Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

27 Ιουνίου 2021

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Α.Δ.:

(Αποσπάσματα από το βιβλίο της Αλίκης Μπέιλη: 

Μαθητεία στην Νέα Εποχή, τόμ. Β.)

 Υπάρχει ένα πνευματικό ανάλογο ή μια ανώτερη αντιστοιχία της οικονομικής ζωής του πλανήτη μας που μπορεί να βρεθεί στην Ιεραρχία. O συμμερισμός συνδέεται μ’ εκείνο που έχει αξία, που πρέπει να μερισθεί αν πρόκειται να υπάρξει δικαιοσύνη και με εκείνες βασικά τις αξίες που δίνουν ζωή. O μερισμός στον οποίο αναφέρομαι είναι ο συμμερισμός όλων των αντιδράσεων, όλων των στάσεων, όλων των τύπων σοφίας, όλων των προβλημάτων και δυσκολιών και περιορισμών έτσι ώστε να γίνουν δημιουργικά με ομαδική έννοια και να πάψουν να είναι καταστροφικά. Τίποτε καταστροφικό δεν έχει θέση σε κανένα Άσραμ, αλλά οι μαθητές μπορούν και χρησιμοποιούν στο έργο τους την ασραμική δύναμη με καταστροφικό τρόπο και μέσα στους τρεις κόσμους. Αυτό δεν είναι εύκολο να το κατανοήσετε. Ίσως μπορέσω να το διευκρινίσω, αν επισημάνω ότι ο μερισμός αυτός συνεπάγεται πλήρη γνώση όλων των αντιδράσεων της προσωπικότητας όλων των μελών του Άσραμ, δηλαδή όλων όσων προετοιμάζονται για μικρότερες μυήσεις και συνεπώς όλων όσων βρίσκονται κάτω από έναν ορισμένο βαθμό. Δεν υπάρχει κανένα μυστικό που να μην μπορεί να γνωστοποιηθεί και μπορείτε να καταλάβετε ότι η ανακάλυψη της πραγματικής φύσης αυτού συνιστά κύρια δοκιμασία για όλους τους μαθητές. Δεν υπάρχει τίποτε στο νου κάποιου μαθητή που να μην μπορεί να γίνει τηλεπαθητικά γνωστό στα άλλα μέλη του Άσραμ που βρίσκονται στον ίδιο βαθμό ανάπτυξης ή σε όλους όσους είναι μεγαλύτερου βαθμού, γιατί υπάρχει ο νόμος ότι το μεγαλύτερο περιλαμβάνει πάντα το μικρότερο.

O όμιλος των μαθητών στο Άσραμ που έχουν την ίδια ανάπτυξη με το νέο μαθητή, δρα σαν προστατευτικός όμιλος και αυτό ισχύει, ανεξάρτητα από το βαθμό, αναφορικά με μια ανώτερη εισερχόμενη ενέργεια.

O ασραμικός αυτός μερισμός είναι μια απ’ τις μεγάλες αποζημιώσεις της μαθητείας. Μέσα απ’ αυτόν μπορεί πρόσθετο φως να γίνει “αποκρυφιστικά ανεκτό”.

Αυτή η διαδικασία “μερισμού” δεν περιλαμβάνει ό,τι συνήθως νοείται σαν “συμμερισμός προβλημάτων”. Δυσκολίες και προβλήματα της προσωπικότητας δεν επιτρέπεται να εισέλθουν στο Άσραμ· μόνο εξελικτικοί περιορισμοί κι έλλειψη τελειότητας (περιορισμοί στην ψυχική έκφραση, που δείχνουν το βαθμό ή το στάδιο μαθητείας) αναγνωρίζονται.

Σε ένα Άσραμ λοιπόν ο συμμερισμός γίνεται πάνω στις παρακάτω γραμμές:

α. Συμμερισμός στον ατομικό περιορισμό αλλά όχι στα ατομικά προβλήματα ή τις δυσκολίες της προσωπικότητας.

β. Συμμερισμός στην “τέχνη της αποκρυφιστικής προστασίας”. Αυτή συνεπάγεται δύο δραστηριότητες: την προστασία ορισμένων μαθητών και την προστασία του Άσραμ από επιχειρούμενες επιθέσεις ή εισβολές.

γ.  Συμμερισμός στην υπηρεσία του Σχεδίου, που καταλήγει σε δράση στους τρεις κόσμους.

δ. Συμμερισμός στην Ασραμική ζωή με ό,τι αυτό σημαίνει και στις ευκαιρίες που έτσι παρουσιάζονται.

ε.  Συμμερισμός στη διέγερση που έρχεται από την Παρουσία του Διδασκάλου και τις οδηγίες που δίνει περιστασιακά.

ζ. Συμμερισμός στην αύξηση της δύναμης ή της αγάπης ή της διορατικότητας που επέρχεται στη διάρκεια κάθε κύκλου μύησης.

η. Συμμερισμός στα αποτελέσματα ειδικών πνευματικών συμβάντων όπως:

1.  Η κατευθυνόμενη προσοχή της Σαμπάλλα.

2.  Μια εισροή εξωπλανητικής δύναμης.

3.  Η “προσέγγιση” ή η κατευθυνόμενη δύναμη ενός Αβατάρ κάποιου βαθμού.

4.  Η συγχώνευση κάθε ιεραρχικής σκέψης και δραστηριότητας σε κάποιο κατευθυνόμενο γεγονός, όπως το Φεστιβάλ του Βεσάκ και όλο και περισσότερο η Πανσέληνος ή το Φεστιβάλ του Χριστού.

Κάθε μεγάλη πράξη μερισμού καταλήγει αυτόματα στην πρόκληση δύο αντιδράσεων:

α. Τη δημιουργία ενός σημείου έντασης.

β. Την ανάδυση ενός σημείου κρίσης.

Η προσέγγιση “δύο σημείων ενέργειας” (όπως, για παράδειγμα, δύο μαθητών) δημιουργεί αναπόφευκτα ένα σημείο έντασης που μπορεί να απελευθερώσει ενέργεια στην υπηρεσία του Σχεδίου. Δημιουργεί επίσης ένα σημείο κρίσης, ανάλογα με την ανάπτυξη των ενεχόμενων μαθητών.

Η μύηση σήμερα αφορά τον όμιλο κι όχι το άτομο,

Όταν ο Χριστός είπε: “Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε”, υπέδειξε μια κατάσταση του νου στην οποία η κατανόηση ελέγχει με τέτοιο τρόπο, ώστε ο ζηλωτής δεν επαινεί πια ούτε μέμφεται· εξαιτίας της γενικής αυτής στάσης στη νοητική του προσέγγιση των ανθρώπων, είναι τότε ελεύθερος να γίνει πλήρες μέλος ενός Άσραμ.

O προχωρημένος μαθητής μπορεί να έχει – κι έχει – σαφή επίγνωση των σφαλμάτων, των αποτυχιών και των ανεπιθύμητων ιδιοτήτων εκείνων με τους οποίους συνδέεται, αλλά ο κριτικός νους του δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας, όπως συμβαίνει με την πλειονότητα των λιγότερο αναπτυγμένων. Καθορίζεται περισσότερο από τις εφέσεις, την προσπάθεια και τη σταθερή πρόθεση παρά από τη σκοπιά της προσωπικότητας. Υπολογίζει το άδραγμα της ψυχής πάνω στον κατώτερο εαυτό, κυρίως απ’ τη σκοπιά της σταθερότητας αυτού του αδράγματος· η από μέρους του μεταχείριση του ζηλωτή βασίζεται επομένως πάνω σ’ αυτή την αναγνώριση και όχι πάνω σε οποιαδήποτε ανάλυση της έλλειψης ανάπτυξης του ζηλωτή. Αυτό είναι ένα σημείο μεγάλης σπουδαιότητας, γιατί αυτός είναι ο τύπος εξέτασης που διέπει τους Διδασκάλους όταν επιλέγουν και εκπαιδεύουν έναν όμιλο για μύηση. Με δεδομένο το σταθερό κράτημα της ψυχής, το προσεκτικό αυτί της προσωπικότητας και μια συνεπή και διαρκή προσπάθεια και από τις δύο κατευθύνσεις – ψυχής και προσωπικότητας (κι αυτό είναι παράδειγμα επίκλησης και εφέλκυσης) – και ο Διδάσκαλος μπορεί ν’ αρχίσει να εκπαιδεύει τον όμιλο.

