το σημαντικό Φως της Σοφίας που εκπέμπεται
από τον «Οφθαλμό του Ταύρου». Η ομορφιά είναι η ενέργεια που οδηγεί στην
συμφιλίωση των πολικοτήτων. Η μεγάλη πηγή του πόνου στο σύμπαν είναι η
χωριστικότητα. Το Μεγάλο Ον, βιώνοντας τον πόνο, ανέλαβε την αποστολή της
διαίρεσης, προκειμένου να εξέλθει στον Κόσμο του Γίγνεσθαι, και να
εξωτερικευθεί. Πράγματι, είναι η Ομορφιά που κυβερνά την επανένωση όλων των διαμελισμένων
μελών. Αυτό εξηγεί γιατί η Ομορφιά και ο Νόμος της Έλξης (ο δεύτερος Μεγάλος
Νόμος) συνδέονται τόσο στενά, καθώς ο Νόμος της Έλξης είναι ο κυβερνήτης των
πάντων. Η Ομορφιά βασιλεύει στο πεδίο της ένωσης (το βουδικό πεδίο), [και ο
Νόμος που κυβερνά την Ομορφιά είναι ο Νόμος του Μαγνητικού Ελέγχου (που είναι
μια όψη του Νόμου της Έλξης).]
Όλες οι διαδικασίες όταν προσεγγίζουν την
Ομορφιά, φτάνουν στο φυσικό τους πέρας και για να χρησιμοποιήσω έναν ορχηστικό
όρο, στο μεγάλο φινάλε τους. Κατ΄ουσίαν
είναι ένα αισθητικό ατόπημα να προχωρήσεις πέρα από το σημείο αυτό. Σε όλες τις
συνθήκες ζωής (υποκειμενικές ή αντικειμενικές) είναι μεγάλη τέχνη να γνωρίζεις
πότε φτάνεις στην τελειότητα, πώς να μην προχωρήσεις πέρα από το σημείο της
τελείωσης, πώς να μην καταστρέψεις την στιγμή της ολοκλήρωσης, την στιγμή αυτή
που τίποτα δεν χρειάζεται να προστεθεί ή να αφαιρεθεί. Προς αυτήν την υπέρτατη
ομορφιά αγωνιζόμαστε. Αγωνιζόμαστε, προς αυτήν την κατάσταση της τέλειας
σχέσης, προς αυτήν την συνθήκη της υπέρτατης αρμονικής προσαρμογής. Και η
στιγμή αυτή, όπου όλες οι σημαντικές όψεις ενώνονται και όλες οι ακτινικές
ποιότητες σχεδόν ισοδυναμούν, είναι η στιγμή της βουδικής σύνθεσης: «Το Όρος
όπου όλες οι Μορφές Πεθαίνουν». Στο σημείο αυτό της ενοποίησης η Δύναμη της
Αγάπης είναι Διάνοια, είναι Ομορφιά, είναι Γνώση, είναι Αφοσίωση, είναι
Τελειοποιημένη Εκδήλωση.
Ο Μεγάλος ποιητής της τέταρτης Ακτίνος John Keats συνέβαλε με τα αιώνια λόγια του στην
κατανόηση της Ομορφιάς.
«Η ομορφιά 'ναι αλήθεια,η αλήθεια 'ναι ομορφιά,το μόνο Που ξέρομε στη γηκαι όλοι να μάθουνε χρωστάνε»[1] και«Τ' όμορφο πράγμα είναι χαρά παντοτινή:ποτέ μηδαμινή δεν τ' απομένει μοίρα·μα για μας θα παρέχει ήσυχο δώμα πάντοτεκαι ύπνο που θαέχει πλήθος γαλήνια όνειρα, ανάσα, και υγεία[2]».
Ακούσαμε, από το στόμα του Διδασκάλου, το εγκώμιο της
Ομορφιάς. Ας σταθούμε τώρα μπροστά στην
Ομορφιά ενός συγκεκριμένου είδους, που ήταν για πολλούς από εμάς μια αστείρευτη
πηγή Ομορφιάς στην ζωή μας. Ας σταθούμε μπροστά στην ομορφιά της Προαιώνιας
Σοφίας. Μα ας την δούμε και την κατανοήσουμε με μια νέα ματιά. Γνωρίσουμε ότι η
Προαιώνια Σοφία που μας δόθηκε είναι ένα μεγάλο δώρο χωρίς το οποίο οι ζωές μας
θα είναι απείρως υποδεέστερες και πνευματικά στερημένες. Πρέπει να είναι μεγάλη
η ευγνωμοσύνη μας στους συγκεκριμένους Ιεράρχες που μας χορήγησαν αυτό το δώρο,
μεταγγίζοντας το σε μας μέσα από χρόνιους αγώνες και αγωνίες. Μπορούμε να αναρωτηθούμε «Με ποιον τρόπο αποτιμούμε
το δώρο αυτό της υπερβατικής σοφίας;». Είναι για εμάς μια πηγή εκπληκτικής
γνώσης που δεν θα μπορούσαμε να έχουμε πρόσβαση με κανέναν τρόπο και από καμιά
άλλη πηγή; Σίγουρα είναι αυτό. Είναι για μας ένας πνευματικός κανόνας ζωής;
Σίγουρα είναι οδηγός μας. Είναι πηγή έμπνευσης; Αναμφίβολα έχει την δύναμη να
μας ανυψώνει και να επιταχύνει το βήμα μας στην Ατραπό της Σωτηρίας. Είναι ένας
αλάθητος οδηγός στην σύγχυση; Σίγουρα περιλαμβάνει την αληθινή λύση σε πολλά
ειδάλλως ανεξιχνίαστα μυστήρια. Μα επιπροσθέτως
από τις παραπάνω αιτιάσεις μπορούμε να διακρίνουμε την ακραιφνή Ομορφιά της
Προαιώνιας Σοφίας; Να διακρίνουμε την ομορφιά των κόσμων που μας παρουσιάζει;
Συνειδητοποιούμε πως η εκτίμηση αυτή εξευγενίζει τις ζωές μας και τις ζωές
αυτών που έχουμε το προνόμιο να επιδρούμε; Υπάρχουν πολλά πράγματα που μας
κάνουν να χαιρόμαστε στη ζωή μας: η συσσώρευση του πλούτου, η ικανοποίηση της
ανθρώπινης αγάπης, η εκπλήρωση των επιθυμιών και φιλοδοξιών μας. Εσάς τι σας χαροποιεί; Σας χαροποιεί η ίδια η Προαιώνια Διδασκαλία;
Σας χαροποιεί το όραμα που μας μεταφέρει η Σοφία –ένα όραμα που είναι έμφυτα
και αγλαώς όμορφο και στέκει ως ένας λαμπρός φάρος αληθείας μπροστά στα μάτια
μας. Ας απαντήσουμε με ειλικρίνεια. Πόσο συχνά η ομορφιά του θεϊκού σχεδίου
είναι μια πνευματική παραμυθία, μια έμπνευση για μας; Στον κόσμο αυτό, που είναι
τόσο αναγκαίες η εγκαρδίωση και η έμπνευση, πόσο συχνά στεκόμαστε μπροστά στο
Μεγάλο Έργο του Θείου, έκπληκτοι, μεταρσιωμένοι, εμπνευσμένοι, με γνώση της
Αγαθότητας του Όλου, της Αλήθειας του Όλου, της Ομορφιάς του Όλου και της
ασφαλούς, προνοητικής Χείρας των κραταιών Δημιουργικών Δυνάμεων; Ας αναρωτηθούμε:
Πως θα ήταν για την ανθρωπότητα να αγαλλιάζει στην Ομορφιά της Προαιώνιας
Σοφίας; Τι θα γινόταν εάν η αναγνώριση της θεϊκής Ομορφιάς ήταν μια μεγάλη πηγή
κινητοποίησης, λαχτάρας και έμπνευσης για εκατομμύρια ανθρώπων της ανθρώπινης
οικογένειας; Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπαμε ότι «Το Σύμπαν είναι όμορφο,
και εξαιρετικά έλλογο, και νιώθω τέρψη που είμαι ένα αναπόσπαστο μέλος αυτού
του μεγαλείου;». Πως θα ήταν για την ανθρωπότητα να έχει βίωμα της Πραγματικότητας,
όπως ακριβώς είναι; Είμαστε, εδώ και τώρα, συνεπαρμένοι από την Ομορφιά του
Σύμπαντος; Τι νιώθουμε όταν παρατηρούμε τον Σείριο, την Μεγάλη Άρκτο, τις
όμορφες Πλειάδες; Τι σκεφτόμαστε; Τι αισθανόμαστε όταν στοχαζόμαστε το μεγάλο
και αδιάψευστο Νόμο της Αναλογίας που ερμηνεύει για μας την ακατάλυτη ενότητα
όλων των πραγμάτων στο Σύμπαν; Δεν είναι μια κατάσταση ευδαιμονικής ενατένισης;
Δεν είναι μια πηγή βαθιάς κατανόησης της υπέρτατης τελειότητας του όλου; Πότε
ήταν η τελευταία που φορά που συνεπαρθήκαμε, και νιώσαμε κατάπληξη μπροστά από
ένα αντικείμενο που μας φάνηκε απίστευτα τέλειο και κατά συνέπεια ωραίο; Με
ποια στάση προσεγγίζουμε την Προαιώνια Σοφία και το Όραμα του Σύμπαντος που τα
θωρεί όλα με τον Παντεπόπτη Οφθαλμό του; Με περιέργεια; Με ειλικρινή νοητικό
ενδιαφέρον; Με σεβασμό; Με ικανοποίηση; Με ανακούφιση; Με ευλάβεια; Ή μας
πλημμυρίζει ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ και το ΔΕΟΣ; Η Σοφία διανοίγει μεγάλους ορίζοντες
για μας; Μας συνεπαίρνει; Μένουμε
έκπληκτοι από την αριστοτεχνική δημιουργική ικανότητα της φαινομενικά ατελεύτητης
ιεραρχίας των ανώτερων Δημιουργών; Νιώθουμε την Ομορφιά τους και έτσι την
Αγαθότητα και την Αλήθεια; Πράγματι, αισθανόμαστε την Ομορφιά του Μεγάλου
Σχεδίου; Εγώ προσωπικά, αντλώ μεγάλη ευχαρίστηση από το Μεγάλο Σχέδιο. Η σκέψη
του με ανυψώνει. Η εκπληκτική νοημοσύνη των κοσμικών δομών όπως παρουσιάζεται
από τους Μεγάλους Δασκάλους, η εκπληκτική ικανότητα των πραγμάτων, ο
αριθμητικός συντονισμός όλων των όψεων του σύμπαντος. Η επανάληψη αριθμητικών
θεμάτων: μονάδες, δυάδες, τριάδες, τετράδες, πεντάδες, εξάδες, επτάδες. Η
επανάληψη των στοιχείων της αριθμητικής δομής από το σπειρύλλιο του απειροελάχιστου ατόμου, που μετά βίας
γνωρίζουμε κάτι, έως την δομή των γαλαξιών (για τους οποίους δεν ξέρουμε σχεδόν
τίποτα). Τον τρόπο με τον οποίο όλες οι ανώτερες Οντότητες αντανακλώνται πιστά
στις κατώτερες. Την συνύφανση των ακτινικών αστερισμών, των πλανητικών λόγων,
των πλανητικών λόγων, των πεδίων, των βασιλείων της φύσης, και της δομής του
ανθρώπινου όντος. Την ουσία αυτού που ονομάζουμε Κοσμική Συγγένεια, μέσω του
οποίου οντότητες παρόμοιας ποιότητας αλληλοσχετίζονται. Τον Καθαρό Λόγο του παντός!
Που μέσα σας, μέσα στην απειρία του σύμπαντος, βρίσκεται η Ομορφιά της Ζωής, η ομορφιά του
Κόσμου; Στοχαστείτε για λίγο. Και προσδιορίστε που μέσα σας βρίσκεται η μεγάλη
ομορφιά. Ας δώσουμε ένα λεπτό βαθιάς εκτίμησης και ευγνωμοσύνης στον Δημιουργό
για το Έργο του. Όσο στοχάζεστε αυτό το θέμα αισθάνεστε μια αλλαγή στην συνείδησή
σας; Πως νιώθετε; Είναι αυτό αρκετό για να αναζωπυρώσει την πυρά της ζωής μέσα
σας; Νιώθετε την αίσθηση του άχρονου; Νιώθετε ότι είστε μέρος μιας πλήρης και
τέλειας Ουσίας; Τώρα, αυτή η αίσθηση της Ομορφιάς μπορεί να σας εμπνεύσει;
Μπορείτε να αγαλλιάσετε; Μπορείτε να μεταφέρετε μέσα σας κάτι μεγαλύτερο από
τον μικρό εαυτό σας; Μπορείτε να φέρετε το μεγαλείο εντός σας; Νιώθετε
αγαλλίαση; Μέσα στις καρδιές μας πρέπει να φέρουμε όχι μόνο την ευγένεια της
Προαιώνιας Σοφίας, την βαθύτητα, το άχρονο, το ακτινοβόλο και την καταπληκτική
συνθετική της πολλαπλότητα, αλλά την Ομορφιά του οράματος που μας παρουσιάζει
και να χαρούμε με αυτήν!
Κατανοείται την χαρά; Βιώνεται την χαρά; Πάνω σε τι στηρίζεται η χαρά σας; Τι γνωρίζετε για την χαρά;
- Η Χαρά δεν στηρίζεται σε συνθήκες
- Η Χαρά δεν στηρίζεται σε απλές συνέπειες
- Η Χαρά εδράζεται σε αυτό που είναι μόνιμο, σε αυτό που δεν φθείρεται, σε αυτό που δεν απογοητεύει.
- Η Χαρά εδράζεται στην αίσθηση της Ακτινοβόλου εσωτερικής ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ.
- Η Χαρά είναι η επιτάχυνση του πνεύματος που συνοδεύει την αισθητή αύξηση της έντασης του φωτός.
- Η Χαρά αυξάνεται με την διεισδυτική εντατικοποίηση της πραγματικότητας στις καθημερινές μας υποθέσεις.
- Η χαρά απορρέει μαζί με την πεποίθηση μιας εσωτερικής λύσης, μια ενδιάθετης ενοποίησης πίσω από την φαινομενική ύπαρξη.
- Η χαρά θεμελιώνεται στην βεβαιότητα ότι η Ομορφιά βρίσκεται στην καρδιά ΌΛΩΝ των όντων που κατέκτησαν την ευδαιμονία.
Τι
σημαίνει να ΑΓΑΛΛΙΟΥΜΕ;
- Να πάλλεσαι ελεύθερα χωρίς φόβο
- Να αφήνεις την ενέργεια να ρέει ανεμπόδιστα
- Να εκφράζεσαι χωρίς αναστολές ή εμπόδια
- Να εκπέμπεις ταυτόχρονα σε όλα τα αυρικά επίπεδα
- Να άδεις και να άδεσαι από τον Ανώτερο Εαυτό
- να αγαλλιείς σημαίνει ότι είσαι ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ή ότι βρίσκεσαι ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ή ότι είσαι ΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.
Πότε ένιωσες αγαλλίαση; Πως ήταν; Συνοδευόταν με μια ελεύθερη ροή ενέργειας; Υπήρχε ανάταση; Ήταν το αντικείμενο ή το γεγονός ανώτερο ή κατώτερο; Ποιο ήταν το ερέθισμα που πυροδότησε την ασυγκράτητη ακτινοβολία της αγαλλίασης; Και το πιο σημαντικό, υπάρχει κάτι στην ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ, την Προαιώνια Σοφία, που σε ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΓΑΛΛΙΑΣ; Όταν θέτω στον εαυτό μου την ερώτηση αυτή, δίνω ως απάντηση ένα ηχηρό «Ναι». Εδώ αναφέρω κάποιους λόγους που αγαλλιώ με την Προαιώνια Σοφία:
- Θεμελιώνεται σε Αιώνιες Αλήθειες
- Υπόσχεται αιώνια εξέλιξη
- Οδηγεί από το Σκοτάδι στο Φως, από το μη πραγματικό στο
Πραγματικό, από τον Θάνατο στην Αθανασία, και από το Χάος στην Ομορφιά.
- Μας παρέχει ένα ανεξάντλητο κίνητρο που μας ωθεί προς τα
εμπρός
- Αποκαλύπτει το θαύμα της Θεϊκής Νοημοσύνης, της Αγάπης και
της Δύναμης.
* Παρέχει την υπόσχεση μιας εξωτερικής διεύρυνσης (γιατί δεν υπάρχει κάτι που το πνεύμα απεχθάνεται περισσότερο από τον περιορισμό, καθώς το πνεύμα θέλει να γίνει αυτό που είναι –Τα πάντα!!!!). Το πνεύμα πρέπει να μας οδηγήσει τελικά να γίνουμε αυτό που έχει ονομαστεί «ένα σπάνιο άνθος μιας γενιάς ερευνητών» - ένας Δάσκαλος Σοφίας. Μας προσφέρει την πιο εσωτερική ΟΜΟΡΦΙΑ όλων των ενατενίσεων, την Ομορφιά του άμεμπτου, αλληλοσυνδεόμενου Σύμπαντος, σε όλη του την μεγαλοπρέπεια. Για μένα η Προαιώνια Σοφία είναι η πνευματική μέθη που οδηγεί στην πιο αυστηρή νηφαλιότητα της υπηρεσίας. Όταν η Ομορφιά του Σύμπαντος ενοικεί στο νου και στις καρδιές μας, οι ζωές μας αναπόφευκτα εξυψώνονται. Γιατί όταν προσκολλόμαστε σε κάτι ασήμαντο είναι γιατί προσωρινά λησμονήσαμε την Ομορφιά του Σύμπαντος. Εάν καθημερινά πληρωνόμασταν με την αγαλλίαση της Ομορφιάς του Σύμπαντος, θα υπήρχε τότε περιθώριο για εγωκεντρισμούς, για αυτοοικτιρμό, για εγωισμούς, για δογματικές προκαταλήψεις και για μύριες άλλες θυμαπάτες και πλάνες, οι οποίες στηρίζονται σε μια στάσιμη αντίληψη του εαυτού; Όχι, γιατί μέσα από την πραγματοποίηση της Ομορφιάς του Κόσμου (η οποία διαρκώς τροφοδοτείται από την Διδασκαλία της Προαιώνιας Σοφίας) δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για τον εαυτό. Γιατί στην εμπειρία της Ομορφιάς, ο περιορισμένος εαυτός ολοσχερώς εξαφανίζεται, και αν υπάρχει κάτι που δημιουργεί χαρά, είναι το ξερίζωμα των δεσμών και των εμποδίων του μικρού εαυτού. Η Προαιώνια Σοφία μας δίνει μια μοναδική και συνεκτική προοπτική της παγκόσμιας πραγματικότητας και αυτό το ξερίζωμα πραγματοποιείται εντελώς αβίαστα. Μια πραγματική κατανόηση της Σοφίας, και μια εκτίμηση της Ομορφιάς του Σύμπαντος είναι ασύμβατες με την διατήρηση και την ταύτιση με τον μικρό εαυτό και τις επιθυμίες του. Η μελέτη και η χαρούμενη εκτίμηση της Προαιώνιας Σοφίας αλλάζει καθ΄ολοκληρία το επίπεδο της ταύτισης. Έτσι φίλοι μου, μπορούμε να αξιολογούμε τα πάντα χρησιμοποιώντας ως μόνο μέτρο την ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου