«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»
ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.
27 Φεβρουαρίου 2022
Έχουν πει ότι η αιώνια αλήθεια μερικές φορές παρουσιάζεται μ' έναν τρόπο τόσο απλό, ώστε ο σύγχρονος άνθρωπος, αμήχανος μπροστά στον καταιγισμό της γύρω του πληροφόρησης, να βρίσκει πολύ δύσκολο, κάποτε δε και σχεδόν αδύνατο, να συλλάβει τις πρωταρχικές έννοιες που πάνω του στηρίζεται η αλήθεια. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με την διδασκαλία της Advaita, Μη-δυισμός: το δόγμα του μονισμού, που ισχυρίζεται ότι μόνο η Έσχατη Αρχή (brahman) έχει ύπαρξη και όλη η φαινομενική ύπαρξη είναι ψευδαίσθηση (Maya). Είναι ο πιο σημαντικός κλάδος του Vedanta (αρνητικό μόριο a=άνευ + dyaita δυϊσμός). Ο Νισαργκαντάτα Μαχαράτζ, ένας από τους μεγαλύτερους διδασκάλους της Advaita, με την σωκρατική του συλλογιστική θέλει να θυμόμαστε πάντα ότι δεν θα 'πρέπει να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να εμπλακεί στα κλωνάρια και να ξεχάσει τη ρίζα, να αναρωτηθούμε αν υπάρχει καν το πρόσωπο που νομίζει ότι μπορεί να κάνει κάτι ή να μην κανει κάτι και μας αποκαλύπτει ότι αυτό το πρόσωπο είναι μια χίμαιρα, μια πλάνη. Συχνά μας υπενθυμίζει ότι ολόκληρη η δημιουργία του κόσμου είναι εννοιολογική και εξηγεί ποια είναι η αρχή ή ο εννοιολογικός μηχανισμός πίσω από την δημιουργία του κόσμου: Η πρωταρχική κατάσταση –το Parabrahman– είναι ακαθόριστή, χωρίς κατηγορήματα, χωρίς μορφή, χωρίς ταυτότητα. Πράγματι αυτή η κατάσταση είναι πληρότητα (όχι ένα άδειο "κενό" αλλά κάτι το πλήρες), έτσι ώστε είναι αδύνατο να του δώσει κανείς ένα ικανοποιητικό όνομα. Προς χάριν όμως της επικοινωνίας, ένας αριθμός λέξεων έχει χρησιμοποιηθεί για να δείξει αυτή την κατάσταση. Σ' αυτή την αρχική κατάσταση, που είναι προγενέστερη από κάθε έννοια, η συνείδηση –η σκέψη Εγώ Είμαι– κινείται αυθόρμητα προς την ύπαρξη. Πως; Γιατί; Για κανένα εμφανή λόγο –σαν ένα απαλό κυματάκι πάνω στην έκταση του νερού!
Η σκέψη "Εγώ Είμαι" είναι ο σπόρος του ήχου ΟΜ, ο αρχέγονος ήχος ή Nada στην απαρχή της δημιουργίας του σύμπαντος. Απαρτίζεται από τους τρεις ήχους: α, ου, και μ. Αυτοί οι τρεις ήχοι αντιπροσωπεύουν τις τρεις ιδιότητες - Sattva, Rajas, Tamas, οι οποίες προκαλούν τις τρεις καταστάσεις του ξύπνου, του ονείρου και του βαθιού ύπνου (ονομάζονται επίσης συνείδηση ή αρμονία, δραστηριότητα και ανάπαυση). Είναι στη συνείδηση που αναδύεται ο κόσμος. Πράγματι, αυτή η ίδια η πρώτη σκέψη "Εγώ Είμαι" έχει δημιουργήσει την αίσθηση της δυαδικότητας στην αρχική κατάσταση της ενότητας. Καμιά δημιουργία δεν μπορεί να λάβει χώρα χωρίς την δυαδικότητα της γονεϊκής αρχής -αρσενικό και θηλυκό, Purusha και Prakriti. Η δημιουργία του κόσμου ως εμφάνιση στη συνείδηση, έχει μια δεκάπτυχη όψη –την γονική αρχή της δυαδικότητας, τα φυσικά και χημικά υλικά που είναι η ουσία των πέντε στοιχείων (αιθέρα, αέρα, φωτιά, νερού και γης)κάτω από αμοιβαία τριβή, και τις τρεις ιδιότητες, Sattva, Rajas, και Tamas. Ένας άνθρωπος μπορεί να νομίζει ότι είναι αυτός που δρα, αλλά στην πραγματικότητα είναι η ουσία των πέντε στοιχείων, ο Prana, η ζωτική δύναμη που δρα δια μέσου του ιδιαίτερου συνδυασμού των τριών ιδιοτήτων σε μια ιδιαίτερη φυσική μορφή. Είναι αναγκαίο σ'αυτό το στάδιο να μη ξεχνούμε την ουσιαστική ενότητα του Απολύτου και του σχετικού, ανάμεσα στο ανεκδήλωτο και το εκδηλωμένο. Η εκδήλωση αρχίζει να υπάρχει μόνο αφού υπάρξει η βασική έννοια "Εγώ είμαι". Το υπόστρωμα είναι το νοούμενο, το οποίο είναι η ολική δυνατότητα. Με την εμφάνιση του "Εγώ είμαι", το νοούμενο καθρεφτίζεται στο φαινομενικό σύμπαν, που μόνο φαίνεται ότι βρίσκεται έξω από αυτό. Το νοούμενο για να δει τον εαυτό του αντικειμενοποιείται σε φαινόμενο και, για να λάβει χώρα αυτή η αντικειμενοποίηση, ο χώρος και ο χρόνος είναι απαραίτητες έννοιες (κατά τις οποίες τα φαινόμενα εκτείνονται σε όγκο και διάρκεια). Τα φαινόμενα συνεπώς, δεν είναι κάτι διαφορετικό από το νοούμενο, αλλά το ίδιο το νοούμενο όταν αντικειμενοποείται. Είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε -και να μη ξεχνούμε ποτέ- αυτή τη βασική ταυτότητα. Από τη στιγμή που εμφανίζεται η έννοια "Εγώ είμαι", η θεμελειώδης ενότητα διαχωρίζεται νοητικά σε δυαδικότητα, ως υποκείμενο και αντικείμενο.
Όταν η απρόσωπη συνείδηση εκδηλώνεται και ταυτίζεται με την κάθε φυσική μορφή, εμφανίζεται η ιδέα Εγώ και αυτή η ιδέα, ξεχνώντας ότι δεν έχει καμία ανεξάρτητη οντότητα, μετατρέπει την αρχική της υποκειμενικότητα σ'ένα αντικείμενο με προθέσεις, θελήσεις και επιθυμίες και είναι γι'αυτό το λόγο, ευπρόσβλητη στον πόνο. Αυτή η εσφαλμένη ταυτότητα είναι ακριβώς η "δουλεία", από την οποία πρέπει να επιδιωχθεί η απελευθέρωση. Και τι είναι απελευθέρωση; Απελευθέρωση, φώτιση ή αφύπνιση δεν είναι παρά η βαθιά κατανόηση, η ενόραση:
α) ότι ο σπόρος
κάθε εκδήλωσης είναι η απρόσωπη συνείδηση
β) ότι αυτό που
αναζητείται είναι η ανεκδήλωτη άποψη της εκδήλωσης
γ) ότι, επομένως,
ο αναζητητής ο ίδιος είναι το αναζητούμενο!
Στην αρχική
κατάσταση κυριαρχεί το Είμαι χωρίς καμιά γνώση ή εξάρτηση, χωρίς κατηγορήματα, χωρίς
μορφή ή ταυτότητα. Τότε χωρίς κανένα φανερό λόγο (εκτός ότι είναι η φύση του να
κάνει έτσι) εγείρεται η σκέψη, η έννοια του Εγώ είμαι, η Απρόσωπη Συνείδηση, στην
οποία ο κόσμος εμφανίζεται σαν ένα ζων όνειρο. Η συνείδηση για να εκδηλωθεί, χρειάζεται
μια μορφή, ένα φυσικό σώμα με το οποίο ταυτίζεται, και έτσι αρχίζει η έννοια
της "δουλείας" με μια φανταστική αντικειμενοποίηση του
"Εγώ". Κάθε φορά που κάποιος σκέπτεται και δρα στα πλαίσια αυτής της
αυτο-ταύτισης, μπορούμε να πούμε ότι διαπράττει το "προπατορικό αμάρτημα"
της μεταβολής της ανόθευτης υποκειμενικότητας (της απεριόριστης δυνατότητας) σε
ένα αντικείμενο, μια περιορισμένη δηλαδή πραγματικότητα. Εάν αυτό είναι
ξεκάθαρο, πρέπει κανείς να αλλάξει πορεία και να γυρίσει προς τα πίσω, για να
ανακαλύψει τι αρχικά ήταν (και πάντα είναι) πριν εμφανιστεί η συνείδηση. Κατανόησε
βαθιά ότι ως Εγώ, ο καθένας δεν είναι ούτε το σώμα, ούτε ακόμη η συνείδηση, αλλά
ο καθείς είναι το νοούμενο στην αγνή του ενότητα.
Ένας μαθητής
ρώτησε τον Μαχαράτζ αν υπάρχει κάτι στο οποίο θα μπορούσε να προσηλωθεί κανείς
για να έχει διαρκώς συνείδηση της αληθινής του ταυτότητας. Ο Μαχαράτζ γέλασε
και είπε ότι εδώ έγκειται η δυσκολία. "Κάποιος" θέλει
"κάτι" στο οποίο θα μπορούσε να "προσηλωθεί" για να πετύχει
κάτι! Δεν καταλαβαίνεις ότι όλη αυτή η ιδέα έχει παρανοηθεί; Στην
πραγματικότητα το όλο πράγμα είναι πολύ απλό, αρκεί να μπορείς να το δεις. Αλλά
με λύπη μου σου λέω ότι ο κοινός τρόπος όρασης δεν κάνει. Ο συνηθισμένος τρόπος
όρασης –ο βλέπων να βλέπει κάτι– είναι εντελώς ανεπαρκής. Χρειάζεται ένας πολύ
ειδικός τρόπος όρασης, διαισθητική όραση, "εν-όραση", στην οποία
φαίνεται ότι δεν υπάρχει κανείς να δει και τίποτε να ιδωθεί. Να θυμάσαι πάντα
την τέλεια ταυτότητα αυτού-που-Εγώ -είμαι και εκείνου- που-φαίνομαι-να-είμαι. Ποτέ
μη ξεχάσεις ούτε για μια στιγμή, ότι μη-εκδήλωση και η εκδήλωση, το νοούμενο
και το φαινόμενο, το Απόλυτο και το Σχετικό δεν είναι διαφορετικά. Η εκδήλωση
δεν είναι μια δημιουργία του ανεκδήλωτου, αλλά απλώς ένα καθρέφτισμα, ή μια
έκφραση του. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει εγγενής διχασμός ανάμεσα στο υποκείμενο
και το αντικείμενο, πράγματι, κανένα αντικείμενο δεν θα μπορούσε να υπάρχει
ακόμη και για μια στιγμή ξέχωρα από το υποκείμενο του και αντιστρόφως. Αυτό-που-είμαι
(το νοούμενο) σαφώς υπερβαίνει εκείνο-που-φαίνομαι-να -είμαι (τα φαινόμενα), αλλά
ενυπάρχει επίσης εκεί μέσα. Υπάρχει μια αδιάσπαστη ταυτότητα ανάμεσα στο
νοούμενο και τα φαινόμενά του.
Τί συμβαίνει στην εκδήλωση; Ως νοούμενο, Εγώ είμαι(αν και δεν έχω επίγνωση αυτού του πράγματος) και ποτέ ούτε για μια στιγμή , δεν παύω να είμαι αυτό-που-Εγώ- είμαι. Ενώ ως φαινόμενο, ούτε είμαι ούτε δεν είμαι, γιατί όλα τα αντικείμενα είναι απλώς εμφανίσεις στη συνείδηση, είδωλό σ'ένα καθρέπτη. Μάλιστα κάθε ξεχωριστό πράγμα, που μπορεί κανείς να γνωρίσει, δεν μπορεί να είναι παρά μόνο μια εμφάνιση στην συνείδηση και δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε άλλη ύπαρξη αφ’ εαυτού. Και τι είναι συνείδηση; "Εγώ" είμαι συνείδηση. Μόλις η σκέψη -Εγώ είμαι- παρουσιάζεται, ο "νους" (που δεν είναι τίποτε άλλο από το περιεχόμενο της συνείδησης) αρχίζει την διαδικασία της αντικειμενοποίησης. Αυτό μπορεί να το κάνει δια μέσου της δυαδικότητας, ενός ιδεατού διαχωρισμού σε υποκείμενο και αντικείμενο, σε αλληλένδετα αντίστοιχα, όπως χαρά και πόνος. Κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας, από την άποψη του νοούμενου, του άχρονου, το καθαρά υποκειμενικό "Εγώ" παραμένει αδιάσπαστο, ολόκληρο, άγιο και αιώνιο.
Εάν μπορείς να
παραμένεις προσορμισμένος στην άσπιλη ταυτότητα ανάμεσα στο νοούμενο και τα
φαινόμενα η οποία είναι η ολική σου δυνατότητα, δεν μπορεί να υπάρξει καμιά
βάση για την φανταστική δουλεία από την οποία θέλεις να απαλλαγείς. Κατανόησε
το αυτό καλά. Η ιδέα της δουλείας που έχεις, είναι απλώς η ψευδαίσθηση ότι
είσαι μια αυτόνομη ύπαρξη που υπόκειται στην χρονικότητα και στη λειτουργία του
αιτίου -αιτιατού του Κάρμα. Εάν όμως έχεις αντιληφθεί διαισθητικά τη βασική και
ουσιαστική σου ταυτότητα που είναι άχρονη, θα κατανοήσεις ότι το στοιχείο του
χωρόχρονου είναι ουσιαστικά μόνο μια επινόηση, για να γίνει η αισθητηριακή
αντίληψη των φαινομένων δυνατή, και δεν μπορεί, επομένως, να είναι κατιτί
ανεξάρτητο ως μέσο δουλείας.
Ακόμη μια φορά
λοιπόν, η σχετική εκδήλωση-ο κόσμος- δεν είναι "απατηλή" αφού είναι
έκφραση του Ανεκδήλωτου Απολύτου το οποίο ενυπάρχει εκεί. Αυτό που είναι πράγματι
απατηλό είναι η λανθασμένη σου ταυτότητα με ένα ιδιαίτερο φαινόμενο. Να θυμάσαι:
Η σκιά δεν μπορεί να είναι εκεί χωρίς την ουσία-αλλά η σκιά δεν είναι η ουσία.
Θα τελειώσω με τα λόγια του Mahavatar Babaji, που μας έδωσε ως κληρονομιά λίγο πριν φύγει:
Να αγαπάτε και να υπηρετείτε όλη την ανθρωπότητα.
Βοηθάτε τους πάντες.
Να είστε χαρούμενοι. Να είστε ευγενικοί.
Να είστε μια γεννήτρια ακάθεκτης χαράς.
Να αναγνωρίζετε τον Θεό και την καλοσύνη σε κάθε πρόσωπο.
Δεν υπάρχει άγιος χωρίς παρελθόν αλλά ούτε και αμαρτωλός χωρίς μέλλον.
Να υμνείτε τους πάντες.
Εάν δεν μπορείτε να υμνήσετε κάποιον. . . αφήστε τον να φύγει έξω από την ζωή σας.
Να είστε αυθεντικοί, να είστε εφευρετικοί.
Να είστε θαρραλέοι. Πάρτε κουράγιο ξανά και ξανά.
Μη μιμείστε. Να είστε δυνατοί. Να είστε ακέραιοι.
Μη ακουμπάτε σε στηρίγματα των άλλων.
Σκεφτείτε με τον δικό σας τρόπο σκέψης. Να είστε ο εαυτός
σας.
Όλες οι τελειότητες και κάθε θεϊκή αρετή είναι κρυμμένα
μέσα σας-
αποκαλύψτε τα στον κόσμο.
Η σοφία, επίσης, είναι ήδη μέσα σας, αφήστε την να
ακτινοβολήσει.
Αφήστε την Χάρη του Κυρίου να σας ελευθερώσει.
Ας γίνει η ζωή σας σαν εκείνη του τριαντάφυλλου - που στην σιωπή μιλάει με το άρωμά του.
"ΕΝΑΣ ΙΝΔΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ" (Νύξεις από τον
Νισαργκαντάττα Μαχαράτζ)
εκδ. ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου