και αποδεσμεύεται από την γοητεία της πλάνης
βοηθά το Μεγάλο Έργο»
Ένα από τα πρώτα πράγματα που ο ζηλωτής πρέπει λοιπόν να
μάθει, είναι να διαχωρίζει τη δική του αύρα με έννοια συναισθηματική από εκείνη
του περιβάλλοντός του και πολύς χρόνος δαπανάται για να μάθει να το κάνει. Γι’ αυτό
το λόγο ένα από τα πρώτα προσόντα της μαθητείας είναι η διάκριση, γιατί
μέσω της χρήσης του νου σαν αναλυτή και διαχωριστή το αστρικό σώμα περιέρχεται
υπό έλεγχο.
Δεύτερο, το αστρικό πεδίο είναι το πεδίο της πλάνης, της
γοητείας και μιας παραμορφωμένης παρουσίασης της πραγματικότητας. Ο λόγος γι’
αυτό είναι ότι κάθε άτομο στον κόσμο εργάζεται δραστήρια με αστρική ύλη και η ισχύς της ανθρώπινης επιθυμίας και της παγκόσμιας επιθυμίας επιφέρει τη
συνεχή εκείνη “εξεικόνιση” και μορφική δόμηση που οδηγεί στα πιο συγκεκριμένα
αποτελέσματα της αστρικής ύλης. Η ατομική επιθυμία, η εθνική επιθυμία, η
φυλετική επιθυμία, η επιθυμία της ανθρωπότητας σαν σύνολο συν την ενστικτώδη
επιθυμία όλων των υπανθρώπινων ζωών προκαλεί μια συνεχή αλλαγή και μετατόπιση
της ουσίας του πεδίου· υπάρχει μια δόμηση πρόσκαιρων μορφών – μερικών σπάνιας
ομορφιάς, μερικών χωρίς ομορφιά – και μια ζωογόνηση από την αστρική ενέργεια
του δημιουργού τους. Προσθέστε σ’ αυτές τις μορφές εκείνο το επίμονο και
σταθερά αναπτυσσόμενο σενάριο που αποκαλούμε “ακασικά αρχεία” τα οποία αφορούν
τη συναισθηματική ιστορία του παρελθόντος, προσθέστε τις δραστηριότητες των
άσαρκων ζωών που περνούν από το αστρικό πεδίο, είτε φεύγοντας είτε οδεύοντας
προς την ενσάρκωση, προσθέστε τη δυναμική επιθυμία, εξαγνισμένη και νοήμονα, όλων των υπερανθρώπινων Ζωών,
συμπεριλαμβανομένων εκείνων της απόκρυφης πλανητικής Ιεραρχίας και το άθροισμα
των παρευρισκόμενων δυνάμεων είναι εκπληκτικό. Όλες ενεργούν επί, γύρω και
διαμέσου κάθε ανθρώπινου όντος και ανάλογα με την ολκή του φυσικού του σώματος
και την κατάσταση των κέντρων του θα είναι και η ανταπόκρισή του. Μέσω του
απατηλού αυτού πανοράματος ο ζηλωτής πρέπει να διανοίξει το δρόμο του,
βρίσκοντας το κλειδί ή το νήμα που θα τον οδηγήσει έξω από το λαβύρινθο και
κρατώντας σφικτά κάθε μικροσκοπικό τμήμα της πραγματικότητας όπως του
παρουσιάζεται, μαθαίνει να διακρίνει την αλήθεια απ’ τη γοητεία, το μόνιμο από
το πρόσκαιρο και το βέβαιο από το απατηλό. Όπως το διατυπώνει το Αρχαίο
Σχόλιο:
“Ας αδράξει ο μαθητής την ουρά του όφι της σοφίας κι αφού την πιάσει σταθερά, ας την ακολουθήσει στο βαθύτερο κέντρο της Αίθουσας της Σοφίας. Ας μην εξαπατηθεί από την παγίδα που του στήνει ο όφις της πλάνης, αλλά ας κλείσει τα μάτια του στο πολύχρωμο ποίκιλμα στη ράχη του και τα αυτιά του στη μελωδία της φωνής του. Ας διακρίνει το πετράδι που βρίσκεται στο μέτωπο του όφι του οποίου κρατά την ουρά και με την ακτινοβολία του ας διασχίσει τις λασπωμένες αίθουσες της μάγια.”
Καμιά γοητεία, καμιά πλάνη δεν μπορεί να κρατήσει για
πολύ τον άνθρωπο που τάχθηκε στο χρέος της διάνυσης της σαν κόψη ξυραφιού
Ατραπού η οποία οδηγεί μέσα από την έρημο, μέσα από το πυκνό δάσος, μέσα από τα
βαθιά νερά της θλίψης και της αγωνίας, μέσα από την κοιλάδα της θυσίας και πάνω
από τα όρη του οράματος στην πύλη της Απελευθέρωσης. Μπορεί μερικές φορές να
ταξιδεύει στο σκοτάδι (και η πλάνη του σκότους είναι πολύ πραγματική)· μπορεί
μερικές φορές να ταξιδεύει σ’ ένα φως τόσο εκτυφλωτικό και συνταρακτικό ώστε με
δυσκολία να μπορεί να βλέπει το δρόμο μπροστά· μπορεί να γνωρίσει τι είναι να
διστάζει κανείς πάνω στην Ατραπό και να πέφτει από την κούραση της υπηρεσίας
και του αγώνα· μπορεί προσωρινά να παραστρατήσει και να περιπλανηθεί σε
μονοπάτια φιλοδοξίας, ατομικού συμφέροντος και υλικής σαγήνης, αλλά το ολίσθημα
δε θα είναι παρά σύντομο. Τίποτε στον παράδεισο ή στην κόλαση, στη γη ή αλλού
δεν μπορεί να σταματήσει την πρόοδο του ανθρώπου που αφυπνίσθηκε στην πλάνη,
διέκρινε την πραγματικότητα πέρα από τη γοητεία του αστρικού πεδίου και άκουσε,
έστω και μόνο μια φορά, το σαλπιγκτήριο κάλεσμα της ψυχής του.
Το αστρικό πεδίο είναι επίσης η Κουρουκσέτρα τόσο της
ανθρωπότητας σαν σύνολο όσο και της ατομικής ανθρώπινης μονάδας. Είναι το
πεδίο μάχης όπου πρέπει να βρεθεί το Βατερλώ κάθε ζηλωτή. Σε κάποια ζωή έρχεται μια συναισθηματική κρίση όπου αναλαμβάνεται μια αποφασιστική δράση
κι ο μαθητής αποδεικνύει τον έλεγχό του πάνω στη συναισθηματική του φύση.
Μπορεί να πάρει τη μορφή κάποιας μεγάλης και ζωτικής δοκιμασίας που καλύπτει
ένα σύντομο διάστημα αλλά απαιτεί κάθε εφόδιο σοφίας κι αγνότητας που διαθέτει
ο μαθητής, ή μπορεί να είναι μια μακρά και παρατεταμένη συναισθηματική ένταση
που εκτείνεται σε πολλά χρόνια ζωής. Αλλά
με την εξασφάλιση επιτυχίας και την επίτευξη καθαρής όρασης και ορθής κρίσης
(μέσω ορθής διάκρισης) ο μαθητής πιστοποιεί την καταλληλότητά του για τη
δεύτερη μύηση...
«Κάθε άνθρωπος που απελευθερώνεται, που βλέπει καθαρά
και αποδεσμεύεται από την γοητεία της πλάνης
βοηθά το Μεγάλο Έργο»
(Αλίκη Μπέιλη, Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σσ. 222-224)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου