«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»
ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.
6 Φεβρουαρίου 2022
Τυπώθηκε στο
The Beacon - Ιούλιος
1971 και Νοέμβριος 1999
από τον MF HASELHURST
Ένα από τα κύρια καθήκοντα της συνδυασμένης Ιεραρχίας
είναι η παρουσίαση στην ανθρωπότητα των βασικών θεϊκών ιδεών. (Μαθητεία στην Νέα Εποχή, Τόμος ΙΙ, αγγλ. σελ. 185)
ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΠΟΣΟ ΙΣΧΥΡΗ επιρροή έχει η ηλικία, η
φυσική ηλικία, η ηλικία του σώματος, όχι της ψυχής, στα κρίσιμα σημεία της
εκπαίδευσης της μαθητείας. Άνδρες και γυναίκες
διαπραγματεύονται χρόνια αναγκαστικά διαιρεμένης προσπάθειας, ικανοποίησης οικογενειακών
και κοινωνικών δεσμεύσεων καθώς και των απαιτήσεων της εσωτερικής προσπάθειας
και, στη συνέχεια, στα χρόνια της εξαιρετικής ευκαιρίας, όταν οι εξωτερικές
υποχρεώσεις μειώνονται και οι εξωτερικές απαιτήσεις για χρόνο και προσοχή
μειώνονται, στρέφονται με την πλάτη τους, κλείνουν το μυαλό τους στις ευκαιρίες
που ανοίγονται. Και όλα αυτά
εξαιτίας αυτής της τόσο ισχυρής ψευδαίσθησης της «γηρατειάς».
Είναι τραγική απώλεια για την
παγκόσμια εσωτερική ομάδα που τόσοι πολλοί μαθητές είτε παραμερίζουν την
εργασία τους είτε μειώνουν την έντασή της την ακριβή χρονική στιγμή που τους
παρουσιάζονται ευκαιρίες σε ευρύτερη κλίμακα από ποτέ. Αντί να θεωρούν τη φυσική ηλικία ως περίοδο απόσυρσης,
μια περίοδο που η ζωή πλησιάζει, γίνεται περιορισμένη, ήσυχη και περιορισμένη,
οι μαθητές θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που πραγματικά συμβαίνει
είναι ότι πολλαπλασιάζονται οι πνευματικές ευκαιρίες. Οι όψεις της ψυχής εξαπλώνονται με αυξανόμενη δόξα, καθώς
τα εμπόδια των μικρότερων καθημερινών καθηκόντων εξαφανίζονται, αφήνοντάς τις
ελεύθερες να ζήσουν ως ψυχές. Η Μάργκαρετ
Φορμπς έγραψε μια προσευχή που θα μπορούσε να απευθύνεται στους μαθητές σε αυτό
το σημείο της εκπαίδευσής τους:
Διαθέσιμη για καθοδήγηση είναι
επίσης η σαφής, αδιαμφισβήτητη δήλωση του Θιβετανού Διδασκάλου ότι η ψυχή
μπορεί να εργαστεί πιο εύκολα μέσα από σώματα πειθαρχημένα από καιρό στη χρήση
της, παρά μέσω εκείνων που είναι νεότερα. Ο παράγοντας υψίστης σημασίας είναι εκείνο το σημείο
συνειδητής επίγνωσης, το οποίο πρέπει να μετατοπιστεί πέρα από τα φυσιολογικά
ανθρώπινα επίπεδα. Ποια
καλύτερη περίοδος για να ολοκληρωθεί αυτό από τα χρόνια κατά τα οποία οι
ατροφίες της επιθυμίας, τα καθήκοντα μειώνονται και οι πιέσεις χρόνου
μειώνονται ως εκ θαύματος;
Αυτά είναι τα χρόνια ευκαιριών του
μαθητή, ευκαιρία να επεκτείνουν τις υπάρχουσες προσπάθειες και να
ξεκινήσουν νέες. Τώρα έχει
πολύτιμες ώρες στις οποίες η ενέργεια της σκέψης μπορεί να χρησιμοποιηθεί
δημιουργικά και η εργασία στον διαλογισμό μπορεί να εμβαθύνει. Αυτά πρέπει να είναι χρόνια ακτινοβολίας, σκόπιμης
έκφρασης, χρόνια κατά τα οποία ο μαθητής διαπιστώνει, πιθανώς προς
έκπληξή του, ότι έχει αναπτύξει ικανότητες που τώρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν
για να αποκαλύψει και να ακτινοβολήσει την αγάπη και το φως, την θέληση και τον
σκοπό αυτού του Θείου Εαυτού, του οποίου είναι αποσπασματική έκφραση.
Στη νεολαία και στη μέση ηλικία, ο
υποψήφιος και ο μαθητής καλούνται να ανταπεξέλθουν σε ποικίλες, εξωτερικά
προσανατολισμένες δεσμεύσεις. Υπάρχουν
απαιτήσεις από την οικογένεια και τους φίλους, τις κοινωνικές υποχρεώσεις, την
περίπλοκη διαδικασία του βιοπορισμού, την ανατροφή των παιδιών, την ικανοποίηση
των απαιτήσεων του εξωτερικού του περιβάλλοντος. Όλα αυτά τα πράγματα αποσπούν (σωστά, αλλά αποσπούν την
προσοχή) από τον βασικό στόχο τού να ζεις ως ψυχή, να κατευθύνεις πνευματικές
ενέργειες, να μάθεις να αναγνωρίζεις, να συνειδητοποιείς και να απελευθερώνεις,
την πνευματική αλήθεια.
Εάν ένα άτομο είναι μαθητής για
πολλές ζωές, θα έχει αναπτύξει σημαντική ικανότητα στη διατήρηση της
συνείδησης, πέρα από αυτούς τους περιορισμούς και θα μπορεί να τους
χρησιμοποιεί με κάποιο βαθμό ευκολίας ως πτυχές της εσωτερικής του εργασίας. Για το άτομο που ασχολείται με την εσωτερική μελέτη για πρώτη
φορά, ή που είναι τουλάχιστον σχετικά νέο σε αυτήν, τέτοια καθήκοντα και
υποχρεώσεις μπαίνουν μεταξύ αυτού και του σκοπού του, εκτρέποντας, προσωρινά,
την προσοχή και την ενέργεια που θα αδυνατούσε να δώσει στην εσωτερική
προσπάθεια.
Είναι, φυσικά, μόνο μια φαινομενική διακοπή. Στην
πραγματικότητα, εκπαιδεύει τον εαυτό του στις δεξιότητες, τις ικανότητες και
τις ιδιότητες που χρειάζεται για να ξεδιπλώσει ή να ενισχύσει, εάν η ψυχή θέλει
να εργαστεί με τη μέγιστη αποτελεσματικότητα μέσω του εξωτερικού της οργάνου,
της ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Αυτές οι υποχρεώσεις εξωτερικού επιπέδου, σωστά
εκπληρωμένες, οδηγούν στην ατροφία και την επακόλουθη απόρριψη ανεπιθύμητων και
παρεμποδιστικών στοιχείων χαρακτήρα.
ΧΡΟΝΙΑ
ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ
Ωστόσο, για μια περίοδο της διάρκειας ζωής ή της
ενσάρκωσης, μεγάλη προσοχή επικεντρώνεται αναγκαστικά στο παρόν σημείο
συνειδητοποίησης, στον κόσμο της καθημερινής προσπάθειας και ζήτησης. Με πόση χαρά, λοιπόν, θα έπρεπε οι μαθητές να
καλωσορίσουν τον ερχομό εκείνης της περιόδου που συνήθως αναφέρεται ως
«γηρατειά» και συνδέεται στο μυαλό των ανθρώπων με τον περιορισμό. Εδώ, σε αυτή την περίοδο των «γηρατειών», ανοίγουν τα
χρόνια της ευκαιρίας. Είναι χρόνια
κατά τα οποία ο μαθητής είναι ελεύθερος να μεταφέρει το εκπαιδευτικό του πρόγραμμα
σε ένα υψηλότερο επίπεδο, να εστιάσει τη συνειδητή του επίγνωση πολύ πιο μόνιμα
πέρα από τις άμεσες ανάγκες. Τώρα είναι η
εποχή που τα εξωτερικά καθήκοντα, οι δεσμεύσεις, τα ενδιαφέροντα, οι προσωρινές
εκφράσεις μιας ζωής μεταφέρονται συνειδητά πέρα από (ή είναι πάνω ή μέσα;)
αυτές τις περιοριστικές υποχρεώσεις.
Οι λέξεις ελάχιστη σημασία έχουν. Γεγονός είναι ότι η ψυχή μπαίνει στα δικά της. Είναι ελεύθερη να κυριαρχεί, με πολύ μικρή διακοπή, στα
τόσο προσεκτικά ενσωματωμένα οχήματά της, να τα πλημμυρίσει με τη θεϊκή, διαρκή, αιώνια ζωή της
καθώς αποδεικνύει την πραγματικότητά της μέσω της φαινομενικής εμφάνισης.
Δεν πρόκειται για ποιητικές έννοιες,
που συλλαμβάνονται ως βλέμματα της νεολαίας σε ένα εξιδανικευμένο γήρας. Αντιπροσωπεύουν την πραγματική εμπειρία ενός μαθητή που
έχει περπατήσει την Οδό για μια μακρά ζωή και τώρα αντιμετωπίζει εκείνα τα
φαινομενικά έρημα χρόνια που κλαίνε δυνατά για να εξορύξουν τον πνευματικό τους
πλούτο.
Ο Θιβετανός λέει ξεκάθαρα και
κατηγορηματικά ότι η σωματική κόπωση δεν χρειάζεται απαραίτητα να βλάψει, με
κανέναν τρόπο, τη χρησιμότητα του μαθητή, αφού οι μαθητές έχουν μια περίεργη
ικανότητα να συνεχίσουν τη δουλειά τους ανεξάρτητα από το τί μπορεί να τους συμβαίνει σωματικά. Μαθαίνουν να ζουν με σωματικές αναπηρίες κάτω από
αντίξοες συνθήκες και εξακολουθούν να διατηρούν τη δουλειά τους σε υψηλό
επίπεδο.
Μέρος της εκπαίδευσης ενός μαθητή
συνίσταται στο να μάθει να συντονίζεται, να αναγνωρίζει και να επιταχύνει αυτές
τις αναδυόμενες θεϊκές ιδέες με τις οποίες η Ιεραρχία στοχεύει να σπείρει τη
σκέψη της ανθρωπότητας. Αυτά πρέπει
στη συνέχεια να μεταφραστούν σε έννοιες που θα διαμορφώσουν την ανθρώπινη σκέψη
στον κύκλο που βρίσκεται ακριβώς μπροστά. Τέτοιες εργασίες απαιτούν μια εκπαιδευμένη αίσθηση του
χρόνου, την ικανότητα αποφυγής από κατακρήμνιση ή πρόωρη δράση. Πόσο ξεκάθαρα αυτό φωτίζει την ευκαιρία που δίνεται στους
«παλαιότερους» μαθητές, οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί στην υπομονή και έχουν
μάθει από την πείρα τους πόσο απατηλές είναι οι χρονικές αξίες που καθορίζουν πολύ
την εξωτερική δράση.
Στο βιβλίο του Μαθητεία
στην Νέα Εποχή, Τόμος ΙΙ, αγγλ. σ. 502-4, ο Θιβετανός εκθέτει με μεγάλη σαφήνεια τους
λόγους για τους οποίους ένας μαθητής πρέπει να συνεχίσει το έργο του στα
τελευταία στάδια μιας ενσάρκωσης, πιέζοντας «παρά την κούραση και το αυξανόμενο
‘‘τρίξιμο’’ του ανθρώπινου μηχανισμού». Με επιτομή, αυτοί οι λόγοι είναι:
1. την ανάγκη να συνεχίσει και να συνεχίσει τον ρυθμό της
υπηρεσίας και της γόνιμης ζωής όταν, ελεύθερος από το φυσικό σώμα, στέκεται
στην άλλη πλευρά του πέπλου. Δεν πρέπει
να υπάρχει κενό στο μοτίβο εξυπηρέτησης,
2. την ανάγκη διατήρησης της συνέχειας της συνείδησης ως εργαζόμενου μαθητή. Δεν πρέπει
να υπάρχει κενό ανάμεσα στο παρόν επιτυγχανόμενο σημείο έντασης και το σημείο
έντασης που επικρατεί μετά την εμπειρία του θανάτου.
3. την ανάγκη να κλείσει το επεισόδιο αυτής της εμπειρίας
ζωής, ώστε να είναι προφανές ότι είναι μέλος ενός άσραμ: δεν πρέπει να υπάρξει
διακοπή στην καθιερωμένη σχέση, ούτε διακοπή της ροής της ασραμικής ζωής μέσω
αυτού στον κόσμο των ανθρώπων. Αυτό είναι
ένα έργο που απαιτεί σίγουρη συγκέντρωση προσπάθειας. Καθίσταται δύσκολη από τη φυσική και φυσιολογική φθορά
του φυσικού οχήματος καθώς μεγαλώνει, μια επιδείνωση που πρέπει να
αντισταθμιστεί αυξάνοντας την ένταση στην οποία ζει ποτέ ένας μαθητής.
Ακολουθώντας αυτές τις τρεις
«ανάγκες» υπάρχει μια τριπλή δήλωση που ορίζει με σχεδόν σκληρή σαφήνεια τα ύψη
προς τα οποία πρέπει να σκαρφαλώνουν οι μαθητές, ύψη από τα οποία ούτε η
σωματική ηλικία ούτε η σωματική κόπωση θα πρέπει να επιτρέπεται να τους
κρατήσουν.
«Για κάθε μαθητή στο άσραμ μου», μας
λένε, «το πρόβλημα σε αυτήν την εποχή παγκόσμιας κρίσης είναι ιδιαίτερα επείγον
για τους εξής λόγους:
α. Μέσω του άσραμ μου (εργαζόμενος υπό την έμπνευση αυτού
του Δάσκαλου Κ.Χ.) θα δοθεί η νεότερη εσωτερική παρουσίαση της αλήθειας, και
αυτό θα κάνει μεγάλο μέρος της παλαιότερης διδασκαλίας εξωτερικά.
β. Συνεπώς, οι μαθητές στο άσραμ μου έχουν διπλή ευθύνη. Να παραμείνουμε σταθεροί στη διατήρηση της πραγματοποίησης. Αυτή η σταθερότητα δεν πρέπει να χαλαρώσει με κανέναν
τρόπο καθώς πλησιάζει το γήρας και δεν πρέπει να της επιτραπεί να εξαφανιστεί
μέσω της μετάβασης του ίδιου του θανάτου. Είναι μέσω της αδιάσπαστης συνειδητής σκέψης μιας
συγκολλημένης ομάδας μαθητών που εργάζεται ο Διδάσκαλος ενός άσραμ. Δεν είναι τόσο η ενεργή εξωτερική υπηρεσία μιας ομάδας
μαθητών που έχει μεγάλη σημασία (αν και αυτό έχει αναγκαστικά ζωτικό σκοπό) όσο
η συνεκτική, ολοκληρωμένη ομαδική σκέψη που είναι τόσο ισχυρή στο να επιφέρει
αλλαγές στην ανθρώπινη συνείδηση».
Διαβάζοντας τέτοιες λέξεις, πώς
μπορεί οποιοσδήποτε μαθητής να δει τα χρόνια της «γηρατειάς» του ως κάθε άλλο
παρά μια υπέροχη, εξειδικευμένη ευκαιρία, ένα επίδομα χρόνου που πρέπει να
ξοδέψει με βασιλική γενναιοδωρία καθώς συνεχίζει την ατελείωτη αναζήτησή του;
γ. Το τελευταίο σημείο αυτής της τριλογίας υπογραμμίζει τις
τρομερές αναπροσαρμογές στην ανθρώπινη συνείδηση «που συμβαίνουν με τα εγκαίνια
ενός νέου πολιτισμού, πολιτισμού και παγκόσμιας θρησκείας» και τονίζει την
ευκαιρία να διατηρηθεί ανέπαφη και απαλλαγμένη από κάθε φθορά η ψυχική
κατάσταση των μελών του άσραμ όλα τα υπόλοιπα χρόνια αυτής της ζωής, μέσω της
διαδικασίας διάλυσης και, στην ελευθερία της άλλης πλευράς του πέπλου. Αυτή η διατήρηση της συνειδητής ακεραιότητας δεν είναι
εύκολη υπόθεση. Απαιτεί
κατανόηση και πιο σκόπιμη προσπάθεια.
