«ΗΧΟΥΜΕ
ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ
ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»
ΟΜΑΔΙΚΟΣ
ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
-
ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 -
με
σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης
της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι
επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.
12
Απριλίου 2020
Εκφώνηση κειμένου πριν από τον
διαλογισμό από την αδελφή Α.Μ.:
Τίποτε δε συμβαίνει στο μαθητή εκτός από εκείνο που υπάρχει στο
σχέδιο και όταν το κίνητρο και η αποκλειστική έφεση της καρδιάς είναι η
εκτέλεση της θέλησης του Διδασκάλου και η υπηρεσία της φυλής, ό,τι συμβαίνει
περιέχει τα σπέρματα της επόμενης προσπάθειας και ενσωματώνει το περιβάλλον του
επόμενου βήματος. Εδώ παρέχεται μεγάλη διευκρίνιση και εδώ βρίσκεται εκείνο στο
οποίο μπορεί να βασίζεται ο μαθητής όταν το όραμα συσκοτίζεται, ο κραδασμός γίνεται
χαμηλότερος απ’ όσο ίσως θα έπρεπε και η κρίση σαστίζει από τα μιάσματα που
προκύπτουν από περιστατικά του φυσικού πεδίου. Σε πολλούς ανακύπτουν πολλά στο
αστρικό σώμα, που βασίζονται σε παλαιό κραδασμό και στερούνται πραγματικής
βάσης και το πεδίο μάχης συνίσταται στον έλεγχο της αστρικής κατάστασης ώστε
από τις τωρινές ανησυχίες και στενοχώριες μας να προκύψει εμπιστοσύνη και
ειρήνη και από τη βίαιη δράση και αντίδραση να προκύψει ηρεμία.
Είναι εφικτό να φθάσουμε σε σημείο όπου τίποτε απ’ όσα συμβαίνουν
να μην μπορεί να διαταράξει την εσώτερη γαλήνη· όπου η ειρήνη που ξεπερνά την
κατανόηση γίνεται γνωστή και βιώνεται, γιατί η συνείδηση επικεντρώνεται στο Εγώ
που είναι το ίδιο ειρήνη, όντας ο κύκλος της βουδδικής ζωής· όπου η ίδια η
ευστάθεια γίνεται γνωστή και αισθητή και επικρατεί η ισορροπία, γιατί το κέντρο
της ζωής είναι το Εγώ το οποίο – στην ουσία – είναι ισορροπία· όπου η γαλήνη
βασιλεύει αδιατάρακτη και αμετάβλητη, γιατί ο θείος Γνώστης κρατά τα ηνία της
κυβέρνησης και δεν επιτρέπει διαταραχή από τον κατώτερο εαυτό· όπου κατακτάται
η ίδια η μακαριότητα που δε βασίζεται στις περιστάσεις των τριών κόσμων, αλλά
σ’ εκείνη την εσώτερη αντίληψη της ύπαρξης πέρα από το μη-εαυτό, μιας ύπαρξης
που εμμένει όταν ο χρόνος και ο χώρος και καθετί που περιλαμβάνουν, εκλείψουν·
που γίνεται γνωστή όταν βιωθούν όλες οι πλάνες των κατώτερων πεδίων,
ξεπεραστούν, μετουσιωθούν και υπερπηδηθούν· που αντέχει όταν ο μικρός κόσμος
της ανθρώπινης προσπάθειας διαλυθεί και παρέλθει, θεωρούμενος σαν τίποτε· και που βασίζεται στη γνώση
ότι “ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο”.
Μια τέτοια στάση και εμπειρία είναι για όλους όσους επιμένουν στην
υψηλή τους προσπάθεια, που θεωρούν τα πάντα σαν τίποτε αρκεί να επιτύχουν το
στόχο και που ακολουθούν σταθερή πορεία διαμέσου των περιστάσεων, κρατώντας τα
μάτια προσηλωμένα στο όραμα μπροστά, τα αυτιά προσεκτικά στη Φωνή του ένδον
Θεού, η οποία αντηχεί στη σιωπή της καρδιάς· τα πόδια τοποθετημένα στέρεα στην
ατραπό που οδηγεί στην Πύλη της Μύησης· τα χέρια απλωμένα σε βοήθεια του κόσμου
και ολόκληρη τη ζωή υποταγμένη στην κλήση της υπηρεσίας. Τότε όλα όσα
συμβαίνουν είναι προς το καλό – ασθένεια, ευκαιρία, επιτυχία και απογοήτευση,
οι κοροϊδίες και οι μηχανορραφίες των εχθρών, η έλλειψη κατανόησης εκ μέρους
εκείνων που αγαπούμε – όλα είναι για να χρησιμοποιηθούν και όλα υπάρχουν για να
μετουσιωθούν. Η συνέχεια του οράματος, της έφεσης και της εσώτερης επαφής
θεωρείται ότι έχουν περισσότερη σημασία απ’ όλα αυτά. Η συνέχεια αυτή είναι
εκείνο που αποσκοπείται σε αντίθεση και όχι εξαιτίας των περιστάσεων.
(Μύηση Ανθρώπινη και Ηλιακή, σσ. 77-78)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου