«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
Λησμονώντας όσα βρίσκονται στο παρελθόν....
Ορισμένα
βήματα για την προετοιμασία της Έλευσής Του
Dulce Goncalves
Ο
Θιβετανός Διδάσκαλος στο βιβλίο του «Εκπαίδευση στη Νέα Εποχή» δηλώνει, ότι
όταν αγαπάμε σημαίνει ότι ενωνόμαστε με την ομαδική συνείδηση και ότι η σοφία
είναι αγάπη σε εκδηλωμένη δράση. Επομένως, η Αγάπη είναι αυτή που μας οδηγεί
ομαδικά προς τη Σοφία, εφόσον πραγματώνεται στις καθημερινές μας
δραστηριότητες.
Όλοι
μας έχουμε εκπαιδευτεί σύμφωνα με τις πολιτιστικές, θρησκευτικές και εθνικές
μας αρχές από τους γονείς μας, τους συνομήλικους μας στο στενότερο περιβάλλον
μας και στο σχολείο. Έχουμε ασυναίσθητα δημιουργήσει έναν τρόπο σκέψης που μας
έχει τοποθετήσει πολύ μακρύτερα από τον κόσμο των ιδεών, οι οποίες εδράζονται σε
ανώτερα, πιο λεπτοφυή πεδία. Ασυναίσθητα, δεν είναι τα νέα ιδανικά εκείνα που
αντικατοπτρίζουμε, παρά ήδη διαμορφωμένα μοτίβα σκέψης, τα οποία απλώς
εκφράζουν παλιές και αδιαπραγμάτευτες αρχές. Στην πραγματικότητα, με αυτόν τον
τρόπο αρνούμαστε κάθε εσωτερική Διδασκαλία που έχουμε λάβει στην πορεία.
Η
αναγνώριση της ύπαρξης των ατομικών και ομαδικών συναισθημάτων και τρόπων
σκέψης είναι ένα από τα πρώτα βήματα για να ηρεμήσει η ροή της σκέψης και να
αποκτήσουμε επίγνωση του «νου» και των πεδίων της δράσης του. Ο ανώτερος νους
χρησιμοποιείται από την ψυχή ως φορέας της θέλησης και της αγάπης του Θεού κι
αυτό απαιτεί συγχώνευση του κατώτερου πόλου, της προσωπικότητας, με τον
ανώτερο, την ψυχή. Η ελεύθερη και συνειδητή αναγνώριση αυτού του γεγονότος
προωθεί την ενωμένη ανύψωση ολόκληρου του ομίλου.
Μήπως
δεν αναγνωρίζουμε την αλήθεια αυτής της δήλωσης; Όλοι σίγουρα αντιλαμβανόμαστε
την ανάγκη για κάτι τέτοιο. Παρά ταύτα, όμως, συνεχίζουμε να είμαστε
προσκολλημένοι στο παρελθόν και στα προσωπικά μας βάσανα. Είχαμε ελπίσει να
αποκτήσουμε πρόσβαση στα ανώτερα πεδία. Όμως, χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο από
πίστη γι’ αυτό· θα πρέπει να αναπτύξουμε την έφεση και τη βούληση να
μοχθήσουμε, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αναπτύξουμε θάρρος για να
μετασχηματίσουμε κάθε οικογενειακό και εθνικό πρότυπο σκέψης. Τότε μπορούμε
πραγματικά να αρχίσουμε να παρου-σιάζουμε νέους τρόπους εκδήλωσης της ανώτερης
Θέλησης, η οποία μας συνδέει με τον Όμιλο, μέσω της Μίας Ψυχής. Κάθε φορά που
χρησιμοποιούμε τον ανώτερο νου, επιστρατεύουμε συνειδητά ένα όργανο που
συμβάλει στην ενοποίηση και ενσωμάτωση της Αγάπης και της Σοφίας, καθώς
επικαλείται και μεταδίδει ορισμένα τμήματα του θείου Σχεδίου που είναι έτοιμα
προς καταστάλαξη για την υλοποίηση του επόμενου προκαθορισμένου βήματος.
Αγνοώντας
την αγνή, αγαπητική φύση μας, δημιουργήσαμε τα εμπόδια που πρέπει σήμερα
πραγματικά να ξεπεράσουμε. Εν δυνάμει, είμαστε όλοι συμμέτοχοι και συνεργάτες
στην αναγέννηση και τον εξαγνισμό του πλανήτη μας. Αυτή η αποδοχή της ευθύνης
για συμβολή στην εξέλιξη του Όλου, μας ωθεί να παρατηρούμε, να διακρίνουμε και
να μετασχηματίζουμε όλα όσα διδαχτήκαμε και επιθυμούμε να δούμε να εκδηλώνονται
στο περιβάλλον μας και στον κόσμο.
Προετοιμαζόμαστε
για να δεχτούμε τις πνευματικές ευκαιρίες που μας προσφέρονται. Είναι ακριβώς εδώ που μπορεί το πνεύμα, μέσω
της ψυχής, να εμπνεύσει μια επιλογή αγάπης με την χρήση μιας καθαρής διάκρισης,
επιτρέποντας την έκφραση της Θέλησης του Θεού μέσω του Νου που λειτουργεί σε
σύμπνοια με την Καρδιά.
«Δεν έχουμε άλλη πρόθεση ζωής» επομένως· κι
αυτό μας βοηθά να δομήσουμε τη φωτισμένη ατραπό, αναλαμβάνοντας την ευθύνη να
συμβάλουμε θαρραλέα στην ανάπτυξη της ανθρώπινης σκέψης, η οποία θα επιφέρει
την Επανεμφάνιση του Χριστού. Απαιτεί εκ μέρους μας τη συγχώνευση των
αντιθέτων, καθώς υψωνόμαστε σε επικοινωνία με το πνεύμα και για την καταστάλαξη
των νόμων του.
Η
αγάπη-σοφία μπορεί ουσιαστικά να αποβεί ο μόνος μοχλός που θα επιφέρει μια
τέτοια αλλαγή. Είναι ο κινητήριος παράγοντας στα πάντα, καθώς παρέχει δύναμη
και ισχύ για κάθε μορφή και κάθε σκοπό, που συνιστά θεμελιώδες τμήμα σε αυτή
την ιεραρχική αλυσίδα της θείας εκδήλωσης.
Ομιλία σπουδαστή στην Συνδιάσκεψη της Σχολής Αρκέην στο Λονδίνο.
25 Μαΐου 2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου