Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 17 Ιουλίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Ο.Δ.

ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ

Θα μπορούσε να θεωρηθεί φαιδρή οποιαδήποτε απόπειρα να δοθεί μια διάλεξη πάνω στην Κοσμική Εξέλιξη, γιατί ασφαλώς συνιστά ένα θέμα για το οποίο ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος θνητός γνωρίζει το παραμικρό και συνεπώς είμαστε εντελώς ανίκανοι να το αναπτύξουμε. Ωστόσο μπορούμε να εξάγουμε ορισμένα συμπεράσματα σύμφωνα με το νόμο της αναλογίας, που θα μπορέσουν να μας οδηγήσουν σε πολύ ενδιαφέρουσες σφαίρες σκέψης.

 Η αυτοσυνείδηση του ανθρώπου οδηγεί πάλι σε κάτι ακόμη ευρύτερο, στη συνείδηση του μεγάλου πλανητικού Πνεύματος, η οποία θα μπορούσε ν’ αποδοθεί καλύτερα με τον όρο “ομαδική συνείδηση”. Καθώς προχωρεί η εξέλιξη ο άνθρωπος θα περάσει απ’ το στάδιο της αυτοσυνείδησης, στο οποίο όλοι βρισκόμαστε τώρα, σε μια αντίληψη εκείνου που νοείται με τον όρο ομαδική συνείδηση, κάτι που είναι πρακτικά άγνωστο προς το παρόν, εκτός σαν κάποιο όμορφο ιδανικό κι ένα όνειρο που ίσως υλοποιηθεί κάποτε στο μέλλον. Η ομαδική συνείδηση με τη σειρά της θα οδηγήσει λογικά σ’ εκείνο που από έλλειψη καλύτερου όρου ονομάζουμε Θεϊκή συνείδηση, μολονότι αποδοκιμάζω τη χρήση της λέξης θεϊκός επειδή προκαλεί πολλές διενέξεις ανάμεσα στους διάφορους στοχαστές της ανθρώπινης οικογένειας. Αυτές οι διενέξεις οφείλονται κυρίως σε διαφορές στη φρασεολογία, στους όρους που χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν θεμελιώδεις ιδέες και στις ποικίλες οργανωτικές μεθόδους. Όταν, λόγου χάρη, ο επιστήμονας μιλά για δύναμη ή ενέργεια κι ο Χριστιανός μιλά για το Θεό κι ο Ινδουιστής χρησιμοποιεί κάτι ανάλογο προς τους όρους “Εγώ ειμί ο Ων” ή Εαυτός, αναφέρονται όλοι τους στη μία και την ίδια μεγάλη ζωή, αλλά χάνουν πολύ χρόνο στην προσπάθεια ν’ αποδείξουν τα λάθη των άλλων και να επιδείξουν την ακρίβεια της δικής τους ερμηνείας.

Στη συνέχεια είδαμε ότι η ατομική εξέλιξη, μιλώντας γενικά, θα μπορούσε να διαιρεθεί σε δύο τμήματα ή στάδια· το ένα στάδιο το ονομάσαμε ατομικό και το άλλο, από έλλειψη καλύτερου όρου, ραδιενεργό. Το ατομικό στάδιο είναι εκείνο στο οποίο το άτομο διάγει τη δική του εγωκεντρική ζωή, ενδιαφέρεται ολοκληρωτικά με τη δική του ανέλιξη και με τα αποτελέσματα των επαφών που πραγματοποιεί. Καθώς η εξέλιξη προχωρεί, γίνεται πρόδηλο ότι το άτομο αρχίζει ν’ αντιδρά με τον καιρό σε μια μεγαλύτερη ζωή έξω απ’ το ίδιο και μ’ αυτό έχουμε μια περίοδο ανάλογη προς το μορφοδομητικό στάδιο όπου αυτά τα άτομα της ουσίας έλκονται από ένα μεγαλύτερο φορτίο ενέργειας, ή θετικής ηλεκτρικής δύναμης (αν έτσι θέλετε να την ονομάσετε) η οποία τα σύρει ή τα έλκει προς αυτήν και δομεί απ’ αυτά μια μορφή· τότε αυτά τα άτομα της ουσίας καθίστανται με τη σειρά τους ηλεκτρόνια. Διαπιστώσαμε κατόπιν ότι στη δική μας περίπτωση, όπως και στην περίπτωση κάθε αυτοσυνείδητης μονάδας, ακολουθείται η ίδια διαδικασία κι ότι διαθέτουμε μια κεντρική ζωή που συγκρατεί μέσα στη σφαίρα επιρροής της τα άτομα που απαρτίζουν τα διάφορα σώματα, το νοητικό, το συναισθηματικό και το φυσικό· ότι εκδηλωνόμαστε, κινούμαστε, διάγουμε τη ζωή μας και πραγματώνουμε τους σκοπούς μας προσελκύοντας τα άτομα της ουσίας που επαρκούν για τις ανάγκες μας και δια των οποίων μπορούμε ν’ αποκαταστήσουμε τις απαραίτητες επαφές. Τα άτομα αυτά αποτελούν για μας, την κεντρική ζωή, ό,τι και τα ηλεκτρόνια για το κεντρικό θετικό φορτίο στο άτομο της ουσίας. Έπειτα είδαμε πως αν αυτό αληθεύει, πως υπάρχει δηλαδή ένα εγωκεντρικό στάδιο ή μια καθαρά ατομική περίοδος για το άτομο και για το ανθρώπινο άτομο, τότε και για το άτομο του πλανήτη που ενοικείται από την κεντρική πνευματική του ζωή, θα μπορούσαμε να προδικάσουμε λογικά μια παρόμοια κατάσταση. Έτσι οδηγηθήκαμε στο χώρο της εικασίας. Κατόπιν εξετάσαμε κατά πόσο όλα όσα συμβαίνουν στον πλανήτη μας οφείλονται στην εγωκεντρική κατάσταση της Οντότητας που πραγματώνει τους σκοπούς Της διαμέσου του. Τελικά προωθήσαμε την ίδια ιδέα σε σχέση με το καθαυτό ηλιακό σύστημα.

Στη συνέχεια προχωρήσαμε στην εξέταση του δεύτερου σταδίου, του ραδιενεργού, που τα τελευταία είκοσι χρόνια μελετούν οι επιστήμονες αναφορικά με το άτομο της χημείας και της φυσικής· είδαμε ότι υφίσταται μια ανάλογη κατάσταση στην εξέλιξη του ανθρώπινου ατόμου κι ότι υπάρχει μια προγενέστερη περίοδος που παραλληλίζεται με το ατομικό στάδιο στο οποίο ο άνθρωπος είναι σαφώς ιδιοτελής, τελείως εγωκεντρικός και αδιαφορεί για την ευημερία της ομάδας όπου ανήκει. Το τελευταίο αυτό στάδιο είναι εμφανές στο σημερινό κόσμο. Ένα μεγάλο ποσοστό της ανθρώπινης οικογένειας βρίσκεται στο ατομικό στάδιο, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτό είναι αναγκαίο και προστατευτικό· το διαβαίνει κάθε μονάδα της ανθρώπινης οικογένειας στη διαδικασία της εξεύρεσης της θέσης της μέσα στον όμιλο και της επιτρέπει ν’ αναπτύξει κάτι πολύτιμο που θα προσφέρει στον όμιλο εισερχόμενη στο δεύτερο στάδιο.

Στο σημερινό κόσμο υπάρχουν επίσης μονάδες της ανθρώπινης οικογένειας που εισέρχονται στο δεύτερο στάδιο, καθίστανται ραδιενεργές και μαγνητικές, επηρεάζουν άλλες μορφές κι αποκτούν ομαδική συνείδηση· περνούν απ’ το στάδιο του “Εγώ ειμί” στην αντίληψη του “Εγώ ειμί ο”· η ζωή κι ο σκοπός της μεγάλης Οντότητας του σώματος της Οποίας αποτελούν μέρος, αρχίζουν να γίνονται γνωστά σ’ αυτούς· αποκτούν επίγνωση του σκοπού που βρίσκεται πίσω από τη ζωή του πλανητικού Πνεύματος το Οποίο αποτελεί την υποκειμενική ώση πίσω απ’ την αντικειμενική εκδήλωση στη γη μας. Αρχίζουν να συνεργάζονται με τα σχέδια Του, να εργάζονται για τη βελτίωση της ομάδας τους· και η διαφορά τους με τα άλλα άτομα της ανθρώπινης οικογένειας έγκειται στο ότι τώρα διαθέτουν ομαδική συνείδηση, έναν πλατύτερο ορίζοντα, μια ομαδική αναγνώριση κι έναν ευρύτερο σκοπό. Ταυτόχρονα δε χάνουν την αυτοσυνείδησή τους, ούτε την ατομική τους ταυτότητα και παραμένει η δική τους σφαιροειδής ζωή, αλλά δεν καταναλώνουν το σύνολο της δύναμης και της ενέργειας που ρέει μέσα απ’ αυτούς στην πραγμάτωση των δικών τους σχεδίων, παρά σε μια νοήμονα συνεργασία με τη μεγαλύτερη Ζωή της οποίας αποτελούν μέρος. Τέτοιοι άνθρωποι είναι λίγοι και διάσπαρτοι, αλλά όταν αυξηθούν σε αριθμό, τότε θα μπορέσουμε να προσδοκούμε κάποια αλλαγή στις παγκόσμιες συνθήκες καθώς και την έλευση εκείνου του καιρού στον οποίο αναφέρεται ο Απ. Παύλος όταν λέει: “Ίνα μη ή σχίσμα εν τω σώματι, αλλά το αυτό υπέρ αλλήλων μεριμνώσι τα μέλη· και είτε πάσχει έν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη, είτε δοξάζεται έν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη… ο δε αυτός έστι Θεός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσιν. Διαιρέσεις δε χαρισμάτων εισί, το δε αυτό Πνεύμα· και διαιρέσεις διακονιών εισί, και ο αυτός Κύριος”. Όταν όλοι έχουμε ομαδική συνείδηση, επίγνωση του σκοπού που βρίσκεται πίσω απ’ την εκδήλωση στον πλανήτη μας και είμαστε συνειδητά δραστήριοι και δαπανούμε όλη μας την ενέργεια στην πραγμάτωση των ομαδικών σχεδίων, θα έχουμε ό,τι οι Χριστιανοί ονομάζουν “χιλιετία”.

Εφόσον λοιπόν έχουμε τα δύο αυτά στάδια στην εξέλιξη του ατόμου της ουσίας και του ανθρώπινου ατόμου κι εφόσον αυτά αποτελούν τη βάση κάθε μελλοντικής ανάπτυξης, θα έχουμε και στο πλανητικό άτομο τα ίδια αυτά στάδια, δηλαδή εκείνο στο οποίο η πλανητική Ζωή απεργάζεται τα δικά Της σχέδια κι ένα μεταγενέστερο στο οποίο συντάσσεται με τα μεγαλύτερα σχέδια της Ζωής που εμψυχώνει το ηλιακό σύστημα. Επειδή, όπως καταλαβαίνετε δεν έχω πάρει ποτέ συνέντευξη απ’ το πλανητικό Πνεύμα, δεν είμαι σε θέση να σας πω κατά πόσο συνεργάζεται ήδη με τους σκοπούς του ηλιακού Λόγου· αλλά ίσως μπορούσαμε ν’ αποκτήσουμε κάποια ιδέα του γενικού σκοπού μελετώντας τη φυλετική εξέλιξη και την ανάπτυξη των μεγάλων διεθνών σχεδίων στον πλανήτη. Πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη πως μολονότι εμείς οι άνθρωποι αυτοθεωρούμαστε σαν η ύψιστη και μέγιστη εκδήλωση πάνω στον πλανήτη, ίσως να υπάρχουν κι άλλες εξελίξεις δια των οποίων να εργάζεται η κεντρική Ζωή, για τις οποίες δε γνωρίζουμε το παραμικρό. Δε θα πρέπει να μελετούμε μόνο τον άνθρωπο, αλλά να εξετάζουμε και την αγγελική εξέλιξη ή τη ντεβαϊκή όπως αποκαλείται απ’ τους Ινδουιστές. Αυτό μας διανοίγει ένα απέραντο πεδίο μελετών και υποθέσεων.

(Επιλογές κειμένου από το βιβλίο: Η Συνείδηση του Ατόμου, Διάλεξη VII, 

Koσμική Εξέλιξη, σσ. 143-150)