«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
Από τα 6
στάδια της Μαθητείας
ΠΟΝΟΣ
ΠΟΝΟΣ
Οι ντέβα δομούν και η ανθρωπότητα
σπάζει και με τη συντριβή των μορφών ο άνθρωπος μαθαίνει μέσω της δυσαρέσκειας.
Έτσι επιτυγχάνεται η συναίνεση στο έργο των μεγάλων Δομητών.
Πόνος είναι εκείνος ο ανοδικός αγώνας διαμέσου της ύλης που προσγειώνει
τον άνθρωπο στα Πόδια του Λόγου·
πόνος
είναι η ακολούθηση της γραμμής της μέγιστης αντίστασης και ως εκ τούτου η
προσέγγιση στην κορυφή του βουνού·
πόνος είναι ο
θρυμματισμός της μορφής και η προσέγγιση του εσώτερου πυρός·
πόνος είναι το
ψύχος της απομόνωσης που οδηγεί στη θέρμη του κεντρικού Ηλίου·
πόνος είναι το
κάψιμο στην κάμινο για να μπορέσουμε τελικά να γνωρίσουμε την ψυχρότητα του
ύδατος της ζωής·
πόνος είναι το
ταξίδι στη μακρινή χώρα, που καταλήγει στο καλωσόρισμα στον Οίκο του Πατρός·
πόνος
είναι η πλάνη της αποκήρυξης του Πατρός, που οδηγεί τον άσωτο κατευθείαν στην
καρδιά του Πατρός·
πόνος είναι ο
σταυρός της έσχατης απώλειας, που ξαναδίνει τα πλούτη της αιώνιας αφθονίας·
πόνος είναι το
μαστίγιο που οδηγεί τον αγωνιζόμενο οικοδόμο να φέρει σε πλήρη τελειότητα το
κτίσιμο του Ναού.
Οι χρήσεις
του πόνου είναι πολλές και οδηγούν
την ανθρώπινη ψυχή από το σκοτάδι στο φως, από τα δεσμά στην απελευθέρωση, από
την αγωνία στην ειρήνη. Αυτή η ειρήνη, αυτό το φως κι αυτή η απελευθέρωση μαζί
με τη διευθετημένη αρμονία του κόσμου είναι για όλους τους υιούς των ανθρώπων.
ΑΠΟ
ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΣΧΟΛΙΟ
“Τα
καταπραϋντικά ύδατα ψύχουν. Φέρνουν βραδέως ανακούφιση, αφαιρώντας τη μορφή από
καθετί που μπορεί ν’ αγγιχθεί. Ο
τρομώδης πυρετός της από μακρού καταπιεσμένης επιθυμίας υποχωρεί απ’ το ψυκτικό
ρεύμα. Ύδωρ και πόνος εξουδετερώνονται αμοιβαία. Μακρά είναι η διαδικασία του
ψυκτικού ρεύματος.
“Το
καίον πυρ αποδεσμεύει καθετί που φράζει το δρόμο της ζωής. Η ευδαιμονία έρχεται
κι ακολουθεί το πυρ, όπως το πυρ τα ύδατα. Ύδωρ και πυρ σμίγουν και προκαλούν
τη μεγάλη Πλάνη. Παράγουν ομίχλη και καταχνιά και ατμό και θόρυβο,
συγκαλύπτοντας το Φως, κρύβοντας την Αλήθεια και αποκλείοντας τον Ήλιο.
“Το
πυρ καίει βίαια. Πόνος και ύδατα εξαφανίζονται. Ψύχος, θερμότητα, το φως της
μέρας, η ακτινοβολία του ανατέλλοντος ηλίου και η τέλεια γνώση της Αλήθειας
προβάλλουν.
“Αυτή
είναι η ατραπός για όλους όσους αναζητούν το Φως. Πρώτα η μορφή κι όλος ο πόθος
της. Ύστερα ο πόνος. Έπειτα τα καταπραϋντικά ύδατα και η εμφάνιση λίγου πυρός.
Το πυρ αυξάνει και η θερμότητα γίνεται τότε ενεργός μέσα στη μικροσκοπική
σφαίρα κι επιτελεί το πύρινο έργο της. Επίσης παρατηρείται υγρασία· πυκνή
ομίχλη και στον πόνο προστίθεται μια θλιβερή σύγχυση, γιατί όσοι χρησιμοποιούν
το πυρ του νου στα αρχικά στάδια χάνονται σ’ ένα φως απατηλό.
“Άγρια
γίνεται η θερμότητα· έπειτα έρχεται η απώλεια της δύναμης να υποφέρουμε. Όταν
το στάδιο αυτό ξεπεραστεί, έρχεται η λάμψη του ανεμπόδιστου Ηλίου και το καθαρό
λαμπρό φως της Αλήθειας. Είναι η ατραπός πίσω στο κρυφό κέντρο.
“Χρησιμοποίησε τον πόνο. Κάλεσε το πυρ, ω Προσκυνητή σε μια παράξενη και ξένη χώρα. Τα ύδατα ξεπλένουν τη λάσπη και το βούρκο της ανάπτυξης της φύσης. Τα πυρά καίνε τις παρεμποδιστικές μορφές που ζητούν να καθυστερήσουν τον προσκυνητή κι έτσι φέρνουν αποδέσμευση. Τα ζώντα ύδατα σαν ποταμός παρασύρουν τον προσκυνητή στην Καρδιά του Πατρός. Τα πυρά καταστρέφουν τον πέπλο που κρύβει την Όψη του Πατρός.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου