Ιστολόγιο για τον Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών

 

«ΗΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

- ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 21.00 - 

με σκοπό την επίκληση της Ψυχής της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παγκόσμιας εφέλκυσης της Ψυχής των εθνών και της Μιας Ανθρωπότητας, έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένος ο ΝΟΕΚ.

Κυριακή 10 Ιουλίου 2022

Εκφώνηση κειμένου πριν από τον διαλογισμό από την αδελφή Κ.Β.

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΒΙΒΛΙΟ Α --- ΣΟΥΤΡΑ 4

4.   Μέχρι τώρα ο εσώτερος άνθρωπος ταυτίσθηκε με τις μορφές του και τις ενεργές τροποποιήσεις τους.

Οι μορφές αυτές είναι οι τροποποιήσεις που αναφέρονται στις διάφορες μεταφράσεις και μεταδίδουν τη λεπτοφυή αλήθεια ως προς την άπειρη διαιρετότητα του ατόμου· είναι τα επικαλυπτικά περιβλήματα και οι γοργά μεταβαλλόμενες μορφές που παρεμποδίζουν την εκδήλωση της αληθινής φύσης της ψυχής. Είναι οι εξωτερικότητες που εμποδίζουν τη λάμψη του φωτός του εσώτερου Θεού και για τις οποίες αναφέρεται αποκρυφιστικά ότι “σκιάζουν την όψη του ηλίου”.

Η ενδόμυχη φύση των ζωών που απαρτίζουν τις ευμετάβλητες αυτές ενεργές μορφές, αποδείχθηκε μέχρι τώρα πολύ ισχυρή για την ψυχή (τον ένδον Χριστό, όπως το θέτει o Χριστιανός) και οι δυνάμεις της ψυχής στερήθηκαν της πλήρους έκφρασης. Οι ενστικτώδεις δυνάμεις της “ζωώδους ψυχής”, ή οι ικανότητες του συνόλου των ζωών που σχηματίζουν τα περιβλήματα ή σώματα, φυλακίζουν τον πραγματικό άνθρωπο και περιορίζουν τις δυνάμεις του. Οι ζωές αυτές είναι νοήμονες μονάδες επί του ενελικτικού τόξου της εξέλιξης, εργαζόμενες για αυτο-έκφραση. Όμως ο αντικειμενικός τους σκοπός είναι διαφορετικός από εκείνον του Εσώτερου Ανθρώπου και παρακωλύουν την πρόοδο και την αυτο-αντίληψή του. “Εμπλέκεται στις δραστηριότητές τους” και πρέπει ν’ απελευθερωθεί προτού εισέλθει στην κληρονομιά της δύναμης, της ειρήνης και της μακαριότητας. Δεν μπορεί να φθάσει “εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού” (Εφεσ. 4:13), αν δεν πάψουν να γίνονται αισθητές οι τροποποιήσεις, αν δε μετασχηματισθούν οι μορφές, ηρεμήσουν οι δραστηριότητές τους και γαληνέψει η αναταραχή τους.

Ο σπουδαστής παροτρύνεται να έχει κατά νου τη φύση αυτής της όψης της εξέλιξης, η οποία βαίνει ταυτόχρονα με τη δική του. Με την ορθή κατανόηση αυτού του προβλήματος έρχεται η αντίληψη του πρακτικού έργου που πρέπει να γίνει κι ο εμβρυώδης γιόγκι μπορεί ν’ αρχίσει το έργο του.

Οι κατώτερες μορφές είναι διαρκώς κι ακατάπαυστα ενεργές, προσλαμβάνοντας συνεχώς τις μορφές παρορμητικών επιθυμιών ή δυναμικών νοητικών σκεπτομορφών και μόνο όταν αυτή η “πρόσληψη μορφών” τεθεί υπό έλεγχο και η ταραχή της κατώτερης φύσης γαληνέψει, γίνεται εφικτό για την εσώτερη διοικούσα οντότητα να απελευθερωθεί απ’ τη δουλεία και να επιβάλει τον κραδασμό της στις κατώτερες τροποποιήσεις.

Αυτό επιτυγχάνεται με τη συγκέντρωση – τη συγκεντρωμένη προσπάθεια της ψυχής να διατηρήσει σταθερά τη στάση του παρατηρητή, ή του νοούντος και ορώντος. Όταν μπορέσει να το κάνει, το κατώτερο “θέαμα” των γοργά μεταβαλλόμενων μορφών της σκέψης και της επιθυμίας εξαφανίζεται και το βασίλειο της ψυχής, το αληθινό πεδίο της ψυχικής γνώσης, μπορεί να ιδωθεί και να προσεγγισθεί.

 

ΒΙΒΛΙΟ Α --- ΣΟΥΤΡΑ 38

38. Η ειρήνη (η σταθερότητα της τσίττα) μπορεί να προσεγγισθεί μέσω του διαλογισμού στη γνώση που δίνουν τα όνειρα.

 Σημαντικές λέξεις της σούτρα 38 είναι η φράση “η γνώση που δίνουν τα όνειρα” και σε σχέση μ’ αυτή έχει ενδιαφέρον το σχόλιο της σούτρα 10. [10. Η παθητικότητα (ύπνος) βασίζεται στην ήρεμη κατάσταση των βρίττι (ή στη μη αντιληπτικότητα των αισθήσεων)].

 Ο Ανατολίτης αποκρυφιστής χρησιμοποιεί τη λέξη “όνειρο” με έννοια πολύ πιο τεχνική απ’ ό,τι ο Δυτικός κι αυτό πρέπει να το συλλάβει πλήρως o ζηλωτής. Για τον Ανατολίτη η πιο βαθιά ονειρική κατάσταση είναι εκείνη στην οποία βυθίζεται o πραγματικός άνθρωπος όταν είναι σε φυσική ενσάρκωση. Αντιστοιχεί στην ονειρική κατάσταση που αναγνωρίζουμε ότι προέρχεται απ’ τη δόνηση των κυττάρων του φυσικού εγκεφάλου. Χάος, έλλειψη συνέχειας κι ακανόνιστα περιστατικά είναι παρόντα μαζί με μια ανικανότητα αληθινής και ακριβούς ανάμνησης στην αφύπνιση. Η κατάσταση αυτή είναι ονειροπόληση στο φυσικό πεδίο. Υπάρχει έπειτα η ονειρική κατάσταση στην οποία μετέχει o άνθρωπος όταν βυθίζεται σε αισθαντικές αντιλήψεις του ενός ή του άλλου είδους, ηδονής ή πόνου. Βιώνεται στο αστρικό ή συναισθηματικό σώμα. Η γνώση που δίνεται από την κατάσταση του φυσικού πεδίου είναι κυρίως ενστικτώδης· εκείνη που επιτυγχάνεται από την αστρική ονειρική κατάσταση είναι κυρίως αισθαντική. Η μια είναι φυλετική και ομαδική αντίληψη, η άλλη είναι σχετική με το μη-εαυτό και τη σχέση του ανθρώπου με το μη-εαυτό.

Ακολουθεί έπειτα μια ανώτερη κατάσταση ονειρικής συνείδησης όπου έρχεται σε δράση μια ικανότητα άλλου είδους που ονομάζεται φαντασία, η οποία φέρνει τη δική της μορφή γνώσης. Η φαντασία συνεπάγεται ορισμένες νοητικές καταστάσεις, όπως:

α.  Τη μνήμη των πραγμάτων όπως έγιναν γνωστά σαν καταστάσεις συνείδησης.

β.  Την προσδοκία των πραγμάτων όπως μπορούν να γίνουν γνωστά, ή των καταστάσεων συνείδησης.

γ.  Τον οραματισμό των φαντασιακών καταστάσεων κι έπειτα τη χρησιμοποίηση της επικαλούμενης εικόνας σαν μορφής δια της οποίας μπορεί να προσεγγισθεί ένα νέο βασίλειο αντίληψης, εφόσον ο ονειρευόμενος μπορέσει να ταυτισθεί με εκείνο που φαντάσθηκε.

 Στις τρεις αυτές ονειρικές καταστάσεις έχουμε την κατάσταση του στοχαστή στα τρία πεδία των τριών κόσμων, απ’ την κατάσταση του αμαθούς αγρίου μέχρι εκείνη του μέσου φωτισμένου ανθρώπου. Οδηγεί κατόπιν σε μια πολύ ανώτερη κατάσταση ονειρικής συνείδησης.

Η αληθινή χρήση της φαντασίας απαιτεί έναν υψηλό βαθμό ελέγχου και νοητικής δύναμης κι όπου είναι παρούσα, οδηγεί τελικά σε ό,τι ονομάζεται “κατάσταση σαμάντι”. Είναι εκείνη η κατάσταση στην οποία o μύστης μπορεί να θέσει σε ύπνο ολόκληρο τον κατώτερο άνθρωπο και o ίδιος να εισέλθει στο βασίλειο όπου “τα όνειρα του Θεού” είναι γνωστά κι όπου η γνώση των “εικόνων” τις οποίες δημιούργησε η Θεότητα μπορεί να προσεγγισθεί και να ιδωθεί. Έτσι o μύστης μπορεί να συμμετέχει με νοημοσύνη στο μεγάλο σχέδιο της εξέλιξης.

Πέρα από αυτή την κατάσταση σαμάντι βρίσκεται η ονειρική κατάσταση των Νιρμανακάγια και των Βουδδών κι έτσι συνεχώς στην κλίμακα της ιεραρχικής ζωής μέχρι να γίνει γνωστός ο μεγάλος εκείνος Ονειρευτής που είναι o Ένας, o μόνος Ναραγιάνα, ο Κύριος του Κόσμου, o Αρχαίος των Ημερών, o Πλανητικός μας Λόγος. Ο σπουδαστής μπορεί να φθάσει μόνο σε μια πολύ αμυδρή κατανόηση της φύσης των ονειρικών αυτών καταστάσεων με τη μελέτη της ιδέας που μεταδόθηκε στην προηγούμενη δήλωση απ’ όπου προκύπτει ότι για τον αποκρυφιστή η ζωή στο φυσικό πεδίο δεν είναι παρά μια ονειρική κατάσταση.

(Αλίκη Μπέιλη, Το Φως της Ψυχής, Βιβλίο Α, Σούτρα 4 και 38)