«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»
ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 -
με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.
16 Αυγούστου 2020
Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Ε.Σ.:
Ερώτηση 4. Ποια αξία έχει να γνωρίζουμε για τις επτά ακτίνες;
Η τέταρτη ερώτηση είναι σπουδαία λόγω της ζωτικής της πρακτικότητας. Σετελευταία ανάλυση ένας ορισμός μεταδίδει νοητική ικανοποίηση αλλά δεν
είναι κριτήριο εφαρμοσμένης γνώσης.
Πάνω απ’ όλα είναι ανάγκη ο ζηλωτής να είναι πρακτικός. Οι μέρες της
μυστικοπαθούς και ονειροπαρμένης συνείδησης φεύγουν γοργά και καθώς ο
άνθρωπος με την κατανόηση της ψυχολογίας φτάνει σε μια πιο ακριβή γνώση
του εαυτού του, θ’ αρχίσει να δρα με ακρίβεια και με νοημοσύνη· θα
γνωρίζει με ακρίβεια το δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσει και θα κατανοεί
τις δυνάμεις στη δική του φύση, που θα οδηγούν σε ειδική δράση όταν
έρθουν σε επαφή με τις δυνάμεις του περιβάλλοντός του. Οι ζηλωτές πρέπει
να προσπαθούν να κάνουν πρακτική εφαρμογή των μεταδιδόμενων αληθειών κι
έτσι να ελαχιστοποιούν την ευθύνη τους. Όπου υπάρχει αποκτηθείσα γνώση
χωρίς να γίνεται χρήση της, παρουσιάζεται μια κατάσταση κινδύνου κι
επακόλουθης τιμωρίας.
Πολλά δόθηκαν σε προηγούμενα βιβλία, που περιμένουν προσαρμογή και
χρήσιμη υπηρεσία από σας. Πολλά θα δοθούν στον παρόντα τόμο, αλλά οι
σπουδαστές πρέπει να θυμούνται ότι οι ίδιοι εφελκύουν και καλούν τη
διδασκαλία που λαμβάνουν. Η θέση μεταξύ εμού κι όσων διαβάζουν δεν είναι
εκείνη ενός δασκάλου που επιβάλλει ένα σύστημα γνώσης σε μια ομάδα
αναμενόντων μαθητών. Η ομάδα είναι απλά ο αγωγός δια του οποίου μια
ιδιαίτερη όψη της Προαιώνιας Σοφίας μπορεί να φτάσει σ’ έναν αναμένοντα
κόσμο. Δε σας θεωρώ σαν ένα σώμα καλών ανδρών και γυναικών που λόγω του
σημείου εξέλιξής τους θεωρήθηκαν άξιοι να λάβουν κάτι εσωτερικό και
ασυνήθιστο το οποίο πρέπει συνεπώς να κατακρατηθεί από το υπόλοιπο της
φυλής. Σας θεωρώ σαν ειλικρινά ενδιαφερόμενους για την πνευματική ζωή,
σαν ασχολούμενους με την προσπάθεια να γίνετε νοήμονες και σαν πρόθυμους
(λίγο ή πολύ) να προσπαθήσετε να ζείτε σαν ψυχές και να χρησιμοποιείτε
τόση από τη μεταδοθείσα διδασκαλία όση μπορείτε να κατανοήσετε. Ποια
χρήση της θα κάνουν oι σπουδαστές είναι ολοκληρωτικά δική τους υπόθεση.
Αλλά η αξία κάθε ομάδας ζηλωτών και μαθητών συνίσταται σ’ αυτό: Ότι
μπορούν – αν το επιλέξουν κι αν η ενωμένη έφεσή τους είναι αρκετά δυνατή
– να ελκύσουν τη διδασκαλία κι έτσι να σχηματίσουν ένα κέντρο δια του
οποίου η διδασκαλία αυτή θα μπορέσει να προβάλει και ν’ αρχίσει το έργο
της της διάπλασης της ανθρώπινης σκέψης, της φώτισης των προβλημάτων της
ψυχολογίας και της διεύρυνσης της εστίας της αλήθειας (ως προς τις επτά
ακτίνες, μιας αρχαίας επτάδας αλλά ελάχιστα κατανοητής), έτσι ώστε να
εξελιχθεί μια νέα αντίληψη και ν’ αρχίσει τη σταδιοδρομία της μια νέα
επιστήμη της ψυχολογίας.
Ρωτάτε συνεπώς: Τι πρέπει να κάνουμε σαν ομάδα ώστε να είμαστε χρήσιμοι
κι έτσι ν’ αποτελέσουμε έναν καλό αγωγό για τη βοήθεια της ανθρωπότητας;
Πρώτ’ απ’ όλα πρέπει να φροντίσετε ώστε η στάση σας για όλη τη
διδασκαλία να είναι εκείνη της πρόθυμης υπηρεσίας, χωρίς καμιά σκέψη για
τον εαυτό. Εκείνο που έχει σημασία είναι η ανάπτυξη της πνευματικής
αντίληψης και η ανύψωση της ανθρωπότητας κι όχι η προσωπική σας ανάπτυξη
ή εξέλιξη, ούτε η ικανοποίησή σας για τη λήψη ειδικών και νέων
πληροφοριών. Θα αναπτυχθείτε και η ψυχή σας θα έχει αυξημένη κατοχή στο
όργανό της, όταν ο νους και η προσπάθειά σας στραφούν στην ομαδική
υπηρεσία κι όταν η γλώσσα σας γίνει αβλαβής με την εισροή Αγάπης.
Δεύτερο, μην αφήνετε το νου σας ν’ ασχολείται με άσκοπες εικασίες ως
προς την ταυτότητα του δασκάλου. Τι ενδιαφέρει ποιος είναι; Μήπως
μπορείτε ν’ αποδείξετε την ταυτότητά του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο;
Και ποια αξία έχει ν’ αποδέχεσθε τις δηλώσεις κάποιου συμμαθητή σας που
μπορεί να ισχυρίζεται ότι είναι πληροφορημένος για το θέμα, όποιος κι αν
είναι; Δεν μπορείτε ν’ αποδείξετε ότι έχει δίκιο ή όχι κι επομένως είναι
σπατάλη χρόνου που θα μπορούσε ν’ αφιερωθεί σε πιο καρποφόρο υπηρεσία,
σε προσεκτικότερη μελέτη των ουσιωδών της ζωής και σε διαλογισμό.
Πρέπει να ενδιαφέρει ό,τι διδάσκεται. Πρέπει να λογαριάζονται μόνο οι
όψεις της αλήθειας που παρουσιάζω για να εξετάσετε· σημασία για σας έχει
ο βαθμός της βοήθειας που μπορώ να δώσω και η πνευματική και νοητική
διέγερση που μπορώ να μεταδώσω. Αντικείμενο της προσπάθειάς σας πρέπει
να είναι η εξάσκηση της ενόρασης ν’ αναγνωρίζει την πνευματική αλήθεια.
Η μόνη αυθεντία είναι η διδασκαλία κι όχι ο δάσκαλος· στο βράχο της
αυθεντίας συντρίφτηκαν πολλές σχολές. Υπάρχει μόνο μια αυθεντία – η
αθάνατη ψυχή κάθε ανθρώπου και είναι η μόνη αυθεντία που πρέπει ν’
αναγνωρίζεται.
Μάθετε να συλλαμβάνετε σωστά τη διδασκαλία και να τη βλέπετε όπως είναι.
Ένα μέρος της είναι γραμμένο για μια μακρινή εποχή κι η αληθινή σημασία
αυτής της Πραγματείας επί των Επτά Ακτίνων θ’ αρχίσει να προβάλλει σαν
μέρος της γενικής γνώσης της ανθρωπότητας μόνο προς το τέλος αυτού του
αιώνα, εκτός αν η επικείμενη εκροή εφελκύσει μεγαλύτερη αλλαγή απ’ όση
θεωρείται τώρα εφικτή απ’ την επιτηρούσα Ιεραρχία. Μέρος της διδασκαλίας
έχει άμεση χρησιμότητα για όλους σας. Ένα μέρος της θα ρίξει φως στα
προβλήματα της σύγχρονης ψυχολογίας και θα συνδέσει τις πολλές όψεις της
επιστήμης της ψυχής. Οι μαθητές αναπτύσσονται αυτές τις μέρες βρίσκοντας
τη δεξαμενή της ψυχικής τους τροφοδότησης· θα ανακαλύψουν ότι η πηγή της
ισχύος τους βρίσκεται στην ομαδική διδασκαλία και την ομαδική
προσπάθεια. Εκγυμνάζουμε ανθρώπους να ζουν σαν ψυχές κι όχι σαν παιδιά
που χρειάζονται βρεφοκομική φροντίδα σ’ ένα προστατευμένο βρεφοκομείο
που λειτουργεί με κανόνες και διαταγές. Σαν ψυχές οι άνθρωποι αντλούν τη
ζωή τους απ’ τον ωκεανό του παγκόσμιου κι όχι απ’ το μικροσκοπικό πηγάδι
του ιδιαίτερου. Κουβαλώντας τις μικρές τους στάμνες, βρίσκουν το δρόμο
τους σ’ αυτό τον ωκεανό και για λογαριασμό τους αντλούν σ’ αυτό το
δοχείο ό,τι χρειάζονται. Στο φως της ενόρασης και του φωτισμένου νου σας
(που αναπτύχθηκε κι έγινε χρήσιμος μέσω διαλογισμού) πάρτε εκείνη την
όψη της διδασκαλίας που σας ταιριάζει και σας βοηθά κι ερμηνεύστε την
στο φως της δικής σας ανάγκης και ανάπτυξης.
Οι μέρες των επαφών της προσωπικότητας, της προσοχής στην προσωπικότητα
και των προσωπικών μηνυμάτων έχουν περάσει κι έχουν περάσει εδώ και
αρκετό καιρό, εκτός απ’ την κοιλάδα της πλάνης, στο αστρικό πεδίο. Είναι
ένα σκληρό μήνυμα, αλλά κανένας αληθινός μαθητής δε θα το παρανοήσει.
Απ’ τα βάθη της δικής του εμπειρίας και του αγώνα ξέρει ότι είναι έτσι.
Ό,τι έχει σημασία είναι η ομάδα των Διδασκάλων, η Ιεραρχία σαν σύνολο
και η αλληλενέργειά της με την ανθρωπότητα· ό,τι υπολογίζεται είναι η
ομάδα των μαθητών των Διδασκάλων και η σχέση της με τους δόκιμους
μαθητές στο φυσικό πεδίο, οι οποίοι φαίνονται από την ομάδα ότι
υφίστανται σε ομαδικό σχηματισμό σ’ ολόκληρο τον κόσμο, αδιάφορο πού
μπορεί να είναι οι μονάδες της· ό,τι έχει ζωτική σημασία είναι το σώμα
της διδασκαλίας που μπορεί να καταστεί διαθέσιμο και το αποτέλεσμά του
στο συλλογικό νου των στοχαστών της φυλής· ό,τι φαίνεται σ’ εμάς τους
δασκάλους ότι έχει υπέρτατη σπουδαιότητα είναι η αλληλεπίδραση μεταξύ
του υποκειμενικού ομίλου των παγκόσμιων εργατών και – στο εξωτερικό
επίπεδο της αντικειμενικότητας – όσων αγαπούν την ανθρωπότητα. Η
ικανοποίηση της ατομικής έφεσης, η ανταπόκριση στην επιθυμία των δόκιμων
και η τροφοδότηση της πνευματικής φιλοδοξίας δε μας ελκύουν καθόλου. Οι
καιροί είναι πολύ σοβαροί και η κρίση εξαιρετικά οξεία.
Είναι βέβαια γεγονός ότι υπάρχουν σήμερα ομάδες ζηλωτών που λαμβάνουν
συγκεκριμένη διδαχή και μαθητές που υποβάλλονται σε συγκεκριμένη
εκγύμναση. Αλλά πρέπει να θυμάστε (παρόλες τις δηλώσεις των ευλαβικών
του κόσμου για το αντίθετο) ότι καμιά εκγύμναση δε δίνεται στις
περιπτώσεις αυτές σχετικά με το χειρισμό των λεπτομερειών της ζωής της
προσωπικότητας· τα ειδικά προβλήματα της υγείας, των οικονομικών και οι
οικογενειακές μέριμνες δεν ενδιαφέρουν ούτε εξετάζονται· ούτε δίνεται
παρηγοριά και ούτε διατίθεται χρόνος για την καθησύχαση ή την
ικανοποίηση της ασταθούς προσωπικότητας. Αναλαμβάνεται η εκγύμναση
ζηλωτών στην τεχνική της πνευματικής ανάπτυξης· μπορεί να προταθεί η
διόρθωση των κρυμμένων παραγόντων που προκαλούν συναισθηματικές
καταστάσεις· μπορεί να διευθετηθούν διαλογισμοί για να επιφέρουν
ορισμένα αποτελέσματα· και μπορεί να προσφερθεί διδαχή για τους νόμους
που διέπουν την ψυχική ένωση· αλλά δεν επιχειρείται κανένα έργο
προσωπικότητας. Οι μαθητές χειρίζονται τις προσωπικότητές τους. Στην
πίεση του παγκόσμιου έργου οι Διδάσκαλοι βρίσκουν όλο και λιγότερο χρόνο
να διαθέσουν ακόμη και στους μαθητές Τους. Πώς λοιπόν όσοι δεν είναι
στις τάξεις των αποδεγμένων μαθητών περιμένουν ο Διδάσκαλος να έχει το
χρόνο ν’ ασχοληθεί με τις μικροϋποθέσεις τους;
Όμως στο μέλλον θα σχηματισθούν αυξητικά ομάδες που θα λειτουργούν σε
μια νέα βάση και μερικοί από τους νέους αυτούς “ομαδικούς οργανισμούς”
σχηματίζονται τη στιγμή αυτή στον κόσμο. Έχουν ακόμη τη φύση πειράματος
και μπορεί ν’ αποδειχθούν πρόωροι ή ανεπιθύμητοι. Η παρεχόμενη
διδασκαλία στις νέες αυτές ομάδες, oι προσφερόμενες εισηγήσεις, τα
επιχειρούμενα πειράματα στην εκγύμναση και η μεταδιδόμενη τεχνική δε θα
δίνονται προσωπικά και ιδιωτικά σε κάποιο μέλος της ομάδας, αλλά όλα θα
είναι προσιτά και θα μπορούν να αναγνωσθούν, να γίνουν γνωστά και να
εξετασθούν από κάθε άλλο μέλος της ομάδας. Οι όμιλοι αυτοί είναι προς το
παρόν αναγκαστικά λίγοι και πολύ ολιγομελείς. Έχουν τη φύση μιας
απόπειρας να δούμε αν είναι τελικά δυνατό να εξωτερικευθούν οι ομάδες
που είναι συναθροισμένες γύρω από ένα Διδάσκαλο στα εσώτερα πεδία. Αυτοί
oι όμιλοι των αποδεγμένων μαθητών στην εσώτερη πλευρά είναι ευαίσθητοι
οργανισμοί και κάθε μέλος αυτών των κύκλων που συναθροίζονται γύρω από
ένα Διδάσκαλο, έχει επίγνωση εκείνου που αφορά την πνευματική ανέλιξη
των συμμαθητών του μέσα στην ακτίνα του κύκλου στον οποίο βρίσκεται.
Αυτές οι μικρές εξωτερικές απόπειρες για ένα δοκιμαστικό πανομοιότυπο
είναι προς το παρόν σε εμβρυώδη κατάσταση. Είναι μια δοκιμαστική και
πειραματική προσπάθεια και μπορεί να αποτύχει. Τα μέλη των μικροσκοπικών
αυτών εξωτερικών ομάδων (των οποίων τα μέλη και η συγκρότηση είναι
γνωστά μόνο σ’ όσους αποτελούν μέρος τους) πρέπει να είναι πρόθυμα να
διδαχθούν και ν’ αναπτυχθούν σαν ομαδικές μονάδες, ενώ τα υπόλοιπα μέλη
της ομάδας τους θα έχουν επίγνωση των αποτυχιών και των επιτυχιών τους.
Πρέπει επίσης να τηρούν πλήρη σιγή ως προς την ύπαρξη του ομίλου και η
παράβαση αυτής της σιγής δικαιολογεί την αποβολή τους απ’ την ομάδα. Το
προσωπικό αυτών των ομίλων ξεχνιέται στη ζωή της ομαδικής οντότητας σαν
σύνολο. Τα μέλη εκγυμνάζονται στον όμιλο και ο όμιλος εκγυμνάζεται σαν
σύνολο, χωρίς καμιά έμφαση στο άτoμο αλλά μόνο στην ομαδική
αλληλεπίδραση και αλληλενέργεια, στην ολοκλήρωση κι ανάπτυξή της. Οι
μόνοι παράγοντες που σημειώνονται στη ζωή του ατόμου και τυγχάνουν
χειρισμού είναι όσοι θα εμπόδιζαν την ανάπτυξη της ομαδικής ζωής κι
έκφρασης. Ό,τι υπολογίζει το προσωπικό εκγύμνασης των εργατών είναι ο
ομαδικός φθόγγος, το ομαδικό χρώμα και η ομαδική ανάπτυξη και το άτομο
δεν εξετάζεται ποτέ σαν άτομο, αλλά μόνο στη σχέση του με την ομάδα.
Ό,τι του λένε να κάνει και η εφαρμοζόμενη πειθαρχία, όλα βασίζονται στην
επιθυμία να διατηρηθεί η ομαδική ισορροπία κι όχι σε κάποιο προσωπικό
ενδιαφέρον για το άτομο. Σ’ αυτό το πείραμα δοκιμάζεται ο άνθρωπος για
να φανεί η καταλληλότητά του. Θα δοκιμαστεί νωρίς στη σταδιοδρομία του
σαν ομαδική μονάδα. Αν περάσει τη δοκιμασία και κερδίσει το βαθμό, η
ομάδα εμπλουτίζεται κι επομένως προοδεύει. Αν αποτύχει, εκπίπτει και
παίρνουν άλλοι τη θέση του ωσότου έρθει ο καιρός που η ομαδική μονάδα
συντονίζεται και συμπληρώνεται κι όσοι είναι ειλικρινείς και αληθινοί,
απρόσωποι και νοητικά σταθεροί, με αυτοπαραγνώριση κι αγάπη, βρεθούν να
εργάζονται μαζί σε αρμονία. Έτσι μπορούν σαν ομαδική οντότητα να
σχηματίσουν ένα εστιακό σημείο για τη διαβίβαση πνευματικής δύναμης σ’
έναν κόσμο που έχει ανάγκη και αναμένει.
Αλλά έχει σημασία να θυμάστε ότι η στάση του εκπαιδευτή μυημένου ή
δασκάλου είναι εκείνη της πλήρους απόσπασης και απροσωπίας· έχει
επίγνωση του ψυχικού φωτός και κατάστασης και της νοητικής κατάστασης,
αλλά δε στρέφει την προσοχή του στο χειρισμό των υποθέσεων του ζηλωτή
στο φυσικό πεδίο, ούτε στην εκγύμναση της συναισθηματικής του φύσης και
στην αστρική του ανάπτυξη. Οι ζηλωτές μαθαίνουν να γίνονται διδάσκαλοι
και μύστες με το χειρισμό των δικών τους υποθέσεων στο φυσικό πεδίο και
των αστρικών τους ιδιοσυγκρασιών. Πρέπει να το κάνουν υπό το φως και τη
δύναμη των δικών τους ψυχών. Εμείς που διδάσκουμε θα παραβαίναμε το νόμο
και θα εμποδίζαμε την ανάπτυξή τους αν επιχειρούσαμε να επιβάλουμε
συνθήκες που δεν έρχονται φυσιολογικά. Θα υπερδιεγείραμε επίσης τις
κατώτερές τους φύσεις. Πότε θα μάθουν οι ζηλωτές ότι οι δάσκαλοι και oι
ανώτεροι μαθητές που έχουν τη φροντίδα τους, εργάζονται μόνο στα νοητικά
επίπεδα και με την ψυχή; Πότε θα συλλάβουν το γεγονός ότι μέχρι να
προσεγγίσει ο άνθρωπος τη δική του ψυχή και να μάθει επίσης να
λειτουργεί σαν ελεγχόμενος νους, μπορούμε να κάνουμε λίγα γι’ αυτόν; Και
πάλι λέω, δεν ενδιαφερόμαστε για τις προσωπικότητες και τις
μικροϋποθέσεις τους. Δεν έχουμε ούτε το χρόνο ούτε το ενδιαφέρον να
παρέμβουμε στον τρόπο και τη μέθοδο της καθημερινής ζωής ενός ανθρώπου.
Γιατί να το κάνουμε, όταν έχουν τυπωθεί και διδαχθεί αρκετά για ν’
απορροφήσουν την προσοχή του ανατείνοντος ανθρώπου για πολύ καιρό; Όταν
ο άνθρωπος αρχίσει να ζει σαν ψυχή και όταν η συνείδησή του μετατοπισθεί
πέρα απ’ τον κόσμο της πλάνης, τότε μπορεί να είναι χρήσιμος. Το πρώτο
μάθημα που πρέπει να μάθει είναι μια αίσθηση αξιών στο χρόνο και το χώρο
και να μάθει ότι εργαζόμαστε με ψυχές και δε νταντεύουμε την
προσωπικότητα.
Σας φαίνονται σκληρά λόγια; Αν έτσι νομίζετε, σημαίνει ότι είσθε ακόμη
κάπως εγωκεντρικοί και ερωτευμένοι με τη δική σας ατομική ψυχή, χωρίς να
την έχετε ακόμη προσεγγίσει κατάλληλα κι έχοντας ίσως νιώσει μόνο τον
κραδασμό της και τίποτε περισσότερο. Δεν έχετε ακόμη την αληθινή εκείνη
εικόνα των αναγκών του κόσμου που θα σας αποδεσμεύσει από τη δική σας
φιλοδοξία και θα σας ελευθερώσει να εργασθείτε όπως εργαζόμαστε εμείς
(στην υποκειμενική πλευρά), χωρίς καμιά σκέψη για τον εαυτό ή την
πνευματική ευτυχία και χωρίς καμιά επιθυμία για κάποιο αυτο-επιλεγμένο
έργο· χωρίς κανένα πόθο για φανταχτερές υποσχέσεις περί μελλοντικής
επιτυχίας και χωρίς το απαιτητικό πάθος για την τρυφερή επαφή και το
άγγιγμα εκείνων που είναι μεγαλύτεροι σε συνείδηση από τον εαυτό μας. Αν
αυτά βρίσκονται ακόμη πέρα από την αντίληψή σας, αναγνωρίστε το γεγονός
και κατανοήστε ότι δε συνεπάγεται καμιά μομφή. Σας υποδεικνύει μόνο το
έδαφος στο οποίο στέκεστε κι ότι η πλάνη του αστρικού πεδίου σας κρατά
ακόμη δέσμιους και σας οδηγεί να βάζετε ακόμη τις αντιδράσεις της
προσωπικότητας πριν από την ομαδική αντίληψη. Όσο βαδίζετε σ’ αυτό το
πεδίο και λειτουργείτε σ’ αυτό το επίπεδο συνείδησης, δεν είναι δυνατό
να σας ελκύσουμε συνειδητά στις ομάδες των Διδασκάλων στα νοητικά
επίπεδα. Είσθε ακόμη πολύ καταστροφικοί και προσωπικοί· θα είχατε την
τάση να βλάψετε την ομάδα και να προκαλέσετε πρόβλημα· θα βλέπατε τα
πράγματα (μέσω της ομαδικής διέγερσης) με μια διαύγεια για την οποία δεν
είσθε ακόμη έτοιμοι κι αυτό θα σας συνέτριβε. Έχετε ανάγκη να μάθετε τα
μαθήματα της αποδοχής της καθοδήγησης από τη δική σας ψυχή και να μάθετε
να εργάζεσθε με αρμονία και απροσωπία στο φυσικό πεδίο με την ομάδα ή
τις ομάδες στις οποίες σας ωθεί το πεπρωμένο σας. Όταν μάθετε το μάθημα
της αυτοπαραγνώρισης, όταν δε ζητείτε τίποτα για το χωριστό εαυτό, όταν
στέκεσθε σταθερά στα δικά σας πόδια κι αναζητάτε τη βοήθεια μέσα σας κι
όταν η ροπή της ζωής σας είναι στη συνεργασία, τότε μπορείτε να περάσετε
από το στάδιο του Παρατηρητή σ’ εκείνο του Επικοινωνού. Αυτό θα συμβεί
επειδή θα μπορούν να σας εμπιστευθούν ότι θα διαβιβάζετε μόνο εκείνο που
είναι απρόσωπο και αληθινά εποικοδομητικό και το οποίο δε θα τροφοδοτεί
τη συναισθηματική φύση ούτε θα ικανοποιεί τον επιθυμητικό εαυτό.
(Αλίκη Μπέιλη, Εσωτερική
Ψυχολογία, τόμ. Ι, σσ. 110-117)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου