Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

 NEA ΣΕΛΗΝΗ - ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ Κυριακή 29 ΜΑΪΟΥ στις 21.00

  ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ "ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ" ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 2025  

Κάθε εκατό χρόνια, κατά το 25ο έτος εκάστου αιώνα, γίνεται μια Μεγάλη Συνάθροιση-Συμβούλιο της Ιεραρχίας. Αυτά τα κονκλάβια των Διδασκάλων – που σίγουρα επιβλέπονται από τον Χριστό – καθορίζουν την ατζέντα της Ιεραρχικής εντύπωσης στην Ανθρωπότητα για τον επόμενο αιώνα. Μόνο μερικά από τα Μέλη της Ιεραρχίας έχουν φτάσει στο στάδιο ανάπτυξης που τους επιτρέπει να είναι μέρος αυτών των Συμβουλίων. Η συμπερίληψη ενός Δασκάλου καθορίζεται, τουλάχιστον εν μέρει, από την ικανότητά του να ανταποκρίνεται στον τόνο του Σανάτ Κουμάρα, αυτού που ο Θιβετανός Διδάσκαλος Θ./Ντ.Κ. περιγράφει ως "O".

Αυτός είναι ο ήχος, που εκπέμπεται κάθε εκατό χρόνια και συγκεντρώνει τους προσήκοντες αποκρινόμενους Διδασκάλους στο Συμβούλιο. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι η ικανότητα να ανταποκρίνονται σε αυτόν τον Σαμπαλικό ήχο τους ευθυγραμμίζει με την Πλανητική Θέληση, η οποία στην συνέχεια ‘μορφοποιείται’ στα σχέδια εκείνα που αποφασίζονται ως τα καταλληλότερα για την επόμενη εκατονταετία.

Υπάρχει επίσης ένα συμβούλιο, το οποίο αν και δεν ανταποκρίνεται στον ήχο της εκατονταετίας, που εκπέμπει ο ΣΚ, πραγματοποιείται κατά το 75ο έτος κάθε αιώνα. Αυτό εμφυτεύει τον σπόρο για το επόμενο Κονκλάβιο.

Σκοπός όλων αυτών των ιεραρχικών συνάξεων ήταν και είναι η διέγερση της Ανθρωπότητας μέσω κάποιας μορφής λυτρωτικής ενέργειας, προκειμένου να ενεργοποιηθούν συγκεκριμένα επίπεδα συνείδησης.

Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στις Μεγάλες Συναθροίσεις που συνέβησαν στο παρελθόν πριν την επικείμενη, προκειμένου να αντιληφθούμε την σημασία του 2025.

Έχουμε την τάση να υποθέτουμε ότι η Ιεραρχία ήταν πάντα μαζί μας, αλλά αυτό δεν ισχύει. Ο Θ. μας αναφέρει ότι «Όταν η Ιεραρχία αποσύρθηκε πίσω από το διαχωριστικό πέπλο στους Ατλάντειους καιρούς, σηματοδοτήθηκε η έναρξη ενός διαλείμματος σκότους, ανυδρίας και ενός κύκλου ‘απόσυρσης’ που διατηρήθηκε στην δεινότερη μορφή του μέχρι το 1425 μ.Χ. και από τότε φωτίστηκε αισθητά μέχρι που φτάσαμε στο έτος 1925.»

Πριν από το 1425, μόνο η 6η ακτίνα ήταν σε εκδήλωση. Τί συνέβη λοιπόν στο πρώτο μεγάλο συμβούλιο, που έγινε το 1425, που επέτρεψε την επανεμφάνιση της Ιεραρχικής επιρροής; Σύμφωνα με τον Θ., είχε καταγραφεί μια σημαντική μετατόπιση στην ανθρώπινη συνείδηση, η οποία επέτρεψε μια ομάδα Διδασκάλων να διακηρύξουν: «Ας βγούμε έξω στον κόσμο», και οδήγησε σε αναδιαμόρφωση της μυητικής διαδικασίας. Βασικός παράγοντας σε αυτή την μετατόπιση ήταν η επαν-εισροή της επιρροής της 3ης ακτίνας, της ακτίνας της ενεργού νοημοσύνης.

Ένα άλλο σημαντικό γεγονός ήταν η εκ νέου εισαγωγή και χρήση της Μεγάλης Επίκλησης από την Ιεραρχία, που όμως δεν χρησιμοποιήθηκε από την Ανθρωπότητα παρά πέντε αιώνες μετά. Ο Θ. περιγράφει την Ιεραρχική χρήση της Μεγάλης Επίκλησης ως «ένα πολύ ισχυρό εργαλείο για την παγκόσμια πρόοδο». Η Μεγάλη Επίκληση είναι στην πραγματικότητα πανάρχαια, χιλιάδων ετών, αλλά εψάλη για πρώτη φορά σε συγκεκριμένο τόνο κατά την διάρκεια της Άριας φυλής από την Ιεραρχία στο Κονκλάβιο του 1425, και έκτοτε χρησιμοποιείται. Όπως γνωρίζουμε, η εσωτερική ώθηση για σύνθεση πηγάζει από την Σαμπάλλα. Η άδεια για την εισροή αυτής της δύναμης δόθηκε στο Κονκλάβιο του 1425, αν και δεν εκδηλώθηκε εξωτερικά μέχρι τον 18ο αιώνα, όπως καταδεικνύεται στην συνένωση πολλών πόλεων-κρατών που συγκρότησαν χώρες όπως η Γερμανία και η Ιταλία.

Δεν υπάρχουν αναφορές για την ενδιάμεση σύσκεψη του 1475, αν και προφανώς υπήρξε μια περαιτέρω διέγερση της δημιουργικής δραστηριότητας, όπως καταδείχνεται από την ενσάρκωση μιας ομάδας εξαιρετικών καλλιτεχνών με επικεφαλής τον Διδάσκαλο της 4ης ακτίνας, Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Υπάρχει μόνο μια μάλλον αινιγματική αναφορά στο Κονκλάβιο του 1525. Κατά τη διάρκεια αυτής της συνάθροισης, οι συγκεντρωμένοι Διδάσκαλοι αναγνώρισαν την ανάγκη να επισπεύσουν την ενσάρκωση μιας συγκεκριμένης ομάδας ψυχών προκειμένου να αντιμετωπιστούν «ορισμένες δυσκολίες». Πολύ αινιγματικό – αλλά δείχνει την δύναμη της Ιεραρχίας να κινητοποιεί με καθορισμένο τρόπο την ενσάρκωση.

Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης του 1575 αποφασίστηκε – πιθανώς ως αποτέλεσμα της έναρξης ενός νέου κύκλου της 2ης ακτίνας – να επιτηρείται ενδελεχέστερα η όψη ποιότητα της Ανθρωπότητας. Πιο συγκεκριμένα, συντομεύθηκε – από κάθε χίλια σε κάθε τριακόσια χρόνια – το μεσοδιάστημα κατά το οποίο οι Δάσκαλοι εφαρμόζουν αυτό που ο Θ. αποκαλεί διαδικασία ‘αξιολόγησης’.

Αυτό συνέβη επειδή η Ανθρωπότητα γινόταν ολοένα και πιο ευαίσθητη στην πνευματική διέγερση υπό τη νέα επιρροή της 2ης ακτίνας, με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ικανότητα αποτίμησης των χασμάτων της προσωπικότητας. Ο Θ. αναφέρει: «Αυτό βέβαια δεν σας είναι φανερό, επειδή εξετάζετε ο ένας τον άλλο μέρα με τη μέρα· είναι όμως φανερό σ’ Εκείνους που βλέπουν την Ανθρωπότητα από μεγαλύτερη απόσταση, βαθύτερη κατανόηση και σε πιο εκτεταμένους χρονικούς κύκλους. Το αποτέλεσμα της συχνότερης αυτής επιτήρησης από μέρους της Ιεραρχίας φάνηκε στην εμπιστοσύνη με την οποία οι Διδάσκαλοι ανέλαβαν να προετοιμάσουν τους ανθρώπους για μύηση».

Ο νέος κύκλος της ενέργειας της 2ης ακτίνας που ξεκίνησε το 1575 εκδηλώθηκε το 1625 ως μια μεγάλης έκτασης πνευματική αφύπνιση, επιτρέποντας έτσι στο Κονκλάβιο του 1625 να επικεντρωθεί στην διέγερση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και στην διάρρηξη της μακραίωνης κατοχής της εκκλησιαστικής εξουσίας. Αυτό έγινε μέσω μιας άνευ προηγουμένου αποδέσμευσης ακτινοβολίας από το βασίλειο της ψυχής, η οποία διείσδυσε στην αύρα της Ανθρωπότητας και έτσι επηρέασε αμετάκλητα τον εξωτερικό κόσμο της ανθρώπινης έκφρασης.

Το 1625 σηματοδότησε επίσης την αρχή της εξασθένησης της επίδρασης της 6ης ακτίνας. Αυτή η φθίνουσα φάση, όπως η φάση της χάσης του σεληνιακού κύκλου, αναδεικνύει τις οπισθοδρομικές ιδιότητες της 6ης ακτίνας. Ο Θ. αναφέρει: «Είναι αρκετό να πούμε ότι οι άνθρωποι της έκτης ακτίνας είναι οι αντιδραστικοί, οι συντηρητικοί, οι ανυποχώρητοι και οι φανατικοί που εμμένουν σ’ ό,τι ανήκει στο παρελθόν και των οποίων η επιρροή έχει την δύναμη να παρεμποδίζει την πρόοδο της Ανθρωπότητας στη νέα εποχή. Το όνομά τους είναι λεγεών. Παρέχουν όμως μια αναγκαία ισορροπία και είναι υπεύθυνοι για μια σταθερή διαδικασία που χρειάζεται πολύ στον κόσμο αυτή την εποχή.»

Το μόνο γεγονός που αναφέρεται για το 1675 είναι ότι σηματοδότησε την έναρξη του κύκλου της 7ης ακτίνας, που ο Θ. μας λέει ότι τόνωσε και ενίσχυσε την δραστηριότητα όλων των εθνών της πέμπτης ακτίνας. Η Γαλλία, η οποία έχει Εγώ 5ης ακτίνας, βρισκόταν στο ζενίθ της μέσω της διοίκησης του Λουδοβίκου 14ου, του Βασιλιά Ήλιου, ένα όνομα σε τέλεια συνήχηση με την εσωτερική φόρμουλα της Γαλλίας: «Απελευθερώνω το φως».

Η ενέργεια που στάλθηκε κατά τη διάρκεια του Κονκλάβιου του 1725 εγκαινίασε την αρχή του σύγχρονου πολιτισμού, οδηγώντας την Ανθρωπότητα σε μια νέα εποχή πολιτισμού καθώς και σε μια αναγνώριση της ουσιαστικής ελευθερίας της. Στην πραγματικότητα, ένας από τους Δασκάλους που μίλησε κατά τη διάρκεια αυτού του Κονκλάβιου, προειδοποίησε ότι η εισαγωγή οποιασδήποτε διέγερσης θα μπορούσε να επηρεάσει την ελεύθερη βούληση της Ανθρωπότητας, λέγοντας: «[Χρειάζεται] να αρνηθούμε να «στοχαστούμε παρατεταμένα τις ενέργειες που αποδεσμεύονται πάνω στο πεδίο της επίγειας ζωής, λαμβάνοντας υπόψιν ότι οι αντίθετες ενέργειες που απορρέουν από το Κέντρο όπου τα Μεγάλα Όντα ενοικούν, μπορεί ν’ ακυρώσουν την αλήθεια της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου».

Τότε επίσης ενσαρκώθηκε εκείνη η ομάδα των ψυχών που διεγέρθηκε κατά τη διάρκεια του Κονκλάβιου του 1525, με αποτέλεσμα, όπως μας λένε, την εισαγωγή της σύγχρονης επιστήμης καθώς και την επανάσταση του σεξ και την επανάσταση του προλεταριάτου.

Ο Θ. αναφέρει: «Oι εισερχόμενες αυτές ψυχές δια της εξαιρετικά αναπτυγμένης τους κατανόησης και μέσω της ‘αυτόβουλης δύναμής’ τους, σκόρπισαν συχνά τον όλεθρο σε διάφορες κατευθύνσεις. Αν όμως μπορούσαμε να παρατηρήσουμε όπως Eκείνοι που βρίσκονται στην εσώτερη πλευρά κι αν είμασταν σε θέση να αντιπαραβάλουμε το ‘φως’ της Ανθρωπότητας, όπως είναι σήμερα, μ’ αυτό που ήταν δύο ή τρεις αιώνες πριν, θα αναγνωρίζαμε πως έγιναν τεράστια άλματα.»

Το 1775 σηματοδότησε την αρχή του κύκλου της 5ης ακτίνας, κομίζοντας την επιστήμη της ψυχής και μιαν περαιτέρω έμφαση στα σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα. Το μόνο γεγονός που περιγράφεται ότι επέφερε αυτή η ενδιάμεση σύσκεψη είναι η εμφύτευση ενός σπόρου μέσα στην Ανθρωπότητα που σταδιακά θα την επαναπροσανατόλιζε προς την καταστροφή όλων όσων στέκονται εμπόδιο σε μιαν ενωμένη Ανθρωπότητα. Αυτός ο σπόρος, μας λένε, εξακολουθεί να μεγαλώνει και δεν θα ανθίσει πλήρως για πολλούς ακόμη αιώνες. Ένα αποτέλεσμα αυτού του νέου ρεύματος, το οποίο σχεδόν με βεβαιότητα ενεργοποιήθηκε από τη νέα ενέργεια της 5ης ακτίνας, ανάγκασε την Ιεραρχία να αναπροσαρμοστεί σε μια στενότερη συνεργασία με «το ανθρώπινο κέντρο της ζωής και του σκοπού». Τόσο η 5ης ακτίνας Γαλλία όσο και οι 2ης ακτίνας Ηνωμένες Πολιτείες ανταποκρίθηκαν σε αυτήν την ενέργεια μέσω της επανάστασης.

Ο καρπός του Κονκλάβιου του 1825 ήταν μια μεγάλη διάχυση της εν Χριστώ συνείδησης στον κόσμο. Αυτό το πνεύμα αγάπης διοχετεύτηκε κατά το αποκορύφωμα του κύκλου της 2ης ακτίνας, ενώ η επακόλουθη σταδιακή εξασθένησή του, ήταν εν μέρει υπεύθυνη για τους παγκόσμιους πολέμους.

Αυτή η παλίρροια του κύκλου της 2ης ακτίνας παρείχε την δυνατότητα να οργανωθούν ομάδες που θεμελιώθηκαν σε ορθά κίνητρα, όπως το εργατικό κίνημα, και μια σειρά από φιλανθρωπικές οργανώσεις. Υλοποιήθηκαν εμπνευσμένες εκπαιδευτικές δραστηριότητες, όπως και η εμφύτευση σπόρων για μελλοντικές διεθνείς συνεργασίες.

Αλλά η πιο σημαντική απόφαση που ελήφθη στο Κονκλάβιο του 1825 ήταν η ευθυγράμμιση της Σαμπάλλα με την Ανθρωπότητα με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να έχουν μια άμεση αλληλεπίδραση. Αυτό είχε και συνεχίζει να έχει ως αποτέλεσμα την επιτάχυνση εκπλήρωσης του ατομικού, ομαδικού και πλανητικού κάρμα και την περαιτέρω πόλωση του φάσματος του καλού - κακού της Ανθρωπότητας, όπως έκτοτε έχει καταγραφεί σε κάθε πόλεμο, μετά το συγκεκριμένο Κονκλάβιο.

Το 1875 εγκαινιάστηκαν μια σειρά από ιεραρχικά γεγονότα. Τα σπέρματα για το πολύ σημαντικό Κονκλάβιο του 1925 φυτεύτηκαν το 1875. Ξεκίνησε η ομαδική υπηρεσία στο αστρικό πεδίο, αν και η ομαδική προσπάθεια διάλυσης της παγκόσμιας θυμαπάτης θα αρχίσει να παράγει αποτελέσματα πολύ αργότερα.

Η Θεοσοφική Εταιρεία δημιουργήθηκε το 1875 και μέσω αυτής, η Ε. Π. Μ. γνωστοποίησε την ύπαρξη των Διδασκάλων της Σοφίας. Προς τιμήν αυτής της νέας μορφής των αρχαίων Διδασκαλιών της Σοφίας, ο Θ. έκανε την ακόλουθη αφιέρωση στην αρχική σελίδα της Πραγματείας επί του Κοσμικού Πυρός: «Αφιερώνεται με ευγνωμοσύνη στην Ε. Π. Μ., αυτήν την μεγάλη μαθήτρια που άναψε τον πυρσό της στην Ανατολή και έφερε το φως στην Ευρώπη και την Αμερική το 1875.»

 Η εισαγωγή της θεοσοφίας –σύντομα ακολούθησε η δημοσίευση της Ίσιδας Αποκαλυμμένης – είχε επίσης ιεραρχικές επιπτώσεις. Μέχρι το 1875, η μύηση ήταν τόσο ατομική όσο και διαδοχική διαδικασία. Ο ίδιος ο Θ. έλαβε την πέμπτη μύησή Του εκείνη τη χρονιά. Αλλά μέσω της ενέργειας που αποδεσμεύτηκε το 1875, η παλιά σχέση μαθητή-Διδασκάλου άρχισε σιγά-σιγά να παραχωρεί την θέση της στην ομαδική μύηση.

Ίσως έχετε παρατηρήσει ότι οι ιεραρχικές συναντήσεις το 75ο έτος κάθε αιώνα χαρακτηρίζονταν – για τρεις συνεχόμενους αιώνες – από την εισαγωγή μιας ακτίνας: η 2η ακτίνα το 1575, η 7η ακτίνα το 1675 και η 5η ακτίνα το 1775, η οποία θα είναι και η τελευταία ακτίνα που ενεργοποιήθηκε μέχρι το 2025, όταν πια η 4η ακτίνα θα ξεκινήσει τον νέο της κύκλο.

Επίσης το 1875 σηματοδότησε ένα άλλο ακτινικό γεγονός– το μεσουράνημα του κύκλου της 3ης ακτίνας, της οποίας ο κύκλος ξεκίνησε το 1425. Για αυτό το γεγονός, επισημαίνεται στην Εσωτερική Ψυχολογία: «Η τρίτη ακτίνα περάτωσε την εκδήλωσή της και άρχισε να αναδιπλώνεται στον εαυτό της και έτσι να επιστρέφει». Η εξασθένιση αυτής της ακτίνας αποκρυσταλλώνει παρωχημένες σκεπτομορφές, συμβάλλοντας έτσι στην προετοιμασία για την εξάλειψη αυτού που η χρησιμότητα του έχει ξεπεραστεί.

Το 1925 ήταν ένα καθοριστικό Κονκλάβιο. Ο Θ. λέει: «Mόνο καθώς γράφεται η ιστορία, και θα μάθουμε αργότερα για την εκπληκτική φύση της εποχής μέσα απ’ την οποία περνά η φυλή, η Ανθρωπότητα θα εκτιμήσει την σημασία του έργου της τωρινής Iεραρχίας και το μέγεθος και την επιτυχία της προσπάθειάς της από το 1925, ως αποτέλεσμα της αρχικής ώθησης που εγκαινιάσθηκε το 1875». Αυτή η τελευταία φράση επαληθεύει την ιδέα ότι οι ιεραρχικές συσκέψεις που πραγματοποιούνται το 75ο έτος κάθε αιώνα φυτεύουν έναν σπόρο, αυτό που ο Θ. ονομάζει εναρκτήρια εσωτερική παρώθηση, για το Κονκλάβιο που ακολουθεί.

Τρεις μεγάλες δυνατότητες αποδεσμεύτηκαν κατά τη διάρκεια του Κονκλάβιου του 1925: Η πρώτη ήταν μια ζωτική έκχυση της αρχής της εν Χριστώ πνευματικής αγάπης, με αποτέλεσμα την άμεση και ταχεία ανάπτυξη όλων των κινημάτων που προάγουν την ειρήνη, την παγκόσμια κατανόηση, την καλή θέληση, την ανθρωπιστική προσπάθεια και την αφύπνιση της Ανθρωπότητας σε θέματα αδελφότητας.

Η δεύτερη ήταν η διέγερση της αρχής του σχετίζεσθαι, που οδήγησε σε μια γοργή εξέλιξη όλων των μεθόδων ενδοεπικοινωνίας, όπως ο τύπος, το ραδιόφωνο και οι διαρκώς εξελισσόμενοι τρόποι ταξιδιού. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτή η ίδια εκροή ήταν αργότερα υπεύθυνη για την τηλεόραση, τον υπολογιστή και το διαδίκτυο. Ο στόχος αυτής της δεύτερης διέγερσης ήταν να φέρει τα ανθρώπινα όντα πιο κοντά μεταξύ τους, και έτσι η εξωτερική εγγύτητα να δράσει παράλληλα με την αναπτυσσόμενη εσωτερική πνευματική ενότητα.

Η τρίτη ήταν η εισροή δύναμης από την Σαμπάλα, βάσει μιας απόφασης που ελήφθη κατά την διάρκεια του Κονκλάβιου του 1825 που επέτρεψε στην Σαμπάλα να έχει άμεση σχέση με την Ανθρωπότητα. Αυτή η άμεση σύνδεση έχει συμβεί μόνο δύο φορές στο παρελθόν – μία κατά τη διάρκεια της 3ης ή Λεμούριας ρίζας φυλής και μια δεύτερη φορά κατά την διάρκεια της Ατλαντίδας για να βοηθήσει τους Κυρίους του Φωτός στην πάλη τους ενάντια στη Σκοτεινή Αδελφότητα.

Αυτή η μεγάλη τριπλή ενεργειακή έκχυση κατέστη δυνατή από το γεγονός ότι το 1925, όπως μας λένε, η θέση ολόκληρης της Ιεραρχίας μετατοπίστηκε από το ανώτερο νοητικό πεδίο στο βουδικό πεδίο, επιτρέποντας έτσι στην Ιεραρχία να λαμβάνει αιθερικά, άμεσα και ανεμπόδιστα, ενέργεια από την Σαμπάλα. Σχετικά με αυτήν την μετατόπιση, ο Θ. λέει: «Αυτή είναι μια από τις σημασίες των λέξεων που διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη ότι «το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω»— ένας συμβολικός τρόπος έκφρασης της παρουσίασης ενός απρόσκοπτου αγωγού.

Υπήρχαν πολλές επιδράσεις και εξαπλώσεις αυτής της τριπλής εκροής. Για παράδειγμα, το 1925 ο Θ. και άλλοι ανώτεροι μαθητές στα μεγάλα Άσραμ άρχισαν να σχηματίζουν επικουρικά Άσραμ, ενδεχομένως με την μορφή των Άρσαμ των υποακτίνων.

Η δημοσίευση της Πραγματείας επί του Κοσμικού Πυρός το 1925 είναι καθαυτή ένας από τους πιο σημαντικούς καρπούς του Κονκλάβιου του 1925. Ο Θ. λέει, «Η Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός θα είναι το σημαντικότερο και το μεγαλύτερης εμβέλειας μέρος της Διδασκαλίας που σας έχει δοθεί σ’ αυτά τα τριάντα χρόνια.» Ήταν επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που η A.A.B. εγκαινίασε την Σχολή Αρκέην.

Ένα άλλο αποτέλεσμα ήταν αυτό που ο Θ. αποκαλεί «ανάδυση μιας δομής αλήθειας και μιας παράλληλης ανταποκριτικότητας του ανθρώπινου μηχανισμού που θα επιτρέψει τελικά την μετάδοση του επόμενου σταδίου της Διδασκαλίας της Προαιώνιας Σοφίας». Το επόμενο στάδιο δεν θα αφορά τόσο στην παρουσίαση περισσότερων πληροφοριών, αλλά μάλλον θα εισάγει μια μετατόπιση προς τα άνω της κατανόησης μας, η οποία θα μας επιτρέψει να: «συμμετέχουμε στο μεγάλο ιεραρχικό έργο της φώτισης, της καταστάλαξης και της ανύψωσης».

Ένας από τους μεγάλους θριάμβους του κονκλαβίου του 1925 ήταν η εμφάνιση μιας ομάδας προχωρημένων ψυχών, που ονομάστηκε Νέος Όμιλος Εξυπηρετητών του Κόσμου, σκοπός του οποίου, ήταν και είναι, η διέγερση της ανθρώπινης συνείδησης με τέτοιο τρόπο ώστε να εφελκύει μια συγκεκριμένη ανταπόκριση προς το Σχέδιο – ένας στόχος που πλέον είναι εφικτός λόγω του παρόντος επιπέδου πνευματικής συνείδησης της Ανθρωπότητας.

Το 1975, όπως και το έτος 2000, υπήρξε μια άμεση κρούση της Σαμπαλικής ενέργειας που διαχύθηκε στην Ανθρωπότητα. Μας λένε πως κάθε φορά που αποστέλλεται αυτή η ενέργεια πραγματώνεται πληρέστερα κάποια όψη του Θείου Σχεδίου. Ο Θ. μας λέει ότι η Σαμπαλική ενέργεια καταλήγει πάντα σε σύνθεση και, αναφέρει: «συγκρατεί το παν μέσα στον κύκλο της θείας αγάπης».

Υπάρχουν κάποιες προβλέψεις γύρω από το 1975 που όμως δεν έχουν ακόμη πραγματοποιηθεί. Μία από αυτές αφορά στην συνειδητοποίηση από την επιστημονική κοινότητα της ύπαρξης της ψυχής. Πάνω σε αυτό ο Θ. αναφέρει: «Η παρούσα επιστημονική αναστολή στην αναγνώριση του γεγονότος της ψυχής ως δημιουργικού παράγοντα θα εξαφανισθεί. Αυτή η ανακάλυψη θα είναι τμήμα των αναγνωρισμένων ‘δεδομένων της επιστήμης’ μετά το 1975».

Η άλλη πρόβλεψη αφορά στο τρίτο στάδιο της διαδοχικής προσέγγισης της Διδασκαλίας της Προαιώνιας Σοφίας για την οποία ο Θ. δηλώνει: «Η διδασκαλία που σχεδιάσθηκε απ’ την Ιεραρχία για να προηγηθεί και να ρυθμίσει τη Νέα Εποχή, την Υδροχοϊκή Εποχή, διαιρείται σε τρεις κατηγορίες:

1. Προπαρασκευαστική, η οποία δόθηκε το 1875-1890…εγράφη απ’ την Ε.Π.Μπ.

2. Ενδιάμεση, η οποία δόθηκε το 1919-1949…εγράφη από την Α.Α.Μπ.

3. Αποκαλυπτική, η οποία θα αναδυθεί μετά το 1975…θα δοθεί σε παγκόσμια κλίμακα μέσω του ραδιοφώνου».

Ακόμα κι αν παραδεχτούμε ότι το ραδιόφωνο είναι πλέον το Διαδίκτυο, φαίνεται ότι η τρίτη αποκαλυπτική φάση των διδασκαλιών δεν έχει ακόμη εμφανιστεί. Φυσικά ο Θ. αναφέρει ότι αυτό θα γίνει μετά το 1975.

Ερχόμαστε έτσι στο κύριο θέμα αυτής της ομιλίας: το επικείμενο Κονκλάβιο του 2025. Οι περιγραφές του Θ. γι’ αυτό το μεγάλο επερχόμενο γεγονός καθιστούν σαφές το γεγονός ότι η τριπλή ροή ενέργειας που διανεμήθηκε το 1925, ήταν σίγουρα προετοιμασία γι’ αυτό το επερχόμενο γεγονός, εξ ου και το όνομα που δόθηκε για τα έτη μεταξύ 1925 και 2025, "Το Στάδιο του Προδρόμου".

Μετά την αποκατάσταση της επιρροής της Ιεραρχίας το 1425, έτος κατά το οποίο πραγματοποιήθηκε το τότε Κονκλάβιο, είχαμε επίσης την είσοδο ενός ακτινικού κύκλου. Όλες οι άλλες ακτίνες ξεκίνησαν τους κύκλους τους το 75ο έτος εκάστου αιώνα, και έτσι έδρασαν τουλάχιστον ως μέρος της σπερματικής ενέργειας για το Κονκλάβιο που ακολουθούσε. Αυτό θα επαναληφθεί το 2025, οπότε θα σηματοδοτηθεί η αρχή του κύκλου της 4ης ακτίνας, που είναι η ακτίνα της ίδιας της Ανθρωπότητας, αν και, όπως μας λένε, θα εκδηλωθεί βραδέως. Αυτό θα φέρει σε δραστηριότητα τις έξι από τις επτά ακτίνες, αφήνοντας μόνο την 1η ακτίνα εκτός εκδήλωσης.

Η ιδέα ενός εκδηλωμένου ‘έξι’, που ενεργοποιείται από ένα κρυμμένο ‘έβδομο’, ανευρίσκεται σε όλη την προαιώνια σοφία και μυθολογία, και μπορεί να απεικονιστεί στην ιερή γεωμετρία τόσο μέσω του εξάκτινου αστέρα όσο και του κύβου, με τον κύβο έξι εδρών να αντιπροσωπεύει έναν φορέα εκδήλωσης για το κρυμμένο Ένα στο κέντρο– έξι εκδηλωμένες ακτίνες, μία, η 1η, ανεκδήλωτη. Βρίσκουμε την γραμμική εκδοχή αυτού του μοτίβου στον τρόπο που ο Θ. απεικονίζει τα υποπεδία του κοσμικού φυσικού πεδίου – με το ανώτατο υποπεδίο να αντιπροσωπεύει την μη εκδηλωμένη πηγή των έξι υποπεδίων εκδήλωσης κάτω από αυτό.

Η μελέτη των κονκλάβιων και των ενδιάμεσων χρονικών περιόδων, υποδεικνύει ότι η επιρροή των ακτινικών κύκλων όχι μόνο προσδιορίζει την φύση και την ποιότητα της ατζέντας του Κονκλάβιου και της επακόλουθης εκροής, αλλά επίσης ότι τα εμπλεκόμενα ακτινικά δυναμικά είναι αλγοριθμικά αθροιστικά, γεγονός που υποδηλώνει ότι το Κονκλάβιο του 2025 θα είναι η πιο ισχυρή ενιαία διανομή [ακτινικών δυναμικών] απ’ ότι μέχρι τώρα σημειώθηκε στα προηγούμενα κονκλάβια. Προς υποστήριξη αυτού του ισχυρισμού, θα ήθελα να επισημάνω ότι όταν μια ακτίνα είναι σε εκδήλωση, τα Άσραμ που σχετίζονται με αυτήν την ακτίνα μπορούν να επηρεάσουν αποτελεσματικότερα την Ανθρωπότητα. Έτσι, το 2025 θα υπάρξουν περισσότερα Άσραμ ακτίνων και υποακτίνων που θα επηρεάζουν την Ανθρωπότητα από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία.

Όλα τα παραπάνω προετοιμάζουν το έδαφος για την εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, η οποία, στο ομώνυμο βιβλίο του, ο Θ. προβλέπει ότι θα αρχίσει να συμβαίνει το 2025.

Η 4η ακτίνα θα ξεκινήσει τον κύκλο της, επιφέροντας ορισμένες αναπόφευκτες αλλαγές, και το Κονκλάβιο του 2025 θα πραγματοποιηθεί. Όμως το τί θα αποφασιστεί εκεί θα καθοριστεί, τουλάχιστον εν μέρει, από την ικανότητα της Ανθρωπότητας να αποκτήσει επίγνωση μιας σειράς από αυτές που ο Διδάσκαλος Θιβετανός αποκαλεί ‘απαιτούμενες αναγνωρίσεις’ κατά την διάρκεια Του Σταδίου του Προδρόμου.

Επειδή πηγαίνει κατευθείαν στην καρδιά του θέματός μας, ας διαβάσουμε για αυτές τις τρεις αναγνωρίσεις απευθείας από τον Θ.: «Πάνω από καθετί άλλο που χρειάζεται αυτήν την εποχή είναι η αναγνώριση του κόσμου του νοήματος, η αναγνώριση Εκείνων που πραγματοποιούν τις παγκόσμιες υποθέσεις και μεθοδεύουν εκείνα τα βήματα που θα οδηγήσουν το ανθρώπινο γένος προς τον προκαθορισμένο του στόχο μαζί με μια σταθερά αυξανόμενη αναγνώριση του Σχεδίου εκ μέρους των μαζών. Oι τρεις αυτές αναγνωρίσεις πρέπει να καταδειχθούν από την Ανθρωπότητα και να επηρεάσουν την ανθρώπινη σκέψη και δράση, αν πρόκειται ν’ αποτραπεί η ολική καταστροφή του ανθρώπινου γένους. Πρέπει να αποτελέσουν το θέμα όλου του προπαγανδιστικού έργου που θα πρέπει να γίνει στη διάρκεια των επόμενων λίγων δεκαετιών – μέχρι το έτος 2025 – ένα πραγματικά σύντομο χρονικό διάστημα για την πρόκληση θεμελιακών αλλαγών στην ανθρώπινη σκέψη, επίγνωση και κατεύθυνση, αλλά – ταυτόχρονα – μια τελείως εφικτή επίτευξη υπό την προϋπόθεση ότι ο Νέος Όμιλος Εξυπηρετητών του Κόσμου και οι άνδρες και οι γυναίκες καλής θέλησης θα επιτελέσουν ένα ευσυνείδητο έργο. Το κακό δε σφραγίσθηκε ακόμη».

Αν κριθεί ότι η Ανθρωπότητα έχει εσωτερικεύσει τις τρεις προαπαιτούμενες αναγνωρίσεις, η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας θα αρχίσει να εκτυλίσσεται σε τρία προοδευτικά στάδια. Ας τα εξετάσουμε πιο προσεκτικά. «Το τωρινό στάδιο στο οποίο λίγοι απομονωμένοι μαθητές και μυημένοι, διασκορπισμένοι σε ολόκληρο τον κόσμο, εκτελούν το σημαντικό έργο της καταστροφής, συν τη διακήρυξη αρχών. Προετοιμάζουν τον δρόμο για το πρώτο οργανωμένο σώμα μαθητών και μυημένων οι οποίοι – ερχόμενοι από ορισμένα Άσραμ – θα προχωρήσουν στην επόμενη φάση του έργου..» Ο σκοπός του Σταδίου του Προδρόμου είναι να εφελκύσει τις τρεις αναγνωρίσεις στην Ανθρωπότητα.

Το δεύτερο Στάδιο, του οποίου η υλοποίηση εξαρτάται πλήρως από το πρώτο στάδιο θα είναι η πρώτη πραγματική εξωτερίκευση. Οι μαθητές και οι μυημένοι που θα ενσαρκώνονται ως αποτέλεσμα της ενέργειας που θα αποδεσμευτεί στο Κονκλάβιο του 2025 θα είναι οι πραγματικοί Οικοδόμοι της νέας παγκόσμιας τάξης του Υδροχόου. Ο Θ. μας λέει ότι θα αναλάβουν την ηγεσία στις περισσότερες χώρες και θα αναλάβουν υψηλά αξιώματα σε όλους της τομείς της ανθρώπινης ζωής, και ότι αυτό θα το επιτύχουν με την αξία τους, μέσω της ελεύθερης επιλογής των ανθρώπων και όχι λόγω οποιασδήποτε πνευματικής κατάταξης.

Αυτή η δεύτερη ομάδα θα εγκαταστήσει επίσης τη νέα παγκόσμια θρησκεία, και μέσω αυτής της νέας μορφής, θα προετοιμάσει την Ανθρωπότητα για την επιστροφή του Χριστού. Ο Θ. αναφέρει: «Ο Διδάσκαλος Ιησούς θα κάνει κάποια αρχικά βήματα να αναλάβει και πάλι τον έλεγχο της εκκλησίας Του· ο Bούδδας θα στείλει δύο εκπαιδευμένους μαθητές να αναμορφώσουν το Βουδδισμό· θα γίνουν επίσης κι άλλα βήματα σ’ αυτό το τμήμα της θρησκείας και της εκπαίδευσης, στο οποίο προΐσταται ο Χριστός κι Αυτός θα κινηθεί ν’ αποκαταστήσει τα αρχαία πνευματικά ορόσημα, να εξαλείψει ό,τι δεν είναι ουσιαστικό και ν’ αναδιοργανώσει ολόκληρο το θρησκευτικό πεδίο – πάλι σε προετοιμασία για την αποκατάσταση των Μυστηρίων. Αυτά τα Μυστήρια, όταν αποκατασταθούν, θα ενοποιήσουν όλες τις πίστεις.»

Φυσικά αυτή η μεγάλη εξωτερίκευση θα είναι εφικτή μόνο εάν ο πρώτος όμιλος (του Προδρόμου) έχει ενσταλάξει με επιτυχία τις τρεις αναγνωρίσεις στην Ανθρωπότητα. Είμαστε μέρος αυτού του πρώτου ομίλου.

(επιλογή τμημάτων της παρουσίασης του Φράνσις Ντόναλντ στην 36η Συνδιάσκεψη Πανεπιστημίου των Επτά Ακτίνων & Μορύα Φεντερέσιον, αρχική μετάφραση Ευφροσύνη Σπανέα)