Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

 ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ στην ΠΑΡΘΕΝΟ 

Η ολοκλήρωση της φάσης της Ν.Σ. είναι το Σάββατο 27/8 στις 11.16 ώρα Ελλάδας 

ΣΚΟΠΟΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΜΥΗΣΗ (ΜΝΕ,ΙΙ:296-303)

 Αυτό με φέρνει στους σκοπούς που βρίσκονται τώρα ενώπιον των μαθητών που εκπαιδεύονται για μύηση. Αντί για τους παρελθοντικούς σκοπούς – επαφή με την ψυχή και είσοδο σ’ ένα Άσραμ – θα πρέπει να καταγραφούν οι ακόλουθοι, αλλά πρέπει να κατανοηθούν εσωτερικά κι όχι κυριολεκτικά:

1.  Μια αίσθηση πλανητικών σχέσεων. Αντί να τίθεται έμφαση στη σχέση του ατόμου με την ψυχή του, [297] με το Διδάσκαλό του και το Άσραμ, η συνείδησή του διευρύνεται συνειδητά (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω μια τόσο προφανώς περιττή έκφραση) προκειμένου να επιτύχει μια αντίληψη προς τα πάνω σε βασίλεια αόρατα και άγνωστα μέχρι τώρα, προς τα κάτω σε βασίλεια που ονομάζουμε υπανθρώπινα, προς τα έξω στο ανθρώπινο περιβάλλον και στο ανθρώπινο βασίλειο και προς τα μέσα (μια άνευ νοήματος λέξη, αδελφέ μου) στη θειότητα καθαυτή. Αυτό σημαίνει προς τη σύνθεση, προς την πληρότητα, προς την αίσθηση του ολόκληρου, προς την ολότητα. Για τις τέσσερις αυτές διευθύνσεις (των οποίων ο βορράς, ο νότος, η ανατολή και η δύση είναι σύμβολα) υπάρχουν ειδικές τεχνικές, αλλά σήμερα δείχνω μόνο τη διεύθυνση.

2.  Μια αίσθηση “νοήμονος εποπτείας”. Αυτή πρέπει να κατανοηθεί εσωτερικά. Τι άραγε σημαίνει αυτό; Μια απ’ τις βαθύτερες πνευματικές ποιότητες που πρέπει να ανελίξουν οι υποψήφιοι μυημένοι, είναι η σταθερή αναγνώριση ενός εστιασμένου ελέγχου πάνω στην καθημερινή ζωή, τις περιστάσεις, το μέλλον και τη μοίρα. Είναι προς το παρόν μια εμβρυώδης αίσθηση ή μια ολοκληρωτικά νέα λεωφόρος αντίληψης και σχετικά οικεία σε μια όψη της όψης θέληση της θειότητας. Κάνει τον άνθρωπο να έχει συνείδηση του πεπρωμένου του, του αναπτύσσει τη δύναμη της πρόβλεψης και του παρέχει διόραση μυημένου στο σκοπό και το ανελισσόμενο σχέδιο του. Είναι μια ικανότητα που καλά θα κάνετε να την εξετάσετε και να προσπαθήσετε να τη φαντασθείτε σαν ένα βήμα ανάπτυξης.

3.  Η αίσθηση του προσανατολισμού στην ανθρωπότητα. Υποθέτω ότι θ’ αναγνωρίσετε την αλήθεια που δηλώνω όταν εκφράζω τη γνώμη ότι η ατομική ή προσωπική σας αγάπη για την ανθρωπότητα και η εστία της προσοχής σας στην ανθρώπινη ανάγκη είναι υπερβολικά θεωρητική. Είναι μεταβατική και πειραματική στην πράξη. Oι προθέσεις σας είναι καλές κι εξαίρετες αλλά δεν έχετε ακόμη τη συνήθεια του ορθού προσανατολισμού και πολλά απ’ όσα κάνετε είναι αποτέλεσμα επιβαλλόμενης θυσίας και κόστους· δε σας είναι φυσικά· είναι επίσης αποτέλεσμα ελπιδοφόρου προσπάθειας· ακόμη βρίσκεστε σε σύγχυση απέναντι στο πρόβλημα του προσανατολισμού προς την Ιεραρχία και την ψυχή σας και ταυτόχρονα του προσανατολισμού προς την ανθρωπότητα και τους συνανθρώπους σας. Αλλά θα έρθει η ώρα που θα είστε προσωπικά τόσο αποκεντρωμένοι, [298] ώστε αυτόματα η αίσθηση των “άλλων” θα σας είναι πολύ ισχυρότερη απ’ ό,τι η αίσθηση της προσωπικότητας ή του κατώτερου εαυτού. Αφήστε τη φαντασία σας να καλπάσει για λίγο, απεικονίζοντας την κατάσταση του κόσμου όπου η πλειονότητα των ανθρώπινων όντων θα είναι απορροφημένη στο καλό των άλλων κι όχι στους δικούς της εγωιστικούς στόχους. Ένα τέτοιο παιγνίδι της φαντασίας είναι καλό κι εποικοδομητικό και θα βοηθήσει να έρθει σ’ εκδήλωση ο νέος εκείνος κόσμος κι ο νέος εκείνος τύπος ανθρωπότητας που αναπόφευκτα θα καταδείξει το μέλλον. Δεν πρόκειται να επεκταθώ σ’ αυτό· η πρακτική της καλής θέλησης θα θέσει τα θεμέλια για το νέο αυτό τύπο ευαισθησίας.

4.  Η αίσθηση της αποτυπωθείσας εντύπωσης. Με τη νέα αυτή αίσθηση για το άγνωστο και για εκείνο που απαιτεί μια ευαίσθητη επέκταση της συνείδησης δεν πρόκειται να ασχοληθώ αυτή τη στιγμή. Αφορά το θέμα της εκγύμνασης στην τηλεπάθεια· θα ασχοληθώ μαζί του καθώς θα εξετάζουμε εκείνη την Επιστήμη της Εντύπωσης,(*) η οποία θα αποβεί τελικά ο κυριότερος σκοπός των εκπαιδευτικών συστημάτων που θα ισχύουν κατά το τέλος της Νέας Εποχής που τόσο γοργά πλησιάζει. Μόνο τώρα επιτράπηκε η είσοδος στην πλανητική μας ζωή εκείνων των δυνάμεων που θα παρουσιάσουν το νέο υποκειμενικό περιβάλλον το οποίο πάντοτε υπήρχε, παρότι μη αντιληπτό. O λόγος που η νέα αυτή ευαισθησία γίνεται αντικείμενο της ιεραρχικής πολιτιστικής εκπαίδευσης, είναι ότι έγινε αντιληπτό από την Ιεραρχία πως ο άνθρωπος είναι πλέον αρκετά νοήμων για να εκπαιδευθεί στην ορθή ερμηνεία.

5.  H εφέλκυση της θέλησης. Αυτή αποτελεί ιδιαίτερα για τους μαθητές μια νέα και πολύ αναγκαία ανάπτυξη. Όπως σας είπα συχνά, ο μέσος ζηλωτής συγχέει τη θέληση με την αποφασιστικότητα, τη σταθερή πρόθεση, την αυτοβουλία και την επικεντρωμένη προσοχή. Δεν αντιλαμβάνεται ότι η θέληση είναι εκείνη η θεία όψη στον άνθρωπο που τον φέρνει σε επαφή και κατόπιν υπό τον έλεγχο του θείου σκοπού που κατανοείται με νοημοσύνη σε χρόνο και χώρο κι εκπληρώνεται από την ψυχή σαν έκφραση αγαπητικής εφαρμογής. O κατεξοχήν τρόπος με τον οποίο μπορεί ν’ αναπτυχθεί η θέληση είναι η καλλιέργεια της αναγνώρισης του θείου Σχεδίου στη διάρκεια των αιώνων. Αυτή δημιουργεί μια αίσθηση σύνθεσης κι αυτή η αίσθηση σύνθεσης [299] προσδένει τον άνθρωπο στο σχέδιο δια της αναγνώρισης:

α.  Του αναπόφευκτού του, που απαιτεί συνεπώς συνεργασία.

β.  Της επιτυχίας του, που εφελκύει επομένως συνετή δραστηριότητα.   

γ.  Του άμεσου σκοπού του – στον οποίο οδήγησε όλο το παρελθόν.

δ.  Της ορθότητάς του – που την πιστοποιεί η ενόραση.

     Δεν είναι εύκολο για τον εκπαιδευόμενο μαθητή να συνδέσει την αίσθηση της σύνθεσης με τη χρήση της θέλησης και ν’ αντιληφθεί ότι η καλλιέργεια της πρώτης ακτινικής αυτής αντίληψης είναι ένας δυναμικός τρόπος με τον οποίο μπορούν να ανελιχθούν οι ανώτατες όψεις της πνευματικής θέλησης (που ακόμη είναι εμβρυώδεις μέσα του). Ασχολούμαι αλλού λεπτομερέστερα με τη θέληση, τη φύση της και τι ακριβώς είναι.

6.  Η αίσθηση εκείνου που επίκειται. Αυτή αφορά το “νέφος των επιστητών πραγμάτων”. Θα ήθελα να επισύρω την προσοχή σας στη λέξη “επιστητός”. Δεν είναι η αναγνώριση εκείνου που επίκειται στον άνθρωπο, στη φύση, ή λανθάνει στην εκδήλωση. Εικασίες πάνω σ’ αυτή τη γραμμή μπορεί να μην έχουν και συχνά δεν έχουν αληθινή σημασία. Εκείνο που επίκειται πνευματικά είναι αυτό που αφορά τον αληθινό μαθητή, αν μου επιτρέπεται να παίξω με τις λέξεις. Ένα από τα πρώτα μαθήματα του εσωτερικού πεδίου είναι η αίσθηση του χρονισμού με την οποία συνδέεται εκείνο που επίκειται ή επικρέμαται· ο μαθητής πρέπει ν’ αφυπνισθεί σ’ εκείνο που βρίσκεται στο χείλος της καταστάλαξης στην ανθρώπινη σκέψη, τη ζωή και τις περιστάσεις· πρέπει να κάνει τα αποκρυφιστικά εκείνα βήματα που θα του επιτρέψουν ν’ αναγνωρίσει όχι μόνο εκείνο που αιωρείται πάνω στην ανθρωπότητα σε σημείο αποκάλυψης ή καρμικής χρησιμότητας (σημειώστε τη φράση), αλλά θα του επιτρέψουν επίσης να χειρισθεί τον εαυτό του τόσο ορθά και συνετά, ώστε να αποβεί συνεργάτης, βήμα προς βήμα, στη διαδικασία υποβοήθησης αυτού του έργου της αποκάλυψης. Περισσότερο φως σ’ αυτό το θέμα θα έλθει καθώς μελετάμε την Επιστήμη της Εντύπωσης. Το σημείο όμως που ζητώ να τονίσω εδώ είναι ότι η ευαισθησία προς το επισκιάζον νέφος προϋποθέτει την υποκειμενική ύπαρξη μιας δύναμης ή θείας ικανότητας που δε χρησιμοποιήθηκε μέχρι τώρα συνειδητά από τους μαθητές, αλλά που μπορεί τώρα ν’ αναπτυχθεί με νοημοσύνη, δημιουργώντας μια πιο γοργή όραση και μια οξύτερη αποκαλυπτική αντίληψη. [300] Η δύναμη αυτή ήταν πάντα παρούσα· είναι μια όψη της δύναμης της εξέλιξης και οδήγησε τον άνθρωπο από ένα σημείο αποκάλυψης σε άλλο, από μια δύναμη σε άλλη, από μια αίσθηση σε άλλη κι από σημείο σε σημείο κατανόησης. Πρώτα απ’ όλα δημιούργησε τις φυσικές αισθήσεις· οδήγησε τον άνθρωπο σε συναισθηματική έκφραση και νοητική ανάπτυξη· είναι το μυστικό πίσω απ’ την πνευματική κατανόηση, αλλά ποτέ ακόμη δε χρησιμοποιήθηκε συνειδητά. Αποτελεί για το νου ό,τι είναι ο νους, σαν κοινή λογική, για τις πέντε αισθήσεις. Συλλογισθείτε σ’ αυτό.

       Το νέφος αυτό αιωρείται, βαρύ σε οιωνούς και γνώση, πάνω από έναν κόσμο που βρίσκεται σήμερα σε διαδικασία αναδιοργάνωσης και αναγέννησης. Oι Διδάσκαλοι ζητούν να επισπεύσουν οι μαθητές Τους αυτή την αναγνώριση εκείνου που επίκειται, ώστε να μπορέσουν να γίνουν νοήμονες πράκτορες δια των οποίων θα μπορέσουν να επέλθουν οι αναγκαίες κατασταλάξεις. Υπάρχει συγκεκριμένη τεχνική για την πραγματοποίηση της ιδιαίτερης αυτής μορφής συνεργασίας, αλλά δε θα είναι δυνατό να εργασθείτε μ’ αυτή ή να την εφαρμόσετε για τα επόμενα είκοσι πέντε χρόνια.

Σας σκιαγράφησα εδώ με συντομία τις νέες αναπτύξεις που θα γίνουν εφικτές αν ο μαθητής εστιασθεί και προσανατολισθεί σωστά.

---

* Τηλεπάθεια και ο Αιθερικός Φορέας, σελ. 41-57.