Αλίκη Μπέιλη, «Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 252
Όλος ο στόχος της μυητικής προπαρασκευαστικής διαδικασίας
είναι να φέρει αποκάλυψη. Πρέπει πάντα να έχετε υπόψη ότι αυτό που αποκαλύπτεται
είναι αιώνια παρόν. Υπάρχει λοιπόν αποκρυφιστική αλήθεια στη δήλωση ότι “ουδέν
καινόν υπό τον ήλιον”. Όλα όσα αποκαλύπτονται στην Ατραπό της Μαθητείας και της
Μύησης είναι για πάντα εκεί, αλλά εκείνο που μπορεί ν’ αντιληφθεί, να
προσεγγίσει και να συμπεριλάβει, αναπτύχθηκε στη διάρκεια των αιώνων. Πάνω στην
Ατραπό της Μαθητείας, στα πρώιμα στάδια, οφθαλμός της όρασης είναι ο φωτισμένος
νους. για το οποίο ο οφθαλμός του νου αποτελεί εξωτερίκευση – η Πάνω στην
Ατραπό της Μύησης είναι εκείνο ενορατική αντίληψη της ψυχής καθαυτής. Αλλά
καθώς προχωρά η εξέλιξη, εκείνο που φτάνει σε σημείο αντίληψης κάθε υφιστάμενης
αλήθειας, διαφοροποιείται σημαντικά με την πάροδο των αιώνων. Επίσης ο μύστης
του παρόντος έχει σαφώς μεγαλύτερη αντίληψη κι ερμηνεύει ακριβέστερα και η
όρασή του είναι διεισδυτικότερη απ’ ό,τι του μύστη της Ατλάντειας εποχής κι ο
μυημένος που θα επιτύχει μυητική-αντίληψη στη διάρκεια της επερχόμενης
Υδροχοϊκής Εποχής, θα είναι πολύ πιο προχωρημένος από εκείνους που λειτουργούν
τώρα ως οι μύστες του σήμερα.
«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 257
Δήλωσα ότι η μύηση είναι ουσιαστικά για το μαθητή μια
διαδικασία αποκάλυψης. Για το μαθητή που προετοιμάζεται να λάβει μύηση, η
έμφαση τίθεται αναγκαστικά στην αναγνώριση
– τη νοήμονα αναγνώριση εκείνου που πρόκειται να αποκαλυφθεί. Αυτό απαιτεί
τη συγκεκριμένη από μέρους του ανάδυση από τον κόσμο της γοητείας προκειμένου
να υπάρξει καθαρή αντίληψη του νέου οράματος· ένα νέο φως πέφτει πάνω στις
παλιές και πολύ γνωστές αλήθειες, έτσι ώστε η σημασία τους μεταβάλλεται
εξαιρετικά και με την αλλαγή αυτή το σχέδιο ή ο σκοπός της Θεότητας αποκτά μια
εντελώς νέα έννοια. O άπειρος
νεόφυτος δέχεται συνεχώς αποκαλύψεις και καταγράφει όσα θεωρεί σαν πολύ
ασυνήθιστες ενοράσεις. Αυτό όμως που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι αποκτά
επίγνωση της ψυχικής γνώσης, ενώ για το μυημένο η ενόραση είναι πάντοτε η
αποκάλυψη του σκοπού της Σαμπάλλα και
η πραγματοποίηση, τόσο απ’ τη βραχυπρόθεσμη όσο κι απ’ τη μακροπρόθεσμη σκοπιά,
του θείου Σχεδίου.
«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 293
Καθώς ο άνθρωπος σαν ανθρώπινο ον, ο άνθρωπος σαν μαθητής
και ο άνθρωπος σαν μυημένος προχωρά βαθμιαία στο ρεύμα της ζωής, η αποκάλυψη
έρχεται βήμα προς βήμα, κινούμενη από ένα μεγάλο σημείο εστίασης σε άλλο,
ωσότου τίποτε πλέον δε μένει να αποκαλυφθεί.
«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 308
Κάθε αποκάλυψη έχει τη θέση της σε μια μεγάλη σειρά
αποκαλύψεων και φωτίσεων· ο μαθητής πρέπει να βρει μέσα στη μορφή της
αποκάλυψης εκείνο που πρέπει να χρησιμοποιήσει προκειμένου να επιτύχει το
προκαθορισμένο επόμενο σημείο της επιτευχθείσας αποκάλυψης.
… από τη στιγμή που ο μυημένος διείσδυσε στο σημείο όπου
είναι εφικτή η αποκάλυψη, επιτυγχάνει αυτόματα την αναγκαία σταθεροποίηση,
συγκέντρωση, ισορροπία, πόλωση και εστίαση που θα του επιτρέψουν να μεταφράσει
εκείνο που του αποκαλύφθηκε με όρους και σύμβολα τα οποία θα μεταφέρουν κάποια
σημασία στους διανοούμενους με τους οποίους εργάζονται κατεξοχήν όλοι οι
μυημένοι. […] το πιο επιτακτικό και δύσκολο μέρος του έργου του είναι να
εκτιμήσει ορθά την κατασταλάζουσα αλήθεια, πληροφορία ή αποκάλυψη κι έπειτα να
της δώσει ένα εξίσου σωστό σχήμα, ώστε
να μπορέσει να ικανοποιήσει την άμεση ανθρώπινη ανάγκη.
«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σσ. 318/9
Καθώς ο άνθρωπος προοδεύει πλησιέστερα στο στόχο του,
διαπιστώνει πως αρχίζει ν’ αντιλαμβάνεται ότι ολόκληρη η τεχνική της ανέλιξης
αυτής συνιστά μια ακολουθία αποκαλύψεων που προκύπτουν από την από μέρους του
αναγνώριση των υποκειμενικών σημασιών οι οποίες έχουν φύση εντελώς διαφορετική
από τις συνηθισμένες και προφανείς έννοιες. […]
Η μόνη μου προσπάθεια σήμερα είναι να υποδείξω τη σχέση μεταξύ μύησης
και αποκάλυψης. Η αποκάλυψη – που εισάγεται από ορθό προσανατολισμό και ορθή
σκέψη – είναι μέρος της εκπαίδευσης του μυημένου και πολλοί που εκγυμνάζονται
έτσι καθυστερούν την πρόοδό τους καθώς δεν αναγνωρίζουν την αποκάλυψη όταν
αγγίζει τη γραμμή του πνευματικού τους ορίζοντα.
«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 321
Η αποκάλυψη σπάνια εισβάλλει με όλη την πληρότητα της
ομορφιάς της στη συνείδηση του μαθητή· είναι μια βαθμιαία και σταθερά
ανελισσόμενη διαδικασία.
«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 346
Η ζωή για όλους τους ανθρώπους παντού είναι πλήρης
αποκαλύψεων που αναγνωρίζονται ή δεν αναγνωρίζονται· θα μπορούσε να ειπωθεί ότι
δεν υπάρχει κάτι περισσότερο, αν και η πλειονότητά τους έχει μικρή σημασία
εκτός από τη συνδυασμένη τους ακολουθία. Θα
μπορούσε μάλλον να θεωρηθεί ότι δημιουργούν ή συνιστούν ένα “πεδίο αποκάλυψης”
«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σσ. 367/8
[…] στη μυητική διαδικασία όσον αφορά το μαθητή, η
αποκάλυψη είναι απλώς ένας τρόπος έκφρασης των σταθερά επαναλαμβανόμενων
αποτελεσμάτων της πίεσης προς τα εμπρός και της όρασης. Σε ολόκληρη την
εξελικτική διαδικασία δεν υπάρχει ουσιαστικά τίποτε παρά μια αύξουσα αποκάλυψη.
Oι δύο όροι, Εξέλιξη και Αποκάλυψη, πηγαίνουν μαζί. Κάθε
διάκριση βρίσκεται μέσα στο πεδίο της αποκάλυψης ή – για να το διατυπώσω αλλιώς
– μέσα στα διάφορα πεδία συνείδησης και ιδιαίτερα σ’ εκείνο όπου συμβαίνει η
αποκάλυψη. […]
Η αποκάλυψη είναι και άμορφη και σε μορφή και όσο
πλησιέστερα βρίσκεται στην αντίληψη τόσο λεπτοφυέστερη και στερημένη μορφής θα
είναι η αποκάλυψη. […]
[…] μπορεί να είναι εικονικό σύμβολο ή λεπτοφυής εκδήλωση· μπορεί να εκφρασθεί μόνο με λέξεις ή
μπορεί να πάρει τη μορφή μη λεκτικής αναγνώρισης· μπορεί να είναι στόχος ή μια
μελλοντικά αισθητή δυνατότητα, αλλά μπορεί να είναι επίσης κίνητρο και η δυναμική παρόρμηση της ζωής του
μυημένου, γιατί δεν είναι απόμακρη αλλά αληθινή
όψη του θείου εξοπλισμού του.
«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 389
Μιλάτε για σειρά μυήσεων, αλλά οι Διδάσκαλοι μιλούν με
όρους μιας σειράς αποκαλύψεων και το
έργο Τους με τους μαθητές Τους είναι να τους προετοιμάσουν για αποκάλυψη. Να
έχεις υπόψη, αδελφέ μου, ότι είναι δύσκολο να λάβεις και να κρατήσεις μια
αποκάλυψη – κάτι που συχνά παραβλέπεται. Είναι εξαντλητική για την
προσωπικότητα του μαθητή, αλλά δεν έχει καμιά χρησιμότητα εκτός αν την
αναγνωρίσει η προσωπικότητα· είναι
υπερβολικά διεγερτική και ο μυημένος διέρχεται από τα τρία στάδια που αφορούν
την αποκάλυψη: Πρώτα έρχεται το στάδιο της έκστασης και της υπέρτατης
αναγνώρισης· έπειτα ακολουθεί σκοτάδι και σχεδόν απόγνωση καθώς η αποκάλυψη
σβήνει κι ο μαθητής διαπιστώνει ότι πρέπει να βαδίσει πάλι στο συνηθισμένο φως
του κόσμου· γνωρίζει πλέον τι είναι, αλλά
στο σημείο αυτό βρίσκεται η δοκιμασία του, γιατί πρέπει να προχωρήσει σ’ αυτή
την εσώτερη γνώση αλλά να αφήσει κατά μέρος τη διέγερση της αποκάλυψης. Τελικά
απορροφάται τόσο με την υπηρεσία του, με τη βοήθεια των συνανθρώπων του και με
την καθοδήγησή τους προς την επόμενη αποκάλυψή τους, ώστε η διέγερση και η αντίδραση λησμονιούνται. Τότε
ανακαλύπτει με έκπληξή του ότι κάθε στιγμή και κατά βούληση – αν αυτό εξυπηρετεί
τα ανιδιοτελή του ενδιαφέροντα – η αποκάλυψη είναι για πάντα δική του.
Συλλογισθείτε σ’ αυτό.
«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 417
Καμιά μύηση δεν είναι εφικτή χωρίς προηγούμενη αποκάλυψη κι ακόμη κάθε μύηση οδηγεί σε επακόλουθη αποκάλυψη. O σκοπός κάθε μύησης είναι μια παρεχόμενη αποκάλυψη, όμως καμιά μύηση δεν επιτυγχάνεται χωρίς μια προηγούμενη αυτοπροκαλούμενη και μη παρεχόμενη αποκάλυψη.
«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σσ. 434/5
Η λέξη “αποκάλυψη” είναι από εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν
υπερβολικά άτοπα απ’ τους μυστικιστές της Εκκλησίας κι απ’ τις μεγάλες
παγκόσμιες θρησκείες· η εκ μέρους τους χρήση της έχει συνήθως ιδιοτελή φύση και
συνεπάγεται την αντίληψη ότι η αποκάλυψη αποτελεί την κατάλληλη ανταμοιβή που
χορηγείται στο μυστικιστή εξαιτίας των αγώνων του και της βαθιάς του αναζήτησης
του Θεού. […] Αιφνίδια φαίνεται να
τερματίζεται η αναζήτησή του και του απονέμεται η ανταμοιβή υπό μορφή
αποκάλυψης. Αυτή η διαδικασία και ακολουθία γεγονότων ήταν η συνήθης μορφή επί
αιώνες και η ιδέα του Υπερβατικού Θεού κυριαρχούσε διαρκώς στη θρησκευτική σκέψη.
Αλλά η χορηγούμενη αποκάλυψη σχετίζεται στην πραγματικότητα (μέχρι την έκτη
Μύηση) με τον Πανταχού Παρόντα Θεό, το Θεό στη μορφή, το Θεό στην ανθρώπινη
καρδιά και μ’ εκείνη την καλυμμένη και κρυμμένη υπέρτατη Πραγματικότητα που
κινητοποιεί κάθε ύπαρξη και που έχει πάντα συνειδητή επίγνωση του εαυτού της. Η
αποκάλυψη είναι μια πρόοδος διείσδυσης: πρώτα στη Διάνοια, έπειτα στην Καρδιά
και τελικά στο Σκοπό του Ενός στον Oποίο ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε.
«Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ», σελ. 436
Το όλο θέμα της αποκάλυψης είναι η αποκάλυψη του φωτός και αυτό συνεπάγεται πολλές διαφορετικές ερμηνείες της λέξης “φως”· αφορά την ανακάλυψη των φωτισμένων περιοχών ύπαρξης που διαφορετικά θα έμεναν άγνωστες και συνεπώς κρυμμένες. Δημιουργούμε φως· χρησιμοποιούμε φως· ανακαλύπτουμε μεγαλύτερα φώτα που χρησιμεύουν να μας αποκαλύψουν τον Άγνωστο Θεό. Το καθοδηγητικό φως μέσα μας είναι εκείνο που τελικά αποκαλύπτει τα λαμπρότερα εκείνα φώτα που εισάγουν τη διαδικασία της αποκάλυψης. Μιλώ συμβολικά, αδελφέ μου, όπως μπορείς καλά να καταλάβεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου