ΜΥΗΣΗ
«Οι Kύριοι της Γνώσης και της
Συμπόνιας και της ακατάπαυστης αέναης Aφοσίωσης – διάλεξαν να
πεθάνουν και πεθαίνοντας έζησαν»
Τα Μυστήρια αποκαλύπτονται, όχι κυρίως από τη
λήψη πληροφοριών γι’ αυτά και τις διαδικασίες τους, αλλά από τη δράση ορισμένων διαδικασιών που διεξάγονται μέσα στο αιθερικό σώμα του μαθητή· αυτές του επιτρέπουν να γνωρίσει ό,τι είναι κρυμμένο· θέτουν στην κατοχή του ένα μηχανισμό
αποκάλυψης και του δίνουν την επίγνωση ορισμένων ακτινοβόλων και μαγνητικών
δυνάμεων ή ενεργειών μέσα του που
συνιστούν αγωγούς δραστηριότητας και τρόπους με τους οποίους μπορεί να
αποκτήσει εκείνο που είναι το προνόμιο του μυημένου να κατέχει και να
χρησιμοποιεί.
Ο μαθητής στη
Δοκιμαστική Ατραπό ξεκινά την αναζήτησή του για τη θύρα της μύησης και για ό,τι
θα προσεγγίσει αφού περάσει αυτή τη θύρα, με ένα συγκεκριμένο εξοπλισμό και
δημιουργημένο μηχανισμό. Αποκτήθηκε και η ευκολία στη χρήση του επιτεύχθηκε
μέσω πολλών κύκλων ενσάρκωσης. Η
ενσάρκωση είναι μια σαφώς καθορισμένη περίοδος (από τη σκοπιά της ψυχής) όπου Πείραμα, Εμπειρία και Έκφραση είναι οι βασικοί τόνοι κάθε
ενσάρκωσης. Κάθε διαδοχική ενσάρκωση συνεχίζει το πείραμα, βαθαίνει την
εμπειρία και συνδέει την έκφραση στενότερα με τη λανθάνουσα ανελισσόμενη
θειότητα.
Οι ίδιες τρεις λέξεις –
σε πολύ ανώτερη ερμηνεία και με την έμφαση σε μια πολύ πληρέστερη
ευκαιρία – μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να περιγράψουν την πρόοδο του
μυημένου στα τελικά στάδια της Ατραπού· μ’ αυτή θα ασχοληθούμε μερικώς στο
παρόν τμήμα. Θα σας ζητούσα, καθώς διαβάζετε και συλλογίζεσθε όλα όσα λέω, να έχετε
τις τρεις αυτές λέξεις κατά νου. Κάθε μύηση προσεγγίζεται απ’ το μαθητή ή το
μυημένο μ’ ένα πνεύμα θείου πειραματισμού, αλλά με μια επιστημονική όψη, γιατί
η μύηση είναι μια κορυφαία στιγμή επίτευξης και η επιτυχία είναι μια
διαβαθμισμένη σειρά πειραμάτων με την ενέργεια.
Αφού συλλεγούν οι καρποί του πειράματος που υποδείχθηκε ανωτέρω, ακολουθεί
μια ορισμένη περίοδος όπου επέρχεται η εμπειρία στη χρήση των σχετικών
δυνάμεων. Αυτή καταλαμβάνει το διάστημα μεταξύ της μιας μύησης και της άλλης.
Μπορεί να καλύψει μια περίοδο πολλών ζωών ή να αποδειχθεί σχετικά σύντομη. Τα αποτελέσματα του πειράματος της μύησης και της εμπειρίας με τις χορηγηθείσες
ενέργειες αναφαίνονται σαν η ικανότητα του μυημένου να εκφράζει πληρέστερα τη θειότητα απ’ ό,τι ως τώρα. (Ακτίνες και Μυήσεις, σσ. 336-338)
Θα βρεθεί ότι η
επαναγέννηση είναι αληθινά μια μαγική και μαγνητική αλληλεπίδραση ανάμεσα στη
μορφική πλευρά της ζωής και την ίδια τη ζωή. Αυτή η αλληλεπίδραση αναλαμβάνεται
συνειδητά από την ψυχή που είναι αποτέλεσμα των δύο σχετιζόμενων παραγόντων. Η
παραπάνω δήλωση είναι από μόνη της πολύπλοκη και δύσκολη και δε συλλαμβάνεται
εύκολα· ωστόσο εκφράζει ένα σημαντικό γεγονός που το Αρχαίο Σχόλιο εκφράζει ως εξής:
“Εκείνοι που
απαιτούσαν να σωθούν κραύγασαν δυνατά. Οι φωνές τους διείσδυσαν στον άμορφο
κόσμο κι εκεί εφέλκυσαν ανταπόκριση.
“Εκείνοι που σε
μακρινούς αιώνες αφιερώθηκαν να σώζουν και να υπηρετούν, ανταποκρίθηκαν. Η
κραυγή τους αντηχεί επίσης και αντηχώντας διεισδύει στους σκοτεινούς και
μακρινούς τόπους μέσα στους κόσμους της μορφής.
“Κι έτσι εδραιώνεται
ένας στρόβιλος και διατηρείται ζωντανός απ’ το συνεχή διπλό αυτό ήχο. Καί τότε
γίνεται μια επαφή και για ένα χώρο και μια διάρκεια χρόνου, οι δύο είναι ένα –
οι Λυτρωτικές Ψυχές και οι Μονάδες που πρέπει να υπηρετηθούν.
“Αργά το όραμα του
Λυτρωτή γίνεται ένα φως που καθοδηγεί τους Κραυγάζοντες στον τόπο του φωτός.” (Εσωτερική Αστρολογία, σελ. 326)
H θυσία των ηλιακών αγγέλων έφερε σε ύπαρξη το τέταρτο βασίλειο της φύσης. Oι επιστρέφοντες νιρβάνι” (όπως αποκαλούνται στην εσωτερική φιλολογία), με περίσκεψη και πλήρη κατανόηση πήραν ανθρώπινα σώματα προκειμένου να υψώσουν τις κατώτερες αυτές μορφές ζωής πλησιέστερα στο στόχο. Aυτοί είμασταν και είμαστε. Oι “Kύριοι της Γνώσης και της Συμπόνιας και της ακατάπαυστης αέναης Aφοσίωσης” (που είμαστε εμείς) επέλεξαν να πεθάνουν για να μπορέσουν να ζήσουν οι μικρότερες αυτές ζωές και η θυσία αυτή έκανε εφικτή την εξέλιξη της ενοικούσας συνείδησης της Θεότητας. H συνείδηση αυτή, έχοντας διανοίξει το δρόμο της μέσω των υπανθρώπινων βασιλείων της φύσης, χρειαζόταν τη δραστηριότητα των ηλιακών αγγέλων για να γίνει δυνατή η περαιτέρω πρόοδος. Εδώ βρίσκεται:
α. H υπηρεσία μας στο Θεό μέσω θυσίας και θανάτου·
β. H υπηρεσία μας στις άλλες ψυχές μέσω εσκεμμένου αυτοθυσιαστικού σκοπού·
γ. H υπηρεσία μας στις άλλες μορφές ζωής στα άλλα βασίλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου