Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

 

Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ 

ΕΠΙΚΚΛΗΣΗ ΣΕΙΡΙΟΥ

ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ  

Τετάρτη 27 Aπριλίου 2022 στις 20.00

πραγματοποιείται –2 φορές το μήνα– βράδυ Τετάρτης

    Η Λ Ι Ο Σ - Σ Ε Ι Ρ Ι Ο Σ    

Τα αρχαία βιβλία της Ανατολής καθώς πραγματεύονται αυτό το θέμα τονίζουν ότι τα επτά άστρα της Μεγάλης Άρκτου, τα επτά άστρα των Πλειάδων και ο ήλιος Σείριος συνδέονται στενά με το ηλιακό μας σύστημα κι ότι διατηρούν μια οικεία ψυχική μαγνητική σχέση με τον ηλιακό μας Λόγο.

Είδαμε ότι στόχος του ατόμου της ουσίας είναι η αυτοσυνείδηση· κι ότι για την Οντότητα που ανελίσσεται μέσω ενός πλανήτη, στόχος μπορεί να είναι η Θεϊκή συνείδηση. Κι όταν φτάσουμε πια να εξετάσουμε τον ηλιακό Λόγο οι λέξεις είναι ανεπαρκείς, ωστόσο και για Αυτόν θα πρέπει να υπάρχει κάποιος στόχος. Μπορείτε αν θέλετε να τον αποκαλέσετε Απόλυτη Συνείδηση. Ας το διευκρινίσουμε πάλι. Μας έχει ειπωθεί ότι το σώμα μας απαρτίζεται από μια πολλαπλότητα μικρών ζωών ή κυττάρων ή ατόμων που το καθένα τους διαθέτει μια ατομική συνείδηση. Αυτή συνιστά την αυτοσυνείδησή του. Η συνείδηση του φυσικού σώματος, θεωρούμενου σαν συνόλου, θα μπορούσε να θεωρηθεί απ’ τη σκοπιά του ατόμου σαν η ομαδική του συνείδηση. Κατόπιν έχουμε τη συνείδηση του ανθρώπου, του στοχαστή. Είναι εκείνος που ενεργοποιεί το σώμα και το προσαρμόζει στη βούλησή του – που για τα άτομα του σώματος είναι ανάλογη με ό,τι θα αποκαλούσαμε Θεϊκή συνείδηση. Η αυτοσυνείδηση μας είναι τόσο απομακρυσμένη από εκείνη του ατόμου όσο κι η συνείδηση του ηλιακού Λόγου απ’ τη δική μας. Δε θα ήταν άραγε δυνατό αυτή η συνείδηση του ηλιακού Λόγου να θεωρηθεί για τα άτομα του σώματός μας σαν Απόλυτη Συνείδηση; Η σκέψη αυτή μπορεί να επεκταθεί στο ανθρώπινο άτομο και στο πλανητικό άτομο και μπορούμε περαιτέρω να προδικάσουμε πως ο ηλιακός Λόγος τείνει σε μια συνείδηση πέρα απ’ Αυτόν, ανάλογη προς εκείνη που εκτείνεται ανάμεσα στα άτομα του σώματός μας και σ’ Εκείνον. Εδώ μας διανοίγεται μια εκπληκτική προοπτική. Είναι από μόνη της ενθαρρυντική· γιατί αν μελετήσουμε προσεκτικά το κύτταρο του φυσικού σώματος κι αν αναλογισθούμε τη μακρά πορεία που διανύθηκε ανάμεσα στη συνείδησή του και σ’ εκείνη που ο άνθρωπος θεωρεί τώρα δική του, θα έχουμε την επαγγελία και την ελπίδα κάποιας μελλοντικής επίτευξης και το κίνητρο για να εμμείνουμε στην προσπάθειά μας.

Τα παλιά βιβλία της Ανατολής κράτησαν κρυφή για πολλούς αιώνες την αλήθεια, μεγάλο μέρος της οποίας μόλις τώρα αρχίζει να ενσταλάζεται στη συνείδηση του Δυτικού. Αναφέρθηκαν στη ραδιενέργεια της ύλης πριν χιλιάδες χρόνια κι έτσι ίσως να υπάρχει ίση δόση αλήθειας και στις διδαχές τους για τους αστερισμούς. Ίσως ακόμη στα αστέρια που φαίνονται στα βάθη του ουρανού και στη ζωή που ανελίσσεται μέσα τους να υπάρχει ο αντικειμενικός σκοπός του ηλιακού μας Λόγου καθώς και οι επιδράσεις που κατευθύνονται σ’ αυτόν, προσελκύοντάς τον και καθιστώντας τον στον κατάλληλο χρόνο ραδιενεργό. Στα βιβλία της Ανατολής αναφέρεται ότι στον ήλιο Σείριο βρίσκεται η πηγή της σοφίας κι ότι η επίδραση ή η ενέργεια της αγάπης αναβλύζει από εκεί. Αναφέρεται ακόμη πως υπάρχει ένας αστερισμός που συνδέεται στενότερα με τον ηλιακό μας Λόγο, επειδή ο τελευταίος δεν έχει ακόμη εξελιχθεί επαρκώς ώστε να μπορεί ν’ ανταποκρίνεται πλήρως στο Σείριο, όμως μπορεί ν’ ανταποκρίνεται στην επίδραση των επτά αδελφών, των Πλειάδων. Αυτή η ομάδα είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Αν ανατρέξουμε στα λεξικά και αναζητήσουμε τη λέξη “ηλεκτρισμός”, θα βρούμε πως πιθανόν να προέρχεται απ’ το άστρο Ηλέκτρα, μια απ’ τις επτά αδελφές που μερικοί υποθέτουν πως είναι η χαμένη μικρή Πλειάδα. Οι δάσκαλοι της Ανατολής ισχυρίζονται ότι στο μυστήριο του ηλεκτρισμού κρύβεται όλη η γνώση κι ότι με την εξιχνίασή του θα γνωρίσουμε όλα όσα μπορούν να γίνουν γνωστά. Αδυνατούμε να πούμε ποια είναι η σχέση των Πλειάδων με το ηλιακό μας σύστημα, αλλά ακόμη και η Χριστιανική Βίβλος μας την αναγνωρίζει και ο Ιώβ μιλά για “τας γλυκείας επιρροάς της Πλειάδος”, ενώ κάποιες Γραφές της Ανατολής βεβαιώνουν ότι η σύνδεση επιτελείται με ήχο ή κραδασμό. Ίσως οι Πλειάδες ν’ αποτελούν την πηγή της ατομικής ζωής του Λόγου μας, της όψης της ενεργού νοημοσύνης, εκείνης που πρώτη αναπτύχθηκε και την οποία μπορούμε ν’ αποκαλέσουμε ηλεκτρική ύλη.

Υπάρχει ακόμη η Μεγάλη Άρκτος. Πολλά ενδιαφέροντα λέγονται στα Ανατολίτικα κείμενα για τη σχέση της Μεγάλης Άρκτου με τις Πλειάδες. Οι επτά αδελφές αναφέρεται πως είναι οι επτά σύζυγοι των επτά αστέρων της Μεγάλης Άρκτου. Ποια μπορεί άραγε να είναι η αλήθεια πίσω απ’ αυτό το μύθο; Αν οι Πλειάδες αποτελούν την πηγή της ηλεκτρικής εκδήλωσης, της όψης της ενεργού νοημοσύνης του ηλιακού συστήματος και η ενέργειά τους είναι εκείνη που εμψυχώνει όλη την ύλη, πιθανόν τότε να εκπροσωπούν την αρνητική όψη της οποίας το πολικό αντίθετο ή η θετική όψη είναι οι επτά σύζυγοί τους, τα επτά αστέρια της Μεγάλης Άρκτου. Ίσως η ένωση αυτών των δύο να συνιστά εκείνο που δημιουργεί το ηλιακό μας σύστημα. Ίσως οι δύο αυτοί τύποι ενέργειας, των Πλειάδων και της Μεγάλης Άρκτου, να σμίγουν και με την ένωσή τους να παράγουν εκείνο το αστραποβόλημα των ουρανών το οποίο θεωρούμε σαν ηλιακό μας σύστημα.

Η σχέση των δύο αυτών αστερισμών ή μάλλον η υποκειμενική τους συνάφεια πρέπει σίγουρα να έχει κάποια αληθινή βάση, αλλιώς δε θα την υπαινίσσονταν οι διάφορες μυθολογίες. Πρέπει να υπάρχει κάτι που τους συνδέει με το ηλιακό μας σύστημα μέσα απ’ τους μυριάδες άλλους αστερισμούς. Αλλά όταν προσπαθούμε να προσδώσουμε μια καθαρά φυσική ερμηνεία, παραστρατούμε. Αν όμως επεξεργασθούμε αυτή τη σύνδεση πάνω στις γραμμές της υποκειμενικής ζωής και τη συσχετίσουμε με την ενέργεια, την ποιότητα ή τη δύναμη, ενδέχεται να εντοπίσουμε την αλήθεια και ν’ ανακαλύψουμε ένα μέρος απ’ την πραγματικότητα που υποκρύπτεται σ’ εκείνο που επιφανειακά φαίνεται να είναι ένας ανόητος μύθος. Καθετί που διευρύνει τους ορίζοντές μας και μας επιτρέπει ν’ αποκτήσουμε ένα πλατύτερο όραμα καθώς και μια σαφέστερη άποψη της πορείας της εξελικτικής διαδικασίας, είναι πολύτιμο, όχι επειδή η συσσώρευση εξακριβωμένων γεγονότων έχει κάποια αξία, αλλά εξαιτίας εκείνου που επιτελείται μέσα μας· η ικανότητα να σκεπτόμαστε με πλατύτερους και ευρύτερους όρους αυξάνεται· αποκτούμε τη δυνατότητα να υπερβαίνουμε την εγωκεντρική μας άποψη και να περιλαμβάνουμε στη συνείδησή μας όψεις διαφορετικές από τη δική μας. Ενεργώντας έτσι αναπτύσσουμε ομαδική συνείδηση και θ’ αντιληφθούμε τελικά ότι τα φαινομενικά εκπληκτικά γεγονότα που προκάλεσαν διαμάχες και θανάτους στη διάρκεια των αιώνων και που θεωρήθηκαν σαν ολόκληρη η αλήθεια, δεν είναι παρά κλάσματα ενός σχεδίου και απειροελάχιστα τμήματα ενός γιγαντιαίου συνόλου. Ίσως λοιπόν, επανερχόμενοι στα γήινα κι αναλογιζόμενοι τα πράγματα που τώρα μας ενδιαφέρουν και θεωρούμε τόσο σημαντικά, να διαπιστώσουμε πόσο λαθεμένα είναι σε σχέση με την προγενέστερη κατανόησή μας. Τα δεδομένα εξάλλου δεν έχουν σημασία· τα δεδομένα του περασμένου αιώνα δεν είναι πια βάσιμα και οι επιστήμονες του επόμενου αιώνα μπορεί να γελούν για τους δογματικούς ισχυρισμούς μας και ν’ αναρωτιούνται πώς ήταν δυνατό να θεωρούμε την ύλη με τον τωρινό τρόπο. Είναι η ανάπτυξη της ζωής και η σχέση της με το περιβάλλον εκείνο που πραγματικά έχει σημασία· και πάνω απ’ όλα η επίδραση που ασκούμε σ’ εκείνους με τους οποίους συνδεόμαστε καθώς και το έργο που εκτελούμε και επηρεάζει προς το καλύτερο ή το χειρότερο την ομάδα στην οποία ανήκουμε.

Κλείνοντας αυτή τη σειρά των διαλέξεων δεν μπορώ παρά ν’ αναφερθώ πάλι στον Απ. Παύλο που λέει: “Λογίζομαι γαρ ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς… τη γαρ ελπίδι εσώθημεν… πέπεισμαι γαρ ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού”.

(Η Συνείδηση του Ατόμου, 153-157)