Σαν να μην ήταν όλα αυτά επαρκές
κίνητρο για επιμονή, έχουμε αυτή την περαιτέρω έκκληση από τον Θιβετανό:
Θα σας παρακαλούσα, καθώς η ζωή
προχωρά και αντιμετωπίζετε τελικά και αναπόφευκτα την απόρριψη του οχήματος, να
κρατάτε όλο και περισσότερο τις γνώσεις σας για την Ιεραρχία, και έτσι να
περάσετε στην άλλη πλευρά με πλήρη αφοσίωση στο ιεραρχικό σχέδιο... αυτή είναι
μια προσπάθεια εκ μέρους μου να επιστήσω την προσοχή σας στην έννοια της
πνευματικής συνέχειας της γνώσης και μιας ορθώς προσανατολισμένης στάσης. Έτσι ο χρόνος δεν θα χαθεί, μπορείτε . . . να επιτύχετε μια αληθινή συνέχεια της συνείδησης και είναι
ένας από τους παράγοντες που θα χρησιμεύσει για να κρατήσει αυτή την ομάδα
μαθητών ενωμένη.
Και έχουμε την περαιτέρω υπόσχεση
ότι «όταν ο μαθητής ή ο μαθητής επιστρέψει στην ενσάρκωση αυτή η γνώση
(αποθηκευμένη στο περιεχόμενο της ψυχής) θα είναι χρήσιμη διαθέσιμη».
Εδώ υποδεικνύεται το είδος και το
εύρος του έργου που στοχεύουν οι Διδάσκαλοι να επιτύχουν μέσω των μαθητών τους
για την ανθρωπότητα. Είναι έργο
το οποίο μπορούν να περιγράψουν και να υποδείξουν, για το οποίο είναι διαθέσιμη
η απαραίτητη εκπαίδευση, αλλά που, σε τελευταία ανάλυση, πρέπει να γίνει μέσω, να πραγματοποιηθεί από τους μαθητές τους. Και κυρίως, ίσως, μέσω εκείνων των μακροχρόνιων μαθητών
που, έχοντας εργαστεί για πολλά χρόνια, βρίσκονται τώρα στο σημείο όπου μπορεί
να πραγματοποιηθεί η ζωτική μετατόπιση της συνείδησης, καθιστώντας δυνατές τις
νέες και αναγκαίες αναγνωρίσεις και πραγματοποιήσεις. Διότι πρέπει να θυμόμαστε ότι είναι ο μαθητής που έχει
δημιουργήσει μια αξιοποιήσιμη επαφή με την ψυχή του, από την οποία μπορεί να
επωφεληθεί όποτε το επιλέξει, που μπορεί να αρχίσει να καταγράφει τις
εντυπώσεις που έρχονται απευθείας σε αυτόν από τον Διδάσκαλο.
Γυρνώντας πάλι στον Θιβετανό
Διδάσκαλο, μας λένε ότι μια από τις λειτουργίες του είναι να «αγκυροβολεί ιδέες
στο μυαλό του ανθρώπου και να μεταφέρει στο βασίλειο των λέξεων ορισμένες
αναδυόμενες έννοιες, ώστε να αρχίσουν να επηρεάζουν τα ανώτερα επίπεδα των
στοχαστών. Αυτά τα τελευταία είναι υπεύθυνα για την κατακρήμνιση των ιδεών στην
ανθρώπινη συνείδηση».
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Σίγουρα είναι στην ομάδα των «ηλικιωμένων» μαθητών που θα πρέπει να είναι σε θέση να αναζητήσουν
την απαραίτητη ανθρώπινη συνεργασία. Σε μεγάλο βαθμό απαλλάσσονται από τις απαιτήσεις των
ομαδικών δεσμών και των οικογενειακών ευθυνών. Έχουν χρόνο. Έχουν εγκεφαλικά κύτταρα προσαρμοσμένα στο απαιτούμενο
υψηλό επίπεδο δόνησης και έχουν αυτή την τόσο σπάνια άλλη αναγκαιότητα, μεγάλες,
ήσυχες περιόδους μοναξιάς κατά τις οποίες μπορεί να διωχθεί η έρευνα, να
εμβαθύνει η διαλογιστική σκέψη και να καλλιεργηθεί διαισθητική απάντηση σε
θεϊκές ιδέες.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Θιβετανός
έχει δώσει ως περαιτέρω στόχο το έργο του να γράψει «για τη γενιά που θα έρθει
σε ενεργό έκφραση σκέψης στο τέλος αυτού του αιώνα και που θα εγκαινιάσει τη
νέα εποχή που θα ξεκινήσει με ορισμένες προϋποθέσεις που σήμερα είναι το όνειρο των
πιο εξυψωμένων ονειροπόλων».
Το τέλος του αιώνα είναι τώρα στο
κατώφλι μας, και αν αυτοί οι νέοι στοχαστές θέλουν να ολοκληρώσουν τη μοίρα
τους, θα χρειαστούν την κατανόηση και την υποστήριξη εκείνων που μπορούν να
γεφυρώσουν μεταξύ της αναδυόμενης νέας εποχής και της εποχής που φεύγει. Εδώ, πάλι, υπάρχει δυναμική ευκαιρία για μαθητές σε
μεγαλύτερη ηλικία. Μπορούν να
είναι σε εγρήγορση για να σημειώσουν οποιαδήποτε γνήσια έκφραση αυτής της
«νέας» παρουσίασης (η οποία, τελικά, θα είναι απλώς η Αιώνια Σοφία που
γνωρίζουν τόσο καλά σε ένα νέο φόρεμα) να ενθαρρύνει όσους εκφράζουν αυτές τις νέες εκφράσεις
και να βοηθήσει στη διάδοση της διακήρυξης. Μπορούν επίσης να είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν τους
νέους εργάτες, οι οποίοι είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν δυσκολίες πολλών ειδών,
να συναντήσουν εναντίωση και να έχουν μεγάλη ανάγκη από την κατανόηση, τη
συναναστροφή και τη σοφή καθοδήγηση των «παλαιών» μαθητών.
Σκεφτείτε προσεκτικά τη δήλωση του
Θιβετανού ότι το κύριο καθήκον των υποψηφίων «είναι να καλλιεργήσουν την
υψηλότερη ευαισθησία· να γίνουν τόσο αγνοί και ανιδιοτελείς ώστε ο νους να
παραμένει ανενόχλητος από τα γεγονότα στους τρεις κόσμους» και ότι πρέπει να
αναζητήσουν αυτή την προσεκτική πνευματική αίσθηση που θα τους επιτρέψει να
εντυπωθούν και στη συνέχεια να
ερμηνεύσουν σωστά τις
εντυπώσεις που ελήφθησαν.
Είναι αλήθεια ότι οι μαθητές που
βυθίζονται στην παγκόσμια δραστηριότητα μπορεί να έχουν επιτύχει τόσο σταθερό
διανοητικό προσανατολισμό που ο νους τους είναι «ανενόχλητος από τα γεγονότα
στους τρεις κόσμους». Αυτή είναι,
ωστόσο, μια κατάσταση που είναι πιο πιθανό να αποδειχθεί όταν οι απαιτήσεις της
εξωτερικής υπηρεσίας έχουν μειωθεί και το μυαλό μπορεί να στραφεί σταθερά προς
αυτή την πραγματικότητα που περικλείει όλα τα συμβάντα μέσα του.
Εδώ, πάλι, γίνεται σαφής η ευκαιρία,
το προνόμιο που αντιμετωπίζουν οι μαθητές στις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξεχάσουν τις καθιερωμένες
έννοιες, τα κλισέ, τις στάσεις
απόσυρσης και περιορισμού, οι οποίες συνήθως χρωματίζουν και επηρεάζουν τις
εκτιμήσεις τους για τις ευκαιρίες εξυπηρέτησης σε αυτό το μεταγενέστερο στάδιο
της ζωής τους. Απορρίπτοντας αυτά τα ομόλογα που παράγονται από τη
συνήθεια, βρίσκουν τον εαυτό τους ελεύθερο να δράσει μέσα σε διευρυνόμενες
συνειδητοποιήσεις και να εκμεταλλευτεί πλήρως τα εξαιρετικά εξειδικευμένα πεδία
υπηρεσιών που είναι τώρα ανοιχτά σε αυτούς.
ΜΙΑ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
Το σημείο πρωταρχικής σημασίας είναι η συνειδητοποίηση
της ζωής ως συνεχιζόμενης διαδικασίας, της μαθητείας ως συνεχιζόμενης
εμπειρίας. Το ταξίδι είναι ένα, αν και το σκηνικό αλλάζει και οι συνθήκες
κυμαίνονται. Οι σκέψεις, οι συμπεριφορές, οι προσεγγίσεις, οι
προσπάθειες τού σήμερα έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν αλλά στέλνουν επίσης
ισχυρή ανάπτυξη προς το μέλλον. Οι σημερινές
προσπάθειες δεν είναι μια απελπισμένη προσκόλληση σε μια ελπίδα που δεν τολμά
κανείς να εγκαταλείψει. Αποτελούν
μέρος μιας διαδικασίας που ρέει από τη μια ζωή στην άλλη, από τη μια φάση της
ζωής στην άλλη. Εάν η
επόμενη επίδειξη είναι να επιτύχει τη μέγιστη αποτελεσματικότητα στα αρχικά της
στάδια, η παρούσα προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί όσο το φυσικό όχημα είναι
ικανό να ανταποκριθεί στις παρορμήσεις της ψυχής.
Υπάρχει μια τεράστια πρόκληση στα
χρόνια της υπηρεσίας «γηρατείας», γιατί η πνευματική εργασία είναι ουσιαστικά
υποκειμενική εργασία, και τα χρόνια της «ηλικίας» είναι τα χρόνια που η
υποκειμενική προσπάθεια μπορεί να αναπτυχθεί σε τεράστιο βαθμό. «Μπορείς», λέει ο Θιβετανός, «να βοηθήσεις στην κατασκευή
της μορφής σκέψης της διδασκαλίας της νέας εποχής· αυτό το κάνεις πάνω απ' όλα
με τη σκέψη σου, με την πρακτική εφαρμογή οποιασδήποτε αλήθειας που μπορεί να
έχεις καταλάβει στην προσωπική σου ζωή με οποιοδήποτε κόστος, με τη θυσία σου
και την υπηρεσία σου στους συνανθρώπους σου, και με τη συνεχή διάδοση κάθε
γνώσης που μπορείς να κατέχεις».
Αυτός είναι ένας εφικτός στόχος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να παραμείνουμε σταθερά στην
αναγνώριση ότι η ψυχή δεν γνωρίζει ηλικία και μπορεί να χρησιμοποιήσει το
όργανό της για όσο διάστημα αυτό το όργανο διατηρείται ως χρήσιμο και
χρησιμοποιήσιμο εργαλείο.
Σε αυτά τα ιδιαίτερα χρόνια είναι
πολύ απαραίτητο να θυμόμαστε ότι η «δουλειά» δεν είναι συνώνυμη με τη φυσική
δραστηριότητα. Έχουμε μια σαφέστερη οδηγία που σχετίζεται με τον τρόπο
αυτής της προσπάθειας μεταγενέστερης ηλικίας. «Εργαστείτε μέσω άλλων. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο
λειτουργεί η Ιεραρχία, παρακολουθώντας και προτείνοντας και αναπτύσσοντας την
έμφυτη ικανότητα πρόβλεψης... εκπαιδεύστε τους άλλους να κάνουν τη λεπτομερή
εργασία και να εργαστείτε μόνοι σας στα παρασκήνια, καθώς εργαζόμαστε».
Αυτό δεν είναι εύκολο έργο. Δεν υπάρχει καμία αίγλη σε αυτό, κανένα δέλεαρ και
συγκίνηση της δημόσιας αναγνώρισης, καμία πολύχρωμη πανοπλία του εξωτερικού
σόου. Είναι σχεδόν καθαρά εμπνευσμένη από τη θέληση προσπάθεια,
και έτσι αντιπροσωπεύει την επόμενη μεγάλη αλλαγή κινήτρων και χρήσης ενέργειας
που απαιτείται να επιτύχουν οι μαθητές. Είναι μια τεράστια πρόκληση. Σημαίνει ενεργή προσπάθεια για να παίξει κάποιος τον ρόλο
του στην καθιέρωση της απαιτούμενης επανεστίασης του σημείου της συνειδητής
επίγνωσης. Απαιτεί σκόπιμη προσπάθεια καταγραφής και μετάδοσης
θεϊκών ιδεών, ανεξάρτητα από την πιθανώς καταστροφική επίδραση που μπορεί να
έχουν στα καθιερωμένα πρότυπα ζωής. Σημαίνει να πηγαίνεις μπροστά ως εάν. Να γνωρίζεις τη ζωή ως μια συνεχή, διευρυνόμενη,
συνολική εμπειρία, μια ολότητα στην οποία κάθε κομμάτι έχει μοναδική αξία, υπό
την προϋπόθεση ότι αναμειγνύεται σωστά με όλα τα άλλα. Σημαίνει να ζεις σκόπιμα κάθε λεπτό της κάθε μέρας,
γνωρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο, με αυτή τη συνεργασία, ο θεϊκός σκοπός θα
φανεί τελικά στον κόσμο των ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου