ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ-ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΜΥΗΣΗΣ
«ΕΙΘΕ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΩ ΤΗ ΒΟΥΔΔΟΤΗΤΑ
ΩΣΤΕ ΝΑ ΩΦΕΛΗΘΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΕΝΑ ΟΝΤΑ»
Η ομαδική μύηση δεν είναι εύκολη επίτευξη,
ιδιαίτερα γιατί είναι πρακτικά ένα αδοκίμαστο
πείραμα κι αποτελεί ουσιαστικά μια
πρωτοποριακή προσπάθεια. Πολύ νωρίς έγινε αντιληπτό από την Ιεραρχία ότι μια
τέτοια ανάπτυξη ήταν αναπόφευκτη, αν η εξελικτική αύξηση της ανθρωπότητας
αποδεικνυόταν κάπως ικανοποιητική. Ωστόσο χρειάσθηκαν χιλιετίες για να φανεί –
σαν υποθετική προσπάθεια – κατά κάποιο τρόπο εφικτή και μόνο δοκιμαστικά
πειράματα έχουν ως τώρα επιχειρηθεί. Ο
πρώτος αντικειμενικός σκοπός αυτών των πειραμάτων (που συνεχίζονται ήσυχα σε
διάφορα μέρη του κόσμου) είναι να διαπιστωθεί αν μια ομάδα μαθητών μπορεί να εργασθεί
από κοινού κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να ιδωθεί – απ’ τους Διδασκάλους – ότι λαμβάνει χώρα μια
εσώτερη συγχώνευση…..(209)
1. Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η
Ιεραρχία επί του προκειμένου είναι η
απάλειψη του αισθήματος – της
περίεργης αυτής συναισθηματικής αντίδρασης και σχέσης η οποία συνδέει όλα τα
μέλη μιας ομάδας με τα δεσμά της συμπάθειας ή της αντιπάθειας. Όπου υπάρχει συμπάθεια, εδραιώνεται τότε
μια πολύ ισχυρή σχέση προσωπικότητας όσον αφορά το καλό/τη διατήρηση/τη
συντήρηση του εκάστοτε ομίλου ή/και της εκάστοτε ομάδας. Η ομαδική ισορροπία διαταράσσεται…..Μήπως δεν αληθεύει, αδελφοί μου, ότι οι αμοιβαίες σχέσεις σας υπόκεινται συχνά στην κρούση της
επιδοκιμασίας ή της αποδοκιμασίας; Όταν
υπάρχει αυτή η στάση, τα πρώτα βήματα για την ομαδική συγχώνευση απουσιάζουν.
Αυτό εννοούμε ως αίσθημα και η συναισθηματική αυτή αντίδραση πρέπει να εξαφανισθεί
σαν προκαταρκτικό στάδιο. Δε μιλώ αυτή
τη στιγμή για την απροσωπία. Για μερικούς ανθρώπους η απροσωπία είναι απλώς
ένας μηχανισμός διαφυγής από την ευθύνη· για άλλους υποδηλώνει καταπίεση και
συνεπάγεται τέτοια σκληρή εργασία, ώστε ολόκληρος ο χρόνος του μαθητή
διατίθεται στην επίτευξη απροσωπίας, εξασφαλίζοντας ως εκ τούτου τη μη
επιτυχία. Αυτό για το οποίο μοχθείτε
έντονα και το οποίο παίρνει αδόκιμη
θέση στη σκέψη σας, με τη πάροδο του χρόνου αποβαίνει φυλακή και πρέπει
αργότερα να καταστραφεί. Τέτοιος είναι ο απόκρυφος νόμος. Η απροσωπία είναι εφικτή μόνο για το μαθητή που γνωρίζει αληθινά πώς να
αγαπά και για εκείνον που βλέπει τη ζωή και τη φαντασμαγορία της (συμπεριλαμβανομένων
όλων των συντροφικών προσώπων) στο φως της Πνευματικής Τριάδας….
2. Το δεύτερο σημείο που πρέπει να συλλάβει ο όμιλος που αγωνίζεται έτσι, είναι η αναγκαιότητα για τη χρησιμοποίηση της δύναμης της καταστροφής. Σκοτώστε την επιθυμία. Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη καταστρεπτική δραστηριότητα του μαθητή. Αυτό που επιδιώκει ή θέλει ή επιθυμεί δεν πρέπει να ρυθμίζει το μαθητή και να τον οδηγεί σ’ ό,τι μπορούμε να ονομάσουμε “ασραμική συναίνεση”, αλλά μόνο το εξωθητικό κίνητρο της παγκόσμιας ανάγκης. Έτσι ο μαθητής αρχίζει να απαλλάσσεται από την επιθυμία με μια διαδικασία φθοράς. Δεν καταπολεμά θετικά την επιθυμία με πρόθεση την εξάλειψή της· δεν επιδιώκει να τη μετουσιώσει (όπως θα έκανε ο δόκιμος μαθητής), αλλά παύει να της δίνει οποιαδήποτε αναγνώριση· αρνείται να της παρέχει την αναγκαία διέγερση της προσοχής, γιατί όπως πάντα η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη· τον απασχολεί η παγκόσμια ανάγκη και η υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει και – σχεδόν παραμελημένη – η επιθυμία πεθαίνει από φθορά….Η τρίτη ποιότητα η οποία πρέπει ολοσχερώς να εκριζωθεί και να καταστραφεί είναι εκείνη της οποιασδήποτε αντίδρασης στην αναγνώριση, είτε αναγνώριση που παρέχεται από τον κόσμο των ανθρώπων είτε από άλλους μαθητές ή απ’ το Διδάσκαλο. Η ικανότητα να εργαζόμαστε χωρίς καμιά ένδειξη αναγνώρισης, (η ικανότητα) να βλέπουμε άλλους να απαιτούν ανταμοιβή για τη δράση που έγινε κι ακόμη ν’ αγνοούμε ότι τα αποτελέσματα του καλού που εγκαινιάσθηκε από το μαθητή ατομικά ή την ομάδα του, διεκδικούνται από άλλους, είναι το σημάδι του ιεραρχικού εργάτη….
Οι τρεις αυτοί τύποι εργασίας πάνω στις γραμμές της καταστροφής
αξίζουν την προσεκτική σας εξέταση και – επειδή είναι πάνω στη γραμμή της
καταστροφικής όψης – θα σας είναι φανερό ότι η χρησιμοποιούμενη μέθοδος είναι
εκείνη της χρήσης της ομαδικής Θέλησης….
3. Φθάνουμε τώρα στον τρίτο παράγοντα που συνεπάγεται η ομαδική μύηση. Αυτός είναι η ποικιλία στην ενότητα, που αναγνωρίζεται και χρησιμοποιείται συνειδητά. Ένας όμιλος δεν αποτελείται από μαθητές που όλοι ετοιμάζονται για την ίδια μύηση. Αυτή είναι συχνά μια σκληρή ρήση για να τη δεχθούν τα μέλη του ομίλου. Η σημασία της προηγούμενης δήλωσής μου ότι ένας όμιλος αποτελείται από άνδρες και γυναίκες που όλοι βρίσκονται στο ίδιο σημείο εξέλιξης, είναι μια γενίκευση και σημαίνει απλώς ότι όλοι έφθασαν στο σημείο όπου δεσμεύθηκαν και τάχθηκαν αμετακίνητα στο έργο του Άσραμ κάτω από κάποιο Διδάσκαλο.
Το έργο ωστόσο απαιτεί μια ποικιλία ποιότητας και δυναμικότητας
για να είναι αποτελεσματικό στην εκδήλωση στο εξωτερικό πεδίο. Χρειάζεται εκείνους που βρίσκονται σε στενή επαφή με το Διδάσκαλο
και είναι συνεπώς μυημένοι μιας ορισμένης περιωπής· χρειάζεται επίσης εκείνους
που έχουν ευχέρεια στη σχέση με το εσώτερο Άσραμ και είναι συνεπώς πρεσβύτεροι
μαθητές, παρότι όχι κατ’ ανάγκη ανώτεροι μυημένοι· χρειάζεται ακόμη εκείνους
που δεν είναι τόσο προχωρημένοι στην Ατραπό της Μαθητείας, επειδή έχουν ή
μπορούν να εδραιώσουν μια στενή συνάφεια με τη συνήθη ανθρωπότητα στην
καθημερινή ζωή. Ένας όμιλος μαθητών σαν αυτόν αποτελεί κατά συνέπεια μια
μικρογραφία ιεραρχίας και μια ιεραρχία
υφίσταται στους ποικίλους βαθμούς της για να επιτρέπει ένα ευρύ πεδίο
αποτελεσματικών σχέσεων…..
4. Ένας άλλος σπουδαίος παράγοντας για την
ομαδική προετοιμασία για μύηση είναι η καλλιέργεια της σιωπής. Συχνά
διερωτώμαστε όταν συζητείται η λειτουργία του Άσραμ, πώς μπορούμε να
εκγυμνάσουμε τους μαθητές μας να αντιληφθούν ότι ουσιαστικά η σιωπή δεν
είναι αποφυγή της ομιλίας. Πολλοί μαθητές φαίνεται να νομίζουν ότι
είναι κι ότι πρέπει να μάθουν να μη μιλούν αν ελπίζουν να λάβουν μύηση. Μερικοί
θα έκαναν πολύ καλύτερα αν μιλούσαν περισσότερο απ’ ό,τι μιλούν – πάνω σε ορθές
γραμμές. Η επιβαλλόμενη σιωπή σ’ ένα
Άσραμ είναι η αποφυγή ορισμένων γραμμών σκέψης, η εξάλειψη της ονειροπόλησης
και η επιβλαβής χρήση της δημιουργικής φαντασίας. Η ομιλία κατά συνέπεια
ελέγχεται στην πηγή της, γιατί η ομιλία είναι αποτέλεσμα ορισμένων εσώτερων
πηγών ιδεών, σκέψεων και φαντασίας· είναι η καταστάλαξη (σ’ ένα ορισμένο σημείο
κορεσμού, αν μπορώ να το εκφράσω έτσι) εσώτερων αποθεμάτων που υπερχειλίζουν
στο φυσικό πεδίο. Η συγκράτηση της
ομιλίας και η καταστολή των λόγων, αν είναι αποτέλεσμα αντίληψης ότι αυτό που πρόκειται να ειπωθεί είναι λανθασμένο ή
ανεπιθύμητο ή ασύνετο ή σπατάλη ενέργειας, θα αυξήσει απλά την εσώτερη
αποταμίευση και θα οδηγήσει τελικά αργότερα σε μια βιαιότερη έκφραση λόγων·
μπορεί επίσης να επιφέρει σοβαρές και καταστροφικές συνθήκες στο αστρικό σώμα
του μαθητή. Η σιωπή της σκέψης πρέπει να καλλιεργηθεί και δεν εννοώ, αδελφοί
μου, σιωπηλή σκέψη. Εννοώ ότι πρέπει να
αρνούμαστε είσοδο σε ορισμένες γραμμές σκέψης· ορισμένες συνήθειες σκέψης
εκριζώνονται και ορισμένες προσεγγίσεις σε ιδέες δεν αναπτύσσονται. Αυτό
γίνεται με μια διαδικασία υποκατάστασης κι όχι με μια βίαιη διαδικασία
καταστολής. Ο μυημένος μαθαίνει
να διατηρεί το όργανο της σκέψης του σε ορισμένη αποτελεσματική κατάσταση. Οι σκέψεις του δεν αναμιγνύονται η μια με
την άλλη, αλλά περιέχονται (αν μπορώ να το εκφράσω παραστατικά) σε ξεχωριστά
διαμερίσματα, ή αρχειοθετούνται προσεκτικά για αναφορά και μεταγενέστερη χρήση. (214)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου