«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»
ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.
Κυριακή 19 Ιουνίου 2022
ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Ομιλία της Christine Morgan που πραγματοποιήθηκε στην Συνδιάσκεψη της Σχολής Αρκέην, στις 11 Ιουνίου 2022, στο Λονδίνο
Η φετινή τονική σκέψη που επιλέχθηκε για τη συνδιάσκεψη είναι, Ας σμίξει το φως των επτά Ακτίνων
με την Έβδομη Ακτίνα και το Υπερκόσμιο Φως ας εγκαινιάσει τον νέο πολιτισμό και βασίζεται στην εργασία μας κατά τη διάρκεια του κατώτερου διαλείμματος με θέμα Φαντασία και Κοινωνική Αναγέννηση. Όπως μας υπενθυμίζει ο Θιβετανός, η επιστήμη
της κοινωνικής εξέλιξης είναι κυριολεκτικά η κατασκευή
του κατώτερου τμήματος της πλανητικής γέφυρας στη συνείδηση μεταξύ της ανθρωπότητας και της Πνευματικής Ιεραρχίας. Ο εσωτεριστής συμβάλλει σε αυτή την κατασκευή
μέσω της φαντασίας, ερχόμενος σε επαφή με ιδέες και διαμορφώνοντας τις σε εικόνες-σκέψεις που εμπεριέχουν τις απαραίτητες ποιότητες για την ενδυνάμωση αυτής της ουράνιας
γέφυρας συνείδησης μεταξύ του ανθρώπινου και του υπερανθρώπινου βασιλείου.
Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε αυτήν την εσωτερική υπηρεσία ως μια μορφή κοινωνικής γλυπτικής, όπως την χαρακτήρισε ο καλλιτέχνης, Joseph Beuys – το εγχείρημα της δόμησης «ενός κοινωνικού οργανισμού ως ένα Έργο Τέχνης». Σ’ αυτό περιλαμβάνεται κάθε ανθρώπινη
δραστηριότητα που επιχειρεί
να «δομήσει και να διαμορφώσει την κοινωνία ή το περιβάλλον... χρησιμοποιώντας γλώσσα, σκέψεις, πράξεις και αντικείμενα». Ο Beuys το βασίζει αυτό στην πεποίθηση ότι «Κάθε ανθρώπινο ον είναι ένας καλλιτέχνης που – από την κατάσταση ελευθερίας του – τη θέση ελευθερίας που βιώνει από πρώτο χέρι – μαθαίνει
να προσδιορίζει τις υπόλοιπες
θέσεις στο Συνολικό Έργο Τέχνης της Μελλοντικής Κοινωνικής Τάξης».1 Στο The Art of Being Human, η Deborah Ravetz, η οποία μίλησε
σε ένα σεμινάριο πριν από μερικά
χρόνια, προσθέτει: «Εφόσον καθένας από εμάς διαθέτει φαντασία, καθένας από εμάς έχει και την ικανότητα να αναφαντασθεί, να αναδιαμορφώσει ή να επαναρυθμίσει τον
κόσμο… Η
Κοινωνική Γλυπτική διευρύνει την αποστολή της τέχνης, έτσι ώστε να συμπεριλαμβάνει την εσωτερική μας ζωή, την ικανότητά
μας να ανταποκρινόμαστε και να συναισθανόμαστε, καθώς και την ικανότητά μας να συνεργαζόμαστε για μετασχηματισμό».
Αυτές οι προοπτικές για την τέχνη, ως κινητήρια
δύναμη στην κοινωνική
εξέλιξη, συνηχούν
με την εσωτερική άποψη, καθώς η εξελικτική ανάπτυξη της ανθρωπότητας επηρεάζεται από την Τέταρτη
Ακτίνα που ενσωματώνει την ενέργεια της Αρμονίας, της Ομορφιάς και της Τέχνης και εμπνέει
τη δημιουργική διαβίωση που εκφράζει αυτή την ενέργεια, «ώστε οι άλλοι να μπορούν
να δουν την επίτευξη». Η εσωτερική
εκπαίδευση αποτελεί μια παρόμοια διαδικασία δημιουργικής ζωής. Ο σπουδαστής μελετά τη σχέση μεταξύ της δικής του πνευματικής έφεσης και της αντίστασης που συναντά
για την πραγμάτωσή της από την προσωπικότητα και το περιβάλλον. Μέσα σε αυτή τη σχέση κρύβεται η μετουσιωτική δύναμη που φέρνει αρμονία από τη διαμάχη. Οι ίδιες οι δυνάμεις μετασχηματισμού που ανακαλύφθηκαν από τον μαθητή προσαρμόζονται πλέον και κυκλοφορούν μέσα στο σύνολο της κοινωνικής
σφαίρας προωθώντας τους στόχους
της εξέλιξης.
Η τέταρτη ακτίνα βρίσκεται
πάντα στη διάθεση της ανθρωπότητας και αυτό που είναι σημαντικό
σε σχέση με την φετινή
μας τονική σκέψη, είναι ότι έχει μια ιδιαίτερη
σχέση με την έβδομη ακτίνα της τελετουργίας και του τυπικού. Ο Θιβετανός
έγραφε:
«Σε όλα όσα έχουν
ειπωθεί αναφορικά
με τις Ακτίνες
είναι έκδηλο από την παρούσα
σκοπιά ότι δύο σχετίζονται εξαιρετικά με την εξέλιξη του ανθρώπου: η τέταρτη
Ακτίνα της Αρμονίας, η οποία είναι η
δεσπόζουσα ακτίνα του μείζονος κύκλου που περιλαμβάνει τον τέταρτο γύρο και σφαίρα και η έβδομη
Ακτίνα της Τελετουργικής Μαγείας, η οποία είναι μια από τις
κύριες επιδράσεις που αφορούν κάθε αντικειμενική
εκδήλωση. Οι δύο αυτές Ακτίνες ή η δύναμη των δύο αυτών πλανητικών Λόγων συμβάλλει κυρίως
για να επέλθει
συνοχή στην άλυσό μας, την τέταρτη
της τέταρτης διάταξης και επί της φυσικής μας σφαίρας, της Γης. Η τέταρτη
και η έβδομη αλληλενεργούν, δρώντας η μία προσωρινά ως αρνητική δύναμη και η άλλη ως
θετική...»2
… Η έβδομη Ακτίνα της Τελετουργικής Τάξης ή Μαγείας ενσωματώνει μια περίεργη
ποιότητα που είναι το εξέχον χαρακτηριστικό της ιδιαίτερης Ζωής που εμψυχώνει αυτή την ακτίνα. Είναι η ποιότητα ή αρχή που είναι ο συντονιστικός παράγοντας ο οποίος ενοποιεί την εσώτερη ποιότητα
και την εξωτερική απτή μορφή ή εμφάνιση.
Αυτό το έργο βαίνει πρώτιστα στα αιθερικά επίπεδα και συνεπάγεται φυσική ενέργεια.
Είναι το αληθινό
μαγικό έργο. Θα ήθελα
να τονίσω ότι όταν η τέταρτη
ακτίνα και η έβδομη ακτίνα έρθουν μαζί σε ενσάρκωση, θα έχουμε μια πολύ ιδιάζουσα περίοδο αποκάλυψης και εισόδου φωτός. Γι’ αυτήν την εποχή λέγεται
ότι τότε “ο ναός του Κυρίου θα αποκτήσει
πρόσθετη δόξα και οι Οικοδόμοι θα αναγαλλιάσουν μαζί”.3
Αν και η Τέταρτη
ακτίνα θα χρειαστεί
κάποιο χρόνο για να αναπτύξει
ολόπλευρα τη δημιουργική της έκφραση στη Γη, η πρώτη φευγαλέα
εντύπωση της επίδρασης
του Λόγου της είναι ήδη αισθητή. Η επίδρασή
Του προβλέπεται να αυξάνεται σταθερά μετά το 2025, καθώς Αυτός ξεκινά έναν νέο κύκλο ενεργειακής δραστηριότητας στη Γη και ο τρέχων 21ος αιώνας
θα δει «μια νέα αφύπνιση της δημιουργικής τέχνης σε όλους τους κλάδους της». Απ’ αυτό πολλά μπορούμε να περιμένουμε και να σχεδιάσουμε. Ίσως μπορούμε να φανταστούμε τον τρόπο με τον οποίο θα ήταν δυνατό να διαμορφωθεί στο μέλλον το έργο των εσωτερικών ομίλων που εργάζονται με την τέταρτη
και την έβδομη ακτίνα για την τόνωση
της κοινωνικής εξέλιξης, καθώς και των κατώτερων βασιλείων της φύσης. Η τέχνη αντλούσε
πάντοτε έμπνευση από τη φύση και συχνά την αντέγραφε, εξ ου και οι εντυπώσεις φυσικών φαινομένων έχουν αποδοθεί
με τη ζωγραφική
και τη γλυπτική και έχουν εκφραστεί
στη μουσική και τον χορό.
Τι γίνεται όμως με την αντίστροφη διαδικασία, όταν η φύση εμπνέεται από την ανθρώπινη τέχνη και την μιμείται; Αυτή είναι μια από τις ενδιαφέρουσες δυνατότητες που θα ξεδιπλωθούν καθώς η ανθρωπότητα αναπτύσσει αιθερική όραση, ανοίγοντας μια νέα περιοχή πειραματικής τέχνης. Όταν συνδυάζεται με την οργανωτική δύναμη του κέντρου
άζνα, αυτή η δυνατότητα θα καταστήσει δυνατό να δημιουργηθούν φυλακτά στα αιθερικά πεδία. Εκπέμποντας συγκεκριμένες ποιότητες μέσω του χρώματος και του ήχου, αυτά τα αιθερικά γλυπτά φωτός θα προκαλέσουν φαινόμενα ραδιενεργού ομορφιάς
στη φύση και η επίδρασή
τους θα είναι ανάλογη με την ικανότητα
του κάθε καλλιτέχνη να ενοράται
το Σχέδιο και να δομεί ανάλογα.
Παραδοσιακά συνδεδεμένο με τα Ερμητικά
τάγματα και τους αλχημιστές του Μεσαίωνα,
το φυλακτό, ως ένα φυσικό τεχνούργημα, είναι «μια μαγική μορφή φορτισμένη με τη δύναμη που εντέλλεται να αναπαραστήσει».4 Στην κατοχή ενός μυημένου, το φυλακτό ήταν ένα όργανο για την υποβοήθηση της μεταστοιχείωσης και της ραδιενέργειας στη φύση. Ωστόσο, όπως σημείωσε
ο Θιβετανός, «οι αλχημιστές του μεσαίωνα
…απέτυχαν στην πλειονότητα των περιπτώσεων επειδή, έχοντας εντοπίσει την ουσία, δεν είχαν καμιά ιδέα πώς να ασχοληθούν μαζί της όταν αποδεσμευτεί, ούτε …είχαν κάποια αντίληψη
της μαγνητικής δύναμης
που ελκύει την αποδεσμευθείσα ουσία…»5 Αυτό ήταν και το πρόβλημα
που αντιμετώπισαν οι επιστήμονες στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα, όταν ανακαλύφθηκε
η ραδιενέργεια.
Οι σύγχρονες
εσωτερικές πρακτικές ασχολούνται αποκλειστικά με την πιο αργή, ασφαλέστερη και περισσότερο σίγουρη μέθοδο, που βοηθά να απελευθερωθεί ο κεντρικός
σπινθήρας της ζωής ο οποίος
βρίσκεται φυλακισμένος σε κάθε μορφή ζωής. Στην Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός, οι δεκαπέντε
κανόνες για την καταστάλαξη σκεπτομορφών μέχρι κάτω στο φυσικό πεδίο δίνονται με λεπτομερή
σαφήνεια. Ενώ μια τέτοια
ικανότητα πραγμάτωσης βρίσκεται στο απώτερο μέλλον, το
μαγικό έργο της ψυχής σε αιθερικά
επίπεδα δεν απέχει τόσο χρονικά όσο μπορεί να φανταζόμαστε. Όπως παρατήρησε
ο Θιβετανός, «Λόγω της γοργής ανάπτυξης της φυλής και
της μελλοντικής ταχείας ανέλιξης της αιθερικής
όρασης, το κέρδος θα είναι πολύ πραγματικό αν οι σπουδαστές του αποκρυφισμού έχουν μια τουλάχιστον θεωρητική αντίληψη της φύσης εκείνου
που σχετικά σύντομα θα γίνει ορατό6 …Στους προσεχείς αιώνες η κανονική κατοικία του ανθρώπου θα είναι ολόκληρο
το φυσικό πεδίο μέχρι – δίχως να περιλαμβάνεται – το δεύτερο
υποπεδίο. Το τέταρτο
και τρίτο αιθερικό επίπεδο θα του είναι τόσο οικεία όσο και ένα συνηθισμένο φυσικό τοπίο με το
οποίο είναι πλέον εξοικειωμένος».7
Το τρίτο αιθερικό επίπεδο αποτελεί το μέσον για τον ήχο και η τονική ποιότητα της σκεπτομορφής σε αυτό το επίπεδο καθορίζει την τελική της γεωμετρία και την μεγαλειώδη ακτινοβολία της εμφάνισής της στο τέταρτο επίπεδο. Αυτό το τέταρτο αιθερικό επίπεδο συνδέεται κυρίως με το χρώμα – την ουσία που καλύπτει το εσωτερικό φως όλων των μορφών και παρέχει το μέσον για να μπορεί αυτή να ακτινοβολεί. Οι ανώτεροι δύο αιθέρες αφορούν την ηλεκτρική ώθηση και το διαυγές φως της σκεπτομορφής, αλλά προέχει μια μεγαλύτερη εκτίμηση της ενεργητικής φύσης του ήχου και του χρώματος. Η διατεταγμένη ισχύς της έβδομης ακτίνας που κυβερνά ολόκληρο το φυσικό πεδίο αυξάνεται ταχέως και η ευρύτερη επίγνωση των διεργασιών που συμβαίνουν στα κατώτερα αιθερικά επίπεδα αυτού του πεδίου θα είναι χρήσιμη για το μέλλον.
Η Σχολή Αρκέην δίνει έμφαση στη δημιουργική φαντασία και τον οραματισμό, καθώς αυτά είναι τα εργαλεία της τεχνικής “Ως Εάν”. Οραματιζόμενοι ότι ήδη διαθέτουμε την ικανότητα επίτευξης του επικείμενου στόχου, εφελκύουμε τις ενέργειες που τελικά θα τον καταστήσουν πραγματικότητα. Ο οραματισμός είναι «η αιθερική
εξωτερίκευση της δημιουργικής φαντασίας» και επιτρέπει την καταστάλαξη των σκεπτομορφών στα αιθερικά επίπεδα για την οργάνωση σε αυτά της ουσίας, ανάλογα με την ποιότητα
των διαλογισμών μας. Καθώς εκφωνείται η Μεγάλη Επίκληση,
αυτή η φωτισμένη, μαγική δομή φυλακτού
θα φορτιστεί περαιτέρω
με μια μαγνητική δύναμη που μπορεί να συνεχίσει το έργο της
ακτινοβολίας της πολύ πέραν του διαλογισμού μας.
Αυτές είναι μερικές από τις έννοιες και τις συνέπειες
για μελλοντική εργασία που περιέχονται στην τονική σκέψη: Ας σμίξει το φως των επτά Ακτίνων
με την Έβδομη Ακτίνα και
το
Υπερκόσμιο Φως ας
εγκαινιάσει τον νέο
πολιτισμό. Παρότι η εργασία
με αυτήν την τονική σκέψη οπωσδήποτε δεν είναι εύκολη,
η ανάγκη των καιρών
απαιτεί αυτή η προσπάθεια να διεισδύσει σε βαθύτερες
όψεις εσωτερικής υπηρεσίας
και να προετοιμάσει τον δρόμο για το μέλλον.
Ως όμιλος, γνωρίζουμε ότι αυτό συνεπάγεται επαφή με το Σχέδιο,
όπως αυτό υπάρχει στην Διάνοια του Θεού και υλοποίησή
του
στο φυσικό πεδίο. Ο ακαδημαϊκός Tu Weiming, δίνει διαλέξεις σχετικά με το θέμα από την οπτική του Κομφουκιανισμού, αναφερόμενος στην δημιουργική δύναμη
του Ουρανού ως μια δυναμική
ενέργεια μετασχηματισμού ενσωματωμένη στον άνθρωπο. Προωθεί τον Κομφουκιανισμό ως μια διαδικασία ανάπτυξης προς την επίτευξη
ενότητας του Ουρανού (ή Tian – την κοσμική
πηγή ηθικών και αισθητικών αξιών).
Το έργο του είναι γεφυρωτικό, μεταξύ της δυτικής κοινωνικής θεωρίας
και της χριστιανικής
θεολογίας και η αντίληψή του όσον αφορά την «Ενσωματωμένη Γνώση» εκφράζει έναν παμπεριεκτικό ουμανισμό που συγχωνεύει
το κοσμικό
με
το ιερό.
Πιστεύει ότι η πρακτική
της «ανθρωποκοσμικής ενότητας» μπορεί
να συμβάλει δυναμικά
στην επίλυση των σύγχρονων
ζητημάτων στην εποχή μας. Σχετικά
μ’ αυτό αναφέρει:
«Έχουμε επιφορτιστεί, ως άτομα και κοινότητες, με το καθήκον
να συνειδητοποιήσουμε μέσω αυτο-καλλιέργειας τόσο την αισθητική
μας ικανότητα ώστε να εκτιμούμε την εξαιρετική παρουσίαση της ευρηματικότητας του Ουρανού
όσο και την ηθική μας δύναμη ώστε να συνεχίζουμε δραστήρια του Ουρανού το μεγάλο έργο … Το αρχαίο κινέζικο ρητό “Ο ουρανός δημιουργεί, και ο άνθρωπος
ολοκληρώνει”… αντιπροσωπεύει επακριβώς το πνεύμα αυτού του “ανθρωποκοσμικού” οράματος… Ο Ουρανός,
κατ’ αυτόν τον τρόπο αντιληπτός, είναι πανταχού παρών και παντογνώστης, όχι όμως και παντοδύναμος. Η εμμονή μας στην παντοδυναμία του Ουρανού
σημαίνει ότι αποδίδουμε στην κοσμική διαδικασία μια παμπεριεκτική δύναμη αυτο-προσαρμογής χωρίς οποιαδήποτε αναφορά
στην κεντρική θέση της ανθρώπινης συμμετοχής. Μια ακούσια αρνητική
συνέπεια αυτού είναι η απάλειψη της ανθρώπινης ευθύνης στην διατήρηση της παγκόσμιας τάξης. Τα ανθρώπινα
όντα μπορούν, μέσω της δικής τους προσωπικής καλλιέργειας, να συμμετέχουν ενεργά στη δημιουργικότητα του Ουρανού».
Αυτή είναι απλά μια απόδειξη του τρόπου με τον οποίο τα μέλη του Νέου Ομίλου
Εξυπηρετητών του Κόσμου εργάζονται το καθένα από την άποψη του δικού του πολιτιστικού και θρησκευτικού
υπόβαθρου για να μεταδώσουν το Θείο έργο που έχει ανατεθεί στην ανθρωπότητα εκ μέρους της Σαμπάλλα,
όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή. Είτε στην
Ανατολή είτε στη Δύση, η ατραπός
προς τον Νέο Πολιτισμό περιλαμβάνει μια διαρκή θυσία της ατομικιστικής νοοτροπίας προς όφελος του συλλογικού καλού. Αυτό αντανακλά το πνεύμα του μεγάλου
νόμου υπό τον οποίο λειτουργεί ο Σανάτ Κουμάρα και τη δημιουργική θυσία που έκανε για να «φέρει
αποδέσμευση στις μυριάδες μορφές της δημιουργίας Του».
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η πλανητική κρίση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα έχει καθοριστική σημασία και συμπαρασύρει τα πάντα· και η διαδικασία γέννησης προς μια νέα εποχή είναι εξαιρετικά επώδυνη,
εξίσου όμως κατάλληλη για το έργο είναι η ενέργεια
του Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου και ο δρόμος της προόδου δείχνεται ξεκάθαρα στην ανθρωπότητα. Το ζήτημα που τίθεται
είναι εάν η ανθρωπότητα στο σύνολό της μπορεί να αναπτύξει
τις αρχές της αγάπης και της συμπόνιας
επαρκώς, ώστε να διακρίνει
καθαρά και να λάβει τις ορθές αποφάσεις μέσα από τις επιλογές που αντιμετωπίζει στη διάρκεια αυτής της σημαντικής μεταβατικής περιόδου
προς τη Νέα Εποχή.
Μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη από τα λόγια του οραματιστή οικονομολόγου, Kenneth Boulding, ο οποίος έγραψε για τη «Μεγάλη Μετάβαση» από την οποία περνά τώρα η ανθρωπότητα προς τον νέο πολιτισμό. Το υπέροχο
όραμά του είναι κατάλληλο
για να ολοκληρώσει αυτές τις εναρκτήριες σκέψεις για τη διάσκεψη
του
Λονδίνου.
«Αν κοιτάξουμε γύρω μας στον κόσμο σήμερα για να δούμε με τί μοιάζει η εμπειρία
του ανθρώπου όσον αφορά
την πρόβλεψη των επικείμενων πραγμάτων, ενδέχεται να το εντοπίσουμε στην εμπειρία των μυστικιστών και στις αναζητήσεις του θρησκευόμενου ανθρώπου. Θα προξενήσει πραγματικά έκπληξη, εάν ο άνθρωπος
όπως τον γνωρίζουμε σήμερα αντιπροσώπευε την ολοκληρωτική εξάντληση οποιασδήποτε εξελικτικής δυνατότητας. Με την αύξηση
της γνώσης μας για την πραγματικότητα αυξάνεται και η άγνοιά μας, και θα αποτελέσει και πάλι έκπληξη εάν σε αυτό το πρώιμο
στάδιο ανάπτυξής του ο
άνθρωπος έχει εξαντλήσει όλους τους τρόπους επικοινωνίας του με την πραγματικότητα. Ωστόσο, παρόλο
που ο μηχανισμός δεν είναι παρά η μαμή της μεγάλης
μετάβασης, τα τελικά αποτελέσματα μπορούν κάλλιστα
να είναι μια κοινωνία
με ιδιαίτερες πνευματικές εμπειρίες μιας ποιότητας που τώρα γίνεται
αντιληπτή μόνο σε σπάνιες
στιγμές ενόρασης».8
- Statement dated 1973, first published in English
in Caroline Tisdall; Art into Society, Society into Art.
- Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός,
σ. 441
- Εσωτερική Ψυχολογία I, σ.52
- https://en.wikipedia.org/wiki/Talisman
- Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός,
σ. 1067
- Αυτόθι, σ. 1155/6
- Αυτόθι, σ. 474
- Kenneth E. Boulding, The Meaning of the Twentieth Century: The Great Transition, σσ 154-5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου