Από την Νιρβανική Ατραπό (σελ. 164-166)
Το Σταμάτημα της Σκεπτοδιαδικασίας
(46) Η αποκοπή της σκέψης στην ρίζα, σαν αστραπή, την ίδια στιγμή που εμφανίζεται, ασκείται με τον ακόλουθο τροπο:
Διαλογιζόμενος, όπως εξηγείται παραπάνω, βρίσκει κανείς ότι επειδή ο νους ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα, οι σκέψεις ξεπετάγονται συνεχώς. γνωρίζοντας ότι πρέπει να εμποδιστεί η γέννηση έστω και μιας απλής ιδέας, πρέπει κανείς να προσπαθήσει να εμποδίσει αυτό το συνεχές ξεπέταγμα σκέψεων, με την άσκηση της νοητικής επαγρύπνησης. έτσι, μόλις μια σκέψη ξεφυτρώσει, προσπάθησε να την αποκόψεις και την ρίζα της και όλη και να συνεχίσεις τον διαλογισμό.
(47) Παρατείνοντας κατα την διάρκεια του διαλογισμού την περίοδο του χρόνου όπου γίνεται η προσπάθεια να εμποδιστεί η εμφάνιση σκέψεων, τελικά φτάνει κανείς να αντιλαμβάνεται τις σκέψεις που ακολουθούν στενά η μια πίσω από την άλλη, τόσο αναρίθμητες ώστε φαίνονται ατέλειωτες. Αυτή η αναγνώριση των σκέψεων ισούται με την γνώση του εχθρού. ονομάζεται το “Πρώτο Ήσυχο Μέρος”, το πρώτο στάδιο νοητικής ηρεμίας που επιτεύχθηκε και ο γιόγκι παρατηρεί έπειτα νοητικά ατάραχος την ατελείωτη ροή των σκέψεων, σαν να αναπαύεται ήρεμα στην όχθη ενός ποταμού παρατηρώντας το νερό που κυλά.
(48) Όταν ο νους φτάνει την κατάσταση ηρεμίας έστω και για μια ελάχιστη στιγμή, κατανοεί την εμφάνιση και κατάπαυση των σκέψεων. αυτή η κατανόηση τον κάνει να νομίζει ότι οι σκέψεις γίνονται όλο και πιο αναρίθμητες, αλλά στην πραγματικότητα, οι σκέψεις εμφανίζονται πάντα και δεν υπάρχει ούτε αύξηση ούτε ελάττωση τους. Οι σκέψεις γεννιούνται στιγμιαία. αυτή που είναι ξέχωρη και ικανή να σταματήσει αμέσως την γέννηση των σκέψεων, είναι η Πραγματικότητα.
Η μη αντίδραση στις σκέψεις
(49) Στην επόμενη άσκηση, στο να αφήνει κανείς ασχημάτιστη οποιαδήποτε έννοια η ιδέα εμφανίζεται, η διαδικασία είναι να παραμένεις αδιάφορος στη σκέψη επιτρέποντας της να κάνει ότι θέλει, χωρίς να πέφτεις κάτω από την επιρροή της ούτε να προσπαθείς να την εμποδίσεις. άφησε τον νου να δρα σας βοσκός (ή φύλακας) της και συνέχισε τον διαλογισμό. έτσι οι σκέψεις θα πάψουν να εμφανίζονται και ο νους θα φτάσει στην κατάσταση της παθητικής ηρεμίας και εστίασης.
(50) Πάλι οι σκέψεις τείνουν να έχουν κίνηση σαν εκείνη ενός μετεωρίτη (που αστράφτει στον ουρανό στιγμιαία και όμως αδιάσπαστα).
(51) Διαλογιζόμενος όπως πριν, η διάρκεια της κατάστασης ηρεμίας παρατείνεται. αυτό ονομάζεται “Μέση Κατάσταση Ηρεμίας” και παρομοιάζεται (στην αδιάσπαστη ηρεμία του) με ένα σιγαλό ποτάμι.
(52) Η άσκηση της διατήρησης του νου σ’ αυτή τη χαλαρωμένη κατάσταση, επισπεύδει το καταλάγιασμα του νου.
(53) Ο δάσκαλος των δογμάτων έχει πει:
“Αν ο νους χαλαρωθεί, πετυχαίνεται ηρεμία,
Αν το νερό μείνει αδιατάραχτο, πετυχαίνεται καθαρότητα.”
(54) Και ο μεγάλος Κύριος των Γιογκι (Μιλαρέπα) έχει πει:
“ Όταν ο νους μένει στην πρωταρχική, ατροποποίητη κατάσταση, προβάλλει η Γνώση.
Όταν αυτή η κατάσταση διατηρείται, συγκρινόμενη στη γαλήνη της με την ηρεμία ενός σιγαλού ποταμιού, πετυχαίνεται η Γνώση στην πληρότητα της.
Εγκατέλειψε ολότελα κάθε κατεύθυνση και διαμόρφωση των σκέψεων,
Να διατηρείς πάντα την ηρεμία του νου, ω γιόγκι.”
(55) Ο Μεγάλος Σαράχα έχει συνοψίσει την ουσία των διδασκαλιών που αφορούν αυτή την διπλή διαδικασία, που είναι συνακόλουθη με τον διαλογισμό, στους ακόλουθους στίχους:
“Οταν είναι δέσμιος (ή μη χαλαρωμένος) ο νους προσπαθεί να περιπλανηθεί στις δέκα κατευθύνσεις.
Όταν ελευθερώνεται παραμένει σταθερός και ακίνητος.
Κατάλαβα ότι είναι πεισματάρης όπως μια καμήλα.”
Σελίδα 180
Οι διαλογισμοί πάνω στο ένα και τα πολλά
(102) Η Τρίτη μέθοδος, η ανάλυση από την σκοπιά της απλότητας και της πολλαπλότητας, γίνεται σύμφωνα με τους ακόλουθους διαλογισμούς:
Είναι ο νους ένα απλό πράγμα?
Ή είναι ένα πολλαπλό πράγμα?
Αν είναι ένα μόνο πράγμα, πως γίνεται αυτό, αφού εκδηλώνεται πολύμορφα?
Αν είναι ένας αριθμός πραγμάτων πως γίνεται αυτό, αφού το καθένα απ’ αυτά πρέπει να είναι αδιαχώριστο στην αληθινή του φύση?
(103) Προχωρώντας έτσι βρίσκει κανείς ότι ο νους δεν είναι ένας αριθμός πραγμάτων και επειδή είναι απαλλαγμένος από τα δυο άκρα (της απλότητας και της πολλαπλότητας) ονομάζεται “ Το Μεγάλο Σύμβολο”, εκείνο που δε διαμένει σε απόλυτη ηρεμία (ή οριστικότητα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου