ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΜΑΪΟΥ 2022
EOΡΤΑΣΜΟΣ ΒΕΣΑΚ
Kείμενα που διαβάστηκαν στην εκδήλωση του Βεσάκ από την Ανθή K. και την Αρετή Ρ. και το ποίημα που έγραψε για την εκδήλωση η αδελφή μας Ντίνα
Το Φεστιβάλ του Βεσάκ, ή Φεστιβάλ του Βούδα, αποτελεί την κορύφωση του πνευματικού έτους και σηματοδοτεί μια πλανητική ευθυγράμμιση τέτοιας ολκής που εφελκύει ανταπόκριση από εξωπλανητικές πηγές. Κατά τη στιγμή αυτής της πανσελήνου, ο Βούδας λέγεται ότι κάνει την ετήσια εμφάνισή του σε μια απομονωμένη κοιλάδα στα Ιμαλάια. Για ένα σύντομο διάστημα, εμφανίζεται και πραγματοποιεί μια τελετή ύδατος ενώπιον του Χριστού και της συναθροισμένης Πνευματικής Ιεραρχίας. Η ευλογία του Βούδα μεταφέρει στη ροή της το αποτύπωμα του Θείου Σκοπού και τη ζωή από την οποία μπορεί η ανθρωπότητα να αντλήσει πνευματική στήριξη για τους μήνες που ακολουθούν. Αξίζει να αναφερθεί, ότι τέτοια εξυψωμένα όντα, όπως η Πνευματική Ιεραρχία αυτού του πλανήτη, μπορούν να δεχτούν με ασφάλεια αυτή την ιδιαίτερη Θεία κρούση μόνο άπαξ του έτους και μόνο μετά από τη δέουσα προετοιμασία. Παρόλο που η Ιεραρχία είναι πνευματικά τέλεια από τη δική μας οπτική, τα πάντα είναι σχετικά, και η μετάδοση πνευματικής ενέργειας από ένα θείο κέντρο σε ένα άλλο απαιτεί μια συγκεκριμένη ικανότητα για ασφαλή απορρόφηση του δυναμικού που προσλαμβάνεται. Η άφιξη του νέου ομίλου εξυπηρετητών του κόσμου, που δέχεται φώτιση στον Ταύρο, ήταν ένα τόσο κομβικό σημείο στην ανθρώπινη ιστορία για αυτόν ακριβώς τον λόγο: σήμαινε ότι, για πρώτη φορά, η Ιεραρχία μπορούσε να μεταδώσει ενέργεια σε αυτόν τον όμιλο ώστε να υποβιβαστεί με ασφάλεια για την ανθρωπότητα. Σύμφωνα με την Προαιώνια Σοφία, η γέφυρα Φωτός που συνδέει και ευθυγραμμίζει τα πλανητικά κέντρα της Σαμπάλλα, της Ιεραρχίας και της ανθρωπότητας ολοκληρώθηκε στη βασική της μορφή πριν από περισσότερα από 700 χρόνια. Στο Βεσάκ και σε κάθε πανσέληνο, συμμετέχουμε στη διεύρυνση, την ενίσχυση και τον καλλωπισμό αυτής της γέφυρας, χρησιμοποιώντας την ιερή λέξη, το OM, για να μεταδώσουμε τον κραδασμό της στοργικής και ενοποιητικής πρόθεσης της ψυχής στον κόσμο.
https://www.youtube.com/watch?v=T4CLazqxslc
~ ♥ Moola Mantra ♥ ~ - Extremely Powerful Mantra
Πέθανα ως ορυκτό, έγινα φυτό,
Πέθανα ως φυτό, αναπτύχθηκα σε ζώο,
Πέθανα ως ζώο, για να γίνω άνθρωπος.
