Προσέγγιση στην Εξωτερίκευση μέσα στη Συνείδηση του Μαθητή
Βρίσκω αναγκαίο να διευκρινίσω εδώ ένα σημείο. Oι μαθητές που έχουν σταλεί από τα διάφορα άσραμ δε φτάνουν στη γη έχοντας
συνείδηση μιας υψηλής αποστολής, ή γνωρίζοντας καλά τη φύση του εγχειρήματος που τους έχει ανατεθεί υποκειμενικά. Στην περίπτωση ορισμένων μαθητών που θα
έχουν ειδική παγκόσμια σπουδαιότητα και είναι της τάξης των μυημένων, μπορεί να
φτάσουν σε μια πεποίθηση της αποστολής (αν μπορώ να την ονομάσω έτσι) από πολύ
νεαρή ηλικία κι έτσι να προσανατολισθούν στο έργο της ζωής τους από πολύ νωρίς·
η πεποίθηση αυτή θα αυξάνει και θα βαθαίνει και θα διευκρινίζεται με την πάροδο
του χρόνου. Αλλά πρέπει να θυμάστε ότι η πλειονότητα των μαθητών δεν αντιδρά
έτσι. Θα έρθουν σε ενσάρκωση με ορισμένα χαρίσματα κι έμφυτα ταλέντα και με
ορισμένες σταθερά ριζωμένες ιδέες, προικισμένοι με αμετάβλητα ιδεώδη κι έναν
εγκέφαλο που ανταποκρίνεται σ’ έναν καλά αναπτυγμένο νου. Θα βρουν το δρόμο
τους κανονικά και μέσα από φυσικές τάσεις και προτιμήσεις σ’ εκείνο το πεδίο
της ανθρώπινης δραστηριότητας στο οποίο σκοπεύουν να εργασθούν και στο οποίο
πρόκειται να επιφέρουν ορισμένες βασικές αλλαγές σε ευθυγράμμιση με την
ιεραρχική πρόθεση. Αυτή η ιεραρχική πρόθεση τους είναι συνήθως άγνωστη (αν και
μπορεί να μη συμβαίνει αυτό πάντα), αλλά το έργο που πρέπει να γίνει θα τους
φαίνεται παρωθητικό και αναγκαίο και κάτι που πρέπει να κάνουν με κάθε τίμημα. Θα βρουν το δρόμο τους στην πολιτική, στα
εκπαιδευτικά κινήματα και στην επιστήμη· θα εργασθούν σαν ανθρωπιστές, σαν
κοινωνικοί εργάτες και στο πεδίο των οικονομικών, αλλά θα ακολουθήσουν αυτές
τις γραμμές δραστηριότητας μέσα από φυσική κλίση κι όχι λόγω κάποιας “υπακοής”
στις οδηγίες κάποιου Διδασκάλου. Θα επιτύχουν στην προσπάθειά τους επειδή από
πίσω τους θα βρίσκεται η δυναμικότητα της Ιεραρχίας και είναι πολλά που μπορεί
να κάνει το εσώτερο Άσραμ για τους εξωτερικά εργαζόμενους μαθητές του,
ανοίγοντας πόρτες, εκπληρώνοντας προσπάθειες και κανονίζοντας επαφές κι άλλες
διευκολύνσεις· όμως όλα αυτά γίνονται χωρίς καμιά ένδειξη εσώτερης ώθησης. Η
αναγνώριση της εσώτερης προσπάθειας εξαρτάται απ’ τη θέση του μαθητή στο Άσραμ.
Όταν ο μαθητής είναι πολύ προχωρημένος μπορεί να έχει επίγνωση της υψηλής
αποστολής του και να ξέρει ότι δεν είναι μια φανατική κι αυτόβουλη πρόθεση, αλλά ένα συγκεκριμένο έργο που
αναλαμβάνεται σε ανταπόκριση στον ιεραρχικό σχεδιασμό. Τέτοιες περιπτώσεις θα
είναι συνήθως η εξαίρεση κι όχι ο κανόνας και ιδιαίτερα στα πρώτα στάδια.
Τέτοιοι ιεραρχικοί εργάτες θα συγκεντρώσουν γύρω τους μικρότερους μαθητές που
θα εργασθούν στις ίδιες γραμμές δια της κοινότητας των ενδιαφερόντων κι όχι της
αναγνώρισης παρόμοιων οδηγιών – κάτι πολύ διαφορετικό. Στη μια περίπτωση η
συνείδηση της αποστολής αναπτύσσεται σε περιόδους συγκεκριμένου σχεδιασμού με
το Άσραμ και σε συνδιαλλαγή με το Διδάσκαλο ή τους ανώτερους εργάτες Του. Στη
συνηθέστερη περίπτωση ο μαθητής αντιδρά κι εργάζεται ανταποκρινόμενος στην
εντύπωση, έχοντας σ’ αυτό το στάδιο πλήρη άγνοια της προέλευσής της· τη θεωρεί
σαν δραστηριότητα του νου του που δρα σαν κατευθυντήριος πράκτορας σ’ όλες τις
σχεδιασμένες δραστηριότητες, το θέμα της ζωής και το σκοπό, τα οποία είναι η δυναμική
της υπηρεσίας του.
Όμως ένα κύριο χαρακτηριστικό είναι παρόν σε όλους αυτούς
τους εργαζόμενους μαθητές και ζηλωτές· αυτό είναι ένας πλατύς ανθρωπισμός και
μια αποφασιστικότητα να βοηθήσουν την ανθρώπινη ευημερία. Αργότερα θα προβάλει
μια ενδιαφέρουσα διάκριση που θα ρυθμίσει τη νέα εποχή σε αντιδιαστολή με τις
μεθόδους του παρελθόντος και του παρόντος. Oι μαθητές και οι ζηλωτές
δε θα είναι τόσο αφιερωμένοι σε έργο καθαρά ανθρωπιστικό κι ευημερίας. Αυτό θα
είναι κίνητρο κι όχι αντικειμενικός σκοπός του έργου. Δε θα αφιερώνουν το χρόνο
και τις προσπάθειές τους αποκλειστικά στην ανακούφιση της ανθρώπινης ανάγκης.
Όλες οι φάσεις της ανθρώπινης ζωής – πολιτική, οικονομία κι επιστήμη καθώς και
η θρησκεία – θ’ αναγνωρίζονται ότι αποτελούν το άμεσο και θεαματικό έργο τους,
όμως στο μέλλον το κίνητρο δεν θα είναι κυρίως η επιχειρηματική επιτυχία ή η
φιλοδοξία της προσωπικότητας, αλλά η ώθηση να τις υποτάξουν στη γενική
προσπάθεια και να βοηθήσουν την ανθρωπότητα σαν σύνολο με ένα μακρόπνοο όραμα.
Το αυξανόμενο πνεύμα του ανθρωπισμού είναι αυτό που
βρίσκεται πίσω από κάθε κίνημα παγκόσμιας σοσιαλιστικοποίησης στα διάφορα έθνη.
Αυτό το κίνημα είναι συμπτωματικό μιας αλλαγής στον προσανατολισμό της σκέψης
του ανθρώπου κι εκεί βρίσκεται η κύρια αξία του. Στην πραγματικότητα δεν
υποδεικνύει μια νέα τεχνική διακυβέρνησης και η ιδιαίτερη αυτή φάση του είναι
εφήμερη· ταυτόχρονα είναι θεμελιώδες για τη νέα παγκόσμια τάξη που θα προβάλλει
απ’ όλους αυτούς τους πειραματισμούς τους οποίους ανελίσσει αυτή τη στιγμή η
ανθρώπινη σκέψη.
Αυτά είναι τα πράγματα που θα βρίσκονται στη συνείδηση
των μαθητών οι οποίοι εξουσιοδοτούνται από την Ιεραρχία να επιφέρουν τις
αναγκαίες αλλαγές και το νέο προσανατολισμό κι όχι κάποια αναγνώριση των
Διδασκάλων και των διαταγών Τους ή κάποιο ιεραρχικό και ασραμικό υπόβαθρο.
Ενόσω βρίσκονται σε ενσάρκωση τέτοιοι μαθητές, είναι
ελεύθεροι να υπηρετήσουν προσηλωμένα κι ολόψυχα εκείνο το τμήμα ή τη φάση της
ανθρώπινης προσπάθειας στην οποία φαίνεται να τους έριξε ο κλήρος και η τάση
της ζωής. Μπορεί να μην έχουν συνείδηση οποιουδήποτε πνευματικού στόχου (όπως
λέγεται σήμερα), εκτός από την αναγνώριση ότι αγαπούν τους συνανθρώπους τους·
αυτή η αγάπη θα ρυθμίζει όλα όσα κάνουν και θα υποκινεί κάθε προσπάθειά τους.
Από τη σκοπιά του Διδασκάλου μπορούν να προσεγγισθούν, να εντυπωθούν και να κατευθυνθούν και
σχεδόν πάντα έτσι προσεγγίζονται· από τη δική τους σκοπιά είναι απλώς
πολυάσχολα, δραστήρια άτομα, προικισμένα με καλό νου, βαθύ ενδιαφέρον για το
επιλεγμένο έργο της ζωής τους κι αποδεικνύοντας ότι είναι ικανοί για
αποτελεσματικό έργο πάνω σε κάποια ιδιαίτερη γραμμή, ικανοί να επηρεάσουν και
να κατευθύνουν άλλους σε παρόμοια δραστηριότητα και να επιφέρουν οριστικές
αλλαγές στον κλάδο της ανθρώπινης προσπάθειας με τον οποίο σχετίζονται,
ανυψώνοντας έτσι τις υποκείμενες αρχές σε ανώτερα επίπεδα. Αυτό είναι ένα
γνήσιο ιεραρχικό έργο. Επηρεάζει σε γενικές γραμμές τη συνείδηση της
ανθρωπότητας.
Οι μαθητές αυτοί μπορεί να έχουν συνείδηση ότι η
προσπάθειά τους και η σκέψη τους αποτελούν τμήμα μιας προωθημένης εξελικτικής
προσπάθειας· σ’ αυτό το μέτρο έχουν συνείδηση μιας αποστολής, αλλά η αξία αυτής της στάσης είναι ότι
τους συσχετίζει στη συνείδηση με πολλούς άλλους που υποκινούνται παρόμοια και
έχουν συνείδηση ενός παρόμοιου οράματος. Είναι βέβαια συνετό να θυμάστε ότι
όλοι αυτοί οι μαθητές είναι έκδηλοι ακτινικοί τύποι και είναι ολοκληρωμένες
προσωπικότητες με την ανώτατη έννοια της λέξης. Θα εργασθούν στη γη σαν
προσωπικότητες υψηλού βαθμού, κάτω από την κρούση ισχυρών κινήτρων που
εκπορεύονται από την ψυχή καθώς ανταποκρίνεται στην εντύπωση απ’ το Άσραμ, όμως
γι’ αυτό δεν γνωρίζουν τίποτε στο φυσικό τους εγκέφαλο κι ενδιαφέρονται
ελάχιστα. Μέρος της αποτελεσματικότητας της υπηρεσίας τους οφείλεται στο
γεγονός ότι δεν ασχολούνται με την ψυχική επαφή και με την ιδέα της ακαδημαϊκής
υπηρεσίας. Τα μάτια τους είναι στραμμένα στο έργο που πρέπει να γίνει, η καρδιά
τους είναι με τους συνανθρώπους τους και τα χέρια τους είναι απασχολημένα με
τις μεθόδους, τις τεχνικές και τις πρακτικές που θα ανυψώσουν ολόκληρο το
επίπεδο της προσπάθειας στο επιλεγμένο πεδίο τους. Απ’ όπου και η αναπόφευκτη επιτυχία τους.
Aπό τους μαθητές που ενδιαφέρονται έντονα για την προσωπική τους ανταπόκριση
στην ψυχή, που εργάζονται φιλότιμα με το πρόβλημα της ψυχικής επαφής, που είναι
απασχολημένοι με την τέχνη της συνειδητής υπηρεσίας και καθιστούν την υπηρεσία
στόχο, που είναι έντονα εναργείς στο γεγονός του Άσραμ και του Διδασκάλου, δεν θα ζητηθεί να κάνουν αυτό το έργο
της προετοιμασίας για την εξωτερίκευση της Ιεραρχίας. Τους προχωρημένους μαθητές
που έχουν σταθεροποιηθεί στο άσραμ και είναι τόσο συνηθισμένοι με το Διδάσκαλο
ώστε δεν προσλαμβάνει πια καμιά ακατάλληλη σπουδαιότητα στη συνείδησή τους,
μπορούν να τους εμπιστευθούν να εργασθούν πάνω σε ορθές γραμμές στον κόσμο και
να κάνουν το έργο της προετοιμασίας. Δεν
μπορούν να παρεκκλίνουν ή ν’ αποτραπούν από την προσηλωμένη τους προσοχή στο
άμεσο έργο από οποιοδήποτε ψυχικό κάλεσμα ή ώθηση· απ’ όπου και η ελευθερία
τους να κάνουν το αποσκοπούμενο έργο.
Συνεπώς η κατάσταση σε σχέση με τη συνείδηση των μαθητών
στην έντονα δύσκολη, αν κι ενδιαφέρουσα περίοδο με την οποία είναι αντιμέτωπη η
ανθρωπότητα, θα μπορούσε να συνοψισθεί στις παρακάτω δηλώσεις:
1. O μαθητής δεν υποκινείται από οποιαδήποτε επιθυμία να εξωτερικεύσει την Ιεραρχία ή να δει το Άσραμ με το οποίο συνδέεται, να λειτουργεί φυσικά στο εξωτερικό πεδίο. Μπορεί να μην έχει καμιά επίγνωση της ιεραρχικής αυτής πρόθεσης. Αν έχει επίγνωση του υποκείμενου αυτού σκοπού, είναι εντελώς δευτερεύουσα στη συνείδησή του. Το καλό της ανθρωπότητας κι ένα σταθεροποιημένο πνευματικό μέλλον για το ανθρώπινο γένος είναι τα κύρια κίνητρα της ζωής του.
2. O μαθητής έχει μια αυστηρά ανθρωπιστική αντίληψη. Εργάζεται για τη Μία
Ανθρωπότητα κι αν έχει επίγνωση της πιθανότητας να συνδέεται με την Ιεραρχία, η
αφοσίωσή του, η υπηρεσία του και η πρόθεση της ζωής του κατευθύνονται
ολοκληρωτικά στην υπόθεση της ανθρώπινης βελτίωσης. Σ’ αυτή τη στάση μοιάζει με
τους Διδασκάλους στους Oποίους η κατευθυντήρια γραμμή της ζωής δεν είναι οι ιεραρχικές δυνατότητες,
αλλά η προσκόλληση στους σκοπούς της Σαμπάλλα, στη δράση, στις σχέσεις και στο
Σχέδιο για όλες τις ζωντανές μονάδες στους τρεις κόσμους.
3. Η ενόραση του
μαθητή είναι άγρυπνη και δραστήρια· οι νέες ιδέες και οι ζωτικές νέες έννοιες
βρίσκονται στο προσκήνιο του νου του. Σχεδόν αυτόματα αποκηρύσσει την
αντιδραστική και συντηρητική σκέψη του παρελθόντος και –χωρίς φανατισμό κι
ακατάλληλη έμφαση– ζει, μιλά και καθοδηγεί πάνω στις νέες γραμμές των ορθών
ανθρώπινων σχέσεων.
4. O μαθητής που απασχολείται με τα ιεραρχικά σχέδια του μέλλοντος, έχει έναν
πλήρως ανοιχτό νου όσον αφορά την ανάπτυξη των αληθινών ψυχικών δυνάμεων.
Αποδοκιμάζει κι αναχαιτίζει κάθε αρνητική συνθήκη και μορφή σκέψης καθώς
έρχεται σε επαφή μαζί τους στο περιβάλλον του, αλλά ενθαρρύνει την ανάπτυξη όλων
των μορφών της ανώτερης αισθητήριας αντίληψης που διευρύνει την ανθρώπινη συνείδηση
κι εμπλουτίζει το περιεχόμενό της.
5. Ανάλογα με την
ιεραρχική του θέση θα γίνει αυξανόμενα ένας αγωγός δύναμης στον κόσμο. Η
ασραμική του ζωή θα βαθαίνει καθώς θα αναπτύσσεται η παγκόσμια υπηρεσία του. Η
δήλωση της Βίβλου (ή καλύτερα η
προτροπή) “το υπολειφθέν ρίζαν κάτω και ποιήσει καρπόν άνω” έχει γι’ αυτόν μια
βαθιά αποκρυφιστική σημασία.
Δε θίγω εδώ την ανάπτυξη του μαθητή ως μαθητή, ή την ατομική του πρόοδο στην Ατραπό· εξετάζω τον τύπο της συνείδησης με τον οποίο αντιμετωπίζει το έργο που βρίσκεται μπροστά του. Μέχρι να εκπληρώσει μέσα του τα προαπαιτούμενα που περιγράφηκαν σ’ αυτό το τμήμα της μελέτης μας, δεν θα είναι ένας απ’ τους εργάτες σ’ αυτό το διάλειμμα ανάμεσα στην παλιά εποχή και τη νέα.
(Αλίκη Μπέιλη, Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, σσ. 583-587)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου