Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.30 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2022

Oμιλία και παρουσίαση βίντεο πριν από τον διαλογισμό από τον αδελφό Λ.Μ.

Επιστολή Νοεμβρίου 2022 της Σχολής Αρκέην

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο όρος «μεταστροφή παραδείγματος» (Paradigm shift) ή «αλλαγή μοντέλου» πέρασε στην αγγλική γλώσσα για να περιγράψει «μια σημαντική αλλαγή που συμβαίνει όταν ο συνήθης τρόπος σκέψης ή ανάλογης πράξης αντικαθίσταται από έναν νέο και διαφορετικό τρόπο».1 Ο όρος προέρχεται από ένα βιβλίο του φιλοσόφου και φυσικού Τόμας Κουν (Thomas Kuhn) με τίτλο Η δομή των επιστημονικών επαναστάσεων (The Structure of Scientific Revolutions), ένα από τα συχνότερα αναφερόμενα ακαδημαϊκά βιβλία όλων των εποχών, του οποίου η απήχηση στη μαζική κουλτούρα εξαπλώνεται πολύ πέραν του πεδίου της επιστήμης. Η Μεταστροφή Προτύπου είναι ένας σημαντικός μοχλός στην αναζήτηση από την ανθρωπότητα μιας νέας κουλτούρας – το θέμα των πρόσφατων δια- δικτυακών σεμιναρίων Παγκόσμιας Καλής Θέλησης στη Γενεύη, το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Πολλές ευφάνταστες νέες ιδέες και προσεγγίσεις στα προβλήματα της ανθρωπότητας συζητήθηκαν σε αυτά τα διαδικτυακά σεμινάρια, καταδεικνύοντας ότι υπάρχουν πολλά να ελπίζουμε.

 Οι αλλαγές αντίληψης αποτελούν ενδιαφέροντα σύμβολα στους καιρούς που ζούμε, όπου τα κρυσταλλωμένα μοτίβα σκέψης καταρρέουν, ανοίγοντας χώρο για όσα εκφράζουν καλύτερα τις νέες δυναμικές ενέργειες που εισέρχονται στην ανθρώπινη εξέλιξη. Αυτό που θα βοηθούσε, ωστόσο, σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις θα ήταν μια μεγάλης κλίμακας ανακάλυψη/αποκάλυψη που κινητοποιεί μια εξίσου βαρύνουσα «αλλαγή παραδείγματος», όπως εκείνες που σχετίζονται με τον Γαλιλαίο, τον Δαρβίνο και τον Αϊνστάιν· μια αλλαγή που αναγνωρίζει σχέδιο και σκοπό στον σύμπαντα κόσμο, καθώς και ότι πίσω από την ανθρώπινη εξέλιξη υπάρχει μια καθοδηγούσα θεία νοημοσύνη. Αξίζει, ως εκ τούτου, τον κόπο να εξετάσουμε τα γεγονότα που προηγούνται μιας σημαντικής μεταστροφής στην επιστημονική σκέψη και τις επιπτώσεις που ενδέχεται να έχει στην κοινωνική κουλτούρα. Αυτό θα μας βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε το πού βρισκόμαστε τώρα σε σχέση με μια σημαντική αλλαγή αντίληψης που χαράζει στον ορίζοντα. Οι σπουδαστές που εργάζονται με τη σειρά μαθημάτων Υπηρεσία του Σχεδίου «για να βοηθήσουν την Ιεραρχία στο παγκόσμιο έργο της»,* θα βρουν τη μεταστροφή παραδείγματος στην οποία αναφέρεται αυτή η επιστολή εξαιρετικά συναφή με τη Μελ έτη Τέσσερα για την Επιστήμη.

 Ο Τόμας Κουν (Thomas Kuhn) θεωρούσε ότι η επιστήμη δεν εξελίσσεται  βαθμηδόν  προς την αλήθεια αλλά αναγκάζεται κατά διαστήματα να αλλάζει με δραματικό τρόπο, όταν ένα κυρίαρχο μοντέλο δεν συμβιβάζεται με τα νέα φαινόμενα. (βλ. διάγραμμα του Κύκλου Kuhn)

Για μια περίοδο, το ορθόδοξο πρότυπο παρασύρεται και προσαρμόζεται συνεχώς, ώστε να ταιριάζει με τα νέα φαινόμενα που αδυνατεί να εξηγήσει. Τελικά θραύεται σε σημείο που δεν μπορεί να επιδιορθωθεί και εξαφανίζεται στο σύνολό του, για να αντικατασταθεί από ένα νέο υπόδειγμα που παρέχει καλύτερες εξηγήσεις των όσων παρατηρούνται.

 

Ένα πασίγνωστο παράδειγμα της μάχης που μαίνεται όταν αναδύεται ένα νέο πρότυπο είναι η πειραματική απόδειξη του Γαλιλαίου ότι η Γη μαζί με τους υπόλοιπους πλανήτες περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο, γεγονός που αμφισβήτησε άμεσα την αυθεντία της Καθο- λικής Εκκλησίας και την παραδοσιακή ερμηνεία των Ιερών Γραφών. Αυτό οδήγησε σε μια νέα, κοσμική συλλογιστική που διαχώρισε την επιστημονική σκέψη από το θρησκευτικό δόγμα, βοηθώντας να τεθούν τα θεμέλια για εκείνο που τώρα ονομάζουμε σύγχρονη επιστήμη. Μια ακόμη αλλαγή παραδείγματος που ισχυροποίησε αυτήν την κοσμοθεωρία έγινε με τη δημοσίευση του βιβλίου του Κάρολου Δαρβίνου Η καταγωγή των ειδών (The Origin of Species by Natural Selection) το 1859. Ο Δαρβινισμός απορρίπτει όλα τα υπερφυσικά φαινόμενα και τις αιτιώδεις συνάφειες εξηγώντας την εξελικτική βιολογία αποκλειστικά από την υλιστική άποψη: «Κάθε όψη του “υπέροχου σχεδίου” που τόσο πολύ θαυμάζουν οι φυσικο-θεολόγοι θα μπορούσε να εξηγηθεί με τη φυσική επιλογή».2

            Προχωρώντας στον 20ό αιώνα, μια από τις πιο αξιοσημείωτες επαναστάσεις στην ε- πιστημονική σκέψη που εξακολουθεί να επικρατεί σήμερα μπορεί να βρεθεί στις Θεωρίες της Ειδικής και Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Αμφισβητώντας τις γνωστές έννοιες της Νευτώνειας φυσικής, η Σχετικότητα απομάκρυνε την επιστήμη από τη φυσική φιλοσοφία προς μια παράξενα νέα προοπτική του χρόνου και του χώρου, βασισμένη σε αφηρημένους μαθηματικούς τύπους. Την ίδια περίπου εποχή, μέσω της γεωμετρίας του κυβισμού ο Πικάσο εισήγαγε μια εξίσου εξωτική αίσθηση προοπτικής στην τέχνη. Τα δύο αυτά συνδυασμένα εξήψαν την ανθρώπινη φαντασία, ανοίγοντας νέους, αφηρημένους τρόπους σκέψης για τη φύση της πραγματικότητας που συνέβαλαν τα μέγιστα στο ξεκίνημα του παγκόσμιου κοινω- νικού και πολιτιστικού κινήματος του Μοντερνισμού (Modernism). Όπως το θέτει ο ομότιμος καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης, Άρθουρ Μίλερ:

          «Τόσο ο Αϊνστάιν όσο και ο Πικάσο βρέθηκαν στο επίκεντρο ενός κύματος από αλλαγές που μετασχημάτισαν τον τρόπο με τον οποίο οι Ευρωπαίοι ερμήνευαν τον κόσμο. Μία από τις θεμελιώδεις αλλαγές ήταν η νέα αντίληψη του χρόνου και του χώρου. …Και οι δύο ήταν απασχολημένοι με το ίδιο πρόβλημα, το οποίο δεν ήταν άλλο από η φύση του συγχρονισμού. Για τον Αϊνστάιν ήταν ο συγχρονισμός του χρόνου, για τον Πικάσο ο συγχρονισμός του χώ- ρου»… Ο Πικάσο, μέσω του κυβισμού και της εισαγωγής της γεωμετρίας στην τέχνη, κατάφε- ρε ένα πλήγμα σε από αιώνων εδραιωμένες έννοιες. «Η αναπαράσταση πολλών διαφορετικών προοπτικών σε ένα και μόνο τελάρο ζωγραφικής αποτελούσε ένα μείζον ζήτημα για τον Πικάσο… Με αυτόν τον τρόπο έδειξε ότι δεν υπάρχει μία και μόνη οπτική της αλήθειας, όπως υπήρχε στην προκυβιστική τέχνη. Από την άλλη, ο Αϊνστάιν κατέδειξε ότι δεν υπάρχει αληθινός χρόνος. Ο χρόνος αποτελεί μια σχετική αξία που εξαρτάται από τις σχετικές κινήσεις του παρατηρητή».3

Το μοντέλο που εισήγαγε ο Αϊνστάιν αποδείχθηκε ότι ήταν ένα περαιτέρω βήμα προς την επικρατούσα επιστημονική άποψη ενός κόσμου, όπου δεν υφίσταται καθοδηγούσα Νοημοσύνη ούτε υπάρχει κάποιο υποκείμενο σχέδιο και σκοπός στην ύπαρξή του. Επιπρό- σθετα, από τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας έχει προκύψει το τρέχον μοντέλο ενός δια- στελλόμενου σύμπαντος της «Μεγάλης Έκρηξης». Ωστόσο, αυτό το μοντέλο βρίσκεται στο «στάδιο της διολίσθησης» εδώ και αρκετό καιρό, με παρατηρήσεις που δεν μπορεί να εξηγήσει, οδηγώντας σε προσαρμογές και θεωρητικά πρόσθετα όπως οι Μαύρες Τρύπες, η Σκοτεινή Ύλη και η Σκοτεινή Ενέργεια. Εύλογα, αυτό το πρότυπο εισέρχεται τώρα στο «στάδιο Κρίσης», καθώς αποκαλύπτονται ακόμη περισσότερες ανωμαλίες από το τηλεσκόπιο Τζέιμς Γουέμπ προκαλώντας ζυμώσεις στην επιστημονική κοινότητα. [article] Ο Κύκλος του Κουν, ο οποίος, από εσωτερική άποψη είναι ένας κύκλος κρίσης – έντασης – ανάδυσης, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

 Εδώ και πολλά χρόνια, η Ηλεκτρική Γέφυρα στον ιστότοπο του Lucis Trust υπογραμμίζει ένα αναδυόμενο πρότυπο του σύμπαντος – το Ηλεκτρικό Σύμπαν το οποίο εξηγείται απλά στην επίσημη ταινία Thunderbolts of the Gods (Thunderbolts of the Gods Official  Movie). Ενώ οι τυπικοί κοσμολόγοι θεωρούν ότι η βαρύτητα –η ασθενέστερη δύναμη που γνωρίζει η επιστήμη– κυβερνά το σύμπαν, το αναδυόμενο πρότυπο απηχεί την άποψη της εσωτερικής επιστήμης, ότι ο ηλεκτρισμός –μια δύναμη που είναι τρισεκατομμύρια φορές ισχυρότερη– κατέχει αυτή τη θέση. Αυτό το μοντέλο συνηχεί αρμονικά με τα κείμενα του Θιβετανού για τον ηλεκτρισμό ανοίγοντας το δρόμο για την επανένταξη μιας Δημιουργικής Νοημοσύνης πίσω από τις ηλεκτρικές λειτουργίες ενός συνειδητού, σκόπιμου σύμπαντος. Περιλαμβάνει επίσης την έννοια του αιθέρα, τόσο θεμελιώδη για την εσωτερική επιστήμη, την οποία ο Αϊνστάιν είχε αγνοήσει. Όπως σχολίασε ο Ρούντολφ Στάινερ σε ένα άρθρο με τίτλο «Η σκέψη διαχωρισμένη από την πραγματικότητα»:

«… οι άνθρωποι… μιλούν για τη θεωρία της σχετικότητας σήμερα… συχνά την επαινούν ως το μεγαλύτερο επίτευγμα της εποχής μας, χωρίς όμως να την καταλαβαίνουν… Ο Αϊνστάιν οτιδήποτε περιέγραψε ως σχετική κίνηση το θεωρούσε σαν να βρίσκεται στο διάστημα και το διάστημα να είναι γεμάτο από αιθέρα. Για να συνειδητοποιήσει τότε… ότι εφόσον η κίνηση είναι απλώς σχετική, ούτε εκεί χρειάζεται να υπάρχει αιθέρας. Τίποτα δεν χρειάζεται που να τραβά, τίποτα που να σπρώχνει… η θεωρία του της σχετικότητας τον ώθησε να πει ότι “το διάστημα είναι κενό”**… καθώς, με τη θεωρία της σχετικότητας δεν έχει νόημα να ειπωθεί τίποτε για τον αιθέρα… Ορισμένα μάλιστα από τα παραδείγματα που δίνει είναι πραγματικά αλλόκοτα»..4

Με την επανένταξη του αιθέρα, το μοντέλο του ηλεκτρικού σύμπαντος προμηνύεται εξίσου σημαντικό με τις δραστικές αλλαγές προτύπου που σχετίζονται με τον Γαλιλαίο, τον Δαρβίνο και τον Αϊνστάιν, παρέχοντας ένα στέρεο υπόβαθρο για τη φιλοσοφία ενός ζωντα- νού σύμπαντος, όπου ιεραρχίες θεϊκής νοημοσύνης οδηγούν την εξέλιξη των πάντων προς τα εμπρός σύμφωνα με ένα υπέρτατο σχέδιο και σκοπό. Η κυκλοφορία και ο μετασχηματισμός, δύο από τα εξέχοντα χαρακτηριστικά της, βρίσκονται στην καρδιά της εσωτερικής επιστή- μης. Μέσα από τη θεϊκή κυκλοφορική ροή, η κάθε συνειδητή ύπαρξη συνδέεται με όλες τις άλλες και, καθώς το θείο ρεύμα περνά μέσα από κάθε μία και όλες, πραγματοποιείται κατ’ αυτό τον τρόπο η αλχημική διαδικασία της μετουσίωσης, του μετασχηματισμού και εντέλει της μεταμόρφωσης. Καθώς το τηλεσκόπιο Τζέιμς Γουέμπ συνεχίζει την αναμετάδοση «εκ- πλήξεων» πίσω στη γη και την ανθρωπότητα, παρακολουθούμε με αμείωτο ενδιαφέρον.

1. Tania Lombrozo, What is a Paradigm Shift, Anyway? NPR (America)
2.  Ernst Mayr, Darwin’s Influence on Modern Thought. Scientific American. Mayr on Darwin (sciphilos.info)
3.  Nikos Vatopoulos, How Albert Einstein and Pablo Picasso brought relativity, cubism to the world. Ekathimerini.com See also: Arthur I Miller, Einstein, Picasso, Space, Time, and the Beauty That Causes Havoc. (Kindle edition)

4.   Rudolf Steiner, Einstein’s theory of relativity. Thinking divorced from reality. (From Elephants to Einstein… Kindle Edition locations 2380 and 2553).

* Η σειρά φυλλαδίων μελέτης Υπηρεσία του Σχεδίου συστήνεται στο μέσον του τρίτου βαθμού, ωστόσο είναι για όλους διαθέσιμη στις σε λίδε ς της Σχο λής Αρκέ ην στον ιστότοπο του Lucis Trust.

 ** Αν και είχε αγνοήσει τον αιθέρα, ο Αϊνστάιν δεν θεωρούσε το κενό διάστημα ως ανυπαρξία, αλλά πίστευε ότι το «κενό διάστημα» μπορεί να έχει τη δική του ενέργεια. Βλέπε “An energy of empty space?”

 

Ακολουθεί βίντεο με ομιλία του Μάνου Δανέζη υπό τον τίτλο: 

«Σύγχρονες απόψεις για τη Γέννηση, Δομή & Εξέλιξη του Σύμπαντος»

https://www.youtube.com/watch?v=LyrM2qGer7I