Oι “κύκλοι ενδιαφέροντος” ή εκείνες οι περίοδοι όπου οι Διδάσκαλοι δίνουν μεγάλη προσοχή στην όψη ποιότητα του ανθρώπινου γένους, επιταχύνθηκαν· η διαδικασία “εκτίμησης” θα γίνεται πλέον κάθε τριακόσια χρόνια αντί κάθε χίλια χρόνια, όπως συνέβαινε μέχρι το 1575 μ.Χ.

Είναι φανερό ότι αν η μύηση είναι υπόθεση του φυσικού πεδίου που απαιτεί αναγνώριση στην εγκεφαλική συνείδηση, οι μαθητές θα πρέπει να βρίσκονται μαζί σε φυσική ενσάρκωση (και μ’ αυτό εννοώ εντός του αξεπέραστου δακτυλίου των τριών κόσμων, που είναι τα πυκνά φυσικά πεδία του κοσμικού φυσικού πεδίου) για αρκετά μεγάλη περίοδο χρόνου προκειμένου να δοκιμάσουν τις αντιδράσεις τους σαν όμιλος στο ζήτημα της ομαδικής μύησης κι ο ένας έναντι του άλλου σαν συμμέτοχοι. Για μεγάλο διάστημα αυτού του χρόνου πρέπει να υπάρχει μια ζωή στο φυσικό πεδίο, που να τη συμμερίζονται όλοι στον όμιλο· η ανάγκη αυτή δε συνεπάγεται ομοιότητα ή ταυτότητα τοποθεσίας, αλλά πρέπει να περιλαμβάνει ομοιότητα παγκόσμιων υποθέσεων και πολιτισμού. Αυτή η αναγκαιότητα του φυσικού πεδίου – όπως αντιλαμβάνεσθε – είναι μια δοκιμασία ατομικής ολοκλήρωσης εν όψει μιας μεταγενέστερης ομαδικής ολοκλήρωσης.

Η σχετική κατάσταση διατηρείται επίσης στο εσώτερο πεδίο μετά θάνατον και στη συνείδηση εκείνων (μη συνδεμένων προς το παρόν) που αποτελούν ακόμη τμήμα του ομίλου που επελέγη για το πείραμά μου της ομαδικής προετοιμασίας για μύηση.

Πριν από το τέλος αυτού του αιώνα χιλιάδες θα σταθούν ενώπιον του Μυσταγωγού και θα λάβουν μύηση σε ομαδική μορφή· θα διέλθουν μαζί τη θύρα της μύησης και μαζί θα δώσουν τους όρκους τους. Η δήλωση αυτή ισχύει για τη δεύτερη και τρίτη μύηση.

Ο χρόνος είναι ένα από τα κύρια υποκείμενα θέματα ή μυστικά της μύησης. είναι ο χρόνος όπως τον κατανοεί ο μυημένος. Είναι ο χρόνος καθώς ρυθμίζει την ταχύτητα· καθώς εδραιώνει το ρυθμό· καθώς κατευθύνει τις σχέσεις· καθώς καθορίζει την επιλογή και σταθεροποιεί την απόφαση: δραστηριότητα, ρυθμός, σχέση, απόφαση!

Oι αποφάσεις στις οποίες καταλήγει δε σχετίζονται με τη ζωή στους τρεις κόσμους, αλλά ενσωματώνουν τις αντιδράσεις της Πνευματικής Τριάδας.

“Το έργο του μυημένου προωθείται μέσα στον αξεπέραστο δακτύλιο του Παγκόσμιου Νου”.

Η ποιότητα της προσέγγισης που κομίζει ο μυημένος στο έργο, αντλείται σαν καθαρή ενέργεια απ’ το κέντρο της καρδιάς του πλανητικού Λόγου·

Η μύηση είναι ουσιαστικά για το μαθητή μια διαδικασία αποκάλυψης. Για το μαθητή που προετοιμάζεται να λάβει μύηση, η έμφαση τίθεται αναγκαστικά στην αναγνώριση – τη νοήμονα αναγνώριση εκείνου που πρόκειται να αποκαλυφθεί.

Ο νεοφώτιστός αποκτά επίγνωση της ψυχικής επαφής και ανταποκρίνεται στις φόρμουλες της ψυχής. Για τον μυημένο η ενόραση είναι πάντοτε η αποκάλυψη του σκοπού της Σαμπάλλα και η πραγματοποίηση του θείου Σχεδίου. Τώρα παίρνουν τον έλεγχο οι φόρμουλες της ζωής και όχι της ψυχής.

Ο μυημένος-μαθητής αναπτύσσει μια στάση έναντι των ζωντανών διαδικασιών και των παγκόσμιων γεγονότων που βασίζεται στο χαρακτήρα, ερμηνεύεται στον κόσμο της έννοιας, αλλά κομίζει σ’ αυτά ένα διαφορετικό φως κι ένα κίνητρο.

Το στάδιο της αναγνώρισης της αποκάλυψης που χορηγείται στο μυημένο των κύριων Μυστηρίων χωρίζεται σε μικρότερες φάσεις. Αυτές θα μπορούσαν να περιγραφούν σαν τρεις σε αριθμό, μολονότι πολλά εξαρτώνται απ’ τη μύηση που λαμβάνεται και από την ακτίνα του προετοιμαζόμενου μαθητή. Αυτές είναι:

1. Το Στάδιο της Διείσδυσης. Αυτό αναφέρεται στη διάτρηση του κόσμου της γοητείας κι επομένως επιφέρει δύο αντικειμενικούς σκοπούς:

α. To Φως της Πνευματικής Τριάδας διαχύνεται στη συνείδηση του μυημένου μέσω της ανταχκάρανα, έτσι ώστε το Σχέδιο για την ανθρωπότητα και ο θείος Σκοπός ως προς τον πλανήτη να γίνονται διαρκώς σαφέστερα. Αυτό εισάγει τη σχέση με τη Σαμπάλλα.

β. Έτσι διασκορπίζεται ένα μέρος της παγκόσμιας γοητείας κι έτσι συμβαίνει μια διαύγαση του αστρικού πεδίου και συνεπώς υπηρετείται η ανθρωπότητα. Ο μαθητής αποδεσμεύει φως και διασκορπίζει μέρος της γοητείας που τυφλώνει τις μάζες των ανθρώπων.

2. To Στάδιο της Πόλωσης. ο μυημένος, αντιλαμβάνεται αιφνιδιαστικά τι ακριβώς έκανε κατά το προηγούμενο στάδιο και παίρνει μια σταθερή στάση, ορθά προσανατολισμένη στο όραμα.

O μυημένος “ριζώνει τα πόδια του στη βουνοκορφή κι από το υψηλό αυτό σημείο αντιλαμβάνεται τη σκέψη του Θεού, οραματίζεται το όνειρο στο Νου του Θεού, ακολουθεί τον οφθαλμό του Θεού από το κεντρικό σημείο ως τον εξωτερικό στόχο και βλέπει τον εαυτό του σαν όλα όσα είναι κι όμως μέσα στο όλο”.

3. Το Στάδιο της Καταστάλαξης. Αφού ταυτίσθηκε με το Σχέδιο και με τη Θέληση του Θεού, προχωρά κατόπιν – σαν αποτέλεσμα της τριπλής αυτής αναγνώρισης – για να εκτελέσει το μερίδιο του στην υλοποίηση του Σχεδίου. Γίνεται Πράκτορας Φωτός – του παγκόσμιου Φωτός ή του Φωτός της Ενάδας.

Η εντολή που μας δίνεται είναι: Συλλάβετε όσο μπορείτε πιο φαντασιακά τη μεγαλοπρέπεια της μυητικής διαδικασίας. Η μύηση μπορεί να ληφθεί στα διαλείμματα μεταξύ των ενσαρκώσεων ή αμέσως μετά την επιστροφή στη ζωή του φυσικού πεδίου. Το τελευταίο είναι το πιθανότερο για εκείνους που δε λαμβάνουν μυήσεις ανώτερες της τρίτης.

Η μυημένη συνείδηση δεν είναι ο παράγοντας που απαιτείται να καταγραφεί έτσι· σπάνια συμβαίνει αυτό. Η αναγνώρισή της έρχεται όταν ο υποψήφιος συμμετέχει στην “εσωτερική εγκατάσταση” ενός υποψηφίου στις τάξεις της Μεγάλης Λευκής Στοάς. Ένας άνθρωπος είναι μυημένος πριν από κάθε μυητική τελετή. Η τελετή αφορά την ιεραρχική αναγνώριση του μαθητή κι όχι την καταλληλόλητα του υποψηφίου.