Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

9 Μαΐου 2021

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Α.Δ.:

Ο ΤΑΥΡΟΣ, Η ΑΤΡΑΠΟΣ, ΟΙ ΟΔΟΙ ΚΑΙ Η 2η ΜΥΗΣΗ: 

ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟΥ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Η ιδέα της Ατραπού σχετίζεται με τον Ταύρο, που ακτινοβολεί το «Διεισδυτικό Φως της Ατραπού. Mια δέσμη φωτός που διαχέεται προς τα εμπρός, από το σημείο του φωτός του Κριού, και αποκαλύπτει ολόκληρη την Ατραπό.»

Στην Ατραπό αναφέρονται οι Eσωτερικές Διδασκαλίες και την προσεγγίζουν με όρους πνευματική πρακτικής.

Ουσιαστικά, περιλαμβάνει την ενεργό  άσκηση στη ζωή εκείνη που οδηγεί στην απελευθέρωση από την καρμική ανάγκη για μετενσάρκωση και  μετά στην πλήρη Φώτιση.

Κάθε θρησκεία  μιλάει  για την «Ατραπό» της προς την «καρδιά του Θεού».

Ο βουδισμός για παράδειγμα, περιγράφει κάποια στάδια αυτής της Οδού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Βουδισμός δεν είναι θρησκεία. Μπορεί να ασκηθεί ως συμπλήρωμα ή στο πλαίσιο οποιασδήποτε άλλης θρησκείας. Ο βουδισμός είναι, στην ουσία, η εκπαίδευση του νου. Οδηγεί στην απελευθέρωση και στην πλήρη Φώτιση στις ανώτερες μορφές της παράδοσής του (την Mahayana και την Vajrayana). Αλλά δεν υπάρχει κεντρική θεότητα στον Βουδισμό.

Υπάρχει αντίθετα η φύση του Βούδα-η βουδότητα-, η οποία είναι ο  στόχος και η οποία επιτυγχάνεται με την πλήρη Φώτιση.

Κάθε  "Οδός" συνιστά κατ` ουσίαν και μία από τις μεθόδους εκείνες που μας οδηγούν στην φώτιση και την απελευθέρωση.

Στα βιβλία της Αλίκης Μπέιλυ, η «Ατραπός» περιγράφεται ως η διαβαθμισμένη διαδικασία των πέντε ανθρώπινων μυήσεων (που είναι επεκτάσεις της συνείδησης) και που αποτελούν βήματα στο δρόμο προς την πλήρη φώτιση.

Η διαδικασία της μύησης είναι ιδιόμορφη για τον πλανήτη μας -σχετίζεται με τον Σείριο και την Αφροδίτη_και επιτυγχάνεται μέσω δυναμικής εντατικοποίησης της συνείδησης και της ζωής.

Η A.Μπέιλυ εξισώνει κάθε ένα από τα σημαντικότερα επεισόδια της ζωής του Διδασκάλου Ιησού με τις πέντε ανθρώπινες μυήσεις, γέννηση, βάπτιση, μεταμόρφωση, σταύρωση  και ανάσταση (αν και είναι γνωστό ότι ο Ιησούς σ` εκείνη την ενσάρκωση έλαβε την τέταρτη μύση, ενώ οι υπόλοιπες αφορούσαν τον Χριστό).

Μπορούμε να ανιχνεύσουμε τις αντιστοιχίες των μυήσεων αυτών και στις Πέντε Οδούς του Βουδισμού –που είναι: Εξαγνισμός, Επέκταση ή Συσσώρευση _όπως την ονομάζει ο Διδάσκαλος Μορύα, Όραση,  Διαλογισμός  και το Τέλος της μάθησης ή της εμπειρίας.

Στο Θιβετανικό Βουδισμό η απελευθέρωση πραγματοποιείται στο 4ο  Μονοπάτι ή Οδό, κατά την 4η  μύηση ή σταύρωση, ενώ η πλήρης φώτιση επιτυγχάνεται στο τέλος του 5ου  Μονοπατιού, της 5ης  μύησης.

Στο αποκορύφωμα του 4ου  Μονοπατιού, λέγεται ότι επιτυγχάνει κανείς τη Μεγάλη Απάρνηση, όπου ο μυημένος ενώ θα μπορούσε να φύγει αν το ήθελε, να μην επιστρέψει ποτέ στη γήινη ζωή, αντ' αυτού παραιτείται από το επίτευγμά του και επιστρέφει, ως πράξη υπηρεσίας. Είναι μια επιλογή, που δεν είναι καρμικά υποχρεωτική.

Ο ίδιος Βούδας περιέγραψε τις πέντε αυτές βουδιστικές οδούς ή μονοπάτια, τα οποία καταγράφηκαν για τους Θιβετιανούς από τον Ατίσα  τον 11ο αιώνα.

Ξεκινάμε το προσκύνημα μας, την βάδιση της Οδού προς την καρδιά του Θεού, όταν μπορούμε να «καθόμαστε σε γιόγκα», όπως λέγεται στο βιβλίο Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός. Από εκεί, αντικρύζουμε το φως της Ατραπού, πρώτα πάνω  από το κεφάλι και στη συνέχεια εντός της κεφαλής, μέσα από τα στάδια επέκτασης της συνείδησης καθώς βαδίζουμε στην Ατραπό.

Μεταξύ της 2ης  και της 3^ης μύησης  δομούμε μιαν άλλη φωτισμένη οδό, εκείνη της ανταχκάρανα, της «γέφυρας του ουράνιου τόξου», ένα «δυναμικό μονοπάτι προς τον Θεό μέσω της Πνευματικής Τριάδας» που ξεκινά από τη συνείδηση του εγκεφάλου μας.

Από εκεί κι ύστερα είναι μια συνεχής διαδικασία επιστροφής και βάδισης από το σκοτάδι στο φως, από το απατηλό στο πραγματικό κι από τον θάνατο στην αθανασία.

Διασχίζοντας την κοιλάδα και όλες τις πεδιάδες, τη μία μετά την άλλη, συναντούμε συνταξιδιώτες και δασκάλους στο δρόμο, ανταλλάσσουμε τις εμπειρίες μας και συνεχίζουμε να προχωρούμε.

Το πρώτο «βήμα» για την Ατραπό, έγινε στον Κριό, όπως ελέχθη ήδη, γιατί από εκεί προβάλλει το «Διεισδυτικό Φως της Ατραπού» , η δέσμη φωτός που διαχέεται προς τα εμπρός και αποκαλύπτει ολόκληρη την Ατραπό».

Αυτή η δέσμη φωτός οδηγεί στο όραμα της πορείας προς τα εμπρός που απεικονίζεται στον Ταύρο.

Στην εσωτερική αστρολογία, υπάρχουν δύο  δρόμοι επιλογής για τους σπουδαστές, τους μαθητές, ο ένας είναι ο κοινός, δεξιόστροφος τροχός γύρω από τον ζωδιακό και τελικά, κάποτε επιτυγχάνεται η φώτιση.

Ο άλλος δρόμος, ο αριστερόστροφός τροχός είναι εκείνος που οδηγεί στην επιστροφή μας «πίσω στο σπίτι του Πατέρα» εδώ και τώρα.

Ο Ταύρος είναι στενά συνδεδεμένος με το 2ο  μονοπάτι/οδό του θιβετανικού βουδισμού ή την 2^η μύηση, του βαπτίσματος. Περιλαμβάνει τον σκοπό, σηματοδοτεί την προετοιμασία για ένα μεγαλύτερο όραμα, το οποίο επιτυγχάνουμε στην 3^η μύηση, η οποία μας βάζει πια σταθερά στην Ατραπό της απελευθέρωσης και της φώτισης.

Από εκείνο το σημείο και μετά, δεν υπάρχει ‘γυρισμός’ , όπως λέγεται. Σχεδόν τίποτα  δεν μπορεί να σταματήσει την πρόοδο του «προσκυνητή  επάνω στο δρόμο».

Πριν από αυτό το σημείο πάνω στην Ατραπό, απαιτείται επέκταση και συσσώρευση του Δισκοπότηρου της Καρδιάς – η 2^η βουδιστική Οδός από τις πέντε ή η 2^η μύηση.

Λέει η Έλενα Ρέριχ:

«….γεμίστε τα Δισκοπότηρά σας με την πραγματοποίηση της ομορφιάς, με την αληθινή γνώση της σοφίας της Διδασκαλίας της Ζωής, και με την αφομοίωσή της στην καρδιά σας, και θυμηθείτε ότι η καρδιά είναι ένας μεγάλος μαγνήτης που προσελκύει όλες τις γνώσεις, όλες τις δυνατότητες και όλα τα επιτεύγματα.» (Επιστολές Ι,11 Σεπτεμβρίου 1929)

Και

Η συσσώρευση της καθίζησης των ενεργειών δεν πραγματοποιείται σε μια μόνο ζωή. Χιλιάδες χρόνια είναι απαραίτητα για την πλήρωση του Δισκοπότηρου. Τόσο ουσιαστικοί είναι οι συνεχείς, χωρίς διακοπή,  ευεργετικοί αγώνες, που καταθέτουν τους ανεκτίμητους θησαυρούς στο ‘ταμείο’ μας. Οι άνθρωποι που έχουν μεγάλες συσσωρεύσεις του Δισκοπότηρου είναι θησαυροί των εθνών. Μερικές φορές χρειάζεται ελάχιστο ακόμη για να ολοκληρωθεί η πλήρωση του Δισκοπότηρου, και αυτό το ελάχιστο μπορεί να ολοκληρωθεί σε μια ζωή αυταπάρνησης. Όμως, από αμεριμνησία, οι άνθρωποι αναβάλλουν αυτή την επίτευξη, και έτσι μένουν πίσω. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την αιώνια κίνηση και τη μετουσίωση των ενεργειών. Υπάρχουν μόνο δύο δυνατότητες: είτε να αγωνιστούμε, είτε να οπισθοχωρήσουμε. Αλλά ποιος θα ορκίζονταν στην οπισθοδρόμηση -, να ενωθεί με άλλα λόγια με τα κοσμικά απόβλητα; Ο αγώνας είναι η μεγάλη κινητήρια δύναμη για όλα τα όντα! (3-12-1930)

Γιατί

«Πράγματι, μέσω της αθανασίας του πνεύματος διατηρούνται όλες οι εκδηλώσεις ζωτικής ενέργειας. Ανάλογα με τα ιζήματα, θα είναι και οι μελλοντικοί κρύσταλλοι. Και η σκέψη, και η καρδιά, και η δημιουργικότητα, και όλες οι άλλες εκδηλώσεις συλλέγουν αυτήν την ενέργεια. Το σύνολο των πύρινων δυνατοτήτων του πνεύματος συνίσταται από ακτινοβολίες ζωτικών ενεργειών. Επομένως, μιλώντας για το πνεύμα και τη συνείδηση, πρέπει να  θεωρήσουμε το πνεύμα ως κρύσταλλο όλων των ανώτερων εκδηλώσεων. Οι αρχαίοι γνώριζαν για την κρυσταλλική ποιότητα του πνεύματος, και ότι το πνεύμα αποκαλύφθηκε ως πυρ ή φλόγα σε όλες τις  ανώτερες εκδηλώσεις. Επομένως, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε την πραγματική σημασία της πύρινης μετουσίωσης.  Πράγματι, το πνεύμα και η ύλη ωθούνται προς την επίτευξη της ανώτερης πύρινης συνείδησης.» (8-8-1934)

Και τότε

Στην καθορισμένη ώρα θα καλέσουμε τις φλεγόμενες καρδιές και τα χέρια που είναι έτοιμα να σηκώσουν το Δισκοπότηρο της Σωτηρίας του Κόσμου. (17-8-1934)

 

Βιβλιογραφία-Κείμενα

-Αλίκη Μπέιλυ

-Έλενα Ρέριχ

-Μάλβιν Άρτλευ

-14^ος Δαλάϊ Λάμα