Γιατί φοβάμαι;
Αφού ήμουν μικρότερος πριν κάθε θάνατο;
Κι άλλη μια φορά θα πεθάνω ως άνθρωπος, για να ανέλθω
Με τους αγγέλους ευλογημένος:
Αλλά ακόμη κι απ’ αυτούς πρέπει να περάσω:
Όλα εκτός απ' το Θεό αφανίζονται.
Όταν θα ‘χω θυσιάσει την αγγελική μου ψυχή,
Θα γίνω αυτό που ο νους δεν μπορεί καν να συλλάβει.
Ω, επέτρεψε μου να μην υπάρχω!
Γιατί η ανυπαρξία,
αντηχεί σαν μουσικό όργανο,
που λέει:
Σε αυτόν θα επιστρέψουμε.
Αγαπήστε ολόκληρη τη δημιουργία του Θεού, το σύνολο αυτής και της άμμου κάθε κόκκο. Αγαπήστε το κάθε φύλλο, την κάθε ακτίνα από το φως του Θεού. Αγαπήστε τα ζώα, αγαπήστε τα φυτά, αγαπήστε τα πάντα. Αν αγαπήσουμε το καθετί, θα αντιληφθούμε το θείο μυστήριο στα πάντα…
https://music.youtube.com/watch?v=vqfZ8rM1pag&list=PLMkCEz171j6x3gPSDhoaxr4bmd2XDiu_o
Έψαξα τον Θεό και βρήκα μόνο τον εαυτό μου.
Έψαξα τον εαυτό μου και βρήκα μόνο τον Θεό.
Νεκρός ήμουν.
Ζωντάνεψα ξανά.
Δάκρυα όλη η ζωή μου!
Έγινα το γέλιο
κι όλα
λόγω της Αγάπης
Όταν ήρθε,
η εφήμερη ζωή μου
από τότε και μετά,
έγινε πραγματικά αιώνια
Η Αγάπη είπε:
Όσο
πρέπει
τρελός δεν είσαι
στον οίκο ετούτο
δεν χωράς
Έτσι
προσπάθησα
και έγινα τρελός,
τρελός αρκετά
για να βρεθώ σιδηροδέσμιος
Η Αγάπη
είπε:
Όσο
πρέπει
δεν είσαι μεθυσμένος
στα πλήθη ετούτα
να ταιριάζεις.
Και πήγα
και ήπια κρασί.
Ήπια κρασί αρκετό
να ξεχειλίσει το μυαλό
με αβάσταχτη ελαφρότητα.
Η Αγάπη είπε:
Ακόμα παραμένεις
υπερβολικά έξυπνος
με φαντασία γεμάτος
και με σκεπτικισμό.
Έτσι
προσπάθησα
κι έγινα ευκολόπιστος
και τότε έντρομος
απομακρύνθηκα γρήγορα
από όλα αυτά
Η Αγάπη είπε:
Είσαι
ένα κερί
που εκλύει τους πάντες
που μαζεύει τον καθένα
γύρω σου
Άλλο πια
δεν είμαι
ένα κερί που μοιράζει φως
πλήθη πια γύρω μου δεν έλκω
και σαν τον καπνό
έχω σκορπίσει πια ολούθε
Η Αγάπη είπε:
Είσαι
ένας δάσκαλος
Είσαι ένα κεφάλι
και για τους πάντες
είσαι ένας ηγέτης
Άλλο πια
δεν είμαι
μήτε δάσκαλος
μήτε ηγέτης
μοναχά ένας υπηρέτης ταπεινός
των επιθυμιών σου
Η Αγάπη είπε:
Πάνω
σου ήδη έχεις
φτερά ολόδικα σου
δεν θα σε δώσω εγώ
άλλα φτερώματα
Και τότε η
καρδιά μου
στα δυο σχίστηκε
και ξεχείλισε
από ένα νέο φως
ολόγιομο με νέα ζωή
Τώρα μέχρι
και οι ουρανοί
ευγνωμοσύνη τρέφουν
γιατί εξαιτίας της Αγάπης
έφτασα να γίνω
εγώ ο φωτοδότης»
https://www.youtube.com/watch?v=fjTsIF9yGl8
Η ΑΤΡΑΠΟΣ
Μη ζητάς, ω Δισευλογημένε, να επιτύχεις την πνευματική
ουσία πριν ο νους απορροφήσει. Δεν αναζητείται έτσι η σοφία. Μόνο εκείνος που
έχει το νου δεμένο και βλέπει τον κόσμο σαν σε καθρέπτη μπορεί ασφαλώς να του
εμπιστευθούν την εσώτερη αίσθηση. Μόνο εκείνος που γνωρίζει ότι οι πέντε
αισθήσεις είναι πλάνη κι ότι τίποτε δε μένει παρά οι δύο μπροστά, μπορεί να
γίνει δεκτός στο μυστικό του μετατοπισμένου Σταυροειδούς.
Η ατραπός που διανύεται απ’ τον Υπηρέτη είναι η
ατραπός του πυρός που περνά απ’ την καρδιά του και οδηγεί στην κεφαλή. Δεν
είναι η ατραπός της ηδονής, ούτε η ατραπός του πόνου που οδηγεί στην
απελευθέρωση ή φέρνει τη σοφία. Με
την υπέρβαση των δύο, με το σμίξιμο πόνου και ηδονής φθάνουμε στο στόχο, το
στόχο αυτό που βρίσκεται μπροστά σαν ένα σημείο
φωτός που φαίνεται στο σκοτάδι μιας χειμωνιάτικης νύχτας. Αυτό το σημείο φωτός
μπορεί να φέρνει στο νου το μικρό κερί κάποιας μελαγχολικής σοφίτας, αλλά –
καθώς βαδίζουμε την ατραπό που οδηγεί στο φως με το σμίξιμο του ζεύγους των
αντιθέτων – το μικρό αυτό ψυχρό και τρεμάμενο σημείο αυξάνει με σταθερή λάμψη
ωσότου έρθει στο νου του οδοιπόρου στο δρόμο το θερμό φως κάποιου λαμπρού
λύχνου.
Προχώρα, ω Προσκυνητή, με
σταθερή υπομονή. Δεν υπάρχει κερί ούτε γήινος λύχνος που τρέφεται με λάδι. Η
ακτινοβολία αυξάνει συνεχώς μέχρι να τερματισθεί η ατραπός σε μια λάμψη δόξας
κι ο οδοιπόρος της νύχτας γίνει παιδί του ηλίου και εισέλθει στις πύλες της
ακτινοβόλου αυτής σφαίρας.
https://www.youtube.com/watch?v=YHPXxnQueik
“Ο δρόμος της ψυχής είναι ταυτόχρονα ο παλιότερος και ο πλατύτερος … γιατί η ψυχή κάνει κάτι περισσότερο από το να διατρυπά το πέπλο της ύλης· ταυτίζεται και με το πέπλο και με την Πραγματικότητα πίσω απ’ το πέπλο. Ως εκ τούτου ψυχή, πέπλο και Πραγματικότητα, γίνονται αισθητά σαν ένα.”
“Yπάρχει μέσα μου μια φλόγα που στάθηκε
Ασάλευτη, ατάραχη μες την
καταχνιά των χρόνων,
Μη γνωρίζοντας ούτε αγάπη
ούτε γέλιο, ελπίδα ή φόβους,
Ούτε του κακού το ανόητο
καρδιοχτύπι, ούτε του καλού το μεθύσι.
Tον ίσκιο δε νιώθω των
αέρηδων που φέρνουν μελαγχολία,
Τον ψίθυρο της παλίρροιας
που πισωγυρνά δεν ακούω,
Πόθων σκέψη δεν πλέκω,
ούτε δακρύων,
Αδέσμευτος όντας από
χρόνο, από συνήθεια.
Γέννηση δεν ξέρω, ούτε το
θάνατο ξέρω που παγώνει·
Τη μοίρα δε φοβάμαι, ούτε
τη συνήθεια, την αιτία ή την πίστη,
Tα όνειρα του ύπνου των
λόφων πια δε θα με δένουν,
Εγώ είμαι το μπουμπούκι,
το λουλούδι, εγώ κι ο σπόρος·
Γιατί ξέρω πως σ’ ό,τι
βλέπω,
Το μέρος είμαι εγώ κι αυτό
η ψυχή μου είναι.”
“Eίδα μια ζωή γεμάτη με τη
φλόγα του Θεού!
Πατέρα μου, δώσε μου
Την ευλογία μιας ζωής που αναλίσκεται απ’ το
Θεό
Για να μπορώ να ζω για Σένα.
Mια πύρινη ζωή! Mια ζωή φλογισμένη από Θεό,
Πυρωμένη από τις φλόγες της πεντηκοστιανής
αγάπης!
Mια ζωή όλο φωτιά! όλο φωτιά από αγάπη για
τους ανθρώπους
Που την άναψε η θεία ευσπλαχνία εκ των άνω.
Mια φλεγόμενη ζωή που ο Θεός μπορεί να πάρει
και να ρίξει
Σε σπίτι, στο δρόμο ή όπου αλλού θελήσει,
Για να κάνει ν’ ανάψει γι’ Aυτόν κάποια άλλη
ζωή
Κι έτσι να απλώσει ακόμα πιο πέρα τη φωτιά.”
https://www.youtube.com/watch?v=MFCrZfc3nZc
Música Clássica Indiana para concentração, relaxamento, yoga, estudo e foco
Ο ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ ΠΟΥ
ΑΚΟΥΕΙ
Άκουσε, ω Προσκυνητή, τον ψαλμό της Λέξης απ’ τους
μεγάλους Ντεβαϊκούς Κυρίους. Σίγησε τους γήινους κραδασμούς, ηρέμησε τους
ασίγαστους μόχθους του κατώτερου νου και με προσεκτικό αυτί αφουγκράσου τους ήχους που υψώνονται στο θρόνο του
Λόγου. Μόνο όσοι έχουν αγνή καρδιά μπορούν ν’ ακούσουν, μόνο οι πράοι μπορούν
ν’ ανταποκριθούν.
Οι θυελλώδεις ήχοι της γήινης μάχης, οι διαπεραστικοί
κραδασμοί της υδάτινης σφαίρας, η βροντερή νότα που σημαδεύει τη θέση της
σκέψης, σβήνουν τον ήχο και αποκλείουν τον τόνο. Αυτός που είναι σιωπηλός,
ήρεμος και ήσυχος, αυτός που τα βλέπει όλα δια του θείου φωτός και δεν
οδηγείται από το φως που ανακλάται στις τριπλές σφαίρες, αυτός σύντομα θ’
ακούσει. Απ’ τον περιβάλλοντα αιθέρα θα ηχήσει μια νότα στο αυτί του που δε θα
μοιάζει με τους φθόγγους που αντηχούν στο γήινο κόσμο.
Άκουσε, ω Προσκυνητή, γιατί όταν αυτός ο ήχος
αντηχήσει με χρωματιστό κραδασμό στην εσώτερη αίσθηση, θα ξέρεις ότι
επιτεύχθηκε ένα σημείο που δείχνει μια μεγάλη μετάβαση.
Πρόσεξε τότε, ω Προσκυνητή, για τον ερχομό αυτής της
ώρας. Με αγνή προσπάθεια πλησίασε κοντύτερα σ’ αυτό τον Ήχο. Γνώρισε ότι όταν ο
τόνος του εισχωρεί στην ομιχλώδη αυγή, ή στο γλυκό ηλιόφωτο ηχεί απαλά στο
αυτί, η εσώτερη ακοή θα γίνει γρήγορα μια πλατιά αίσθηση και θα δώσει θέση στην
όραση και την τέλεια κατανόηση.
Γνώρισε ότι όταν η
μουσική των σφαιρών φθάνει σε σένα νότα με νότα, στην ομιχλώδη αυγή ή το λαμπρό
μεσημέρι, στο ψυχρό βραδινό, ή αντηχεί στη βαθιά νύχτα, στο ρυθμικό της τόνο
βρίσκεται η κρυφή αποκάλυψη.
Ο Ευλογημένος Βούδας είπε
κάποτε στους μαθητές Του «ας καθίσουμε σε σιωπή κι αφήστε τα μάτια σας να
κοιτάζουν»
‘Υστερα από λίγο ο
Διδάσκαλος ρώτησε : «πόσες φορές άλλαξα την θέση μου?»
Κάποιος παρατήρησε δέκα
αλλαγές, ένας άλλος μόνο τρεις και κάποιος επέμενε ότι ο Διδάσκαλος είχε
παραμείνει ακίνητος.
Ο Κύριος της Σοφίας
χαμογέλασε «άλλαξα την θέση μου και τις πτυχές του ενδύματός μου 77 φορές. Όσο
δεν μαθαίνουμε να διακρίνουμε την πραγματικότητα δεν θα γίνουμε Αρχάτ.»
https://www.youtube.com/watch?v=yQjHSIHPJfw&t=851s
Συ Θεέ με βλέπεις.
Aυτός ο Θεός είναι το θείο μέσα μου, ο ενοικών Xριστός, η
Ψυχή.
Για πολύ καιρό αυτή η ψυχή με αντιλαμβάνεται και με
παρατηρεί.
Tώρα για πρώτη φορά είμαι σε θέση να δω το Θεό.
Mέχρι τώρα ήμουν αρνητικός στη θεία αυτή Πραγματικότητα.
H θετική σχέση είναι εφικτή.
Aλλά αυτό φαίνεται να εμπεριέχει την ιδέα της
δυαδικότητας.
Aλλά εγώ και ο Θεός είμαστε ένα.
Eίμαι και πάντοτε ήμουν Θεός.
Άρα με είδε ο Eαυτός μου.
Eίμαι αυτός ο Eαυτός, Aυτός ο Eαυτός είμαι εγώ.
https://www.youtube.com/watch?v=MFCrZfc3nZc
Música Clássica Indiana para concentração, relaxamento,
yoga, estudo e foco
ΕΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Πού είναι η πύλη, ω Λανού, που φρουρεί τον
τριπλό δρόμο;
Μέσα στην ιερή καρδιά Εκείνου που είναι η τριπλή
Ατραπός. Φθάνω στην πύλη και περνώ, μπαίνοντας έτσι στην Καρδιά μέσω της
πλατιάς συμπόνιας.
Πόσες πύλες υπάρχουν, ω Διαβάτη του Δρόμου;
Οι πύλες είναι επτά και καθεμιά οδηγεί στο κέντρο μιας
μεγάλης σφαίρας μακαριότητας. Απ’ αυτόν που ζητά να μάθει, πρέπει να βρεθεί η
πρώτη πύλη. Όταν μπει σ’ αυτή, με περιοδικούς κύκλους θα βρει τις άλλες έξι.
Μιλάς για την πλατιά συμπόνια σαν το κλειδί
που ανοίγει διάπλατα τις πύλες. Εξήγησε με λόγια απλά την ανάγκη που
συνεπάγεται.
Η ανάγκη για ευγενική ευσπλαχνία που γνωρίζει και
βλέπει κι όμως κατανοεί· η ανάγκη για κρυστάλλινα δάκρυα που ξεπλένουν τις
αμαρτίες του αδελφού· η ανάγκη για πύρινο θάρρος που μπορεί να κρατήσει το χέρι
του αδελφού και να τον σηκώσει και υψώσει παρότι ο κόσμος κραυγάζει “όχι”· η
ανάγκη για την κατανόηση που δοκίμασε και γνωρίζει· η απόκρυφη αίσθηση της
εναδικότητας πρέπει να οδηγεί στην πύλη.
Τι άλλο μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην
πύλη της Ατραπού;
Πρώτα η συμπόνια και η συνειδητή εναδικότητα· έπειτα ο
θάνατος σε κάθε μορφή που συγκρατεί και κρύβει τη ζωή· κατόπιν η σοφία που
συνδέεται με τη μάθηση και η σοφή χρήση της Λέξης· η ομιλία μιας απόκρυφης
φύσης και η σιωπή του Κέντρου, που διατηρείται στο θόρυβο όλου του κόσμου.
Μπορείς, ω Λανού, να σμίξεις αυτές τις
σκέψεις σε ένα τριπλό φορτίο;
Πρώτα η Εναδικότητα,
έπειτα η Λέξη και τελικά η Ανάπτυξη.
Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΠΥΛΗ
Ένας πελώριος κώνος πυρός φαίνεται στο μέσο μιας άγονης ερήμου. Ένας
άνθρωπος στέκει μπροστά στη σκηνή σε στάση δισταγμού. Ο κώνος στέκει ανάμεσα
στον άνθρωπο και σε μια γόνιμη χώρα.
Ύψωσε τον κώνο απ’
την άγονη ερημιά. Μόνο η θερμότητά του είναι αισθητή και μόνο η λάμψη
του γίνεται ορατή. Οι φλόγες του σάρωσαν τη χώρα κι άφησαν τη γυμνή έρημο.
Ακτινοβολεί πυρ που καταβροχθίζει τα πάντα μπροστά του. Όλα τα πράσινα πράγματα
πεθαίνουν και οι κάτοικοι της σφαίρας υποχωρούν μπροστά στη φλόγα του που
καψαλίζει και καίει, σκληρή και υπέροχη.
Λευκή είναι η εσώτερη καρδιά της, ερυθρή η
περιβάλλουσα φλόγα και κίτρινη η φωτιά που απλώνεται. Σαν μανδύας άγριας
θερμότητας σταματά την όραση και σκοτεινιάζει τα παραπέρα. Σαν σάβανο
ροδοκόκκινο με βαθύ πορτοκαλί καλύπτει όλη την απόσταση.
Από τη χώρα τη γεμάτη και πράσινη μέσω της άγονης
ερημιάς ταξίδεψε μακριά ο Προσκυνητής. Τίποτε δεν κράτησε και φύλαξε, τίποτε
εκτός από την ισχυρή του επιθυμία· πίσω στο δρόμο δεν μπορεί να πάει, αλλά
μπροστά στη φωτιά.
Απ’ αυτό τον κώνο του πυρός, αντηχώντας απ’ την καρδιά
του, μια φωνή γοργή στα αυτιά του λέει: “Ιδού ο τόπος του Θεού”.
Απ’ τον κώνο του πυρός μια νότα φθάνει στο αυτί του
που αγγίζει μια χορδή στο στήθος του και ξυπνά γοργή ανταπόκριση.
Προχώρησε, ω
Προσκυνητή, στη φλόγα· αψήφησε την άγρια θέρμη του πυρός· μπες στην πύλη που
κρύβεται απ’ το φως της.
Η θύρα είναι εκεί, αόρατη, άγνωστη, φυλασσόμενη
απ’ τους Κυρίους της Φλόγας. Βαθιά
στην καρδιά του κίτρινου, κρυμμένο απ’ την εξωτερική στεφάνη, βρίσκεται το κλειδί που κρύβει το
μυστικό. Το κατώφλι της εσώτερης αυτής θύρας, το αόρατο σκαλί που πρέπει να
βρεθεί, θα συναντήσει τα πόδια στις παρυφές της φλόγας. Άπλωσε το χέρι κι
άγγιξε τη θύρα, χτύπα τρεις φορές με αγνή πρόθεση. Μια φωνή θ’ απαντήσει σ’
αυτή την κλήση. Τα λόγια θα ηχήσουν: “Ποιος ζητά το δρόμο;”
https://www.youtube.com/watch?v=0_Pn5puYb0o
Mei-lan - Angelic Frequency
(inspired by 'Awaken' album)
Σαν τ` αστέρια , σαν μια οφθαλμαπάτη, σαν ένα λυχνάρι σαν μια αντανάκλαση, σαν σταγόνες δροσιάς ή φυσαλίδες. Σαν ένα όνειρο, σαν μια αστραπή ή ένα σύννεφο. Έτσι θάπρεπε να καθορίζεται η ΧΑΡΙΣ
ΕΝΑ ΜΑΝΤΡΑΜ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ
Το σημείο του φωτός μέσα στο πυρακτωμένο τόξο, ω
Προσκυνητή στην Οδό, αυξάνει κι ελαττώνεται καθώς η εφαρμογή αυστηρή ή όχι
προδίδει το σκοπό μέσα στην καρδιά.
Το σημείο αυτό είναι πάντα εκεί, απαρατήρητο κι αόρατο. Σκοτεινή και θλιβερή είναι η νύχτα
και πονεμένη η καρδιά του αφώτιστου Προσκυνητή. Σκοτεινή είναι η νύχτα αλλά η
θλίψη δε γίνεται αισθητή όταν στη σκοτεινή θύρα φαίνεται το ζωηρό απατηλό φως,
το φως που τρεμοσβήνει πάντα μπροστά, πλανεύοντας με το φέγγος του τον
Προσκυνητή που πάντα προχωρεί.
Έξι φορές μπορεί ν’ αυξηθεί και να ελαττωθεί το φως,
έξι φορές η λάμψη γίνεται αισθητή, αλλά στην έβδομη ώρα της λάμψης η Φλόγα
ξεπηδά.
Έξι φορές η Φλόγα ξεπηδά, έξι φορές αρχίζει η καύση,
αλλά στην έβδομη ώρα ο βωμός χάνεται απ’ τη θέα και μόνο η Φλόγα φαίνεται.
Έξι φορές ο κύκλος του καυστικού πυρός, έξι φορές η
βουερή κάμινος καίει και ξεχωρίζει, αλλά την
έβδομη τίποτε δε μένει εκτός απ’ την ανερχόμενη Φλόγα που ανεβαίνει στο
Τριαδικό Πνεύμα.
Έξι φορές η Φλόγα ανεβαίνει, έξι φορές το νέφος
υποχωρεί, αλλά την έβδομη τίποτε δε φαίνεται εκτός απ’ το αιώνιο πυρ.
Έξι φορές οι φλόγες απορροφούν το ύδωρ, έξι φορές η
υγρασία εξαφανίζεται, αλλά στην έβδομη μεγάλη απορρόφηση τίποτε δε μένει εκτός
από ιριδίζον πυρ.
Τρεις φορές το πυρ περιτυλίγει, τρεις φορές ο ήλιος
υποχωρεί· την τέταρτη το έργο γίνεται και τίποτε δε μένει εκτός απ’ την
πρωτογενή Φλόγα. Η Φλόγα αυτή απορροφά, περιστρέφεται, παίρνει και παραμένει.
Όταν όλα όσα υπάρχουν διαβούν τη Φλόγα, τότε Χρόνος δεν υπάρχει.
Όσοι με αντιλαμβάνονται από την μορφή μου
Και με ακολουθούν από την φωνή μου
Χάνονται σε άσκοπες προσπάθειες
Αυτοί δεν πρόκειται να με αντικρύσουν.
Τους Βούδες πρέπει να τους βλέπουν από το Ντάρμα τους
Και από το νταρμικό σώμα τους να καθοδηγούνται
Και όμως η αληθινή φύση του Ντάρμα είναι ασύλληπτη
Και κανένας δεν μπορεί να την αντιληφθεί σαν αντικείμενο.
Nada Himalaya 2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου