«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»
ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.
10 Aπριλίου 2022
Tρία Πνευματικά
Φεστιβάλ 2022 - Lucis Trust
Το Νέο Μυστήριο
Τα “μυστήρια” συνδέονται συνήθως με τις τελετές της
Χριστιανικής Εκκλησίας, όπως η βάπτιση, η θεία κοινωνία και ο γάμος, καθώς
πιστεύεται ότι κατά τη διάρκεια αυτών των ιερών τελετών η ευλογία του Θεού ή η
Θεία χάρη εκχέεται στους συμμετέχοντες. Ωστόσο, τα μυστήρια δεν περιορίζονται
σε επίπεδο εκκλησιών, καθώς μια μυστηριακή προσέγγιση της ζωής μπορεί να
αποτελέσει αντικείμενο άσκησης από καθέναν – εντός ή εκτός οποιασδήποτε
συγκεκριμένης θρησκείας ή πίστης. Τα μυστήρια ορίζονται από την Καθολική
Εκκλησία ως «ορατές τελετές που θεωρούνται σημάδια και αποτελεσματικοί δίαυλοι
της χάρης του Θεού σε όλους όσους τα δέχονται με την προσήκουσα διάθεση».1
Στο πνεύμα αυτού του ορισμού, η μυστηριακή διαβίωση είναι μια προσέγγιση της
ζωής όπου όλες οι μορφές θεωρούνται σύμβολα μιας εσωτερικής πραγματικότητας,
ενώ κάτω από ορθές συνθήκες, όταν συμβαίνουν ορισμένες ευθυγραμμίσεις, η
ενέργεια αυτού του βασιλείου μπορεί να εφορμήσει στον κόσμο της
καθημερινότητας, πυρπολώντας τα πάντα, κάθε δρώμενο, με νέα ζωή. Η συγγραφέας, Marilynne Robinson, περιγράφει αυτήν την εμπειρία στο μυθιστόρημά της με τίτλο Gilead:
«Κάποιες φορές είχα την εντύπωση ότι ο
Κύριος ανασαίνει πάνω σε αυτή την άμοιρη γκρίζα θρακιά της Δημιουργίας και αυτή
αρχίζει να ακτινοβολεί – για μια στιγμή ή για ένα χρόνο ή για όσο διαρκεί μια
ζωή. Και ύστερα ξαναγίνεται όπως ήταν πριν, και αν κοίταζε κάποιος ούτε που θα
καταλάβαινε ότι είχε οποιαδήποτε σχέση με φωτιά ή φως… Όπου κι αν στραφεί η
ματιά σας, ο κόσμος μπορεί να φεγγοβολά όπως στην μεταμόρφωση. Τίποτα δεν
χρειάζεται να του προσθέσουμε, παρά μόνο να γίνουμε λιγάκι πρόθυμοι να τον
κοιτάξουμε».2
Ο όρος “ιεροπραξία” (sacrament) έχει τις ρίζες του στις λατινικές λέξεις “consecrare” και “sacrum” –«καθαγιάζω» και «ιερό»– οι οποίες, με τη σειρά τους, μεταφράστηκαν από
τη λέξη “μυστήριον”, η οποία στην Ελληνική Παλαιά Διαθήκη έχει τη χρήση της μυστικής
συμβουλής του Θεού. Έτσι, όταν η ζωή βιώνεται με αυτό το πνεύμα και με μια
«προθυμία να κοιτάξουμε», η ρουτίνα της καθημερινότητας, συμπεριλαμβανομένων
όλων των μορφών που συνθέτουν τον περιβάλλοντα περίγυρο, αποκτούν μυστηριακή
αξία. Αυτή η αληθινά θρησκευτική προσέγγιση της ζωής είναι το πρώτο βήμα μιας
πορείας που θα μας μεταβάλει σε παράγοντα ιερού μετασχηματισμού – τόσο στο
τοπικό όσο και στο παγκόσμιο περιβάλλον· εν ολίγοις, σημαίνει να ακολουθήσουμε
τα βήματα του Χριστού, όπως εξηγεί ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος (Patriarch Bartholomew), ο πνευματικός ηγέτης των απανταχού Ορθοδόξων Χριστιανών:
«Η Εορτή της Μεταμόρφωσης του Χριστού…
υπογραμμίζει τον αναπόσπαστο σύνδεσμο μεταξύ μεταμόρφωσης και θεοφανείων
[την εμφάνιση της Θεότητας σε μορφή], εκτείνοντας το θείο φως και τη δύναμη του
μετασχηματισμού σε ολόκληρη τη δημιουργία… Το εύρος και το βάθος του Ορθόδοξου
κοσμικού οράματος υποδηλώνει ότι η ανθρωπότητα συνιστά τμήμα μιας θεοφάνειας…
Έτσι, στους Αδελφούς Καραμάζοφ, ο Ντοστογιέφσκι προτρέπει: Αγαπήστε
ολόκληρη τη δημιουργία του Θεού, το σύνολο αυτής και της άμμου κάθε κόκκο.
Αγαπήστε το κάθε φύλλο, την κάθε ακτίνα από το φως του Θεού. Αγαπήστε τα ζώα,
αγαπήστε τα φυτά, αγαπήστε τα πάντα. Αν αγαπήσουμε το καθετί, θα αντιληφθούμε
το θείο μυστήριο στα πάντα…
…Για να φτάσουν σε αυτό το μυστηριακό όραμα
της δημιουργίας, τα ανθρώπινα όντα καλούνται να ασκήσουν μια πνευματικότητα που
αποδίδει ευχαριστία και διέπεται από αυτοπειθαρχία…όπως καλούμαστε, επίσης, να
εφαρμόζουμε ένα «ασκητικό ήθος», συγκεκριμένα αυτοσυγκράτηση και αυτοκυριαρχία,
ώστε να πάψουμε σκόπιμα να καταναλώνουμε όλους τους καρπούς, αλλά αντ’ αυτού να
εκδηλώνουμε ένα αίσθημα ολιγάρκειας για ορισμένα πράγματα χάριν της αξίας που
αποδίδουμε σε κάθε πράγμα. Τότε, θα μάθουμε να νοιαζόμαστε για τα φυτά και τα
ζώα, τα δέντρα και τα ποτάμια, τα βουνά και τις θάλασσες, για κάθε ανθρώπινη
ύπαρξη και για τον κόσμο. Τότε, θα έχουμε γίνει φορείς ειρήνης και ζωής και δεν
θα είμαστε όργανα βίας και θανάτου. Τότε, τα πάντα θα επιτελέσουν τον θεϊκό
τους σκοπό, όπως ήταν η αρχική πρόθεση του Θεού για τον κόσμο».3
Δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί χρειάζεται ένα
“ασκητικό ήθος” για την «επέκταση του θείου φωτός και της μεταμορφωτικής
δύναμης σε όλη την κτίση», όπως τόσο εύγλωττα το περιγράφει ο Πατριάρχης
Βαρθολομαίος. Αυτή η μυστηριακή προσέγγιση της ζωής αποτελεί μια ύψιστης τάξης
δημιουργικότητα, στην οποία όλες οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι πράξεις
αφιερώνονται στην καθαγίαση της κάθε στιγμής στο χρόνο και στο χώρο, έτσι ώστε
να διαποτιστεί με την ενέργεια της
δύναμης του Χριστού. Με αυτόν τον τρόπο ολόκληρη η εμπειρία της ζωής αποκτά
ρυθμό και τελετουργία, διότι το μυστήριο υποδηλώνει κινητικότητα, μετάβαση, πέρασμα
–ένα είδος πνευματικής κίνησης που παρέχει τη δυνατότητα να διαχυθεί η Θεία
Χάρη μέσα στον κόσμο– ενθυμούμενοι ότι Χάρη σημαίνει επίσης «ομορφιά και
ευκινησία». Μπορούμε όλοι να διασχίσουμε με χάρη αυτόν τον πολυάσχολο κόσμο,
διευθύνοντας τον χρόνο και την ενέργειά μας από το εσώτερο κέντρο μας και
επεκτείνοντας το φως, την αγάπη και τη δύναμη που αγγίζουμε μέσα μας σε καθετί
με το οποίο ερχόμαστε σε επαφή στο περιβάλλον μας.
Μια τέτοια προσέγγιση στη ζωή θα μπορούσε να θεωρηθεί ως
νέο μυστήριο –ένας βίος που διάγεται στο πνεύμα της τελετουργίας και του
τυπικού– μια ζωή που πορεύεται σε σύμπνοια με το μαγικό φως και τον εσώτερο ήχο
του Βασιλείου της Ψυχής. Ένας τρόπος ζωής στον οποίο μπορούν να εκπαιδευτούν
όλοι όσοι προσβλέπουν να ζήσουν στο φως, να σκέπτονται στο φως και να
μεταμορφωθούν στο φως. Μάλιστα, στα κείμενα της Αλίκης Μπέιλη, μας δίνεται ένα
«ηλιακό όργανο» προς αρωγή μας σε αυτήν την αναζήτηση, Η Μεγάλη Επίκληση, η
διανομή της οποίας ήταν το πρώτο βήμα στη σχεδιαζόμενη καταστάλαξη του Υπερκόσμιου
Φωτός εδώ κάτω στο φυσικό πεδίο. Το δεύτερο βήμα, μας λέγουν, θα είναι «η
επανεμφάνιση του Μεγάλου Κυρίου, ο Οποίος θα δράσει σαν φακός μέσα από τον
οποίο μπορεί να εστιαστεί το φως και να προσαρμοστεί στην ανθρώπινη ανάγκη».4
Προορισμός κάθε ανθρώπινης ύπαρξης είναι να καταστεί
παράγοντας μετασχηματισμού σε συμφωνία με τον θεϊκό σκοπό· και όσοι το
κατορθώνουν αναφέρονται συλλογικά ως Νέος Όμιλος Εξυπηρετητών του Κόσμου στα
κείμενα της Αλίκης Μπέιλη. Κάθε ένα από αυτά τα δημιουργικά άτομα λειτουργεί σε
έναν από τους τρεις μεγάλους τομείς της ανθρώπινης προσπάθειας που τελεί υπό
την επίδραση ενός μεγάλου ρεύματος θείας ενέργειας: Διακυβέρνηση (που
αντανακλά τη Θεία ενέργεια της Θέλησης και του Σκοπού), Θρησκεία (που
αντανακλά τη Θεία ενέργεια της Αγάπης και της Σοφίας), Εκπαίδευση (που
αντανακλά τη Θεία ενέργεια της Ενεργού Νοημοσύνης). Σε συμφωνία με την ίδια τη
Θεότητα, οι ενέργειες αυτών των τριών μεγάλων τμημάτων του Θείου Σχεδίου
αναζητούν έκφραση στις ανθρώπινες υποθέσεις ως «τριάδα εν ενότητι».
Επομένως, το θρησκευτικό πνεύμα έχει να παίξει ένα
σημαντικό ρόλο κατά την μετάβαση σε ένα νέο παγκόσμιο πολιτισμό. Οι τελετές και
οι τελετουργίες των μεγάλων παγκόσμιων θρησκειών έχουν εξυπηρετήσει επαρκώς την
ανθρωπότητα στον χρόνο και τον τόπο τους, ωστόσο οι νέες ενέργειες, που ρέουν
σήμερα στην ανθρώπινη συνείδηση, απαιτούν αντίστοιχα νέες μορφές για την
εκδήλωσή τους ώστε να ταιριάζουν στη σύγχρονη, επιστημονική εποχή. Η έννοια της
«ενέργειας σαν βάσης για κάθε ζωή, κάθε μορφή και κάθε δράση καθώς και σαν μέσο
για κάθε σχέση» μπορεί να αποτελέσει το
εφαλτήριο για εκείνες τις νέες και ζωντανές τελετές και τελετουργίες των οποίων
η χάρη και η δύναμη είναι απαραίτητες για την ανύψωση της ανθρωπότητας προς το
φως. Παρότι οι βασικές αξίες όλων των μεγάλων θρησκειών έχουν προσφέρει ένα
γερό θεμέλιο, οι πνευματικές αρχές που αναζητούν έκφραση αυτόν τον καιρό –για
παράδειγμα η ομαδική συνείδηση και η ενότητα όλης της ζωής– απαιτούν μια νέα
υλοποιημένη έμφαση που να αρμόζει περισσότερο στη σύγχρονη παγκόσμια κοινωνία
μας. Το βήμα μπροστά, σύμφωνα με τα λόγια της Αλίκης Μπέιλη, σημαίνει για όλους
τους ανθρώπους «με όραμα και περιεκτική σκέψη σε όλες τις “εκκλησίες” από κάθε
παγκόσμια πίστη…[να]... τερματίσουν τις δογματικές τους έριδες, να συμφωνήσουν
στις βασικές θρησκευτικές αλήθειες και ύστερα να προχωρήσουν ενωμένα και με
κάποια ομοιομορφία σε τυπικά και τελετουργίες, ώστε να προσεγγίσουν από
κοινού το κέντρο της πνευματικής δύναμης».5
Αν και απαιτείται οπωσδήποτε χρόνος για μια τέτοια
ανάπτυξη, όλοι όσοι μελετούν τις διδασκαλίες της Προαιώνιας Σοφίας μπορούν να
την επισπεύσουν, προσαρμόζοντας τον συντονισμό τους με την μεγάλη Ακτινική
ενέργεια της Τελετουργικής Μαγείας και του Τυπικού που τώρα αυξάνει σε ισχύ.
Καθώς προσεγγίζουμε τις Τρεις Πνευματικές Εορτές, όταν οι ενέργειες που
επιδιώκουν την είσοδό τους στον κόσμο βρίσκονται στην κορύφωσή τους, μπορούμε
όλοι μας να εργαστούμε για να μετασχηματίσουμε την προσωπική μας ζωή σε «έναν
αποτελεσματικό δίαυλο της χάρης του Θεού», αφήνοντας τον καθημερινό βίο και τον
εγκόσμιο γύρο δράσεων και καθηκόντων να αναδειχτεί σε νέο μυστήριο.
Στο φως της ομαδικής υπηρεσίας
Lucis Trust
1. Wikipedia https://en.wikipedia.org/wiki/Sacraments_of_the_Catholic_Church
2. Marilynne Robinson, Gilead, σ. 279
3. Ecumenical Patriarch Bartholomew, The World as Sacrament. https://mospat.ru/en/news/57191/
4. Αλίκη Μπέιλη, Μαθητεία στη Νέα Εποχή, Τόμ. II, σσ 425-6
5. Αλίκη Μπέιλη, Προβλήματα της Ανθρωπότητας, σ. 162
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου