Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

7 Ιουνίου 2020

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Ν.Κ.ΓΚ.:

[…]

Όπως η πρώτη στροφή σχετίζεται με την τέταρτη, έτσι και η δεύτερη στροφή σχετίζεται με τον τελευταίο στίχο. Το Σχέδιο θα αποκατασταθεί πάνω στη Γη δια της φώτισης και της καλής θέλησης και όταν συμβεί αυτό, ο Χριστός θα γυρίσει στη Γη. Θα σας ζητούσα να μην παρεξηγήσετε αυτή τη φράση. O Χριστός δεν έφυγε ποτέ από τη Γη και όταν αποχαιρετούσε τους μαθητές Του είπε: “Ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος”. Η Παρουσία Του όμως δεν αναγνωρίζεται από τις μάζες των ανθρώπων και είναι μόνο αισθητή κι αμυδρά προσδοκώμενη από τους ορθόδοξους θρησκευόμενους όλων των παγκόσμιων πίστεων.

Όπως σας υπέδειξα προηγουμένως, η επιστροφή του Χριστού θα εκφρασθεί κατ’ αρχή με μια ανάβλυση της Χριστικής συνείδησης στις καρδιές των ανθρώπων παντού· η πρώτη της έκφραση θα είναι η καλή θέληση.

Σε δεύτερη φάση οι μαθητές παντού θα ευαισθητοποιηθούν αυξητικά στην ποιότητά Του, τη φωνή Του και τη διδαχή Του· σε πολλές περιπτώσεις θα “επισκιασθούν” απ’ Αυτόν, όπως ακριβώς επισκίασε προηγουμένως το μαθητή Του Ιησού· μέσω αυτής της επισκίασης των μαθητών σε όλες τις χώρες θα αντιγράψει τον εαυτό Του επανειλημμένα. Η αποτελεσματικότητα και η δυναμικότητα του επισκιασθέντος μαθητή θα είναι εκπληκτική.

Ένα από τα πρώτα πειράματα που έκανε καθώς προετοιμαζόταν γι’ αυτή τη μορφή δραστηριότητας, ήταν σε σχέση με τον Κρισναμούρτι. Πέτυχε μόνο μερικά. Η δύναμη που χρησιμοποίησε, διαστρεβλώθηκε κι εφαρμόσθηκε λαθεμένα απ’ τους ευλαβικούς τύπους από τους οποίους αποτελείται κυρίως η Θεοσοφική Εταιρεία και το πείραμα τερματίστηκε· εξυπηρέτησε όμως έναν πολύ χρήσιμο σκοπό. Σαν αποτέλεσμα του πολέμου η ανθρωπότητα απώλεσε τις ψευδαισθήσεις· η ευλάβεια δε θεωρείται πλέον επαρκής ή αναγκαία για την πνευματική ζωή ή την αποτελεσματικότητά της. O πόλεμος δεν κερδήθηκε με την ευλάβεια ή την προσκόλληση εκατομμυρίων ανθρώπων σε κάποιο πολύτιμο ιδανικό· κερδήθηκε με την απλή εκτέλεση του καθήκοντος και την επιθυμία να περιφρουρηθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Λίγοι άνθρωποι ήταν ήρωες, όπως διακήρυσσαν ηλιθίως οι εφημερίδες. Επιστρατεύθηκαν και διδάχθηκαν να πολεμούν κι έπρεπε να πολεμήσουν. Ήταν μια ομαδική αναγνώριση καθήκοντος. Όταν ο Χριστός επιδιώξει να επισκιάσει πάλι τους μαθητές Του, θα αναζητηθεί μια διαφορετική αντίδραση. Εξαιτίας αυτού η Α.Α.Μπ. υποβίβασε τόσο σταθερά την ευλάβεια και συνηγόρησε υπέρ της πνευματικής ανεξαρτησίας. Κανένας ευλαβής δεν είναι ανεξάρτητος· είναι δεσμώτης μιας ιδέας ή ενός προσώπου.

Όταν έρθει ο Χριστός, θα υπάρξει άνθηση μιας μεγάλης δραστηριότητας του δικού Του τύπου συνείδησης μεταξύ των ανθρώπων· όταν οι μαθητές αρχίσουν να εργάζονται υπό την αναγνώριση του Χριστού, τότε θα έρθει ο καιρός που θα μπορέσει να κινηθεί πάλι μεταξύ των ανθρώπων μ’ ένα δημόσιο τρόπο· θα μπορέσει να αναγνωρισθεί δημόσια κι έτσι θα εκτελέσει το έργο Του στα εξωτερικά επίπεδα της ζωής όπως και στα εσώτερα. Για τα τρία αυτά γεγονότα που σχετίζονται με την έμφυτη θειότητα του ανθρώπου, εργάζεται και προετοιμάζεται η Ιεραρχία και θα καταγράψει ουσιαστικά ακόμη ένα από τα αποτελέσματα της επιτυχούς χρήσης της νέας Επίκλησης για τη συνδρομή αυτού του έργου της προετοιμασίας.

Όσοι από σας είναι μαθητές, θα δουν εύκολα τη σημασία της τρίτης στροφής. Η έννοιά της είναι ότι η Επίκληση όπως χρησιμοποιείται από την Ιεραρχία (σημειώστε το αυτό) θα βοηθήσει για να έλθει η εφέλκυση της πνευματικής θέλησης στην ανθρωπότητα και η αναγνώριση της θείας θέλησης από την Ιεραρχία. Λίγα μπορούν να ειπωθούν στο ευρύ κοινό ως προς την τρίτη αυτή στροφή. Θα την ερμηνεύσουν με κάθε απλοϊκότητα σαν προσευχή ώστε η ανθρώπινη θέληση να μπορέσει να έρθει σε συμφωνία με τη θεία θέληση, παρότι αυτή μπορεί να μην είναι κατανοητή. Ακόμη κι απ’ τη σκοπιά της Ιεραρχίας η θεία θέληση όπως είναι, παραμένει ουσιαστικά το μεγάλο μυστήριο, όμως παρόλα αυτά μπορούν και πραγματικά “γνωρίζουν και υπηρετούν” το σκοπό· ο σκοπός είναι εκείνη η όψη της θείας θέλησης που ζητά άμεση έκφραση πάνω στη Γη. Η Ιεραρχία είναι ο διανομέας της ενέργειας – της ενέργειας της αγάπης. Συνεπώς, καθώς ο σκοπός της θέλησης του Θεού (που είναι γνωστός και κατανοητός στην Αίθουσα Συμβουλίου της Σαμπάλλα) επιζητεί να επηρεάσει την ανθρώπινη θέληση, εκφράζεται με ιεραρχικούς όρους σαν θέληση-για-το-καλό και με ανθρώπινους όρους σαν καλή θέληση, σαν αγαπητική απόφαση ή σαν σταθερή πρόθεση να επέλθουν ορθές ανθρώπινες σχέσεις.

Ακόμη και ο ίδιος ο Χριστός αγωνίστηκε με το πρόβλημα της θείας θέλησης και απευθύνθηκε στην Ενάδα τη στιγμή που αντιλήφθηκε για πρώτη φορά την έκταση και την περιπλοκή της αποστολής Του ως Παγκόσμιου Σωτήρα. Τότε φώναξε: “Πάτερ, πλην μη το θέλημά μου, αλλά το σονγινέσθω”. Oι λέξεις αυτές σημάδεψαν την παραίτηση των φορέων δια των οποίων επιχειρούσε να λυτρώσει την ανθρωπότητα· Του υπέδειξε ό,τι θα μπορούσε εκείνη τη στιγμή να θεωρηθεί σαν προφανής αποτυχία και ότι η αποστολή Του δεν είχε εκπληρωθεί. Περίμενε σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια για να εκπληρώσει αυτή την αποστολή· σημάδεψε επίσης την είσοδό Του σε ένα νέο κύκλο δραστηριότητας· ο κύκλος αυτός θα κορυφωθεί σε επιτυχία στη διάρκεια των επόμενων τριακοσίων ετών, αν η Επίκληση αυτή – καθώς χρησιμοποιείται από όλους σας κι από την Ιεραρχία – αποδείξει την αποτελεσματικότητά της. Δεν μπορεί να προχωρήσει στην επωμισθείσα αποστολή Του δίχως την αμοιβαία δράση της ανθρωπότητας.

Αυτό το μάντραμ είναι ειδικά και ουσιαστικά το μάντραμ του ίδιου του Χριστού κι ο “ήχος του απεστάλη” σε ολόκληρο τον κόσμο με την από μέρους Του εκφώνηση και με τη χρήση του από την Ιεραρχία. Τώρα τα λόγια του πρέπει να απλωθούν σε ολόκληρο τον κόσμο με την εκφώνησή του από τους ανθρώπους παντού και η έννοιά του πρέπει να εκφρασθεί τον κατάλληλο καιρό από τις μάζες. Τότε θα μπορέσει ο Χριστός πάλι “να γυρίσει στη Γη” και “από τους πόνους της ψυχής αυτού δείξαι αυτώ φως”.

Η τελική σειρά της τελευταίας στροφής ίσως χρειάζεται ακόμη κάποια επεξήγηση. Αναφέρεται στο έργο του Σχεδίου, που πραγματοποιείται από την ανθρωπότητα, να “σφραγίσει την πύλη του κακού”. Αυτό συνιστά (περιττό να το πω) συμβολικό τρόπο έκφρασης της ιδέας να καταστούν οι κακοποιοί σκοποί αδρανείς κι αναποτελεσματικοί. Δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη τοποθεσία όπου να κατοικεί το κακό· η Καινή Διαθήκη στο βιβλίο της Αποκάλυψης μιλά για το κακό και την καταστροφή του διαβόλου και για την αποδυνάμωση του Σατανά. Όλα αυτά τα αποσπάσματα αναφέρονται στον ίδιο χρονικό κύκλο με τον οποίο καταγίνεται αυτή η Επίκληση και τον οποίο επιδιώκει να φέρει.

Η “πύλη του κακού” μένει ανοιχτή από την ανθρωπότητα με την εγωιστική της επιθυμία, τα μίση της και τη χωριστικότητά της, με την απληστία της και τους φυλετικούς και εθνικούς της φραγμούς, τις κατώτερες προσωπικές της φιλοδοξίες και την αγάπη της για δύναμη και σκληρότητα. Καθώς η καλή θέληση και το φως θα διαχύνονται στις καρδιές και τις διάνοιες των ανθρώπων, οι κακές αυτές ποιότητες και οι κατευθυνόμενες αυτές ενέργειες που κρατούν ανοιχτή την πύλη του κακού, θα παραχωρούν τη θέση τους στη λαχτάρα για ορθές ανθρώπινες σχέσεις, στην απόφαση να δημιουργηθεί ένας καλύτερος και πιο ειρηνικός κόσμος και στην παγκόσμια έκφραση της θέλησης-για-το-καλό. Καθώς οι ποιότητες αυτές θα αντικαθιστούν τις παλιές και ανεπιθύμητες, η πύλη του κακού συμβολικά θα κλείνει αργά από το καθαρό βάρος της κοινής γνώμης και από την ορθή ανθρώπινη επιθυμία. Τίποτε μάλλον δεν μπορεί να το σταματήσει.

Έτσι το αρχικό σχέδιο θα αποκατασταθεί πάνω στη Γη· το τελευταίο αναφέρεται συμβολικά στη Βίβλο ως Κήπος της Εδέμ· ο Άγγελος με την Πύρινη Ρομφαία δε θα φρουρεί πλέον τη Θύρα της Μύησης στο Βασίλειο του Θεού, αλλά θα μεταμορφωθεί σε Άγγελο της Παρουσίας. Ταυτόχρονα η θύρα του κόσμου της πνευματικής πραγματικότητας θα ανοίξει ενώπιον του ανθρώπινου γένους και θα κλείσει η πύλη του κακού. Oι λίγες αυτές σκέψεις μπορούν να χρησιμεύσουν για ν’ αναζωογονηθεί η Επίκληση αυτή στο νου σας και για να προσλάβει μια νέα και ζωτική ζωντάνια. Συνδέεται μοναδικά με όλες τις αληθινές και αρχαίες πίστεις· κρατά την ελπίδα του μέλλοντος κι έχει σημασία και πρακτική σπουδαιότητα για το παρόν.

Το διαλογιστικό σας έργο πρέπει να περιορισθεί αποκλειστικά στη βαθιά κατανόηση αυτής της στροφής της Μεγάλης Επίκλησης και στη δημιουργία μέσα σας του επικλητικού πνεύματος.

[…]

(Αλίκη Μπέιλη, Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ, σσ. 171-175)