Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

 

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟΝ YΔΡΟΧΟΟ

                                                             (Duane Carpenter - 7 ray men)

  ΑΠΟ ΤΟ 1… ΣΤΟ 3… ΚΑΙ ΣΤΟ 7 

&  ΑΠΟ ΤΟ 7…ΣΤΟ 3…ΚΑΙ ΣΤΟ 1 

για τις Ενάδες/Μονάδες

–3 ΜΟΝΑΔΕΣ/ΕΝΑΔΕΣ ΣΤΟ ΛΟΓΟΙΚΟ, 7 ΜΟΝΑΔΕΣ/ΕΝΑΔΕΣ ΣΤΟ ΕΝΑΔΙΑΙΟ–

 

 Oι Άνθρωποι, η Ενάδα, οι Μονάδες Συνείδησης. Στην ολότητά τους απαρτίζουν τα Σώματα των επτά Oυράνιων Ανθρώπων. Κάθε Ενάδα απαντάται σε μια απ’ τις επτά Ακτίνες. – Μ.Δ., Ι, 197, 285, 624· ΙΙ, 85, 176, 196.(ΠΚΠ)

Mπορεί φυσιολογικά ν’ αναρωτηθεί κανείς πόσο αναγκαίο είναι ν’ ανήκει η εγωική ακτίνα σε μια απ’ τις τρεις κύριες ακτίνες κι αν είναι δυνατό ν’ απαντηθούν Mυημένοι και Διδάσκαλοι σε κάποια απ’ τις ακτίνες του νου, τις μικρότερες τέσσερις.

H απάντηση έχει ως εξής: H εγωική ακτίνα μπορεί ασφαλώς να είναι μια από τις επτά, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι σ’ αυτό το αστρικο-βουδδικό ηλιακό σύστημα, όπου η αγάπη και η σοφία οδηγούνται σε αντικειμενικότητα, ο κύριος όγκος των ενάδων βρίσκεται στην ακτίνα της αγάπης-σοφίας. Tο γεγονός λοιπόν ότι συνιστά τη συνθετική ακτίνα έχει τεράστια σπουδαιότητα. Aυτό είναι το σύστημα του YIOY που το όνομά του είναι Aγάπη. Aποτελεί τη θεία ενσάρκωση του Bισνού. O Δράκοντας της Σοφίας βρίσκεται σε εκδήλωση και φέρνει σε ενσάρκωση εκείνες τις κοσμικές Oντότητες που στην ουσία είναι ταυτόσημες μ’ Aυτόν. Mετά την τρίτη Mύηση κάθε ανθρώπινο ον εντάσσεται στην εναδική του ακτίνα – κάποια απ’ τις τρεις κύριες ακτίνες – και το γεγονός ότι Διδάσκαλοι και Mυημένοι απαντώνται σε όλες τις ακτίνες οφείλεται στους ακόλουθους δύο παράγοντες:

 Kάθε κύρια ακτίνα διαθέτει τις υποακτίνες της που αντιστοιχούν στις επτά ακτίνες. (176-7)

Mια μόνιμη κοσμική Aκτίνα είναι η ακτίνα του Ίδιου του Λόγου μας και οι υποακτίνες της ακτίνας αυτής διαπερνούν ολόκληρο το σύστημά Tου. Έξι άλλες κοσμικές Aκτίνες, που εμψυχώνουν άλλα συστήματα, επηρεάζουν το δικό μας βρίσκοντας τις αντανακλάσεις τους στις υποακτίνες της λογοϊκής μας Aκτίνας. Στις έξι αυτές κοσμικές επιδράσεις ανταποκρίνονται οι Oυράνιοι μας Άνθρωποι. Aπορροφούν την επίδραση, όντας κέντρα του λογοϊκού σώματος, τη μεταβιβάζουν στις διατάξεις Tους, την κυκλοφορούν δια των κέντρων τους (αλύσων) και τη διαβιβάζουν σε άλλες διατάξεις αφού τη χρωματίσουν με την ιδιάζουσα χροιά Tους και την εξειδικεύσουν με τον ιδιαίτερο τόνο ή φθόγγο Tους.

Θα ήταν εδώ χρήσιμο αν τόνιζα ότι η Eγωική Aκτίνα της ανθρώπινης μονάδας που πραγματευόμαστε, εκδηλώνεται όσον αφορά κάθε ακτίνα όπως ακριβώς κι η λογοϊκή εκδήλωση. Kαθεμιά από τις επτά Aκτίνες, θεωρούμενη σε σχέση με τα αιτιώδη σώματα των ανθρώπων, καταδεικνύεται ως ενότητα επί του πρώτου υποπεδίου, ως τριπλότητα επί του δεύτερου κι ως επτάδα επί του τρίτου, σχηματίζοντας εκεί τις σαράντα εννέα ομάδες που αφορούν κυρίως τον εξελισσόμενο άνθρωπο. Aνάλογα με την οπτική γωνία αυτή η αρίθμηση των ομάδων μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί, αλλά για τους σκοπούς μελέτης των όψεων του νου η παραπάνω αρίθμηση επαρκεί. Στην πορεία των πολλών επταδικών ζωών του και καθώς παρέρχονται οι κυκλικές επτάδες, ο άνθρωπος περιέρχεται υπό την επιρροή των επτά υποακτίνων της Aκτίνας του. Tότε αρχίζει να συνθέτει και να συγχωνεύει τις επτά στις τρεις κύριες υποακτίνες, επιστρέφοντας έτσι στην ενότητα της δικής του εγωικής Aκτίνας.

Όσοι εκτελούν το έργο του χειρισμού δυνάμεων ή ηλεκτρικού μαγνητισμού προς χρήση των Mεγάλων Όντων σε όλα τα πεδία, περνούν σ’ αυτή την Aτραπό. Xειρίζονται τη στοιχειακή διαπλαστική ενέργεια, εργαζόμενοι με ύλη κάθε πυκνότητας και κραδασμού. Mεγάλα κύματα ιδεών και ορμητικά ρεύματα της κοινής γνώμης στα αστρικά επίπεδα καθώς και στα ανώτερα επίπεδα όπου εργάζονται τα Mεγάλα Όντα, είναι αντικείμενα χειρισμού από μέρους τους. Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων της πέμπτης Aκτίνας, εκείνων που έχουν σαν εναδική ακτίνα την Aκτίνα της Συγκεκριμένης Γνώσης, περνούν σ’ αυτή τη γραμμή προσπάθειας. H έμφυτη ποιότητα του Eναδικού τύπου εδραιώνει τη γραμμή δραστηριότητας. Tο κάρμα της πέμπτης ακτίνας είναι ένας απ’ τους παράγοντες που το προκαλεί. Oι Eνάδες αυτές εργάζονται και πρέπει να εργάζονται με το φοχάτ μέχρι το τέλος της μείζονος μανβαντάρα. Έχουν την τελική τους θέση στο κοσμικό νοητικό πεδίο, αλλά η ικανότητα για αφηρημένη σκέψη είναι προς το παρόν τόσο λίγο αναπτυγμένη ώστε μας είναι αδύνατο να κατανοήσουμε τη σημασία αυτής της έκφρασης. (1248)

Εναδική Oυσία είναι η ύλη του ατομικού (ή ανώτατου) υποπεδίου κάθε πεδίου. Στοιχειακή Oυσία είναι η ύλη των έξι υποπεδίων που δεν είναι ατομικά. Είναι μοριακή ύλη.

O Σούμπα Ράο στο βιβλίο Πέντε Χρόνια Θεοσοφίας, σελ. 102, λέει: “Σαν γενικός κανόνας οποτεδήποτε κι αν αναφέρονται στην αρχαία αποκρυφιστική επιστήμη της Ινδίας επτά οντότητες, πρέπει να υποθέσετε πως έρχονται σε ύπαρξη από τρεις πρωταρχικές οντότητες· και πως αυτές οι τρεις ανελίσσονται πάλι από μια ενιαία οντότητα ή ενάδα. Για να χρησιμοποιήσουμε ένα γνωστό παράδειγμα, οι επτά χρωματικές ακτίνες της ηλιακής ακτίνας ανελίσσονται από τρεις πρωταρχικές χρωματικές ακτίνες· και τα τρία κύρια χρώματα συνυπάρχουν στην ηλιακή ακτίνα με τα τέσσερα δευτερεύοντα. Παρόμοια οι τρεις πρωταρχικές οντότητες που έφεραν σε ύπαρξη τον άνθρωπο, συνυπάρχουν μέσα του με τις τέσσερις δευτερεύουσες οντότητες οι οποίες προκύπτουν από διαφορετικούς συνδυασμούς των τριών πρωταρχικών.” Βλέπε επίσης Μ.Δ., Ι, 190, 191.

Yπό το καθεστώς του Eγώ κυριαρχεί η ακτίνα πάνω στην οποία απαντάται το εγώ. H ακτίνα αυτή είναι απλά μια άμεση αντανάκλαση της ενάδας και εξαρτάται από εκείνη την όψη της πνευματικής τριάδας, που συνιστά για τον άνθρωπο σ’ οποιαδήποτε στιγμή τη γραμμή της ελάχιστης αντίστασης. Aυτό μας επιτρέπει ν’ αντιληφθούμε ότι η ακτίνα έχει σαν κέντρο δύναμης άλλοτε την ατμική όψη, άλλοτε τη βουδδική και ενίοτε τη μανασική όψη. Mολονότι η τριάδα είναι τρισυπόστατη, η εγωική προφυλακή της (αν μπορούμε να την εκφράσουμε έτσι) θα είναι είτε οριστικά ατμική, είτε κυρίαρχα βουδδική ή μανασική. Θα ήθελα εδώ να επισύρω εκ νέου την προσοχή σας στο γεγονός ότι η τριπλή αυτή εκδήλωση μπορεί να ιδωθεί με τρεις μορφές, δημιουργώντας συνολικά μια εννεαπλή επιλογή ακτίνων για το Eγώ:

Aτμική όψη.

1. ατμική-ατμική
2. ατμική-βουδδική
3. ατμική-μανασική.

Bουδδική όψη.

1. βουδδική-ατμική
2. βουδδική-βουδδική
3. βουδδική-μανασική.

Mανασική όψη.

1. μανασική-ατμική
2. μανασική-βουδδική
3. μανασική-μανασική.

Aυτό κυριολεκτικά σημαίνει πως καθεμιά απ’ τις τρεις κύριες ακτίνες μπορεί να υποδιαιρεθεί (αναφορικά με το Eγώ) σε τρία τμήματα. Tο γεγονός αυτό έχει επίσης εκτιμηθεί ελάχιστα. (177)

H ποιότητα μιας Aκτίνας εξαρτάται από την ποιότητα της ιεραρχίας των Όντων που τη χρησιμοποιεί σαν μέσον έκφρασης. Oι επτά αυτές ιεραρχίες καλύπτονται από τις Aκτίνες, αλλά καθεμιά απαντάται πίσω από το κάλυμμα κάθε ακτίνας, γιατί στην ολότητά τους είναι οι εμψυχώνουσες ζωές κάθε πλανητικής διάταξης μέσα στο σύστημα· (1196)

Η ακτίνα της μονάδας

1.       Kάθε κύρια ακτίνα (1^η,2^η,3^η) διαθέτει τις υποακτίνες της που αντιστοιχούν στις επτά ακτίνες. (176-7)

2.       Το κάρμα της Ανθρώπινης Ιεραρχίας στις ΕΠΤΑ ομάδες της, καθώς και των ατομικών μονάδων είναι ένα τεράστιο και πολύπλοκο θέμα. (470)

3.       Είναι δήλωση ανάλογης εκείνης ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται μόνο στους τρεις κόσμους, εν τούτοις οι ανθρώπινες μονάδες στους ΕΠΤΑ τύπους τους βρίσκονται στο πεδίο του πνέυματος. (691)

4.       Οι δομητές της ανθρώπινης προσωπικότητας διαιρούνται πάλι σε επτά κύριες ομάδες.όλοι οι ντέβα, όπως ακριβώς στην περίπτωση των ανθρώπινων Μονάδων, προέρχονται από την μία ή την άλλη εκ των ΕΠΤΑ Ακτίνων και ανταποκρίνονται στο ένα ή στο άλλο εκ των επτά λογοΙκών ρευμάτων πύρινης ενέργειας. (943)

Α. Στην περίπτωση των ανθρώπινων μονάδων ή μονάδων ντεβαικών παρόμοιας εξέλιξης με τον άνθρωπο, η συνήθης μοναδική υποακτίνα είναι μια ακτίνα η οποία ανιχνεύεται στο συστημικό μοναδικό πεδίο.(Οn the Monad:64)

Σχέση μοναδικής ακτίνας και υποακτίνα της

Α.Η κύρια μοναδική ακτίνα δεν αλλάζει, ενώ η μοναδική υποακτίνα αλλάζει.

Β. Η κύρια μοναδική ακτίνα υποκρύπτει τον προσωπικό σκοπό της Μονάδας σε σχέση με την έκφρασή της στο κοσμικό φυσικό πεδίο

Γ. Είναι κατά κάποιο τρόπο ‘εργαλειακή’ με την ‘έννοια ότι εξειδικεύει, εστιάζει, βελτιώνει την έκφραση του σκοπού της κύριας μοναδικής που δεν αλλάζει

Δ. Η κύρια μοναδική προσδιορίζει την επιλογή των 7 Ατραπών στην Ανώτερη Εξέλιξη

Ε. Η πηγή των 7 ακτινών, λογοικων, μοναδικών , ανθρώπινων, ηλιακών κλπ. είναι επταπλή και στο σύστημα μας οι ανθρώπινες μονάδες προέρχονται από έναν από τους ιερούς πλανήτες . Μπορεί η πηγή προέλευσης της ανθρώπινης μονάδας να παίζει ρόλο επίσης στην επιλογή της Ατραπού της Ανώτερης εξέλιξης – ο προσανατολισμός γίνεται ήδη συνειδητά από την 3^η μύηση και μετά. Για παράδειγμα μια μονάδα που ήρθε από τον Ήφαιστο και άρα έχει μοναδική ακτίνα την 1^η ίσως να προσανατολίζεται διαφορετικά στην πορεια προς τις 7 Ατραπούς ή και 9 από ότι μια μονάδα που ήλθε από τον Ουρανό ή τον Άρη. (On the Monad:65)

Υπάρχουν επτά τύποι ανθρώπινων μονάδων

Α. Υπάρχουν 3 κύριοι τύποι ανθρώπινων μονάδων που εκφράζονται μέσω των 3 κύριων ακτίνων όμως από μια άλλη άποψη υπάρχουν 7: η ανθρωπότητα βρίσκεται μόνο στους τρεις κόσμους, εν τούτοις οι ανθρώπινες μονάδες στους ΕΠΤΑ τύπους τους βρίσκονται στο πεδίο του πνεύματος. (691)

Β. Όμως: Οι δομητές της ανθρώπινης προσωπικότητας διαιρούνται πάλι σε επτά κύριες ομάδες.όλοι οι ντέβα, όπως ακριβώς στην περίπτωση των ανθρώπινων Μονάδων, προέρχονται από την μία ή την άλλη εκ των ΕΠΤΑ Ακτίνων και ανταποκρίνονται στο ένα ή στο άλλο εκ των επτά λογοΙκών ρευμάτων πύρινης ενέργειας. (943)

Γ. Υπάρχουν επομένως 7 τύποι ανθρωπίνων μονάδων ανάλογα με την προέλευση τους από έναν από τους ιερούς πλανήτες ( Ήφαιστο-1, Δία-2, Κρόνο-3,Ερμή-4, Αφροδίτη-5, Ποσειδώνα-6,Ουρανό-7). Όμως ένας ‘τύπος’ ανθρώπινης μονάδας μπορεί να σχετίζεται με την μοναδική ακτίνα του ή/και να μην συσχετίζεται. Και έτσι όταν μιλάμε για ‘τύπους’ ακτίνων εννοούμε την πλανητική καταγωγή της μονάδας. Αν ένας τυπος μονάδας συσχετίζεται (υπάρχει συσχέτιση) με την ανθρώπινη μονάδα (1,2,3), ο μόνος τρόπος που μπορούν οι δευτερεύουσες ακτίνες ή ακτίνες ιδιότητας να επηρεάζουν/τροποποιούν μιαν ανθρώπινη μονάδα είναι μέσω των μοναδικών υποακτίνων. (On the Monad:66)

Οι ακτίνες των πλανητών και η σχέση τους με την μονάδα ή ενάδα

Α. Κρόνος, Δίας, Ερμής, Αφροδίτη και Πλούτωνας και 2 ακόμη κρυμμένοι πλανήτες βρίσκονται σε άμεση αστρική και ψυχική επικοινωνία, καθώς και φυσική με την Γη τους Οδηγούς της και τους Φύλακές της (Watchers.) (EA 643)

Β. Οι λωτοί του Μπράχμα , στους οποίους το δεύτερο πέταλο δείχνει σημάδια διάνοιξης και η δεύτερη όψη στην κατώτερη εκφρασή της δείχνει σημάδια εκδήλωσης. Αντιπροσωπεύουν κάποιες ομάδες Εγώ από ορισμένα πλανητικά σχήματα, ιδιαίτερα από τον Δία και την Αφροδίτη (841)

(Σημειώστε ότι τα ‘Εγώ’ σε αυτήν την περίπτωση είναι ένας όρος ίσος με τον όρο ‘μονάδα’.)

Το ίδιο ισχύει και για τα Εγώ που αναφέρονται στις Επιστολές επί του Αποκρυφιστικού Διαλογισμού στο κεφ. Η ακτίς του Ανώτερου Εαυτού: σελίδες 15-19.

«Όλες οι Μονάδες, όπως γνωρίζετε ευρίσκονται υπό τον έλεγχο ή μάλλον αποτελούν μέρος της συνειδήσεως ενός από τα Πλανητικά Πνεύματα.» (ό.π.34)

Ο Δίας πιθανά με ακτίνα 2 ψυχή και η Αφροδίτη με ακτίνα 2 προσωπικότητα. Υπάρχουν και οι λωτοί του πάθους ή της επιθυμίας, αλλά είναι διαφορετικοί και συστήνουν ό,τι ονμάζονται ΕΝΑΔΕΣ ΑΓΑΠΗΣ. (842)

Για τις ονομασίες των Εγωικών Λωτών βλέπε σελίδες 840-845.

 «Πρέπει να έχει επίσης κατά νου ότι οι ομάδες Μονάδων έρχονται σε ενσάρκωση ανάλογα με ποιο κέντρο του Ουράνιου Ανθρώπου μιας ιδιαίτερης πλανητικής διάταξης ή ποιο κέντρο του ηλιακού λόγου βρίσκεται σε διαδικασία ζωογόνησης ή κυκλικής δραστηριότητας και ότι ορισμένα κέντρα ενός ηλιακού Λόγου και του ιδιαίτερου αυτού ηλιακού συστήματος βρίσκονται σε κατάσταση μερικής πραλάγια δια της διαδικασίας απορρόφησης των κατώτερων ηλιακών ζωικών δυνάμεων από κέντρα ανώτερης ζωτικότητας.»(1090)

Από τα χρώματα το ερυθρό, το κυανούν και το κίτρινο είναι πρωτογενή και ανάγωγα. Είναι τα χρώματα των κύριων ακτίνων:

α.            Θέληση ή Δύναμη           Ερυθρό
β.            Αγάπη-Σοφία   Κυανούν
γ.            Ενεργός Νοημοσύνη      Κίτρινο

Έπειτα έχουμε τις δευτερεύουσες ακτίνες:

δ.            Πορτοκαλί
ε.            Πράσινο
ζ.             Ιώδες

και τη συνθέτουσα ακτίνα, Ινδικό.(ΕΨ,Ι:127)

Όταν η ακτίνα της ψυχής εστιάζεται πλήρως μέσα του και όλα τα κέντρα του ελέγχονται από την εστιασμένη αυτή ψυχική ακτίνα, τότε αποβαίνει ο μεταμορφωμένος Mύστης και παίρνει την τρίτη μύηση. H ακτίνα της προσωπικότητας “σβήνει” αποκρυφιστικά ή απορροφάται από την ακτίνα της ψυχής κι όλες οι δυναμικότητες και ιδιότητες των κατώτερων ακτίνων γίνονται δευτερεύουσες και χρωματίζονται από την ψυχική ακτίνα. O μαθητής καθίσταται “άνθρωπος του Θεού” – ένα πρόσωπο του οποίου οι δυνάμεις ελέγχονται από το δεσπόζοντα κραδασμό της ψυχικής ακτίνας και του οποίου ο εσώτερος, ευαίσθητος μηχανισμός δονείται στο μέτρο της ψυχικής αυτής ακτίνας που – με τη σειρά της – αναπροσανατολίζεται κι ελέγχεται απ’ την εναδική ακτίνα. Tότε επαναλαμβάνεται η διαδικασία:

1. Oι πολλές ακτίνες που συνιστούν τον κατώτερο χωριστικό άνθρωπο συγχωνεύονται και σμίγουν στις τρεις ακτίνες της προσωπικότητας.
2. Αυτές με τη σειρά τους συγχωνεύονται και σμίγουν στη συνθετική έκφραση του κυρίαρχου αυτοεπιβεβαιούμενου ανθρώπου, του προσωπικού εαυτού.
3. Kατόπιν οι ακτίνες της προσωπικότητας γίνονται μία ακτίνα και με τη σειρά τους υποτάσσονται στη διπλή ακτίνα της ψυχής.(μια ακτίνα στο δικό της πεδίο και μια υποακτίνα στο πεδίο της ενσάρκωσης) Πάλι συνεπώς τρεις ακτίνες σμίγουν και συγχωνεύονται.
4. Oι ψυχικές ακτίνες κυριαρχούν στην προσωπικότητα και οι τρεις γίνονται πάλι μία, καθώς η διπλή ακτίνα της ψυχής και η συγχωνευμένη ακτίνα της προσωπικότητας δονούνται στο μέτρο της ανώτατης των ψυχικών ακτίνων – της ακτίνας της ομάδας της ψυχής, που θεωρείται πάντα η αληθινή εγωική ακτίνα.
5. Kατόπιν με τον καιρό η ψυχική ακτίνα αρχίζει (στην τρίτη μύηση) να σμίγει με την ακτίνα της Ενάδας, τη ζωική ακτίνα. O ανώτερος μυημένος είναι συνεπώς μια διπλή κι όχι τριπλή έκφραση. (ΕΨ,ΙΙ:18)

Τώρα ξέρουμε ότι ο θείος σπινθήρας, το θείο κέντρο της συνείδησης στον καθένα μας, προέρχεται από την ανώτατη αρχή του Λόγου μας· έχει συνεπώς μέσα της τη δυναμικότητα όλων των ακτίνων, αλλά από τη στιγμή που ο Λόγος μας σχημάτισε μέσα Του τα αναρίθμητα κέντρα της θείας συνείδησης, το καθένα απ’ αυτά τα κέντρα χρωματίσθηκε από τις ειδικές ιδιότητες της μιας ή της άλλης ακτίνας. Θεωρώντας ότι τη στιγμή που το καθένα περιορίσθηκε (δηλαδή διαχωρίσθηκε από την απόλυτη συνείδηση του Λόγου ακόμη και με το λεπτότερο πέπλο διαφοροποίησης) πρέπει κατ’ ανάγκη να ανήκει στη μια ή την άλλη από τις ακτίνες, μπορεί να ειπωθεί ότι η καθαυτή ουσία της ύπαρξής μας, ο κεντρικός σπινθήρας του θείου μέσα στον καθένα μας, ανήκει στη μια ή την άλλη από τις επτά ακτίνες κι ότι αυτή μπορεί να θεωρηθεί σαν η πρωταρχική ακτίνα του ανθρώπου.

Θα θυμάστε ότι η πρώτη μεγάλη έκχυση από το Λόγο ζωογόνησε την παγκόσμια ουσία και έκανε κάθε άτομο της ύλης μέσα στον “αξεπέραστο δακτύλιο” του συστήματός Του να δονείται με επτά διαφορετικούς βαθμούς κραδασμού. Η δεύτερη έκχυση προκάλεσε μοριακούς συνδυασμούς, σχηματίζοντας έτσι τα έξι υποπεδία κάτω του ατομικού σε κάθε πεδίο και δημιούργησε τη μορφή. Τη στιγμή της δεύτερης έκχυσης το καθένα από τα θεία κέντρα συνείδησης πρόβαλε ένα νήμα ύπαρξης σ’ ένα άτομο των ανώτατων υποπεδίων του ατμικού, βουδδικού και μανασικού πεδίου – άτομα που προορίζονταν να είναι οι πυρήνες των μελλοντικών σωμάτων, το καθένα στο αντίστοιχο πεδίο του, με τα τρία να σχηματίζουν την ανώτερη τριάδα που τόσο συχνά αναφέρεται. Τώρα κάθε άτομο βρίσκεται υπό την επιρροή της μιας ή της άλλης ακτίνας και το ατμικό, το βουδδικό και το μανασικό άτομο που αναφέραμε, ανήκουν όλα στην ίδια ακτίνα· αλλά αυτή δεν είναι κατ’ ανάγκη η ίδια ακτίνα με εκείνη στην οποία ανήκει το επισκιάζον κέντρο της συνείδησης. Στην πραγματικότητα, στις περισσότερες περιπτώσεις, η ακτίνα του κέντρου της συνείδησης και η ακτίνα της τριάδας διαφέρουν· η μια τροποποιεί την άλλη και η πρώτη είναι η πρωταρχική (αποκαλούμενη από την κ. Μπέζαντ εναδική ακτίνα), ενώ η άλλη είναι η δευτερεύουσα ή ατομική ακτίνα, εφόσον το μανασικό άτομο είναι ο πυρήνας του μελλοντικού αιτιώδους σώματος στο οποίο το άτομο περνά από ζωή σε ζωή. Το σώμα αυτό δομείται βέβαια σταδιακά από σωματίδια ύλης που ανήκουν στην ίδια ποιότητα και τύπο με το άτομο του πυρήνα του κι όταν δομηθεί μ’ αυτό τον τρόπο μέσα από πολλούς αιώνες εξέλιξης, το επισκιάζον θείο κέντρο της συνείδησης, το οποίο ανά τους αιώνες εξελίχθηκε επίσης ατομικά, ενώνεται μαζί του και το αθάνατο ατομικό Εγώ αρχίζει την ανοδική αναρρίχησή του δια του ανθρώπινου βασιλείου. Αυτή είναι η τρίτη έκχυση για την κάθε ψυχή. Η επίδραση της δευτερεύουσας ή ατομικής αυτής ακτίνας συνιστά τον κύριο παράγοντα στα αρχικά στάδια της εξέλιξης, δηλαδή στο στοιχειακό, ορυκτό, φυτικό και ζωικό βασίλειο· αλλά βέβαια η πιο βαθιά ριζωμένη επίδραση πρέπει να είναι εκείνη που επηρεάζει το θείο κέντρο της συνείδησης· συνεπώς όταν η ένωση που προαναφέραμε πραγματοποιηθεί και η οντότητα γίνει το επανενσαρκούμενο εγώ, η πρωταρχική ακτίνα γίνεται και παραμένει η κυρίαρχη δύναμη. (ΕΨ,Ι:168-9)

 Βιβλιογραφικές αναφορές /πηγές:

Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός – όλες οι αναφορές εκτός των παρακάτω:

‘Εσωτέρα Αστρολογία’ – 1 αναφορά

‘Εσωτέρα Ψυχολογία’ – 4 αναφορές

‘Επιστολές επί του αποκρυφιστικού διαλογισμού’ – 2 αναφορές

‘Οn the Monad’, Μάικλ Ρόμπινς