Κατά τη
συνάθροιση στον κόσμο αυτή την εποχή του νέου Ομίλου των Παγκόσμιων Εργατών
πρέπει να υπάρξει αληθινή προσοχή. Κάθε εργάτης είναι υπεύθυνος για τον εαυτό
του και για την υπηρεσία του και για κανέναν άλλο. Είναι φρόνιμο να εκτιμούμε
και να υπολογίζουμε τον εξελικτικό βαθμό, όχι από τις αξιώσεις, αλλά από το
έργο που επιτελέστηκε και την αγάπη και τη σοφία που καταδείχτηκε. Η κρίση
πρέπει να βασίζεται σε μια αποδειγμένη γνώση του σχεδίου καθώς πραγματώνεται
στη συνετή διατύπωση του επόμενου βήματος για την ανθρώπινη φυλή· σε μια
εκδηλωμένη εσωτερική αίσθηση, και σε μια επιρροή ή αυρική δύναμη που είναι
πλατιά, εποικοδομητική και περιεκτική.
Με ρωτάς να ορίσω σαφέστερα τι εννοώ με τις λέξεις “εσωτερική αίσθηση”. Εννοώ
ουσιαστικά τη δύναμη να ζούμε και να λειτουργούμε υποκειμενικά, να έχουμε μια
συνεχή εσώτερη επαφή με την ψυχή και τον κόσμο στον οποίο βρίσκεται, κι αυτή
πρέπει να πραγματώνεται υποκειμενικά μέσα από την αγάπη, που φανερώνεται
ενεργά· μέσα από τη σοφία, που διαχύνεται σταθερά· και μ’ εκείνη την ικανότητα
να περικλείουμε και να ταυτιζόμαστε με όλα όσα αναπνέουν και νιώθουν, που είναι
το εξέχον χαρακτηριστικό κάθε αληθινά λειτουργικού υιού του Θεού. Εννοώ συνεπώς
μια ενδόμυχα διατηρούμενη στάση του νου που μπορεί να προσανατολίζεται κατά βούληση
σε κάθε κατεύθυνση. Μπορεί να κυβερνά και να ελέγχει τη συναισθηματική
ευαισθησία, όχι μόνο του ίδιου του μαθητή, αλλά όλων όσους μπορεί να
προσεγγίζει. Με
την ισχύ της σιωπηλής του σκέψης μπορεί να φέρνει σ’ όλους φως και ειρήνη.
Μέσα από εκείνη τη νοητική δύναμη, μπορεί να συντονίζεται με την παγκόσμια
σκέψη, και στο βασίλειο των ιδεών, και μπορεί να διακρίνει και να επιλέγει
εκείνους τους νοητικούς πράκτορες κι εκείνες τις έννοιες που θα του επιτρέψουν,
σαν εργάτη κάτω από το σχέδιο, να επηρεάζει το περιβάλλον του και να ντύνει τα
νέα ιδεώδη μ’ εκείνη την ύλη της σκέψης που θα τους επιτρέπει ν’ αναγνωρίζονται
πιο εύκολα στον κόσμο της καθημερινής συνηθισμένης σκέψης και ζωής. Αυτή η
στάση του νου θα επιτρέψει επίσης στο μαθητή να προσανατολιστεί στον κόσμο των
ψυχών, και σ’ αυτό τον υψηλό τόπο έμπνευσης και φωτός ν’ ανακαλύψει τους
συνεργάτες του, να επικοινωνήσει μαζί τους και – ενωμένος μαζί τους – να
συμπράξει στην πραγματοποίηση των θείων προθέσεων.
Η εσωτερική αυτή αίσθηση είναι η κύρια ανάγκη του ζηλωτή τη στιγμή αυτή της
παγκόσμιας ιστορίας. Μέχρι να την κατανοήσουν κάπως οι ζηλωτές και μπορέσουν να
τη χρησιμοποιήσουν, δε θα μπορέσουν ποτέ ν’ αποτελέσουν μέρος του Νέου Ομίλου·
δε θα μπορέσουν ποτέ να εργαστούν σαν λευκοί μάγοι, και οι Οδηγίες αυτές θα
παραμείνουν γι’ αυτούς θεωρητικές και κυρίως διανοητικές, αντί να είναι
πρακτικές και αποτελεσματικές.
Για να καλλιεργηθεί αυτή η εσωτερική αίσθηση χρειάζεται διαλογισμός και
διαλογισμός συνεχής, στα πρώτα στάδια της ανάπτυξης. Αλλά καθώς περνά ο καιρός
κι ο άνθρωπος αναπτύσσεται πνευματικά, ο καθημερινός αυτός διαλογισμός θα
παραχωρήσει αναγκαστικά τη θέση του σ’ ένα σταθερό πνευματικό προσανατολισμό
και τότε ο διαλογισμός όπως τον κατανοούμε και τον χρειαζόμαστε τώρα, δε θα
απαιτείται πια. Η απόσπαση ανάμεσα στον άνθρωπο και στις μορφές του που
χρησιμοποιεί θα είναι τόσο πλήρης, ώστε θα ζει πάντα στην “έδρα του
Παρατηρητή”, και από αυτό το σημείο και στάση θα διευθύνει τις δραστηριότητες
του νου και των συναισθημάτων και των ενεργειών που καθιστούν τη φυσική έκφραση
εφικτή και χρήσιμη.
Το πρώτο στάδιο σ’ αυτή την ανάπτυξη και την καλλιέργεια της εσωτερικής
αίσθησης συνίσταται στο να διατηρηθεί η στάσης της συνεχούς αποσπασμένης
παρατήρησης.
Ο νέος Όμιλος των Παγκόσμιων Εργατών θα μπορούσε σωστά να θεωρηθεί στις
εξωτερικές τάξεις του σαν ένα εξασκημένο σώμα οργανωμένων παρατηρητών. Θα
υποδιαιρέσω τον όμιλο σε τρία τμήματα και θα το κάνω για να μπορέσουν οι
ζηλωτές και οι τσέλα σ’ ολόκληρο τον κόσμο να καθοδηγηθούν στη γνώση τους ως
προς το πού στέκουν ατομικά και να μπορέσουν, ειλικρινά και αληθινά, ν’
αρχίσουν να εργάζονται με νοημοσύνη. Θα μπορέσουν έτσι να βοηθηθούν να βρουν τη
θέση τους.
Πρώτο, υπάρχουν οι Οργανωμένοι Παρατηρητές. Οι ζηλωτές αυτοί μαθαίνουν να
κάνουν δύο πράγματα. Μαθαίνουν να ασκούν εκείνη την απόσπαση που θα τους
επιτρέψει να ζουν σαν ψυχές στον κόσμο των καθημερινών υποθέσεων και να
κατανοούν την πραγματική σημασία των λέξεων: να εργάζονται χωρίς προσκόλληση.
Είναι επίσης, δευτερευόντως, εκείνοι οι σπουδαστές των παγκόσμιων υποθέσεων σε
κάποιο από τα επτά τμήματα στα οποία αναφέρθηκα νωρίτερα όταν έφερνα το νέο
όμιλο στην προσοχή του κόσμου. Αυτοί μελετούν τα σημεία των καιρών. Ερευνούν το
μεγάλο δράμα της ιστορίας προκειμένου ν’ ανακαλύψουν την κύρια τάση του, κι
έτσι να εκφράσουν στον κοινό ακαδημαϊκό κόσμο και στους στοχαστές της φυλής
ό,τι βλέπουν και κατανοούν.
Ένα τριπλό νήμα διατρέχει ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία και στην αλληλεπίδραση
των τριών αυτών νημάτων βρίσκεται η ιστορία της εξέλιξης. Το ένα νήμα καθοδηγεί
τις σκέψεις του ανθρώπου καθώς ασχολείται με την ανάπτυξη της μορφικής όψης,
τις φυλετικές τάσεις και δείχνει πόσο απαρέγκλιτα οι μορφές των φυλών, των
χωρών και της πανίδας και της χλωρίδας της πλανητικής μας ζωής συμβάδισαν με
τις ανάγκες των βραδέως αναδυόμενων υιών του Θεού. Το δεύτερο νήμα μας οδηγεί
να κατανοήσουμε την ανάπτυξης της συνείδησης, και υποδεικνύει την ανάδυση από
το ενστικτώδες στάδιο σ’ εκείνο της διανοητικής επίγνωσης και σ’ εκείνο της
ενορατικής φώτισης που είναι ο τωρινός στόχος της συνείδησης.
Το τρίτο νήμα αφορά το καθαυτό Σχέδιο κι εδώ εισερχόμαστε στο βασίλειο του
αληθινά άγνωστου. Τι είναι το Σχέδιο, και ποιος ο στόχος, είναι προς το παρόν
τελείως μη αντιληπτά εκτός από τον ανώτατο μύστη και τους πιο εξυψωμένους υιούς
του Θεού. Μέχρι ν’ αναπτυχθεί στην ανθρώπινη οικογένεια ο φωτισμένος νους και η
δύναμη της ενορατικής ανταπόκρισης, δε μας είναι δυνατό να συλλάβουμε τις
βασικές έννοιες που βρίσκονται στο νου του ίδιου του Θεού. Μέχρι να
αναρριχηθούμε στο υψηλότερο σημείο του Όρους της Μύησης, δεν είναι δυνατό να
δούμε τη Γη της Επαγγελίας όπως είναι. Μέχρι να υπερπηδηθούν οι περιορισμοί –
οι αναγκαίοι περιορισμοί – των τριών κόσμων κι ο άνθρωπος να μπορεί να
λειτουργεί ως ελεύθερη ψυχή στο πνευματικό βασίλειο, αυτό που βρίσκεται πέρα
απ’ αυτό το βασίλειο πρέπει να παραμείνει κρυφό για τον άνθρωπο, όπως ακριβώς η
ανθρώπινη κατάσταση ύπαρξης κι επίγνωσης παραμένει σφραγισμένο βιβλίο για το
ζώο. Είναι ένα ωφέλιμο και αναγκαίο μάθημα που όλοι οι μαθητές πρέπει να
συλλάβουν.
Αλλά οι παρατηρητές των καιρών και των εποχών μπορούν να κάνουν γοργή πρόοδο
στην ενορατική ανάπτυξη αν επιμείνουν στο διαλογισμό τους, εκγυμνάσουν τις
διάνοιές τους και προσπαθούν πάντα να σκέφτονται με όρους παγκοσμιότητας. Ας
κοιτάξουν αναδρομικά την ιστορία σαν μέρος της αναδυόμενης προετοιμασίας που θα
εγκαινιάσει το μέλλον. Ας πάρουν θάρρος αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι το
βασίλειο των ψυχών γίνεται σταθερά ένα φαινόμενο του φυσικού πεδίου (μήπως λέω
παραδοξολογίες;) και θα γίνει τελικά γνωστό σαν ένα βασίλειο της φύσης και θα
θεωρείται έτσι από τους επιστήμονες προτού περάσουν δύο αιώνες. Αυτοί οι
“Οργανωμένοι Παρατηρητές” αποτελούν τον εξωτερικό κύκλο του νέου ομίλου και
βασικός τους τόνος είναι η σύνθεση, η εξάλειψη των επουσιωδών και η οργάνωση
της ανθρώπινης γνώσης. Καθώς
εργάζονται στα πολλά πεδία της ανθρώπινης επίγνωσης, διακρίνονται από ένα μη
χωριστικό πνεύμα και από την ικανότητα να ασχολούνται με τα θεμελιακά ουσιώδη
και να συνδέουν τα ποικίλα τμήματα της ανθρώπινης έρευνας σ’ ένα οργανωμένο κι
ενοποιημένο όλο.
Δεύτερο, η επόμενη ομάδα στο νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εργατών είναι εκείνη
των τηλεπαθητικών επικοινωνών. Είναι πολύ λιγότεροι και διακρίνονται από τη σχετικά
στενή αλληλοσχέτισή τους. Είναι κυρίως μια συνδετική ή γεφυρωτική ομάδα.
Συναθροίζονται από τον πιο εξωτερικό κύκλο των οργανωμένων παρατηρητών, αλλά
έχουν έναν ευρύτερο ορίζοντα υπηρεσίας απ’ αυτούς, γιατί εργάζονται μ’ έναν πιο
αληθινά εσωτερικό τρόπο. Βρίσκονται σ’ επαφή μεταξύ τους και με τους
οργανωμένους παρατηρητές, αλλά είναι επίσης σε επαφή με την ομάδα των ανδρών
και γυναικών που στέκουν στο καθαυτό κέντρο ή την καρδιά του παγκόσμιου ομίλου.
Το έργο τους είναι τριπλό και πολύ δύσκολο. Πρέπει να καλλιεργούν σταθερά
εκείνη την απόσπαση που χαρακτηρίζει την ψυχή που γνωρίζει τον εαυτό της.
Παίρνουν σταθερά τη γνώση και την πληροφόρηση που συσσώρευσαν οι οργανωμένοι
παρατηρητές και την προσαρμόζουν στην ανάγκη του κόσμου και διαδίδουν τη
διδασκαλία. Εργάζονται αποτελεσματικά, αλλά πάντα στα παρασκήνια, και παρότι
μπορεί να είναι γνωστοί στον κόσμο στο αρχικό αυτό στάδιο του έργου του νέου
ομίλου, και παρότι μπορεί συνεπώς ν’ αναγνωρίζονται σαν δάσκαλοι, συγγραφείς
και εργάτες, αργότερα θ’ αποσυρθούν περισσότερο στο περιθώριο και θα εργάζονται
μέσω του εξωτερικού κύκλου. Θα τους εμπνέουν και θα βάζουν αυξημένη ευθύνη
στους ώμους τους· θα υποθάλπουν την ανάπτυξη της τηλεπαθητικής αλληλεπίδρασης
στον κόσμο κι έτσι θα υφαίνουν εκείνα τα νήματα που τελικά θα γεφυρώσουν το
τωρινό χάσμα ανάμεσα στο ορατό και στο αόρατο, κι έτσι θα κάνουν εφικτό το νέο
κόσμο – έναν κόσμο στον οποίο ο θάνατος, όπως τον ξέρουμε, θα καταργηθεί και θα
εδραιωθεί μια εξασκημένη παγκόσμια συνέχεια συνείδησης. Γι’ αυτό δίνεται έμφαση
στην εκγύμναση αυτής της ομάδας του νέου ομίλου στην τηλεπαθητική ευαισθησία.
Τα μέλη του δεύτερου αυτού κύκλου εργατών διδάσκονται ν’ αναπτύσσουν ευαισθησία
σε τρεις κατευθύνσεις: στις σκέψεις των ανθρώπων σε φυσική ενσάρκωση· στις
διάνοιες όσων έφυγαν και είναι ακόμη σε νοητικά σώματα· και τρίτο στην ομάδα
των πνευματικών Όντων που στέκουν σαν θεματοφύλακες της εξελικτικής διεργασίας
και από τα χέρια των οποίων περνούν σταθερά τα τρία νήματα της αναπτυσσόμενης
ζωής.
Το έργο
τους είναι εξαιρετικά δύσκολο, πολύ δυσκολότερο από εκείνο της πρώτης ομάδας
και δυσκολότερο ακόμη και από εκείνο της τελευταίας, γιατί τους λείπουν προς το
παρόν ορισμένες δυνάμεις και η αναγκαία εμπειρία. Το κέντρο της συνείδησής τους
είναι η ενόραση κι όχι εκείνο της συνθέτουσας διανόησης, και η κατάσταση της
επίγνωσής τους είναι πλατιά και περιεκτική. Συνεπώς μπορούν να υποφέρουν περισσότερο
από την πλειονότητα, και υπάρχουν λίγοι που να μην είναι σ’ αυτό το στάδιο πολύ
ευαίσθητοι για την άνεσή τους, και να μην ανταποκρίνονται υπερβολικά στους
κραδασμούς που εκπορεύονται από τη μορφική όψη και στους τρεις κόσμους. Η
κατάσταση της απόσπασής τους δεν είναι ακόμη πλήρης. Γεφυρώνουν και συνεπώς
υποβαστάζουν άπειρα προβλήματα και ανταποκρίνονται στον παγκόσμιο πόνο.
Βλέπουν, αν μπορώ να το εκφράσω έτσι, πάρα πολλά, γιατί δεν τους ανήκει ακόμη
το προνόμιο να οραματίζονται με διαύγεια το στόχο που βρίσκεται διακόσια χρόνια
μπροστά. Νιώθουν την παρούσα ανάγκη. Ανταποκρίνονται στη νέα παλίρροια της
πνευματικής δύναμης που εισρέει. Υποβαστάζουν το βάρος της ανθρωπότητας στους
ώμους τους, κι επειδή είναι κάπως συντονισμένοι, ζουν και στους τρεις κόσμους
ταυτόχρονα κι αυτό λίγοι μπορούν να το κάνουν. Έχουν επίγνωση της επείγουσας
ανάγκης της τωρινής ευκαιρίας κι επίσης της απάθειας των πολλών, και γι’ αυτούς
τους λόγους εργάζονται κάτω από τρομακτική πίεση.
Τρίτο, η
εσώτατη ομάδα όλων είναι εκείνη των μελών της ίδιας της Ιεραρχίας. Δε με
ενδιαφέρει καθόλου αν οι απολυτρωμένες αυτές ψυχές αναγνωρίζονται σαν
Πρεσβύτεροι Αδελφοί της φυλής, σαν Διδάσκαλοι της Σοφίας, σαν το Νέφος των
Μαρτύρων, σαν ο Χριστός και η Εκκλησία Του, σαν Υπεράνθρωποι, ή με κάθε άλλο
όρο με τον οποίο οι κληρονομημένες τάσεις της ανθρωπότητας ή η παράδοση
επιλέγουν να τους αποκαλέσουν. Αυτοί οι ίδιοι νοιάζονται λιγότερο. Οι μικρές
έριδες ως προς τις προσωπικότητες και τα ονόματα και την περιωπή τους δεν έχουν
καμιά σημασία. Αλλά είναι οι νοήμονες δυνάμεις του πλανήτη· εκφράζουν, λόγω της
κατάστασης της διευρυμένης συνείδησής τους, τη Διάνοια του Θεού· ενσωματώνουν
τη νοήμονα αρχή, αμετάβλητη και αναλλοίωτη και μέσα απ’ αυτούς ρέει η ενέργεια
που ονομάζουμε Θέληση του Θεού, από έλλειψη καλύτερης κατανόησης. Γνωρίζουν
πολύ περισσότερα για το σχέδιο απ’ ό,τι οι δύο εξωτερικοί κύκλοι του νέου
Ομίλου Παγκόσμιων Εργατών, γιατί βλέπουν καθαρά ποιο είναι το επόμενο βήμα το
οποίο η πλανητική εξέλιξη θα οδηγήσει τη φυλή να κάνει στη διάρκεια των
προσεχών διακοσίων ετών. Δεν ασχολούνται με ανώφελες εικασίες αναφορικά με τον
απώτατο στόχο στο πέρας της παγκόσμιας εποχής. Αυτό μπορεί να σας εκπλήξει λόγω
των πολλών εικασιών των αμύητων. Αλλά έτσι είναι. Γνωρίζουν ότι υπάρχει ο
χρόνος και η εποχή για όλα τα πράγματα και προσβλέποντας και κατανοώντας
ενορατικά το στόχο όλων των βασιλείων στο άμεσο μέλλον, στρέφουν την ενωμένη
τους προσπάθεια σ’ ένα σκοπό – να καλλιεργήσουν την ενορατική τηλεπαθητική
ικανότητα ανταπόκρισης των Επικοινωνών που γεφυρώνουν το χάσμα ανάμεσα σ’ αυτός
τους και το φυσικό κόσμο. Οι τελευταίοι με τη σειρά τους επιδιώκουν να
χρησιμοποιήσουν τους Παρατηρητές. Γιγνώσκοντες, Επικοινωνούς και Παρατηρητές –
όλοι εργάζονται με στενή, παρότι συχνά μη παρατηρήσιμη ενότητα, κι όλοι ανταποκρίνονται
(σύμφωνα με το βαθμό τους) στην παρώθηση του Νου και της Θέλησης του Λόγου, της
ηλιακής Θεότητας.
Πέρα απ’
αυτή την τριπλή ομάδα στέκουν οι Θρόνοι, οι Κυριότητες και οι Δυνάμεις με τις
οποίες δε χρειάζεται ν’ ασχοληθούμε. Στην άλλη πλευρά στέκει η ανθρωπότητα που
σπαράσσεται από τα δεινά του τελευταίου παγκόσμιου πολέμου, σαστισμένη από την
κοινωνική, θρησκευτική και οικονομική πίεση του παρόντος, ευαίσθητη και
ανταποκρινόμενη στις επιδράσεις και ενέργειες που εισρέουν με το νέο κύμα της
Υδροχοϊκής Εποχής· ανίκανη να καταλάβει και να εξηγήσει κι έχοντας συνείδηση
μόνο ενός πόθου για ελευθερία σκέψης και φυσικών συνθηκών, αρπάζοντας κάθε
ευκαιρία ν’ αποκτήσει γνώση και προσφέροντας έτσι ένα γόνιμο πεδίο στο οποίο
μπορεί να εργαστεί ο νέος αυτός όμιλος.
Είδαμε ότι ο αντικειμενικός σκοπός κάθε εσώτερης εκγύμνασης είναι ν’ αναπτύξει
την εσωτερική αίσθηση, και ν’ ανελίξει την εσώτερη εκείνη ευαίσθητη επίγνωση
που θα επιτρέψει στον άνθρωπο να λειτουργεί, όχι μόνο σαν ένας Υιός του Θεού σε
φυσική ενσάρκωση, αλλά σαν κάποιος που διαθέτει επίσης εκείνη τη συνέχεια
συνείδησης που θα του επιτρέψει να είναι ενδόμυχα αφυπνισμένος, αλλά κι
εξωτερικά ενεργός. Αυτό επιτυγχάνεται με την ανάπτυξη της δύναμης να είμαστε
ένας εκγυμνασμένος Παρατηρητής. Συνιστώ αυτά τα λόγια σ’ όλους τους ζηλωτές. Η
εμμονή στη στάση της ορθής παρατήρησης είναι εκείνη που επιφέρει την απόσπαση
από τη μορφή, μια επακόλουθη δύναμη να χρησιμοποιούμε τη μορφή κατά βούληση με
σκοπό να προωθηθούν τα ιεραρχικά σχέδια και με συνέπεια τη χρησιμότητα στην
ανθρωπότητα. Όταν αποκτηθεί κάπως αυτή η δύναμη να παρατηρούμε, τότε ο ζηλωτής
συνδέεται με την ενδιάμεση εκείνη ομάδα των εκγυμνασμένων Επικοινωνών που
στέκει ανάμεσα στις ομάδες που προαναφέρθηκαν (τις εξωτερικές ομάδες και την
ομάδα των πνευματικών εργατών στο υποκειμενικό πεδίο), διερμηνεύοντας τη μια
στην άλλη. Είναι καλό να θυμάστε ότι ακόμη και τα μέλη της Ιεραρχίας
επωφελούνται από τις γνώμες και τη συμβουλή των ανιδιοτελών εκείνων μαθητών που
μπορούν να τους εμπιστευθούν για να αναγνωρίσουν ορθά και να ερμηνεύσουν την
ανάγκη της στιγμής.
Όταν επιτευχθεί αυτό το στάδιο, κι ο άνθρωπος είναι σε συνειδητή επαφή με το
σχέδιο, τότε μπορεί ν’ αρχίσει το αληθινό μαγικό έργο. Οι άνδρες και οι
γυναίκες που αρχίζουν να ζουν σαν ψυχές, μπορούν ν’ αναλάβουν το μαγικό έργο
της νέας εποχής και μπορούν να εγκαινιάσουν εκείνες τις αλλαγές κι εκείνη την
ανοικοδόμηση που θα προκαλέσει την εμφάνιση του νέου ουρανού και της νέας γης,
για την οποία όλες οι Γραφές του κόσμου παρέχουν εύγλωττη μαρτυρία. Μπορούν τότε
να εργαστούν με τις δυνάμεις της αιθερικής ύλης, κι έτσι να φέρουν σε ύπαρξη
εκείνες τις δημιουργίες και οργανώσεις του φυσικού πεδίου, οι οποίες θα
ενσωματώσουν περισσότερο ικανοποιητικά τη ζωή του Θεού στην Υδροχοϊκή Εποχή που
είναι πλέον μαζί μας.
(Πραγματεία επί της
Λευκής Μαγείας ΙΙ, σελ. 604-610)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου