Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ
ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ
ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ,
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ
Τετάρτη 28 Μαΐου 2025 στις 20.30
πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης
(Duane Carpenter)
ΝΤΕΒΑΪΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΗ ΘΕΜΑΤΑ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΕΡΓΟ και ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Η φαντασία και η ικανότητα δημιουργίας εικόνων είναι το κλειδί για το δημιουργικό έργο. Ένα άτομο είναι αυτό που είναι,ανάλογα με την ποιότητα των σκέψεών του. Η σημερινή μας πραγματικότητα είναι το άμεσο αποτέλεσμα προηγούμενων επιλογών. Το πώς «βλέπουμε τα πράγματα» χρωματίζεται από τα προσωπικά μας φίλτρα, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονται από εμπειρίες ζωής και ζωών.
Δεδομένου ότι μπορεί να υπάρξει μεγάλη καθυστέρηση μεταξύ σκέψης και αποτελέσματος, πολλά άτομα δεν βλέπουν τη σχέση μεταξύ των δύο. Χάνουν τη στρατηγική σημασία της αλληλεξάρτησης μεταξύ της δύναμης του νου που δημιουργεί και της εμπειρίας τους για αυτό που αντιλαμβάνονται ως συνθήκες που προέρχονται από «εκεί έξω» και στις οποίες δεν έχουν κανέναν έλεγχο.
Η σκέψη δεν είναι μόνο ενέργεια, αλλά είναι πάντα «ενεργή». Είναι η «πρόθεση» που χρωματίζει ή εμποτίζει την ενέργεια της σκέψης με την «κατεύθυνσή» της, π.χ., αν ο σκοπός της είναι αρνητικός ή θετικός.
Στην Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός (σελίδες 927-1026) , ο Θιβετανός παρέχει συγκεκριμένες οδηγίες για το πώς να δημιουργήσουμε θετικές σκεπτομορφές που μπορούν να βοηθήσουν στην αναμόρφωση της εσωτερικής μας πραγματικότητας και πώς να στείλουμε αυτές τις εποικοδομητικές σκεπτομορφές υψηλής ενέργειας στον κόσμο για υπηρεσία. Δηλώνει ότι: ««ΜΕ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ».
Μέσα από τη δημιουργική βελτίωση της φαντασίας, τελικά συνειδητοποιούμε ότι μπορούμε να έχουμε περισσότερη δύναμη και έλεγχο στη ζωή μας από ό, τι πιστεύαμε προηγουμένως. Ο ισχυρισμός ότι δεν έχουμε κανέναν έλεγχο πάνω στα γεγονότα της ζωής μας είναι μέρος της μεγάλης ψευδαίσθησης, γιατί ο άνθρωπος που είναι επικεντρωμένος και εργάζεται υπό την ψυχή του, γνωρίζει κατηγορηματικά ότι είναι μια ανεξάρτητη πνευματική υπόσταση.
Ένα σημαντικό σημείο καμπής επιτυγχάνεται όταν κάποιος συλλαμβάνει την άμεση αντιστοιχία μεταξύ της φαντασίας και της δύναμής της να δημιουργεί την πραγματικότητα του και να επαναπροσανατολίζει τους προσωπικούς του στόχους.
Ο νους και όλα όσα περικλείονται στη «νοητική αρχή» είναι πολύ πιο περίπλοκα από ό, τι γίνεται κατανοητό, όχι μόνο από τη σύγχρονη ψυχολογία, αλλά και από τους μελετητές των Διδασκαλιών της Προαιώνιας Σοφίας επίσης. Ο τριπλός κίνδυνος της πλάνης, της γοητείας και -ακόμη δυσκολότερο- της μάγια ελλοχεύει.
Η ανάπτυξη του ανώτερου νου και της διαίσθησης είναι προϋπόθεση για την επαφή με τις ανώτερες εξελικτικές ντεβαϊκές βαθμίδες, μας λέγεται στα μπλε βιβλία. Μια τέτοια επαφή απαιτεί ανώτερες δεξιότητες οραματισμού, στοχασμού, ενατένισης και εφαρμογή της θέλησης.
Οι ανώτερες ντεβαϊκές δυνάμεις προσεγγίζονται με μεγαλύτερη ασφάλεια σε ομαδικό σχηματισμό όπου η ενέργεια μπορεί να γειωθεί και να διανεμηθεί για υπηρεσία σε ευρύτερη πλανητική κλίμακα.
Μέρος της «προσέγγισης» αποτελεί ο ήχος -υπάρχει ακόμα και το χρώμα, το σχήμα, ο αριθμός- ειδικά ο συνεχώς χρησιμοποιούμενος ήχος της Ιερής Λέξης .
Η Νεα Λαγια Γιογκα
Η εργασία με τους Ντέβας που λειτουργούν στα ανώτερα βουδιστικά και ατμικά επίπεδα σχετίζεται με τη νέα Λάγια Γιόγκα ή τη Γιόγκα των Πύρινων κέντρων δύναμης. Η Λάγια Γιόγκα μας διδάσκει ότι ένα σημείο καθαρής Δύναμης ή Φοχατικής θέλησης βρίσκεται στο κέντρο του κάθε τσάκρα.
Στη δεκαετία του 1940, αυτό το ζήτημα σχετικά με την επίκληση της θείας Θέλησης πυροδότησε μερικές από τις πρώτες κρίσεις τις οποίες η AAB και η Σχολή Αρκέην έπρεπε να αντιμετωπίσουν, καθώς ξεκίνησαν πιο προηγμένο πνευματικό έργο.
Αυτό που διαφοροποιεί τη νέα Λάγια Γιόγκα (όπως περιγράφεται από τον D.K.) από την προηγούμενη Ατλάντεια δραστηριότητα, η οποία ήταν σε παρόμοιες αλλά κατώτερες γραμμές, είναι το κίνητρο και η ικανότητα να έρθουμε σε επαφή με το πετράδι της θείας Θέλησης (που κατοικεί στο κέντρο κάθε τσάκρα) και αυτό να το επιδιώξουμε για σκοπούς υπηρεσίας και ομαδικής ολοκλήρωσης.
Το Κέντρο Λάγια/Laya ή layu αναφέρεται ως το «σημείο της ύλης όπου κάθε διαφοροποίηση έχει σταματήσει» και η σανσκριτική λέξη σημαίνει «εξαφάνιση, διάλυση, ανάπαυση». Είναι ένα «σημείο εξαφάνισης». Προέρχεται από τη σανσκριτική ρίζα U, που σημαίνει «διαλύω», «αποσυντίθεμαι» ή «εξαφανίζομαι».
Το λάγια-κέντρο είναι το απόκρυφο εκείνο σημείο κάθε ενεργειακού κέντρου ή τσάκρα, από όπου ένα πράγμα εξαφανίζεται από ένα επίπεδο ή πεδίο και επιταχύνει προς τα εμπρός ή προς τα επάνω, για να επανεμφανιστεί σε ένα άλλο επίπεδο ή πεδίο.
Είναι εκείνο το σημείο στο χώρο, το οποίο, λόγω του καρμικού νόμου, γίνεται ξαφνικά το κέντρο της ενεργού ζωής, πρώτα σε ένα ανώτερο επίπεδο και αργότερα σε εκδήλωση μέσω των λάγια-κέντρων των κατώτερων πεδίων.
Κατά μία έννοια, ένα λάγια-κέντρο μπορεί να νοηθεί ως ένα κανάλι, ένα κανάλι, μέσω του οποίου η ζωτικότητα των ανώτερων σφαιρών διαχύνεται προς τα κάτω, και εμπνέει τα κατώτερα πεδία ή τις καταστάσεις της ύλης, ή μάλλον της ουσίας.
Τέλος, ένα λάγια-κέντρο είναι το σημείο όπου η ουσία γίνεται ξανά ομοιογενής.
Κάθε Ιεραρχία περιέχει μέσα της έναν αριθμό «λάγια κέντρων».
Ανωτεροι Ντεβας
Στα τρία ανώτερα και το μεταβατικό 4ο υποπεδίο κάθε πεδίου θα πρέπει να εργαστεί ο αποκρυφιστής σπουδαστής και εκεί συνεργάζεται με τους Ντέβας στο εξελικτικό τόξο, τους Ανώτερους Ντέβα.
Οι Ντέβας είναι εύπλαστοι και μπορούν να πάρουν οποιαδήποτε μορφή επιθυμούν, μπορούν να εμφανίζονται στον οφθαλμό του διορατικού με σφαιρικά, στροβιλικά και “τρομπετικά” σχέδια.
Τα κατώτερα στοιχειακά, όπως συλφίδες, σαλαμάνδρες και νεράιδες, καθώς και άλλες ποικίλες ομάδες, που έχουν κυρίως «υποστροφική» λειτουργία, εργάζονται κάτω από κάποια μεγαλύτερη και πιο προηγμένη Ντεβαϊκή ζωή.
Όταν οι ανώτερες ομάδες των «εξελικτικών» Ντέβας /Αγγέλων γίνουν γνωστές και αναγνωριστούν, οι κατώτερες εκφράσεις της θειότητας -οι ελάσσονες ντέβα ή στοιχειακά- θα συμμορφώνονται αυτόματα και θα υπακουούν στους ανώτερους και ισχυρότερους ομολόγους τους.
ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΩΝ ΠΤΗΝΩΝ
Η εικόνα του Βούδα στην αρχή του κειμένου απεικονίζει την ιδέα της εκπομπής ισχυρών ντεβαϊκών δονήσεων από τα αυρικά Του περιβλήματα λόγω της στενής σχέσης τους με την εξέλιξη των Ντέβα ή του 5ου Βασιλείου.
Η βουδιστική έννοια των «Κυμάτων Ψυχικών Δώρων» είναι κυρίως ντεβαϊκής φύσης.
Οι διδασκαλίες της Προαιώνιας Σοφίας μας λένε ότι ο άνθρωπος συναντά τους Ντέβας στις διαφορετικές τάξεις τους σε κάθε μύηση. Αλλά μόνο κατά την 4η μύηση συναντιούνται πλήρως, και κατά την 6η μύηση συγχωνεύονται εντελώς. Αυτή η συγχώνευση δημιουργεί τον θεϊκό ερμαφρόδιτο που εκφράζει τις ανώτερες ιδιότητες τόσο της ανθρώπινης εξέλιξης όσο και της εξέλιξης των Ντέβα. (4η δημιουργική Ιεραρχία-ΕΡΜΗΣ και 5η δημιουργική Ιεραρχία-ΑΦΡΟΔΙΤΗ)
Τα περιστέρια που αναδύονται στην κορυφή αυτών των ηλεκτρικών εκκενώσεων που μοιάζουν με φτερά στην εικόνα συμβολίζουν την εξέλιξη των Ντέβα. Απεικονίζεται επίσης εδώ η ιδέα πώς οι Ντέβας μπορούν να εισέλθουν (υπό ορισμένες συνθήκες) στο ανθρώπινο βασίλειο μέσω των πτηνών.
Σχετικά με αυτό το περίεργο θέμα ο DK. μας λέει στο ΠΚΠ, σελ. 895:
«Tο βασίλειο των πτηνών συνδέεται ειδικά με τη ντεβαϊκή εξέλιξη. Eίναι το γεφυρωτικό βασίλειο μεταξύ της καθαρά ντεβαϊκής εξέλιξης και δύο άλλων εκδηλώσεων της ζωής.
Πρώτο. Oρισμένες ομάδες ντέβα που επιθυμούν να περάσουν στο ανθρώπινο βασίλειο, αφού ανέπτυξαν ορισμένες ικανότητες, μπορούν να το κάνουν μέσω του βασιλείου των πτηνών και ορισμένοι ντέβα που επιθυμούν να επικοινωνήσουν με τα ανθρώπινα όντα μπορούν να το κάνουν μέσω του βασιλείου των πτηνών. Την αλήθεια αυτή υπαινίσσεται η Xριστιανική Bίβλος και οι παρουσιάσεις της Xριστιανικής θρησκείας των αγγέλων ή ντέβα που συχνά απεικονίζονται με φτερά. Oι περιπτώσεις αυτές δεν είναι πολλές, καθόσον η συνήθης μέθοδος των ντέβα είναι να εργάζονται βαθμιαία προς την ατομικοποίηση μέσω εκτεταμένου αισθήματος, όμως στις περιπτώσεις που συμβαίνει, αυτοί οι ντέβα περνούν διάφορους κύκλους στο βασίλειο των πτηνών, αναπτύσσοντας ανταπόκριση σ’ έναν κραδασμό που θα τους παρασύρει τελικά στην ανθρώπινη οικογένεια. Mε τον τρόπο αυτό εξοικειώνονται στη χρήση μιας χονδροειδούς μορφής δίχως τους περιορισμούς και τις ακαθαρσίες που προκαλεί το ζωικό βασίλειο.
Δεύτερο. Πολλοί ντέβα απέρχονται απ’ την ομάδα των παθητικών ζωών σε μια προσπάθεια να καταστούν ζωές χειριστές μέσω του βασιλείου των πτηνών και προτού γίνουν ξωτικά, νεράιδες, καλικάντζαροι ή άλλα πνεύματα, περνούν έναν ορισμένο αριθμό κύκλων στο βασίλειο των πτηνών.
O λόγος για τον οποίο συμβαίνουν τα δύο παραπάνω γεγονότα δε θα είναι φανερός στον επιπόλαιο αναγνώστη ούτε θα γίνει αντιληπτή με ακρίβεια από τον αποκρυφιστή σπουδαστή η αληθινή σχέση ανάμεσα στα πτηνά και τους ντέβα, εκτός κι αν εξετάσει το “πουλί ή κύκνο έξω απ’ το χρόνο και το χώρο” και το ρόλο που έχουν τα πτηνά στα μυστήρια. Eδώ βρίσκεται γι’ αυτόν το κλειδί. Πρέπει επίσης να θυμάται το γεγονός ότι κάθε ζωή κάθε βαθμού, από ένα θεό μέχρι τον πιο ασήμαντο των μικρότερων ντέβα ή δομητών, πρέπει τη μια ή την άλλη στιγμή να διέλθει από την ανθρώπινη οικογένεια.
Όπως ανέφερε η E.Π.Mπ., τα πτηνά και τα ερπετά συνδέονται στενά με τη σοφία κι επομένως με την ψυχική φύση του Θεού, των ανθρώπων και των ντέβα. H μελέτη της μυθολογίας θα αποκαλύψει ορισμένα στάδια και σχέσεις που θ’ αποσαφηνίσουν αυτό το ζήτημα.»
Γνωρίζουμε ότι αυτό που ονομάζουμε «πραγματικότητα» αποτελείται από διαφορετικούς τύπους και ποιότητες ενέργειας και δύναμης. Τότε, τι είδους ενέργεια έχουμε στη διάθεσή μας που μπορεί να έχει πρόσβαση στους Ντέβα και στο Αγγελικό Βασίλειο;
Τα θεωρητικά περιγράμματα, όσο χρήσιμα κι αν είναι στα αρχικά στάδια της πνευματικής ανάπτυξης, πρέπει τελικά να αντικατασταθούν και να εμποτιστούν από έναν ανώτερο, πιο άμεσο τύπο πνευματικής γνώσης και επικοινωνίας με το ντεβαϊκό κόσμο.
Συστηματα Αριθμησης
Η γλώσσα είναι ουσιαστικά μια σύμβαση «ονομασίας» και «περιγραφής». Για να κάνει αυτές τις περιγραφές πιο ακριβείς και επιπλέον πιο εύκολα κατανοητές και μεταδοτικές, ο άνθρωπος ανέπτυξε συστήματα μέτρησης που αντικειμενοποιούσαν τα πάντα στη φύση με κάποια κατασκευασμένη κλίμακα ή μέτρηση.
Αυτά τα συστήματα άλλαξαν, μεταμορφώθηκαν ή/ και κάποια έπεσαν σε δυσμένεια με το πέρασμα των αιώνων, για να αγκαλιαστούν αργότερα, ανάλογα με τον πολιτισμό ή/και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της εποχής. Το κάθε σύστημα διακατέχονταν από ένα σκεπτικό, συγκεκριμένες μετρήσεις και λεξιλόγιο για να εξηγήσει το ίδιο παγκόσμιο φαινόμενο. Κατανοώντας τη λογική τους, μπορεί κανείς να αναγνωρίσει, όχι μόνο την Κοσμογονία, αλλά και τον Συμπαντικό Νου που τη σχεδίασε.
Οι Σουμέριοι και οι Βαβυλώνιοι επινόησαν ένα σύστημα με βάση τον αριθμό 60. Η Ινδία, η Κίνα, η Αίγυπτος και αρχαίοι Έλληνες μας έδωσαν ένα σύστημα με βάση το 10. Οι Βρετανοί επινόησαν το αριθμητικό σύστημα που είχε ως βάση το 12. Οι Μάγια, οι Αζτέκοι και οι Κέλτες χρησιμοποιούσαν ένα σύστημα με βάση το 20. Ακόμα και σήμερα βρίσκουμε μέσα σε αυτά τα παλιά συστήματα τη δημοφιλή χρήση ειδικών αριθμών όπως το "9" σε μαγικούς κύβους, τα βεδικά τετράγωνα και τις ψηφιακές ρίζες. Ωστόσο, όλα αντικατοπτρίζουν ένα κοσμικό γεγονός.
Υπάρχει ΜΙΑ πηγή που περικλείει τα πάντα, ορατά και αόρατα, όπως γνωρίζουμε. Στα περισσότερα συστήματα, αυτή η Πηγή, το ΕΝΑ, εκδηλώνεται με 3 κύριες ιδιότητες, των οποίων η ουσία διαποτίζει όλα όσα έρχονται σε εκδήλωση. Και από την 3η ουσία/ιδιότητα/όψη της Θεότητας απορρέουν τα άλλα 4 της επτάδας, διατηρώντας έτσι την ολοκληρωμένη ΕΝΟΤΗΤΑ της.
Η διαδικασία ή η εξέλιξη της ζωής σε εκδήλωση/ύλη είναι συμπαντικά η ίδια. Είναι ο «πυρήνας» αυτού που όλη η τέχνη, η λογοτεχνία και η θρησκεία προσπαθούν να περιγράψουν, και συνιστά τον πυρήνα που όλες οι επιστήμες ενσωματώνουν, αποδίδοντας «γεγονός», στις θεωρίες του ήχου (συχνότητα/δόνηση), του αριθμού (μαθηματικά), του σχήματος/μορφής (γεωμετρία) κ.λπ.
Εν αρχή ήν ο Λόγος. Ο ήχος / δόνηση / συχνότητα είναι η πρωταρχική ενέργεια γέννησης κάθε εκδήλωσης ή εμφάνισης. Ως αποτέλεσμα του Ήχου, στη διαδικασία της εκδήλωσης της συνείδησης σε μορφή, εμφανίζεται το χρώμα και το σχήμα.
Αυτές οι τρεις όψεις: Ήχος Χρώμα και Σχήμα, υπάρχουν πάντα ως Τριάδα στην εκδήλωση. Προσδίδουν τη μοναδικότητα εκάστης μορφής, που τη διακρίνει από τις άλλες μορφές.
Δεδομένου ότι όλα τα ζώντα, ακόμη και αν η δόνησή τους είναι τόσο αργή, ή το σχήμα τους (μορφή) τόσο μικροσκοπικό που δεν μπορούμε να το ανιχνεύσουμε με γυμνό οφθαλμό, ΟΛΑ είναι ταυτόχρονα ΕΝΑ και ΤΡΙΑ.
Η κατανόηση των αρχών της τριάδας είναι αντιστοίχως θεμελιώδης για την κατανόηση του γιατί και πώς οι Ντέβας ομαδοποιούνται, λειτουργούν, κατευθύνονται και αλληλεπιδρούν.
Για να κατανοήσουμε την εύγλωττη απλότητα της Τριάδας, ας ξεκινήσουμε με μια αναλογία. Ας υποθέσουμε ότι παίρνουμε ένα στυλό και το αγγίζουμε κατευθείαν σε ένα κομμάτι χαρτί χωρίς να το μετακινούμε. Μόλις δημιουργήσαμε αυτό που ονομάζουμε τελεία ή «σημείο στο κέντρο». Ένα σημείο, ΕΝΑ ορατό αποτύπωμα. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πόσο μικροσκοπική είναι η κουκκίδα, έχει πάντα τρία μέρη. Έχει ένα κέντρο, μια περίμετρο ή όριο (όπου σταμάτησε το μελάνι) και το διάστημα μεταξύ αυτών των δύο. Αυτές οι τρεις όψεις είναι ταυτόχρονα παρούσες σε κάθε πράγμα σε εκδήλωση από τον μικρόκοσμο έως τον μακρόκοσμο.
Αυτές οι τρεις όψεις της εκδήλωσης αντιπροσωπεύουν διαφορετικές ποιότητες ενέργειας και επιτελούν διαφορετικές λειτουργίες. Το κέντρο όπου το στυλό άγγιξε για πρώτη φορά το χαρτί θεωρείται ως το σημείο. Ως εκ τούτου, συνδέεται με την «γενεσιουργό αρχή» και τον «πατέρα». Το εξωτερικό άκρο αυτής της κουκκίδας είναι το σημείο όπου τελειώνει το αποτύπωμα (όπου το μελάνι σταμάτησε να εξαπλώνεται προς τα έξω). Θεωρείται το δοχείο, ο περιοριστικός παράγοντας εντός του οποίου προβάλλει το κέντρο. Είναι μέρος της ΜΙΑΣ κουκκίδας, και αυτή η όψη συνιστά το όριο εκδήλωσης του κεντρικού σημείου, τη «μητέρα» και τον αξεπέραστο δακτύλιο του σημείου. Ο χώρος μεταξύ αυτών των δύο πόλων εκπέμπει μια ποιότητα που είναι μια συγχώνευση των άλλων δύο (μητέρα-πατέρας) (κέντρο και περιφέρεια) και δεδομένου ότι θεωρείται ότι «γεννήθηκε» μέσα στο δοχείο της μορφής που αντιπροσωπεύει η μητέρα, αναφέρεται ως Υιός. Σε αυτήν την 2η όψη της Τριάδας αποδίδεται ο ρόλος του «λυτρωτή» όπως θεωρείται, από την ανθρώπινη οπτική.
Γεωμετρια: Η Εξελιξη της Συνειδησης σε ΜΟΡΦΗ
Οι τρεις όψεις της Θεότητας είναι πάντα παρούσες ταυτόχρονα σε εκδήλωση. Η συνείδηση όταν εκδηλώνεται σε μορφή παρουσιάζει γεωμετρικές σχηματοποιήσεις και σχήματα. Η επιστήμη της μορφής είναι η "γεωμετρία".
Η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ μας λέει στη Μυστική Δοξασία (Τόμος 1, σελ. 138) ότι «... Η μη αποκαλυφθείσα Θεότητα αναγνωρίστηκε και εξετάστηκε υπό την όψη της παγκόσμιας Κίνησης και της δημιουργικής Πνοής στη Φύση. Ο αποκρυφισμός ονομάζει τη ΜΙΑ Ύπαρξη «ζώσα θεότητα, κινούμενη, πύρινη ενέργεια».
Στην απόκρυφη γεωμετρία, το σημείο μέσα σε κύκλο είναι η πρώτη διαφοροποίηση του δυναμικού (εν δυνάμει) Χώρου μέσα στον αφηρημένο Χώρο. Γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι η «Κίνηση» είναι εγγενής στο σημείο. Η κίνηση είναι ζωή και δημιουργεί την εξάπλωση.
Πώς μπορούμε να απεικονίσουμε την «κίνηση» με ένα στατικό συμβολικό σχήμα; Οι Διδασκαλίες της Προαιώνιας Σοφίας απεικόνιζαν την ενεργό κίνηση, με τη χρήση μιας ευθείας γραμμής.
Κάτι που «κινείται» αλλάζει, πηγαίνει κάπου. Κάνει κάτι. Για να απεικονίσουν αυτή την κίνηση, τοποθετήθηκαν δύο γραμμές στο κέντρο του κύκλου. Μία κάθετη και μία οριζόντια. Μαζί σχηματίζουν ένα σταυρό. Στην κάθετη ράβδο έχουν αποδοθεί πολλές έννοιες, συμπεριλαμβανομένης της ανάστασης, της ζωής, της εκδήλωσης που εμποτίζει τη θεότητα κ.λπ. Η οριζόντια γενικά χρησιμοποιείται για να αναπαραστήσει τον ορίζοντα, για να διαχωρίσει την ανώτερη/κατώτερη, θεϊκή/ανθρώπινη, μορφή από την άμορφη. Η απεικόνιση του σταυρού, ως συμβόλου, εισάγει την έννοια της κατεύθυνσης και της διάρκειας ή του «χρόνου». Αυτά τα στοιχεία, κάθετα και οριζόντια, συνδυασμένα, αντιπροσωπεύουν την Κίνηση και τη Ζωή, γι 'αυτό και οι αρχαίοι πολιτισμοί παγκοσμίως αγκάλιασαν πλήρως τη χρήση του σταυρού.
Αντιπροσωπεύουν επίσης τις Ακτίνες Ζωής και τα Πεδία έκφρασης της Θειότητας.
Λόγω, της ηγεμονίας του χριστιανικού δόγματος στον δυτικό πολιτισμό, ο σταυρός παρεξηγήθηκε σε μεγάλο βαθμό, καθώς στην οριζόντια ράβδο αποδόθηκε το στίγμα του υλισμού (επομένως του κακού), οπότε συνέδεσε ολόκληρη την εικόνα του σταυρού με τη σταύρωση, με μια εικόνα πόνου και «θανάτου». Αυτή η προσέγγιση δίνει έμφαση στον χωρισμό του ανθρώπου από τον Θεό, παρά στη θεία Ενότητά του μέσα στο Πνεύμα.
Ο σταυρός στις πολλές επαναλήψεις του, είτε πρόκειται για τον σταυρό T (ταφ), είτε για τον ανκ κ.λπ. αντιπροσωπεύει ΠΑΝΤΑ την πληρότητα της Ζωής και της Κίνησης, ή όπως την ονόμαζε η Μπλαβάτσκυ Tης «Μεγάλης Πνοής».
Το επόμενο βήμα στην αναπαράσταση της κίνησης της συνείδησης σε εκδήλωση μπορεί να παρατηρηθεί στην περιστροφή του ισοσκελή σταυρού γύρω από το κέντρο του ή τον ‘εαυτό’ του. Τότε οι γραμμές κινούνται έτσι ώστε οι άκρες τους να αγγίζουν διακριτά σημεία στην περίμετρο. Έτσι, από αυτή την κίνηση προκύπτουν δύο νέες ‘λειτουργικές’ κινήσεις.
Η πρώτη είναι η κίνηση κατά την φορά των δεικτών ενός ρολογιού. Δεδομένου ότι η «διάρκεια» ορίζεται από διαστήματα, προκύπτει η έννοια των «κύκλων». Παρακολουθώντας την «κίνηση» μέσω της κατεύθυνσης και της διάρκειας, αποκαλύπτεται και διευκρινίζεται η θέση κάποιου στο ευρύτερο σχέδιο των πραγμάτων.
Η δεύτερη είναι η κίνηση της περιστροφής. Η περιστροφή είναι η απόδειξη της «ζώσας» αρχικής κίνησης. Θυμίζουμε ότι υπάρχουν διάφοροι τύποι περιστροφής, ανάλογα με τη δύναμη της αρχικής ώθησης και της κατεύθυνσης περιστροφής κ.λπ., που δημιουργούν σχήματα, δίνες κ.α. Η περιστροφή είναι ένας πρωταρχικός οργανωτικός μηχανισμός «οικοδόμησης» της συνείδησης σε εκδήλωση. Και μια από τις πρωταρχικές λειτουργίες των Ντέβας είναι «να δομήσουν» αυτόν τον εκδηλωμένο κόσμο.
Η περιστροφή του σταυρού δημιουργεί ή παράγει το σύμβολο της σβάστικας, το υπέρτατο σύμβολο του «θείου ανέμου», ή της κίνησης/ζωής στην πλήρη δύναμή της.
Αυτό το σύμβολο δείχνει πώς το σημείο (θεία ώθηση) κινείται προς τα έξω μέσω των οριζόντιων και κάθετων γραμμών (θα μπορούσαν να αποδοθούν με Ακτίνες-κάθετες γραμμές ενέργειας και Πεδία-οριζόντιες γραμμές ενέργειες), μέχρι τη στιγμή που χτυπούν τα οριακά τοιχώματα (ΤΟΝ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ Της), μιας συγκεκριμένης μορφής ζωής -είτε πρόκειται για ένα σύμπαν είτε για ένα μυρμήγκι- και εκτρέπονται προς τα πίσω για να συνεχίσουν να κινούνται μέσα στο δοχείο της μονάδας ζωής.
Αυτή η απεικόνιση της συνεχούς κίνησης αντιπροσωπεύεται από τα «φτερά» που δημιουργούνται από την κάμψη. Αν και το σύμβολο συνήθως απεικονίζεται με κάμψη γωνίας 90 μοιρών, αυτό είναι αντιπροσωπευτικό μόνο της έννοιας των γωνιών γενικά. Η αλήθεια είναι ότι διαφορετικές γωνίες κάμπτουν ευθείες γραμμές σε διαφορετικές τροχιές και έτσι δημιουργούν διαφορετικά σχήματα. Διαφορετικά σχήματα αντανακλούν διαφοροποιημένες ουσίες της Μίας θείας Πηγής δημιουργώντας την ποικιλία των εκδηλωμένων μορφών ζωής που αποτελούν τον κόσμο. Η φύση και «ο Θεός αεί γεωμετρεί». Και όλη η γεωμετρία βρίσκεται μέσα στον συμβολισμό του Sri Yantra.
Είναι ένα ιερό γεωμετρικό διάγραμμα που χρησιμοποιείται στην παράδοση Shri Vidya του Ινδουισμού. Είναι μια σύνθετη μάνταλα που αποτελείται από εννέα αλληλοσυνδεόμενα τρίγωνα που περιβάλλουν μια κεντρική κουκκίδα που ονομάζεται bindu. Τα τέσσερα τρίγωνα που δείχνουν προς τα πάνω αντιπροσωπεύουν το Shiva (η αρσενική αρχή), ενώ τα πέντε τρίγωνα που δείχνουν προς τα κάτω αντιπροσωπεύουν τη Shakti (τη θηλυκή αρχή). (Το είχε χρησιμοποιήσει ο Γκουρτζίεφ και απεικόνισε στα βιβλία του ο Ουσπένσκυ)
Μπορούμε να απεικονίσουμε τις τρεις μεγάλες διαιρέσεις της Ντεβαϊκής ζωής που εκδηλώνονται μέσω τριών διαφορετικών ιδιοτήτων του πνεύματος, ως εξής:
1η Όψη Ντέβας Μετάδοσης Πατέρας Ανεκδήλωτο Ηλεκτρικό Πυρ
2η Όψη Ντέβας Χειραγώγησης Γιος Ακτίνες Ηλιακό Πυρ
3η Όψη Ελλάσονες Δομητές
Στοιχειακά Μητέρα Πεδία Πυρ δια της τριβής
ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΩΝ 1ης ΑΚΤΙΝΑΣ ΝΤΕΒΑ
Οι ανώτερες ντεβαϊκέ ζωές βρίσκονται περισσότερο κατά μήκος της γραμμής ανάπτυξης του καταστροφέα ή της 1ης ακτίνας. Προέρχονται από το πρώτο υποεπίπεδο και των επτά πεδίων ύπαρξης και αντιπροσωπεύονται από πολλά διαφορετικά σύμβολα. Κάθε σύμβολο, σύμφωνα με την Ε.Π.Μπ. και τον Θιβετανό, έχει επτά επίπεδα ερμηνείας.
Μερικά από τα σύμβολα της πρώτης ακτίνας Ντέβας είναι το 7άκτινο αστέρι, το διαμάντι, το σπαθί και ο κεραυνός. Αυτοί οι Ντέβας, που χαρακτηρίζονται από μια ορισμένη πύρινη φωτεινότητα, λειτουργούν από το ατμικό πεδίο και έχουν ιδιαίτερη σημασία για τον αποκρυφιστή λόγω της εξαιρετικής γνώσης και δύναμής τους.
Ο Δ.Θ. έχει δηλώσει ότι η «λέξη της θέλησης» θα πρέπει για άλλη μια φορά να εκφωνηθεί για να μπορέσει η ανθρωπότητα να αποφύγει τη συμφορά.
Για να αντισταθμιστεί το σκοτάδι και η πλάνη που έχουν διάδοση στη σύγχρονη κοινωνία, θα πρέπει να προσεγγιστούν και να χρησιμοποιηθούν οι Ντέβας που εργάζονται κατά μήκος της πρώτης ακτίνας δύναμης.
"Το σφράγισμα της πόρτας όπου κατοικεί το κακό" είναι ευθύνη όλων των τύπων ακτίνων. Όταν αναλαμβάνεται, είναι ο πρωταρχικός τρόπος αντιμετώπισης της διάχυτης αρνητικότητας που παρατηρείται σήμερα.
Οι «ορθές ανθρώπινες σχέσεις» και η καλή θέληση είναι κρίσιμοι τομείς συνεισφοράς, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι απλώς προεκτάσεις της «Θέλησης για το Καλό». Η Θέληση για το Καλό πηγάζει κυρίως από τη Σαμπάλλα, όχι μόνο από την Ιεραρχία.
Το διαμάντι είναι το σύμβολο της σχολής Βατζραγιάνα (Vajrayāna) της Βουδιστικής Παράδοσης. Το Vajra, στα σανσκριτικά, έχει και τις δύο έννοιες του "κεραυνού" και του "διαμαντιού". Η Διαμαντένια Σούτρα (επειδή οι διδασκαλίες του Βούδα είναι σαν ένα διαμάντι που κόβει κάθε αυταπάτη) είναι μία από τις σημαντικότερες σούτρες στον κινεζικό βουδισμό. Το βουδιστικό Dorje διαμάντι ή κεραυνός είναι ένα σύμβολο πρώτης ακτίνας.
Όσοι οδεύουν και βρίσκονται στην 3η μύηση μπορούν να αξιοποιήσουν και να χρησιμοποιήσουν την τεράστια δύναμη των αγγέλων της πρώτης ακτίνας. Στην παρουσία τους, κατανοείται σαφώς το Θέλημα του Θείου και διευκολύνεται η επανεμφάνιση του λυτρωτικού προγράμματος του Χριστού.
Η καταστροφή των παλαιών μορφών προηγείται πάντα της οικοδόμησης ενός νέου μοντέλου πολιτισμού. Πολλές τρέχουσες αλλαγές στη γη είναι το αποτέλεσμα αυτής της κρυμμένης αλλά ισχυρής επιρροής των Ντέβας της 1ης ακτίνας που σαρώνουν τον πλανήτη.
Είναι επιτακτική η ανάγκη, οι μαθητές να μάθουν να ακούνε σωστά τις νότες της προσωπικότητας και της ψυχής τους και να τις προβάλλουν μέσω της δύναμης της Θέλησης στα ανώτερα πνευματικά πεδία.
Η εσωτερική κατανόηση του ήχου και η δημιουργική εφαρμογή του στην οικοδόμηση και την καταστροφή τελικά οδηγεί στην ακοή για όλες τις ακτίνες και τα πεδία. Έτσι, η ανθρωπότητα μαθαίνει να οικοδομεί και να καταστρέφει (στη μικρότερη κλίμακά της) με τον ίδιο τρόπο που ο Πλανητικός Λόγος το κάνει στην ανώτερη δράση Του.
Πηγές
"Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός" , Α.Α.Μπέιλη
"Ντέβας", Ντουάν Κάρπεντερ , https://light-weaver.com/
.jpg)