Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

  Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2023 στις 20.00

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης

Η ΜΥΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ

Ι. Τα Αστρικά Κέντρα (αιθερικά, στα βιβλία της Α.Α.Μπέιλυ)

Μια από τις βασικές αρχές του γνήσιου αποκρυφισμού είναι, αυτός που αφιερώνεται στην μελέτη του, να το κάνει μόνο με πλήρη κατανόηση. Δεν πρέπει ούτε να αναλαμβάνει, ούτε να εφαρμόζει κάτι για το οποίο δεν αντιλαμβάνεται τα αποτελέσματα. Ένας διδάσκαλος αποκρυφισμού που δίνει σε ένα άτομο, είτε οδηγίες είτε συμβουλές, θα ξεκινά πάντα με μιαν εξήγηση εκείνων των αλλαγών στο σώμα, στην ψυχή και στο πνεύμα, οι οποίες θα συμβούν σε εκείνον που αναζητά την ανώτερη γνώση.

Σε όσους, με τον σωστό τρόπο, έχουν εξασκήσει όσα υποδεικνύονται στο βιβλίο μου, με τίτλο ‘Ο δρόμος της μύησης’, συμβαίνουν ορισμένες αλλαγές σε αυτό που ονομάζεται «αστρικό σώμα». Αυτό  γίνεται αντιληπτό μόνο από τον διορατικό. Μπορεί κανείς να το συγκρίνει με ένα περισσότερο ή λιγότερο φωτεινό νέφος, που διακρίνεται στη μέση του φυσικού σώματος και σε αυτό το αστρικό σώμα οι παρορμήσεις, οι επιθυμίες, τα πάθη και οι ιδέες γίνονται ορατές.

Οι αισθησιακές ορέξεις, για παράδειγμα, εκδηλώνονται ως σκούρες κόκκινες εκρήξεις συγκεκριμένου σχήματος. Μια διαυγής και ευγενής σκέψη εκφράζεται με μια έκρηξη κοκκινωπού-ιώδους χρώματος. Η σαφής σύλληψη ενός λογικού στοχαστή θα εμφανιστεί ως κίτρινη φιγούρα με αρκετά αιχμηρά περιγράμματα, ενώ η συγκεχυμένη σκέψη ενός θολού εγκεφάλου εκδηλώνεται ως μια φιγούρα με ασαφή περιγράμματα. Οι σκέψεις των ανθρώπων με απόψεις που είναι μονόπλευρες και  σταθερές θα φαίνονται αιχμηρές στα περιγράμματά τους, αλλά ακίνητες, ενώ εκείνες των ανθρώπων που παραμένουν  ανοιχτοί στις διαφορετικές απόψεις, φαίνονται σα να βρίσκονται σε κίνηση, με ποικίλα περιγράμματα.

Όσο περισσότερο ο μαθητής προχωρά στην ψυχική του ανάπτυξη, τόσο περισσότερο θα οργανώνεται τακτικά το αστρικό του σώμα. Στην περίπτωση ενός ατόμου του οποίου η ψυχική ζωή δεν έχει αναπτυχθεί, παραμένει κακώς οργανωμένη και συγκεχυμένη. Ωστόσο, ακόμη και σε ένα τόσο ανοργάνωτο αστρικό σώμα, ο διορατικός μπορεί να αντιληφθεί μια μορφή που ξεχωρίζει καθαρά από το περιβάλλον του. Εκτείνεται από το εσωτερικό του κεφαλιού μέχρι τη μέση του φυσικού σώματος. Εμφανίζεται ως, κατά μία έννοια, ανεξάρτητο σώμα που διαθέτει ειδικά όργανα.

Αυτά τα όργανα, τα οποία πρέπει τώρα να ληφθούν υπόψη, φαίνεται να υπάρχουν στα ακόλουθα μέρη του φυσικού σώματος: το πρώτο μεταξύ των ματιών. το δεύτερο στον λάρυγγα. το τρίτο στην περιοχή της καρδιάς. το τέταρτο σε αυτό που ονομάζεται λάκκος του στομάχου. ενώ το πέμπτο και το έκτο βρίσκονται στην κοιλιά. Τέτοιες μορφές είναι τεχνικά γνωστές ως "τροχοί ή στρόβιλοι" (τσάκρα) ή " λωτοί". Ονομάζονται έτσι λόγω της ομοιότητάς τους με τροχούς ή λουλούδια, αλλά φυσικά θα πρέπει να γίνει σαφώς κατανοητό ότι μια τέτοια έκφραση δεν πρέπει να εφαρμόζεται πιο κυριολεκτικά από ό, τι όταν κάποιος αποκαλεί τους λοβούς των πνευμόνων "φτερά". Αυτά τα "λουλούδια λωτού" έχουν, επί του παρόντος, στο ανεπτυγμένο άτομο, σκούρα χρώματα και είναι αδρανή. Στο μέσο άτομο συμβαίνει κάτι παρόμοιο, αν και με διαφορετικό τρόπο. Μόλις ο απόκρυφος μαθητής αρχίσει την πρακτική εφαρμογή της Διδασκαλίας, τα λουλούδια του λωτού γίνονται πρώτα λαμπερά κι αργότερα αρχίζουν να περιστρέφονται. Όταν συμβαίνει αυτό αρχίζει η ικανότητα της διόρασης. Γιατί αυτά τα «λουλούδια» είναι τα αισθητήρια όργανα της ψυχής και οι περιστροφές τους φανερώνουν το γεγονός ότι κάποιος είναι σε θέση να αντιληφθεί τον υπερφυσικό κόσμο. Κανείς δεν μπορεί να δει κανένα υπερφυσικό πράγμα μέχρι να αναπτύξει με αυτόν τον τρόπο τις αστρικές του αισθήσεις.

Το αισθητήριο όργανο, το οποίο βρίσκεται κοντά στον λάρυγγα, επιτρέπει σε κάποιον να αντιλαμβάνεται διόρατικά τις σκέψεις ενός άλλου ατόμου και φέρνει επίσης μια βαθύτερη κατανόηση των αληθινών νόμων που διέπουν τα φυσικά φαινόμενα.

Το όργανο που βρίσκεται κοντά στην καρδιά επιτρέπει μια διόραση γνώσης σχετικά με τα συναισθήματα ενός άλλου ατόμου. Αυτός που το έχει αναπτύξει μπορεί επίσης να παρατηρήσει ορισμένες από τις λεπτοφυέστερες δυνάμεις στα ζώα και τα φυτά.

Μέσω του οργάνου που βρίσκεται στο λάκκο του στομάχου αποκτά κανείς γνώση των ικανοτήτων και των ταλέντων ενός ατόμου: με αυτό, επίσης, είναι σε θέση να δει ποια μέρη της φύσης σχετίζονται με τα ζώα, τα φυτά, τις πέτρες, τα μέταλλα, τα ατμοσφαιρικά φαινόμενα και ούτω καθεξής.

Το όργανο που βρίσκεται στον λάρυγγα έχει δεκαέξι "πέταλα" ή "ακτίνες", αυτό που βρίσκεται στην περιοχή της καρδιάς έχει δώδεκα, αυτό που βρίσκεται στο λάκκο του στομάχου έχει δέκα.

Οκτώ από τα δεκαέξι πέταλα του «λωτού» του λαιμού έχουν ήδη αναπτυχθεί σε ένα προγενέστερο στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης, σε ένα μακρινό παρελθόν. Σε αυτή την εξέλιξη ο άνθρωπος δεν συνεισέφερε τίποτα. Τα διατηρούσε ως δώρο της Φύσης, όταν ήταν ακόμα σε μια ονειρική, θαμπή κατάσταση συνείδησης. Σε εκείνο το στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης ήταν ήδη ενεργά. Ο τρόπος της δραστηριότητάς τους, ωστόσο, ήταν συμβατός μόνο με τη θαμπή κατάσταση συνείδησης που ήδη αναφέρθηκε. Καθώς η συνείδηση γινόταν πιο φωτεινή, τα πέταλα έγιναν σκοτεινά και απέσυραν τη δραστηριότητά τους. Τα άλλα οκτώ μπορούν να αναπτυχθούν από τη συνειδητή πρακτική ενός ατόμου και μετά από αυτό ολόκληρος ο λωτός γίνεται λαμπρός και ενεργός. Η απόκτηση ορισμένων ικανοτήτων εξαρτάται από την ανάπτυξη καθενός από αυτά τα πέταλα. Ωστόσο, όπως έχει ήδη αποδειχθεί, μπορεί κανείς να αναπτύξει συνειδητά μόνο οκτώ από αυτά, τα άλλα οκτώ επανεμφανίζονται αυθόρμητα.

Η ανάπτυξή τους ολοκληρώνεται, όταν κάποιος εφαρμόσει με προσοχή ορισμένες λειτουργίες της ψυχής στον κατώτερο εαυτό.

Υπάρχουν οκτώ τέτοιες λειτουργίες.

Η πρώτη  σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο κάποιος προσλαμβάνει ιδέες. Οι άνθρωποι συνήθως επιτρέπουν στον εαυτό τους να οδηγούνται  σε κάποια άποψη τυχαία. Ακούνε αυτό και εκείνο, βλέπουν το ένα και το άλλο, πάνω στο οποίο βασίζουν τις ιδέες τους. Ενώ συμβαίνει αυτό, τα δεκαέξι πέταλα του λωτού παραμένουν αρκετά τορπιλισμένα. Μόνο όταν κάποιος αρχίσει να πάρει την εκπαίδευσή του στα χέρια του, αρχίζει πραγματικά να είναι αποτελεσματικός. Όλες οι συλλήψεις πρέπει να φυλάσσονται με αυτό το σκοπό. Κάθε ιδέα πρέπει να έχει κάποια σημασία. Κάποιος θα πρέπει να κυβερνά έτσι την ψυχική του ζωή ώστε να γίνει καθρέφτης του εξωτερικού κόσμου και θα πρέπει να κατευθύνει τις ενέργειές του στην εκδίωξη λανθασμένων ιδεών.

Η δεύτερη από αυτές τις λειτουργίες αφορά, κατά παρόμοιο τρόπο, τον έλεγχο των αποφάσεων. Κάποιος πρέπει να λαμβάνει αποφάσεις μόνο μετά από μια καλά θεμελιωμένη, πλήρη εξέταση ακόμη και των πιο ασήμαντων σημείων. Όλες οι απερίσκεπτες, όλες οι ανούσιες πράξεις, πρέπει να αποφεύγονται. Για όλα πρέπει να έχει κανείς καλά μελετημένους λόγους και δεν πρέπει ποτέ να κάνει κάτι για το οποίο δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη.

Η τρίτη λειτουργία σχετίζεται με την ομιλία. Ο μαθητής πρέπει να εκστομίζει μόνο ό,τι είναι λογικό και σκόπιμο. Όλες οι συζητήσεις για χάρη της ομιλίας τον απομακρύνουν από το μονοπάτι του. Πρέπει να αποφύγει την συνήθη μέθοδο συνομιλίας, στην οποία όλα τα πράγματα, τυχαία και ετερογενή, εκστομίζονται. Για να το πετύχει αυτό, όμως, δεν πρέπει να αποκλείσει τον εαυτό του από την επαφή με τους συνανθρώπους του. Σε  κάθε επαφή θα πρέπει η συνομιλία του να αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία. Απαντά σε όλους, αλλά το κάνει προσεκτικά και μετά από προσεκτική εξέταση της ερώτησης. Ποτέ δεν μιλάει χωρίς λόγο για αυτά που λέει. Δεν επιδιώκει να χρησιμοποιήσει ούτε πάρα πολλές, ούτε πολύ λίγες λέξεις.

Η τέταρτη λειτουργία είναι η ρύθμιση της εξωτερικής δράσης. Ο μαθητής επιδιώκει να κατευθύνει τις ενέργειές του με τέτοιο τρόπο ώστε να ταιριάζει με τις ενέργειες των συνανθρώπων του και με τις ιδιαιτερότητες του περιβάλλοντός του. Απορρίπτει όλες τις ενέργειες που ενοχλούν τους άλλους ή που είναι ανταγωνιστικές με εκείνες που είναι  υπάρχουν γύρω του. Προσπαθεί έτσι ώστε οι πράξεις του να συνδυάζονται αρμονικά με το περιβάλλον του, με τη θέση του στη ζωή κ.ο.κ. Όπου αναγκάζεται να ενεργήσει από κάποια εξωτερική κατάσταση, εξετάζει προσεκτικά πώς μπορεί να ανταποκριθεί καλύτερα.

Η πέμπτη  λειτουργία που πρέπει να παρατηρήσετε, έγκειται στη διαχείριση ολόκληρης της ζωής. Ο μαθητής προσπαθεί να ζήσει σύμφωνα τόσο με τη Φύση όσο και με το Πνεύμα. Ποτέ δεν είναι υπερβολικά βιαστικός, δεν είναι ποτέ αδρανής. Η νωθρότητα και η περιττή δραστηριότητα βρίσκονται εξίσου μακριά από αυτόν. Βλέπει τη ζωή ως μέσο για εργασία και ζει ανάλογα. Οργανώνει ρουτίνες και προάγει την υγεία έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι μια αρμονική ζωή.

Η έκτη αφορά στον ανθρώπινο αγώνα. Ο μαθητής δοκιμάζει τις ικανότητές του και τις γνώσεις του και συμπεριφέρεται υπό το φως αυτής της αυτογνωσίας. Προσπαθεί να μην κάνει τίποτα που να είναι πέρα από τις δυνάμεις του, αλλά και να μην παραλείπει τίποτα για το οποίο εσωτερικά φαίνεται επαρκής. Από την άλλη, θέτει στον εαυτό του στόχους που συμπίπτουν με το ιδανικό, με το υψηλό καθήκον ενός ανθρώπου. Δεν θεωρεί απλώς τον εαυτό του μισο-τυχαίο τροχό στον τεράστιο μηχανισμό της ανθρωπότητας, αλλά προσπαθεί να κατανοήσει τα προβλήματά της, να κοιτάξει πέρα από το ασήμαντο και το καθημερινό. Προσπαθεί έτσι να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του όλο και καλύτερα και πιο τέλεια.

Η έβδομη ασχολείται με την προσπάθεια να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερα από τη ζωή. Τίποτα δεν περνάει μπροστά από τον μαθητή χωρίς να του δώσει την ευκαιρία να συσσωρεύσει εμπειρίες που έχουν αξία για αυτόν για μια ζωή.

Τέλος, η όγδοη είναι η εξής: ο μαθητής πρέπει από καιρό σε καιρό να κοιτάζει προς τα μέσα, να βυθίζεται πίσω στον εαυτό του, να συμβουλεύεται προσεκτικά τον εαυτό του, να οικοδομεί και να δοκιμάζει τα θεμέλια της ζωής του, να τρέχει πάνω από το απόθεμα της γνώσης του, να συλλογίζεται τα καθήκοντά του, να εξετάζει το περιεχόμενο και τον στόχο της ζωής και ούτω καθεξής.

Η ρύθμιση των παραπάνω λειτουργιών της ψυχής με τον τρόπο που περιγράφεται, επιτρέπει στον δεκαεξαπέταλο λωτό να ακτινοβολεί σε υπέροχες αποχρώσεις και του προσδίδει μια συγκεκριμένη κίνηση.

Υπάρχουν ορισμένες οδηγίες μέσω των οποίων ο λωτός μπορεί να ανθίσει με άλλο τρόπο. Αλλά τέτοιες μέθοδοι απορρίπτονται από τον αληθινό αποκρυφισμό, γιατί οδηγούν στην καταστροφή της σωματικής υγείας και στην καταστροφή της ηθικής.

Αν σε όλα αυτά που ειπώθηκαν προστεθεί η τήρηση ορισμένων εντολών που ο μαθητής μπορεί να λάβει μόνο προφορικά από τον δάσκαλο, προκύπτει επιτάχυνση στην ανάπτυξη του 16πέταλου λωτού.

Η ακανόνιστη ανάπτυξη  του λωτού έχει, ως αποτέλεσμα, όχι μόνο ψευδαίσθηση και φανταστικές αντιλήψεις, αλλά και λάθη και έλλειψη ισορροπίας στην ζωή.

Η προσοχή στην διαμόρφωση και την ανακοίνωση των απόψεων συνιστά το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του μαθητή του αποκρυφισμού. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνει την ευαισθησία του σε εντυπώσεις και εμπειρίες, τις οποίες επιτρέπει να περάσουν από πάνω του σιωπηλά για να συλλέξει τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό γεγονότων από τα οποία θα διαμορφώσει τις απόψεις του.

Υπάρχουν τότε στο χρώμα του λωτού το μπλε-κόκκινο και οι τριανταφυλλί-κόκκινες αποχρώσεις που εκδηλώνονται υπό την επίδραση της περίσκεψης, ενώ στην αντίθετη περίπτωση εμφανίζονται πορτοκαλί και σκούρες κόκκινες αποχρώσεις.

Ο δωδεκαπέταλος λωτός που βρίσκεται στην περιοχή της καρδιάς σχηματίζεται με παρόμοιο τρόπο. Τα μισά πέταλά του, ομοίως, υπήρχαν ήδη και ήταν ενεργά σε ένα απομακρυσμένο στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης. Αυτά τα έξι πέταλα δεν χρειάζεται να εξελιχθούν ιδιαίτερα: εμφανίζονται αυθόρμητα και αρχίζουν να περιστρέφονται όταν ξεκινάμε να δουλεύουμε με τα άλλα έξι.

Πρέπει να γίνει σαφές ότι κάθε αστρικό ή ψυχικό όργανο έχει μια δική του ξεχωριστή λειτουργικότητα και σχηματισμό. Ο δωδεκαπέταλος λωτός είναι αρκετά διαφορετικός από τον δεκαεξαπέταλο και στην ‘καταγραφή’ από μέρους του, του κόσμου. Ο τελευταίος αντιλαμβάνεται τις μορφές. Οι σκέψεις ενός ατόμου και οι νόμοι κάτω από τους οποίους λαμβάνει χώρα ένα φυσικό φαινόμενο, εμφανίζονται στον δεκαεξαπέταλο λωτό ως μορφές - όχι, ωστόσο, άκαμπτες, ακίνητες μορφές, αλλά ενεργές και γεμάτες ζωή. Ο διορατικός, στον οποίο αυτή η  αίσθηση -της διόρασης- είναι καλά αναπτυγμένη, μπορεί να διακρίνει μια μορφή σε κάθε σκέψη, σε κάθε φυσικό νόμο.

Μια σκέψη εκδίκησης, για παράδειγμα, εκδηλώνεται ως μια μορφή που μοιάζει με βέλος, ενώ μια σκέψη καλής θέλησης παίρνει συχνά το σχήμα ενός ανοιχτού λουλουδιού. Οι σαφείς, ουσιαστικές σκέψεις σχηματίζονται με τάξη και συμμετρικά, ενώ οι θολές αντιλήψεις  εμφανίζονται ως θολά περιγράμματα.

Μέσω του δωδεκαπέταλου λωτού αποκτώνται πολύ διαφορετικές ‘αντιλήψεις’. Μπορεί κανείς να υποδείξει τη φύση αυτών των αντιλήψεων παρομοιάζοντάς τες με την αίσθηση του κρύου και της θερμότητας. Ένας διορατικός εξοπλισμένος με αυτή την ικανότητα αισθάνεται μια ψυχική ζεστασιά ή ψυχρότητα που ακτινοβολεί από τις μορφές που διακρίνονται μέσω του δωδεκαπέταλου λωτού.

Αν ένας διορατικός έχει εξελίξει τον λωτό με τα δεκαέξι πέταλα, αλλά όχι τον λωτό των δώδεκα πετάλων, θα παρατηρήσει μόνο μια σκέψη καλής θέλησης, όπως το σχήμα που ήδη περιγράφηκε, ενώ ένας άλλος στον οποίο αναπτύχθηκαν και οι δύο αισθήσεις θα διακρίνει επιπλέον και εκείνην την εκροή της σκέψης που μπορεί κανείς να ονομάσει ψυχική ζεστασιά ή ψυχρότητα. Με την καλλιέργεια του δωδεκαπέταλου λωτού ο διορατικός ανακαλύπτει μια βαθιά κατανόηση των φυσικών διεργασιών. Όλα όσα αναπτύσσονται ή εξελίσσονται εκπέμπουν ζεστασιά, όλα όσα αποσυντίθενται, χάνονται ή καταστρέφονται, θα φαίνονται κρύα.

Η ανάπτυξη αυτής της αίσθησης μπορεί να επιταχυνθεί.

Η πρώτη προϋπόθεση είναι ο μαθητής να εφαρμόσει στον εαυτό του τον έλεγχο των σκέψεών του. Ακριβώς όπως ο δεκαεξαπέταλος λωτός επιτυγχάνει την εξέλιξή του μέσω σοβαρής και σημαντικής σκέψης, έτσι και ο δωδεκαπέταλος λωτός  καλλιεργείται μέσω ενός εσωτερικού ελέγχου των ρευμάτων της σκέψης. Οι λανθασμένες σκέψεις που διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς λογική ή λογική σειρά, αλλά απλώς τυχαία, καταστρέφουν τη μορφή του εν λόγω λωτού. Όσο περισσότερο η μία σκέψη διαδέχεται την άλλη, όσο περισσότερο παραμερίζεται κάθε αποσυνδεδεμένη σκέψη, τόσο περισσότερο αυτό το αστρικό όργανο παίρνει την κατάλληλη μορφή του.

Μια δεύτερη απαίτηση είναι ότι πρέπει να ελέγχει τις ενέργειές του. Κάθε αστάθεια ή δυσαρμονία της δράσης παράγει μια μαραμένη επίδραση στον λωτό. Ο μαθητής πρέπει να διαχειρίζεται  τις πράξεις του έτσι, ώστε να αποτελούν μια λογική ακολουθία. Γιατί αυτός που ενεργεί διαφορετικά από μέρα σε μέρα, δεν θα εξελίξει ποτέ αυτή την ικανότητα ή αίσθηση.

Η τρίτη απαίτηση είναι η καλλιέργεια της επιμονής. Ο απόκρυφος μαθητής δεν επιτρέπει ποτέ στον εαυτό του να παρασυρθεί από τη μία ή την άλλη επιρροή εκτός από τον στόχο του, εφόσον συνεχίζει να πιστεύει ότι είναι ο σωστός. Τα εμπόδια είναι γι' αυτόν προκλήσεις για να τα ξεπεράσει και ποτέ δεν έχει λόγους να χάσει το δρόμο.

Η τέταρτη προϋπόθεση είναι η ανοχή έναντι όλων των προσώπων και των περιστάσεων. Ο μαθητής θα πρέπει να επιδιώκει να αποφύγει κάθε περιττή κριτική για ατέλειες και κακίες και θα πρέπει μάλλον να προσπαθεί να κατανοήσει όλα όσα υπεισέρχονται στην αντίληψή του. Όπως ο ήλιος δεν αρνείται το φως του στους κακούς και τους φαύλους, έτσι και αυτός δεν πρέπει να τους αρνηθεί την συμπάθειά του. Εάν ο μαθητής αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα, δεν πρέπει να σπαταλήσει την δύναμή του στην κριτική, αλλά να υποχωρήσει στην αναγκαιότητα και να αναζητήσει πώς μπορεί να μετατρέψει την ατυχία σε καλό. Δεν εξετάζει τις απόψεις του άλλου μόνο από τη δική του οπτική γωνία, αλλά επιδιώκει να βάλει τον εαυτό του στη θέση του συντρόφου του.

Η πέμπτη προϋπόθεση είναι η αμεροληψία στη σχέση του ατόμου με τις υποθέσεις της ζωής. Σε αυτό το πλαίσιο μιλάμε για «εμπιστοσύνη» και «πίστη». Εμπιστεύεται την αποτελεσματικότητα αυτού που αναλαμβάνει. Η ατολμία και ο σκεπτικισμός εκδιώκονται από την ύπαρξή του. Αν έχει κάποιο σκοπό, έχει επίσης και πίστη στη δύναμή του. Εκατό αποτυχίες δεν μπορούν να του στερήσουν αυτήν την εμπιστοσύνη. Είναι πράγματι αυτή η «πίστη που μπορεί να μετακινήσει βουνά».

Η έκτη προϋπόθεση είναι η καλλιέργεια μιας ορισμένης ηρεμίας. Ο μαθητής προσπαθεί να μετριάσει τις διαθέσεις του, είτε έρχονται φορτωμένες με λύπη, είτε με χαρά. Πρέπει να αποφεύγει τα άκρα, να ανεβαίνει στον ουρανό ή να βυθίζεται στη γη σε απόγνωση, αλλά πρέπει να ελέγχει συνεχώς τον νου του και να τον διατηρεί ισορροπημένο. Η λύπη και ο κίνδυνος, η χαρά και η ευημερία τον βρίσκουν έτοιμο, εξοπλισμένο.

Η νοητική κουλτούρα που είναι σημαντική για την ανάπτυξη του λωτού με τα δέκα πέταλα (ηλιακό πλέγμα) είναι ιδιαίτερα λεπτοφυής, γιατί για την ανάπτυξη του κυριαρχούν, με έναν συγκεκριμένο τρόπο, οι ίδιες οι αισθήσεις-εντυπώσεις. Ας πάρουμε την ακόλουθη περίπτωση. Κάποιος ταξιδεύει στο σιδηρόδρομο και σκέφτεται κάτι. Ξαφνικά οι σκέψεις του παίρνουν άλλη κατεύθυνση. Στη συνέχεια θυμάται μια εμπειρία που είχε πριν από μερικά χρόνια και την συνυφαίνει με την άμεση σκέψη του. Αλλά δεν παρατήρησε ότι τα μάτια του έχουν στραφεί προς το παράθυρο και πιάστηκαν από τη ματιά ενός άλλου ατόμου που έχει μιαν ομοιότητα με κάποιον άλλο. Δεν έχει επίγνωση αυτού που έχει δει, παρά μόνο των αποτελεσμάτων και ως εκ τούτου πιστεύει ότι η όλη υπόθεση προέκυψε αυθόρμητα.

Στη ζωή αυτό συμβαίνει πολύ συχνά! Συνδέουμε πράγματα που έχουμε διαβάσει ή/και  βιώσει χωρίς να αναγνωρίζουμε την σύνδεση τους στη συνείδησή μας, χωρίς να την συνειδητοποιούμε. Κάποιος, για παράδειγμα, δεν μπορεί να αντέξει ένα συγκεκριμένο χρώμα, αλλά δεν συνειδητοποιεί ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο δάσκαλος, τον οποίο φοβόταν, πριν από πολλά χρόνια, συνήθιζε να φοράει ένα παλτό αυτού του χρώματος. Αναρίθμητες αυταπάτες βασίζονται σε τέτοιους συνειρμούς. Πολλά πράγματα διεισδύουν στην ψυχή χωρίς να ενσωματώνονται στη συνείδηση.

Η ακόλουθη περίπτωση είναι ένα πιθανό παράδειγμα.

Κάποιος διαβάζει στην εφημερίδα για τον θάνατο ενός γνωστού προσώπου και αμέσως είναι πεπεισμένος ότι χθες είχε σκεφτεί το θάνατο αυτού του ανθρώπου, αν και ούτε είδε, ούτε άκουσε τίποτα που θα μπορούσε να προκαλέσει μια τέτοια σκέψη. Είναι αλήθεια ότι η σκέψη ότι το συγκεκριμένο άτομο θα πέθαινε, εμφανίστηκε χθες «από μόνη της», μόνο που ο άνθρωπος δεν είχε παρατηρήσει ένα πράγμα. Δύο ή τρεις ώρες πριν του  εμφανιστεί αυτή η σκέψη πήγε να επισκεφθεί έναν γνωστό του. Μια εφημερίδα βρισκόταν στο τραπέζι, αλλά δεν την διάβασε. Ωστόσο, ασυνείδητα τα μάτια του έπεσαν πάνω σε μια περιγραφή της επικίνδυνης , στην οποία βρισκόταν ο άνθρωπος που πέθανε. Δεν είχε συνείδηση της εντύπωσης, αλλά το αποτέλεσμά της ήταν, στην πραγματικότητα, η σκέψη που έκανε.

Αν αναλογιστεί κανείς τέτοια θέματα, μπορεί να κατανοήσει πόσο βαθιά πηγή ψευδαίσθησης και φαντασίας παρέχουν. Μέσω του δεκαπέταλου λωτού μπορεί κανείς να αντιληφθεί χαρακτηριστικά βαθιά κρυμμένα στον άνθρωπο και σε άλλα όντα. Αλλά αυτό μπορεί να το πετύχει, μόνο αν έχει απελευθερωθεί ο ίδιος εντελώς, από τις αυταπάτες που περιγράφονται εδώ. Για το σκοπό αυτό είναι απαραίτητο να γίνει κανείς κύριος αυτού που εισρέει μέσα του από τον εξωτερικό κόσμο. Πρέπει να επεκτείνει αυτή την κυριαρχία τόσο μακριά, ώστε πραγματικά να μην προσλαμβάνει εκείνες τις επιρροές που δεν επιθυμεί να λάβει, και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο σταδιακά ζώντας μια πολύ ισχυρή εσωτερική ζωή.

Πρέπει ο μαθητής να επιτρέπει να εντυπώνεται μόνο από εκείνα τα πράγματα στα οποία κατευθύνει οικειοθελώς την προσοχή του, και να αποτρέπει εκείνες τις εντυπώσεις που θα μπορούσαν να καταγραφούν ασυνείδητα. Όσο πιο ζωτικά και ενεργειακά η ψυχή κάνει το εσωτερικό της έργο, τόσο περισσότερο θα αποκτήσει αυτήν την δύναμη. Ο μαθητής πρέπει να αποφεύγει όλες τις αόριστες περιπλανήσεις της όρασης ή της ακοής. Γι` αυτόν πρέπει να υπάρχουν μόνο εκείνα τα πράγματα στα οποία στρέφει το μάτι του ή το αυτί του. Πρέπει να εξασκεί την δύναμη να μην ακούει τίποτα ακόμη και  από την πιο δυνατή ενόχληση, όταν δεν θέλει να ακούσει τίποτα: πρέπει να έχει τα μάτια του  ‘κλειστά’ σε πράγματα που δεν επιθυμεί να παρατηρήσει.

Πρέπει να προστατεύεται  με μια ψυχική πανοπλία από όλες τις ασυνείδητες εντυπώσεις. Σε σχέση με αυτό το ζήτημα πρέπει να προσέξει τις σκέψεις του. Σκέφτεται ομοιόμορφα, με πλήρη συνείδηση και ελευθερία. Πάει ακόμα παραπέρα. Αν, για παράδειγμα, έχει μια ιδιαίτερη αντιπάθεια για οτιδήποτε, θα παλέψει με αυτό και θα προσπαθήσει να ανακαλύψει κάποια συνειδητή σύνδεση μεταξύ της αντιπάθειας και του αντικειμένου της. Με αυτόν τον τρόπο τα ασυνείδητα στοιχεία στην ψυχή του γίνονται όλο και λιγότερα. Μόνο με μια τόσο αυστηρή αυτο-αναζήτηση μπορεί ο λωτός με τα δέκα πέταλα να αποκτήσει τη μορφή που θα έπρεπε να έχει. Η ψυχική ζωή του αποκρυφιστή μαθητή πρέπει να είναι μια προσεκτική ζωή και πρέπει να ξέρει πώς να αγνοεί εντελώς όλα όσα δεν επιθυμεί ή δεν πρέπει να τηρεί.

Αν μια τέτοια ενδοσκόπηση ακολουθείται και από διαλογισμό, ο λωτός στην περιοχή του λάκκου του στομάχου ανθίζει με τον σωστό τρόπο και αυτό που είχε εμφανιστεί (στις αστρικές αισθήσεις που έχουν ήδη περιγραφεί ως μορφή (16πέταλος λωτός) και θερμότητα (12πέταλος) αποκτά επίσης τα χαρακτηριστικά του φωτός και του χρώματος (10πέταλος). Μέσα από αυτόν αποκαλύπτονται, για παράδειγμα, τα ταλέντα και οι ικανότητες των ανθρώπων, οι δυνάμεις και τα κρυμμένα χαρακτηριστικά της Φύσης. Η έγχρωμη αύρα του ζωντανού πλάσματος γίνεται τότε ορατή. Όλα όσα είναι γύρω μας τότε φανερώνουν τις πνευματικές τους ιδιότητες. Θα είναι προφανές ότι μεγάλη προσοχή είναι απαραίτητη στην ανάπτυξη αυτού του λωτού, γιατί το παιχνίδι των ασυνείδητων αναμνήσεων είναι εξαιρετικά ενεργό.

Μεγαλύτερη δυσκολία  παρατηρείται στον λωτό με τα έξι πέταλα (ιερό κέντρο) που βρίσκεται στο κέντρο του σώματος. Γιατί για να καλλιεργηθεί είναι απαραίτητο να αγωνιστούμε για μια πλήρη κυριαρχία ολόκληρης της προσωπικότητας μέσω της αυτοσυνειδησίας, έτσι ώστε το σώμα, η ψυχή και το πνεύμα να βρίσκονται σε αρμονία. Οι λειτουργίες του σώματος, οι κλίσεις και τα πάθη της ψυχής, οι σκέψεις και οι ιδέες του πνεύματος πρέπει να ενωθούν πλήρως μεταξύ τους.

Το σώμα πρέπει να είναι τόσο εκλεπτυσμένο και εξαγνισμένο, ώστε τα όργανά του να μην αφομοιώνουν τίποτα που να μην εξυπηρετεί την ψυχή και το πνεύμα. Η ψυχή δεν πρέπει να αφομοιώσει τίποτα μέσω του σώματος, είτε του πάθους είτε της επιθυμίας, το οποίο να ανταγωνίζεται τις αγνές και ευγενείς σκέψεις. Το πνεύμα δεν πρέπει να κυριαρχεί στην ψυχή με νόμους και υποχρεώσεις όπως ένας ιδιοκτήτης σκλάβων, αλλά μάλλον η ψυχή πρέπει να μάθει να ακολουθεί με κλίση και ελεύθερη επιλογή αυτούς τους νόμους και τα καθήκοντα. Τα καθήκοντα ενός αποκρυφιστού μαθητή δεν πρέπει να τον κυβερνούν ως μια εξουσία στην οποία υποτάσσεται άθελά του, αλλά ως κάτι που εκπληρώνει επειδή του αρέσει. Πρέπει να αναπτύξει μια ελεύθερη ψυχή που έχει επιτύχει μια ισορροπία μεταξύ αίσθησης και πνεύματος. Όσο κάποιος διατηρεί μια επιθυμία, ακόμα κι αν αγωνίζεται να μην συμμορφωθεί με αυτήν, αναστατώνει την ανάπτυξή του, ούτε έχει σημασία αν αυτή η όρεξη είναι της ψυχής ή του σώματος. Μια μετριοπαθής παραίτηση είναι, υπό ορισμένες συνθήκες, ένα πολύ καλύτερο απόκτημα από τον αγώνα για κάτι που υπό δεδομένες συνθήκες παραμένει ανέφικτο.

Αυτός που έχει αναπτύξει τον 6πέταλο λωτό μπορεί να επικοινωνήσει με όντα που ανήκουν στους ανώτερους κόσμους. Σε μια αποκρυφιστική σχολή, ωστόσο, καμία οδηγία σχετικά με την ανάπτυξη αυτού του λουλουδιού λωτού δεν θα μεταδιδόταν πριν ο μαθητής βαδίσει  προς μιαν ανοδική πορεία, για να επιτρέψει στο πνεύμα του να ανέλθει σε έναν ακόμη πιο ανώτερο κόσμο. Ο σχηματισμός αυτών των λωτών πρέπει πάντα να συνοδεύεται από είσοδο στην πραγματικά πνευματική σφαίρα. Διαφορετικά ο μαθητής θα έπεφτε σε λάθος και αβεβαιότητα. Τίποτα δεν είναι πιο ουσιαστικό από αυτή την ασφάλεια. Προκειμένου να εξασφαλιστεί, δεν αρκεί να έχει καλλιεργήσει ο μαθητής μόνο τον 6πέταλο λωτό, αλλά να έχει αναπτύξει ακόμη πιο ανώτερα κέντρα. 

(επιλεκτική απόδοση)